Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lipca 2024 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu - IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia Danuta Domańska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 lipca 2024 roku w Toruniu

sprawy z odwołania N. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o rentę socjalną

na skutek odwołania N. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T.

z dnia 04 kwietnia 2023 roku znak: (...)

oddala odwołanie.

Sędzia Danuta Domańska

IV U 403/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 04 kwietnia 2023 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 19.12.2022r., odmówił N. K. ( obecnie M.) prawa do renty socjalnej, powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 22 marca 2023r., w którym nie stwierdzono u ubezpieczonej całkowitej niezdolności do pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczona wniosła o jej zmianę poprzez ustalenie, że jest całkowicie niezdolna do pracy, oraz wskazała na brak zgodności uzasadnienia Komisji Lekarskiej ZUS ze stanem faktycznym jej zdrowia oraz dostarczoną dokumentacją medyczną. Z odwołania wynika, iż ubezpieczona jest obecnie pod stałą opieką lekarzy: neurologa, diabetologa, ginekologa, psychiatry, psychoterapeuty, ortopedy, dermatologa i okulisty, a jej stan zdrowia psychiczny i fizyczny jest zły, co sprawia, że nie jest w stanie podjąć pracy zarobkowej ani przebywać w społeczeństwie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo ZUS podał, że decyzją z dnia 28.03.2012r. Oddział odmówił ubezpieczonej prawa do renty socjalnej, Sąd Okręgowy w Toruniu wyrokiem z dnia 31.07.2012r. oddalił odwołanie ubezpieczonej, wyrok stał się prawomocny (sygn. akt IV U 867/12). Decyzją z dnia 04.08.2017r. Oddział odmówił ubezpieczonej prawa do renty socjalnej, Sąd Okręgowy w Toruniu wyrokiem z dnia 18.06.2018r. oddalił odwołanie ubezpieczonej ( sygn. akt IV U 1174/17), następnie Sąd Apelacyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 05.03.2019r. oddalił apelację ubezpieczonej ( sygn. akt III AUa 1067/18). Decyzją z dnia 13.07.2022r. Oddział przyznał ubezpieczonej prawo do świadczenia rehabilitacyjnego od 26.01.2022r. do 20.01.2023r.

W piśmie z dnia 26.07.2023r. ubezpieczona wskazała, iż chorobą podstawową, wywodzącą się z okresu szkolnego, jest stwardnienie rozsiane.

/ vide: - pismo ubezpieczonej - k. 23 akt/.

W kolejnym piśmie z dnia 07.09.2023r. ubezpieczona sprecyzowała, że chorobami podstawowymi wywodzącymi się z okresu nauki, są: stwardnienie rozsiane oraz zaburzenia depresyjne i zaburzenia adaptacyjne.

/ vide: - pismo ubezpieczonej - k. 33 akt/.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

N. M. urodziła się (...) W dniu 03.05.2024r. ubezpieczona (nazwisko rodowe K.) zawarła związek małżeński, przyjmując nazwisko męża - M..

(bezsporne, a nadto odpis skrócony aktu małżeństwa - k. 168 akt)

Ubezpieczona ukończyła studia wyższe, stacjonarne, 3 - letnie, pierwszego stopnia (licencjackie) na kierunku pedagogika, specjalność pedagogika wczesnoszkolna na (...) w T., była studentem od dnia 01.10.2005r. do dnia 21.10.2008r. W 2021r. ubezpieczona wykonywała pracę wicedyrektora przedszkola i żłobka, obecnie nie pracuje.

Dowód: - zaświadczenie z (...) w T. z dnia 24.01.2012r. - k. 7 plik I akt ZUS,

- wywiad zawodowy - k. 3 akt świadczenia rehabilitacyjnego.

- wywiad przeprowadzony przez biegłego sądowego neurologa - k. 83 akt.

W dniu 23.01.2012r. N. M. złożyła wniosek o rentę socjalną. Orzeczeniem z dnia 15.02.2012r. Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, iż ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 16.03.2012r. podtrzymała orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS. Organ rentowy decyzją z dnia 28.03.2012r. odmówił ubezpieczonej prawa do renty socjalnej. Ubezpieczona złożyła odwołanie od tej decyzji. Wyrokiem z dnia 31 lipca 2012r. Sąd Okręgowy w Toruniu w sprawie IV U 867/12 oddalił odwołanie ubezpieczonej.

Dowód: - wniosek rentowy - k. 1-2 plik I akt ZUS,

- orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 15.02.2012r. - k. 9 plik I akt ZUS,

- orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 16.03.2012r. - k. 15 plik I akt ZUS,

- decyzja ZUS z dnia 28.03.2012r. - k. 18 akt ZUS,

- wyrok Sądu Okręgowego z dnia 31.07.2012r. - k. 27 plik I akt ZUS.

W dniu 22 czerwca 2017r. ubezpieczona złożyła kolejny wniosek o rentę socjalną. Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 14.07.2017r. stwierdził, iż ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 31.07.2017r. podtrzymała orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS. Organ rentowy decyzją z dnia 04.08.2017r. odmówił ubezpieczonej prawa do renty socjalnej. Ubezpieczona złożyła odwołanie od tej decyzji. Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2018r. Sąd Okręgowy w Toruniu w sprawie IV U 1174/17 oddalił odwołanie ubezpieczonej. Apelacja ubezpieczonej od tego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 05.03.2019r. w sprawie sygn. akt III AUa 1067/18.

Dowód: - wniosek rentowy - k. 28 - 31 plik II akt ZUS,

- orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia14.07.2017r. - k. 34 plik II akt ZUS,

- orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 31.07.2027r. - k. 36 plik II akt ZUS,

- decyzja ZUS z dnia 04.08.2017r. - k. 37 akt ZUS,

- notatka wydziału obsługi prawnej - k. 68 plik II akt ZUS,

- wyrok Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 18.06.2018r. - k. 72 plik II akt ZUS,

- wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - k. 73 plik II akt ZUS.

W dniu 22 grudnia 2022r. ubezpieczona złożyła w organie rentowym wniosek o rentę socjalną. Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 17.02.2023r. stwierdził, iż ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22.03.2023r. podtrzymała orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS. Komisja Lekarska rozpoznała u ubezpieczonej: stwardnienie rozsiane w okresie remisji objawów, zaburzenia depresyjno - lękowe, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca typu 2, łagodny guz mózgu Ziarniniak obrączkowaty w trakcie leczenia, chondromalację rzepki, otyłość.

Organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 04.04.2023r. odmówił ubezpieczonej prawa do renty socjalnej.

Dowód: - wniosek rentowy - k. 80 - 83 plik II akt ZUS

- orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 17.02.2023r. - k. 85 plik II akt ZUS,

- orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 22.03.2023r. - k. 88 plik II akt ZUS,

- opinia lekarska ZUS z dnia 22.03.2023r. - k. 241 dokumentacji orzeczniczo - lekarskiej ZUS,

- decyzja ZUS z dnia 04.04.2023r. - k. 89 akt ZUS.

W opinii sądowo - lekarskiej z dnia 20 września 2023 r . biegły neurolog na podstawie badania ubezpieczonej, dokumentacji medycznej oraz wywiadu medycznego rozpoznał u ubezpieczonej: stwardnienie rozsiane w okresie remisji objawów, zaburzenia depresyjno - lękowe, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu 2, łagodny guz mózgu - ziarniniak obrączkowaty w trakcie leczenia, chondromalację rzepki, otyłość- III stopień otyłości. Biegły stwierdził, iż wyniki badań neurologicznych ubezpieczonej są bez znaczących objawów neurologicznych potwierdzających istotne upośledzenie sprawności organizmu, stąd też biegły nie stwierdził dostatecznie umotywowanych przesłanek do orzekania niezdolności do pracy z przyczyn neurologicznych. Biegły wskazał, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy, a wnioski Komisji Lekarskiej ZUS były słuszne i uzasadnione.

Dowód: -opinia biegłego neurologa z dnia 20.09.2023r. - k. 83- 85 akt.

W piśmie z dnia 17.10.2023r. organ rentowy podał, iż nie kwestionuje opinii biegłego neurologa.

/ vide: - pismo ZUS - k. 95 akt/.

Ubezpieczona w piśmie z dnia 30.10.2023r. zgłosiła zarzuty do opinii biegłego neurologa. Wskazała, że biegły nie zapisał wszystkich informacji, które mu przekazywała, podała, iż informowała o zanikach czucia mięśni i sztywnieniu stóp oraz drętwieniu rąk, oraz opisała ponownie swoje dolegliwości.

/ vide: - pismo ubezpieczonej - k.98 - 100 akt/.

Kolejni biegli sądowi: psychiatra i psycholog, po przeprowadzeniu badania ubezpieczonej, zapoznaniu się z aktami sprawy i dokumentacją medyczną ubezpieczonej, zebraniu wywiadu od ubezpieczonej, w opinii z dnia 06.04.2024r. zgodnie rozpoznali u ubezpieczonej przewlekłe zaburzenia depresyjne o umiarkowanym nasileniu. Biegli uznali, iż ubezpieczona w aktualnym stanie psychicznym nie jest całkowicie niezdolna do pracy, tym samym podzielając stanowisko Lekarza Orzecznika ZUS i Komisji Lekarskiej ZUS. Biegli, uzasadniając opinię, stwierdzili, iż analiza linii życiowej ubezpieczonej, posiadane przez nią wykształcenie oraz dotychczasowe funkcjonowanie społeczne pozwalają stwierdzić, że ubezpieczona charakteryzuje się sprawnością intelektualną w granicach normy, była aktywna zawodowo, obecnie utrzymuje się z zasiłków z opieki społecznej. Ubezpieczona od okresu studiów choruje na SM, był to jeden z czynników reaktywnych, który negatywnie wpłynął na jej stan psychiczny. W tym okresie ujawniała zaburzenia adaptacyjne, z tego powodu podjęła leczenie psychiatryczne, przyjmowała leki, dzięki czemu nastąpiła poprawa stanu psychicznego. Po raz kolejny ubezpieczona podjęła leczenie psychiatryczne w 2016r. i kontynuuje je do chwili obecnej z powodu zaburzeń depresyjnych ukierunkowanych wieloczynnikowo. Mimo tego ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

Dowód: - opinia sądowo - psychiatryczno - psychologiczna z dnia 06.04.2024r. - k. 127 - 133 akt.

Ubezpieczona nie kwestionowała powyższej opinii, opinia została jej doręczona w dniu 22.04.2024r.

/ bezsporne/.

Organ rentowy w piśmie z dnia 23.04.2024r. wskazał, iż nie kwestionuje opinii biegłych z dnia 06.04.2024r.

/vide: - pismo ZUS - k. 144 akt/.

W opinii uzupełniającej z dnia 24.06.2024r. biegły neurolog ustosunkował się do zarzutów ubezpieczonej wskazanych w jej piśmie na k. 98-100 akt wskazując, że przedstawiając w opinii w formie pisemnej wywiad chorobowy zebrany od odwołującej, zawarł w nim tylko najbardziej istotne fakty dla orzekania w obszarze neurologii i jest to typowe dla wywiadów chorobowych zbieranych przez lekarzy, bo chodzi o to, aby wybrać fakty najistotniejsze. Ubezpieczona natomiast przedstawiła swój wywiad chorobowy znacznie obszerniej, niż biegły, opisując w nim dolegliwości dotyczące też innych układów, wykraczając poza układ nerwowy.

Odnośnie zaburzeń czucia powierzchniowego opisywanych przez ubezpieczoną, to biegły stwierdził, iż w przedmiotowym badaniu, co wynika też z opinii specjalistycznej Lekarza Konsultanta Neurologa ZUS, nie odnotował zaburzeń czucia powierzchniowego.

Odnośnie opisywanych przez ubezpieczoną dysfunkcji biegły zauważył, że u ubezpieczonej istnieje III stopień otyłości ( otyłość skrajna), co tłumaczy tego rodzaju dysfunkcje.

Reasumując, biegły neurolog podtrzymał wnioski wskazane w opinii głównej w całości, głownie z uwagi na fakt, że do swojego pisma ubezpieczona nie dołączyła nowej dokumentacji.

Dowód: - Opinia uzupełniająca biegłego neurologa z dnia 24.06.2024r. - k. 171 akt.

Ubezpieczona w piśmie z dnia 19.07.2024r. wskazała, że nie zostały wyjaśnione jej wątpliwości i zarzuty, polemizując z wnioskami biegłego. Ubezpieczona dołączyła aktualną dokumentację medyczną ( wyniki badań laboratoryjnych z 15.05.2024r.)

/ vide: - pismo ubezpieczonej z załącznikami - k. 181 - 186 akt/.

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego i przedłożonych do akt sądowych, jak również na podstawie dwóch opinii biegłego sądowego – neurologa z 20.09.2023r. i z 24.06.2024r., jak też na podstawie opinii psychiatryczno - psychologicznej z dnia 06.04.2024r.

Sąd przyznał walor wiarygodności wskazanym wyżej dokumentom, ponieważ żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności ani mocy dowodowej, jak też nie budziły one wątpliwości Sądu.

Ustalenia odnoszące się do faktycznego stanu zdrowia ubezpieczonej, w kontekście ewentualnego ustalenia istnienia całkowitej niezdolności do pracy, Sąd poczynił przede wszystkim w oparciu o dowód z opinii biegłych: neurologa, psychiatry i psychologa. Są to biegli o specjalnościach odpowiadających schorzeniom ubezpieczonej, które wywodzą się z okresu nauki, jak wskazała ubezpieczona w swoim piśmie z dnia 07.09.2023r. ( stwardnienie rozsiane oraz zaburzenia depresyjne i zaburzenia adaptacyjne).

Zgodnie z poglądem wyrażanym w judykaturze, do oceny i stopnia zaawansowania chorób, ich wpływu na stan czynnościowy organizmu są uprawnione osoby posiadające fachową wiedzę medyczną, a co za tym idzie okoliczności tych można dowodzić tylko przez dowód z opinii biegłych (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 14 grudnia 2009 r., III AUa 796/09, LEX nr 604091). Sąd, nie posiadając wiedzy specjalistycznej z zakresu odpowiednich dziedzin medycyny, nie może oprzeć ustaleń w zakresie oceny stanu zdrowia na własnym przekonaniu.

Sąd w pełni podzielił wnioski zawarte w opinii zasadniczej i uzupełniającej biegłego neurologa, ponieważ zostały one sporządzone przez osobę, której nie można odmówić umiejętności i kwalifikacji niezbędnych do jej wydania, zgodnie z tezami dowodowymi zawartymi w postanowieniu dopuszczającym dowód. Biegły posiada wystarczającą wiedzę z dziedziny medycyny objętej zakresem przedmiotowym opinii. Jako specjalista z określonym stażem (w tym orzeczniczym) legitymował się również potrzebnym doświadczeniem zawodowym. Był zatem w stanie ustalić fakty potrzebne do sporządzenia opinii, dokonać ich właściwej, obiektywnej analizy, jak też wyprowadzić poprawne wnioski, pozostające w zgodzie z zasadami oraz wiedzą z zakresu neurologii. Trzeba przy tym podkreślić, że do kompetencji biegłego żadna ze stron nie składała zastrzeżeń, zarówno przed ich wyborem dokonanym przez Sąd, jak też po sporządzeniu opinii.

Taką ocenę kwalifikacji i umiejętności biegłego wspiera treść sporządzonych przez niego opinii. Biegły przedstawił swoje wywody w logiczny i racjonalnie uargumentowany sposób. Wyjaśnił zarazem w transparentny i przekonujący sposób, dlaczego obecnie stan zdrowia ubezpieczonej nie uzasadnia uznanie ją za całkowicie niezdolną do pracy. Podstawę tej oceny stanowiły przeprowadzone badania ubezpieczonej, oraz analiza dokumentacji medycznej. Ponadto istotne jest to, iż przedmiotowe opinie ( główna i uzupełniająca) są opiniami specjalisty cechującego się niezależnością, bezstronnością i obiektywizmem, gdyż biegły nie pozostaje związany z żadną ze stron postępowania. Sąd w pełni podzielił wnioski zawarte w opiniach. Należy wskazać, iż ubezpieczona, po otrzymaniu pierwszej opinii biegłego neurologa, wskazała szereg zarzutów do tej opinii. Biegły zajął stanowisko wobec zarzutów dotyczących dziedziny neurologii, do czego został ustanowiony. Biegły jednocześnie nie ustosunkował się do zarzutów ubezpieczonej, mających charakter polemiczny z tezami i wnioskami biegłego, co należy uznać za prawidłowe. Opinię uzupełniającą w zestawieniu z opinią główną biegłego neurologa Sąd uznał za przekonującą i miarodajną do wydania orzeczenia w niniejszej sprawie, a kolejne zastrzeżenia do opinii uzupełniającej, wraz z wynikami badań z maja 2024r. należy uznać za polemikę oraz za dowody, które świadczą o aktualnym stanie zdrowia ubezpieczonej, a nie z daty orzekania przez Komisję Lekarską ZUS i z daty wydania zaskrzonej decyzji.

Sąd uznał też opinię biegłych: psychiatry i psychologa za przekonującą, przy czym wskazać należy, że żadna ze stron nie kwestionowała wniosków powyższych biegłych sądowych.

Jak wyjaśnił Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 9 lutego 2023 r. III AUa 452/22 (Legalis nr 3006926), całkowita niezdolność do pracy musi być spowodowana (pozostawać w związku przyczynowym)z naruszeniem sprawności organizmu, które powstało w okresach wymienionych w art. 4 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2194 ze zm.). Dla uznania, że zostały spełnione warunki do nabycia renty socjalnej wystarczające jest zatem wykazanie, że aktualna całkowita niezdolność do pracy spowodowana jest chorobą, która uaktywniła się w okresach wymienionych w art. 4 ust. 1 pkt 1-3 ustawy. Ubezpieczona w niniejszym postępowaniu nie wykazała całkowitej niezdolności do pracy.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że opinie biegłych, podobnie jak reszta materiału dowodowego, podlegają ocenie sądów rozpoznających sprawę, zgodnie z zasadą swobodnego uznania sędziowskiego. Sądy mają zatem prawo ocenić, czy zebrane w toku sprawy opinie biegłych wystarczająco wyjaśniają wymagające wiadomości specjalnych kwestie istotne przy rozstrzyganiu sprawy, czy też konieczne jest zasięgnięcie opinii innych biegłych (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2023 r. II USK 340/22, LEX nr 360811). Sąd zapoznał się z całym zebranym w sprawie materiałem dowodowym oraz z pismami ubezpieczonej zawierającymi jej zastrzeżenia i doszedł do wniosku, iż sporządzone opinie były wystarczające dla rozstrzygnięcia sprawy. Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować wnioski opinii, nawet jeśli nie były one opisane w tak obszernym zakresie, jak oczekiwałaby tego ubezpieczona. Sporne kwestie zostały bowiem wyjaśnione.

Podkreślenia wymaga, że strona chcąca podważyć wartość dowodową opinii biegłego sądowego winna przytoczyć rzeczowe argumenty uzasadniające jej twierdzenia. Jest to związane ze szczególnym charakterem tego dowodu, albowiem biegły w odróżnieniu od świadków czy stron nie komunikuje w postępowaniu swej wiedzy i spostrzeżeń istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, lecz przy wykorzystaniu swojej wiedzy zawodowej i naukowej, czyli wiadomości specjalnych wykraczających poza zasób wiedzy przeciętnie wykształconego człowieka, sporządza opinię w zakresie objętym tezą dowodową w celu ułatwienia oceny faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (wyrok SA w Gdańsku z 13 listopada 2013 r., III AUa 335/13, LEX nr 1428006). Sąd nie ma obowiązku dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych w każdym przypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Tym samym, żądanie ponowienia lub uzupełnienia dowodu z opinii biegłych jest bezpodstawne, jeżeli sąd uzyskał od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 2019 r., II UK 369/18, Legalis nr 2277335). Okoliczność, iż zgodnie z art. 286 k.p.c. sąd może zażądać dodatkowej opinii od tych samych lub innych biegłych, wcale nie oznacza, że w każdym przypadku jest to konieczne, potrzeba taka powinna bowiem wynikać z okoliczności sprawy i podlega ocenie sądu orzekającego. Dlatego nie ma uzasadnienia wniosek o powołanie kolejnego biegłego (biegłych), tylko dlatego, że złożona już opinia jest niekorzystna dla strony (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 21 lutego 2019 r., III AUa 169/18, Legalis nr 1887146).

Ubezpieczona nie przedstawiła merytorycznych argumentów, które podważałyby zasadności opinii biegłego neurologa, prowadząc jedynie polemikę ze słusznym stanowiskiem wynikającym ze sporządzonych opinii.

Przesłanki warunkujące nabycie prawa do renty socjalnej określone zostały w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2194). Zgodnie z treścią art. 4 tejże ustawy renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1. przed ukończeniem 18 roku życia,

2. w trakcie nauki lub nauki w szkole wyższej przed ukończeniem 25 roku życia,

3. w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Na mocy art. 5 ust. 1 cytowanej ustawy ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu, zwany dalej ,,lekarzem orzecznikiem”, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2023 r., poz.1251 t.j.).

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 15 pkt 1 ustawy o rencie socjalnej w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio art. 12-14, art. 61, art. 78-81, art. 88, art. 89, art. 93, art. 94, art. 98, art. 100 ust. 1 i 2, art. 101, art. 102 ust. 1, art. 104 ust. 4, art. 107, art. 114, art. 116 ust. 1b i 2, art. 118 ust. 1-5, art. 119 ust. 1, art. 121, art. 122 ust. 1, art. 126, art. 128, art. 129 ust. 1, art. 130 ust. 1, art. 133-135 oraz art. 137-144 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Przepis art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS definiuje pojęcie niezdolności do pracy. Zgodnie z treścią ust. 1 niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl ust. 2 całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji uznawana jest natomiast za częściowo niezdolną do pracy – art. 12 ust. 3.

Ponadto zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji i możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszego postępowania wskazać należało, iż profesjonalne i bezstronne opinie biegłych: neurologa, psychiatry i psychologa, korespondujące z dokumentacją medyczną, wykazały, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy, a zatem nie spełniła on wszystkich przesłanek warunkujących przyznanie prawa do renty socjalnej. Opinie biegłego neurologa wyjaśniły wszystkie istotne okoliczności w sprawie. Biegły w opinii uzupełniającej ustosunkował się do wszystkich istotnych zarzutów stawianych opinii biegłego, a nie zarzutów polemicznych, oceniając wydolność fizyczną ubezpieczonej, nie stwierdził istotnych deficytów ze strony układu nerwowo – mięśniowego. Opinia biegłego neurologa zgodna jest z wnioskami Lekarza Konsultanta Neurologa ZUS.

Wobec powyższego Sąd na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie ubezpieczonej jako bezzasadne.

Sędzia Danuta Domańska