Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 11 kwietnia 2014 r.

  Sąd Okręgowy w Gliwicach, X Wydział Gospodarczy

w składzie

0.0.i.Przewodniczący Sędzia SO Katarzyna Żymełka

Protokolant Grzegorz Kaczmarczyk

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2014r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa: S. B.

przeciwko: K. M. (1)

o zapłatę, w postępowaniu uproszczonym

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 14 czerwca 2013r.

sygn. akt VI GC 693/12

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 600,00 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów w postępowaniu odwoławczym.

SSO Katarzyna Żymełka

Sygn. akt X Ga 32/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2013 r. Sąd Rejonowy w Rybniku zasądził od pozwanego K. M. (1) na rzecz powoda S. B. kwotę 5.672,50 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17 stycznia 2012 r. oraz kwotę 1.467 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pozwany w apelacji od powyższego wyroku wniósł o jego zmianę poprzez oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania poniesionych przed Sądem I i II instancji, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie prawa procesowego, tj. art. 227 kpc poprzez oddalenie wniosków pozwanego o przesłuchanie w charakterze świadków K. M. (2) i T. G., których zeznania miały istotną wagę dla postępowania dowodowego, a tym samym na możliwość czynienia prawidłowych ustaleń faktycznych sprawy, a także oddalenie dowodu z kosztorysu powykonawczego wykazującego kwotę, o którą pozwany mógł obniżyć wynagrodzenie powoda.

Dalej pozwany zarzucił naruszenie prawa procesowego, tj. art. 328 § 2 kpc poprzez formułowanie przedwczesnych ustaleń faktycznych na bazie postępowania dowodowego, które tylko
w niewielkim zakresie przyczyniło się do wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności faktycznych sprawy.

Dodatkowo pozwany zarzucił naruszenie prawa materialnego, tj. art. 639 kc poprzez niewłaściwe zastosowanie tego przepisu w realiach rozpoznawanej sprawy oraz art. 630 § 2 kc poprzez niezastosowanie tego przepisu w niniejszej sprawie.

Pozwany podkreślił, że postępowanie reklamacyjne było uruchomione na przełomie IV kwartału 2011 i I kwartału 2012 r. Powodem wszczęcia postępowania reklamacyjnego był brak ukończenia ogółu czynności, objętych przedmiotem umowy z dnia 13 lipca 2011 r., tj. nie wykonanie montażu rynien spustowych. Dopiero z chwilą kiedy pozwany miał pewność, że powód uchyla się od dokończenia przedmiotu umowy, na skutek braku mocy przerobowych, zawiadomił powoda o tym, że zawiesi rury spustowe przy użyciu własnych sił i środków oraz obniży wynagrodzenie powoda o czynności wykonane w jego zastępstwie.

Dalej pozwany podniósł, że kierownikiem budowy był T. G., a nie A. K.. Wobec powyższego A. K. nie mógł decydować o szczegółach dotyczących sposobu wykonania przedmiotu umowy, w tym, iż pozwany we własnym zakresie dokończy przedmiot umowy.

Pozwany wskazał przy tym, że nie wymaga wiadomości specjalnych, to o ile można obniżyć wynagrodzenie powoda. Dla pozwanego, uczestnika rynku robót budowlanych, rzeczą powszechną jest możliwość wyceny usługi zastępczo wykonanej w miejsce powoda. Wobec powyższego za negatywną uznać należało w ocenie pozwanego decyzję Sądu Rejonowego co do odmowy nadania mocy dowodowej dokumentowi, tj. kosztorysowi powykonawczemu.

Następnie pozwany wskazał, że podczas rozprawy z dnia 14 czerwca 2013 r. powód zeznał, iż do wynagrodzenia umownego doliczył prace dodatkowe, tj. wykonanie obróbek blacharskich w łącznej kwocie 2.800 zł. Tymczasem strony procesu umówiły się o wynagrodzenie ryczałtowe. Ewentualne wykonanie prac dodatkowych, nie objętych przedmiotem umowy, w świetle art. 630 § 2 kc nie dawało powodowi roszczenia o podwyższenie wynagrodzenia.

Z uwagi na powyższe pozwany podniósł, że nie jest trafione stanowisko Sądu Rejonowego, że powód doznał przeszkód ze strony pozwanego w wykonaniu przedmiotu umowy, dlatego też niezasadnie zastosowano art. 639 kc do ustalonego stanu faktycznego.

Powód w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Powód podkreślił, że prace objęte umową zostały wykonane przez powoda w sposób prawidłowy, zaś wobec ustaleń powoda z kierownikiem robót zatwierdzonych następnie przez samego pozwanego, powód nie montował rur spustowych na przedmiotowych obiektach. Nie zachodziły zatem przesłanki do obniżenia należnego powodowi wynagrodzenia. Natomiast przyjęcie rachunku przez pozwanego stanowi o uznaniu przez niego istnienia i wysokości zobowiązania.

Sąd Okręgowy zważył:

Zgodnie z art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku
z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy oddalił wnioski dowodowe pozwanego złożone wraz z pismem procesowym
z dnia 3 marca 2014 r. w postaci pism pozwanego z dnia 21 sierpnia 2013 r., 10 października 2013 r., 25 października 2013 r., 14 listopada 2013 r. oraz 14 stycznia 2014 r. złożonych na okoliczność uruchomienia przez pozwanego postępowania reklamacyjnego.

Niezależnie bowiem od faktu, iż pisma te zostały sporządzone już po wydaniu wyroku przez Sąd Rejonowy, to pozwany na wcześniejszym etapie postępowania nie kwestionował jakości, sposobu
i terminu wykonania dzieła przez powoda.

Dodatkowo Sąd zważył, iż nie było przeszkód, aby pozwany ww. dokumenty złożył już wraz
z apelacją wobec czego dokumenty te uznać należało za spóźnione w świetle treści art. 207 § 6 kpc.

Zaskarżone orzeczenie należało uznać natomiast za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego i trafnej wykładni prawa materialnego.

Przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku motywy tej oceny nie wykazują sprzeczności ustaleń faktycznych Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, nie można również zarzucić Sądowi I instancji nieprawidłowości w rozumowaniu czy też błędów logicznych.

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał procesowy Sąd Rejonowy poczynił właściwe ustalenia, które Sąd Okręgowy przyjmuje za własne i podziela w pełni zarówno dokonaną ocenę dowodów, jak i wykładnię prawa materialnego.

Ustosunkowując się do twierdzeń pozwanego zawartych w apelacji, a mających wpływ na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy, wskazać należy, że Sąd Okręgowy nie podzielił prezentowanej tam argumentacji.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że na aprobatę nie zasługiwał zarzut pozwanego
w postaci naruszenia prawa procesowego, tj. art. 328 § 2 kpc, albowiem o uchybieniu wskazanemu przepisowi można mówić jedynie wtedy, gdyby uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia nie zawierało danych pozwalających na jego kontrolę. W rozpatrywanej zaś sprawie uzasadnienie wyroku Sądu
I instancji umożliwia Sądowi Okręgowemu kontrolę, czy prawo materialne i procesowe zostało należycie zastosowane. Uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego wskazuje bowiem fakty, które Sąd uznał za udowodnione, dowody, na których się oparł i przyczyny, dla których innym dowodom odmówił mocy dowodowej oraz wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Dalej Sąd Okręgowy zważył, że na aprobatę nie zasługiwał zarzut pozwanego w postaci naruszenia prawa procesowego, tj. art. 227 kpc poprzez oddalenie wniosków pozwanego
o przesłuchanie w charakterze świadków K. M. (2) i T. G. oraz oddalenie dowodu
z kosztorysu powykonawczego.

Sąd miał bowiem na uwadze, że jakkolwiek pełnomocnik pozwanego zgłosił zastrzeżenie do protokołu w trybie art. 162 kpc odnośnie do oddalenia ww. wniosków dowodowych, to jednakże nie wskazał naruszonych przez Sąd Rejonowy przepisów prawa procesowego. Tymczasem zachowanie uprawnienia do powoływania się na uchybienia przepisom postępowania, z wyjątkiem przewidzianym
w art. 162 zd. 2 k.p.c., wymaga - poza dochowaniem terminu zgłoszenia zastrzeżenia - wskazania spostrzeżonego przez stronę uchybienia z wyczerpującym przytoczeniem naruszonych przepisów postępowania wraz z wnioskiem o wpisanie tak sformułowanego zastrzeżenia do protokołu (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 sierpnia 2006 r., sygn. akt V CSK 237/06, opubl. LEX nr 201179). Powyższym wymaganiom pełnomocnik pozwanego nie sprostał.

Odnośnie do zarzucanego przez skarżącego naruszenia prawa materialnego, tj. art. 630 § 2 kc poprzez niezastosowanie tego przepisu Sąd Okręgowy zważył, że strony łączyły dwie umowy o roboty budowlane. Pierwsza zawarta w dniu 13 lipca 2011 r. o nr(...) oraz druga zawarta w dniu
19 października 2011 r. o nr (...). Wskazywane przez pozwanego wynagrodzenie o charakterze ryczałtowym było przewidziane w wyżej wskazanej umowie z 19 października 2011 r., tymczasem przedmiotem niniejszego postępowania objęta była umowa zawarta przez strony w dniu 13 lipca 2011 r. dotycząca dachów na siedmiu budynkach na Osiedlu (...) przy ul. (...), w której strony ustaliły ceny jednostkowe w kwocie 45 zł netto za 1 m ² dachu.

Powyższe wynika w szczególności z zeznań powoda oraz pisma pozwanego z dnia 11 czerwca 2012 r. (k. 44).

Sąd Okręgowy podzielił zaś i przyjął w całości za własne ustalenia Sądu Rejonowego, zgodnie z którymi powód nie zamontował rur spustowych na budynkach objętych umową, ponieważ montaż nie był możliwy z uwagi na niewykończone elewacje obiektów. Powód ustalił z kierownikiem budowy, że wykona montaż rur spustowych w miarę swoich możliwości, kiedy elewacje będą gotowe. Ustalenia te zaakceptował pozwany. W dniu 9 listopada 2011 r. podpisano protokoły odbioru prac na budynkach (...)
i S6, a w dniu 16 stycznia 2011 r. podpisano protokoły odbioru prac na budynkach (...), nie zgłaszając żadnych uwag. Pozwany nie zgłaszał reklamacji dotyczącej wykonanych prac, w tym ich zakresu. W maju elewacje były gotowe. Powód z uwagi na inne zadania nie mógł powiesić rur spustowych. Ustalił z kierownikiem budowy, że pozwany wykona te prace we własnym zakresie. Pozwany zaakceptował również te ustalenia. Pozwany dopiero na skutek otrzymanego wezwania do zapłaty zapowiedział wystawienie noty księgowej za wykonanie przez pozwanego robót, do których zobowiązany był powód.

Wobec tak poczynionych ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy słusznie powołał się na treść art. 639 kc, zgodnie z którym zamawiający nie może odmówić zapłaty wynagrodzenia mimo niewykonania dzieła, jeżeli przyjmujący zamówienie był gotów je wykonać, lecz doznał przeszkody z przyczyn dotyczących zamawiającego. Jednakże w wypadku takim zamawiający może odliczyć to, co przyjmujący zamówienie oszczędził z powodu niewykonania dzieła.

Trafnie wskazał Sąd Rejonowy, że zrozumiałym było, iż powód nie będzie mógł w dowolnym momencie wybranym przez pozwanego, po zakończeniu umowy łączącej strony wykonać montażu rur spustowych. Nie spowodowało to jednak wystąpienia z żądaniem obniżenia wynagrodzenia przez pozwanego, co wskazuje na to, że pozwany zaakceptował ustalenia powoda i kierownika budowy. Pozwany zareagował dopiero po wezwaniu go do zapłaty przez powoda.

Dalej Sąd Okręgowy zważył, iż pozwany podniósł, że powód do wynagrodzenia doliczył prace dodatkowe w postaci wykonania obróbek blacharskich w łącznej kwocie 2.800 zł mimo ryczałtowego charakteru ustalonego przez strony wynagrodzenia.

Niezależnie bowiem od omówionego już wyżej faktu, iż w spornej umowie strony ustaliły ceny jednostkowe w kwocie 45 zł netto za 1 m ² dachu, nie zaś wynagrodzenie ryczałtowe, jak błędnie podnosił pozwany, to nie bez znaczenia pozostaje fakt, iż pozwany podpisał protokół odbioru końcowego z dnia 16 stycznia 2012 r., w którym potwierdzono wykonanie przez powoda spornych obróbek. Pozwany nie kwestionował wówczas powyższego zakresu wykonanych przez powoda robót.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy, na podstawie przepisu art. 385 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji.

Orzeczenie o kosztach postępowania odwoławczego oparto na przepisie art. 98 kpc oraz
art. 391 § 1 kpc.

Na koszty poniesione przez pozwanego w toku postępowania odwoławczego złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 600 zł. Wysokość zasądzonego wynagrodzenia pełnomocnika
w postępowaniu apelacyjnym Sąd ustalił w oparciu o § 6 pkt 4 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.1349 z późn. zm.)

/-/SSO Katarzyna Żymełka