Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 211/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 30 stycznia 2024 roku w sprawie II K 750/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

- Podniesiony przez prokuratora zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu przez Sąd, iż brak jest podstaw do skazania oskarżonego za zarzucane mu przestępstwo, uznaniu za niewiarygodne zeznań pokrzywdzonej, podczas gdy prawidłowo ustalony stan faktyczny oparty na zeznaniach pokrzywdzonej powinien skutkować stwierdzeniem, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa (...).

- Podniesiony przez pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść tego orzeczenia przez dowolne ustalenie, że oskarżony dokonał za zgodą pokrzywdzonej usunięcia filtra (...) z jej samochodu marki S. (...) o nr rej. (...), a to wskutek dokonania dowolnej oceny dowodów, wbrew regułą wynikającym z art. 7 k.p.k., z zeznań pokrzywdzonej i jej męża świadka K. K., a także zarejestrowanej rozmowy pomiędzy pokrzywdzoną a oskarżonym, skutkującej bezzasadnym uniewinnieniem oskarżonego .

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ponieważ oba zarzuty sprowadzają się w istocie do kwestionowania dokonanej przez Sąd I instancji oceny zgromadzonych w sprawie dowodów, co miało – zdaniem skarżących – doprowadzić do błędnych ustaleń faktycznych, mogą zostać omówione łącznie.

Sąd Okręgowy nie podzielił stanowiska autorów obu apelacji. Zarzuty skarżących opierają się na odmiennej interpretacji zebranych w sprawie dowodów i nie przedstawiają przekonujących argumentów, podważających prawidłowość i słuszność rozumowania Sądu I instancji. Dokonane bowiem przez Sąd meriti ustalenia faktyczne w pełni odpowiadają zebranym w sprawie dowodom i są wynikiem wszechstronnej oraz wnikliwej ich analizy. Zważyć trzeba, iż przekonanie Sądu I instancji o niemożności przypisania sprawstwa i winy oskarżonemu, pozostaje pod ochroną prawa procesowego, nie wykraczając poza ramy zasady swobodnej oceny dowodów.

Nie budzi wątpliwości, że ocena wartości zgromadzonych w sprawie dowodów została dokonana przez Sąd I instancji w sposób obiektywny oraz zgodnie z wiedzą i doświadczeniem życiowym i jako taka, spełnia kryteria przewidziane w art. 2 § 2 k.p.k., art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. Sąd I instancji szczegółowo i rzetelnie odniósł się do wszystkich okoliczności faktycznych ujawnionych w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego. Jednocześnie zaś konkluzje Sądu meriti stanowią wynik rozważenia wszystkich okoliczności oraz zostały wyczerpująco i logicznie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania – uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku.

Natomiast zarzuty przedstawione w apelacjach mają wyłącznie charakter subiektywnej polemiki, opierającej się na niekorzystnej dla oskarżonego interpretacji przeprowadzonych dowodów, nie znajdującej potwierdzenia w realiach niniejszej sprawy.

W szczególności nie można podzielić twierdzeń oskarżycieli, że zebrany w sprawie materiał dowodowy wykazał, iż oskarżony dokonał kradzieży filtra (...), w który był wyposażony samochód należący do oskarżycielki posiłkowej.

Chybionym są w szczególności twierdzenia skarżących, że Sąd I instancji niesłusznie oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego, pomijając przy tym zeznania oskarżycielki posiłkowej. Sąd meriti w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wyraźnie przecież wskazał, że wyjaśnienia oskarżonego znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków J. N. i W. S.. Brak było przy tym podstaw do kwestionowania wiarygodności tych osobowych źródeł dowodowych.

Wersja oskarżonego jest też zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Skoro bowiem, po przeprowadzeniu diagnostyki elektronicznej, okazało się, że filtr (...) w samochodzie oskarżycielki posiłkowej jest całkowicie zapchany, to rzeczywiście istniały trzy możliwości wyeliminowania tego problemu (tj. poprzez oczyszczenie filtra – regenerację, jego wymianę na nowy lub całkowite usunięcie filtra i wprowadzenie zmian w systemie elektronicznym samochodu). Ponieważ każda z tych opcji wiązała się z określonymi konsekwencjami i znaczącymi kosztami, oczywistym jest, że to właściciel samochodu powinien podjąć decyzję o dalszej strategii naprawy samochodu. Naprawiający samochód musiał przecież wiedzieć, w jakim kierunku ma zmierzać naprawa (czy ma usunąć filtr, czy zdemontować go i przesłać go do regeneracji, czy też szukać w portalach ogłoszeniowych oryginalnego filtra lub jego zamiennika). W pełni zrozumiałym jest, że właściciel samochodu powinien też wiedzieć, jakie będą koszty każdego z tych wariantów, gdyż to przecież on – a nie naprawiający – będzie ostatecznie ponosił tego koszty. Oskarżony nie miał żadnego interesu tym, aby samodzielnie podejmować decyzję w tym przedmiocie, a następnie ukrywać przed oskarżycielką posiłkową fakt usunięcia filtra, gdyż jest to usługa dosyć kosztowna, wymagająca nakładu czasu i pracy, za którą – co jest zrozumiałe – chciał otrzymać stosowne wynagrodzenie. Wszystko to nakazywało odnieść się z rezerwą do wersji zdarzenia prezentowanej przez oskarżycielkę posiłkową, jakoby wycięcie filtra (...) odbyło się poza jej wiedzą i zgodą.

Skarżący nie przedstawili tu żadnych kontrargumentów mogących wykazać, aby rozumowanie Sądu Rejonowego było i w tym zakresie wadliwe, bądź nielogiczne.

Niezrozumiałym jest powoływanie się przez pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej na poparcie tez wniesionej apelacji, na zeznania świadka W. S.. Przecież z zeznań tegoż świadka złożonych także przed Sądem Rejonowym wynika, że miała miejsce rozmowa telefoniczna pomiędzy oskarżonym, a oskarżycielką posiłkową, odnośnie decyzji w sprawie wycięcia filtra (...). Przeczy to zatem wersji oskarżycielki posiłkowej, która twierdziła, że takowej rozmowy w ogóle nie było.

Chybionym jest też powoływanie się w apelacji na nagrania rozmów stron, których dokonywała oskarżycielka posiłkowa. Przede wszystkim oskarżycielka posiłkowa nie dostarczyła nagrań rozmów z okresu poprzedzającego wycięcie filtra (...), a dopiero z okresu późniejszego, kiedy zaistniał już konflikt (właścicielka samochodu miała pretensje do oskarżonego o złą jakość wykonanych napraw). Jest to więc jedynie wycinek wszystkich konwersacji, jakie miały miejsce pomiędzy stronami. Co jest jednak charakterystyczne, w żadnych z tych rozmów oskarżony nie przyznał się, aby miał wycinać filtr (...), bez zgody oskarżycielki posiłkowej.

Niczego nie zmieniają w tym względzie zeznania świadka K. K.. Pomijając już nawet fakt, iż jest on mężem oskarżycielki posiłkowej, a więc – siłą rzeczy – zainteresowanym w korzystnym dla niej rozstrzygnięciu, to nie był on przecież bezpośrednim uczestnikiem ustaleń pomiędzy oskarżonym, a oskarżycielką posiłkową, odnośnie planów, co do filtra (...). Swoją wiedzę w tym względzie, świadek czerpał natomiast z informacji udzielonych mu przez oskarżycielkę posiłkową.

Podkreślić też należy, że Sąd Rejonowy, który miał możliwość na rozprawie sądowej bezpośrednio zetknąć się z każdą z przesłuchiwanych osób, m.in. poprzez obserwowanie ich zachowania, sposobu składania przez nich depozycji, miał możliwość wyrobienia sobie poglądu, co do tego, czy są one, i w jakim zakresie, wiarygodne.

Przyjmując jako wiarygodną wersją zdarzenia, wynikającą z wyjaśnień oskarżonego, oczywiście nie było możliwym uznanie go za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. Skoro bowiem, to sama właścicielka pojazdu wydała oskarżonemu dyspozycję usunięcia zużytego filtra (...) (który – nota bene – nie przedstawiał już wartości materialnej), to nie może być mowy, o wypełnieniu znamion występku kradzieży z art. 278 § 1 k.k.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Opocznie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ponieważ Sąd odwoławczy nie stwierdził w przedmiotowej sprawie błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, wniosek apelacji nie zasługiwał na uwzględnienie.

3.2.

Podniesiony przez pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej zarzut obrazy przepisów prawa materialnego polegającej na uznaniu, że zachowanie oskarżonego polegające na wycięciu z układu wydechowego filtra (...) za zgodą pokrzywdzonej nie wypełnia znamion czynu zabronionego, podczas gdy to zachowanie oskarżonego wypełnia znamiona czynu zabronionego z art. 288 § 1 k.k. polegającego na uszkodzeniu i uczynieniu niezdatnym do użytku samochodu marki S. (...) o nr rej. (...), a to wobec braku możliwości uzyskania przez przedmiotowy pojazd pozytywnego badania technicznego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z przyczyn wskazanych już w dziale 3.1 nie może być też mowy o popełnieniu przez oskarżonego innego przestępstwa – z art. 288 § 1 k.k., co sugeruje się w apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej. Nie może budzić wątpliwości, że samochód z silnikiem diesla, pozbawiony filtra (...), nie powinien przejść okresowych badań technicznych, a co za tym idzie – wartość takiego pojazdu będzie z tego powodu mniejsza (wymaganym będzie ponowne zainstalowanie filtra, co oczywiście wiąże się z kosztami). Jednakże to sama oskarżona, jako właścicielka samochodu, powzięła decyzję o wycięciu filtra (...), a oskarżony (który resztą – jak wynika z jego wyjaśnień – uprzedzał ją o minusach takiego rozwiązania) wykonywał jej dyspozycję. Dla popełnienia przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. wymagana jest wina umyślna sprawcy. Jest ona natomiast wyłączona w sytuacji wykonywania przez usługodawcę zlecenia, zgodnego z żądaniem właściciela rzeczy, zresztą w myśl zasady volenti non fit iniuria. Podzielenie przez skarżącego odmiennego poglądu, że dla bytu występku z art. 288 § 1 k.k. nie ma znaczenia ,,wyrażona zgoda” właściciela rzeczy (z powołaniem się na treść niektórych występków z rozdziału przestępstw przeciwko wolności i wolności seksualnej), prowadziłoby do absurdu. Zgodnie z takim stanowiskiem, właściciel stacji demontażu pojazdów, prowadząc swoją działalność polegającą na złomowaniu samochodów, popełniałby każdorazowo przestępstwa z art. 288 § 1 k.k.

Z kolei samo usunięcie przez mechanika filtra (...) nie wyczerpuje samo przez się znamion żadnego przestępstwa, ani nawet wykroczenia. Ponadto, jak już wyżej zaznaczono, usunięcie zużytego filtra (...) (który i tak nie spełniał swojej funkcji), nie wykluczało możliwości następczego zamontowania nowego filtra.

W ocenie Sądu odwoławczego, całokształt okoliczności rozpoznawanej tu sprawy wskazuje na to, że ma ona charakter typowo cywilno – prawny, dotycząc rozliczeń stron z tytułu wykonywanej usługi naprawy samochodu. Tego rodzaju spór pomiędzy stronami powinien być rozstrzygany wyłącznie na drodze postępowania cywilnego, a nie karnego. Prawo karne stanowi bowiem w systemie prawnym ultima ratio, co oznacza, że ingerencja prawa karnego w danej dziedzinie życia powinna nastąpić wówczas, gdy inne dziedziny prawa są niewystarczające dla rozstrzygnięcia stosunków prawnych pomiędzy stronami.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uznanie oskarżonego za winnego uszkodzenia samochodu marki S. (...) o nr rej. (...) oraz zasądzenia od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej kosztów pomocy prawnej za I instancję oraz za II instancję

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ponieważ podniesiony zarzut nie okazał się zasadny, wniosek apelacyjny nie mógł zostać uwzględniony. Tym bardziej, że z art. 454

§ 1 k.p.k. jasno wynika, iż sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji. Tym samym bezpodstawnym było żądanie zasądzenia od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość zaskarżonego wyroku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok jest słuszny i odpowiadający prawu. Podniesione zarzuty nie okazały się zasadne, o czym była już mowa wyżej.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2- 5

O kosztach postępowania odwoławczego, Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 636 § 1 k.p.k., zgodnie z którym w sprawach z oskarżenia publicznego, w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego, wniesionego wyłącznie przez oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi na ogólnych zasadach ten, kto wniósł środek odwoławczy oraz art. 633 k.p.k., który z kolei stanowi, że koszty procesu przypadające od kilku oskarżonych lub oskarżycieli prywatnych albo posiłkowych, jak również od oskarżonych i oskarżycieli, sąd zasądza od każdego z nich według zasad słuszności, mając w szczególności na względzie koszty związane ze sprawą każdego z nich. Z powyższego wynika, że koszty niniejszego postępowania odwoławczego należało rozdzielić pomiędzy wnoszących nieuwzględnione apelacje, czyli prokuratora (Skarb Państwa) i oskarżycielkę posiłkową.

Ponieważ w sprawie został utrzymany w mocy wyrok uniewinniający odnośnie oskarżonego, który korzystał z pomocy obrońcy z wyboru, wniosek obrońcy o zasądzenie na rzecz oskarżonego poniesionych kosztów z tytułu ustanowienia obrońcy był oczywiście zasadny. Zwrot kosztów wynagrodzenia dla adwokata, w wysokości stawki minimalnej (840 złotych) został ustalony na podstawie § 11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800 ze zm.). Powyższa kwota została podzielona pomiędzy oskarżycielkę posiłkową i Skarb Państwa w częściach równych.

Oprócz tego, od oskarżycielki posiłkowej należało zasądzić kwotę 10 złotych, tytułem częściowego zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym, a w zakresie nieuwzględnionej apelacji prokuratora, wydatkami tymi należało obciążyć Skarb Państwa.

Od oskarżycielki posiłkowej należało także zasądzić na rzecz Skarbu Państwa opłatę za drugą instancję w kwocie 200 złotych. Wynika to z treści art.13 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz.U. z 1983 r. Nr 49, poz.223 z późn. zm.).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana