Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 32/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy, II Wydział Karny, z dnia 24 października 2023 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 941/21 dot. oskarżonych A. N. i B. N.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

____________

______________________________________

________

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

_____

____________

______________________________________

________

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

__________

______________________

_____________________________________________

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

__________

______________________

_____________________________________________

. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego A. N. zarzucił:

1) obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a to art. 7 k.p.k. i art. 424 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k., polegającą na dowolnej ocenie zebranych dowodów, wynikającej z naruszenia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, w tym w szczególności poprzez błędną ocenę wyjaśnień oskarżonego, co w konsekwencji doprowadziło do niesłusznego ustalenia, że oskarżony A. N. wiedział i miał świadomość, że kotłownia w budynku w S. nie posiadała komina prawidłowej wysokości oraz nie posiadała wymaganej wentylacji nawiewnej określonej przez producenta kotła centralnego ogrzewania, skutkiem czego proces spalania paliwa w kotle centralnego ogrzewania przebiegał nieprawidłowo, prowadząc do zwiększonej ilości tlenku węgla, co jest niezgodne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym;

2) obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a to art. 170 § 1 k.p.k. w zw. z art. 201 k.p.k. w zw. z art. 424 k.p.k., polegającą na bezzasadnym oddaleniu wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego z pisma z dnia 20 września 2023 r. o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu kominiarstwa oraz użytkowania i eksploatacji instalacji oraz urządzeń gazowniczych oraz energetyki cieplnej w budowie i eksploatacji obiektów budowlanych, a dodatkowo bez powołania podstawy prawnej i faktycznej takiego postanowienia dowodowego, jak również bez analizy powyższego w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, co uniemożliwia instancyjną kontrolę tego fragmentu zaskarżonego orzeczenia;

3) obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a to art. 170 § 1 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. w zw. z art. 424 k.p.k., polegającą na braku rozpoznania wniosków dowodowych obrońcy oskarżonego zawartych w piśmie obrońcy z dnia 8 listopada 2021 r., a podtrzymanych i złożonych na rozprawie sądowej dnia 20 czerwca 2023 r. o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych z zakresu psychiatrii na okoliczność ustalenia stanu poczytalności podejrzanego A. N. oraz o zwrócenie się do zakładu medycyny sądowej we W. o udzielenie informacji, czy w ramach sekcji zwłok były wykonywane badania i analiza treści kałowej oraz śluzu z nosa denatki, a jeśli tak o nadesłanie dokumentacji z tym związanej, co uniemożliwia instancyjną kontrolę tego fragmentu zaskarżonego orzeczenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty obrońcy oskarżonego są chybione.

Ad 1.

Podkreślić należy, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i jej braku w przypadku innych, pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, rozważeniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, pozostaje zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku ( vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 2018 r., sygn. akt II KK 91/18, LEX numer 2473785). W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy odniósł się do wszystkich ujawnionych w toku rozprawy dowodów, które miały znaczenie dla rozstrzygnięcia. Sąd meriti oparł ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę wyroku na dowodach, z których wynikają okoliczności przesądzające o sprawstwie oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu. Sąd I instancji zgromadził wszystkie dostępne mu i istotne dla rozstrzygnięcia sprawy dowody. Poddał je należytej analizie i ocenie, czemu dał wyraz w uzasadnieniu skarżonego wyroku. Przedstawiony w nim tok rozumowania nie wskazuje, aby oceniając materiał dowodowy, Sąd Rejonowy wykroczył poza granice przyznanej mu swobody. Dokonana w tym zakresie analiza jawi się jako logiczna, spójna, konsekwentna i brak jest jakichkolwiek podstaw do stwierdzenia, by miała ona charakter dowolny. Trzeba wskazać także i to, że okoliczność odmiennej oceny dowodów pod kątem ich wiarygodności od tego, co życzyłaby sobie obrońca, nie oznacza bynajmniej, iż ich analiza odbyła się w sprzeczności z regułami wyartykułowanymi w art. 7 k.p.k. Zarzut naruszenia tego przepisu nie może się sprowadzać do samej polemiki z ustaleniami Sądu, wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, lecz musi zmierzać do wykazania, jakich konkretnych uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego dopuścił się Sąd rozpoznający w ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 8 maja 2015 r., sygn. akt II AKa 88/15, LEX numer 1730152). Odmienna i w gruncie rzeczy subiektywna ocena dowodów dokonana przez apelującą jest oczywiście prawem strony, ale nie może przesłaniać prawidłowych i spójnych analiz Sądu I instancji. Prawidłowa ocena zgromadzonego materiału dowodowego pozwoliła także na wolne od błędów ustalenia faktyczne.

Obraza art. 424 § 1 k.p.k. nie stanowi nigdy naruszenia prawa procesowego mającego wpływ na treść orzeczenia z tego względu, iż do sporządzenia uzasadnienia dochodzi po wydaniu wyroku. Sporządzenie uzasadnienia wyroku jest czynnością wtórną wobec samego orzekania, a zatem rozstrzygnięcie sprawy nie zależy od tego, czy treść pisemnego uzasadnienia odpowiada wymogom art. 424 k.p.k. czy też nie. Ponieważ wady uzasadnienia nie stanowią uchybienia zaliczanego do jakiejkolwiek innej podstawy odwoławczej, same jako takie nie mogą być wyłączną przesłanką orzeczenia kasatoryjnego. Mogą natomiast naprowadzać na inne uchybienia, które de facto spowodują zmianę kontrolowanego orzeczenia albo jego uchylenie. W przedmiotowej sprawie natomiast uzasadnienie wyroku jest sporządzone zgodnie z kanonami zawartymi w art. 424 k.p.k., a uwagi zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego nie znajdują odzwierciedlenia w jego treści. Trzeba podkreślić, że Sąd wskazał szczegółowo i w sposób bardzo konkretny dowody, na jakich się oparł, wydając w stosunku do oskarżonego wyrok.

Zgodnie z art. 2 § 2 k.p.k. podstawę wszelkich rozstrzygnięć mają stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne. Przepis ten, stanowiący normę o charakterze ogólnym, określającą cele postępowania karnego, znajduje rozwinięcie w dalszych przepisach k.p.k. i to one winny stać się podstawą zarzutu apelacyjnego a nie norma ogólna. Zauważyć również należy, iż także naruszenie art. 2 § 2 k.p.k. nie może stanowić podstawy zarzutu albowiem przepis ten formułuje jedną z zasad procesowych, której realizacja następuje w drodze stosowania odpowiednich szczegółowych przepisów procesowych. Oznacza to zaś tyle, że zarzut naruszenia zasady ogólnej może zostać uznany za trafny, jeśli skarżący wykaże naruszenie przepisów gwarantujących przestrzeganie owej zasady. Skoro zaś pozostałe podawane przez apelującego naruszenia przepisów nie miały miejsca to również i zarzut obrazy art. 2 § 2 k.p.k. jest bezprzedmiotowy.

Wskazać trzeba, że Sąd I instancji dokonał oceny zgromadzonego materiału dowodowego w sposób kompleksowy i spójny. Właściwie i pełnie ocenił zeznania świadków oraz zebraną dokumentację, w tym opinie biegłych. Wyjaśnienia oskarżonych nie zostały również przez Sąd meriti pominięte. Wszak dokonując ich oceny organ orzekający wskazał z jakich powodów i w jakiej części daje im wiarę. Nie jest jednakże tak, że depozycje oskarżonego są jedynym dowodem. Lektura akt sprawy pokazuje, że Sąd I instancji ocenił wyjaśnienia oskarżonych zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Zważyć przy tym trzeba na to, że skoro oskarżeni złożyli wyjaśnienia o określonej treści to podlegają one ocenie tak jak każdy inny dowód. Konfrontacja relacji podanej przez oskarżonych z innymi dowodami doprowadziła Sąd Rejonowy do trafnej konstatacji o popełnieniu zarzucanych czynów przez oskarżonych. W kontekście całokształtu materiału dowodowego sprawstwo i wina oskarżonych nie budzą bowiem wątpliwości. Wskazać przy tym trzeba, że sytuacja przedstawiona przez obrońcę jest jedynie fragmentaryczna i nie ujmuje całości materiału dowodowego świadczącego o sprawstwie i winie oskarżonego A. N. w zakresie popełnionego czynu. Nie tylko bowiem wyjaśnienia składane przez niego były przedmiotem niniejszego postępowania. W sprawie istniały także inne dowody w postaci zeznań świadków, opinii biegłych czy zgromadzonej dokumentacji. Jasnym i logicznym jest, że wyjaśnienia oskarżonego nieprzyznającego się do winy stoją w opozycji do innych dowodów. Nie może jednakże obrońca deprecjonować tychże wskazując jedynie na wyjaśnienia oskarżonego. Ocena materiału dowodowego musi być bowiem kompleksowa i uwzględniać wzajemne powiązania dowodów. Prawem oskarżonego jest złożenie w sprawie takich wyjaśnień jakie uzna za najbardziej korzystne dla siebie, lecz podlegają one ocenie również pod względem całokształtu materiału dowodowego. Jak wskazuje się w orzecznictwie, prawem oskarżonego jest złożenie w sprawie takich wyjaśnień, jakie uznaje za najbardziej korzystne z punktu widzenia swojej obrony. Oskarżony walcząc z zarzutem może uciec przed nim nawet w świat fikcji. Tak długo jednak oskarżony może skutecznie w ten sposób realizować swoje uprawnienia procesowe, a sąd zobowiązany interpretować wątpliwości na jego korzyść, jak długo oskarżony nie popadnie w sprzeczność z obiektywnie ustalonymi w oparciu o przeprowadzone dowody faktami, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 16 stycznia 2014 r., sygn. akt II AKa 252/13, LEX numer 1474380). Tymczasem wyjaśnienia oskarżonego nie wskazują na to, że nie miał on świadomości mankamentów istniejących w pomieszczeniu mieszkalnym, w którym przebywali pokrzywdzeni czy w samej kotłowni. Już świadek P. S. wskazywał na stwierdzone usterki, co potwierdził także protokół nr (...) (k. 26). Z zeznań pokrzywdzonego B. B. wynika, iż pokój w którym zamieszkiwał z żoną sąsiadował z pomieszczeniem kotłowni. Nie było tam żadnego otworu wentylacyjnego, a pomieszczenie było ogrzewane przez ogrzewanie podłogowe. Z informacji Starostwa Powiatowego w O. z dnia 17 grudnia 2020 r. wynika, że w rejestrach prowadzonych przez tut. organ nie ma pozwolenia na budowę budynku z pomieszczeniami mieszkalnymi i kotłownią, położonego na działce nr ew. 247/1 w miejscowości S.. Brak również zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania któregoś z trzech budynków gospodarczych dla rolnictwa, położnych na tej działce, na cele mieszkalne (k. 161). W końcu z opinii biegłego sądowego z zakresu użytkowania gazu przewodowego, eksploatacji instalacji i urządzeń gazowniczych oraz energetyki cieplnej w budowie i eksploatacji obiektów budowlanych wynika, iż kotłownia została dopuszczona do eksploatacji bez protokołu potwierdzającego jej sprawność techniczną. Brak jest tutaj opinii kominiarskiej, która warunkowała możliwość lokalizacji w kotłowni montażu kotła oraz brak pomiaru skuteczności funkcjonowania wentylacji i odprowadzenia dymu z zamontowanego kotła na paliwo stałe. Biegły wymienił także i inne mankamenty, konkludując, iż:

- konstrukcja komina nie zapewnia prawidłowego grawitacyjnego odprowadzenia dymu z kotła. - brak potwierdzenia odbioru montażu kotłowni w oparciu o opinię kominiarza – wymagany pomiar skuteczności działania wentylacji i ciągu kominowego,

- rusztowa komora spalania potwierdza spalanie paliw niskoenergetycznych, charakteryzujących się dużym zanieczyszczeniem dymu – w tym tlenkiem węgla,

- zaniżona odległość usytuowania drzwi kotłowni od okna pomieszczenia mieszkalnego powodowała zasysanie wypływającego z kotłowni dymu. Przy braku otworów nawiewu do pomieszczenia kotłowni, otwarte drzwi doprowadzały powietrze konieczne do procesu palenia w kotle. Do zdarzenia w dniu 10 listopada 2020 r. doszło w wyniku nieprawidłowej konstrukcji kotłowni, której niezgodność budowy z sztuką budowlaną objawiła się w wyniku niekorzystnych warunków atmosferycznych – szczególnie niskiego ciśnienia i topograficznie niekorzystnej róży wiatrów. Z podanych względów wyjaśnienia oskarżonego przekonującego o swojej nieświadomości nie znajdują uwzględnienia. Wszak oskarżony nawet nie zadbał o pozwolenie na użytkowanie, a zlecał montaż pieca. Zadowolił się wykonaniem prac przez wynajętą firmę, nie sprawdził uprawnień pracowników. Był zatem w pełni świadom niedoróbek posiadanych przez lokal. Oskarżony jest przedsiębiorcą, orientuje się w zawiłościach prawnych, wszak tego wymaga piastowanie funkcji Prezesa Spółki. Tymczasem zasłania się własną niewiedzą nawet w podstawowych i fundamentalnych kwestiach przekształcenia budynku gospodarczego w lokal mieszkalny. Samo zaś to, że nocował czasem w budynku nie wyłącza jego odpowiedzialności. Wszak mogli to czynić w okresie letnim. Sam biegły zaś stwierdził, że na zaistniałe zdarzenie wpływ miały również warunki atmosferyczne.

Ad 2.

Ocena tego czy dany wniosek dowodowy uwzględnić należy do Sądu. Art. 170 § 1 k.p.k. statuuje zamknięty katalog okoliczności przemawiających za oddaleniem wniosku dowodowego. Są one taksatywnie wskazane w tym przepisie, zaś rozszerzanie ich katalogu czy jakakolwiek rozszerzająca interpretacja jest niedopuszczalna. Zakaz antycypacji oznacza więc w istocie niedopuszczalność oceny dowodu przed jego przeprowadzeniem. Nie sposób jednak w okolicznościach przedmiotowej sprawy dopatrzeć się niezasadności oddalenia wniosku dowodowego. Wprawdzie Sąd Rejonowy nie podał szczegółowo powodów takiego a nie innego rozstrzygnięcia, lecz nie zmienia to tego, że decyzja była słuszna. W przedmiotowej sprawie biegły złożył obszerną opinię pisemną, uzupełniająco opiniował również na rozprawie. Strony miały zatem możliwość zadawania mu pytań, z czego skwapliwie skorzystały. Biegły zaś ustosunkowywał się do nich w sposób szczegółowy. Analiza akt sprawy dowodzi, że Sądowi chodziło tutaj o § 5 art. 170 k.p.k. Nie zachodzą bowiem w opinii biegłego takie okoliczności, które wskazywałyby na konieczność powołania nowego eksperta. Opinia pisemna i ustna opinia uzupełniająca są rzetelne i kompleksowe, a ich wnioski czytelne i jasne. Nie można też nie zauważyć, iż przy sporządzaniu opinii biegły miał na uwadze całokształt zebranego materiału dowodowego. Nie zachodzą w stosunku do biegłego również podstawy określone w art. 201 k.p.k. Opinia jest niepełna, jeżeli biegły nie udziela odpowiedzi na wszystkie postawione pytania, na które zgodnie z zakresem posiadanych wiadomości specjalnych i udostępnionym mu materiałem dowodowym może oraz powinien udzielić odpowiedzi, lub jeśli nie uwzględnia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia konkretnej kwestii okoliczności bądź nie zawiera uzasadnienia wyrażonych w niej ocen i poglądów. Niepełna jest również opinia, która pomija niezbędne czynności badawcze, co ma wpływ na końcowe wnioski. Nie może stanowić podstawy do poczynienia ustaleń faktycznych opinia, która zawiera jedynie lakoniczną konkluzję bez wskazania przesłanek, jakimi kierowali się biegli. Nie daje bowiem możliwości dokonania rzetelnej jej oceny jako dowodu ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 31 października 2019 r., sygn. akt II AKa327/19, LEX numer 2761616). Opinia biegłego jest wtedy niejasna, gdy wnioski końcowe są nielogiczne, nieścisłe lub łączą się z takimi zastrzeżeniami, że nie można wręcz ustalić ostatecznego poglądu biegłego, względnie gdy jest niezrozumiała lub gdy końcowe wnioski nie znajdują oparcia w badaniach ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 maja 1988 r., sygn. akt II KR 92/88, LEX numer 17934). Opinia jest także niejasna wówczas jeżeli organ procesowy nie może zrozumieć wywodów biegłego, jeśli nie jest dlań jasne, jakie biegły w ogóle zajmuje stanowisko, jeśli poglądy biegłego są niespójne, tezy wieloznaczne ( vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2006 r., sygn. akt IV KK 330/06, OSNw SK 2006/1/1822). Opinia zaś jest sprzeczna wewnętrznie jeśli podano w niej kilka wniosków wzajemnie wykluczających się bądź jeśli są one nielogiczne lub nie znajdują oparcia w przeprowadzonych badaniach.

Wskazać przy tym trzeba, że opinie w postępowaniu zostały sporządzone przez osobę posiadającą niezbędne wiadomości specjalne w zakresie w jakim była powołana. Nie sposób w tym względzie podważać jego fachowości. Autor opinii przedstawił szczegółowo skąd wypływają określone wnioski i na czym opierał swoje rozumowanie. Dodatkowo opiniując uzupełniająco na rozprawie jeszcze bardziej uściślił swoje stanowisko. Decydujące znaczenie dla uznania opinii za jasną i pełną ma ocena Sądu a nie stron postępowania. Nie aktualizuje określonego w art. 201 k.p.k. obowiązku niezadowolenie strony z przedstawionych w sporządzonych opiniach wniosków czy też to, że stanowią one dowód winy oskarżonego, lecz wyłącznie obiektywna konkluzja, że dotychczasowa opinia jest niepełna, niejasna albo sprzeczna wewnętrznie lub z innymi opiniami wydanymi w tej samej sprawie ( vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2021 r., sygn. akt IV KK 515/20, LEX numer 3177739).

Ad 3.

Art. 167 k.p.k. określa wyłącznie normę kompetencyjną do przeprowadzenia przez sąd w toku procesu dowodów. Sąd I instancji dążył do wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy. Wskazać należy, że Sąd Orzekający nie narusza przepisu art. 167 k.p.k. wtedy, gdy nie podejmuje z urzędu inicjatywy dowodowej, uznając zebrany w sprawie materiał dowodowy za wystarczający do sprawiedliwego wyrokowania ( vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2019 r., sygn. akt II K 466/18, LEX nr 2616213). Istotnie Sąd I instancji nie odniósł się do wniosków dowodowych obrońcy, ale nie znaczy to, że zostały one pozostawione bez rozpoznania. Wszak obrońca powtórzył wnioski zawarte uprzednio w pismach adresowanych do Prokuratury. Te zaś zostały rozpatrzone odmownie z podaniem szczegółowej argumentacji już przez organ postępowania przygotowawczego. Nie ma zatem mowy o tym, by wnioski te były nierozpoznane. Dodatkowo zważyć należy, że były one bezzasadne albowiem biegli psychiatrzy opierali się na bezpośrednim badaniu oskarżonego A. N.. Biegli psychiatrzy nie oceniają materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a służy on im jedynie pomocniczo. Nie mają także obowiązku odnieść się doń szczegółowo. Wskazywane zaś przez obrońcę badania szczegółowe z sekcji zwłok nie są nieodzowne. Wszak protokół sądowo-lekarskich oględzin i sekcji zwłok ludzkich wskazuje szczegółowo na przyczyny śmierci N. B.. Bezpośrednią przyczyną gwałtownej nagłej śmierci N. B. była niewydolność krążeniowo-oddechowa w przebiegu niedotlenowania w następstwie intoksykacji tlenkiem węgla. Gdyby były tego inne przyczyny zostałoby to ujawnione w omawianym dokumencie.

Wniosek

1. uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu oraz zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego kosztów obrony związanych z ustanowieniem obrońcy w postępowaniu przed Sądem I i II instancji;

2. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutów wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Lp.

Zarzut

3.2.

Obrońca oskarżonego B. N. zarzucił:

1) obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a to art. 7 k.p.k. i art. 424 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k., polegającą na dowolnej ocenie zebranych dowodów, wynikającej z naruszenia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, w tym w szczególności poprzez błędną ocenę wyjaśnień oskarżonego, co w konsekwencji doprowadziło do niesłusznego ustalenia, że oskarżony B. N. wiedział i miał świadomość, że kotłownia w budynku w S. nie posiadała komina prawidłowej wysokości oraz nie posiadała wymaganej wentylacji nawiewnej określonej przez producenta kotła centralnego ogrzewania, skutkiem czego proces spalania paliwa w kotle centralnego ogrzewania przebiegał nieprawidłowo, prowadząc do zwiększonej ilości tlenku węgla, co jest niezgodne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym;

3) obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a to art. 170 § 1 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. w zw. z art. 424 k.p.k., polegającą na braku rozpoznania wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego zawartego w piśmie obrońcy z dnia 8 listopada 2021 r., a podtrzymanego i złożonego na rozprawie sądowej dnia 20 czerwca 2023 r. o zwrócenie się do zakładu medycyny sądowej we W. o udzielenie informacji, czy w ramach sekcji zwłok były wykonywane badania i analiza treści kałowej oraz śluzu z nosa denatki, a jeśli tak o nadesłanie dokumentacji z tym związanej, co uniemożliwia instancyjną kontrolę tego fragmentu zaskarżonego orzeczenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty obrońcy oskarżonego są chybione.

Ad 1-2.

Wobec tożsamości zarzutów z uprzednią omówioną apelacją nie ma potrzeby powtarzania jeszcze raz poczynionych tam wywodów. Wystarczy zatem odesłanie do punktu 3.1. niniejszego uzasadnienia. Wskazać przy tym trzeba, że oskarżony miał świadomość mankamentów albowiem prawidłowo nie nadzorował procesu spalania. Sam zaś wskazywał, że pokrzywdzeni mogą tam zamieszkać mimo, że nie był pewien czy budynek spełnia wszystkie standardy.

Ad 3.

Wszystkie refleksje zawarte w punkcie 3.1. przedmiotowego uzasadnienia odnoszą się również i do oskarżonego B. N. z wyjątkiem, co oczywiste, opinii biegłych psychiatrów dotyczącej A. N..

Wniosek

2. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutów wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

___________________________________________________________________

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

____________________________________________________________________________

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Utrzymanie w mocy wyroku Sądu Rejonowego w Oleśnicy, II Wydział Karny, z dnia 24 października 2023 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 941/21 dot. oskarżonych A. N. i B. N.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego utrzymać należało w mocy. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji są prawidłowe, a ocena dowodów została dokonana zgodnie z treścią art. 7 k.p.k. Ocena całokształtu materiału dowodowego oraz konfrontacja treści poszczególnych dowodów doprowadziła Sąd Rejonowy do trafnego przekonania o sprawstwie oskarżonego. Także orzeczone względem oskarżonych kary grzywny jawią się jako zasadne i celowe, podobnie jak orzeczone zadośćuczynienie za doznaną krzywdę.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

______________________________________________________________________________

Zwięźle o powodach zmiany

______________________________________________________________________________

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

____________________________________________________

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

__________________________________________________________________________

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

__________________________________________________________________________

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

__________________________________________________________________________

4.1.

__________________________________________________

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_________________________________________________________________________

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

__________________________________________________________________________

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

____________

_______________________________________________________________

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Zwalniając oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze oparto się na przepisie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. oraz art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz.223 z późn. zm.).

7. PODPIS

(...) del. do SO Piotr Wylegalski SSO Marcin Sosiński (spr.) SSO Grzegorz Szepelak

ZAŁĄCZNIK NR 1 DO FORMULARZA UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.11.3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika						1
Podmiot wnoszący apelację						Obrońca oskarżonego A. N.
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja						Przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☐		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.11.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☐	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.11.4. Wnioski
☒	uchylenie			☒		zmiana

ZAŁĄCZNIK NR 2 DO FORMULARZA UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.11.3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika						2
Podmiot wnoszący apelację						Obrońca oskarżonego B. N.
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja						Przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☐		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.11.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☐	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.11.4. Wnioski
☒	uchylenie			☒		zmiana

IV Ka 32/24

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE