Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2024 roku

Sąd Rejonowy w Tarnowie, V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący – sędzia Zbigniew Miczek

Protokolant – Sylwia Jop

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2024 roku w Tarnowie

na rozprawie

sprawy

z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R.

przeciwko (...) P. (Czechy)

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) P. (Czechy) na rzecz strony powodowej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. kwotę 1.997,82 złotych (słownie: jeden tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych osiemdziesiąt dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi w stosunku rocznym za okres od dnia 25 marca 2021 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III.  zasądza od strony powodowej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz strony pozwanej (...). P. (Czechy) kwotę 506,98 złotych (słownie: pięćset sześć złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi w stosunku rocznym od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

Sędzia Zbigniew Miczek

Sygn. akt V GC 354/23

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowie z dnia 13 czerwca 2024 roku

Na wstępie wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 327 ¹ § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku sporządza się w sposób zwięzły, w związku z czym w niniejszym uzasadnieniu w zakresie twierdzeń stron odwołano się do treści ich pism procesowych.

Strona powodowa (...)Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. domagała się zasądzenia od strony pozwanej (...) w P. zapłaty kwoty 5.500,00 złotych wraz z odsetkami ustawowymi na z okres od dnia 25.03.2021 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie pozwu strona powodowa podała, że w dniu 2.12.2020 roku na terenie Republiki Czeskiej miało miejsce zdarzenia drogowe z udziałem pojazdu M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należącym do powodowej spółki. Sprawcą kolizji posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w strony pozwanej, zaś jej reprezentantem w Polce był (...) Spółka Akcyjna w W.. Dalej wskazano, że w toku postępowania likwidacyjnego przyznano i wypłacono odszkodowanie w kwocie 14.393,78 złotych.

Strona powodowa podała dalej, że w pozwie domaga się zasądzenia części roszczenia wynikającego z różnicy między należnym odszkodowaniem wobec szkody na pojeździe z dnia 2.12.2020 roku, a przyznanym z tego tytułu świadczeniem przez stronę pozwaną. Na dochodzoną w pozwie kwotę 5.500,00 złotych składają się:

1)  4.000,00 złotych tytułem części kompensacji kosztów naprawy pojazdu;

2)  500,00 złotych tytułem poniesionych kosztów w związku ze sporządzeniem kalkulacji prywatnego rzeczoznawcy;

3)  1.000,00 złotych tytułem kosztów obsługi szkody zagranicznej.

Strona powodowa wskazała również, że podjęła próbę pozasądowego rozwiązania sporu, ale było to w pełni skuteczne (k. 3-7).

W dniu 12.09.2023 roku Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Tarnowie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym ( sygn. akt V GNc 1058/23), w którym powództwo zostało uwzględnione w całości (k. 37).

Od powyższego nakazu sprzeciw wniosła strona pozwana domagając się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Strona pozwana w pierwszej kolejności podała, że skoro do zdarzenia doszło na terenie Czech, to właściwym będzie prawo czeskie, mimo, iż nie kwestionuje ona właściwości sądu.

Strona pozwana podała dalej, że uzasadnienie pozwu jest lakoniczne, a strona powodowa usiłuje przerzucić na stronę pozowaną ciężar dowodu. Wskazała ona też, ze w dniu 2.12.2020 roku przyznano stronie powodowej kwotę 14.393,78 złotych, która jej zdaniem wyczerpuje jej roszczenia w zakresie uszkodzonego pojazdu. W zakresie kosztów kalkulacji prywatnego rzeczoznawcy oraz zwrotu kosztów obsługi szkody zagranicznej to w ocenie strony pozwanej nie mają one związku ze szkodą. Zdaniem strony pozwanej obsługa szkody zagranicznej ograniczyła się do korespondencji z przedstawicielem do spraw roszczeń, czyli (...) Spółka Akcyjna.

Końcowo strona pozwana wskazała w zakresie odsetek, że ich zasądzenie winno nastąpić od dnia orzekania, gdyż obowiązek określania wysokości odszkodowania według cen z daty jego ustalania służy waloryzacji, a więc spełnia taką samą funkcję jak odsetki ustawowe (k. 44-47).

W odpowiedzi na sprzeciw strona powodowa podtrzymała żądania pozwu, wskazując iż przedstawione przez nią dokumenty maja moc dowodową. Podtrzymała ona również twierdzenie, że zasadne jest naliczanie odsetek od dnia wskazanego w pozwie, zgodnie z art. 817 § 1 k.c. (k. 70-71).

Strona pozwana w kolejnym piśmie procesowym podtrzymała żądanie oddalenia powództwa podnosząc, że nie jest zasadny zwrot kosztów profesjonalnego pełnomocnika w postępowaniu likwidacyjnym oraz kosztów prywatnej kalkulacji (k. 82).

Na pierwszej rozprawie strona pozwana podtrzymała swoje stanowisko w sprawie. W rozprawie tej nie uczestniczył pełnomocnik strony powodowej (k. 79).

Postanowieniem z dnia 26.02.2023 roku Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłego ds. motoryzacyjnych na okoliczność związane z uszkodzeniami pojazdu strony powodowej (k. 230).

Postanowieniem z dnia 18.04.2024 roku Sąd przyznała biegłemu wynagrodzenie za sporządzenie opinii w kwocie 2.206,54 złotych (k. 268).

Sąd na rozprawie w dniu 13.06.2024 roku oddalił na zasadzie art. 278 § 1 k.p.c. wniosek strony powodowej o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej (k. 291).

Zgodnie z art. 327 1 § 1 pkt 1 k.p.c. uzasadnienie wyroku winno zawierać wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, obejmującej ustalenie faktów, które sąd uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej.

Bezsporne między stronami były okoliczności dotyczące:

- okoliczności powstania szkody, w szczególności zdarzenia komunikacyjnego w dniu 2.12.2020 roku na terenie Czech, w którym uległ M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należący do strony powodowej;

- posiadania ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przez sprawcę szkody u strony pozwanej;

- przebiegu postępowania likwidacyjnego;

- podjęcie w dniu 24.03.2021 roku decyzji o przyznaniu odszkodowania w kwocie 14.393,78 złotych;

- wypłaty na rzecz strony powodowej kwoty 14.393,78 złotych tytułem odszkodowania;

- treści pism kierowanych przez strony;

- legitymacji procesowej czynnej strony powodowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 28.12.2020 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w K. wystawiła na rzecz strony powodowej fakturę na kwotę 615,00 złotych brutto za wykonanie kosztorysu i oceny technicznej.

Dowód:

- faktura z dnia 28.12.2020 roku – k. 27;

Na zlecenie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w K. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. sporządziła w dniu 26.01.2021 roku wycenę kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu na kwotę 39.746,06 złotych netto (48.887,65 złotych brutto). Za wykonaną kalkulację wystawiła fakturę na rzecz (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w K. na kwotę 500,00 złotych (bez podatku VAT, z którego była zwolniona).

Dowód:

- kalkulacja – k. 22-25;

- faktura z dnia 26.01.2021 roku – k. 23;

W dniu 11.01.2021 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w K. wystawiła na rzecz strony powodowej fakturę na kwotę 1.230,00 złotych brutto za obsługę szkody zagranicznej.

Dowód:

- faktura z dnia 11.01.2021 roku – k. 27;

Pismem z dnia 3.03.2021 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w K., działając imieniem strony powodowej, złożyła do przedstawiciela strony pozwanej w Polsce, jakim był (...) Spółka Akcyjna w W. reklamację w zakresie przyznanego odszkodowania, zaś pismem z dnia 16.04.2021 roku złożyła wezwanie do zapłaty.

Dowód:

- reklamacja – k. 29-32;

- wezwanie do zapłaty – k. 33;

Uzasadniony koszt naprawy uszkodzeń wynosi 16.391,60 złotych netto, co daje kwotę 20.121,67 złotych brutto.

Dowód:

- opinia biegłego – k. 251;

W rozpatrywanej sprawie okoliczności faktyczne samego zdarzenia z dnia 2.12.2020 roku pozostawała bezsporna i to samo dotyczy również przebiegu postępowania likwidacyjnego. Spór w istocie sprowadzał się do kwestii prawnych dotyczących rozmiaru szkody, w tym uzasadnionych i celowych kosztów naprawy pojazdu.

Jeżeli chodzi o dokumenty stanowiące dowody w sprawie, to poza fakturą z dnia 28.12.2020 roku (k. 27) nie budziły wątpliwości Sądu co do swej prawdziwości i wiarygodności. Podkreślenia wymaga, że dokumenty będące dowodami w sprawie miały charakter dokumentów prywatnych, o których mowa w art. 245 k.p.c., który określa, że dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Przyjęcie zatem prawdziwości dokumentów nie stanowi jednocześnie przyjęcia, że zawarte w nich oświadczenia i twierdzenia polegają na prawdzie.

Jeśli chodzi o fakturę z dnia 28.12.2020 roku wystawioną przez (...)Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w K. na kwotę 615,00 złotych brutto na rzecz strony powodowej, to nie może ona dotyczyć kalkulacji sporządzonej w dniu 26.01.2021 roku, jak też wystawionej w tej dacie faktury na kwotę 500,00 złotych. Nie jest możliwe refakturowanie kosztów, które nie zostały jeszcze poniesione. Tymczasem w uzasadnieniu pozwu nie wskazano w sposób właściwy twierdzeń w tym zakresie, a nieobecność pełnomocnika strony powodowej na obu rozprawach uniemożliwiła wyjaśnienie tej okoliczności na zasadzie art. 156 ^{( 1)} § 1 i 2 pkt 2 k.p.c.

Sąd w pełnie podzielił opinię biegłego sądowego, gdyż była ona rzetelna i logiczna. Opisano w niej metodę zastosowaną prze biegłego i ją uzasadniono. Biegły wskazał w niej jakie elementy części pojazdu podlegały naprawie (zakwalifikowaniu kosztów), a jakie nie i z jakiej przyczyny. Szczegółowo opisano – na podstawie materiału fotograficznego – które elementy mogły zostać uszkodzone na skutek zdarzenia, a które uszkodzenia nie miały z nim związku. Biegły uzasadnił też rzeczowo, że do ustalenia wartości części podlegających wymianie przyjęto wartość części alternatywnych, gdyż wcześniej zamontowane części miały już uszkodzenia, a więc nie były pełnowartościowe. Również Biegły uzasadnił dlaczego należało przyjąć wartość robocizny na poziomie 120,00 złotych za godzinę. Kierując się tymi względami Sąd w całości zaakceptował wnioski płynące z tej opinii.

Sąd nie uwzględnił wniosku strony powodowej o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej, albowiem opinia główna była rzeczowa i kompletna. W judykaturze wielokrotnie wskazywano, że konieczność uzupełnienia opinii lub dopuszczenia dowodu z opinii uzupełniającej zachodzi wtedy, gdy opinia główna jest niepełna lub niejasna, albo na skutek pojawienia się nowych okoliczności zachodzi konieczność przeprowadzenia uzupełniających badań i ustaleń. Decyzja w zakresie uzupełnienia opinii należy od sądu orzekającego w danej sprawie. W przypadku rozpatrywanej sprawy Sąd przyjął, iż ze względu na zupełność opinii głównej nie ma potrzeby jej uzupełnienia. Zarzuty strony powodowej w istocie stanowią polemikę z wnioskami biegłego, a nie wynikami badań.

Zgodnie z art. 327 ¹ § 1 pkt 1 k.p.c. uzasadnienie wyroku winno zawierać wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd zważył, co następuje:

powództwo podlegało częściowemu uwzględnieniu.

W sprawie zastosowanie będą miały przepisy następujących aktów prawnych:

1)  Konwencji o prawie właściwym dla wypadków drogowych sporządzonej w Hadze w dniu 4.05.1971 r. (Dz.U. 2003 r., nr 63, poz. 585) – zwanej dalej „Konwencją”;

2)  Kodeks cywilny Republiki Czeskiej (Zákon občanský zákoník) z dnia 22.03.2012 r. ( https://www.zakonyprolidi.cz/cs/2012-89) - dalej jako „Zákon č. 89/2012 Sb”;

3)  czeska ustawa o ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane ruchem pojazdu oraz o zmianie niektórych ustaw z nią związanych (Zákon o pojištění odpovědnosti za škodu způsobenou provozem vozidla a o změně některých souvisejících zákonů) z dnia 30.07.1999 r. ( https://www.zakonyprolidi.cz/cs/1999-168) – dalej jako „Zákon č. 168/1999 Sb”;

4)  ustawy z dnia 17.11.1964 roku – Kodeks postępowania cywilnego (tj. Dz.U. z 2023 r. poz. 1550 ze zm.) – zwanej „k.p.c.”;

5)  ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. – Prawo prywatne międzynarodowe (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 503) – zwanej dalej „p.p.m.”;

6)  Rozporządzenia Rady (WE) nr 1215/2012 z dnia 12.12.2012 roku w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U.UE.L.2012.351.1.) - zwanego „Rozporządzeniem Rady (WE) nr 1215/2012”;

7)  ustawy z dnia 28.07.2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. 2023 r., poz. 1144 ze zm.) – zwanej „u.k.s.c.”.

8)  ustawy z dnia 16.11.2006 roku o opłacie skarbowej (tj. Dz.U. 2022 r. poz. 2142 ze zm.) – zwana „u.o.s.”;

9)  rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22.10.2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (tj. Dz.U. 2023 r., poz. 1964 ze zm.) – zwane „r.o.a.”.

Przedmiotowe powództwo zasługuje na uwzględnienie jedynie częściowo, a mianowicie w zakresie kwoty 1.997,82 złotych, natomiast w pozostałym zakresie podlegało ono oddaleniu.

W każdej sprawie z elementem zagranicznym, a takową jest niniejsza sprawa niezbędne jest ustalenie istnienia jurysdykcji krajowej oraz prawa właściwego.

Zgodnie z art. 1099 § 1 k.p.c. w zakresie braku jurysdykcji krajowej sąd bierze pod rozwagę z urzędu w każdym stanie sprawy, zaś w razie stwierdzenia braku jurysdykcji krajowej sąd odrzuca pozew lub wniosek, z zastrzeżeniem art. 1104 § 2 k.p.c. lub art. 1105 § 6 k.p.c.

W związku z tym, że niniejsza sprawa ma charakter sprawy transgranicznej, zaś obie strony są podmiotami mającymi miejsce zamieszkania w Państwach Członkowskich Unii Europejskiej, zastosowanie będą miały przepisy Rozporządzenia Rady (WE) nr 1215/2012. Zgodnie z art. 249 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz.U.UE C 231.E/153) rozporządzenie wydane przez uprawniony organ Wspólnoty Europejskiej ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich. Dlatego też przepisy Rozporządzenia Rady (WE) nr 1215/2012 mają pierwszeństwo w stosowaniu przed ustawą krajową, jaką są przepisy k.p.c.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Rozporządzenia nr 1215/2012 ubezpieczyciel mający miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego może zostać pozwany:

a)  przed sądy państwa członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania;

b)  w innym państwie członkowskim, w przypadku powództw ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uposażonego z tytułu ubezpieczenia - przed sąd miejsca, w którym powód ma miejsce zamieszkania; lub

c)  jeżeli jest on współubezpieczycielem - przed sąd państwa członkowskiego, przed który został pozwany główny ubezpieczyciel.

Z przepisu tego wynika, że tutejszy Sąd posiada jurysdykcję krajową na zasadzie art. 11 ust. 1 lit. b powołanego powyżej Rozporządzenia.

Podnieść też należy, że zgodnie z art. 26 ust. 1 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1215/2012 jeżeli sąd państwa członkowskiego nie ma jurysdykcji na podstawie innych przepisów niniejszego rozporządzenia, uzyskuje on jurysdykcję, jeżeli pozwany przed tym sądem wda się w spór, przy czym przepis ten nie ma zastosowania, jeżeli pozwany wdaje się w spór w tym celu, aby podnieść zarzut braku jurysdykcji lub jeżeli inny sąd ma na podstawie art. 24 jurysdykcję wyłączną. W niniejszej sprawie strona pozwana wdała się w spór, co powoduje, że tutejszy Sąd posiada jurysdykcję krajową.

Jeżeli chodzi o ustalenie właściwego prawa materialnego, to zgodnie z art. 34 p.p.m. prawo właściwe dla pozaumownej odpowiedzialności cywilnej wynikającej z wypadków drogowych określa Konwencja o prawie właściwym dla wypadków drogowych, sporządzona w Hadze dnia 4 maja 1971 roku. Skoro zdarzenie komunikacyjne miało miejsce na terenie Republiki Czech, co powoduje konieczność ustalenia jako prawo właściwe będzie miało zastosowanie w niniejszej sprawie. Zgodnie z art. 1 Konwencji określa ono prawo właściwe dla pozaumownej odpowiedzialności cywilnej wynikającej z wypadków drogowych, niezależnie od rodzaju postępowania, w którym dochodzi się tej odpowiedzialności, a jej rozumieniu za wypadek drogowy uważa się wypadek, w którym uczestniczy jeden lub kilka pojazdów z napędem silnikowym lub bez napędu, wiążący się z ruchem na drodze publicznej, na terenie ogólnodostępnym lub na terenie prywatnym dostępnym dla niektórych osób. Dalej zgodnie z art. 3 Konwencji prawem właściwym jest prawo wewnętrzne państwa, w którym nastąpił wypadek. Jednocześnie wskazać należy, że nie zachodzą w sprawie wyłączenia o jakich mowa w art. 4 Konwencji. Wskazać dalej należy, że zgodnie z art. 8 Konwencji prawo właściwe określa w szczególności: (pkt 1) przesłanki i zakres odpowiedzialności, (pkt 4) rodzaj oraz zakres szkód (pkt 6) osoby poszkodowane i uprawnione do odszkodowania.

Jak wynika oświadczenie rządowego z dnia 23.04.2002 roku w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o prawie właściwym dla wypadków drogowych, sporządzonej w Hadze dnia 4 maja 1971 r. ( Dz.U. 2003 r., nr 63, poz. 586) Republika Czech jest stroną tej Konwencji. Polska ratyfikowała tą Konwencję na mocy ustawy z dnia 5.07.2001 roku ( Dz.U. 2001 r., nr 90, poz. 993).

Z analizy powyżej wskazanych przepisów wynika, że w sprawie zastosowanie będą miały przepisy prawa czeskiego. W związku z tym nie były zasadne odwoływanie się przez stronę powodową w pozwie i piśmie przygotowawczym do przepisów polskiego Kodeksu cywilnego, gdyż nie będzie on miał zastosowania w sprawie. Tak samo niezasadne było powoływanie się na te przepisy w Reklamacji skierowanej do przedstawiciela strony pozwanej

Zgodnie z § 2894 ust. 1 Zákon č. 89/2012 Sb obowiązek naprawienia innej osobie szkody obejmuje zawsze obowiązek naprawienia szkody majątkowej. Dalej zgodnie z § 2927 ust. 1 zd. 1tej ustawy kto prowadzi działalność komunikacyjną, naprawi szkodę spowodowaną przez szczególny charakter tej działalności. Zgodnie z § 6 ust. 2 Zákon č. 168/1999 Sb zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do pokrycia szkody w zakresie oraz w wysokości określonej w Kodeksie cywilnym na rzecz pokrzywdzonego, w tym: (lit. b), szkodę spowodowaną w wyniku uszkodzenia, zniszczenia lub utraty rzeczy.

W świetle przytoczonych przepisów i w kontekście ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego, należało stwierdzić, że częściowo było uzasadnione roszczenie w zakresie wypłaty odszkodowania w szkodzie pojazdu. Ustalając wysokość odszkodowania Sąd oparł się na opinii biegłego, z której wynika, że uzasadniony koszt naprawy pojazdu wynosi 16.391,60 złotych netto, co daje kwotę 20.121,67 złotych brutto. Jak już wcześniej wskazano Sąd w pełni podzielił ustalenia opinii, co do zakresu naprawy i jej wartości.

Niezasadne były zarzuty strony powodowej, że użycie części nieoryginalnych (tzw. zamienników) nie przywraca stanu pojazdu sprzed kolizji, z tego powodu, że ich jakość odbiega od jakości części oryginalnych. Po pierwsze, biegły w opinii wskazał, że części nieoryginalne, tzw. zamienniki przyjęto tylko częściowo: w zakresie poszycia zderzaka przedniego oraz przedłużenia dolnych drzwi, zaś pozostałe wartości przyjęto według części oryginalnych. Po drugie, strona powodowa błędnie utożsamia przyjęcie do postawy wyliczenia szkody wartości według cen zamienników z zaleceniem biegłego do ich zamontowania. Okoliczność różnić jakościowych części samochodowych określanych jako oryginalne oraz zamienniki w ocenie Sądu jest znana powszechnie. Nie mniej biegły przyjął do wyliczeń ceny tzw. zamienników, gdyż zamontowane części podlegające wymianie w związku z zdarzeniem komunikacyjnym posiadały wcześniejsze uszkodzenia, więc ich wartość w chwili uszkodzenia była niższa. Słusznie więc biegły wskazał, że należy przyjąć tutaj ceny tzw. zamienników, aby zdyskontować wartość wcześniejszych uszkodzeń. W przeciwnym razie przyjęcie cen części oryginalnych doprowadziłoby do wzbogacenia strony powodowej, gdyż na koszt strony pozwanej doszłoby do ich wymiany. Natomiast nikt, w tym Sąd i biegły nie nakazują stronie powodowej dokonać naprawy z użyciem tzw. zamienników.

W związku z tym, że strona powodowa jest przedsiębiorcą i ma możliwość odliczenia podatku od towarów i usług, to wyliczenie wartości szkody winno nastąpić w kwotach netto. Jak przyjął to Sąd – w ślad za opinią biegłego – wartość uzasadnionych kosztów naprawy wyniosła 16.391,00 złotych, natomiast do tej pory wypłacono stronie powodowej tytułem odszkodowania kwotę 14.393,78 złotych. Zróżnicowanie tych kwot daje wartość 1.997,82 złote, którą zasądzono jako brakującą część odszkodowania.

W zakresie żądania zapłaty kwot 500,00 złotych za koszty prywatnej kalkulacji i kwoty 1.000,00 złotych za koszty obsługi zagranicznej wskazać należy w pierwszej kolejności, że strona powodowa nie podniosła w tym zakresie w sposób właściwy twierdzeń. Uzasadnienie pozwu zwiera jedynie wskazanie, że takie koszty zostały poniesione i przywołanie dowodów, natomiast brak jest twierdzeń: kiedy i z kim zostały zawarte umowy na wykonanie tych usług, czy i kiedy strona powodowa dokonała płatności z tytułu tych umów. Sąd nie jest zobowiązany domyślać się jakie to były umowy i kiedy zawarte.

Po wtóre, zgodnie z poglądami judykatury na elementy szkody mogą składać się koszty dodatkowe (uboczne) poniesione przez poszkodowanego, ale muszą one mieć związek ze szkodą, a ich poniesienie musi być celowe w związku z toczącym się postępowaniem likwidacyjnym lub postępowaniem sądowym. Biorąc pod uwagę te okoliczności wydatki wskazane przez stronę powodową nie mogą być uznane za element szkody.

Jeśli chodzi o kwotę 500,00 złotych z tytułu kosztów kalkulacji naprawy sporządzonej przez (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z., to wskazać należy, że jest kalkulacja naprawy sporządzona przy użyciu programu eksperckiego, a nie ekspertyza polegająca na oględzinach pojazdu, ocenie uszkodzeń, a dopiero na tej podstawie wyliczenia wartości naprawy. Dalej wskazać należy, że wartość wskazana w tej wycenie na kwotę 39.746,06 złotych netto (48.887,65 złotych brutto) w sposób znacząco odbiega od wartości naprawy pojazdu wskazanej przez biegłego sądowego na kwotę 16.391,60 złotych netto (20.161,67 złotych brutto). W ocenie Sądu kalkulacja ta nie przyczyniła się do wyjaśnienia sprawy w toku postępowania likwidacyjnego, jej wnioski nie był trafne, a tym brak jest podstaw do przyjęcia, aby jej koszty mogły zostać za celowe pod względem elementu szkody.

Podkreślić również należy, że dołączona do akt faktura wystawiona przez (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w K. na kwotę 615,00 złotych brutto nie może dotyczyć powyższej kalkulacji, gdyż została ona wystawiona w dniu 28.12.2020 roku, zaś sama kalkulacja pochodzi z dnia 26.01.2021 roku, jak też w tej dacie została wystawiona faktura na kwotę 500,00 złotych.

Natomiast w zakresie żądania zapłaty kwoty 1.000,00 złotych jako koszty obsługi prawnej związanej ze szkodą, zwłaszcza zagraniczną, to znów należy wskazać, iż poniesienie wydatków na prawników w toku postępowania likwidacyjnego może zostać uznane za element szkody, pod warunkiem jednak, że pomoc taka będzie niezbędna i efektywna. Strona powodowa powołała się tutaj na reklamację i wezwanie do zapłaty wystosowane przez (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w K., która posiada taki sam adres jak pełnomocnika strony powodowej. Wbrew twierdzeniom wskazanym w pozwie, Kancelaria nie prowadziła czynności w obrocie zagranicznym, bo pisma były kierowane do przedstawiciela strony pozwanej w Polsce, jakim był (...) Spółka Akcyjna w W. i były one sporządzane w języku polskim. Co więcej, w Reklamacji tej w żaden sposób nie odniesiono się do transgranicznego charakteru sprawy, gdyż brak było w nim informacji o tym, że zdarzenie komunikacyjne miało miejsce na terenie Czech, a ubezpieczycielem była strona pozwana, będąca spółką prawa czeskiego. O nieprzydatności, z tym samym braku celowego powiązania ze szkodą tej Reklamacji świadczy to, że jej autor w sposób nieprawidłowy zidentyfikował podstawy prawne roszczenia, szeroko rozpisując się o polskich przepisach i wypowiedzi judykatury, nie dostrzegając właśnie zagranicznego (transgranicznego) elementu szkody skutkującego potrzebą sięgnięcia choćby do przepisów p.p.m. i Konwencji. Złożenie tej Reklamacji i jej treść w żaden sposób nie wpłynęła na wyjaśnienie elementów spornych, a więc koszt jej sporządzenia nie może być uznany za celowy wydatek zwiększający rozmiar szkody.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku na zasadzie Zgodnie z § 2894 ust. 1 w zw. z § 2927 ust. 1 zd. 1 w zw. § 2952 zd. 1 Zákon č. 89/2012 Sb w zw. z z § 6 ust. 2 Zákon č. 168/1999 Sb oraz pozostałych powyżej przepisów.

Stronie powodowej należą się również odsetki nalicza według przepisów prawa czeskiego, a nie jak wskazywała to strona powodowa, że ma podstawie polskiego Kodeksu cywilnego. Zgodnie z § 517 ust. 1 zd. 1 Zákon č. 89/2012 Sb dłużnik, który swego świadczenia należycie i we właściwym terminie nie spełni, dopuszcza się zwłoki. Natomiast zgodnie z ust. 2 tego przepisu w przypadku zwłoki przy spełnieniu świadczenia pieniężnego, wierzyciel ma prawo żądać od dłużnika oprócz wykonania zobowiązania, zapłacenia odsetek za zwłokę, jeżeli według niniejszej ustawy nie jest zobowiązania do zapłacenia opłaty za zwłokę, zaś wysokość odsetek i opłaty z tytułu zwłoki ustala przepis wykonawczy.

Zwrócić należy uwagę, że użycie w tekście tego przepisu wyrażenia „zwłoka” nie może być utożsamiane ze „zwłoką” w rozumieniu polskiego systemu prawa, gdyż z kontekstu tego przepisu wynika, że chodzi o odpowiednik polskich przepisów odsetkach za opóźnienie. Skoro strona pozwana pozostawała w zwłoce (opóźnieniu) od dnia następnego od dnia wydania decyzji ustalającej wysokość odszkodowania, to zasadnym było przyjąć ten dzień, jako początkowy termin naliczania odsetek. Nie ma tutaj sugerowanej przez stronę pozwaną podwójnej waloryzacji, bo jak wynika z opinii biegłego zastosował on archiwalne (na dzień szkody) wartości.

O kosztach procesu Sąd orzekł po myśli art. 100 zd. 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c. Zgodnie z pierwszym z tych przepisów w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Taka właśnie sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie.

Roszczenie strony powodowej zostało uwzględnione 36,32%, co oznacza, że przegrała ona sprawę w 63,68%. Na koszty procesu złożyły się:

1)  po stronie powodowej: opłata od pozwu w kwocie 400,00 złotych, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1.800,00 złotych i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 złotych;

2)  po stronie pozwanej: koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1.800,00 złotych i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 złotych;

3)  dodatkowo powstały koszty z tytułu wynagrodzenia biegłego w kwocie 2.206,54 złotych, które zostały pokryte z zaliczek wniesionych przez strony (rozliczono 1.250,00 złotych po stronie powodowej i 956,54 złotych po stronie pozwanej),

Koszty postępowania łącznie wyniosły 6.240,54 złote, co powoduje, że 36,32% z ich wartości wynosi 2.266,56 złotych i taką kwotę powinna ponieść strona pozwana. Tymczasem poniosła ona koszty w kwocie 2.773,54 złote, co daje różnicę w kwocie 506,98 złotych którą zasądzono od strony powodowej na rzecz strony pozwanej tytułem stosunkowego zwrotu kosztów procesu.

Dodatkowo Sąd zasądził odsetki od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu, na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Sędzia Zbigniew Miczek