Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Maria Gawlik
Protokolant:	Justyna Jarzombek

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2014 r. w Gliwicach

sprawy S. B. (B.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania S. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 14 maja 2013 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ubezpieczonemu przyznaje prawo do emerytury z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych, począwszy od daty powstania prawa;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz ubezpieczonego kwotę 180zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego.

(-) SSO Maria Gawlik

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. zaskarżoną decyzja z dnia 14.05.2013 r., odmówił ubezpieczonemu S. B. (B.) przyznania prawa do emerytury wcześniejszej, ponieważ nie udowodnił on wymaganego 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na dzień 1.01.1999 r.

Organ rentowy wyżej wymienioną decyzję wydał na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz. 43 ze zm.) oraz ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(tj. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.).

W odwołaniu do Sądu pełnomocnik ubezpieczonego S. B. domagał się zmiany zaskarżonej decyzji przez przyznanie ubezpieczonemu prawa do wnioskowanego świadczenia. Ponadto pełnomocnik ubezpieczonego wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zdaniem pełnomocnika ubezpieczonego, S. B. spełnia wszystkie warunki do przyznania mu prawa do wnioskowanego świadczenia, bowiem w spornym okresie 1972-1976, był zatrudniony w Hucie (...) na stanowisku frezera-operatora maszyn do obróbki wiórowej odlewów żeliwnych na Wydziale Mechanicznym (Hala nr 3 Huty (...)), czyli wykonywał pracę w warunkach szczególnych określoną w wykazie A, co potwierdzą jego współpracownicy, słuchani w charakterze świadków: H. B. i D. R..

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Rozpoznając odwołanie Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony S. B. ur. (...), w dniu 18.04.2013 r. złożył wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach i przedłożył zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu.

Ubezpieczony 60 lat ukończył 19.07.2010 r., a na dzień 1.01.1999 r. legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze ponad 25 lat, lecz nie udokumentował
15 lat pracy wykonywanej w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a jedynie 11 lat i 8 m-cy (okres zatrudnienia w (...) Spółce (...)
w Z. od 2.01.1979 r. do 31.08.1990 r.).

Organ rentowy nie uznał natomiast okresu zatrudnienia w Hucie (...), ponieważ ze świadectwa pracy z dnia 2.02.1978 r. wynika, że ubezpieczony był pracownikiem huty
w okresie od 1.09.1964 r. do 31.01.1978 r., ostatnio na stanowisku frezera.

Sąd Okręgowy w Gliwicach rozpoznając sprawę dopuścił dowód z przesłuchania ubezpieczonego oraz dowód z zeznań świadków: H. B. i D. R. na okoliczność, czy ubezpieczony w czasie zatrudnienia w Hucie (...) stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w warunkach szczególnych wymienioną w wykazie A, stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz. 43 ze zm.), a jeżeli tak to w jakim okresie.

Wyżej wymienieni świadkowie zgodnie zeznali, że w latach 1972-1976 ubezpieczony pracował jako operator maszyny, służącej do obróbki wiórowej odlewów żeliwnych na Hali nr 3 Wydziału Mechanicznego Huty (...), co zresztą znajduje odzwierciedlenie w aktach osobowych S. B. w ewidencjach zatrudnienia pracownika za lata 1972 do 1980r. – dowód: k. 18 akt sądowych.

W oparciu o zeznania świadków, ubezpieczonego oraz jego akta osobowe i emerytalne Sąd uznał, że ubezpieczony S. B. niewątpliwie w spornym okresie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracę w warunkach szczególnych, a zatem jego odwołanie zasługuje na uwzględnienie – dowód: k. 26 oraz 35 akt sądowych.

Sąd dał w całości wiarę zeznaniom świadków i ubezpieczonego J. A., ponieważ są one obiektywne, logiczne, spójne i wzajemnie się uzupełniają.

Za ich wiarygodnością przemawia fakt, że świadkowie oraz ubezpieczony współpracowali ze sobą i stąd charakter pracy ubezpieczonego jest im dobrze znany.

Zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (tekst jednolity: Dz.U. z 2009 r., .nr 153, poz. 1227 ze zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego oraz rozwiązania stosunku pracy – w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

W zakresie określenia wieku emerytalnego, o którym mowa w art. 32 ust. 1 ww. ustawy, rodzajów prac i stanowisk oraz warunków, na podstawie których ubezpieczonym przysługuje prawo do emerytury art. 32 ust. 4 odsyła do uregulowań Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz. 43 ze zm.).

Zgodnie z treścią § 2 ww. rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

W myśl § 3 i 4 rozporządzenia, pracownik który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w załączonym do rozporządzenia wykazie A nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany 25 letni okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z przepisem art. 227 k.p.c. w postępowaniu sądowym nie istnieją ograniczenia dowodowe z § 2 pkt. 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.), a co za tym idzie fakt wykonywania pracy w szczególnych warunkach mógł być wykazany wszelkimi dowodami,
w tym zeznaniami świadków (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1998 r. sygn. akt II UKN 357/98, OSNP z 2000r., Nr 3, poz. 112).

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie pozostawało ustalenie, czy ubezpieczony spełnia przesłanki do nabycia emerytury wcześniejszej z tytułu pracy w warunkach szczególnych po ukończeniu 60 toku życia.

Warunkiem nabycia uprawnień emerytalnych według art. 184 jest spełnienie przesłanki stażu przed dniem 1 stycznia 1999 r. Brak w treści art. 184 przesłanki końcowej daty spełnienia pozostałych warunków nabycia uprawnień emerytalnych (tj. na dzień
31 grudnia 2008 r.) powoduje, że ubezpieczeni, którzy w chwili wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach z FUS posiadali wymagany okres ubezpieczenia (szczególny
i zwykły), mogą realizować prawo do emerytury na starych zasadach po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w art. 32 również po dniu 31 grudnia 2008 r. oraz nieprzystąpieniu do OFE o rozwiązaniu stosunku pracy.

Wszystkie przesłanki muszą zostać spełnione łącznie.

Zdaniem Sądu praca S. B. w spornym okresie była pracą wymienioną
w wykazie A Dziale III poz. 23, pkt. 3 załącznika do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego (Dz.U. nr 8, poz. 43 ze zm.) określającego prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego oraz zarządzenia Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30.03.1985 r.

Według oceny Sądu postępowanie dowodowe w przedmiotowej sprawie wykazało, że ubezpieczony S. B. spełnia wszystkie przesłanki określone w powołanych wyżej przepisach, pozwalające na przyznanie mu prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach, bowiem bez wątpienia przed dniem 1 stycznia 199 r., co najmniej przez okres 15 lat wykonywał prace w szczególnych warunkach pozostałe warunki wynikające z treści art. 184 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (tekst jednolity: Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.)
są niesporne. Ubezpieczony wykonywał pracę w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy w Gliwicach w oparciu o przepis art. 477 ¹⁴
§ 2 k.p.c. orzekł o zmianie zaskarżonej decyzji.

O kosztach Sąd orzekł z mocy art. 98 k.p.c.

SSO Maria Gawlik

Z/

1.  uzasadnienie odnotować,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem

doręczyć organowi rentowemu,

3.  kal. 14 dni lub z wpływem..

G-ce, 2014-04-03

Sędzia