Pełny tekst orzeczenia

Przewodnicząca:

SSO Ewa Rusin

Protokolant:

Ewa Ślemp

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 485/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 22 marca 2023r. sygn. akt II K 749/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ obrońca

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

S. R.

Oskarżony był dwukrotnie karany sądownie - za czyny z art. 178 a § 1 kk i z art. 244 kk.

Dane o karalności z dnia 5.06.2023r.

k. 153-154

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dane o karalności z dnia 5.06.2023r.

niekwestionowane

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obrazy przepisów postępowania mającą istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. poprzez dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału

dowodowego, wyrażającą się w błędnej interpretacji rzeczywistego przebiegu zdarzenia z dnia 6 kwietnia 2022 r. w zakresie zachowania oskarżonego zmieniającego miejsce zajmowane w zaparkowanym na poboczu samochodzie, a w konsekwencji błędne uznanie, że zmiana ta była następstwem - uprzedniego prowadzenia pojazdu przez oskarżonego znajdującego się pod wpływem alkoholu, a tym samym uznanie oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa stypizowanego w art. 178a §4 kk;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Uznanie przy zastosowaniu kryteriów przepisu art. 7 kpk za wiarygodne jednych dowodów i odrzucenie wiarygodności innych to prawidłowy proces ocenny, zaś następcze oparcie ustaleń faktycznych na dowodach ocenionych jako wiarygodne nie może zostać potraktowane jako obrazę przepisu tylko dlatego, iż ustalenia te nie są akceptowane przez apelującego. Nie wykazał też tu apelujący na czym miałaby polegać obraza zasady obiektywizmu z art. 4 kpk.

Całkowicie nieskutecznie apelujący stara się podważyć sądową ocenę dowodów sprawy prowadzącą do ustalenia, że krytycznego dnia to oskarżony S. R. był kierującym pojazdem marki S. bezpośrednio przed zatrzymaniem pojazdu w miejscowości Ż.. Ustalenia takiej treści zasadnie poczyniono głównie w oparciu o zeznania świadków P. K. i K. S. ( funkcjonariuszy policji dokonujących kontroli drogowej ), którzy w sposób jasny i przekonujący wskazali na oskarżonego jako osobę kierująca pojazdem, zadając kłam jego wyjaśnieniom, w których twierdził że powodem jego wyjścia z pojazdu była chęć zrobienia zakupów w sklepie a nie zamiana miejsca w pojeździe z fotela kierowcy na fotel pasażera. Z zeznań tych świadków wszak jednoznacznie wynika, że oskarżony wysiadł z pojazdu z siedzenia kierowcy, ale udał się na tył pojazdu do bagażnika i faktycznie nawet nie skierował się do sklepu.

Nie dostrzegł także apelujący, iż zeznania wskazanych świadków P. K. i K. S. w całej rozciągłości potwierdza i uzupełnia treść protokołu odtworzenia zapisu czynności kontroli policyjnej na wideorejestratorze ( k.35 -42), zdecydowanie negująca linii obrony oskarżonego.

Sądowej oceny wiarygodności i przydatności procesowej tych dowodów apelujący nie zakwestionował w żaden sposób, bezskutecznie domagając się wyłącznie zaaprobowania wersji forowanej przez oskarżonego oraz świadka G. G., ocenionej przez sąd jako niewiarygodnej.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.2.

zarzut ewentualny - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, wyrażający się w przyjęciu, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu stypizowanego w art. 178a § 4 kk, podczas gdy okoliczności sprawy, w szczególności pomiary stanu trzeźwości oskarżonego (biorąc nawet pod uwagę wyłącznie błąd pomiarowy wskazany w świadectwie wzorcowania) wskazują, że czyn oskarżonego

wypełnia wyłącznie znamiona wykroczenia określonego przepisem art. 87 § 1 k.w.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ta część apelacji zasługuje na uwzględnienie. Nie ulega bowiem żadnej wątpliwości, że pierwsze badanie trzeźwości oskarżonego wykazało 0,26 mg/l, a kolejne 0,18 mg/l, 0,19 mg/l i 0,17 mg/l alkoholu w wydychanym przezeń powietrzu. Badanie takie wykonano przy użyciu dwóch różnych urządzeń tj. (...) i (...) które w tej dacie posiadały ważne świadectwa wzorcowania z określonymi zakresami niepewności pomiaru rzędu 0,01 mg/l –vide: świadectwa na k. 3 i 6 akt.

Przekroczenie zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu 0,25 mg/l decyduje o stanie nietrzeźwości ( definicja z art. 115 § 16 kk), wartości niższe stanowią zaś wyłącznie o stanie po użyciu alkoholu.

Skoro więc dla obu tych urządzeń określono niepewność pomiaru rzędu 0,01 mg/l, to nie można wykluczyć, iż pierwszy pomiar trzeźwości oskarżonego 0,26 mg/l był obarczony tej wartości błędem, tym bardziej, że kolejne pomiary alkoholu w wydychanym powietrzu miały charakter malejących. W takiej sytuacji dowodowej należało przyjąć, że krytycznego dnia oskarżony kierował pojazdem będąc w stanie po użyciu alkoholu - 0,25 mg/ l alkoholu w wydychanym powietrzu, a zatem dopuścił się nie zarzucanego mu występku z art. 178 § 4 kk lecz wyłącznie wykroczenia stypizowanego w art. 87 § 1 kw.

Wniosek

- o uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

- ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie środków karnych poprzez orzeczenie w stosunku do oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat na podstawie art. 42 § 3 in fine kk

- alternatywnie o zmianę kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego: oskarżonemu i w konsekwencji przyjęcie, iż czyn ten wypełnia znamiona wykroczenia stypizowanego w art. 87 § 1 k.w.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Tylko ostatni z alternatywnych wniosków okazał się trafny.

Wobec niezasadności pierwszego z zarzutów apelacyjnych i reformatoryjnego rozstrzygnięcia apelacyjnego wniosek o uniewinnienie jest niezasadny, natomiast wnioskowana zmiana orzeczenia w zakresie środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres lat 3-ch nastąpiła nie na zasadzie art. 43 § 2 in fine lecz na podstawie art. 87 § 3 kw.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

zmieniono zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1) uchylono orzeczenie w pkt. III dyspozycji o świadczeniu pieniężnym,

2) w miejsce przypisanego czynu w pkt. I dyspozycji oskarżonego S. R. uznano za winnego tego, że w dniu 6 kwietnia 2022r. w Ż. woj. (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem marki S. o numerze rejestracyjnym (...) będąc w stanie po użyciu alkoholu - 0,25 mg/ l alkoholu w wydychanym powietrzu tj. wykroczenia z art. 87 § 1 kw, za które na tej podstawie wymierzono oskarżonemu karę 2000 (dwóch tysięcy) złotych grzywny,

3) na podstawie art. 87 § 3 kw orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 3 (trzech),

Zwięźle o powodach zmiany

Nie wystąpiły uzasadnione podstawy do uchylenia wyroku i skierowania sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji, w tym także podstawy bezwzględne z art. 439 § 1 kpk dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów apelacyjnych.

Wyczerpujący stan dowodów sprawy i kierunek oraz zakres apelacji upoważniały do orzeczenia reformatoryjnego.

W pierwszej kolejności uchylono orzeczenie w pkt. III dyspozycji wyroku o świadczeniu pieniężnym, jako że jest ono obligatoryjne przy skazaniu za przestępstwo ( co finalnie nie nastąpiło) a nie za czyn będący wykroczeniem.

O powodach zmiany opisu czynu z zarzucanego na przypisane wykroczenie z art. 87 § 1 kk wskazano w sekcji 3.2.wyżej.

Zważywszy na trudną sytuację finansową oskarżonego ( oskarżony nie posiada majątku, pracuje dorywczo, wspólnie z żoną uzyskują łącznie 8 tys. wynagrodzenia miesięcznie, mają na utrzymaniu 3 dzieci w wieku 8, 14 i 16 lat ) uznano za uzasadnione wymierzenie kary grzywny w dolnym progu zagrożenia. Wymierzona kara grzywny w kwocie 2000 złotych niestety jest niższa niż obowiązująca aktualnie minimalna 2500 złotych, bowiem od 1 stycznia 2022r. wobec zmiany ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U.2021.2328 z dnia 2021.12.16 art. 3 pkt. 5) a), ustawowe zagrożenie karą za czyn z art. 87§ 1 kw to kara aresztu albo grzywny nie niższa niż 2500 złotych.

Wobec kolejnego złamania przez obwinionego podstawowej zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym ( zasady trzeźwości) na podstawie art. 87 § 3 kw orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na maksymalny przewidziany ustawą okres lat 3 (trzech).

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O zwolnieniu oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk i art. 624 § 1 kpk, co uzasadnia po stronie oskarżonego brak majątku, uzyskiwanie niewielkich dochodów i obowiązek utrzymania rodziny.

PODPIS

SSO Ewa Rusin

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

orzeczenie skazujące

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana