Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Ś., dnia 16 listopada 2023 r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Maja Snopczyńska

Protokolant: Agata Toboła

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2023 r. na rozprawie

sprawy z odwołania M. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. z dnia 26 kwietnia 2023 r., znak: (...).603. (...).2023 - (...)

o zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. z dnia 26 kwietnia 2023 r., znak: (...).603. (...).2023 - (...) w ten sposób, iż przyznaje powodowi M. M. prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres wskazany w decyzji.

UZASADNIENIE

Powód M. M. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmawiającej prawa do zasiłku chorobowego z tytułu wypadku przy pracy wskazując, że został przedstawiony protokół powypadkowy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. wniósł o oddalenie odwołania, podnosząc że zaskarżona decyzja jest prawidłowa wobec nie przedstawienia dokumentacji powypadkowej przez pracodawcę.

W toku postępowania Sąd ustalił

następujący stan faktyczny:

Powód podlega ubezpieczeniom społecznym jako pracownik.

Powód był zatrudniony u E. K. (...) w B.. W trakcie wykonywania pracy w dniu 22 grudnia 2022 roku powód uległ wypadkowi przy pracy. Powód zstępując kolegę przystąpił do obsługi maszyny do cięcia bloków z pianki, proces ten jest automatyczny. Po przecięciu dwóch bloków powód zauważył, że blok pianki się przesunął powodując wstrzymanie procesu cięcia. Powód przesuwał blok trzymając ręce na wysokości ok 150 cm i w pewnym momencie poczuł ból – nóż przeciął nadgarstki. Po udzieleniu pierwszej pomocy powód został przetransportowany przez pogotowie ratunkowe.

Powód od 22 grudnia 2022 roku do 26 lutego 2023 roku był niezdolny do pracy.

Decyzją z dnia 27 kwietnia 2023 roku odmówiono powodowi prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od 22 grudnia 2022 roku do 26 lutego 2023 roku.

Dowód: akta ZUS – w załączeniu;

- zeznania powoda k. 23, płyta CD k. 25

W tak ustalonym stanie faktycznym

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą: 1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, 2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, 3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Z tytułu wypadku przy pracy przysługuje zasiłek chorobowy - dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem przy pracy (art. 6 ust. 1 pkt. 1 powołanej ustawy). Zasiłek z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje niezależnie od okresu podlegania ubezpieczeniu i przysługuje od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową z zastrzeżeniem ust. 3 (art. 8 ust 1 i 2 ). Zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje w wysokości 100% podstawy wymiaru (art. 9 ust. 1).

Do uznania zdarzenia za wypadek przy pracy niezbędne jest, aby wystąpiły kumulatywnie następujące przesłanki: nagłość zdarzenia, przyczyna zewnętrzna wywołująca zdarzenie, skutek w postaci urazu oraz związek zdarzenia z pracą.

W rozpoznawanej sprawie spornym było, czy zdarzenie mające miejsce w dniu 22 grudnia 2022 roku stanowiło wypadek przy pracy według definicji wskazanej w art. 3 cytowanej Ustawy.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 powołanej ustawy za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Z treści powołanej regulacji wynika, że elementami koniecznymi uznania zdarzenia za wypadek przy pracy są nagłość zdarzenia, wywołanie zdarzenia przyczyną zewnętrzną, skutek powodujący uraz lub śmierć oraz pozostawanie w związku z wykonywaną pracą. Nagłość charakteryzuje się czymś nieprzewidywalnym, nieoczekiwanym oraz raptownym. Powyższa cecha musi dotyczyć samego zdarzenia, a nie skutku pod postacią urazu lub śmierci. Ponadto zdarzenie spełniające kryterium ,,nagłości” musi zostać wywołane przyczyną zewnętrzną, co oznacza, że nie może pochodzić z organizmu ubezpieczonego dotkniętego zdarzeniem. Przyczyna ta winna być jednocześnie źródłem urazu lub śmierci ubezpieczonego. Jako zewnętrzną przyczynę sprawczą wypadku przy pracy należy rozumieć każdy czynnik pochodzący spoza organizmu poszkodowanego zdolny – w istniejących warunkach – do wywołania szkodliwych skutków. Wymaganie, aby uraz został spowodowany czynnikiem zewnętrznym wskazuje na konieczność związku przyczynowego między urazem i czynnikiem pochodzącym spoza organizmu poszkodowanego, przy czym czynnik ten ma zadziałać w ramach nagłego zdarzenia wywołanego przyczyną zewnętrzną. Ten element należy rozumieć w ten sposób, że wypadek przy pracy musi być wywołany taką przyczyną, zaś uraz spowodowany wypadkiem jest skutkiem działania czynnika zewnętrznego, pochodzącego spoza organizmu poszkodowanego.

Niewątpliwie zdarzenie, któremu uległ powód było nagłym i spowodowanym przyczyną zewnętrzną i skutkowało urazem u powoda. W chwili zdarzenia przebywał w miejscu pracy, wykonywał swoje obowiązki, a chcąc uwolnić blok pianki doznał uszkodzenia nadgarstków.

Zdarzenie spowodowało u powoda uraz, którego skutkiem była niezdolność do pracy w spornym okresie. Swoje stanowisko ZUS uzasadniał tym, że pracodawca nie sporządził prawidłowej dokumentacji powypadkowej. Wskazać należy, że powód nie może ponosić ujemnych skutków ewentualnych pomyłek pracodawcy i w niniejszym postepowaniu mógł udowadniać okoliczność, że zdarzenie było wypadkiem przy pracy innymi środkami. Potwierdzeniem zaistnienia wypadku przy pracy – oprócz zeznań powoda – jest także dokumentacja powypadkowa, która potwierdza przebieg zdarzenia. W protokole powypadkowym zdarzenie zostało uznane za wypadek przy pracy.

Tym samym uznać należało, że zdarzenie, któremu powód uległ w dniu 22 grudnia 2022 roku było wypadkiem przy pracy i powodowi przysługuje prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję.