Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 108/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 7 grudnia 2023r. sygn. akt II K 506/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia mający wpływ na treść wyroku polegający na przyjęciu, iż oskarżony przed wykonaniem manewru niedostatecznie obserwował odbywający się za nim ruch innych pojazdów, w wyniku czego nie dostrzegł wyprzedzającego go motocyklisty M. K. (1), podczas gdy to oskarżony pierwszy zasygnalizował zmianę kierunku ruchu i tym samym to pokrzywdzony naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym gdyż wobec dyspozycji art. 24§1 pkt 3 prawa o ruchu drogowym rozpoczął manewr wyprzedzania pomimo zasygnalizowania przez kierującego jadącego przed nim zamiaru zmiany kierunku jazdy, co wprost wynika z wyjaśnień oskarżonego, jak też świadka I. K..

2.  Obraza przepisów postepowania mająca wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. polegająca na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie dokonanej wybiórczo, wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego skutkującej odmówieniem wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego i zeznaniom I. K. ( 2 z 3 dorosłych uczestników zdarzenia ) tylko na tej podstawie, iż stoją w sprzeczności z relacja pokrzywdzonego, jak też na tej podstawie, iż oskarżony nie będąc zawodowym kierowcą nie był w stanie precyzyjnie określić odległości dzielącej go z pokrzywdzonym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad.1

Zarzut niezasadny. Przede wszystkim wskazać należy, że zarzut ten został sformułowany błędnie. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych mógłby zostać skutecznie podniesiony tylko wtedy, gdyby w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenia faktyczne nie mające jakiegokolwiek oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo gdyby określonych ustaleń nie poczyniono pomimo, że z przeprowadzonych i uznanych za wiarygodne dowodów określone fakty jednoznacznie wynikały. ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 2020r., sygn. I KA 5/20, opublik. LEX nr 3277621 ).

Zarzut oparty na podstawie odwoławczej z art. 438 pkt 3 k.p.k. należy formułować tylko wtedy, gdy zdaniem skarżącego w oparciu o prawidłowo zgromadzony materiał dowodowy i trafnie oceniony co do wiarygodności, sąd ustalił fakty, które z tych dowodów nie wynikały (błąd dowolności) lub zaniechał ustalenia faktów, które z nich wynikały i miały znaczenie dla rozstrzygnięcia w sprawie (błąd braku). Gdy skarżący dopatruje się przyczyny błędnych ustaleń w obrazie przepisów procesowych związanych ze sposobem ich gromadzenia, czy też oceny (np. w obrazie art. 7 k.p.k.), to powinien podnieść zarzut obrazy tych przepisów i jedynie jako ich skutek (wpływ na treść wyroku) wskazać błędne ustalenia faktyczne. ( zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 27 października 2021r., sygn. II AKa 53/21, opublik. LEX nr 3273034 ).

Ad.2

Art. 7 k.p.k. ( określający zasadę swobodnej oceny dowodów ) stanowi, że organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego

Przekonanie sądu orzekającego o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną wskazanego przepisu tylko wtedy, gdy: a) jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.), i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), b) stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), c) jest wyczerpujące i logicznie - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - umotywowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k.). Pogląd taki, który Sąd Okręgowy w całości podziela, wyraził Sąd Najwyższy w nadal aktualnym wyroku z dnia 22 lutego 1996 r., sygn. akt II KRN 199/95 (OSN PiPr 1996/10/10; por. także - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1974 r., sygn. akt Rw 618/74, OSNKW 1975/3-4/47; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1990 r. , sygn. akt WRN 149/90, OSNKW 1991/7-9/41).

Zarzut obrazy art. 7 k.p.k. nie może sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu, lecz musi prowadzić do wykazania jakich konkretnie uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się Sąd I instancji w ocenie zebranego materiału dowodowego. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom Sądu I instancji odmiennego poglądu nie może zaś prowadzić do wniosku o popełnieniu przez ten Sąd błędu w ustaleniach faktycznych. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 1975r. w sprawie II KR 355/4, OSNPG 1975/9/84).

Wniesiona przez obrońcę oskarżonego apelacja zawiera typową polemikę z ustaleniami sądu oraz oceną zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego.

Nie dostrzegł sąd okręgowy dowolności w ocenie dowodów zgromadzonych w niniejszym postepowaniu przeprowadzonej przez sąd rejonowy. Przede wszystkim sąd ten słusznie uznał zeznania pokrzywdzonego M. K. (1) za wiarygodne. Korespondują one jak słusznie zauważy sąd meriti z zeznaniami K. D. funkcjonariusza policji i M. K. (2) ratownika górskiego, którzy przybyli na miejsce zdarzenia bezpośrednio po zaistnieniu zdarzenia. Z zeznań pokrzywdzonego wynika wprost, ze poruszał się on za samochodem prowadzonym przez oskarżonego w odległości ok 50 m i jechał ze stosunkowo niewielką prędkością ( ok. 40 km/h ). Co istotne samochód kierowany przez K. K. poruszał się również z niewielką prędkością ( sam oskarżony określał ją na ok. 20 km/h ). Jeśliby zatem oskarżony rzeczywiście odpowiednio wcześnie włączyłby kierunkowskaz i zasygnalizował zamiar skrętu w lewo nie byłoby żadnych przeszkód do tego aby motocyklista dokonał jego wyprzedzenia z prawej strony. Manewr ten w takiej sytuacji drogowej jest bowiem dopuszczalny i powszechnie stosowany.

Prawidłowo również sąd rejonowy ocenił wyjaśnienia oskarżonego K. K. oraz zeznania I. K. jego żony, która była pasażerką kierowanego przez niego pojazdu. Z opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych S. P. wynika, że podane przez oskarżonego „parametry ruchu” nie znajdują potwierdzenia w próbach symulacyjnych. W związku z tym słusznie sąd ten nie uznał relacji podawanych przez małżonków K. za wiarygodne w tym przede wszystkim te odnoszące się do szybkości z jaka poruszał się dostrzeżony przez nich motocyklista, jak i miejsca, w którym doszło do wypadku.

Nie budzi tez zastrzeżeń sądu odwoławczego dokonana przez sąd rejonowy ocena zeznań świadków P. K. i M. T., z których to relacji słusznie sąd ten wywodzi, iż pokrzywdzony jest miłośnikiem starych odrestaurowanych motocykli, którymi porusza się ostrożnie, jak i to, ze inkryminowanego dnia, chwilę przed wypadkiem był w dyżurce (...) w K. i nic nie wskazywało aby gdziekolwiek się spieszył.

Wbrew zarzutowi apelacji dowody te zostały ocenione właśnie przez pryzmat logiki i doświadczenia życiowego.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Powyżej już wskazano powody nieuwzględnienia zarzutów apelacyjnych wywiedzionego przez obrońcę oskarżonego środka zaskarżenia. Stad też zawarty w nim wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu nie mógł zostać uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wszystkie argumenty, dla których sąd odwoławczy nie uwzględnił złożonej apelacji i zaskarżony wyrok utrzymał w mocy zostały przedstawione już wcześniej. Sąd odwoławczy nie znalazł też uchybień branych pod uwagę z urzędu ani też nie dostrzegł okoliczności z art. 440 k.p.k. wskazujących na rażącą niesprawiedliwość orzeczenia.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

W związku z tym, że apelację od wyroku sądu I instancji złożył tylko obrońca oskarżonego i nie została ona uwzględniona sąd okręgowy na podstawie art. 636§1 k.p.k. kosztami sądowymi za postepowanie odwoławcze obciążył oskarżonego. Na koszty te składają się ryczałt za postępowanie odwoławcze w kwocie 20 zł. oraz opłata za II instancję w kwocie 600zł. ( art. 3 ust. 1 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych ).

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uznanie oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana