Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwach z dnia 2. stycznia 2010 roku powód wniósł o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone i zakazanie ich wykorzystywania w obrocie z konsumentami o treści:

1)  Użytkownik zobowiązuje się zwolnić Spółkę od wszelkiej odpowiedzialności wobec osób trzecich w związku z wykorzystaniem materiałów umieszczonych w (...) lub w związku z umieszczonymi komentarzami do (...).

2)  Wszelkie spory związane z wykonaniem umowy rozstrzygają sądy powszechne właściwości miejscowej określonej według siedziby Spółki.

3)  Wszelkie zmiany wchodzą w życie z chwilą zamieszczenia tekstu Regulaminu w witrynie WWW Portalu pod adresem (...)

4)  Spółka zachowuje prawo do jednostronnej zmiany treści niniejszego Regulaminu.

W uzasadnieniu pozwów powód stwierdził, iż Pozwany jako spółka z o.o. prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług drogą elektroniczną. Oferując swoje usługi pozwany posługuje się wzorcem umownym zawierającym m.in. kwestionowane postanowienia.

W ocenie powoda wskazane postanowienia stanowią niedozwolone klauzule, abuzywne. Zgodnie z art. 385 ¹ kodeksu cywilnego postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne)." W ocenie powoda wzorzec umowy stosowany przez pozwanego jest rażąco sprzeczny z dobrymi obyczajami i narusza uzasadnione interesy konsumentów.

Zakwestionowane klauzule powinny zostać uznane za niedozwolone gdyż, przewidują:

1)  wyłączenie odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego przedsiębiorcy względem konsumentów,

2)  narzucenie konsumentom właściwości miejscowej sądu dogodnej wyłącznie dla pozwanego przedsiębiorcy,

3)  uprawnienie przedsiębiorcy do dokonania jednostronnej zmiany warunków umowy (regulaminu) bez wprowadzenia jakiegokolwiek terminu wypowiedzenia bądź uprzedzenia konsumentów,

4)  uprawnienie przedsiębiorcy do dokonania jednostronnej zmiany warunków umowy (regulaminu) bez ważnej przyczyny wskazanej w regulaminie, przez co wyczerpuje znamiona art. 385(3) pkt 10 KC.

. Pozwany wniósł o oddalenie powództw i stwierdził, iż :

Spółka (...), prowadzi działalność która polega na prowadzeniu strony

internetowej (...)

Celem Portalu jest zbadanie zagadnienia, poproszenie o komentarz odpowiednich instytucji, podjęcie dialogu z zainteresowanymi stronami, umożliwienie zorganizowania się społeczności zainteresowanej tematem.

(...) jest całkowicie niezależny od jakiejkolwiek instytucji finansowej. Jego celem jest stworzenie portalu, który będzie rzetelną platformą wymiany informacji pomiędzy użytkownikami. Jednocześnie (...), chce pomóc każdemu kto ma problemy w kontakcie z instytucjami finansowymi, a rezultaty działań Spółki są opisywane na stronie internetowej (...) i są pomocną wskazówką, dla wszystkich, poszukujących opinii na temat konkretnych instytucji czy usług finansowych.

Na stronie (...) są publikowane artykuły (...), które są tworzone na podstawie informacji zebranych przez pracowników Spółki lub bazują na informacjach przesłanych przez internautów.

Zgodnie z rozdziałem III regulaminu korzystania ze strony (...), "Spółka:

a)  udostępnia Użytkownikom treści na wszystkich stronach Portalu;

b)  umożliwia Użytkownikom przesyłanie (...) do Spółki;

c)  umożliwia Użytkownikom komentowania (...) zamieszczonych na Portalu ("Usługi")".

Ponadto zgodnie z rozdziałem VI regulaminu ust. 2 "Korzystanie z Portalu, w tym przeglądanie, komentowanie oraz przesyłanie (...) nie wymaga zawarcia umowy ze spółką. Użytkownik ma nieograniczony dostęp do informacji generowanych przez Portal. Dostęp do przedmiotowych informacji jest anonimowy.".

W związku z powyższym internauta może korzystać z usług oferowanych przez Portal bez konieczności zawierania jakichkolwiek umów.

Natomiast zgodnie z art. 385(1) § 1 Kodeksu Cywilnego "postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego inteFesy (niedozwolone postanowienia umowne)".

Ponadto zgodnie z art. 479 (38) § 1 Kodeksu Postępowania Cywilnego "Powództwo w sprawach rozpoznawanych według przepisów niniejszego rozdziału może wytoczyć każdy, kto według oferty pozwanego mógłby zawrzeć z nim umowę zawierającą postanowienie, którego uznania za niedozwolone żąda się pozwem. Powództwo może wytoczyć także organizacja społeczna, do której zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów, powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów oraz Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów."

Oba powyżej cytowane przepisy wskazują w sposób wyraźny, iż aby klauzula zawarta we wzorcu stosowanym przez przedsiębiorcę, została uznana za niedozwoloną to muszą być spełnione wymienione w nich warunki, w tym zawarta umowa pomiędzy usługodawcą oraz internautą lub powinna co najmniej istnieć możliwość zawarcia takiej umowy.

Korzystanie z usług odbywa się w ten sposób, iż internauta wchodzi na stronę (...), zapoznaje się alertami umieszczonymi na tej stronie, może je komentować lub wysłać (...). Jeżeli nie chce korzystać z usług to wychodzi ze strony. Po opuszczeniu przez niego strony internetowej, pomiędzy Spółką a internautą nie ma żadnego stosunku prawnego, który by w dalszym ciągu ich łączył i na podstawie którego byliby oni zobowiązani do wzajemnych świadczeń,

Po stronie Spółki nie istnieją żadne zobowiązania wobec internauty, w szczególności zobowiązania do udostępniania internautom treści (...), także w przypadku przesłania informacji przez internautę, Spółka nie ma ich obowiązku publikowania. „Spółka dokonuje wyboru materiałów, w tym zdjęć oraz video i podejmuje decyzję o publikacji (...). Spóła może redagować nadesłane materiały, zwłaszcza poprawiać błędy. Spółka zastrzega sobie prawo niepublikowania nadesłanego (...) bez konieczności uzasadnienia^ (Rozdział V ((...)), ust. 4 Regulaminu).

Z drugiej strony, internauta wchodząc na stronę, czy korzystając z usług portalu, nie zaciąga żadnych zobowiązań wobec Spółki.

Ze względu na, iż nie dochodzi do zawarcia umowy pomiędzy Spółką oraz internautą, regulamin stosowany przez Spółkę, nie może być traktowany jako wzorzec umowy.

Zdaniem powoda postanowienie pkt.V.11 Regulaminu ma chronić Spółke przed roszczeniami osób trzecich. Jednocześnie nie wyłącza ono odpowiedzialności Spółki.

Zdaniem Pozwanego ze względu na specyfikę strony (...), gdzie nie zawiera się umów z konkretnymi osobami, jak to ma miejsce w przypadku sklepów internetowych, w większości internauci pozostają anonimowi. W związku z tym czasami nawet trudno byłoby ustalić jaki sąd jest właściwy i klauzula określona w pkt XI.3 Regulaminu ma temu zapobiec.

Pozwany stwierdził, iż tryb zmiany regulaminu uzasadniony jest tym, iż internauta korzysta z usług portalu poprzez wejście na stronę (...) jeżeli nie chce już korzystać z usług, przechodzi na inną stronę internetową. Po wyjściu ze strony (...) nie łączy Spółkę oraz internautę żaden stosunek, w związku z tym nie istnieje niebezpieczeństwo, iż regulamin zostanie zmieniony przez Spółkę w trakcie istnienia jakiegoś łączącego ich stosunku prawnego bez możliwości wypowiedzenia tego stosunku przez internautę przed zmianą regulaminu. Nie ma więc potrzeby określania terminu wypowiedzenia.

Pozwany stwierdził, iż nie istnieją żadne zobowiązania po stronie internauty, nie łączy Spółkę żądny stały stosunek prawny, zmiana regulaminu w sposób jednostronny nie jest więc nadużyciem praw Spółki i nie wyrządza szkody internautom. Ponadto nie ma też niebezpieczeństwa, iż internauta nie mógłby wypowiedzieć łączącego go stosunku prawnego ze Spółką przed tym jak dojdzie do zmian w regulaminie. Jeżeli się nie zgadza na zmiany, powinien zmienić oglądaną stronę.

Sąd Ochrony Konkurencji i konsumentów ustalił i zważył co następuje:

Bezsporne jest, iż pozwany świadczy usługi drogą elektroniczną (art. 2 ust 4, art. 8.1 ustawy z dn. 18.07.2002 r. o świadczeniu usług droga elektronicznąDz.U.02.144.1204 ze zm. w zw. z art. 384 kc) zgodnie z zasadami określonymi w „Regulaminie korzystania ze strony (...)" udostępnianym osobom fizycznym (Rozdział II Definicje pkt 3 Regulaminu).

Tym samym za nieuprawniony uznać należy zarzut pozwanego, iż nie mają zastosowania przy świadczeniu ww. usług, przepisy art. 385 ^l § 1 kc, w zw. z art. 479 ³⁸ § 1 kpc, bowiem udostępniany konsumentom na stronie internetowej ww. Regulamin stanowi wzorzec umowny w rozumieniu art. 384 kc.

Zakwestionowane klauzule uznać należy za abuzywne w świetle przesłanek z art. 385 ¹ kc bowiem jak słusznie wykazał powód w pozwach, klauzula określona w pkt V.11 Regulaminu przewiduje wyłączenie wszelkiej odpowiedzialności pozwanego względem konsumentów, klauzula określona w pkt XI. 3 Regulaminu wyłącza przepisy art. 31 i następne kpc narzucając konsumentom właściwość miejscową sądu dogodną jedynie dla pozwanego, klauzula określona w pkt XI.5 Regulaminu przewiduje możliwość zmiany regulaminu bez wskazania konsumentowi terminu wypowiedzenia umowy, klauzula określona w pkt XI.5 Regulaminu uprawnia pozwanego do dokonania jednostronnej zmiany Regulaminu bez ważnej przyczyny wskazanej w Regulaminie (art. 385 ³ pkt 10 kc).

Mając pow. na uwadze orzeczono jak w sentencji (art. 479 ⁴² § 1, art. 479 ⁴⁴ § 1 kpc).

O kosztach orzeczono stosownie do art. 98 i 99 kpc oraz art. 479 ⁴⁴ § 2 kpc.

/-/ SSR (del.) Danuta Brejtkopf