Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 13/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 24 października 2023 r. w sprawie o sygn. akt II K 2033/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

----------------

---------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

--------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.  naruszenia prawa procesowego /art. 410 kpk/ wskutek dowolnego ustalenia, iż oskarżony jest sprawcą wszystkich pięciu czynów opisanych
w sentencji zaskarżonego orzeczenia

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

II.  błędu w ustaleniach fatycznych mający wpływ na treść orzeczenia w zakresie winy wskutek ustalenia iż to oskarżony miał stworzyć i posłużyć się podczas zawierania umów kredytowych potwierdzeniem zatrudnienia w firmie (...), podczas gdy opinia biegłego w zakresie badania pisma jest niekategoryczna zarówno w zakresie badania pisma zarówno pokrzywdzonego R. A. jak
i oskarżonego D. K.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

III.  dowolnego ustalenia, iż opinia biegłego w zakresie badania pisma / niezależnie od braku jej kategoryczności / pozwalała na jakiekolwiek ustalenia i wniosku w zakresie popełnienia czynów opisanych w pkt 1, 2, 3, 4 i 5 orzeczenia, podczas gdy materiałem porównawczym do badań było zaświadczenie w przedmiocie zatrudnienia w firmie (...) oraz „Formularz Weryfikacji Danych Osobowych” pochodzący z (...) o Nr (...) z dnia 18.07.2019 nie korespondującej w żadnym zakresie z datami dokonania czynów opisanych w sentencji zaskarżonego orzeczenia
/ czynu wg aktu oskarżenia miały one miejsce w okresie od 20 lipca do 20.08.2019 / k. 197,198 /

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

IV.  dowolne ustalenie, iż jedyny przypadkiem wydania przez R. A. swojego dowodu osobistego miała związek z zawieraniem umowy wynajmu mieszkania zawartej z D. K. oraz iż nigdy nie brał żadnych kredytów w parabankach / zawiadomienie o popełnieniu p–stwa z dnia 07.04.2021 r. k – 35 / podczas gdy:

- w dokumencie złożonym do prokuratury w dniu 10.03.2021 r. sam wskazał, iż na jego nazwisko wzięto „14 pożyczek” przez osobę wg dokumentów zameldowaną w L. przy ul. (...) oraz w Z.

- z dokumentu z dnia 6.11.2021 (...) wynika, że pokrzywdzonemu R. A. nieświadomemu pożyczek w „parabanków, udzielono oprócz pożyczki z dnia 20/08/2019 – pkt 5 aktu oskarżenia – także spłaconą pożyczkę z dnia 22/07/2019 także w kwocie 2.5000 zł z konkretnie wskazanego Numeru Konta bakowego (...), którego właściciela ustalono podobnie jak też zaniechano sprawdzeń Nr –ów IP, z którego logowała się osoba wnioskująca o pożyczki, a także właściciela nr tel. (...), z którego ta osoba korzystała do celów pożyczkowych

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

V.  dowolne ustalenie, iż oskarżony był karany, podczas gdy zestawienie treści zapytania o karalność z zarzutami orzeczenia w zakresie daty czynów takiej sytuacji zaprzecza

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

VI.  naruszenia prawa materialnego wskutek zaniechania objęcia jednostkowych czynów i wymierzonych kar wyrokiem łącznym

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. VI

Analizę zarzutów apelacji rozpocząć należy od zarzutu VI ( na skutek błędnej numeracji omyłkowo wskazanego w apelacji jako zarzut V ) jako że jego uwzględnienie warunkowało konieczność uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się zasadna w zakresie w jakim podniesiono zarzut obrazy przepisów prawa materialnego odnoszący się do zaniechania objęcia jednostkowych wymierzonych kar węzłem kary łącznej, co skutkowało wyrokiem kasatoryjnym wydanym przez sąd odwoławczy.

W zaskarżonym wyroku Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze uznał winę i sprawstwo oskarżonego D. K. w zakresie wszystkich 5 zarzucanych mu czynów objętych aktem oskarżenia złożonym przez Prokuraturę Rejonową w Jeleniej Górze. W pkt I części dyspozytywnej oskarżony został uznany za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku za co wymierzona została jednostkowa kara 9 miesięcy pozbawienia wolności, w pkt II części dyspozytywnej Sąd Rejonowy uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt 2-5 części wstępnej wyroku przy przyjęciu, iż stanowiły ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. za co wymierzona została jednostkowa kara 11 miesięcy pozbawienia wolności. Słusznie apelujący podniósł zatem zarzut nie orzeczenia kary łącznej, bowiem w wyroku Sąd I instancji meriti nie zawarł żadnego w tym zakresie rozstrzygnięcia.

Stosownie do art. 85 § 1 k.k. jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Ustawodawca nałożył zatem na Sąd orzekający obowiązek orzeczenia o karze łącznej ilekroć zaistnieją w tym zakresie ustawowe przesłanki. Wskazane unormowanie ma charakter obligatoryjny. Z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika ponadto, że Sąd Rejonowy miał na względzie konieczności objęcia obu jednostkowych kar pozbawienia wolności węzłem kary łącznej, jednak rozstrzygnięcie to nie znalazło się w wyroku w wyniku błędu drukarskiego.

Omawiany brak rozstrzygnięcia w przedmiocie kary łącznej nie mógł być konwalidowany w toku postępowania odwoławczego. Z uwagi na konieczność zagwarantowania skazanemu konstytucyjnego prawa do zaskarżenia wyroku sądu pierwszej instancji, a także do realizowania prawa do obrony przed sądem odwoławczym, wyłączona jest, co do zasady, możliwość wydania przez sąd drugiej instancji orzeczenia co do kary łącznej w sytuacji procesowej, w której sąd pierwszej instancji nie orzekł w przedmiocie kary łącznej obejmującej kary wymierzone za określone przestępstwa prawomocnymi wyrokami. (vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2018 r. sygn. akt I KZP 3/18). Należy mieć na względzie, że w niniejszej sprawie apelacja została wniesiona jedynie na korzyść, pochodziła bowiem od obrońcy oskarżonego. Kierując się zakazem reformationis in peius nie było możliwym swobodne orzeczenie w zakresie kary łącznej przez sąd odwoławczy. Na marginesie wskazać należy, że jedynym możliwym rozstrzygnięciem w tym zakresie nie godzącym
w podstawowe prawa oskarżonego byłoby zastosowanie przez ten sąd pełnej absorpcji. Jednocześnie całokształt materiału dowodowego nie pozwala na stwierdzenie, że w niniejszej sprawie były dostateczne podstawy do merytorycznego zakończenia postępowania ze względu na pozostałe niewyjaśnione okoliczności sprawy. Przewód sądowy powinien zostać przeprowadzony na nowo, o czym szerzej w dalszej części uzasadnienia.

W zakresie pozostałych zarzutów apelacyjnych ( zarzuty I – V ):

Sąd Okręgowy pomimo zasady wyrażonej art. 436 k.p.k. przy sporządzeniu uzasadnienia wyroku nie ograniczył się jedynie do analizy trafnego zarzutu strony apelującej, skutkujących wydaniem orzeczenia kasatoryjnego. Należy bowiem mieć na względzie, że obrońca oskarżonego we wniesionym środku odwoławczym zakwestionował winę i sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzucanych mu czynów, dążąc do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez wydanie wyroku uniewinniającego
w II instancji. Pomimo, iż główną przyczyną uchylenia zaskarżonego wyroku pozostaje naruszenie prawa materialnego w zakresie art. 85 § 1 k.k. nie można tracić z pola widzenia pozostałych okoliczności sprawy, które w toku przewodu sądowego nie zostały należycie wyjaśnione, co czyni wprawdzie wydanie wyroku uniewinniającego przedwczesnym, jednakże powinno być zauważone przy ponownym rozpoznaniu sprawy. Wobec wydania przez Sąd II instancji wyroku uchylającego zasadnym jest wskazać Sądowi Rejonowemu kwestie wymagające dodatkowego doprecyzowania.

W niniejszej sprawie zgromadzono dowody obciążające oskarżonego. Opinia biegłego z zakresu grafologii Z. H. co prawda nie miała charakteru kategorycznego, jednak z całą stanowczością nie umniejsza to jej wartości dowodowej. Biegły stwierdził bowiem, że autorem podpisu na badanych dokumentach jest najpewniej oskarżony wskazując również, że zastosowane zostały zabiegi w celu niezidentyfikowania autora, a litery na materiale porównawczym były celowo zdeformowane, sporządzone na tę okoliczność wzory oskarżonego nie mogą zostać uznane za szczere. Ustalenia takie w wysokim stopniu uprawdopodabniają, iż jest on autorem badanego podpisu. Jednocześnie omawiany dowód sam w sobie nie stanowi okoliczności pozwalającej na kategoryczne stwierdzenie sprawstwa oskarżonego. Podobnie zresztą jak ustalenie, iż oskarżony wszedł w posiadanie danych osobowych pokrzywdzonego R. A. w chwili zawierania umowy najmu mieszkania. Nie kwestionując prawdziwości zeznań pokrzywdzonego, rozważyć należy, czy w niniejszej sprawie sama wiedza odnośnie danych osobowych byłaby wystarczająca do zaciągnięcia w imieniu R. A. pożyczek w instytucjach finansowych. Wskazać należy, że aktem oskarżenia objęte są czyny zabronione związane z wprowadzeniem w błąd 5 różnych podmiotów finansowych. W aktach niniejszej sprawy znajdują się dokumenty związane z zawartymi umowami, w tym także szczegółowe regulaminy, w których treści wskazane również zostały niezbędne czynności, których pożyczkobiorca musi dokonać w celu zawarcia umowy. Przy udzieleniu pożyczki przez firmę (...) konieczne jest podpisanie przez pożyczkobiorcę dokumentów i odesłanie na adres firmy, okoliczność ta nie została zweryfikowana w trakcie procesu. Dodatkowo dane z firm (...) oraz (...) jednoznacznie wskazują szereg danych którymi posłużył się pożyczkobiorca w tym nr IP, adres e-mail, a także co kluczowe nr telefonu, który nie jest tożsamy z nr telefonu pokrzywdzonego. W dacie czynu nr telefonu podlegały rejestracji, którą przeprowadzały firmy telekomunikacyjne na podstawie danych dowodu osobistego, zatem uzyskane informacje po zwolnieniu z tajemnicy w tym zakresie mogą okazać się kluczowe do ustalenia rzeczywistego sprawcy przestępstwa. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie wynika, aby powyższe dokumenty zostały poddane analizie przez orzekający Sąd. Dodatkowo jak jawi się z akt sprawy w celu dokonania transakcji również otwarty został rachunek w mBank na nazwisko R. A. i okoliczności jak doszło do jego założenia również powinna zostać należycie zweryfikowana. Szersze ustalenia w zakresie otworzenia owego rachunku jawią się jako konieczne do prawidłowych ustaleń faktycznych, albowiem jak wynika z umów zawieranych
z instytucjami finansowymi pozyskane kwoty przelewane zostały na utworzone w tym celu konto bankowe. Wskazany rachunek bankowy umożliwił zatem sprawcy dalsze przestępcze działania. Wyjaśnić zatem należy jak oskarżony mógłby założyć konto w banku posługując się personaliami innej osoby. Dodatkowo historia rachunku bankowego obejmuje zawierane transakcje z innymi osobami, których dane adresowe widnieją w wykazie, a które to mogą posiadać wiedzę na temat tego z kim rzeczywiście przeprowadzali operacje finansowe. (k. 200) Nie można bowiem wykluczyć, że któraś ze wskazanych tam osób, wie z kim rzeczywiście zawierała transakcję, pomimo iż konto prowadzone było na dane R. A..

Z przeprowadzonych dowodów nie wynika w sposób kategoryczny i bezpośredni aby oskarżony był sprawcą zarzucanych mu czynów i nie można w tym zakresie odmówić częściowej racji argumentacji obrońcy. Uwzględnione przy wyrokowaniu przez Sąd Rejonowy okoliczności mają charakter poszlakowy. W świetle przytoczonych wcześniej okoliczności Sąd Rejonowy posiadał możliwość szerszego zweryfikowania istotnych danych dotyczących zawieranych umów, odnosząc się odrębnie do każdego z zarzutów. Niewyjaśnione pozostaje jak oskarżony nawet przy założeniu, że znał dane pokrzywdzonego mógł skutecznie zawrzeć szereg umów cywilnoprawnych.

Sąd Rejonowy nie odniósł się również do wniosków dowodowych składanych w toku postępowania przez obrońcę oskarżonego (k. 320, 328), gdzie wskazano na potrzebę przeprowadzenia dowodu m.in. z nr IP urządzenia z którego korzystał sprawca. Dowód ten co do zasady może okazać się przydatny do należytego wyjaśnienia spawy, albowiem materiał dowodowy wskazuje, że umowy cywilnoprawne zawierane były przy wykorzystaniu sieci Internet. Sąd Rejonowy zupełnie jednak nie odniósł się do owego wniosku dowodowego i co więcej nie uzasadnił z jakiego powodu w ogóle pominął tę okoliczność w swoich rozważaniach. Przy wydaniu wyroku skazującego Sąd I instancji oparł się jedynie na opinii biegłego z zakresu badania pisma, oraz zeznaniach pokrzywdzonego, które uznać należy ze niewystarczające, zwłaszcza w sytuacji, gdy oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów a akta sprawy wskazują na szersze możliwości dowodowe. Ponadto treść zeznań świadka W. Ś. wskazuje jedynie, że zaświadczenie o zatrudnieniu
w firmie (...) nie jest prawdziwe, jednak nie posiadał on szerzej wiedzy na temat zdarzenia.

To tylko część wątpliwości wynikających z dotychczas przeprowadzonych dowodów które nie bez racji skarżący obrońca podniósł w zarzutach. Całość zarzutów będzie miał na względzie Sąd Rejonowy przy ponownym rozpoznaniu sprawy.

W związku z powyższym zarzuty wywiedzione w pkt I - IV jawią się w dużej mierze jako słuszne, braki dowodowe w niniejszym postępowaniu nie pozwalały jednak na wydanie merytorycznego orzeczenia uniewinniającego i niezbędne jest uzupełnienie materiału dowodowego. Jednocześnie zarzut wskazany w pkt V przez apelującego jest oczywiście bezzasadny, w aktach sprawy widnieje informacja o uprzedniej karalności oskarżonego. (k. 225). Pochodzi ona z listopada 2021 r., niewątpliwie wymaga ona zaktualizowania przy ponownym rozpoznaniu sprawy.

Wniosek

1.o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2.o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze do ponownego rozpoznania

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Mając na względzie okoliczności wskazane powyżej brak było podstaw na obecnym etapie do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów.

Jednocześnie kierując się argumentacją przytoczoną w poprzedniej części niniejszego uzasadnienia zasadnie i trafnie obrońca wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze do ponownego rozpoznania, albowiem takie rozstrzygnięcie jawi się jako niezbędne do merytorycznego, prawidłowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Mając na uwadze całość argumentacji przedstawionej powyżej niezbędne pozostaje przeprowadzenie na nowo przewodu sądowego w całości celem wydania prawidłowego merytorycznego orzeczenia ( uniewinniającego lub skazującego ).

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

Zasada ne peius

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Ponownie rozpoznając sprawę, Sąd Rejonowy uwzględni wszystkie okoliczności o których mowa powyżej w zakresie kompletności materiału dowodowego oraz w zakresie oceny dowodów. Sąd Rejonowy przeprowadzi przewód sądowy w całości i oceni całokształt materiału dowodowego. W niniejszej sprawie konieczne pozostaje wyjaśnienie jak oskarżony wszedł w posiadanie danych pokrzywdzonego, tak aby skutecznie nimi operować i co więcej otworzyć rachunek bankowy oraz następnie zawrzeć umowy pożyczek. W tym celu szczegółowej analizie poddać należy umowy i regulaminy
z zawieranymi podmiotami finansowymi oraz zweryfikować czy istnieje możliwość ustalenia danych urządzenia, z którego zawierano transakcje, a także nr telefonu, którym posługiwał się oskarżony. Pomocna w dowodzeniu może okazać się historia prowadzonego rachunku i zawieranych z jego wykorzystaniem transakcji z prywatnymi osobami, których dane osobowe oraz adresowe są wprost wskazane w wykazie znajdującym się w aktach sprawy. Dopiero powtórna analiza całokształtu materiału dowodowego pozwoli na wydanie trafnego wyroku, a w przypadku skazania prawidłowego zastosowania prawa materialnego odnoszącego się do kary łącznej. Wydając wyrok Sąd Rejonowy swoje stanowisko prawidłowo uzasadni zgodnie z wymogami art. 424 k.p.k.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------

-------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------------

--------------------------------------------------------------------------------------------

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzuconych mu czynów oraz brak orzeczenia o karze łącznej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana