Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 292/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 26 stycznia 2023 roku sygn. akt II K 350/22

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

podniesiony przez obrońcę oskarżonego B. M.:

1. zarzut obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść wyroku:

- art. 7 k.p.k. poprzez przeprowadzenie dowolnej oceny dowodów i nie uwzględnienie zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia w ocenie dowodów, poprzez poczynienie przez sąd ustaleń w oparciu o dowody w postaci dowodów z dokumentów i zeznań pokrzywdzonej K. M., które w żaden sposób nie świadczą o winie oskarżonego,

- art. 5§2 k.p.k. poprzez nie rozstrzygnięcie na korzyść oskarżonego nieusuniętych w sprawie wątpliwości, kto tak naprawdę faktycznie dokonał przestępstwa oszustwa, mając na uwadze choćby opinię biegłego z zakresu informatyki,

2. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegającego na przyjęciu przez są, iż B. M. dopuścił się czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, podczas gdy w sprawie brak dowodów świadczących o winie oskarżonego,

wynikający z treści apelacji oskarżonego B. M. zarzut błędnego ustalenia popełnienia zarzucanego mu czynu, podczas gdy nie ma on nic wspólnego z przedmiotową sprawą

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesione zarzuty są chybione.

Analiza poprawności proceduralnej czynności sądu pierwszej instancji prowadzi do stwierdzenia, że w sferze tej nie zaistniały uchybienia przepisom kodeksu postępowania karnego i pozwala na zajęcie się zarzutem błędu w ustaleniach faktycznych. Oczywiste bowiem pozostaje to, że kompleksowa ocena poprawności ustalonego stanu faktycznego może mieć miejsce dopiero po stwierdzeniu, że proces w jego sferze formalnej nie zawiera uchybień mogących prowadzić do podważenia ostatecznej prawidłowości wydanego wyroku

W przeciwieństwie do stanowiska skarżącego, zdaniem sądu odwoławczego, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i wszechstronną jego analizę, sąd rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne i wywiódł z nich słuszne wnioski - tak co do sprawstwa i winy oskarżonego B. M. w zakresie przypisanego mu czynu, przyjętej kwalifikacji prawnej tegoż i zastosowanej reakcji karnej. Nie dopuścił się przy tym wskazywanego przez obrońcę błędu w przyjętych za podstawę wyroku ustaleniach faktycznych. Sąd ten, w uzasadnieniu wyroku, w sposób logiczny i z uwzględnieniem zasad doświadczenia życiowego uargumentował, jakie fakty uznał za udowodnione i na jakich w tej mierze oparł się dowodach. Kształtując swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów należycie uzasadnił, którym dowodom i dlaczego dał wiarę, a którym tego waloru odmówił. W ocenie tej nie dopuścił się dowolności. Trafność ustaleń i rozważań tego sądu nie może więc budzić wątpliwości.

Mając to na uwadze i odnosząc się do apelacji obrońcy, dotyczącej naruszeń przez sąd pierwszej instancji przepisów prawa procesowego, mających istotny wpływ na treść wyroku należy stwierdzić, iż podniesione zarzuty miały charakter głównie polemiczny.

Całkowicie niezasadnie obrońca odwołał się do naruszenia przez sąd a quo reguły dowodowej in dubio pro reo określonej w art. 5 § 2 k.p.k. Nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, iż sąd ten zignorował wskazania wynikające z powołanego przepisu. Dla oceny naruszenia powyższej reguły dowodowej nie może być bowiem miarodajne to, iż obrońca dopatruje się w sprawie wątpliwości, czyniąc w tym zakresie stosowne sugestie w środku odwoławczym. Kluczowe pozostaje natomiast to, czy organ orzekający rzeczywiście powziął wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego, względnie to, czy w świetle realiów konkretnej sprawy wątpliwości takie powinien był powziąć. Tymczasem sąd orzekający w tej sprawie ani nie powziął, ani nie powinien był powziąć tego rodzaju wątpliwości. Przypomnieć w tym miejscu należy, że w przypadku, gdy pewne ustalenia faktyczne zależne są od dania wiary tej lub innej grupie dowodów, to nie można mówić o naruszeniu reguły in dubio pro reo. W przedmiotowej sprawie nie pojawiły się więc nie dające się usunąć wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego B. M.. Sąd pierwszej instancji stwierdził owo sprawstwo przeprowadzając dokładne i wnikliwe postępowanie dowodowe, analizując i oceniając wszystkie dowody w sposób rzetelny i wszechstronny.

Błędnie obrońca upatrywał naruszenia przepisu art. 7 k.p.k. w dokonanej przez sąd merytoryczny ocenie zeznań pokrzywdzonej K. M. i dowodów z dokumentów zgromadzonych na etapie postepowania przygotowawczego.

Swobodna, a więc zgodna z zasadami sformułowanymi w art. 7 k.p.k. ocena materiału dowodowego stanowi uprawnienie sądu merytorycznego i pozostaje pod ochroną wskazanego przepisu tak długo, dopóki skarżący nie wykaże, iż sąd ten oparł rozstrzygnięcie bądź na okolicznościach nieujawnionych w toku przewodu sądowego, bądź też ujawnionych, ale ocenionych w sposób sprzeczny ze wskazaniami wiedzy, logiki i doświadczeniem życiowym.

W przedmiotowej sprawie tego rodzaju okoliczności nie zostały skutecznie wykazane przez obrońcę. Skarżący podjął próbę przedstawienia odmiennej oceny materiału dowodowego, która jednak w przeciwieństwie do tej dokonanej przez sąd orzekający, charakteryzuje się ogólnikowością, dowolnością i brakiem obiektywizmu. Stwierdzić należy, że taka metoda kwestionowania trafności skarżonego wyroku nie mogła okazać się skuteczną. Przeprowadzona kontrola odwoławcza wykazała, że nie doszło do obrazy art. 7 k.p.k. Argumentacja sądu oparta na ocenie wszystkich dowodów, w ich wzajemnym powiązaniu, jest rzeczowa i logiczna, tym samym zasługuje na aprobatę.

Jakkolwiek zgodzić należy się z twierdzeniem skarżącego, że zeznania pokrzywdzonej K. M. nie wskazują na osobę oskarżonego jako sprawcę dokonanego na jej szkodę przestępstwa, gdyż pozwoliły jedynie na wyświetlenie i to w sposób powierzchowny zastosowanych wobec niej oszukańczych metod i zabiegów, to już całkowicie nieuprawnione jest stanowisko skarżącego jakoby dowody z dokumentów znajdujące się w materiale aktowym przedmiotowej sprawy nie identyfikowały oskarżonego B. M. jako podmiotu czynu inkryminowanego aktem oskarżenia.

W świetle dokumentacji bankowej udostępnionej przez (...) Banku (...) SA ( zestawienia logowań do bankowości elektronicznej wraz z numerami IP komputerów - z dnia 4 marca 2021 roku i zestawienia logowań do (...) karta 53 - 62 ) nie ulega wątpliwości, iż środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym pokrzywdzonej K. M. w kwocie 262 złote oraz te które wpłynęły na jej konto z tytułu zawarcia, niezależnie od jej woli i bez jej upoważnienia, umowy pożyczki gotówkowej w kwocie 15 288 złotych w dniu 4 marca 2021 roku godz. 19:36:42, zostały następnie niezwłocznie tj. o godz. 19:39:06 przelane na rachunek prowadzony w tymże banku na rzecz B. M. tytułem F. (...)

(...) Banku (...) SA przekazał także do akt niniejszej sprawy dokumentację dotyczącą rachunku (...) w PLN, prowadzonego na rzecz oskarżonego B. M. ( pełną historię rachunku za okres od 4 marca 2021 roku tj. daty jego otwarcia do 5 marca 2021 roku tj. daty jego zamknięcia, skan umowy rachunku, Kartę Klienta Banku, kopię paszportu, zestawienie transakcji za tenże okres karta 73 – 74, 99 - 111 ), wskazującą na otwarcie rachunku w II Oddziale Banku (...) SA w G. na podstawie przedłożonego paszportu (...) należącego do oskarżonego, posiadanie przez niego dostępu do bankowości internetowej (...) oraz bankowości mobilnej (...) ( z funkcją BLIK ) oraz mające następować autoryzowanie transakcji aplikacją (...) oraz kodami SMS wysyłanymi na numer telefonu przypisany do aplikacji (...) ( zarejestrowany na oskarżonego - karta 112 ).

Co istotne, na umowie rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego ( karta 124 ), na Karcie Klienta Banku ( karta 126 ) na paszporcie wystawionym na dane personalne oskarżonego ( karta 125 ) i w protokole przesłuchania podejrzanego ( karta 223 - 225 ) widnieją podpisy tej samej osoby ( wzrokowa ocena pozwala na potraktowanie ich jako tożsame ). Znamiennym jest, iż na żadnym etapie prowadzonego postępowania oskarżony, któremu został ogłoszony zarzut wyraźnie wskazujący na numer jego rachunku bankowego, nie zanegował faktu posiadania takowego. ( nawet na łamach skargi apelacyjnej ). Również apelujący obrońca nie zakwestionował ustaleń dotyczących posiadania konta przez oskarżonego, podnosząc że " oskarżony nie wiedział, że środki pieniężne zostały przelane na jego konto, nigdy ich nie pobrał i nie spożytkował na swoje potrzeby ".

Wbrew takiemu stanowisku należy przyjąć, że oskarżony będąc posiadaczem konta bankowego obowiązany był sprawować nad nim kontrolę, a w konsekwencji nad operacjami na nim dokonywanymi. Kolokwialnie rzecz ujmując, odpowiedzialny był za wszystko co się na nim wydarzyło. Natomiast o jego nieuczciwych zamiarach i planowaniu nielegalnych działań w związku z założeniem konta bankowego, świadczą następujące obiektywne okoliczności:

- podanie do zawieranej z bankiem umowy adresu do korespondencji: G. ul. (...) bez dokładnego wskazania numeru mieszkania dla kontaktu i przesłania karty bankomatowej ( ustalenia policyjne wykazały, że pod tym adresem znajduje się blok wielorodzinny, a mieszkańcy nie kojarzyli osoby oskarżonego - karta 144 ),

- logowania do stacji (...) numeru telefonu (...) zarejestrowanego na oskarżonego następowały w miejscowości G. woj. (...) ( notatka urzędowa karta 112 ), co oznacza że oskarżony pomimo zamieszkiwania na Śląsku, konkretnie we W. - przebywał w G.,

- do wprowadzenia w błąd pokrzywdzonej K. M. i doprowadzenia jej do niekorzystnego rozporządzenia mieniem doszło w dacie zawarcia przez oskarżonego umowy dotyczącej otwarcia rachunku bankowego.

- rachunek bankowy został założony przez oskarżonego w II Oddziale Banku (...) SA w G., pieniądze z rachunku bankowego pokrzywdzonej w kwocie 15 550 złotych ( zaraz po udzieleniu przez bank pożyczki ) zostały przelane na konto oskarżonego w tymże banku i wypłata tych wszystkich środków pieniężnych z konta oskarżonego została dokonana Blikiem w ciągu 44 minut również w G. w kilku bankomatach systemu (...) w 16 operacjach ( zestawienie transakcji karta 127 - 130 ).

Niezrozumiałe jest twierdzenie obrony jakoby dane oskarżonego zostały wykorzystane do popełnienia przestępstwa, gdyż mieszkał na różnych kwaterach w Polsce. Skoro oskarżony konto założył i je posiadał, czego obrona nie kwestionuje, to pojawia się pytanie, jak miał utracić nad nim kontrolę na różnych zamieszkiwanych kwaterach, skoro objęte zarzutem skargi publicznej operacje bankowe zostały zrealizowane w dniu otwarcia konta.

Dla oceny prawidłowości poczynionych przez sąd merytoryczny ustaleń nie ma znaczenia podnoszona przez skarżącego obrońcę okoliczność wynikająca z opinii biegłego z zakresu informatyki, dotycząca niemożliwości pobrania oraz automatycznego zainstalowania oprogramowania, bez poinformowania oraz zatwierdzenia takiej czynności przez użytkownika (w tym wypadku pokrzywdzoną) np. poprzez wyrażenie zgody na zainstalowanie aplikacji. Sąd ten należycie odniósł się do kwestii związanej z naiwnością pokrzywdzonej i braku po jej stronie powinności sprawdzenia prawdziwości twierdzeń sprawcy.

Prawidłowa analiza materiału dowodowego sprawy prowadzi do jedynie słusznego wniosku, a tym samym przekonania, o sprawstwie i winie oskarżonego B. M. w kwestionowanym zakresie tj. w zakresie przypisanego mu czynu.

Wniosek

wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek nie jest zasadny z przyczyn podanych powyżej.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd odwoławczy utrzymał w mocy wszystkie rozstrzygnięcia zawarte w zaskarżonym wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok jest słuszny, zarzuty wywiedzionych skarg apelacyjnych są chybione.

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Z powodu nieuwzględnienia apelacji wywiedzionych na korzyść oskarżonego sąd odwoławczy zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa 120 złotych tytułem opłaty za drugą instancję i 20 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym. Podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach postępowania odwoławczego stanowiły przepisy art. 636 & 1k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( tekst jednolity : Dz. U. z 1983 roku, Nr 49 poz. 223 z późniejszymi zmianami ) oraz rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym ( Dz. U. 108, poz. 1026 z późniejszymi zmianami ).

PODPIS

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego B. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

ustalenie sprawstwa i winy oskarżonego B. M.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony B. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

ustalenie sprawstwa i winy oskarżonego B. M.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana