Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 648/24

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2024 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący sędzia Sądu Okręgowego Mirosław Kędzierski

Protokolant stażysta Damian Biesiekierski

przy udziale Małgorzaty Krzyżanowskiej - prokuratora Prokuratury Rejonowej Bydgoszcz-Północ w Bydgoszczy

po rozpoznaniu dnia 11 października 2024 r.

sprawy M. S. (1) , s. W. i D., ur. (...) w Ł.

oskarzonego z art. 286 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarzonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 28 marca 2024 r. sygn. akt III K 517/22

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  wymierza oskarżonemu opłatę w wysokości 600,00 (sześcset) złotych za II instancję i obciąża go wydatkami poniesionymi przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym w kwocie 50,00 (pięćdziesięciu) złotych.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 648 /24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 28.03. 2024 r., sygn. III K 517/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Obrońca wyrokowi zarzucił mający wpływ na treść orzeczenia błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za jego podstawę przez bezzasadne przyjęcie, że oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej po uprzednim wprowadzeniu pokrzywdzonego w błąd co do możliwości i zamiaru wywiązania się z obowiązku zapłaty w sytuacji gdy oskarżony na żadnym etapie poprzedzającym zawarcie umowy nie miał z pokrzywdzonym kontaktu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut niezasadny. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd meriti nie zostały skutecznie zakwestionowane, a ich poprawność zdyskwalifikowana; w procedurze dochodzenia do nich Sąd nie uchybił dyrektywom art. 7 k.p.k., nie pominął istotnych w sprawie dowodów, nie oparł się na dowodach na rozprawie nieujawnionych, sporządził uzasadnienie zrozumiałe, wewnętrznie niesprzeczne, niesprzeczne też z regułami logicznego rozumowania. Skarżący, wyrażając własną odmienną oceną dowodów i wyprowadzając własne wnioski w tym zakresie nie wykazał w przekonywający sposób, aby ocena dowodów dokonana przez Sąd meriti nosiła cechy dowolności (wykraczając tym samym poza granice ocen swobodnych zakreślone dyrektywami art. 7 k.p.k.).Tego rodzaju uchybień jakie obrońca podnosił w związku z oceną czynu zarzucanego oskarżonemu, aby rodziły one wątpliwości co do merytorycznej trafności zaskarżonego wyroku w tym zakresie, Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie nie stwierdził. Rzecz w tym, że dla skuteczności zarzutu tego rodzaju nie wystarczy wysłowienie własnego stanowiska, odmiennego od ustaleń Sądu meriti. Konieczne jest natomiast wykazanie w oparciu o dowody i ich wnikliwą ocenę, że ustalenia te są błędne, wskazanie możliwych przyczyn powstałych błędów i wszechstronne uargumentowanie własnego odmiennego stanowiska.

Obrońca tego rodzaju argumentacji i na takim poziomie jej przekonywalności, nie przedstawił. Wbrew jego twierdzeniom, w ocenie Sądu odwoławczego analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwala w pełni na podzielenie przekonania Sądu meriti o tym, iż oskarżony swoim zachowaniem zrealizował znamiona zarzucanego mu czynu.

Analiza przyjęcia wprowadzenia w błąd zaprezentowana przez Sąd Rejonowy i ocena zamiaru kierunkowego w zdarzeniu z bezspornymi okolicznościami sprawy, nie może prowadzić do innego wniosku, jak tylko tego, że z tego rodzaju zamiarem mamy do czynienia w niniejszej sprawie. W tym zakresie należy podkreślić, że przy ustaleniu zamiaru oszustwa, należy mieć na uwadze całokształt okoliczności, na podstawie których można wyprowadzić wnioski dotyczące podjętych przez sprawcę działań dla wypełnienia swoich zobowiązań oraz realności ich wypełnienia. Co też istotne oskarżony początkowo przyznał się do winy a twierdzenia obrońcy zawarte w apelacji o braku zamiaru oskarżonego oszukania kogokolwiek, nie mogą mieć decydującego znaczenia.

W szczególności należy podzielić argumentację sądu, że oskarżony pomimo posiadanej wiedzy o stanie finansowym spółki i świadomości braku możliwości uregulowania płatności, zadeklarował uiszczenie kwoty wynikającej z wystawionej faktury w terminie 14 dni od dnia dokonanego zakupu, czego nie dokonał pomimo upływu terminu płatności.

Złej woli nabywcy i zamiaru oszustwa u oskarżonego dowodzi i to, że tylko początkowo, krótko po zawarciu umowy pokrzywdzony miał możliwość nawiązania kontaktu z pracownikiem spółki, w której oskarżony pełnił rolę prezesa zarządu. Po początkowym kontakcie miedzy stronami umowy i zapewnieniach Z. S. o uregulowaniu należności, kontakt ze spółką urwał się. Powyższe przekonuje, iż już w chwili zawierania umowy nie miał zamiaru wywiązania się z niej.

Słusznie Sąd I instancji rozstrzygając o tym, iż oskarżony nie miał zamiaru zapłaty za zakupiony towar, miał na uwadze także to, iż pokrzywdzony uzyskał w postępowaniu upominawczym nakaz zapłaty, a po wszczęciu egzekucji , okazała się bezskuteczna. W opozycji do twierdzeń obrońcy należy stwierdzić, że ponad 6 -letni okres czasu był wystarczającym dla porozumienia się z pokrzywdzonym, zapłaty należności, przy tym kwoty niezbyt znacznej.

W konsekwencji należy przyjąć, że M. S. wprowadził pokrzywdzonego w błąd co do zamiaru i możliwości zapłaty ceny za zakupiony towar. Zasadnie wskazuje Sąd I instancji, że zatajenie złej sytuacji finansowej przez oskarżonego przed kontrahentem, w szczególności niemożliwości zrealizowania zobowiązania umownego, może być oceniane jako wprowadzenie w błąd. Pokrzywdzony nie rozporządziłby swoim mieniem, gdyby wiedział, jaki jest rzeczywisty stan rzeczy, który został zatajony przed nim, nie sprzedałby on oskarżonemu roślin z odroczonym terminem płatności, znając jego rzeczywistą sytuację finansową.

Wreszcie stwierdzić należy, że fakt, iż to nie oskarżony osobiście dokonywał transakcji zakupu roślin, czynili to jego pracownicy w tym żona, nie oznacza braku jego winy. To on był bowiem Prezesem Zarządu spółki i zakupy dokonywane były na jej konto, dla zwiększenia jej majątku, co istotne oskarżony początkowo winy swojej nie negował.

Finalnie w pełni uprawniona jest teza o braku wątpliwości co do winy M. S. w zakresie zarzucanego mu czynu.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego lub uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec ustaleń i argumentacji Sądu Rejonowego skarżący nie przedstawił przekonującej argumentacji pozwalającej na zmianę zaskarżonego wyroku w postulowanym zakresie. Natomiast wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania jest sprzeczny z treścią art. 437 § 2 k.p.k. Również nie zachodzą przesłanki wskazane w art. 439 § 1 k.p.k., oraz art. 454 k.p.k.

Nie ma żadnych podstaw do negowania rozstrzygnięcia Sądu I instancji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Orzeczenie o winie i karze

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Argumentacja jak powyżej.; wskazane dowody obciążające jednoznaczne ; apelacja niezasadna i wyłącznie polemiczna.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

.

Zwięźle o powodach zmiany

.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono po myśli art.636§1 k.p.k. Skoro to oskarżony spowodował postępowanie odwoławcze to wobec nieuwzględnienia środka odwoławczego jego obrońcy, to on ponosi jego koszty. Opłatę wymierzono w oparciu o przepisy art. 3 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r.o opłatach w sprawach karnych

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 28.03. 2024 r., sygn. III K 517/22

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana