Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 807/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 14 września 2023r. w sprawie II K 917/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

2.1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

2.1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

2.1.3.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

2.1.4.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. obrazy prawa procesowego tj.:

a. art.410 kpk, poprzez brak analizy całości materiału dowodowego ujawnionego w toku sprawy a tym samym pominięcie przy jego ocenie faktu, że w aktach nie znajduje się jakikolwiek dowód, który wskazywałby po pierwsze: iż znalezione narkotyki w mieszkaniu przy ul. (...) na B. znajdowały się w posiadaniu oskarżonego, a po drugie: że miejsce kierowania motocyklem jest pasem zieleni - niewyłączonym z ruchu drogowego;

b. art. 7 kpk, poprzez wydanie wyroku na podstawie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, bez rozważenia całokształtu okoliczności ujawnionych w czasie przeprowadzonej rozprawy głównej, w tym poprzez odmówienie wiarygodności zeznaniom świadka M. B. (1) złożonych przez sądem i w konsekwencji arbitralnym uznaniu, że oskarżony znajdował się w posiadaniu środka odurzającego w postaci marihuany – co jest błędem w ustaleniach faktycznych,

c. art. 5 § 2 kpk, poprzez rozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego w zakresie prowadzenia pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym i posiadania marihuany;

2. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mającego wpływ na jego treść poprzez wyrażenie poglądu, iż pas zieleni znajdujący się przed ogrodzeniem posesji oskarżonego jest miejscem, w którym odbywa się ruch drogowy, w sytuacji gdy załączone do akt zdjęcia oraz zeznania świadków wskazują, że miejsce to nie stanowi drogi i jest wyłączone z ruchu lądowego pojazdów mechanicznych, co w konsekwencji doprowadziło do niezasadnego przypisania oskarżonemu popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 kk oraz przyjęcie, że oskarżony posiadał ujawniony narkotyk;

3. zarzut rażącej niewspółmierności kar w stosunku do społecznej szkodliwości praz winy, poprzez wymierzenie oskarżonemu kar po 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyny z punktu 1 i 2 oraz kary łącznej 8 miesięcy pozbawienia wolności, w oderwaniu od kwantyfikatorów wymiaru kary, o jakich mowa w art. 53 § kk, w szczególności gdy tak orzeczona kara nie współgra ze stopniem społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonego;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny - 3

☒ niezasadne - 1-2

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie należy podnieść, iż nie uwzględniono wniosku obrońcy o odroczenie rozprawy apelacyjnej wyznaczonej na datę 12 stycznia 2024r., albowiem oskarżony został należycie zawiadomiony o tym terminie, jego udział nie był obowiązkowy, a obrońca, który stawił się osobiście, nie wnosił o doprowadzenie swojego klienta.

Apelacja obrońcy okazała się być niezasadna w zakresie sygnalizowanej obrazy przepisów postępowania i błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wdanego orzeczenia.

Zarzuty środka odwoławczego sprowadzają się w sposób oczywisty do polemiki z prawidłowymi ustaleniami sądu, wyczerpująco uargumentowanymi w uzasadnieniu orzeczenia. Mają one instrumentalny charakter, ukierunkowany na zdezawuowanie orzeczenia. Sąd l Instancji oparł swoje rozstrzygnięcie na całokształcie okoliczności ujawnionych w sprawie. Oznaczało to, że sąd rejonowy dokonał oceny wszystkich istotnych dowodów w sprawie, w tym wyjaśnień oskarżonego. Natomiast fakt, iż temu ostatniemu dowodowi, tak jak zeznaniom świadka M. B. (1) z etapu postępowania sądowego, odmówił wiarygodności nie oznacza, że sąd weryfikował przeprowadzony materiał dowodowy wybiórczo.

Twierdzenia skarżącego obrońcy sprowadzające się do zanegowania prawidłowych ustaleń faktycznych oraz koncentrujące się na zakwestionowaniu przeprowadzonej oceny zebranych dowodów (wskazujące na jej rzekomą wadliwość spowodowaną dowolnością wyprowadzonych wniosków), nie przedstawiają jakichkolwiek przekonujących argumentów, podważających prawidłowość i słuszność rozumowania sądu I instancji. Sąd rejonowy w sposób rzetelny i kompleksowy dokonał wartościowania zarówno osobowych, jak i nieosobowych źródeł dowodowych zebranych na gruncie analizowanej sprawy, a następnie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne w tym zakresie.

W sprawie nie pojawiły się także oczekiwane przez obrońcę i niedające się usunąć wątpliwości, które należałoby rozstrzygnąć na korzyść J. K. (1), albowiem w oparciu o dyrektywy wymienione w art. 7 kpk, każdy z dowodów dało się jednoznacznie ocenić w kategorii prawdy i fałszu, a łączna wymowa dowodów zgromadzonych w sprawie pozwalała zarówno na ustalenie posiadacza ujawnionych narkotyków, jak i ustalenie drogi ruchu motocykla. Dokonane przez sąd rejonowy ustalenia w pełni odpowiadają zebranym w sprawie dowodom, a nade wszystko są wynikiem wszechstronnej ich analizy.

Apelujący w żadnej mierze nie zdołał skutecznie wykazać, aby rozumowanie sądu I instancji, przy ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów było nietrafne, bądź nieracjonalne, gdyż zarzuty przedstawione w apelacji, po ich gruntownej analizie i zestawieniu z materiałem dowodowym, opierają się wyłącznie na odmiennej, subiektywnej i selektywnej ocenie zebranych w sprawie dowodów. Przekonanie Sądu meriti o możliwości przypisania oskarżonemu zrealizowania znamion czynów określonych w art.178a § 1 kk oraz art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, pozostaje pod ochroną prawa procesowego, jako że nie wykracza poza ramy zasady swobodnej oceny dowodów wyrażone w treści art. 7 kpk. Jednocześnie zaś konkluzje sądu rejonowego stanowią wynik rozważenia wszystkich okoliczności, a nade wszystko zostały wyczerpująco i rzeczowo – z uwzględnieniem wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania – uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku.

Dlatego końcowe wnioski wynikające z analizy wyjaśnień oskarżonego nie mogły być inne od zaprezentowanych przez sąd rejonowy.

Słusznie tenże sąd uznał, że wyjaśnienia J. K. odnośnie pochodzenia i właściciela ujawnionej marihuany - są nieprzekonujące i stają w ostrej sprzeczności względem zasad wiedzy i doświadczenia życiowego. Już przybyły na interwencję w dniu 28 kwietnia 2022r. wiedział, że istnieje podejrzenie pozostawania oskarżonego pod wpływem środków odurzających - to przecież próba odjazdu oskarżonego z małoletnim synem, a wnuczkiem przerażonego dziadka spowodowała wezwanie na pomoc organów ścigania. Pobudzenie, nerwowość i wypowiedzi oskarżonego utwierdzały otoczenie (policjanci, teść, sąsiad), iż oskarżony jest pod wpływem narkotyków. Narkotyki ujawniono w odzieży przyniesionej przez oskarżonego i należącej do niego, a nie żadnego innego mieszkańca domu. Fakt, iż oskarżony znajdował się w tym czasie pod wpływem środka odurzającego tj. 9 tetrahydrokaninabinolu (co potwierdzają wyniki jego badania), a także co sam przyznawał – iż od lat pali marihuanę, tylko wzmacnia wnioski w kontekście tego, kto był posiadaczem ujawnionego w bluzie oskarżonego narkotyku.

Fakt wyjazdu oskarżonego motocyklem z posesji, podczas trwającej interwencji, a przy tym na boso i tylko po to, by za chwile wjechać na posesję ponownie drugą bramą wjazdową, idealnie wpisują się w irracjonalne, anormalne zachowania prezentowane przez osoby odurzone narkotykami, szczególnie silnie odurzone.

Sąd odwoławczy w całej rozciągłości popiera rozważania sądu meriti, zgodnie z którymi na wiarygodność zasługują zeznania świadka M. B. (1), jakie ten złożył bezpośrednio po zdarzeniu, „na gorąco”. Jak zeznał w/w widział on ową motocyklową fantazję J. K., a wcześniej irracjonalne zachowywania się oskarżonego na podwórzu. Zeznał obszernie i ze szczegółami, co czynił wówczas oskarżony, a także jak zachowywali się jego teść, inni członkowie rodziny oraz przybyli na miejsce policjanci. Co to kierowania motocyklem zeznał jednoznacznie, że J. K.: „ wyjechał nim na drogę asfaltową” – a więc w jakiejś części najechał motorem na asfalt. Słuszna jest ocena tego źródła dowodowego dokonana przez sąd meriti; to, co świadek powiedział na rozprawie było natomiast czytelną i - ostatecznie - nieudana próbą umniejszenia znaczenia swoich słów przez świadka. Jest to sytuacja, tak po ludzku zrozumiała, gdy zważy się, że ostatecznie doszło nawet do zatrzymania i tymczasowego aresztowania oskarżonego, który jest sąsiadem M. B., a słowa sąsiada o wyjechaniu na „drogę asfaltową” okazały się tak ważne dla losów sprawy, a przy tym losów sąsiada i całej jego rodziny.

Słuszne są także rozważania sądu meriti, poczyniony niejako „pobocznie”, że i obszar znajdujący się obok asfaltowej drogi za płotem/bramami posesji, porośnięty trawą, jest miejscem w którym odbywa się ruch pojazdów, skoro jest to miejsce wykorzystywane m.inn. do parkowania pojazdów domowników, czy gości osób zamieszkujących posesję, o czym stanowi wiarygodny materiał dowodowy. Przekonująco w tym zakresie brzmią rozważania sądu rejonowego, poparte kilkoma judykatami wydanymi na tle podobnego stan faktycznego.

Apelant pomija wreszcie tak istotne dowody jak zeznania policjantów i teścia oskarżonego. W swych zeznaniach w/w drobiazgowo opisali zachowanie oskarżonego, w które idealnie wpisywała się tak jazda motorem na bosaka, bez określonego celu i uzasadnienia, jedynie dookoła domu, jak i ujawnione w dniu 28.04.2022r. narkotyki, od których dodatkowo oskarżony jest uzależniony (jak sam twierdzi oraz co wynika z załączonej do akt dokumentacji medycznej i opinii sądowo-psychiatrycznej). Jednocześnie brak jest podstaw, by kwestionować poczytalność oskarżonego w chwili czynów.

Reasumując: poczynione zatem przez Sąd pierwszej instancji ustalenia faktyczne są prawidłowe i sąd I instancji dokonał prawidłowej subsumpcji prawno – karnej czynów inkryminowanych oskarżonemu. Za uzasadniony częściowo uznano zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonych oskarżonemu kar.

W orzecznictwie trafnie podkreśla się, że zarzut rażącej niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, to nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, innymi słowy - gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 1985 r., V KRN 178/85, OSNKW 1985, nr 7-8, poz.60). Niewspółmierność zachodzi zatem wówczas, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzonych za przypisane przestępstwa, nie odzwierciedla należycie stopnia szkodliwości społecznej czynu i nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary - vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 1990 r., Wr 363/90 (opubl. OSNKW 1991, nr 7-9, poz. 39). Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę co do jej wymiaru, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - "rażąco" niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 1995 r., II KRN 198/94, LEX nr 20739).

Zdaniem sądu odwoławczego wymierzona J. K. w punkcie 2 wyroku, za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 178 a § 1 kk, kara 6 miesięcy pozbawienia wolności jawi się jako zbyt rażąca, gdy uwzględni się, iż jego jazda motocyklem trwała zaledwie chwilę i odbyła się wokół własnego domu, gdzie na bardzo krótkim odcinku jazdy – pomiędzy jedną a druga bramą wjazdową na posesję oddalonymi wzajemnie o ok. 10 metrów - oskarżony wjechał, de facto „zahaczył” o drogę asfaltową przed domem. Z tego powodu w miejsce orzeczonej za ten czyn kary pozbawienia wolności, wymierzono oskarżonemu samoistna kare grzywny w rozmiarze 150 stawek w wysokości po 10 zł. każda. Dodatkowo uzupełniono podstawę prawna skazania za ten czyn o przepis art. 4 § 1 kk w brzmieniu na datę 28 kwietnia 2022r., albowiem w tej dacie tj. dacie popełnienia czynu brzmienie art. 178 a § 1 kk było dużo korzystniejsze dla J. K. (1) – przewidywało zagrożenie alternatywne kara pozbawienia wolności do lat 2, kara ograniczenia wolności i kara grzywny (orzeczoną przez sąd odwoławczy), podczas gdy dziś przewiduje jedynie kare pozbawienia wolności i to w rozmiarze do lat 3.

Bez zmian pozostawiono natomiast wymiar kary orz3eczonej za czyn przypisany w punkcie 1 wyroku, gdzie sąd meriti prawidłowo uwzględnił i ocenił wszelkie okoliczności rzutujące na wymiar kary dla sprawy, a wymierzona kara 6 miesięcy za ten czyn, orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 2, z oddaniem oskarżonego pod dozór kuratora sądowego i zobowiązaniem do powstrzymywania się od używania w okresie próby środków odurzających, jawi się jako w pełni uzasadniona.

Dokonane w toku postępowania drugoinstancyjnego zmiany wyroku, faktycznie doprowadzają do tego, że nadal oskarżony winien zapłacić taką samą grzywnę – jak orzeczona pierwotnie, nadal orzeczona wobec niego kara pozbawienia wolności pozostaje zawieszona, na takich samych zasadach, a jedynie jest to kara jednostkowa i nieznacznie niższa od orzeczonej pierwotnie kary łącznej pozbawienia wolności (która uległa uchyleniu). Apelacja obrońcy oskarżonego nie dostarczyła argumentów, które mogłyby prowadzić do dalszej zmiany zastosowanej wobec sprawcy represji karnej na jego korzyść.

Orzeczone kary pozbawienia wolności – z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz grzywny są umiarkowane, współmierne do zawinienia i stopnia społecznej szkodliwości czynów, spełnią cele zapobiegawcze i wychowawcze oraz cele w zakresie prewencji ogólnej. Takich celów nie mają szansy spełnić wnioskowane przez apelanta kary graniczenia wolności.

Wniosek

- o zmianę wyroku wobec J. K. i jego uniewinnienie, ewentualnie o orzeczenie wobec oskarżonego kar po 4 miesiące ograniczenia wolności za każdy z przypisanych czynów, przy zastosowaniu przepisu art. 37 a kk oraz kary łącznej 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin pracy w miesiącu i środka karnego 5000 zł. świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- apelacja zmierzająca do zmiany wyroku poprzez uniewinnienie J. K. (1) nie zasługuje na uwzględnienie z przyczyn wymienionych powyżej;

- zasadnym okazał się natomiast zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonych kar, co doprowadziło do zmiany wyroku – szerzej w punkcie 3.1.;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- wina, sprawstwo,

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- apelacja nie zakwestionowała skutecznie sprawstwa oskarżonego, jego ustalenie jest prawidłowe,

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

- zastosowana wobec sprawcy represja karna:

- uchylenie rozstrzygnięcia o karze łącznej zawartego w punkcie 3 oraz z nią związanych zawartych w punktach 4, 5 i 6 wyroku,

- uzupełnienie podstawy prawnej skazania za czyn przypisany w punkcie 2 wyroku o przepis art. 4 § 1 kk w brzmieniu na datę 28 kwietnia 2022r.,

- orzeczenie wobec J. K. (1) za czyn przypisany w punkcie 2 wyroku kary grzywny w rozmiarze 150 stawek dziennych przy przyjęciu, iż wielkość jednej stawki jest równoważna kwocie 10 złotych,

- warunkowe zawieszenie na okres 2 lat próby wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej za czyn przypisany w punkcie 1 wyroku, z jednoczesnym oddaniem oskarżonego pod dozór kuratora sądowego,

- zobowiązanie oskarżonego do powstrzymywania się w okresie próby od używania środków odurzających;

Zwięźle o powodach zmiany

- apelacja zakwestionowała skutecznie wysokość orzeczonych kar, co doprowadziło do zmian wskazanych w punkcie 3.1.,

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.1.2.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Przytoczyć okoliczności

pkt 3

O wydatkach za postępowanie odwoławcze orzeczono w oparciu o treść art. 624 §1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych. Zdaniem sądu odwoławczego, mając na uwadze fakt przebywania oskarżonego w izolacji penitencjarnej (w związku z inna sprawa karną) oraz sytuację materialną i osobistą oskarżonego, zasadnym jest nieobciążanie go obowiązkiem poniesienia kosztów procesu za drugą instancję.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 14.09.2023r. w sprawie II K 917/22

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana