Pełny tekst orzeczenia

1Przewodnicząca:

1SSO Ewa Rusin

1Protokolant:

1Marta Synowiec

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 21/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 17 października 2023r. sygn. akt III K 1237/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ obrońca

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.  Nie figuruje w kartotece karnej Krajowego Rejestru Karnego

2.  Postanowieniem Prokuratora Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 25 czerwca 2021r sygn. akt PR 1 Ds 1231.2021 umorzono postepowanie w sprawie „zaistniałego w okresie od 1 czerwca 2020r. do 18 stycznia 2021r. w nieustalonym miejscu , zdarzenia, w trakcie którego nieustalona osoba dokonała zaboru w celu przywłaszczenia felg aluminiowych na szkodę R. w W. tj. o czyn z art. 278 § 1 kk wobec niewykrycia sprawcy przestępstwa

Dane KRK k. 422

Akta główne sprawy Prokuratora Rejonowego w Wałbrzychu sygn. akt PR 1 Ds 1231.2021

422

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dane KRK k. 422

Akta główne sprawy Prokuratora Rejonowego w Wałbrzychu sygn. akt PR 1 Ds 1231.2021

Niekwestionowane.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1)rażące oraz mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa karnego procesowego tj. art. 14 § 1 k.p.k. w zw. z art. 413 § 1 k.p.k. pkt. 4 k.p.k. poprzez błędne przytoczenie w wyroku opisu czynu, którego popełnienie oskarżyciel publiczny zarzucił D. C. i w konsekwencji skazanie oskarżonego o to, że w okresie od czerwca 2020. do 18.01.2021r. we W. woj. (...) nabył 93 sztuki nowych felg pochodzących z procesu produkcyjnego prowadzonego w firmie (...) z/s w W. przy ulicy (...), przy czym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że zostały one uzyskane za pomocą czynu zabronionego , czym spowodował straty w wysokości 53.320, 66 zł na szkodę (...) sp. z o.o. z/s w W., tj. występku z art. 292 § 1 k.k, i za ten czyn na podstawie art. 292 § 1 k.k. wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, podczas gdy zarzucony D. C. aktem oskarżenia czyn dotyczył innego zdarzenia historycznego, a mianowicie nabycia przez oskarżonego 1 kompletu felg samochodowych tj. (4 sztuk felg) do modelu M. (...) 22 cale na trasie W. - W. w okresie od 01.06.2020r. do 18.01.2020r. przy czym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że zostały one uzyskane za pomocą czynu zabronionego, czyn spowodował straty w wysokości 53.320, 66 zł na szkodę firmy (...) z/s w W., co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą, skutkującą koniecznością uchylenia zaskarżonego orzeczenia, określoną w art. 439 § 1 pkt. 9 k,p.k. w zw. z art. 17§1 pkt. 9 k.p.k. w postaci braku skargi uprawnionego oskarżyciela.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodzić się należy z apelującym tylko co do tego, że objęty aktem oskarżenia czyn dotyczył nabycia przez oskarżonego 1 kompletu felg samochodowych tj. (4 sztuk felg) do modelu M. (...) cale w warunkach paserstwa nieumyślnego kwalifikowanego z art. 292 § 1 kk.

Sąd I instancji w żaden sposób nie uzasadnił przyjętego rozszerzenia przedmiotowego w odniesieniu do aktu oskarżenia.

Zasadnie apelujący kwestionuje prawidłowość zaskarżonego wyroku w części dotyczącej przypisania oskarżonemu występku paserstwa w odniesieniu do łącznie 93 sztuk nowych felg pochodzących z procesu produkcyjnego prowadzonego w firmie (...) z/s w W., które to orzeczenie zapadło z ewidentnym przekroczeniem zasady skargowości, wykazanym przez autora apelacji.

Otóż pierwotnie w postanowieniu o przedstawieniu zarzutów z dnia 28.01.2021r. ( k. 16 akt) określono czyn zarzucany oskarżonemu następująco „w okresie od dnia 1 czerwca 2020 roku do dnia 18 stycznia 2020 roku na trasie W.-W., woj. (...) nabył komplet felg samochodowych do modelu M. (...) cale oraz kilkudziesięciu innych kompletów felg ( podkr. SO), przy czym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że zostały one uzyskane za pomocą czynu zabronionego, czym spowodował straty w wysokości 20000 zł na szkodę firmy (...) z/s w W., to jest o czyn z art. 292§1 k.k. Takiej treści zarzut przedstawiono oskarżonemu w tej dacie ( k. 20-21 akt).

Jak to wynika z protokołu wyjaśnień oskarżonego, oskarżony treść tego zarzutu zrozumiał, przyznał się do winy, wyjaśniając m. in. że cyt.„ kupowałem te felgi różnych przypadkowych ludzi bo moja firma zajmuje się ich regeneracją. Ja nie posiadam kontaktów do tych osób i nie pamiętam jakimi autami przyjeżdżali ( podkr. SO) bo to były różne samochody ... kupowałem pojedyncze sztuki felg ja je nie później kompletowałem i sprzedawałem jako komplet po regeneracji …” k. 21 akt.

W aktach sprawy znajduje się kopia faxowa kolejnego postanowienia zmieniającego zarzut z dnia 21.06.2021r. ( k. 58- 59), przedstawionego oskarżonemu w dniu 22 czerwca 2021r. , określająca czyn zarzucany następująco:

„w okresie od 1 czerwca 2020 roku do 18 stycznia 2020 roku na trasie W.-W., woj. (...) nabył komplet felg samochodowych ( podkr. SO) do modelu M. (...) cale, przy czym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że zostały one uzyskane za pomocą czynu zabronionego, czym spowodował straty w wysokości 53.320,66 zł na szkodę firmy (...) z/s w W., tj. o czyn z art. 292 § 1 kk.

Natomiast w akcie oskarżenia postawiono następujący zarzut:

„w okresie od 1 czerwca 2020 roku do 18 stycznia 2021 roku na trasie W.-W., woj. (...) nabył komplet felg samochodowych ( podkr. SO) do modelu M. (...) cale, przy czym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że zostały one uzyskane za pomocą czynu zabronionego, czym spowodował straty w wysokości 53.320,66 zł na szkodę firmy (...) z/s w W., tj. o czyn z art. 292 § 1 kk , ( podkr. SO). tj. różniący się od ostatniego tylko oczywistą korektą roku ( bo przecież czyn rozpoczęty w czerwcu 2020r. nie mógł zakończyć się w styczniu 2020r. ).

Taka redakcja zarzutu aktu oskarżenia nakazuje wnioskowanie, iż prokurator w ramach zasady oportunizmu i skargowości celowo ograniczył pierwotnie stawiany zarzut do kompletu felg samochodowych do modelu M. (...) cale, bo określił przedmiot przestępstwa co do ilości ( komplet felg do takiego pojazdu to przecież 4 sztuki), modelu i sprecyzował ich parametry, to oczywistym pozostaje wola oskarżenia tylko w takim zakresie. Nie zmienia tego wskazana „wartość straty w wysokości 53.320,66 zł” , gdyż - abstrahując od użycia tak nieprofesjonalnego pojęcia - w przypadku paserstwa mowa jest tylko o wartości mienia, decydującej czy czyn jest wykroczeniem z art. 122 § 1 i § 2 kw, paserstwem umyślnym z art. 291 § 1 kk czy nieumyślnym z art. 291 § 1 kk ( jak w sprawie) i § 2 kk ( w odniesieniu do wypadku znacznej wartości rzeczy).

W żadnej mierze nie sposób zaakceptować poszerzenia treści zarzutu stawianego w akcie oskarżenia oświadczeniem prokuratora ( k. 110 akt) wyrażonym 14 stycznia 2022 roku ustnie do protokołu posiedzenia w przedmiocie wniosku obrońcy o wydanie postanowienia w przedmiocie dowodów rzeczowych, z przywołaniem „omyłki” w akcie oskarżenia ( co szczegółowo opisano w uzasadnieniu apelacji), tj. w procedurze kodeksowo nieznanej. Prokurator dążył do swoistego sanowania własnej niedbałości w redakcji aktu oskarżenia, ale taki zabieg jest niestety nieskuteczny, bo na etapie postępowania sądowego granic postępowania już zakreślonych w akcie oskarżenia nie był władny modyfikować w przedstawiony sposób.

Wypada także uwzględnić, że sformułowanie konkretnego zarzutu w postanowieniu o jego przedstawieniu i następnie akcie oskarżenia nie tylko stanowi o zakreśleniu ram tożsamości zdarzenia historycznego, ale także ma znaczenie dla realizacji prawa do obrony oskarżonego, bo stanowi dla tej strony ( jak i sądu) informację o stawianym czynie, w zakresie którego toczy się postępowanie, co jest także warunkiem skutecznej realizacji prawa do obrony i przez to stanowi o zachowaniu standardów rzetelnego procesu.

Wedle jednoznacznej wykładni sądowej Przypomnieć należy, że wynikająca z przepisu art. 14 § 1 k.p.k. norma prawna wyrażająca zasadę skargowości nakłada na sąd pierwszej instancji obowiązek rozpoznania sprawy o czyn zarzucony oskarżonemu w akcie oskarżenia (bądź jego surogacie), przy niekwestionowanym założeniu, że sąd ten nie jest związany opisem czynu i jego kwalifikacją prawną wskazaną w skardze, o ile porusza się w granicach historycznych zdarzenia będącego przedmiotem oskarżenia (zob. wyroki SN: z dnia 4 kwietnia 2006 r., III KK 306/05; z dnia 9 września 2020 r., III KK 42/19; z dnia 12 lipca 2022 r., ).( tak w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2023 r.I KZP 1/23 OSNK 2023/7/32).

Niezależnie od powyższego, odnotować należy, iż w ugruntowanym i powszechnie aprobowanym orzecznictwie podkreśla się, że ( np. w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 5 września 2019 r. I KZP 6/19 OSNKW 2019/9/53) Granice tożsamości czynu zarzucanego i czynu przypisanego wyznaczają granice zdarzenia faktycznego. Doprecyzowanie kryteriów branych przy tym pod uwagę dokonywane być powinno w realiach konkretnych rozpoznawanych spraw… sąd orzekający w sprawie karnej dysponuje znaczną swobodą w kształtowaniu przedmiotowo-podmiotowego opisu oraz oceny prawnej zachowania oskarżonego w ramach zdarzenia historycznego będącego podstawą orzekania i przedmiotem procesu (wyrok z dnia 6 kwietnia 2017 r., V KK 330/16, KZS 2017/6/16). Przyjęcie, że opis czynu zawarty w zarzucie skargi uprawnionego oskarżyciela stanowi jedynie procesową hipotezę, podlegającą weryfikacji w toku sądowego postępowania dowodowego, traktowane jest jako wynikające z istoty zasady skargowości (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 października 2017 r., IV KK 85/17, M. Cieślak, Polska procedura karna. Podstawowe założenia teoretyczne, Warszawa 1984, s. 298). Takie traktowanie opisu czynu zarzucanego sformułowane w skardze uprawnionego oskarżyciela jest również uzasadnione tym, że w miarę przechodzenia procesu do kolejnych jego stadiów wiedza o czynie ulega wzbogaceniu (S. Stachowiak, op. cit., s. 199-200). Jednocześnie podkreśla się, że o wyjściu poza granice aktu oskarżenia nie przesądza dokonanie odmiennych ustaleń faktycznych co do miejsca czynu, daty czynu, o ile zachowano tożsamość innych elementów opisu czynu (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2017 r., IV KK 299/16). Nie narusza zasady skargowości także dokonanie modyfikacji sposobu działania sprawcy, zakładające odmienność przedsiębranych czynności, gdy z kolei zachowana zostaje tożsamość daty i miejsca czynu (zob. postanowienie z dnia 10 sierpnia 2017 r., V KK 172/17). Zasada skargowości nie ogranicza również sądu w dokonywaniu ustaleń dotyczących szczegółowych elementów faktycznych zdarzenia opisanego w akcie oskarżenia, ani w prawnej ocenie zarzucanego czynu (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 października 2017 r., IV KK 85/17).

Przyjęcie, że ramy tożsamości czynu zarzucanego i czynu przypisanego zakreślone są przez zdarzenie faktyczne, prowadzi do wniosku, że jest to pojęcie szersze niż czyn polegający na określonym działaniu lub zaniechaniu (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 2014 r., II KK 109/14; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2012 r., V KK 82/12, OSNKW 2013, z. 3, poz. 23). Jeśli wziąć pod uwagę tezy orzeczeń wcześniej przedstawionych, to potwierdzają one to stanowisko. Skoro dopuszczalna jest zmiana opisu czynu przypisanego, odmienne określenie przedsiębranych czynności, czy doprecyzowanie jego opisu, to czyn przypisany może stanowić określone działanie lub zaniechanie inne niż opisane w zarzucie sformułowanym w akcie oskarżenia. Jak już była o tym mowa, takie zmiany dla zachowania tożsamości zdarzenia faktycznego wymagają jednak niezmienności innych elementów składających na opis tego zdarzenia faktycznego. Tym samym, nie zachodzi sprzeczność między wyrażanym w orzecznictwie stanowiskiem, zgodnie z którym nie dochodzi do naruszenia zasady skargowości, gdy czyn zarzucony i przypisany stanowią to samo zdarzenie historyczne, a stanowiskiem, w którym podkreśla się przy tym, że pojęcie czynu, gdy mowa o tożsamości czynu zarzucanego i czynu przypisanego, nie ogranicza się do konkretnego działania lub zaniechania.( podkr. SO).

Podsumowując powyższe uwagi, tożsamość zdarzenia historycznego czynu w zaskarżonym wyroku została zachowana w odniesieniu do pierwotnie postawionego zarzutu ( w którym była mowa nie tylko o komplecie felg do modelu M. (...) cale oraz kilkudziesięciu innych kompletów felg). Jednakże następnie w akcie oskarżenia prokurator wyraźnie ograniczył zarzut paserstwa do „kompletu felg”, dając tym samym czytelny wyraz co do zakresu skargi.

Niestety sąd I instancji nie uzasadnił przyjętego rozszerzenia przedmiotowego czynu aż do 93 sztuk felg, tj. wbrew redakcji wniesionego aktu oskarżenia, więc zgodzić się wypada, że owo poszerzenie stało się niedopuszczalne i jako takie w tym przypadku może zostać uznane za przekroczenie granic skargi uprawnionego oskarżyciela a także naruszenie prawa oskarżonego do obrony, w stopniu mogącym mieć wpływ na treść wyroku w rozumieniu art. 438 pkt. 2) kpk.

W zaistniałej sytuacji należało zbadać prawidłowość zaskarżonego wyroku w odniesieniu do stricte postawionego zarzutu, w tym zweryfikować linię obrony oskarżonego, negującego sprawstwo i zawinienie twierdzeniem, iż przedmiotowe felgi nie były nowe a używane i poddane renowacji wobec zlecenia przez n/n mężczyznę.

Wobec pierwotnej treści przedstawionego oskarżonemu zarzutu z dnia 28.01.2021r ( k. 20-21 akt), jak to wynika z protokołu wyjaśnień oskarżonego, oskarżony treść tego zarzutu zrozumiał, przyznał się do winy, wyjaśniając m. in. że cyt.„kupowałem felgi różnych przypadkowych ludzi bo moja firma zajmuje się ich regeneracją. Ja nie posiadam kontaktów do tych osób i nie pamiętam jakimi autami przyjeżdżali bo to były różne samochody ... kupowałem pojedyncze sztuki felg ja je nie później kompletowałem i sprzedawałem jako komplet po regeneracji …” k. 21 akt.

Nie sposób tu racjonalnie uznać, by oskarżony, który w toku procesu nie podał jakichkolwiek danych o swym zdrowiu, wskazujących na ewentualne deficyty rozwoju intelektualnego czy stanu zdrowia psychicznego, zarzutu tak postawionego nie zrozumiał i spontanicznie złożył wyjaśnienia, w których podał zmyśloną na poczekaniu, spójną i prawdopodobną wersję zdarzenia, w dodatku dla siebie niekorzystną.

Oskarżony na rozprawie zmienił postawę procesową, nie przyznał się do czynu i nieprzekonująco zanegował pierwotne wyjaśnienia.

W opozycji do pierwszych tych wyjaśnień o braku dokumentów kupna felg i jakichkolwiek kontaktów do mężczyzny sprzedającego felgi pozostaje także „odnaleziony” rzekomo przez oskarżonego dokument zlecenia z dnia 16.01 2020r. ( k. 165), wystawiony przez n/n wystawcę dla n/n R. o podanym zagranicznym numerze telefonu w zakresie usługi renowacji 12 felg w rozmiarze 22 cale marki B., przyjmując cenę renowacji po 2000 zł za komplet.

Rzecz jednak w tym, co uszło uwadze obrońców, iż 4 felgi objęte zarzutem aktu oskarżenia były wystawione do sprzedaży przez przesłuchanego na wniosek obrony świadka Ż. B. tj. konkubinę oskarżonego, która pomagając mu w firmie wystawiła przedmiotowe felgi w swoim imieniu jako osoby prywatnej ( a nie w imieniu firmy oskarżonego) na portalu sprzedażowym (...). Świadek podała, że felgi pochodziły od n/n klienta ( zlecenia ani żadnych dokumentów nie ma), po wykonaniu renowacji zostały przez nią wystawione

zaś zdjęcia ilustracyjne oferowanych w jej ogłoszeniu felg nie dokumentowały ich wyglądu lecz innych felg ( podkr. SO), co zdecydowanie zeznała na rozprawie w dniu 22 lutego 2022r. k. 127 akt. Świadek wyraźnie chciała swe zeznania dopasować do linii obrony oskarżonego, mi.in. podając, jakoby ten n/n klient pojawił się między marcem a kwietniem 2020r. , zapominając , że felgi zatrzymano u oskarżonego w dniu 24 stycznia 2021r.

Tak więc i zeznania Ż. B. przeczą wersji oskarżonego jakoby ów dokument zlecenia z dnia 16.01 2020r. ( k. 165) dotyczył kompletu kwestionowanych felg B..

Świadek nie potwierdziła także twierdzeń oskarżonego, jakoby pierwsze wyjaśnienia miał składać pod presją jej ciąży i planowanej wizyty lekarskiej, co bezskutecznie akcentowano w apelacji.

W odniesieniu do samego zlecenia z dnia 16.01 2020r. ( k. 165) w kontekście także zeznań świadka Ż. B. wręcz oczywiście chybione także pozostają oczekiwania apelującego obrońcy, by sąd poszukiwał osoby pod podanym w zleceniu zagranicznym numerem telefonu.

Ponieważ wszystkie felgi zatrzymane u oskarżonego zostały zwrócone firmie (...) a następnie przetworzone w procesie produkcyjnym, to wnioskowanie, że przypisane 4 felgi B. pochodziły z kradzieży na szkodę tej firmy może opierać się wyłącznie na materiale osobowym, tj. zeznaniach przedstawicieli tej firmy, świadków P. S., M. R. i P. L. ( kierownika działu jakości, zajmujących się produkcją i kontrolą jakości). Trafnie sąd I instancji ocenił te dowody, czemu dał wyraz w pisemnych motywach, podkreślając, że przedmiotowe felgi na proces technologiczny trafiły z Niemiec do Polski do firmy (...) w czerwcu 2020 r. i z magazynów (...) R. wysyłane były dopiero bezpośrednio do B. Niemcy, stamtąd eksport do Polski rozpoczął się w lipcu 2020 r. W związku z tym, że felgi do M. (...) w rozmiarze 22 cale M. były charakterystyczne, wzorcowe , prototypowe, niedostępne w sprzedaży detalicznej, produkowane wyłącznie w W., zatem ogłoszenie oferujące sprzedaż nowych felg wzbudziło słuszne zaniepokojenie firmy i doprowadziło do zawiadomienia o przestępstwie. Jak to zdecydowanie wynika z zeznań wymienionych świadków, np. M. R. (k. 128 -129 akt) wszystkie odzyskane u oskarżonego felgi były nowe i pochodziły z procesu technologicznego firmy (...) w W.. Pochodzenie i datę produkcji ustalano na podstawie kodów identyfikacyjnych znajdujących się na felgach, w tym kodzie identyfikacyjnym O, który oznaczał właśnie (...) fabrykę (...) przy ul. (...). Nie ustalono, w jaki sposób doszło do ich kradzieży w procesie przekazywania do (...) firmy (...) w celu usunięcia wad produkcyjnych ( odlakierowania) powstałych przy produkcji, bo dochodzenie zostało umorzone wobec niewykrycia sprawcy przestępstwa. Nadto odzyskane felgi nie posiadały charakterystycznych śladów śrub po montażu i demontażu ( podkr. SO), co ostatecznie przesądza o ich pochodzeniu bezpośrednio z linii produkcyjnej.

Twierdzenia apelującego o występowaniu sprzeczności w zeznaniach wymienionych świadków są gołosłowne, w żaden sposób nie umotywowane.

Brak udokumentowania nabycia tak drogich i ekskluzywnych felg ( o wartości blisko 20 tys. złotych) przez prowadzącego działalność gospodarczą oskarżonego w branży renowacji felg ewidentnie dowodzi co najmniej niefrasobliwości w prowadzeniu firmy.

Legalność ich nabycia jest wysoce wątpliwa bez udokumentowania tak wysokiej płatności rachunkiem, fakturą, wyciągiem z konta bankowego firmy, czy choć pokwitowaniem sumy pieniężnej. Przedmiotowe felgi w taki sposób nabywane przez oskarżonego nie były także ewidencjonowane, ponadto potem zostały wystawione za pośrednictwem konkubiny oskarżonego na portalu (...). Skoro oskarżony nie mógł nabyć fabrycznie nowych felg bezpośrednio od producenta, nie potrafił wskazać ceny nabycia ani podmiotów sprzedających, nie posiadał też żadnej dokumentacji związanej z nabyciem, to jedyny logicznie uzasadniony wniosek stanowi ustalenie, iż na podstawie towarzyszących okoliczności ich nabycia powinien i mógł przypuszczać, że zostały one uzyskane za pomocą czynu zabronionego. Skoro oskarżony zajmuje się zawodowo renowacją felg, to stale pozyskiwał wiedzę, jaki rodzaj nowych felg pojawia się na rynku, a zwłaszcza tak drogich jak przedmiotowe do luksusowego M. (...) w rozmiarze 22 cale. Oskarżony nabył je w nieustalonych okolicznościach od nieznanych osób a następnie podjął próbę zbycia za pośrednictwem prywatnego konta konkubiny na platformie sprzedażowej (...) ( zamiast oficjalnej oferty jego firmy). Suma tych okoliczności świadczy o przestępnym charakterze takiego działania w rozumieniu art. 292 § 1 kk.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku sądu I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W ustalonych okolicznościach faktycznych sprawy i braku potrzeby prowadzenia przewodu sądowego na nowo w całości przepis art. 437 § 2 kpk nie pozwala na podzielenie słuszności wskazanego wniosku apelacyjnego, wobec czego w postępowaniu apelacyjnym nastąpiła korekta opisu czynu i wymiaru kary.

Ponieważ przypisano oskarżonemu nieumyślne paserstwo w zakresie kompletu felg o wartości 19.900 złotych, które w toku postepowania przygotowawczego zostały zwrócone pokrzywdzonemu, wskutek czego oskarżony nie odniósł z przestępstwa korzyści, uznano że średni stopień społecznej szkodliwości czynu uzasadnia wymierzenie najłagodniejszego rodzaju kary przewidzianej w art. 292§ 1 kk, tj. grzywny, której wymiar - 100 stawek dziennych po 50 złotych każda ( według brzmienia art. 33 k.k. obowiązującego do 30 września 2023r.) - będzie stanowił dla oskarżonego sprawiedliwą dolegliwość za dopuszczenie się przestępstwa, zaś wykonanie tej kary osiągnie cele wychowawcze i prewencyjne wobec oskarżonego oraz w ramach prewencji ogólnej. Wymiar kary grzywny przystaje do deklarowanych przez oskarżonego wysokich comiesięcznych dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

3.2.

2) obrazy prawa materialnego a to art. 292 § 1 k.k. poprzez błędne uznanie, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił komplet znamion określonych w ww. przepisie, w sytuacji, gdy na podstawie towarzyszących transakcjom okolicznościom nie sposób uznać, iż po pierwsze- określone w zaskarżonym wyroku 93 szt. felg rzeczywiście pochodziły z czynu zabronionego, a po drugie - oskarżony powinien był przypuszczać, że zakupione przez niego 93 szt. felg zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego skonkretyzowanego w przepisie części szczególnej kodeksu karnego, wszak prawidłowa oceny zachowania oskarżonego nie daje podstaw do uznania, by ww. transakcje objęte wyrokiem różniły się czymkolwiek od zwykłych tego typu transakcji i winny wzbudzić szczególną czujność oskarżonego, a w konsekwencji że oskarżony powinien był kierować się przy ocenie tych transakcji wyższą starannością niż normalnie. Całokształt ww. okoliczności prowadzi do konkluzji, iż oskarżony nie zrealizował kompletu znamion określonych w art. 292§ 1 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wedle utrwalonej i powszechnie akceptowanej wykładni przepisu art. 438 pkt. 1) kpk zarzut obrazy prawa materialnego odnoszący się do kwalifikacji prawnej czynu, można skutecznie postawić tylko wówczas, gdy skarżący nie podważa ustaleń faktycznych związanych z tą kwalifikacją ( co apelujący wszak czyni). Obraza tej kategorii prawa dotyczy szeroko rozumianej kwalifikacji prawnej czynu, tj. błędnej wykładni przepisów, wynikającej z niezastosowania lub nieprawidłowego zastosowania reguł wykładni prawa, polega na nieprawidłowej subsumcji ustalonego stanu faktycznego pod przepis części szczególnej kodeksu karnego, czego apelujący nie wykazał.

Jak to już wskazano w sekcji 3.1, skoro oskarżony nie mógł nabyć fabrycznie nowych prototypowych felg bezpośrednio od producenta, nie potrafił wskazać ceny nabycia ani podmiotów sprzedających, nie posiadał też żadnej dokumentacji związanej z nabyciem, to jedyny logicznie uzasadniony wniosek stanowi ustalenie, iż na podstawie towarzyszących okoliczności ich nabycia powinien i mógł przypuszczać, że zostały one uzyskane za pomocą czynu zabronionego. Skoro oskarżony zajmuje się zawodowo renowacją felg, to stale pozyskiwał wiedzę, jaki rodzaj nowych felg pojawia się na rynku, a zwłaszcza tak drogich jak przedmiotowe do luksusowego M. (...) w rozmiarze 22 cale. Oskarżony nabył je w nieustalonych okolicznościach od nieznanych osób a następnie podjął próbę zbycia za pośrednictwem prywatnego konta konkubiny na platformie sprzedażowej (...) ( zamiast oficjalnej oferty jego firmy). Suma tych okoliczności świadczy o przestępnym charakterze takiego działania w rozumieniu art. 292 § 1 kk.

Wniosek

o zmianę przez uniewinnienie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak w sekcji 3.1 i 3.2

3.3.

3) obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, a to;

art. 4 k.p.k., w zw. z art. 7 k.p.k. oraz w zw. art. 410 k.p.k. polegającą na dowolnej naruszającej zasady oceny dowodów ocenie zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności zeznań świadków i przedstawiciela pokrzywdzonego, oraz wyjaśnień oskarżonego i świadków zgłoszonych przez oskarżonego, oraz dokumentów zaoferowanych przez oskarżonego, w szczególności dokumentu z dnia 16.01.2020r., która to ocena stała w sprzeczności z zasadą obiektywizmu i skutkowała uwzględnieniem okoliczności wyłącznie na niekorzyść oskarżonego, przy całkowitym pominięciu okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego. Naruszenie dyrektyw oceny dowodów przejawiało się:

- ustaleniem przez sąd, że oskarżony nabył 93 szt. nowych felg (tj. 4 szt. felg B. objętych aktem oskarżenia oraz 89 sztuk felg nieobjętych aktem oskarżenia, które w toku postępowania zostały uznane za używane), pochodzących z procesu produkcyjnego w Firmie (...) z siedzibą w W., w

sytuacji, gdy sam przedstawiciel B. A. B. na Polskę wypowiedział się tylko na temat felg B. 4 sztuki objętych aktem oskarżenia i stwierdził, że na podstawie okazanych mu zdjęć nie jest w stanie stwierdzić, czy sfotografowane przez oskarżonego felgi (które zostały zajęte podczas postępowania u oskarżonego) były felgami nowymi i oryginalnymi, czy używanymi i zregenerowanymi, a w każdym razie świadek nie był w stanie postawić takiej tezy z pełną stanowczością. Podczas rozprawy głównej w dniu 22.02.2O22r. oskarżony okazał świadkom, będącym pracownikom firmy (...) felgę. Podkreślenia wymaga, iż pracownicy będący świadkami w postępowaniu, których następnie sąd I instancji uznał za „doświadczonych" nie byli w stanie wskazać z pełną stanowczością, czy okazana im przez oskarżonego felga pochodziła z ich fabryki tj. fabryki (...) w W.. Pracownicy ci podczas ich drugiego przesłuchania wskazali, że 89 szt. felg nieobjętych aktem oskarżenia były używane i

dostępne w sprzedaży. Dodatkowo podkreślili, że nie wszystkie zajęte u oskarżonego felgi zostały wyprodukowane przez firmę (...). Ww. okoliczność świadczy o tym, iż nie można opierać zarzutu wyłącznie na ich zeznaniach, które nie są bezstronne, wszak są oni osobami zatrudnionymi w firmie (...).

- ustaleniem przez sąd, że oskarżony nabył 93 szt. nowych felg (tj. 4 szt. felg B. objętych aktem oskarżenia oraz 89 sztuk felg nieobjętych aktem oskarżenia, które w toku postępowania zostały uznane za używane), pochodzących z procesu produkcyjnego w Firmie (...) z siedzibą w W., w

sytuacji gdy nawet biegły sądowy z zakresu techniki samochodowej L. N. wyznaczony do wydania opinii w niniejszym postępowaniu na podstawie zdjęć nie był w stanie wydać opinii, z której dałoby się wyprowadzić kategoryczny wniosek wskazujący czy przedstawione na fotografiach felgi są

felgami nowymi, czy też są felgami regenerowanymi. Pokreślić jednak trzeba, że biegły L. N. miał zlecenie wydania opinii tylko co do 4 felg B. przy czym w ogóle nie zlecono mu do zbadania 89 sztuk felg, które nie były przecież objęte aktem oskarżenia, (co potwierdza, że w ogóle nie toczyło się co

do nich postępowanie). Pomimo faktu, iż nawet sam biegły powziął wątpliwości co do tego czy 4 szt. Felg objętych aktem oskarżenia były nowe, czy używane i zregenerowane, a w ich obliczu nie był w stanie wydać kategorycznej opinii, sąd i instancji, który nie posiada wiadomości specjalnych arbitralnie uznał, że nie tylko 4 felgi (objęte aktem oskarżenia były felgami nowymi), lecz pozostałe 89 szt, felg (nieobjętych aktem oskarżenia), które w ogóle nie zostały zbadane również były felgami nowymi, co należy uznać za całkowicie dowolny wniosek,

- uznaniem przez Sad I instancji, iż oskarżony nie był w stanie przedstawić dokumentacji potwierdzającej zakup felg w okresie objętym wyrokiem. Podkreślić natomiast trzeba, że oskarżony wykazał zakup felg w okresie objętym wyrokiem, który udokumentował załączając faktury, rachunki i listy przewozowe, czego jednak Sąd I instancji nie wziął w ogóle pod uwagę.

- błędnym ustaleniu przez sąd, iż dokument pochodzący od kontrahenta oskarżonego o imieniu (...) z dnia 16.01.2020r. stanowił nieudolne potwierdzenie zakupienia u ww. mężczyzny przez oskarżonego w tej dacie kompletu felg objętego aktem oskarżenia, podczas gdy oskarżony przedstawił dokument z dnia

16.01.2020r. na okoliczność numeru telefonu ww. kontrahenta i miejsca zamieszkania ww. kontrahenta na terenie Niemiec. Oskarżony dokonywał z ww. kontrahentem wielu transakcji zakupu felg oraz ich regeneracji po dacie 16.01.2020. Oskarżony bowiem w późniejszym, aniżeli ustalona przez sąd data -

16.01.2020r. dokonał zakupu felg objętych aktem oskarżenia. Oznacza to, ze Sąd I instancji błędnie zinterpretował treść ww. dokumentu, jako mającego stanowić nieudolną próbę wykazania zakupu felg objętych aktem oskarżenia, w sytuacji, gdy oskarżony nigdy tak nie twierdził i przedstawił ww. dokument wyłącznie na potwierdzenie numeru telefonu i danych osobowych kontrahenta R., wszak w dniu 16.01.2020r. zawarł z tym podmiotem pierwszą transakcję innych (niż objętych aktem oskarżenia i

wyrokiem) felg, której przedmiotem była ich regeneracja i podczas tej transakcji kontrahent przedstawił oskarżonemu swój numer telefonu. Oskarżony nabył od ww. R. felgi objęte zarzutem dużo później niż data 16.01.2020r., gdy była już możliwość ich legalnego nabywania na rynku. Należy przy tym podkreślić, iż z akt sprawy nie wynika, by chociażby podjęto próbę rozmowy z ww. kontrahentem R. np. poprzez wykonanie na przedstawiony w dokumencie numer połączenia

telefonicznego.

- błędnym i stronniczym ustaleniu przez Sąd I instancji, iż felgi w ilości sztuk 93 ( pochodzą z czynu ti. 4 szt. felg B. objętych aktem oskarżenia oraz 89 sztuk felg nieobjętych aktem oskarżenia) pochodzą z czynu zabronionego, w sytuacji, gdy postępowanie karne dotyczące rzekomej kradzieży ww. felg zostało wszczęte już po zajęciu ww. felg u oskarżonego, a następnie zostało umorzone z powodu niewykrycia sprawcy. Z kolei przedsiębiorstwo (...) nie było w stanie potwierdzić żadnym dokumentem, że rzeczywiście w ich zasobach brakuje konkretnie 93 felg. Nie potrafili również udowodnić kiedy i gdzie konkretnie miało dojść do utraty ww. 93 sztuk felg, w jaki sposób i kto miał być odpowiedzialny za ww. znikniecie 93 szt. felg. Pracownicy R. twierdzili, że do kradzieży doszło na trasie pomiędzy firmą (...),a firma (...), co jednak nie zostało w żaden sposób udowodnione. Taki wniosek nie znalazł również potwierdzenia w czynnościach sprawdzających dokonanych w firmie (...) Nie potwierdziły tego również zeznania pracowników (...) którzy twierdzili iż wszystkie transporty byty plombowane. Jednoznacznie wykazali, że procedury przekazywania felg pomiędzy R., a (...) są tak ścisłe, iż przypominają nadzór transportów wojskowych. Z ich zeznań wynikało, że niemożliwa jest kradzież na jakimkolwiek etapie współpracy ww. firm (R. (...)), która nie zostałaby natychmiast nieodnotowana. Świadkowie zatrudnieni w firmie (...) podkreślili, że nigdy nie doszło do kradzieży felg należących do R..

- ustaleniem przez sąd, iż wszystkie koła zabezpieczone u oskarżonego pochodziły z fabryki (...) w W., co rzekomo ustalono na podstawie kodu weryfikacyjnego znajdującego się na ww. felgach, w sytuacji, gdy pokrzywdzony uniemożliwił weryfikację istnienia ww. rzekomych oznaczeń, a to wobec faktu, iż jeszcze przed zakończeniem postępowania w I instancji (w tym przed zleceniem przez sąd dowodu z opinii biegłego) przetopił wszystkie 93 szt. felg. Z ww. względów należy uznać istnienie opisanych oznaczeń (jedynie przez pracowników pokrzywdzonej firmy (...)) za nieudowodnione. Zachowanie pokrzywdzonej spółki (...), która przetopiła wszystkie 93 sztuki felg należy wręcz oceniać w kategoriach celowego niszczenia materiału dowodowego, aby uwiarygodnić zeznania swoich pracowników, a przy tym uniemożliwić weryfikację felg. Ponadto na żadnej z fotografii znajdujących się w aktach sprawy nie sposób dostrzec istnienia ww. rzekomych oznaczeń. Pracownicy R. wskazali wręcz, że nie robili żadnych zdjąć.

- brakiem dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego i jego partnerki Ż. B. oraz ww. dokumentu z dnia 16.01.2020r., w sytuacji gdy brak było podstaw do kwestionowania treści dowodowej ww. środków dowodowych jakimi były zeznania Ż. B., wyjaśnienia oskarżonego i ww. dokument z dnia

16.01.2020r. Podkreślić trzeba, iż sąd I instancji w żaden sposób nie wyjaśnił dlaczego ww. dowodom nie dał wiary.

- uznania przez sąd, iż wszystkie zatrzymane u oskarżonego koła pochodziły z firmy (...), w sytuacji, gdy ww. wniosek został ustalony jedynie na podstawie relacji pracowników R. i oświadczeń samej firmy (...). W swoich drugich zeznaniach przed Sądem pracownicy R. wycofali sią ze swoich wcześniejszych twierdzeń, że wszystkie felgi są nowe i wyprodukowane w firmie (...). W drugich zeznaniach potwierdzili jedynie, że 4 felgi, które były objęte aktem oskarżenia są nowe i wyprodukowane w R.. Co do pozostałych 89 sztuk felg wskazali, iż są one używane i nie wszystkie pochodzą z fabryki (...). Wniosek sądu, iż wszystkie 93 sztuk felg były nowe nie jest udowodniony, nie został również oparty opinią biegłego, który nie był w stanie tej opinii wydać. Podkreślić również trzeba, że przedsiębiorstwo (...) przetopiło ww. felgi, a więc aktualnie nie jest możliwe przeprowadzenie

badania ww. felg, co uniemożliwia uznanie przez sąd ww. faktów za udowodnione.

- ustaleniem przez Sąd, iż na wszystkich zatrzymanych u oskarżonego kołach była litera O, co miałoby rzekomo wskazywać na (...) fabrykę felg przy ul. (...), w sytuacji gdy dowodów na istnienie takiego oznaczenia O i to w dodatku na wszystkich zajętych u oskarżonego kołach brak. Taki wniosek

wynika wyłącznie z zeznań pracowników firmy (...). Natomiast istnienia takiego oznaczenia O w dodatku na rzekomo wszystkich zabezpieczonych u oskarżonego kołach nie sposób uznać za udowodnione. Fakt istnienia takiego oznaczenia wszystkich felgach nie został udokumentowany w żadnej formie, w szczególności na podstawie fotografii. Nie sposób takiego wniosku ustalić z pełną stanowczością wyłącznie na podstawie zeznań świadków, którzy nie są obiektywni, wszak pracują w

przedsiębiorstwie pokrzywdzonej spółki (...).

- uznaniem, iż cyt. uzasadnienie wyroku : „zasady doświadczenia życiowego wskazują, iż właśnie pomiędzy tymi (jakimi? -dodane przez autora apelacji) powiązaniami doszło do utraty i przejęcia przez oskarżonego opisanych felg". Należy stwierdzić, iż ww. stwierdzenie sądu jest bardzo jaskrawym

przykładem oceny materiału dowodowego w sposób przekraczający granice swobody sędziowskiej. Skoro coś stanowi jedynie przypuszczenie, to nie sposób na takiej podstawie czynić ustalenia faktów będącego podstawą do wydania wyroku skazującego. Podkreślenia wymaga, że również dokonane w

firmie (...) czynności sprawdzające nie ujawniły utraty w tymże przedsiębiorstwie felg, a w dodatku konkretnie 93 sztuki felg. Oznacza to, iż nie jest trafny i udowodniony wniosek sądu jakoby utrata ww. felg w liczbie 93 sztuk miała nastąpić pomiędzy transportem z przedsiębiorstwa (...), a firmą (...). Nie

zostało to chociażby uprawdopodobnione, a tym bardziej udowodnione. Pokrzywdzona spółka nie udowodniła ani gdzie, ani w jaki sposób nastąpiła utrata tych felg. Jak już wspomniano- pracownicy firmy (...) wskazali, że nie mogło dojść do jakiejkolwiek kradzieży felg, czy to w transporcie, czy na terenie firmy.

- uznaniu, przez sąd, iż zachowanie oskarżonego polegające na dobrowolnym wydaniu następnie zajętych felg miałoby rzekomo stanowić potwierdzenie jego winy. Podkreślić trzeba, iż z takiego zachowania oskarżonego nie sposób wyprowadzić takiego wniosku, iż miał on w sposób rzekomo

dorozumiany (co sugeruje sąd w treści uzasadnienia} potwierdzać swoje rzekome sprawstwo.

Oczywistym jest, iż znakomita większość ludzi podczas przeszukania przez policję zmierza do wyjaśnienia sprawy i udostępnienia organom żądanych informacji/ rzeczy. Nie sposób jedynie z ww. zachowania oskarżonego wyprowadzić wniosku, iż miał on rzekomo potwierdzić, iż ww. felgi są własnością firmy

R.. Oskarżony nigdy tego nie potwierdził, współpracował z organami ścigania, aby jak najszybciej wyjaśnić sprawę. Podczas wspomnianego w uzasadnieniu przeszukania, felgi miały zostać „zbadane", a następnie zwrócone, co zasugerowali oskarżonemu funkcjonariusze policji.

- uznaniu przez sąd, iż fakt przyznania się przez oskarżonego podczas złożonych przez niego pierwszych

wyjaśnień w postępowaniu przygotowawczym do zarzuconego czynu miało stanowić potwierdzenie rzekomej świadomości dokonania przez niego czynu zabronionego. Podkreślenia wymaga jednak, że oskarżony ww. przyznanie się do winy odwołał w późniejszym postępowaniu. Ponadto oskarżony wyjaśniał już podczas pierwszego przesłuchania (co znalazło wyraz w protokole przesłuchania), jak również później - w toku postępowania jurysdykcyjnego, że w dniu pierwszego przesłuchania w

postępowaniu przygotowawczym w charakterze podejrzanego funkcjonował w dużym stresie nie tylko z uwagi na przesłuchanie, ale również okoliczności prywatne. Partnerka oskarżonego była w tym okresie w ciąży i mieli wspólnie pojechać na jej badania lekarskie z nieznanym rokowaniem. Czynności policyjne

uniemożliwiłyby oskarżonemu obecność na tych badaniach. Funkcjonariusze przed ww. przesłuchaniem doradzili mu się przyznać, aby skorzystać z instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Stwierdzili, że jeśli się przyzna, to załatwią wszystko na miejscu, a jeśli nie, to konieczne będzie jego

przesłuchanie na Komendzie w W.. Oskarżony zrozumiał, to tak, że skoro sprawa zostanie umorzona, to znaczy, że nie zostanie on uznany za winnego i dlatego się przyznał, w ślad za radami funkcjonariuszy. Podkreślić trzeba, że oskarżony jest osobą ze średnim wykształceniem, nie posiada wykształcenia prawniczego. Jest osobą niekaraną. Oznacza to, że oskarżony błędnie zrozumiał informację przekazaną przez funkcjonariuszy i pod wpływem stresu towarzyszącego przesłuchaniu się przyznał. Z tego względu nie można ww. z faktu przyznania się oskarżonego, które zostało następnie

odwołane, czynić dowodu na potwierdzenie jego rzekomej winy. Oskarżony dopiero po zasięgnięciu porady prawnej zrozumiał, że dokonując przyznania się potwierdził swoją winę i rzekome sprawstwo, czego przyznając się nie był świadomy. Podkreślenia wymaga, że podczas przesłuchania

przygotowawczego oskarżony wyjaśniał bez obecności obrońcy, nie pozwolono mu nawet zadzwonić do adwokata lub radcy prawnego.

- błędnym ustaleniu, przez sąd, co znalazło wyraz w wyroku, iż wszystkie 93 szt. felg były felgami prototypowymi, co jest wprost sprzeczne chociażby z zeznaniami pracowników R. m. in. świadka M. R., który na rozprawie w dniu 28.02.2023r. zeznał, z tego co pamiętam były też

zatrzymane felgi do V. i na tamten dzień te felgi oraz felgi B. miały status felg prototypowych, jeśli chodzi o pozostałe zatrzymane felgi, to już nie pamiętam". Oznacza to, iż sąd I instancji arbitralnie przyjął, iż wszystkie 93 szt. felg były nowe i prototypowe. Raz jeszcze podkreślić trzeba, co było już

czynione wyżej w niniejszej apelacji, że pracownicy R. stwierdzili podczas drugiego przesłuchania, że tylko 4 szt. felg (wskazanych w akcie oskarżenia) były nowe. Co do pozostałych 89 sztuk felg wskazali, że były używane, stanowiły komponenty samochodów różnych marek i nie zostały wyprodukowane w

fabryce (...).

- arbitralnym uznaniu przez Sąd, iż czterocyfrowy kod był indywidualnym oznaczeniem, w sytuacji, gdy był to numer projektu, co wynika z pisma R. (...) z dnia 09.08.2020r. oraz zeznań świadka M. R. oraz potwierdzili to przedstawiciele firmy (...).

- całkowitym pominięciu przez sąd okoliczności, iż świadek P. L. wskazał w swoich zeznaniach, że nie wie, czy felgi B. były dostępne na innych rynkach wcześniej, co świadczy o tym, mogła istnieć możliwość dostępności tych felg za granicą, czego sąd nie wyjaśnił,

- całkowitym pominięciu przez sąd okoliczności, iż w swoich zeznaniach świadek P. S. wskazał, że inwentaryzacja w firmie (...) jest robiona raz w roku, a dokładnie w kwietniu, w kontekście tego, że firma (...) nie jest w stanie wykazać w którym momencie i w jakich okolicznościach nastąpiła

rzekoma utrata felg objętych wyrokiem. Oczywiste jest, że gdyby do utraty felg i to w ilości 93 sztuk faktycznie doszło, to ten fakt wykazałyby wyniki inwentaryzacji.

- całkowitym pominięciu przez Sąd okoliczności, iż objęte w wyroku felgi mogły być dostępne poza granicami Polski znacznie wcześniej niż miało to miejsce w Polsce.

- brakiem uwzględnienia przez Sąd, iż w firmie (...) (tak samo jak w firmie (...)) nie stwierdzono, utraty felg, co potwierdza fakt, że nie sposób wykazać w którym momencie i rzekomo w jakich okolicznościach faktycznie doszło do utraty ww. felg na temat czego zeznawali świadkowie M. B.i M. S..

- brakiem uwzględnienia przez Sąd, iż nawet w notatce policyjnej mł. asp. M. S. (2) z dnia 25.01.2021r. zawarto błąd, bowiem wskazano w niej, że felgi nie były w tej dacie dostępne na rynku, co nie jest prawdą, wszak oskarżony w dacie notatki mógł legalnie znajdować się w ich posiadaniu, co

zostało potwierdzone przez samą firmę (...).

- art. 170 § 1 pkt. 4 k.p.k, w zw. z art. 170 § 2 k.p.k. poprzez nieprawidłowe oddalenie wniosku dowodowego oskarżonego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej odnośnie zabezpieczonych felg, oceniając iż dowodu tego nie dało się przeprowadzić,

wobec zachowania pokrzywdzonego polegającego na utylizacji felg. Sąd winien zwrócić się o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu techniki samochodowej, który wyda opinię na podstawie fotografii felg, które są dostępne w aktach sprawy.

- art. 170 § 1 pkt. 4 k.p.k. w zw. z art. 170 § 2 k.p.k. poprzez nieprawidłowe oddalenie wniosku dowodowego oskarżonego o przeprowadzenie dowodu z protokołu inwentaryzacji w pokrzywdzonej spółce, gdyż w ocenie sądu tego dowodu nie da się przeprowadzić, co wynika z pism pokrzywdzonego, w sytuacji, gdy Sąd winien był wystąpić do pokrzywdzonej spółki o ww. protokół. Wskazać przecież

trzeba, że w swoich zeznaniach świadek P. S. wskazał, że pokrzywdzona spółka raz w roku przeprowadza inwentaryzację. M. B. (1) wskazał, że jest w stanie sobie przypomnieć inwentaryzacje firmy (...). Zeznania ww. świadków są zatem sprzeczne z oświadczeniem spółki i sąd winien się zwrócić do spółki o protokół inwentaryzacji, w sytuacji gdy z ww. protokołu powinna wynikać utrata przez (...) 93 sztuk felg.

- art. 170 § 1 pkt. 5 k.p.k. w zw. z art. 170§ la k.p.k, w zw. z art. 170 § 2 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przeprowadzenie dowodu z odtworzenia płyty z nagraniem dotyczącym zatrzymania felg i przeszukania, gdyż wniosek ten zmierzał w ocenie sądu do przedłużenia

postępowania, w sytuacji gdy nagranie to w sposób ewidentny dowodzi, że pracownicy firmy (...) nie byli pewni, które z zatrzymanych felg pochodziły z ich fabryki, wykazali „ zainteresowanie" nawet kołami klientów oskarżonego, które oddali swoje koła do regeneracji, stąd fakt ich rzekomego „ świadczenia", na podstawie którego sąd przypisał oskarżonemu winę i wydal wyrok skazujący budzi uzasadnione wątpliwości, a więc w konsekwencji dowód z nagrania miał wykazać okoliczność istotną dla ustalenia, czy został popełniony czyn zabroniony, czy stanowi on przestępstwo i jakie.

-art. 170 § 1 pkt. 5 k.p.k. w zw. z art. 170§ la k.p.k. w zw. z art. 170 § 2 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku oskarżonego o umożliwienie oskarżonemu złożenie wniosku dowodowego przedstawiającego materiał fotograficzny, na podstawie którego można ustalić, że objęte wyrokiem felgi były regenerowane, albowiem dowód ten zmierzał do wykazania okoliczności, która kwestionuje w ogóle fakt rzekomego popełnienia przez oskarżonego czynu zabronionego.

-art. 170 § 1 pkt. 5 k.p.k. w zw. z art. 170§ la k.p.k. w zw. z art. 170 § 2 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego w przedmiocie odroczenia rozprawy wobec inicjatywy oskarżonego zadania świadkowi A. B. ewentualnych pytań uzupełniających, w sytuacji, gdy oskarżony w ogóle nie miał możliwości zadawania ww. świadkowi pytań.

- art. 6 k.p.k. w zw. art 370 § 1 i § 2 k.p.k. poprzez przesłuchanie przez Sąd świadka A. B. w dniu 14.07.2023r. pomimo uprzedniego przekazania informacji ww. świadkowi i stronom, iż rozprawa w dniu 14.07.2023r. została odroczona na inny termin, a mimo to przesłuchanie ww.

świadka bez obecności oskarżonego i obrońcy w dacie 14.07.2023r. - art. 230 § 2 p k.p.k. poprzez braku odpowiedniego zabezpieczania przez sąd materiału zatrzymanego podczas przeszukania u oskarżonego rzeczy w postaci felg, co miało wpływ na treść ww. wyroku, wszak wobec braku możliwości zbadania zatrzymanych u oskarżonego felg, na skutek ich przetopienia przez pokrzywdzonego, jeszcze przed zleceniem ich zbadania przez biegłego nie ma już możliwości ich zbadania, co doprowadziło do oparcia się przez sąd wyłącznie na zeznaniach pracowników firmy (...) i w konsekwencji doprowadziło do przypisania oskarżonemu winy wyłącznie na podstawie ww. subiektywnych zeznań pracowników pokrzywdzonej spółki.

- art. 368 § 1 k.p.k. poprzez brak rozpoznania wniosków dowodowych:

• z dnia 19.04.2023r. w przedmiocie ponownego przesłuchania świadków P. Ł. i M. R. oraz ich konfrontacji zgłoszonych we wniosku dowodowym obrońcy oskarżonego z dnia 19.04.2023r.

na okoliczność: konieczności wyjaśnienia przez świadków daty produkcji felg zabezpieczonych u oskarżonego określonej na 2019r., w sytuacji gdy A. B. w informacji przesłanej do oskarżonego podał, że felgi te były w cennikach firmy już od 2019r., a w związku z ww. faktem wątpliwości co do prawdziwości twierdzenia ww. świadków, iż oskarżony rzekomo nie mógł kupić takich felg na wolnym rynku,

• z dnia 19.09.2022r. w przedmiocie ustalenia u niemieckiego operatora kto dokładnie jest właścicielem wskazanego w dokumencie z dnia 16.01.2020r numeru + 49 151 219 32 045 oraz przesłuchania ww. osoby po ustaleniu jej personaliów u operatora niemieckiego.

• braku dołączenia do akt niniejszego postępowania akt sprawy prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową w Wałbrzychu pod sygn. PR 1 Ds. 1231.2021 w przedmiocie kradzieży felg,

• brakiem uzyskania przez Sąd z niemieckiego Oddziału (...) (K. -W.- S.. (...) F. Niemcy) odpowiedzi na zapytania określone we wniosku dowodowym z dnia 16.12.2021r.

• z dnia 15.11.2022r. polegającego na braku przesłuchania A. W.- (...), adres: F. S..(...), (...) B., Niemcy pomimo faktu, iż sąd powołał nawet tłumacza

przysięgłego.

- art. 5 § 2 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie przez sąd I instancji niewyjaśnionych w trakcie postępowania

dowodowego wątpliwości istniejących pomimo przeprowadzenia całego postępowania dowodowego przed sądem pierwszej instancji.

- art. 6 k.p.k. w zw. z art. 368 § 1. k.p.k. poprzez uniemożliwienie oskarżonemu złożenie wyjaśnień.

Oskarżony podczas pierwszego przesłuchania nie przyznał się jedynie do zarzuconego mu czynu, wskazując, że złoży wyjaśnienia na późniejszym etapie. Sąd uniemożliwił mu to zamykając przewód sądowy, w sytuacji, gdy inicjatywą oskarżonego było dalsze prowadzenie postępowania dowodowego.

4) z daleko posuniętej pomimo iż, oskarżony kwestionuje swoją winę zarzucam także rażącą niewspółmierność kary orzeczonej względem oskarżonego w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, w sytuacji gdy sąd zastosował najsurowszą z kar przewidzianych w katalogu kar określonych w art. 292§ 1. k.k., całkowicie pominąwszy okoliczność iż oskarżony był osobą niekaraną, a więc dla osiągnięcia celów kary wystarczająca byłaby kara łagodniejszego rodzaju.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad.3) żaden z licznie podniesionych zarzutów obrazy prawa procesowego nie okazał się trafny, zwłaszcza w rozumieniu art. 438 pkt.2) kpk tj. mogąc rzutować na treść orzeczenia. Zarzuty tej części apelacji podniesiono w sposób nieuporządkowany, wręcz chaotyczny, wielokrotnie powtarzając te same frazy i argumenty, bezkrytycznie i wbrew wyjaśnieniom oskarżonego oraz zeznaniom jego konkubiny Z. B. dążąc do wykazania, że oskarżony musiał nabyć rzeczone felgi legalnie, choć nie ma żadnego potwierdzenia tej transakcji ani danych sprzedawcy.

Gwoli uporządkowania poruszanej materii prawa procesowego przypomnieć wypada, że wedle utrwalonej i niekwestionowanej wykładni sądowej, zarzut obrazy przepisów procedowania z art. 438 pkt 2) kpk może dotyczyć jedynie niezgodności przebiegu postępowania z wymogami prawa procesowego poprzez zaniechane wypełnienia konkretnych nakazów lub naruszenie zakazów proceduralnych, ewentualnie przepisów dotyczących samego orzekania, czy konstruowania orzeczenia. (vide: wyrok SN z dnia 8 września 2009 r., WA 26/09, OSNwSK 2009/1/1844), która to obraza przepisów nadto musi skutkować wpływem na treść wyroku.

W odniesieniu do prawidłowości sądowej oceny dowodów zarzuty apelacji nie przekonują, by nastąpiła ona z obrazą prawa procesowego art. 7 kpk. Uznanie - przy zastosowaniu kryteriów tego przepisu - za wiarygodne jednych dowodów i odrzucenie wiarygodności innych to prawidłowy proces ocenny, zaś następcze oparcie ustaleń faktycznych na dowodach ocenionych jako wiarygodne nie może zostać potraktowane jako obrazą art. 7 kpk czy wskazywanego także w apelacji art. 5 § 2 kpk tylko dlatego, iż ustalenia te nie są akceptowane przez apelującego.

Apelujący sformułował zarzuty naruszenia przepisów art. 7 kpk i art. 5§ 2 kpk. W tym zakresie należy także przypomnieć, iż zarzut naruszenia przepisu art. 5 § 2 kpk nie może być podnoszony jednocześnie z zarzutem naruszenia art. 7 kpk, wyrażającym się – w ocenie apelującego obrońcy - w dowolnej ocenie dowodów, nieuwzględnieniu okoliczności na korzyść oraz rozstrzygnięcia nieusuwalnych wątpliwości na niekorzyść oskarżonego.

Jeżeli obrońca oskarżonego kwestionuje ocenę dowodów, to takiej sytuacji nie dotyczy art. 5 § 2 kpk, tylko art. 7 kpk, bo przepisy art. 5 § 2 kpk i art. 7 k.p.k. mają charakter rozłączny.

W sytuacji, gdy sąd przeprowadzi postępowanie w sposób pełny, kompletny i podda zebrane dowody ocenie spełniającej rygory art. 7 k.p.k., to zastosowanie zasady z art. 5 § 2 k.p.k. może nastąpić, gdy tak przeprowadzona ocena dowodów potwierdzi istnienie wciąż niedających się - w oparciu o nią - usunąć wątpliwości.( tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 14 grudnia 2022 r. sygn. akt IV KK 497/22, LEX nr 3458431). Nakaz wynikający z art. 5 § 2 k.p.k. odnosi się jedynie do wątpliwości jakie, na tle realiów konkretnej sprawy, powziął organ procesowy. Stąd dla oceny czy nie został naruszony zakaz tłumaczenia nieusuwalnych wątpliwości na niekorzyść oskarżonego nie są istotne wątpliwości zgłaszane przez stronę (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 marca 2022 r.I KK 85/22, LEX nr 3418035 ). Wykładnia ta oznacza, że wyrażona w art. 5§2 kpk zasada (adresowana do sądu a nie stron procesowych – czy też ich przedstawicieli) w żadnej mierze nie nakłada na sąd obowiązku przyjęcia wersji najkorzystniejszej dla oskarżonego, lecz zakazuje czynienia niekorzystnych domniemań w sytuacji zaistnienia niedających się usunąć wątpliwości, gdy stan dowodów nie pozwala na ustalenie faktów.

Odnosząc się poszczególnych zagadnień poruszonych w tej część apelacji generalnie odrzucić należy wszystkie depozycje dotyczące przypisania oskarżonemu paserstwa 93 sztuk felg, co stanowi pochodną odrzucenia koncepcji zaskarżonego wyroku, o czym wskazano w sekcji 3.1. uzasadnienia, zatem motywy zostaną przedstawione tylko w zakresie sprawstwa przypisanego oskarżonemu w postępowaniu apelacyjnym.

Oczywiście błędnie apelujący nadaje decydujące znaczenie i opiera swą narrację na podstawie zdjęć felg będących ilustracją ogłoszenia opublikowanego przez świadka Ż. B.. Świadek wskazała, iż zdjęcia ilustracyjne oferowanych w jej ogłoszeniu felg nie dokumentowały ich wyglądu lecz innych felg ( podkr. SO), co zdecydowanie zeznała na rozprawie w dniu 22 lutego 2022r. k. 127 akt.

Ponieważ owe zdjęcia ilustracyjne z ogłoszenia na portalu (...) nie dokumentowały wyglądu zidentyfikowanych przez pracowników pokrzywdzonej firmy felg B. odebranych oskarżonemu, to fotografie te nie mogą stanowić podstawy do wydania jakichkolwiek opinii specjalistycznych, okazywania ich świadkom, w tym świadkowi A. B., który jest wyłącznie sprzedawcą tej marki felg w Polsce.

Na rozprawie w dniu 22.02.2022r. oskarżony miał okazywać świadkom jakąś przyniesioną do sądu felgę, ale takiego dowodu w sprawie nie zabezpieczono, nie wiadomo zatem co to za przedmiot, jakie miał cechy fizyczne, oznaczenia fabryczne, itp. właściwości techniczne, zatem argument o okazywaniu tej felgi świadkom i ich oświadczenia po okazywaniu felgi są całkowicie nieprzydatne procesowo, bo sąd odwoławczy nie może się do niego odnieść merytorycznie.

Zdecydowanie nadużyciem słowa jest określanie „kontrahentem” oskarżonego osoby o imieniu R., której rzekomo dotyczy zapis na kartce, datowany na 16.01.2020r. , skoro sam oskarżony nie potrafi podać jakichkolwiek danych identyfikujących tą osobę, a nadto konkubina oskarżonego świadek Ż. B. jednoznacznie wskazała ( a pomaga w prowadzeniu firmy oskarżonego ), że firma oskarżonego nie posiada dokumentów zakupu felg. Zadziwiające jest tu jednocześnie dowodzenie ( dołączonymi do apelacji fakturami z innych zakupów przez firmę oskarżonego ) wielu innych transakcji kupna – sprzedaży i umów regeneracji felg zawieranych przez oskarżonego, choć żaden z tych dokumentów nie dotyczy felg B..

Nie sposób zgodzić się z ogólnikowymi uwagami, jakoby to pracownicy firmy (...), zeznający w charakterze świadków ( pracujący przy produkcji i kontroli jakości produkcji) zeznawali stronniczo czy tendencyjnie na niekorzyść oskarżonego, a także by nie potrafili zidentyfikować produkowanego tylko przez firmę (...) prototypowego produktu felg.

Nie wykazał autor apelacji, jakie konkretnie istotne rozbieżności miałyby zaistnieć w zeznaniach świadków (P. S., M. R. i P. L.) tj. doświadczonych pracowników pokrzywdzonej spółki, którzy ujawnili występek oraz brali udział w odzyskiwaniu, rozpoznawaniu i kompletowaniu utraconych felg, a następnie zdecydować o odrzuceniu tych zeznań jako dowodów nieprzydatnych czy niewiarygodnych.

Zupełnie nieprawdopodobnie brzmią twierdzenia apelacji, jakoby to oskarżony wobec zatrzymania przez policję felg podczas pierwszego przesłuchania przyznał się do winy pod wpływem niedopuszczalnej perswazji funkcjonariuszy policji. Przecież oskarżony nie tylko dobrowolnie wydał zidentyfikowane felgi ale i do winy się przyznał.

Kwestia wadliwości oddalenia wniosków dowodowych także nie została przekonująco wykazana jako mogąca rzutować wadliwością rozstrzygnięcia końcowego sprawy.

I tak, w zakresie opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej co do właściwości felg ujętych na zdjęciach z ogłoszenia (...), to już wielokrotnie wskazywano na procesową nieprzydatność tych zdjęć.

Kwestia inwentaryzacji w firmie (...) pozostaje bez znaczenia dla prawidłowości ustaleń faktycznych a to wobec ciągłego procesu dostarczania firmie (...) felg do odlakierowania i ich zwrotu do R. i tym samym niemożności ścisłego ustalenia momentu kradzieży felg.

Na podstawie jakich dowodów apelujący wnioskuje, że procedury przekazywania felg pomiędzy R. a (...) są tak ścisłe, iż przypominają nadzór transportów wojskowych, tego już nie wskazał. Wedle zeznań świadka M. B.( kierownika produkcji w firmie (...)) z firmy (...) do jego firmy dostarczane do odlakierowania są wyłącznie felgi nowe, braki w transporcie się zdarzają, są dokumentowane, zaś ewidencjonowane są tylko felgi po wykonaniu usługi odlakierowania ( k. 168 -170 akt). Podobnie zeznań świadek M. S.( współwłaściciel firmy (...)), który podkreślił, iż firma tylko usuwa lakier i ewidencjonuje wyłącznie wykonanie ilości felg ( k. 171 – 173).

Przesłuchanie w charakterze świadka A. B. miało miejsce na rozprawie w dniu 14 lipca 2023r. ( protokół k. 288- 289 akt). Istotnie, doszło do przeprowadzenia tego dowodu pod nieobecność oskarżonego i obrońcy, powiadomionych przez sąd o odwołaniu terminu wobec wniosku świadka o przesłuchanie zdalne lub w ramach pomocy prawnej przez Sąd Rejonowy w Lublinie. Wbrew wcześniejszemu stanowisku świadka przybył on jednak w wyznaczonym terminie do Sądu Rejonowego w Wałbrzychu, po czym – wobec odbycia przez świadka dalekiej podróży do sądu - zostały odebrane zeznania zgodnie z wnioskiem pisemnym obrony. Zeznania świadka nie okazały się w żaden sposób przydatne dla linii obrony oskarżonego, co wprost wynika z ich treści.

W takich okolicznościach procesowych odpis protokołu zeznań świadka został przesłany przez sąd obrońcy oskarżonego ( k. 289, 291 akt). Po blisko 3-ch miesiącach od omawianego przesłuchania na rozprawie w dniu 10 października 2023r. odczytano zeznania świadka, zaś obecny obrońca wniósł o cyt. „ zakreślenie 14 – dniowego terminu w celu sformułowania ewentualnych pytań do świadka …pewnych nieścisłości…potrzeba złożenia ewentualnych pytań”. Rzecz jednak w tym, że nie tylko zeznania omawianego świadka nie przyniosły treści korzystnych dla wsparcia linii obrony oskarżonego ale i sam obrońca nie potrafił sprecyzować tez, których chciałby dowodzić w ramach ewentualnych pytań. Z tych powodów słusznie omawiany wniosek obrony oddalono ( k. 300, 301 akt). Potwierdzeniem słuszności takiej decyzji jest także treść omawianej apelacji, w której brak czytelnych argumentów, pozwalających na uznanie, iż sposób przeprowadzenia tego dowodu mógł mieć wpływ na treść wyroku.

Jakie znaczenie dla prawidłowości rozstrzygnięcia miało zaniechanie przesłuchania A. W. - (...), adres: F. S.. (...), (...) B., tego apelujący nie wykazał.

Podniósł także apelujący brak odniesienia sądu I instancji do wniosków o ponowne przesłuchanie świadków P. Ł. i M. R., ale nie podał istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności, co do których należałoby świadków przesłuchać uzupełniająco.

Finalnie, na rozprawie w dniu 10 października 2023r. obrońca przed zamknięciem przewodu sądowego oświadczył, że nie żąda uzupełnienia przewodu sądowego ( k. 301 akt).

Wobec tego ostatniego przytoczonego oświadczenia procesowego obrony wielce zaskakujący i wręcz niepoważny pozostaje także zarzut naruszenia art. 6 k.p.k. w zw. z art. 368 § 1. k.p.k. poprzez uniemożliwienie oskarżonemu złożenie wyjaśnień zamykając przewód sądowy, w sytuacji, gdy inicjatywą oskarżonego było dalsze prowadzenie postępowania dowodowego.

Ad.4) w sekcji 3.2.omówiono zmianę orzeczenia o sprawstwie i zawinieniu oraz wymiarze kary, tu zbędnym byłoby powtarzanie tych samych argumentów.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie

oskarżonego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Opisano szczegółowo w sekcji 3.3

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Orzeczenie o kosztach w pkt. IV dyspozycji zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

1) uchylono orzeczenia w pkt. II i III dyspozycji o probacji oraz w pkt. IV o opłacie,

2) oskarżonego D. C. uznano za winnego tego, że w okresie od czerwca 2020 roku do 18 stycznia 2021 roku we W., woj. (...) nabył od nieustalonej osoby komplet felg samochodowych do modelu M. (...) cale o wartości 19.900 złotych pochodzących z procesu produkcyjnego prowadzonego w firmie (...) Sp. z o.o. z/s w W. przy ulicy (...) przy czym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że zostały one uzyskane za pomocą czynu zabronionego, działając przez to na szkodę R. z/s w W., to jest występku z art. 292§1 k.k. i za czyn ten na podstawie art. 292§1 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. wymierzono karę grzywny 100 ( sto) stawek dziennych po 50 (pięćdziesiąt) złotych każda ( według brzmienia art. 33 k.k. obowiązującego do 30 września 2023r.),

Zwięźle o powodach zmiany

Częściowe podzielenie słuszności apelacji ( omówione w sekcji 3.1 i 3.2).

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Na podstawie art. 636 § 1 kpk art.627 kpk oraz na podstawie art.8 w zw. z art.3 ust.1 i art. 10 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r./tj. DZ. U. Nr 49, poz. 223 z późn. zm./, zasądzając je od oskarżonego wobec przegrania apelacji, przy czym wobec zmiany kary w postępowaniu apelacyjnym wymierzono 500 złotych opłaty za obie instancje.

7.  PODPIS

SSO Ewa Rusin

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana