Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 581/24

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 sierpnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący sędzia Sądu Okręgowego Mirosław Kędzierski

Protokolant stażysta Ksenia Borucińska

przy udziale - --------------------------

po rozpoznaniu dnia 14 sierpnia 2024 r.

sprawy A. K. (1), s. W. i K. ur. (...) w C.

oskarżonego z art. 217§ kk w zw. z art. 216 kk

L. W. (1), c. J. i A. ur. (...) w K.

oskarżonej z art.217 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę/pełnomocnika – oskarżonych/oskarżycieli prywatnych A. K. (1) i L. W.

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 20 marca 2024 r. sygn. akt XI K 298/22

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób że :

- w punkcie I ustala, iż oskarżony A. K. (1) naruszył także nietykalność cielesną L. W. przez chwycenie jej za rękę i odrzucenie, a przypisany oskarżonemu czyn kwalifikuje także jako występek z art. 217 § 1 kk, a jako podstawę prawną odstąpienia od wymierzenia kary przywołuje także przepis art. 217 § 3 kk ,

2. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

3. obciąża oskarżonego A. K. (1) kosztami postępowania odwoławczego w sprawie.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 581/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 20.03. 2024 r., sygn. XI K 298/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ pełnomocnik oskarżycielki prywatnej

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1-9.

Pełnomocnik oskarżycielki prywatnej zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przez pominięcie w opisie czynu oskarżonego w dniu 6 marca 2022r. roku ok. godziny 10:00 w budynku Galerii (...) w O., dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonej L. W., albowiem sam oskarżony wskazuje - w protokole z dnia 14 grudni 2023 r.-, iż:

a)  „ja chciałem złapać za wtyczkę żeby wyłączyć odkurzacz, ale wyszło tak, że złapałem ja za rękę i to całe zdarzenie" (vide: s.2 protokołu z dnia 14 grudnia 2023., wiersze 16-17 od dołu),

b)  „Od jakiegoś czasu próbuję opuścić ten lokal. Jak ona próbowała włączyć odkurzacz to złapałem ja za rękę" (vide: s.3 protokołu z dnia 14 grudnia 2023., wiersze 6-7 od góry), podczas, gdy:

c)  Sąd I instancji w uzasadnieniu ustala, iż „dał wiarę w pełni wyjaśnieniom A. K. (1), bowiem są one jasne, spójne i konkretne. Oskarżony w sposób klarowny opisał przebieg zdarzenia. Jego relacja korespondowała z dowodem w postaci nagrania z monitoringu", w konsekwencji czego bezpodstawnie Sąd pomija w opisie czynu oskarżonego naruszenie nietykalności cielesnej L. W., jak również nieprawidłowo stosuje instytucję wskazaną w pkt. 3 wyroku, a mianowicie w art. 17 par. 1 pkt. 3 , albowiem błędnie Sąd ustala, iż to oskarżona wzajemna naruszyła nietykalność cielesna oskarżyciela wzajemnego,

2.  ar. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk w zw. z art. 424 kpk : przez zaniechanie w analizie całego materiału dowodowego faktów, a właściwie pominięcie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych okoliczności na które wskazuje, sam oskarżony - w protokole z dnia 14 grudnia 2023 r., a także brak wyłączenia z uzasadnienia uznanych w całości wyjaśnień oskarżonego, podczas, gdy z tych wyjaśnień wynika , iż : „ja chciałem złapać za wtyczkę żeby wyłączyć odkurzacz, ale wyszło tak, że złapałem ją za rękę i to całe zdarzenie” (vide: s.2 protokołu z dnia 14 grudnia 2023., wiersze 16-17 od dołu),

a)  „Od jakiegoś czasu próbuję opuścić ten lokal. Jak ona próbowała włączyć odkurzacz to złapałem ją za rękę (vide: s.3 protokołu z dnia 14 grudnia 2023., wiersze 6-7 od góry), podczas, gdy:

c)Sąd I instancji w uzasadnieniu stwierdza, iż : „dał wiarę w pełni wyjaśnieniom A. K. (1), bowiem są one jasne, spójne i konkretne. Oskarżony w sposób klarowny opisał przebieg zdarzenia. Jego relacja korespondowała z dowodem w postaci nagrania z monitoringu”

3.  rażącą niewspółmierność kary, albowiem stopień społecznej szkodliwości przestępstw przypisanych oskarżonemu A. K. (1) był wysoki, a także przejawiał się w naruszeniu wielu przepisów, gdzie oskarżony naruszył czynności narządu ciała przez m.in. przez chwycenie jej za rękę . Nadto z zebranych dowodów wynika przede wszystkim, że oskarżony nie tylko wypełnił znamiona dwóch przestępstw (z art. 216 i 217 kk), ale dokonując tych przestępstw wyrażał całkowity brak szacunku do osoby pokrzywdzonej, która wykonywała czynności jako osoba sprzątająca pomieszczenia,

4.  rażąca niewspółmierność kary- orzeczonej wobec oskarżonego A. K. (1) wręcz rażącą łagodność orzeczonej kary, a mianowicie orzeczenie odstąpienia od wymierzenia kary, to przy występkach jakich dokonał oskarżony oraz w relacji do celów, jakie kara ta powinna spełnić w zakresie prewencji szczególnej i społecznego oddziaływania, konsekwencją czego jest rażąca niewspółmierność kary- a właściwe ich rażącą łagodność,

5.  rażącą niewspółmierność orzeczonej kary w stosunku do stopnia winy oskarżonego A. K. (1) oraz społecznej szkodliwości zarzucanych Jemu występków w polegająca na praktycznym braku wymierzeniu Jemu kary, podczas gdy znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanych jemu zachowań i oraz względy indywidualno-prewencyjne, a zwłaszcza wymagania co do społecznego oddziaływania sankcji karnej wskazują na konieczność zastosowywania wobec obwianego co najmniej kary grzywny oraz zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonej, która w należyty sposób spełni cel społecznego oddziaływania oraz zadania represyjno-wychowawcze wobec obwinionego, na którego wyrok w żaden sposób nie oddziałuje,

6.  art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., art. 424§1 k.p.k.- w zakresie pkt 1 i 2 wyroku, przez częściowe oparcie ustaleń faktycznych na fragmentach dowodów jedynie korzystnych dla oskarżonego A. K. (1)- niespójnych i sprzecznych z wyjaśnieniami oskarżonego, bez przeprowadzenia wszechstronnej analizy dowodów, co skutkowało niesłuszne wywiedzenie, że oskarżony A. K. (1) nie dopuścił się zarzuconego mu czynu z art. 217 kk w zw. co nie zostało w sposób należyty- a właściwie w ogóle- uzasadnione,

7.  art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., art. 424§1 pkt 1 k.p.k. przez poczynienie ustaleń faktycznych w sposób sprzeczny z treścią dowodów uznanych przez Sąd za wiarygodne, a mianowicie m.in.: z treścią wyjaśnień oskarżonego A. K. (1),

8.  art. 7 k.p.k. polegające na częściowo dowolnej ocenie materiału dowodowego z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego i uznanie, iż wyjaśnienia oskarżonego korespondują z nagraniem z monitoringu, podczas, gdy są one sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonego,,

9. art. 442 § 3 k.p.k. przez zaniechanie przeprowadzenia wnikliwej oceny dowodów pomimo stosownego obowiązku w tym zakresie oraz przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów

☐ zasadny

☒ częściowo zasadne

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad.1-2, 6-9. Zarzuty zasadne. Na wstępie sąd odwoławczy stwierdza, że ponieważ wniosek o uzasadnienie wyroku złożył wyłącznie pełnomocnik oskarżycielki prywatnej ( choć będący też jej obrońcą ze skargi wzajemnej oskarżonego A. K. ), Sąd Okręgowy odniesie się tylko do złożonej przez niego apelacji.

Zasadnie skarżący zarzuca wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych oraz naruszenie prawa procesowego w zakresie oceny poszczególnych dowodów zebranych w sprawie, skutkujących pominięciem w opisie czynu oskarżonego faktu dopuszczenia się naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonej L. W.. Zasadne są zarzuty i argumentacja skarżącego na ich poparcie, wskazująca na dopuszczenie się przez oskarżonego także czynu z art. 217 § 1 kk. Pomijając nawet treść zeznań ( wyjaśnień ) A. K. przesądzające w tym zakresie jest nagranie z monitoringu, które w jednoznaczny sposób wskazuje, ze oskarżony w czasie i miejscu jak w zarzucie , dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonej L. W. przez chwycenie jej za rękę i jej „ odrzucenie „.

Ad.3-5. Zarzuty niezasadne. Nie budzi też wątpliwości orzeczenie o karze wobec oskarżonego A. K..; w ocenie sądu Okręgowego orzeczenie o odstąpieniu od wymierzenia kary nie może być uznane za rażąco niewspółmiernie łagodne w rozumieniu art. 438 pkt 4 kpk:

- „rażąca niewspółmierność kary”, o jakiej traktuje treść art.438 pkt 4 kpk zachodzi wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną, a tą jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary wskazanych w art.53 kk i art.54§1 kk oraz zasad wymiaru kary ukształtowanych ugruntowaną praktyką orzeczniczą. Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę w ocenach wymiaru kary, ale różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną można by nazwać, także w potocznym znaczeniu tego słowa „rażąco niewspółmierną”, to jest w stopniu nie dającym się zaakceptować;

- w ocenie sądu Okręgowego orzeczenie o odstąpieniu od wymierzenia kary nie budzi wątpliwości sądu odwoławczego; niewątpliwie bowiem ustalone okoliczności przedmiotowe i podmiotowe przypisanego oskarżonemu czynu, a także prezentowane przez wymienionego właściwości i warunki osobiste powodują, że nie można skutecznie wywodzić, że rozstrzygnięcie sądu razi łagodnością;

- Sąd I instancji przeprowadził te dowody, które leżały u podstaw rozstrzygnięcia w przedmiocie rozstrzygnięcia o karze względem oskarżonego, a swoje stanowisko w tym względzie przekonująco uzasadnił. Sąd odwoławczy stanowisko to podziela; po pierwsze odstąpienie od wymiaru kary na podstawie art. 216 § 3 kk i art. 217 § 2 kk jest fakultatywne. Pozostawiono zatem uznaniu sądu stwierdzenie, czy w konkretnym przypadku cele wymiaru kary mogą być osiągnięte przez wyrok uznający sprawcę winnym popełnienia przestępstwa z ewentualnym zastosowaniem wobec niego środka karnego, przepadku lub środka kompensacyjnego. Po drugie wypada przede wszystkim zauważyć, że ustawowa możliwość zastosowania tych przepisów (w wypadkach tzw. prowokacji lub retorsji) zależy od uznania sądu, opartego na analizie zebranego materiału dowodowego. Należy w związku z tym wyrazić pogląd, że przepisy te mogą mieć zastosowanie w zasadzie wówczas, gdy działanie sprawcy w swym zewnętrznym jakościowym kształcie nie różni się w sposób istotny od rodzaju i sposobu zachowania się osoby, której działanie było powodem naruszenia przez sprawcę jej godności i nietykalności cielesnej. Jeżeli natomiast czyn sprawcy (naruszającego zakaz karny niejako w odpowiedzi na wyzywające zachowanie się późniejszego pokrzywdzonego) ze względu na rodzaj, sposób, zakres i intensywność jego działania nie przekracza wyraźnie zawartość kryminalną poprzedniego zachowania się pokrzywdzonego, to w takiej sytuacji przepisy art. 216 § 3 kk i art. 217 § 2 kk. mogą mieć zastosowanie. Podstawą tego rodzaju wykładni jest użyty. zwrot: "jeżeli pokrzywdzony odpowiedział czynem tego samego rodzaju".

W świetle przedstawionego poglądu nie ulega wątpliwości, że zawartość kryminalna czynu oskarżonego - zarówno ze względu na sposób, rodzaj, zakres i intensywność jego działania - była oczywiście nieadekwatna do zachowania się L W., ale nie na tyle by zasługiwała na wymierzenie kary.

Wreszcie należy podkreślić, że orzeczony wyrok, w którym sąd odstąpił od wymierzenia kary ma charakter wyroku skazującego. Tym samym można zasadnie przyjąć, że sąd miarkując prawno-karną ocenę zachowania oskarżonego, w należyty sposób miał na uwadze także zachowanie pokrzywdzonej i proporcję negatywnych zachowań stron, jednocześnie umarzając postępowanie wobec oskarżycielki L. W. za czyn wobec A. K..

W realiach niniejszej sprawy, stwierdzić zatem należy, iż biorąc pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, jak również postać zamiaru i motywację sprawcy, za czyn jakiego dopuścił się oskarżony zasadnym było odstąpienie od wymierzenia kary.

Wniosek

o zmianę wyroku :

a)  zmianę i uzupełnienie kwalifikacji i opisu czyni o czynu z art. 217 par. 1 kk przez uwzględnienie w opisie, iż oskarżony w dniu 6 marca 2022r. roku ok. godziny 10:00 w budynku Galerii (...) w O., dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonej L. W. przez chwycenie jej za rękę i palce oraz wymierzenie oskarżonemu za tenże czyn oraz czyn z art. 216 kk kary grzywny lub 6 miesięcy ograniczenia wolności i odbywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym (za każdy z czynów) oraz zasądzenia kwoty tytułem zadośćuczynienia,

b)  w zakresie pkt. 3 wyroku jego uchylenie.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadne

☐ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zasadnie skarżący zarzuca wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych przez pominięcie w opisie czynu oskarżonego faktu dopuszczenia się naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonej L. W.. Przesądzające w tym zakresie jest nagranie z monitoringu, które w jednoznaczny sposób wskazuje, ze oskarżony w czasie i miejscu jak w zarzucie , dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonej L. W. przez chwycenie jej za rękę i jej „ odrzucenie „.

Z kolei orzeczenie o odstąpieniu od wymierzenia kary nie budzi wątpliwości sądu odwoławczego; niewątpliwie bowiem ustalone okoliczności przedmiotowe i podmiotowe przypisanego oskarżonemu czynu, a także prezentowane przez wymienionego właściwości i warunki osobiste powodują, że nie można skutecznie wywodzić, że rozstrzygnięcie sądu razi łagodnością; należy tez podkreślić, że orzeczony wyrok, w którym sąd odstąpił od wymierzenia kary ma charakter wyroku skazującego; tym samym można zasadnie przyjąć, że sąd miarkując prawno-karną ocenę zachowania oskarżonego, w należyty sposób miał na uwadze także zachowanie pokrzywdzonej i proporcję negatywnych zachowań stron, jednocześnie umarzając postępowanie wobec oskarżycielki L. W. za czyn wobec A. K..

Wobec zasadności rozstrzygnięcia sądu, nie ma podstaw do uchylenia pkt 3 wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Ustalenia o sprawstwie oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu z art. 216 i czynu oskarżonej z art. 217 § 1 kk i uznanie jego znikomego stopnia społecznej szkodliwości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Ocena zebranych w sprawie w tej części dowodów, a więc wyjaśnień stron, zeznań świadków i nagrania monitoringu dokonana została przez Sąd Rejonowy z należytą starannością i wnikliwością , nie zawiera błędów natury logicznej, jest zgodna ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Nie ma żadnych wątpliwości co do sprawstwa stron w zakresie przypisanych im w tej części czynów.

Biorąc pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej szkody, a zwłaszcza okoliczności popełnienia czynu, jak również zamiar i motywację L. W. , czyn jakiego dopuściła się cechuje znikomy stopień szkodliwości społecznej w rozumieniu przepisu art. 1 § 2 kk.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób że :

- w punkcie I ustalił, iż oskarżony A. K. (1) naruszył także nietykalność cielesną L. W. przez chwycenie jej za rękę i odrzucenie, a przypisany oskarżonemu czyn zakwalifikował także jako występek z art. 217 § 1 kk, a jako podstawę prawną odstąpienia od wymierzenia kary przywołał także przepis art. 217 § 2 kk

Zwięźle o powodach zmiany

Niezasadne było pominięcie w opisie czynu oskarżonego faktu dopuszczenia się naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonej L. W.. Przesądzające w tym zakresie jest nagranie z monitoringu, które w jednoznaczny sposób wskazuje, ze oskarżony w czasie i miejscu jak w zarzucie , dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonej L. W. przez chwycenie jej za rękę i jej „ odrzucenie „.

Jeżeli natomiast czyn sprawcy (naruszającego zakaz karny niejako w odpowiedzi na wyzywające zachowanie się późniejszego pokrzywdzonego) ze względu na rodzaj, sposób, zakres i intensywność jego działania nie przekracza wyraźnie zawartość kryminalną poprzedniego zachowania się pokrzywdzonego, to w takiej sytuacji przepisy art. 216 § 3 kk i art. 217 § 2 kk. mogą mieć zastosowanie. Podstawą tego rodzaju wykładni jest użyty. zwrot: "jeżeli pokrzywdzony odpowiedział czynem tego samego rodzaju".

Nadto stwierdzić należy, iż biorąc pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, jak również postać zamiaru i motywację sprawcy, za czyn jakiego dopuścił się oskarżony zasadnym było odstąpienie od wymierzenia kary.

Można też zasadnie przyjąć, że sąd miarkując prawno-karną ocenę zachowania oskarżonego, w należyty sposób miał na uwadze także zachowanie pokrzywdzonej i proporcję negatywnych zachowań stron, jednocześnie umarzając postępowanie wobec oskarżycielki L. W. za czyn wobec A. K..

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Skoro apelacja oskarżycielki prywatnej okazała się częściowo zasadna a oskarżonego A. K. (1) niezasadna; w konsekwencji w oparciu o przepis art. 636 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. to jego obciążono kosztami postępowania odwoławczego w sprawie

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżycielki prywatnej ( oskarżonej )

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 20.03. 2024 r., sygn. XI K 298/22

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana