Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 8 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z wniosku A. S.

z udziałem K. S.

o podział majątku wspólnego

na skutek apelacji uczestnika postępowania

od postanowienia Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 8 listopada 2013r. sygn. akt I Ns 477/13

p o s t a n a w i a:

1.  oddalić apelację,

2.  zasądzić od uczestnika postępowania K. S. na rzecz wnioskodawczyni A. S. kwotę 738 zł tytułem opłacenia kosztów zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu przez adw. M. K. wnioskodawczyni.

II Ca 91/14

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni A. S. wniosła o dokonanie podziału majątku wspólnego zgromadzonego z byłym mężem K. S. przez zasądzenie od uczestnika na jej rzecz kwoty 12.288,07 zł i rozliczenie kosztów postępowania. Następnie zmieniła wniosek o żądała zasądzenia kwoty 17.500 zł

Uczestnik postępowania wniósł o ustalenie, że w skład majątku wspólnego wchodzi kwota 23.766,28 zł i że każdemu z małżonków przysługiwała z tytułu podziału majątku kwota 11.883,14 zł, przy czym faktyczny podział majątku nastąpił w momencie wyprowadzenia się K. S. ze wspólnego mieszkania.

Sąd Rejonowy w Kaliszu postanowieniem z dnia 8 listopada 2013 r. dokonał podziału majątku wspólnego wnioskodawczyni A. S. i uczestnika postępowania K. S. w ten sposób, że zasądził od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni kwotę 10.000 zł tytułem spłaty , płatna w terminie 3 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności powyższej kwoty i orzekł o kosztach postępowania . Rozstrzygnięcie swoje oparł na następujących ustaleniach:

Wyrokiem z dnia 30 października 2012 r. Sąd Okręgowy w Kaliszu rozwiązał przez rozwód małżeństwo A. S. i K. S. zawarte w dniu 1 sierpnia 2009 r. Wyrok rozwodowy uprawomocnił się w dniu 21 listopada 2012 r.

Wnioskodawczyni i uczestnik otrzymali w ramach prezentów ślubnych środki pieniężne w łącznej wysokości 17.750 zł. Z pieniędzy uzyskanych z prezentów ślubnych uczestnik postępowania opłacił przystrojenie kościoła, wynajem samochodu i orkiestrę. Jednak później z własnych środków pieniądze tu uzupełnił. K. S. nie uzgadniał z żona , że dokona powyższych opłat z prezentów ślubnych. W prezencie ślubnym otrzymali też 1200 euro.

Wnioskodawczyni i uczestnik zamieszkali w domu rodzinnym wnioskodawczyni w uprzednio wyremontowanych przez uczestnika pomieszczeniach na piętrze budynku.

W dniu 20 sierpnia 2009 r. uczestnik wpłacił środki pieniężne na rachunek w (...) w wysokości 20.000 zł. W dniu 22 lutego 2010 r. środki w wysokości 20.000 zł zostały przelane na lokatę otwartą w (...) Bank (...) S.A. To była wspólna lokata stron. Otrzymane w prezencie ślubnym 1200 euro nie zostały wpłacone do banku. Pieniądze zostały wydatkowane przez strony w czasie trwania małżeństwa.

Pieniądze uzyskane z prezentów z okazji chrzcin dziecka w wysokości 3600 zł oraz z tytułu „becikowego” w wysokości 2.164 zł zostały wydatkowane przez strony w czasie trwania małżeństwa na potrzeby dziecka, wnioskodawczyni oraz uczestnika postępowania. W sierpniu 2012 r. środki z lokaty zostały wypłacone przez K. S. w całości, który zabrał te pieniądze.

Uczestnik postępowania otrzymał od swoich rodziców przed ślubem prezent w postaci 7.000 zł. Te środki nie zostały wpłacone na wspólny rachunek stron.

Strony zamieszkiwały wspólnie do czerwca 2011 r.

Apelację od tego rozstrzygnięcia złożył uczestnik postępowania zaskarżając je w całości. Zarzucił:

1.  naruszenie art. 31 k.r.o. w zw. z art. 33 pkt. 1 i 2 k.r.o. poprzez ustalenie, że w skład majątku wspólnego stron wchodzą środki znajdujące się na lokacie w wysokości 20.000 zł, mimo ustalenia, że przed zawarciem małżeństwa uczestnik postępowania otrzymał od swoich rodziców prezent w wysokości 7.000 zł oraz posiadał własne środki, które zostały wpłacone na wspólną lokatę stron,

2.  naruszenie art. 233 k.p.c… przez przekroczenie przez Sąd I instancji zasady swobodnej oceny dowodów i dokonanie jej wbrew zgromadzonym w sprawie dowodom, zasadom logiki oraz doświadczenia życiowego, co w konsekwencji doprowadziło do uznania przez Sąd Rejonowy , że nie zostało udowodnione , ażeby środki wchodzące w skład majątku wspólnego stron zostały przeznaczone wyłącznie na potrzeby A. S. lub że pieniądze te zostały przez A. S. roztrwonione.

W oparciu o te zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia przez:

1.  ustalenie, iż w skład majątku wspólnego małżonków wchodziła kwota pieniężna w wysokości 23.766,28 zł,

2.  ustalenie, że każdemu z małżonków przysługiwała ½ tej sumy, przy czym faktyczny podział majątku wspólnego nastąpił w momencie wyprowadzenia się K. S. ze wspólnego mieszkania.

Wnioskodawczyni wniosła o oddalenie apelacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne.

Wbrew zarzutom zawartym w apelacji Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych. Wskazał dowody na których się oparł i omówił przyczyny dla których dowodom przeciwnym odmówił wiarygodności. Ocena Sądu I instancji jest zgodna z doświadczeniem życiowym i zasadami logiki. Sąd Rejonowy wyraźnie ustalił, że kwota 7.000 zł otrzymana przez uczestnika od rodziców przed ślubem nie została wpłacona przez uczestnika na wspólny rachunek bankowy stron. Ponadto Sąd ustalił, że uczestnik nie uzgadniał z żoną, że z pieniędzy uzyskanych z prezentów ślubnych opłaci on przystrojenie kościała, wynajem samochodu i orkiestrę. Gdyby nawet te pieniądze tymczasowo na to przeznaczył, to następnie uzupełnił jej własnymi oszczędnościami, a zatem kwota uzyskana z wesela była w pełnej wysokości wpłacona na wspólna lokatę . Natomiast pieniądze pochodzące z becikowego i otrzymane na chrzciny dziecka zostały wydatkowane w czasie trwania małżeństwa na potrzeby rodziny. Ustalenie te są prawidłowe i poczynione w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy. Sąd Rejonowy swoje stanowisko w tym zakresie bardzo szczegółowo uzasadnił. Skarżący kwestionując te ustalenia buduje własny stan faktyczny i wskazuje, że jest on logiczny i przekonywujący. W ten sposób formułowane zarzuty nie są zarzutami skutecznymi. Podnoszenie przez uczestnika, że wnioskodawczyni część wspólnego majątku roztrwoniła nie ma żadnego uzasadnienia w materiale dowodowym i stanowi jedynie niedopuszczalna polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu I instancji.

Nie jest również uzasadniony drugi zarzut naruszenia przez Sąd prawa materialnego. Skarżący uzasadnia ten zarzut wadami w ustaleniach faktycznych. Natomiast naruszenie prawa materialnego może mieć miejsce tylko na gruncie ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd. Zarzut skarżącego jest więc pozbawiony wszelkiej logiki i nie może być uwzględniony właśnie z uwagi na treść jego uzasadnienia.

Zupełnym nieporozumieniem jest zaproponowana przez skarżącego treść zmienionego postanowienia o podział majątku wspólnego. Skarżący proponuje ustalenia w treści postanowienia pewnych faktów zapominając, że sprawa o podział majątku wspólnego nie jest sprawa o ustalenie (art. 189 k.p.c.) tylko sprawą o podział aktywów (por. Stanisław Madaj, Postępowanie nieprocesowe w sprawach małżeńskich, Warszawa 1978, s. 120)

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 i 98 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., orzec jak w sentencji.