Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VKa 247/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Koszalinie z dnia 20 lutego 2024r. w sprawie IIK 1740/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzuty apelacji prokuratora:

obrazy przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu G. W., polegającą na uznaniu oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 177 §1 k.k., podczas, gdy z ustaleń faktycznych wynika, iż oskarżonemu należało przypisać popełnienie przestępstwa z art. 288 §1 k.k. w zb. z art. 157 §1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k.;

obrazy przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, polegającą na wymierzeniu oskarżonemu kary grzywny za czyn z art. 177 1 k.k., podczas, gdy czyn ten jest zagrożony jedynie karą pozbawienia wolności, co powoduje, że wyrok w tym zakresie nie odpowiada prawu.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Drugi z zarzutów apelacji prokuratora okazał się bezprzedmiotowy wobec uwzględnienia pierwszego zarzutu apelacji prokuratora. Pierwszy z zarzutów postawiony w apelacji prokuratora okazał się zasadny, co doprowadziło do tego, że Sąd Okręgowy w Koszalinie w punkcie pierwszym zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że: uchylił w całości punkt 1 (pierwszy) i powiązany z nim punkt 2 (drugi) i w to miejsce w ramach przypisanego oskarżonemu G. W. w punkcie 1 (pierwszym) wyroku czynu uznał oskarżonego G. W. za winnego tego, że w dniu 14 marca 2021 roku w Ś. poprzez celowe uderzenie kierowanym i będącym w ruchu pojazdem mechanicznym quad marki (...) o nr rej. (...) w jadący samochód osobowy marki H. (...) o nr rej. (...) dokonał umyślnie uszkodzenia samochodu H. powodując szkodę w wysokości 3.044,69 złotych, czym działał na szkodę D. L. i jednocześnie spowodował u pasażerki samochodu H. M. Ś. obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy, stłuczenia odcinka szyjnego kręgosłupa z bólem i drętwieniem prawej kończyny górnej, stłuczenia odcinka lędźwiowego kręgosłupa z bólem i drętwieniem kończyny dolnej lewej, stłuczenia kończyny górnej prawej oraz przemieszczenia krążka międzykręgowego na odcinku L-S kręgosłupa, spowodowanie których przewidywał i na to się godził, przy czym przemieszczenie krążka międzykręgowego na odcinku L-S kręgosłupa spowodowało naruszenie czynności narządu ciała M. Ś. trwający dłużej niż siedem dni, tj. za winnego przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 157 §1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. przy zast. art. 4 § 1 k.k. Powyższa zmiana wynikała z następujących przyczyn. Sąd Okręgowy w Koszalinie podziela w całości argumentację dotyczącą uzasadnienia pierwszego zarzutu apelacyjnego prokuratora. Jednocześnie uznaje za nieprawidłowe te rozważania Sądu Rejonowego w Koszalinie, zgodnie z którymi oskarżony ustalonym w sprawie zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 177§1 k.k. Sąd odwoławczy podziela tę argumentacje prokuratora (k.361v;362), zgodnie z którą G. W. celowo uderzył w pojazd prowadzony prze D. L., w którym znajdowała się M. Ś.. Innymi słowy celem działania oskarżonego było doprowadzenie do zderzenia jego pojazdu z samochodem pokrzywdzonych. Sąd Rejonowy w Koszalinie dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych (które nie były przedmiotem zaskarżenia na korzyść oskarżonego), zgodnie z którymi w dniu 14 marca 2021 roku M. Ś. samochodem osobowym marki H. o nr rej. (...) kierowanym przez jej syna – D. L. przyjechała pod dom G. W.. Ten akurat podjechał pod posesję quadem marki (...) o nr rej. (...). Między M. Ś. a G. W. doszło do nieprzyjemnej, nerwowej rozmowy, w trakcie której M. Ś. zarzuciła G. W., że zabił jej psa, i że zgłosi to na policję. Po tej rozmowie M. Ś. wsiadła do samochodu H. z przodu na miejsce pasażera, a samochodem kierował D. L.. D. L. odjechał spod domu G. W. w kierunku drogi głównej nr (...), a G. W. widząc, że samochód odjeżdża wsiadł na quada i ruszył za samochodem H.. G. W. próbował zatrzymać samochód H., w tym celu rozpoczął manewr wyprzedzania, podczas którego zrównał się z samochodem H., nie przyspieszał jednak, tylko zmniejszał odległość między pojazdami. W pewnym momencie podjechał blisko drzwi kierowcy i uderzył w drzwi pięścią. D. L. zahamował na tyle gwałtownie, że pasażerka M. Ś. „poleciała” do przodu, a następnie do tyłu. Wówczas G. W. także zahamował. D. L. ruszył i ruszył również G. W., przez moment pojazdy jechały równolegle, po czym G. W. zmniejszył odległość między pojazdami, odbił quadem w prawą stronę i uderzył swoim pojazdem w lewe drzwi i lewy błotnik samochodu H. . W wyniku zdarzenia pasażerka samochodu H. M. Ś. odniosła obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy, stłuczenia odcinka szyjnego kręgosłupa z bólem i drętwieniem prawej kończyny górnej, stłuczenia odcinka lędźwiowego kręgosłupa z bólem i drętwieniem kończyny dolnej lewej, stłuczenia kończyny górnej prawej oraz przemieszczenia krążka międzykręgowego na odcinku L-S kręgosłupa, spowodowanie których oskarżony przewidywał i na to się godził, przy czym przemieszczenie krążka międzykręgowego na odcinku L-S kręgosłupa spowodowało naruszenie czynności narządu ciała M. Ś. trwający dłużej niż siedem dni. Powyższe ustalenia faktyczne potwierdzają wypełnienie przez oskarżonego znamion przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 157 §1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. przy zast. art. 4 § 1 k.k. Oskarżony na drodze nie natknął się przypadkowo jako uczestnik ruchu drogowego na poruszający się samochód osobowy H. o nr rej. (...), lecz celowo pojechał za tym samochodem, a następnie celowo wykonywał czynności, które spowodowały jego uszkodzenie (celowe uderzanie pięścią w samochód, celowe najechanie na jego bok kierowanym przez siebie quadem). Każdy dorosły człowiek, a w szczególności posiadający prawo jazdy długoletni uczestnik ruchu drogowego, wie że jakikolwiek kontakt poruszających się pojazdów mechanicznych, w środku których znajdują się ludzie, grozi po pierwsze uszkodzeniem pojazdów oraz po drugie zagraża bezpieczeństwu osób znajdujących się w pojazdach i może doprowadzić do powstania u nich obrażeń ciała, a nawet śmierci. W tym też celu i dla ochrony mienia i osób, każdy z uczestników ruchu drogowego ma obowiązek posiadać ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej. Nagminność wypadków drogowych jest faktem powszechnie znanym. Mając na uwadze tę argumentację Sąd Okręgowy ustalił, że oskarżony przewidywał, że na skutek jego celowego działania zmierzającego do uszkodzenia samochodu będącego w ruchu może dojść do powstania u osób znajdujących się w jego środku do uszczerbku na zdrowiu i na to się godził. Powstanie ustalonego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonej pozostaje w ścisłym związku przyczynowym z zachowaniem oskarżonego. Ponieważ to na skutek jego celowego działania kierujący zmuszony był do gwałtownego zahamowania, co spowodowało przemieszczenie się pokrzywdzonej i wywołało na jej ciele uszczerbek na zdrowiu. Suma opisanych okoliczności zdarzenia, wiek i doświadczenie oskarżonego jako uczestnika ruchu drogowego, świadczy że oskarżony przewidywał i godził się na to, że swoim zachowaniem może spowodować obrażenia ciała u pokrzywdzonej. Przestępstwo z art. 177§ 1 k.k. jest przestępstwem nieumyślnym. Innymi słowy jego sprawca nie ma zamiaru (ani bezpośredniego, ani ewentualnego) jego popełnienia. Do takich przestępstw dochodzi przypadkowo. W szczególności nawet umyślne naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym nie zawsze musi prowadzić do wypadku, czy kolizji. Jednak przede wszystkim sprawcy takich zdarzeń nie wiedzą kim jest osoba pokrzywdzona. Przestępstwa z art. 177§ 1 k.k. sprawca dopuszcza się wskutek niezachowania zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, do czego dochodzi albo umyślnie albo nieumyślnie. Nie ma w tym przepisie mowy, aby sprawca chciał specjalnie wywołać niebezpieczną sytuację w ruchu drogowym działając specjalnie na szkodę konkretnej osoby, czy to w zakresie jej mienia czy zdrowia. Natomiast właśnie z taką sytuacją mamy do czynienia na gruncie niniejszej sprawy. Jednocześnie w prawie karnym znajdują się regulacje, które penalizują zachowanie nakierowane na umyślne zniszczenie mienia i umyślne spowodowanie uszczerbku na zdrowiu. Są to przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. (zagrożenie karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5) i z art. 157 §1 k.k. (zagrożenie karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5). Charakter znamion tych przestępstw oraz ich strona podmiotowa (art. 288 § 1 k.k. i art. 157 §1 k.k.) wyklucza ich kumulatywną kwalifikację z nieumyślnym przestępstwem z art. 177§ 1 k.k. zagrożonym karą pozbawienia wolności do lat 3. Na gruncie niniejszej sprawy oskarżony wykorzystał swój pojazd mechaniczny do celowego uszkodzenia mienia osoby która przyjechała pod jego dom z osobą z którą wdał się w potyczkę słowną, a jednocześnie na skutek tego zachowania spowodował ustalone obrażenia jej ciała, który to skutek przewidywał i na niego się godził. Celowe spowodowanie wypadku drogowego, w zależności od powstałych skutków zdarzenia, uzasadnia kwalifikację prawną przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 157 §1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k, a nie nieumyślnego przestępstwa z art. 177§ 1 k.k. z umyślnym naruszeniem zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Uwzględnienie pierwszego z zarzutów apelacji prokuratora determinowało bezprzedmiotowość zarzutu drugiego.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uznanie oskarżonego G. W. za winnego tego, iż w dniu 14 marca 2021 roku w miejscowości Ś. kierując pojazdem mechanicznym typu Quad marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) dokonał uszkodzenia samochodu osobowego marki H. o numerze rejestracyjnym (...) kierowanego przez D. L., poprzez uderzenie swoim pojazdem w lewe przednie drzwi oraz lewy tylny błotnik samochodu, czym działał na szkodę D. L., przy czym wartość szkody wyniosła 3.044,69 złotych oraz dokonał naruszenia czynności narządu ciała M. Ś. na okres dłuższy niż siedem dni, powodując u pokrzywdzonej obrażenia w postaci przemieszczenia krążka międzykręgowego na odcinku L-S kręgosłupa, to jest czynu z art. 288 § 1 k.k. w zb. z art. 157 §1k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. i wymierzenie mu przy zast. art. 37a k.k. kary grzywny w wysokości 300 (trzystu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych, orzeczenie od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej M. Ś. nawiązki w kwocie 5.000 złotych, zasądzenie od oskarżonego na rzecz D. L. kwoty 3.044,69 złotych tytułem naprawienia szkody w postaci uszkodzenia samochodu marki H., zasądzenie kosztów i wymierzenie opłaty.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek apelacji prokuratora był w przeważającej części zasadny. Wskutek uwzględnienia opisanego w punkcie 3.1. zarzutu apelacyjnego, Sąd Okręgowy w Koszalinie zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że skazał oskarżonego za przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 157 §1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. przy zast. art. 4 § 1 k.k., przy czym opis przypisanego czynu oraz uzasadnienie tej decyzji szczegółowo omówione zostało to w punkcie 3.1. niniejszego uzasadnienia. Sąd Okręgowy w Koszalinie za przypisane oskarżonemu przestępstwo w punkcie 1a: na podstawie art. 157 §1 k.k. przy zast. art. 11 § 3 k.k. wymierzył oskarżonemu G. W. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. przy zast. art. 4 § 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres 2 lat próby. Orzekając wobec oskarżonego karę sąd uwzględnił dyrektywy określone w art. 53 § 1 i 2 k.k. Przy wymiarze kary sąd wziął pod uwagę wiek oskarżonego, jego dotychczasowy sposób życia (nie karany, ustabilizowana sytuacja zawodowa i rodzinna), stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, które zostały uznane za wysokie. Na uznanie stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu za wysokie wpływ miało celowe działanie oskarżonego zmierzające do celowego spowodowania stanu zagrożenia dla pokrzywdzonych w tym dla ich mienia i zdrowia oraz umyślne (w zamiarze ewentualnym w zakresie skutków na zdrowiu) spowodowanie uszkodzeń samochodu i spowodowanie ustalonych obrażeń ciała pokrzywdzonej M. Ś.. Z uwagi na uprzednią niekaralność oskarżonego oraz ustabilizowaną sytuację rodzinną sąd zadecydował o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 2 lat próby. Mając na uwadze sumę opisanych powyżej okoliczności przebiegu zdarzenia oraz sytuację majątkową oskarżonego na podstawie art. 71§1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. przy zast. art. 4 § 1 k.k. wymierzono oskarżonemu G. W. karę grzywny w ilości 250 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20,00 złotych. Decydując o powyższym sąd miał na uwadze, że orzeczona obok kary pozbawienia wolności kara grzywny spełni wobec oskarżonego cel wychowawczy, jako kara efektywnie wykonana. Ponadto na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. przy zast. art. 4 § 1 k.k. zobowiązano oskarżonego G. W. do pisemnego informowania sądu o przebiegu okresu próby raz na 3 miesiące. Na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeczono od oskarżonego G. W. na rzecz pokrzywdzonej M. Ś. obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w części w kwocie 15.000 złotych, która z jednej strony była kwotą wskazaną przez pokrzywdzoną w toku postępowania, a z drugiej strony w części odpowiada krzywdzie jaką pokrzywdzona doznała w związku ze zdarzeniem oraz opisanymi w opisie przypisanego oskarżonemu czynu obrażeniami ciała M. Ś.. Na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeczono od oskarżonego G. W. na rzecz pokrzywdzonego D. L. obowiązek naprawienia szkody w całości w kwocie 3.044,69 złotych, która to kwota odpowiada wartości szkody wynikającej z przedłożonych przez pokrzywdzonego dokumentów. Z uwagi na to, że aby dokonać przestępstwa oskarżony użył do jego dokonania w sposób świadomy i celowy przedmiotu w postaci quada marki (...) nr rej. (...), Sąd na podstawie art. 44§2 i 7 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa należącego do oskarżonego G. W. udziału we współwłasności przedmiotu, który służył do popełnienia przestępstwa w postaci quada marki (...) nr rej. (...). Z akt sprawy wynika, że G. W. jest współwłaścicielem tego przedmiotu, dlatego orzeczono o przepadku udziału we współwłasności tego przedmiotu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Okręgowy w Koszalinie utrzymał w mocy zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Koszalinie z dnia 20 lutego 2024r. w sprawie IIK 1740/22 poza dokonaną zmianą opisaną w punkcie 1 (pierwszym wyroku), która szczegółowo omówiona została w punkcie 3.1. niniejszego uzasadnienia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy w części zaskarżonego wyroku dotyczyło decyzji o zasądzeniu od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w kwocie 1585,60 zł, która do decyzja była w sprawie bezsporna.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy w Koszalinie w punkcie pierwszym zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a) uchylił w całości punkt 1 (pierwszy) i powiązany z nim punkt 2 (drugi) i w to miejsce w ramach przypisanego oskarżonemu G. W. w punkcie 1 (pierwszym) wyroku czynu uznał oskarżonego G. W. za winnego tego, że w dniu 14 marca 2021 roku w Ś. poprzez celowe uderzenie kierowanym i będącym w ruchu pojazdem mechanicznym quad marki (...) o nr rej. (...) w jadący samochód osobowy marki H. (...) o nr rej. (...) dokonał umyślnie uszkodzenia samochodu H. powodując szkodę w wysokości 3.044,69 złotych, czym działał na szkodę D. L. i jednocześnie spowodował u pasażerki samochodu H. M. Ś. obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy, stłuczenia odcinka szyjnego kręgosłupa z bólem i drętwieniem prawej kończyny górnej, stłuczenia odcinka lędźwiowego kręgosłupa z bólem i drętwieniem kończyny dolnej lewej, stłuczenia kończyny górnej prawej oraz przemieszczenia krążka międzykręgowego na odcinku L-S kręgosłupa, spowodowanie których przewidywał i na to się godził, przy czym przemieszczenie krążka międzykręgowego na odcinku L-S kręgosłupa spowodowało naruszenie czynności narządu ciała M. Ś. trwający dłużej niż siedem dni, tj. za winnego przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 157 §1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. przy zast. art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 157 §1 k.k. przy zast. art. 11 § 3 k.k. wymierzył oskarżonemu G. W. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. przy zast. art. 4 § 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres 2 lat próby,

b) na podstawie art. 71§1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. przy zast. art. 4 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu G. W. karę grzywny w ilości 250 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20,00 złotych,

c) na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. przy zast. art. 4 § 1 k.k. zobowiązał oskarżonego G. W. do pisemnego informowania sądu o przebiegu okresu próby raz na 3 miesiące,

d) na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł od oskarżonego G. W. na rzecz pokrzywdzonej M. Ś. obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w części w kwocie 15.000 złotych,

e) na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł od oskarżonego G. W. na rzecz pokrzywdzonego D. L. obowiązek naprawienia szkody w całości w kwocie 3.044,69 (trzy tysiące czterdzieści cztery 69/100) złotych,

f) na podstawie art. 44§2 i 7 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa należącego do oskarżonego G. W. udziału we współwłasności przedmiotu, który służył do popełnienia przestępstwa w postaci quada marki (...) nr rej. (...).

Zwięźle o powodach zmiany

Szczegółowe uzasadnienie dokonanych zmian znajduje się w części 3.1. niniejszego uzasadnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

zasądzono od oskarżonego G. W. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 20 (dwadzieścia) złotych i wymierzono mu opłatę w kwocie 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych za obie instancje. O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze, Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 634 K.p.k. w zw. z art. 635 K.p.k. w zw. z art. 627 K.p.k. i art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. Nr 49, poz. 223 z 83 r. z późń. zm.). W przedmiotowej sprawie brak było podstaw do odstępowania od zasady ponoszenia kosztów sądowych w sytuacji wydania wyroku skazującego i uwzględnienia apelacji prokuratora wniesionej wyłącznie na niekorzyść oskarżonego.

7.  PODPIS

sędzia Rafał Podwiński

Koszalin 26.06.2024r.

Z.

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć: składającym wniosek obrońcy oskarżonego, oraz pełnomocnikowi oskarżycielki posiłkowej.

Koszalin 26.06.2024r.

sędzia Rafał Podwiński