Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z 9 czerwca 2022 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał M. W. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy zaistniałego w dniu 14 września 2021 r. w kwocie 5665 zł za 5% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ustalonego orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z 8 czerwca 2022 r. Jednocześnie organ uchylił poprzednią decyzję odszkodowawczą oparta na orzeczeniu lekarza orzecznika ZUS.

M. W. wniósł odwołanie od tej decyzji domagając się jej zmiany poprzez przyznanie odszkodowania za dalsze 5% uszczerbku na zdrowiu, nadto zaś zasądzenia od organu rentowego kosztów procesu.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

M. W., zatrudniony jako kierowca w Poczcie Polskiej spółce akcyjnej w W., uległ 14 września 2021 r. wypadkowi przy pracy –w czasie wyładunku przesyłek, podczas przenoszenia jednej z paczek, doznał objawiającego się nagłym, silnym bólem urazu prawego ramienia.

Niesporne, a nadto dokumentacja powypadkowa – k. 3, 5 akt odszkodowawczych.

Jak się okazało, u ubezpieczonego doszło do uszkodzenia ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego prawego. Udzielający M. W. pomocy medycznej lekarze uznali, że uszkodzenie ma charakter częściowy, nie wykluczyli jednak całkowitego zerwania ścięgna.

Niesporne, a nadto dokumentacja medyczna ubezpieczonego – k. 2 – 4 piku dokumentacji orzeczniczo - lekarskiej

9 marca 2022 r., M. W., za pośrednictwem płatnika składek, wystąpił do Oddziału ZUS w S. o przyznanie jednorazowego odszkodowania z tytułu wskazanego wypadku.

Niesporne, a nadto wniosek – k. 1-2 akt odszkodowawczych.

Badający ubezpieczonego 8 czerwca 2022 r., na potrzeby tego wniosku, lekarz orzecznik ZUS ustalił, że badany wskutek częściowego uszkodzenia ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego prawego doznał pięcioprocentowego długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Opiniujący wskazał przy tym na niewielkie ograniczenie ruchomości ramienia prawego, z bolesnością w położeniach skrajnych oraz „opadnięcie” brzuśćca mięśnia dwugłowego.

Niesporne, a nadto orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 6 akt odszkodowawczych, opinia lekarska – k. 5 dokumentacji orzeczniczo - lekarskiej ZUS.

Na podstawie tego orzeczenia, doręczonego ubezpieczonemu 6 kwietnia 2022r., organ rentowy wydał 21 kwietnia 2022r. decyzję przyznającą M. W. odszkodowanie w kwocie 5665 zł za 5% uszczerbku na zdrowiu.

Niesporne, nadto orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 6 akt odszkodowawczych, decyzja (...) Oddziału w S. z 21 kwietnia 2022r. – k. 7 akt odszkodowawczych

12 maja 2024r. ubezpieczony wniósł odwołanie od tej decyzji kwestionując prawidłowość orzeczenia, jakie legło u podstaw jej wydania.

Organ potraktował pismo jako sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika i przywrócił ubezpieczonemu termin do wniesienia sprzeciwu.

Niesporne, nadto odwołanie – k. 10 akt odszkodowawczych, stanowisko Głównego Lekarza Orzecznika (...) Oddziału w S. – k. 12 akt odszkodowawczych

Oceniająca w efekcie tych działań stan zdrowia ubezpieczonego Komisja Lekarska ZUS podzieliła 8 czerwca 2022r. stanowisko lekarza orzecznika o pięcioprocentowym uszczerbku na zdrowiu M. W.. Komisja stwierdziła u badanego niewielkie ograniczenie ruchomości czynnej ramienia prawego, bolesność uciskową okolicy bicepsa prawego, widoczny ubytek masy mięśniowej i w efekcie niewielkie osłabienie siły ramienia.

Niesporne, a nadto orzeczenie komisji lekarskiej ZUS – k. 13 akt odszkodowawczych, opinia lekarska – k. 11 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS

W listopadzie 2022r. ruchomość stawów kończyn górnych i ich siła mięśniowa pozostawały u ubezpieczonego symetrycznie jednakowe, a obwody ramienia i przedramienia prawego były o 0,5 cm większe niż w przypadku kończyny górnej lewej Brzusiec mięśnia pozostawał palpacyjnie niebolesny, występowało natomiast niewielkiego stopnia pogrubienie tego brzuśca mogące sugerować przerwanie ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego prawego.

Uszkodzenie ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego prawego nie powodowało u ubezpieczonego długotrwałego istotnego upośledzenia funkcji tego mięśnia i skutkuje pięcioprocentowym uszczerbkiem na zdrowiu.

Dowód: opinia biegłego z zakresu ortopedii H. M. – k. 27-28, uzupełniająca opinia biegłego – k. 47

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie nie podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. Dz.U. 2022.2189), zwanej dalej ustawą wypadkową, jednorazowe odszkodowanie przysługuje ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy albo choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Definicja stałego i długotrwałego uszczerbku na zdrowiu zawarta została w art. 11 ust. 2 i 3 ustawy wypadkowej. W myśl wymienionych przepisów stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie jego czynności nierokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały naruszenie sprawności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie.

W niniejszej sprawie bezspornym było, iż ubezpieczony uległ 14 września 2021r. wypadkowi przy pracy, spornym natomiast pozostawała wysokość doznanego przez niego wskutek zdarzenia uszczerbku na zdrowiu.

Analiza zebranego w tej sprawie materiału dowodowego nie dawała podstaw do uznania, że ocena uszczerbku na zdrowiu M. W. dokonana w ramach organu rentowego była nieprawidłowa.

Badający bowiem ubezpieczonego biegły ortopeda przyjął tożsamą, co najpierw lekarz orzecznik, a potem komisja lekarska ZUS wartość uszczerbku na jego zdrowiu (5%). Stan kliniczny stwierdzany przez biegłego przeprowadzającego badanie w listopadzie 2022r. odbiegał na korzyść od istniejącego w dacie orzekania przez organy orzecznicze ZUS, nie występowały już bowiem nieznaczne ograniczenie ruchomości kończyny czy jej siły mięśniowej, a jedynie pogrubienie brzuśca.

Opinia biegłego, wydana po badaniu klinicznym odwołującego się i analizie jego dokumentacji medycznej, której rzetelność i autentyczność, a w efekcie wiarygodność, nie nasuwały wątpliwości, jest jasna, pełna i spójna, a jej wnioski w sposób acz zwięzły to przekonujący umotywowane brakiem istotnego upośledzenia funkcji kończyny badanego wskutek doznanego urazu.

Ustalona przez biegłego wartość uszczerbku mieści się w granicach (5-15%) określonych dla kończyny prawej w poz. 114a tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (t.j. Dz. U 2020.233) wydanego w oparciu o delegację ustawową zawartą w art. 11 ust. 5 ustawy wypadkowej. Wskazana pozycja dotyczy uszkodzenia mięśnia dwugłowego, jego ścięgien i ich przyczepów, a zatem odpowiada urazowi wnoszącego odwołanie. Przyjęcie przez biegłego uszczerbku w wysokości równej dolnej granicy przewidzianej w poz. 114a tabeli uszczerbkowej nie budzi wątpliwości wobec śladowej dysfunkcji kończyny już w dacie orzekania przez organy orzecznicze ZUS i braku ograniczenia funkcji w dacie badania przez biegłego (opiniujący ortopeda odnotował skargi badanego na bóle kończyny i wrażenie jej osłabienia, nie stwierdził jednak obiektywnych odchyleń od stanu prawidłowego - innych niż pogrubienie brzuśca - w badaniu klinicznym). Skoro, jak wynika z zapisów w poz. 114a tabeli uszczerbkowej, ocena uszczerbku w granicach tam przewidzianych zależy od zmian wtórnych i upośledzenia funkcji, to nie dziwi – przy takim wyniku badania - przyjęcie uszczerbku odpowiadającego dolnej granicy.

Wszystko powyższe, przy uwzględnieniu nadto, iż biegły to wysokiej klasy fachowiec o wieloletnim doświadczeniu zawodowym, w tym klinicznym, także na stanowisku ordynatora oddziału, i wieloletnim doświadczeniu orzeczniczym nakazywało uznać opinię za rzetelną i wiarygodną, a w konsekwencji podzielić jej wnioski nie znajdując podstaw do ich kwestionowania.

Za taką podstawę nie mogą być uznane zarzuty zgłoszone przez odwołującego się do tej opinii.

W zarzutach tych wskazywano, że obraz badania klinicznego świadczy nie o naderwaniu, a zerwaniu ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia. Stanowisko takie nie jest sprzeczne z opinią biegłego. Nie tylko bowiem w opinii uzupełniającej, ale i głównej biegły wskazał na taka możliwość. Uzupełniając opinię wyjaśnił jednak, że decydującym byłby tu wynik kontrolnego badania USG, który pozwoliłby na ocenę zakresu uszkodzenia i tego, czy ewentualne zerwanie uszkodzonego ścięgna nie nastąpiło już po wypadku. Takiego wyniku ubezpieczony jednak w toku postępowania nie przedstawił pomimo kilkukrotnego przedłużania mu przez sąd terminu do dokonania tej czynności.

Ostatecznie M. W. przedstawił wyłącznie zaświadczenie pochodzące od innego ortopedy obejmujące rozpoznanie uszkodzenia głowy długiej mięśnia dwugłowego prawego i brachialgię.

Rozpoznanie uszkodzenia mięśnia jest rozpoznaniem ogólnym. Z zaświadczenie nie wynika, na czym konkretnie polega uszkodzenie, nadto czym posiłkował się ortopeda dokonując takiego rozpoznania. Wobec braku badań obrazowych i opisu badania klinicznego nie wiadomo, co legło u podstaw rozpoznania brachialgii (rwy ramiennej), które to rozpoznanie nie pojawiło się wcześniej w dokumentacji. Podkreślenia wymaga, iż dokumentacja medyczna złożona do akt organu i akt sprawy jest nader skąpa, nie obejmuje przykładowo historii choroby, która mogłaby potwierdzać cykliczne skargi odwołującego się na dotkliwe bóle (charakterystyczne dla rwy). Stawia to w wątpliwość rozpoznanie dokonane w zaświadczeniu. Nawet jednak przy przyjęciu prawidłowości tego rozpoznania należałoby rozważyć, czy nie stanowi ono pogorszenia stanu zdrowia, które powinno podlegać rozpoznaniu w odrębnym postępowaniu orzeczniczym (art. 12 ust. 2 ustawy wypadkowej). Wszak zaświadczenie pochodzi dopiero z kwietnia 2024r.

Okoliczności te czyniły zbytecznym zobowiązywanie biegłego do kolejnego uzupełnienia opinii poprzez odniesienie się do zaświadczenia.

Podkreślenia tu wymaga, iż to, czy doszło do naderwania czy zerwania ścięgna czy też innego uszkodzenia mięśnia dwugłowego ramienia nie przesądza o wartości uszczerbku na zdrowiu. Wszystkie uszkodzenia mięśnia brzuchatego, jego ścięgien i przyczepów mieszą się w tej samej pozycji 114 a tabeli uszczerbkowej, a o wartości uszczerbku decyduje nie rodzaj uszkodzenia a zakres zmian wtórnych i upośledzenia funkcji. Tymczasem ubezpieczony, a to na nim spoczywał ciężar dowodowy w tej sprawie, nie przedstawił ani i jednego dokumentu medycznego, z którego wynikałby większy zakres dysfunkcji czy niedostrzeżone w toku postępowania przed ZUS i przez biegłego zmiany wtórne.

Mając na uwadze wszystko powyższe sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.

ZARZĄDZENIE

1.  (...) J. T.– (...);

2.  (...)

3.  (...)