Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 kwietnia 2023 r. znak (...) - (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił W. A. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 12 kwietnia 2023 r., w którym stwierdzono, iż stan zdrowia ubezpieczonego nie uzasadnia przyznania tego świadczenia (decyzja – k. 20 pliku akt organu rentowego stanowiącego załącznik do akt sprawy, zwanego dalej aktami zasiłkowymi).

W. A. wniósł odwołanie od tej decyzji wskazując, iż nadal jest niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy. Wnosił o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego pulmonologa oraz ortopedy, traumatologii i neurologii oraz z zeznań świadka – I. P. (jako pracodawcy) i przesłuchania ubezpieczonego.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a nadto wskazując, iż w opinii Przewodniczącej Komisji Lekarskich ZUS brak jest nowych dowodów oraz nowych okoliczności mających wpływ na zmianę decyzji organu rentowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W. A. posiadający wykształcenie zawodowe, mechanik-kierowca pracuje jako malarz konserwator w (...).

Niesporne

Ubezpieczony od 3 stycznia 2022 r. pozostawał niezdolny do pracy, korzystając z wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłku chorobowego (do 3 lipca 2022 r.), następnie od 4 lipca 2022 r. do 29 stycznia 2023 r. pobierał świadczenie rehabilitacyjne.

Niesporne, nadto decyzja z 24.8.2022 r. oraz z 25.10.2022 r., k. 8 i k. 11-12 akt zasiłkowych

Decyzją z dnia 28 grudnia 2022 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu świadczenia rehabilitacyjnego za kolejny okres od 30 stycznia 2023 r. Oceniający stan zdrowia ubezpieczonego w dniu 2 grudnia 2022r. lekarz orzecznik ZUS uznał W. A. za zdolnego do pracy. Stwierdził, że badanie ubezpieczonego z dnia 7 listopada 2022 r. nie potwierdza istnienia schorzenia zasadniczego oraz schorzeń współistniejących, podobnie jak przedłożona dokumentacja medyczna i zaświadczenie o stanie zdrowia. Stan zdrowia ubezpieczonego nie daje podstaw do orzeczenia świadczenia rehabilitacyjnego.

Niesporne, nadto opinia lekarza orzecznika ZUS – k. 83 i 87 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS, zaświadczenie k. 86, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 13 i 18 akt zasiłkowych

Oceniająca stan zdrowia ubezpieczonego w wyniku jego sprzeciwu od wskazanego orzeczenia powołano lekarza konsultanta neurologa, który po zbadaniu W. A. i na podstawie złożonego przez ubezpieczonego dokumentacji orzekł o braku przesłanek do przedłużenia świadczenia rehabilitacyjnego, nie stwierdzając odchyleń. Komisja lekarska ZUS podzieliła stanowisko lekarza konsultanta stwierdzając, że badany nie jest długotrwale niezdolny do pracy. Z opinii neurologa konsultanta wynika, że W. A. m.in. ma kręgosłup ustawiony prawidłowo, ruchomość zachowaną, brak bolesności, napięcie mięśniowe prawidłowe, siłę mięśniową prawidłową, prawidłową postawę, sprawny chód, prawidłową ruchomość kręgosłupa i stawów obwodowych, prawidłową siłę i napięcie mięśni kończyn, odruchy żywe i równe, bez patologicznych oraz dobrą zborność.

Niesporne, nadto sprzeciw k. 91; opinia specjalistyczna lekarza konsultanta ZUS - k. 93-103 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS, opinia lekarska komisji lekarskiej ZUS – k. 104 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS;

W. A. cierpi na schorzenia kręgosłupa oraz pulmonologiczne. Niesporne, nadto dokumentacja medyczna k. 4-14, k. 18, k. 25-82, k. 95-103, k. 113-137 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS; k. 8-31, k. 44-48, k. 84; przesłuchanie ubezpieczonego k. 100-101.

Swojej niezdolności do pracy ubezpieczony upatruje zarówno w schorzeniach kręgosłupa, neurologicznych, jak i pulmonologicznych. Schorzenia kręgosłupa związane są z pogłębioną kyfozą piersiową, bolesnością uciskową na wysokości C3/C4, L4/S1. Napięcie mięśni przykręgosłupowych jest prawidłowe. Ruchomość w odcinku szyjnym prawidłowa – odległość broda-mostek 0 cm, wyprost pełny, pochylenie głowy w prawo i lewo 30 stopni. Ruchomość w odcinku lędźwiowym nieznacznie ograniczona: odległość palców od podłoża 30 cm, skłony w prawo i w lewo po 25 stopni. Objaw szczytowy ujemny. Kończyny dolne: obwody jednakowe, obrysy stawów jednakowe, ruchomość w stawach w granicach prawidłowych. Siła mięśniowa symetryczna. Objawy rozciągowe ujemne. Chód prawidłowy. Występujące u W. A. zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne z okresowym zespołem bólowym w wywiadzie oraz przedłożona dokumentacja medyczna nie potwierdza występowania objawów zespołu bólowego kręgosłupa ani neurologicznych objawów ubytkowych. Nie stwierdza się upośledzenia funkcji narządu ruchu dającego podstawę do orzeczenia dalszej niezdolności do pracy i uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu: chirurgii urazowo ortopedycznej H. M. oraz neurologii T. P. k. 54- 55, dokumentacja medyczna k. 4-14, k. 18, k. 25-82, k. 95-103, k. 113-137 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS; k. 8-31, k. 44-48, k. 84.

W. A. nie jest niezdolny do pracy po dniu 29 stycznia 2023 r. z przyczyn pulmonologicznych. U ubezpieczonego nie występują duszności. Nos ma drożny, częstość oddechów 16 na minutę. Występuje kaszel napadowy, szmer pęcherzykowy bez zjawisk dodatkowych. Obrzęki ani sinice nie występują. U ubezpieczonego przebyta infekcja C. nie dawała znaczących objawów. Spirometria pozostawała w normie. W opisywanych dolegliwościach występuje wyraźna sezonowość, co sugeruje konieczność zasięgnięcia porady lekarza alergologa. Po dniu 29 stycznia 2023 r. ubezpieczony z przyczyn pulmonologicznych nie pozostawał niezdolny do pracy.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu: pulmonologii i alergologii W. W. k. 87; dokumentacja medyczna k. 4-14, k. 18, k. 25-82, k. 95-103, k. 113-137 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS; k. 8-31, k. 44-48, k. 84.

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2023, poz. 2780 ze zm.), świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie przez niego zdolności do wykonywania zatrudnienia. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (art. 18 ust. 2 ustawy). Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego uwarunkowane jest zatem łącznym zaistnieniem dwóch przesłanek - dalszą niezdolnością do pracy po wyczerpaniu zasiłku chorobowego oraz rokowaniem odzyskania zdolności do pracy w wyniku kontynuowania leczenia lub rehabilitacji leczniczej w okresie dwunastu miesięcy.

Odmawiając W. A. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego organ rentowy wskazał, jedną z dwóch wymienionych w art. 18 ust. 1 ustawy zasiłkowej przesłanek – a mianowicie nie stwierdził niezdolności ubezpieczonego do pracy. W orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS (a wcześniej orzeczeniu lekarza orzecznika ZUS oraz opinii lekarza konsultanta) wyraźnie bowiem wskazano, że badany nie jest niezdolny do pracy.

Ocena zdolności do pracy wymaga wiadomości specjalnych, stąd sąd zwrócił się o wydanie opinii do biegłych z zakresu ortopedii, neurologii i pulmonologii z uwagi na schorzenia wyszczególnione przez ubezpieczonego w dokumentacji złożonej na potrzeby świadczenia rehabilitacyjnego. Z opinii biegłego z zakresu ortopedii H. M. oraz neurologii T. P. oraz biegłej z zakresu pulmonolog W. W. wynika, iż po dniu 29 stycznia 2023 r. ubezpieczony nie pozostawał niezdolny do pracy.

Opinie trzech biegłych wydane po badaniu ubezpieczonego i analizie obszernej dokumentacji medycznej, której rzetelność i autentyczność, a w konsekwencji wiarygodność nie były przez strony kwestionowane i nie nasuwały wątpliwości, są jasne, pełne i spójne, a ich wnioski w sposób logiczny i przekonujący umotywowane. Stwierdzając zdolność badanego do pracy biegli z zakresu ortopedii i neurologii, biegli dostrzegli u W. A. schorzenia kręgosłupa związane są z pogłębioną kyfozą piersiową, bolesnością uciskową na wysokości C3/C4, L4/S1. Jednak w badaniu bezpośrednim stwierdzili napięcie mięśni przykręgosłupowych jest prawidłowe, ruchomość w odcinku szyjnym prawidłowa, ruchomość w odcinku lędźwiowym nieznacznie ograniczona, objaw szczytowy ujemny, w kończynach dolnych obwody jednakowe i obrysy stawów jednakowe, zaś ruchomość w stawach w granicach prawidłowych. Występujące u W. A. zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne z okresowym zespołem bólowym w wywiadzie oraz przedłożona dokumentacja medyczna nie potwierdza występowania objawów zespołu bólowego kręgosłupa ani neurologicznych objawów ubytkowych. Biegli nie stwierdzili upośledzenia funkcji narządu ruchu dającego podstawę do orzeczenia dalszej niezdolności do pracy i uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Zdaniem biegłej pulmonolog W. A. nie jest niezdolny do pracy po dniu 29 stycznia 2023 r. również z przyczyn pulmonologicznych. U ubezpieczonego nie występują duszności, nos ma drożny, występuje kaszel napadowy, szmer pęcherzykowy bez zjawisk dodatkowych, nie występują obrzęki ani sinice. U ubezpieczonego przebyta infekcja C. nie dawała znaczących objawów, zaś spirometria pozostawała w normie. W opisywanych dolegliwościach występuje wyraźna sezonowość, co sugeruje konieczność zasięgnięcia porady lekarza alergologa. Po dniu 29 stycznia 2023 r. ubezpieczony z przyczyn pulmonologicznych nie pozostawał niezdolny do pracy.

Opinie biegłych sądowych korespondują z ustaleniami komisji lekarskiej ZUS, która po przeprowadzeniu badania bezpośredniego ubezpieczonego, w tym dodatkowej opinii lekarza konsultanta oraz analizując przedłożoną dokumentacje lekarską stwierdziła, że stopień naruszenia sprawności organizmu wynikający z istniejących schorzeń nie powoduje niezdolności do pracy.

Do uznania opinii biegłych za niemiarodajne nie mogą prowadzić twierdzenia ubezpieczonego, stanowiące subiektywne odczucie ubezpieczonego. Wymieniane w pismach procesowych dolegliwości nie znalazły potwierdzenia w wyniku badania biegłych ani zapisach w dokumentacji medycznej z czasu zbliżonego do zakończenia okresu zasiłkowego. Tymczasem same skargi chorego nie mogą stanowić podstawy do uznania niezdolności do pracy. Ból jest odczuciem subiektywnym, niemierzalnym. Dolegliwości zgłaszane przez osobę dochodzącą świadczeń z ubezpieczenia społecznego tytułu stanu zdrowia mogą tylko wówczas stanowić podstawę przyjęcia długotrwałej niezdolności do pracy, gdy znajdują potwierdzenie w badaniu klinicznym. Z tych samych powodów sąd pominął dowód z zeznań świadka I. P. – prezesa zarządu pracodawcy, uznając, że zeznania tego świadka nie maja wpływu na ocenę stanu zdrowia ubezpieczonego.

Ocena zdolności do pracy dokonana być musiała z uwzględnieniem wykształcenia i doświadczenia zawodowego ubezpieczonego. Świadczenie rehabilitacyjne ma charakter krótkookresowy, jest kontynuacją zasiłku chorobowego, świadczeniem „na dokończenie leczenia”, a jego celem pozostaje powrót ubezpieczonego do świadczenia pracy. P. dowodowe w sprawie wykazało, że ubezpieczony nie pozostaje niezdolny do pracy po dniu 29 stycznia 2023 r.

Mając na uwadze powyższe są na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.

Sygn. akt IX U 289/23

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

8.5.2024 sędzia Joanna Szyjewska-Bagińska