Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

6 grudnia 2022 roku

Sąd Rejonowy / Okręgowy w Rybniku V Wydział

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sonia Lasota-Zawisza

Sędziowie

Ławnicy:

Protokolant: Elżbieta Radochońska

po rozpoznaniu 6 grudnia 2022 roku w Rybniku

na rozprawie

sprawy z powództwa P. G.

przeciwko (...) Spółce z o.o. w Ż. (poprzednio (...) Spółce z o.o. w Ż.)

o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia, o sprostowanie świadectwa pracy

1.  zobowiązuje pozwaną (...) Spółkę z o.o. w Ż. (poprzednio (...) Spółka z o.o. w Ż.) do sprostowania świadectwa pracy powoda P. G. z 20 września 2019 roku w ten sposób że:

a)  w ust. 1 zamiast słów „w okresie od 25-03-2019 do 20-08-2019” zostanie wpisane „w okresie od 25-03-2019 do 25-07-2019”,

b)  w ust. 3 pkt 1 zamiast słów „w okresie od: 25-03-2019 do: 20-08-2019 w wymiarze: 1/1 etatu” zostanie wpisane „w okresie od: 25-03-2019 do: 25-07.2019 w wymiarze 1/1 etatu”,

c)  w ust. 4 lit. a zamiast słów „rozwiązania: bez zachowania okresu wypowiedzenia przez pracodawcę – art. 30 par. 1 pkt 3 w zw. z art. 52 Kodeksu Pracy” zostanie wpisane: „rozwiązania: bez zachowania okresu wypowiedzenia przez pracownika – art. 30 § 1 pkt 3 w zw. z art. 55 § 1 ¹ Kodeksu pracy”,

d)  w ust. 6 pkt 1 zamiast słów „wykorzystał urlop wypoczynkowy (wykorzystany w roku kalendarzowym w którym ustał stosunek pracy) w wymiarze: 88,00 godzin ( ~11 dni), w tym ekwiwalent w wymiarze 88,00 godzin ( ~11 dni)” zostanie wpisane: „wykorzystał urlop wypoczynkowy (wykorzystany w roku kalendarzowym w którym ustał stosunek pracy) w wymiarze: 72,00 godzin ( ~9 dni), w tym ekwiwalent w wymiarze 72,00 godzin ( ~9 dni)”,

2.  oddala powództwo o odszkodowanie,

3.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności,

4.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia Sonia Lasota-Zawisza

Sygn. akt V P 376/19

UZASADNIENIE

odnośnie pkt 2 wyroku zaocznego

Powód P. G. wniósł przeciwko (...) Sp. z o.o. w Ż. (dawniej: (...) Sp. z o.o. w Ż.) pozew o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda odszkodowania w kwocie 17.755,50 zł (jednocześnie składając wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od rozwiązania umowy o pracę) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia pozwanej pozwu i zasądzenie kosztów postepowania.

W uzasadnieniu wskazał, że 14 sierpnia 2019 roku otrzymał od pracodawcy rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z przyczyn leżących po stronie pracownika. Dodał, że ww. przyczyna była nierzeczywista, gdyż stosunek pracy ustał 25 lipca 2019 roku. Zarzucił, iż w dacie wypowiedzenia mu umowy o pracę stosunek pracy już nie istniał, a kierowanie pism do powoda w przedmiocie rozwiązania umowy o pracę z jego winy jest nieuzasadnione. Ponadto wskazał, że dokument pozwanej zawierał nieprawidłowe pouczenie co do właściwości sądu, do którego mógł wnieść odwołanie, gdyż Sąd Rejonowy w Zgorzelcu, Wydział IV Pracy nie istnieje. Podniósł, że oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę przesłał elektronicznie oraz złożył osobiście. Dodał, że treść oświadczenia kierował do (...) Sp. z o.o. sp. k. w Ż. zamiast (...) Sp. z o.o. w Ż. wskazując, że nie miało to znaczenia, gdyż komplementariuszem (...) Sp. z o.o. sp. k . w Ż. jest (...) Sp. z o.o. w Ż..

vide: k. 3-5, k. 13-22

Korespondencja kierowana do pozwanej (odpis pozwu i załączników), została zwrócona Sądowi 16 marca 2020 roku po podwójnej awizacji z adnotacją „przesyłka nie podjęta w terminie”. Przesyłkę skierowano na aktualny adres pozwanej z KRS – doręczenie uznano za skuteczne w dniu 13 marca 2020r. Pismem z 15 kwietnia 2020 roku pełnomocnik pozwanej zgłosił swój udział w sprawie, jednakże nie złożył żadnego pisma procesowego zawierającego stanowisko strony.

vide: k. 60a, k. 65

W sprawie o sygn. akt VP 16/20 powód P. G. wniósł przeciwko (...) Sp. z o.o. w Ż. (dawniej: (...) Sp. z o.o. w Ż.) pozew o sprostowanie świadectwa pracy z 20 września 2019 roku, w ten sposób, że:

a)  w ust. 1 zamiast słów „w okresie od 25-03-2019 do 20-09-2019” zostanie wpisane „w okresie od 25-03-2019 do 25-07-2019”,

b)  w ust. 3 pkt 1 zamiast słów „w okresie od: 25-03-2019 do: 20-09-2019 w wymiarze: 1/1 etatu” zostanie wpisane „w okresie od: 25-03-2019 do: 25-07.2019 w wymiarze 1/1 etatu”,

c)  w ust. 4 lit. a zamiast słów „rozwiązania: bez zachowania okresu wypowiedzenia przez pracodawcę – art. 30 par. 1 pkt 3 w zw. z art. 52 Kodeksu Pracy” zostanie wpisane: „rozwiązania: bez zachowania okresu wypowiedzenia przez pracownika – art. 30 § 1 pkt 3 w zw. z art. 55 § 1 ¹ Kodeksu pracy”,

d)  w ust. 6 pkt 1 zamiast słów „wykorzystał urlop wypoczynkowy (wykorzystany w roku kalendarzowym w którym ustał stosunek pracy) w wymiarze: 88,00 godzin ( ~11 dni), w tym ekwiwalent w wymiarze 88,00 godzin ( ~11 dni)” zostanie wpisane: „wykorzystał urlop wypoczynkowy (wykorzystany w roku kalendarzowym w którym ustał stosunek pracy) w wymiarze: 72,00 godzin ( ~9 dni), w tym ekwiwalent w wymiarze 72,00 godzin ( ~9 dni)”,

e)  w ust. 7 ujawniona zostanie informacja o zajęciu wynagrodzenia P. G. na rzecz Pierwszego Urzędu Skarbowego w R., ul. (...) R. oraz ujawniona zostanie informacja o wysokości potrąconych kwot

oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że był zatrudniony u pozwanej na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 t – Kierowca - Mechanik początkowo na czas okres próbny, a następnie na czas określony. Dodał, że początkowo współpraca między stronami układała się pomyślnie, a z czasem pozwana wypłacała powodowi nieterminowo wynagrodzenia. Kolejno powód uzyskał informację, że pozwana za maj i czerwiec 2019 roku nie odprowadzała należnych składek ZUS na ubezpieczenie powoda. W konsekwencji powyższego, złożył pracodawcy oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę, które 25 lipca 2019 roku przesłał na adres poczty elektronicznej pozwanej, a 26 lipca 2019 roku w formie pisemnej złożył w biurze należącym do Spółki w Z. przy ul. (...). Dodał, że dokonał także zwrotu samochodu służbowego. Wskazał, że 27 września 2019 roku otrzymał wadliwe świadectwo pracy, a 4 października 2019 roku złożył pozwanej wniosek o sprostowanie świadectwa pracy. 20 listopada 2019 roku pozwana przesłała powodowi świadectwo pracy, które zawierało te same informacje co poprzednio.

vide: V P 16/20 k. 3-8

30 stycznia 2020 roku Sąd zarządził połączenie sprawy o sygn. akt V P 16/20 do wspólnego prowadzenia i rozpoznania ze sprawą o sygn. akt V P 367/19.

vide: V P 16/20 k. 34

Na rozprawie w dniu 6 grudnia 2022r. powód sprecyzował żądanie odnośnie sprostowania świadectwa pracy w ten sposób, że nie domaga się sprostowania określonego w pkt e pozwu.

Sąd ustalił co następuje:

Powód P. G. był zatrudniony u pozwanej (...) Sp. z o.o. w Ż. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 t - Kierowca - Mechanik w pełnym wymiarze czasu pracy początkowo na okres próbny od 25 marca 2019 roku do 25 czerwca 2019 roku, kolejno na czas określony od 26 czerwca 2019 roku do 25 czerwca 2021 roku.

Dowód: w sprawie VP 376/19: umowa o pracę z 25.03.2019 r. k. 27, aneks do umowy o pracę z 25.03.2019 r. k. 28, umowa o pracę z 26.06.2019 r. k. 29

Komplementariuszem (...)Sp. z o.o. sp. k. w Ż. była pozwana (...) Sp. z o.o. w Ż.. Obie Spółki miały siedziby pod adresem ul. (...), (...)-(...) Ż.. (...) Sp. z o.o. sp. k. w Ż. nie zawierała z powodem żadnych umów.

Dowód: pełne wydruki z KRS k. 152-160, odezwa w sprawie IV Po 25/22: zeznania świadka K. S. k. 59-60

25 lipca 2019 roku powód zwrócił się z wiadomością mailową do pozwanej o zweryfikowanie i potwierdzenie opłacenia składki na ubezpieczenia społeczne za miesiąc maj i czerwiec 2019 roku. Wskazał, że uzyskał informację z NFZ, że ww. składki nie zostały przez pozwaną opłacone. W związku z czym nie został powodowi wydany dokument A1, bez którego nie powinien się poruszać poza granicami kraju ze względu na charakter wykonywanej pracy.

Dowód: w sprawie VP 376/19: k. 37

Również 25 lipca 2019 roku powód przesłał wiadomość mailową na adres: (...) oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę zawartej 26 czerwca 2019 roku, w treści wskazał (...) Sp. z o.o. sp. k. w Ż.. Jako przyczyny rozwiązania umowy o pracę podał: opóźnienie wypłaty wynagrodzenia za czerwiec 2019 roku, bezprawne samowolne potrącenie kwoty ok 100 euro z diet za miesiąc maj 2019 roku, nieodprowadzenie obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne za miesiąc maj i czerwiec 2019 roku oraz brak zaświadczenia ZUS A1 wymaganego przy realizacji przewozów międzynarodowych.

Ww. oświadczenie powód złożył także osobiście w Z., ul. (...) w dniu 26 lipca 2019 roku. Odbiór pisma pokwitowała prokurent samoistna pozwanej K. S. (poprzednio S.). Powód w tym dniu zwrócił również samochód służbowy.

Dowód: w sprawie VP 376/19: wiadomość mailowa z 25.07.2019 r. k. 11, oświadczenie z 25.07.2019 r. k. 12, wydruk korespondencji za pośrednictwem aplikacji Messenger k. 40-44, protokół przekazania pojazdu k. 49, przesłuchanie powoda k.161v-162, odezwa w sprawie IV Po 25/22: zeznania świadka K. S. k. 59-60

W dniach 26 lipca 2029 roku – 14 sierpnia 2019 roku, powód nie stawiał się do pracy, gdyż uważał, że stosunek pracy został zakończony. Pozwana również w tej sprawie nie kontaktowała się z powodem.

Dowód: przesłuchanie powoda k.161v-162

Pismem z 13 sierpnia 2019 roku pozwana oświadczyła, że rozwiązuje z powodem umowę o pracę zawartą 26 czerwca 2019 roku na czas określony, bez zachowania okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę rozwiązania umowy o pracę, pozwana podała ciężkie naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, o których mowa w art. 52 1 pkt 1 ustawy z 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy, polegającego na porzuceniu pracy i niestawieniu się do pracy po dniu 25 lipca 2019 roku. Ponadto pozwana pouczyła o możliwości złożenia odwołania do Sadu Rejonowego w Zgorzelcu. Oświadczenie powód otrzymał 14 sierpnia 2020r.

13 sierpnia 2019r. (...) Sp. z o.o. sp. k. w Ż. złożyła powodowi odpowiedź na oświadczenie z 25 lipca 2019 roku, wskazując, że adresatem oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę jest (...) Sp. z o.o. sp. k. w Ż.. Dodała, że oświadczenie powoda nie wywołuje żadnych skutków prawnych, gdyż powód nie był zatrudniony w (...) Sp. z o.o. sp. k. w Ż. , a zatem nie łączył powoda stosunek pracy z ww. spółką.

Dowód: rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z 13.08.2019 r. k. 10, odpowiedź na oświadczenie z 13.08.2019 r. k. 50

20 września 2019 roku pozwana sporządziła powodowi świadectwo pracy, w którym wskazała:

- w ust. 1, że powód był zatrudniony u pozwanej w okresie od 25-03-2019 do 20-09-2019,

- w ust. 3 pkt 1, że w okresie zatrudnienia pracownik wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 t w okresie od: 25-03-2019 do: 20-09-2019 w wymiarze: 1/1 etatu,

- w ust. 4 lit. a, że stosunek pracy ustał w wyniku: rozwiązania: bez zachowania okresu wypowiedzenia przez pracodawcę – art. 30 par. 1 pkt 3 w zw. z art. 52 Kodeksu Pracy,

- w ust. 6 pkt 1, że w okresie zatrudnienia pracownik – pracownica: wykorzystał urlop wypoczynkowy (wykorzystany w roku kalendarzowym w którym ustał stosunek pracy) w wymiarze: 88,00 godzin (~11 dni), w tym ekwiwalent w wymiarze 88,00 godzin (~11 dni).

Pozwana także zawarła w świadectwie pracy stosowne pouczenia dotyczące prawa wystąpienia powoda o sprostowanie świadectwa pracy i prawa wystąpienia z żądaniem o jego sprostowania do sądu pracy.

Dowód: w sprawie V P 16/20: świadectwo pracy z 20.09.2019 r. k. 21-22

4 października 2019 roku powód złożył pozwanej wniosek o sprostowanie świadectwa pracy, poprzez wskazanie:

- w ust. 1 zamiast słów „w okresie od 25-03-2019 do 20-09-2019” zostanie wpisane „w okresie od 25-03-2019 do 25-07-2019”,

- w ust. 3 pkt 1 zamiast słów „w okresie od: 25-03-2019 do: 20-09-2019 w wymiarze: 1/1 etatu” zostanie wpisane „w okresie od: 25-03-2019 do: 25-07.2019 w wymiarze 1/1 etatu”,

- w ust. 4 lit. a zamiast słów „rozwiązania: bez zachowania okresu wypowiedzenia przez pracodawcę – art. 30 par. 1 pkt 3 w zw. z art. 52 Kodeksu Pracy” zostanie wpisane: „rozwiązania: bez zachowania okresu wypowiedzenia przez pracownika – art. 30 § 1 pkt 3 w zw. z art. 55 § 1 ¹ Kodeksu pracy”,

- w ust. 6 pkt 1 wniósł o skorygowanie wymiaru urlopu,

- w ust. 7 podania informacji o wysokości potrąconych kwot wynagrodzenia i ekwiwalentu za urlop.

Dowód: w sprawie VP 16/20: wniosek o sprostowanie świadectwa pracy z 04.10.2019 r. k. 27-28

20 listopada 2019 roku pozwana przesłała powodowi poprawione świadectwo pracy, w którym wskazała:

- w ust. 1 „w okresie od 25-03-2019 do 20-08-2019”,

- w ust. 3 pkt 1 „w okresie od: 25-03-2019 do 20-08.2019 w wymiarze 1/1 etatu”,

a w pozostałym zakresie, pozwana nie sprostowała świadectwa pracy zgodnie z żądaniem powoda.

Dowód: w sprawie VP 16/20: sprostowane świadectwa pracy z 20.09.2019 r. k. 29-31

30 listopada 2019 roku powód ponownie wezwał pozwaną do sprostowania świadectwa pracy zgodnie z żądaniem zawartym w piśmie z 4 października 2019 roku. Jednakże bezskutecznie.

Dowód: w sprawie VP 16/20: pismo powoda z 30.11.2019 r. k. 32

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, a dodatkowo wynikające z zebranego materiału dowodowego w postaci w/w dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne, wzajemnie ze sobą korelujące i rzeczowe, a także dowodu z zeznań świadka K. S. i przesłuchania powoda, które wraz z dowodami z dokumentów tworzyły spójny i logiczny obraz przedstawiający stan faktyczny sprawy. Zeznaniom świadka Sąd dał wiarę jedynie w zakresie w jakim korelowały z pozostałym materiałem dowodowym. W szczególności odmówił wiarygodności zeznaniom w zakresie w jakim świadek wskazał, że adresy pozwanej spółki oraz (...) Sp. z o.o. sp. k. są różne, gdyż z pełnych wydruków z KRS obu spółek wynika jednoznacznie, że adresy siedzib są identyczne.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo o odszkodowanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 339 § 1 k.p.c. Sąd może wydać wyrok zaoczny na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany w wyznaczonym terminie nie złożył odpowiedzi na pozew. Z kolei zgodnie z §2, w przypadku, o którym mowa w § 1, przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o faktach zawarte w pozwie lub pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed posiedzeniem, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Pozwanej doręczenia pozwów dokonano w sposób zastępczy (na adres z KRS), nie stawiła się na rozprawach, nie ustosunkowała się też w żaden sposób do żądań powoda. Pozwaną reprezentował profesjonalny pełnomocnik, który do czasu wydania wyroku zaocznego nie złożył żadnego pisma w którym ustosunkowałby się do twierdzeń i wniosków powoda, nie był również obecny podczas rozpraw. Powód dołączył do pozwu dokumentację dotyczącą stosunku pracy z pozwaną, w tym także pismo o rozwiązaniu umowy oraz inne dokumenty potwierdzające, że między stronami istniał stosunek pracy. Wobec tego, że pozwana nie zajęła stanowiska w sprawie a twierdzenia powoda w związku z przedłożoną dokumentacją nie budziły wątpliwości Sądu, zostały one przyjęte za prawdziwe.

Na tej podstawie ustalono, że powód był zatrudniony u pozwanej w okresie od 25 marca 2019 roku do 25 lipca 2019 roku, a rozwiązanie nastąpiło bez zachowania okresu wypowiedzenia przez pracownika – art. 30 § 1 pkt 3 w zw. z art. 55 § 1 ¹ Kodeksu pracy.

Zgodnie z art. 55 ¹ § 1 k.p. pracownik może rozwiązać umowę o pracę w trybie określonym w § 1 także wtedy, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika. W myśl §2 ww. przepisu, oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie, z podaniem przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy. Przepis art. 52 § 2 k.p. stosuje się odpowiednio.

W zakresie żądanego przez powoda odszkodowania, Sąd uznał, że roszczenie to jest niezasadne.

W myśl art. 61 §1 kc w zw. z art. 300 kp oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Z kolei art. 65§1 kc w zw. z art. 300 kp wskazuje, że oświadczenie woli należy tak tłumaczyć jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których zostało złożone zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje.

Sąd uznał, że oświadczenie powoda z 25 lipca 2019 roku o rozwiązaniu umowy o pracę było skuteczne, ponieważ zostało złożone zarówno w wiadomości mailowej jak i osobiście w biurze i dotarło do pozwanej. Potwierdzeniem powyższego jest znajdujący się pod oświadczeniem podpis K. S. oraz pieczątka pozwanej Spółki oraz zeznania świadka K. S. i przesłuchanie powoda. Bez znaczenia pozostaje, że powód w oświadczeniach wskazał (...) Sp. z o.o. sp. k. w Ż.. Na marginesie należy wskazać, że komplementariuszem (...) Sp. z o.o. sp. k. w Ż. jest pozwana, a świadek była samoistnym prokurentem pozwanej (a wcześniej prezesem jednoosobowego zarządu). Jednoosobowy zarząd pozwanej jednocześnie reprezentuje sp. z o.o. sp. k. skoro pozwana jest jej komplementariuszem. Dodatkowo z treści samego oświadczenia wynika, że zostało skierowane do pozwanej, która zawarła z powodem umowę o pracę. Nie sposób przyjąć, aby powód w rzeczywistości kierował oświadczenie do spółki z którą nigdy nie miał zawartej umowy o pracę co potwierdził zarówno powód jak i świadek. Taka wykładnia niewątpliwie byłaby sprzeczna z ustalonymi zwyczajami i zasadami współżycia społecznego. Nikt przecież nie rozwiązuje umowy o pracę nie ze swoim pracodawcą. Oświadczenie powoda niewątpliwie dotarło do pozwanej spółki, skoro odebrała je K. S. – samoistny prokurent pozwanej będącej jednocześnie komplementariuszem spółki z o.o. sp. k. Świadek doskonale wiedziała też, że powód jest pracownikiem wyłącznie pozwanej. Co więcej adresy siedzib obu spółek wbrew zeznaniom świadka były tożsame co jednoznacznie wynika z pełnych odpisów z KRS. Ponadto powód w dniu 26 lipca 2019r. złożył osobiście oświadczenie w biurze pozwanej w Z., adres ten jest wpisany jako oddział pozwanej, natomiast z KRS spółki z o.o. sp. k. wynika, iż nigdy nie miała tam oddziału. Tym samym nie sposób przyjąć, aby celem powoda było kierowanie oświadczenia do spółki z.o.o. sp. k. Należy zwrócić również uwagę, że w dniu 25 lipca 2019r. powód skierował oświadczenie na adres meilowy (...) , który jak wynika z zeznań powoda był tożsamy dla obu spółek. Potwierdza to również wiadomość meilowa od prezesa pozwanej z 10 września 2019r. (k. 45) wysłana z tego samego adresu. Wobec powyższego, Sąd uznał, że powód skutecznie rozwiązał umowę o pracę z pozwaną w lipcu 2019r., a tym samym rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z 13 sierpnia 2019 roku nie może wywołać skutków prawnych gdyż w tym czasie strony nie pozostawały już w stosunku pracy . Z kolei reakcja i interpretacja pozwanej złożonego przez powoda oświadczenia stanowi nadużycie. W konsekwencji badanie prawidłowości i zasadności rozwiązania umowy o pracę przez pozwaną było bezprzedmiotowe, a tym samym brak jest podstaw do rozpatrywania roszczenia powoda o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę przez pozwaną skoro oświadczenie pozwanej było bezskuteczne.

Mając na względzie powyższe Sąd w pkt 2 wyroku oddalił powództwo o odszkodowanie z uwagi na brak przesłanek z art. 56 kp, uznając, że do rozwiązania umowy między stronami doszło na skutek oświadczenia powoda. Jednocześnie Sąd uznał, iż bezprzedmiotowe jest badanie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania przez powoda.

O kosztach Sąd orzekł w pkt 4 wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy oraz na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (w brzmieniu obowiązującym w dacie wszczęcia postępowania) zasądzając od pozwanej na rzecz powoda w wysokości 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

Sędzia Sonia Lasota – Zawisza