Pełny tekst orzeczenia

Warszawa, dnia 26 kwietnia 2024 r.

Sygn. akt VI Ka 147/24

1.

2.WYROK

2.1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

3.Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:SSO Michał Bukiewicz

protokolant: protokolant sądowy Aneta Dygas

4.przy udziale oskarżyciela publicznego - Naczelnika Urzędu Skarbowego W. (...)

po rozpoznaniu dnia 26 kwietnia 2024 r.

5.sprawy M. K. syna F. i K., ur. (...) w W.

6.oskarżonego z art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

7.na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

8.od wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim

9.z dnia 22 listopada 2023 r. sygn. akt II W 266/23

11.zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego od opłaty i ponoszenia pozostałych kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 147/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 22 listopada 2023 roku sygn. akt II W 266/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1

M. K.

Stan majątkowy

Informacja e-P.

343

2.1.1.2

M. K.

Oskarżony jest osobą niekaraną

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

349

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja e-P.

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

2.1.1.2

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 kpw.:

Błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść rozstrzygnięcia, a polegający na nieprawidłowym przyjęciu, iż w okresie objętym wskazanym wyżej zarzutem, oskarżony w osobie Pana M. K. dopuścił się zarzucanego mu czynu w sposób umyślny, działając z zamiarem bezpośrednim, nakierowanym na celowe uszczuplenie należności publicznoprawnych.

Błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez nieprawidłowe przyjęcie wysokiego stopnia winy oskarżonego w warunkach wysokiego stopnia społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu, podczas gdy z całokształtu materiału dowodowego, zgromadzonego w aktach sprawy wynika, iż niepłacenie przez Spółkę należności publicznoprawnych w terminie, w praktyce niezależne było od woli oskarżonego, zaś sam oskarżony miał świadomość konieczności zachowania się zgodnego z prawem, w okresie objętym zarzutem - choć z niewielkim opóźnieniem, dokonywał płatności należności publicznoprawnych z własnych środków finansowych, wobec braku takiej możliwości wywołanej złą kondycją finansową Spółki, zatem swym działaniem próbował nawet zapobiec skutkowi przewidzianemu w zarzucanym mu czynie, zatem zdaniem oskarżonego jego zachowanie należy ocenić w kategoriach znikomej społecznie szkodliwości czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z przeprowadzonej przez Sąd Okręgowy kontroli instancyjnej zaskarżonego orzeczenia wynika, że ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego były prawidłowe i pozwoliły na jednoznaczne stwierdzenie, że oskarżony popełnił przypisany mu czyn z art. 57 § 1 k.k.s. w postaci jak przyjęto w sentencji wyroku. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie o wyczerpujące zebrany i przeprowadzony na rozprawie materiał dowodowy i właściwą jego oceną zgodną z regułami art. 7 kpk.

Sąd Rejonowy nadto prawidłowo przeprowadził czynności procesowe w sprawie, wyjaśnił wszystkie okoliczności istotne dla jej rozstrzygnięcia, całość tych okoliczności wnikliwie i wszechstronnie rozważył, uwzględniając przy tym zasady prawidłowego rozumowania, wskazania wiedzy, doświadczenia życiowego i na tej podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne.

W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w aktach sprawy materiał dowodowy nie pozostawiał wątpliwości co do sprawstwa i winy oskarżonego M. K.. Sąd dysponował obszerną dokumentacją tj. wydruki deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 za miesiąc od stycznia 2020 r. do września 2022 r., lista zaległości, wyrok WSA w Warszawie których wiarygodność nie budzi wątpliwości

Nie powtarzając w pełni argumentacji Sądu Rejonowego, należy do niej się odwołać jako słusznej i przekonującej. Sąd Rejonowy nie dopuścił się żadnych logicznych błędów w zakresie wnioskowania prawnego co do wyników postępowania dowodowego. W tym stanie rzeczy zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych stanowi jedynie bezzasadną polemikę z dokonaną przez Sąd I instancji prawidłową oceną materiału dowodowego.

Zgodnie z treścią przepisu art. 57 § 1 k.k.s. tj. podatnik, który uporczywie nie wpłaca w terminie podatku, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. W niniejszej sprawie uporczywość polegała na długotrwałym opóźnianiu się w wpłaceniu podatku VAT, które trwało ponad dwa lat. Wobec powyższego czynu oskarżony dopuścił się umyślnie, z zamiarem bezpośrednim.

Odnosząc się do stanowiska obrony należy przyjąć, że podatnik nie może przenosić na wierzyciela podatkowego i w istocie również na pozostałych, rzetelnych podatników własnych niepowodzeń gospodarczych. Sama okoliczność nie realizacji zobowiązań ze strony kontrahentów nie zwalnia z terminowego wywiązywania się z obowiązków podatkowych. Słusznie przywołuje Sąd Rejonowy stanowisko Sądu Najwyższego, że nie chodzi tu wyłącznie o obiektywną możliwość zapłaty podatku, gdyż m.in. trzeba uwzględnić, że prawo podatkowe, w myśl art. 48 o.p., przewiduje możliwość odraczania płatności i rozkładania na raty należności podatkowych, w tym i zaległości podatkowych, jeśli za tym przemawia ważny interes podatnika. Tym samym podatnik, nie mogąc uregulować w terminie podatku, ma prawne instrumenty dla zmiany terminu jego płatności. Niewątpliwie zapobiegawcze działanie podatnika pod kątem skutków niezapłacenia podatku i wykorzystanie przez niego możliwości gwarantowanych przez prawo podatkowe ma istotny wpływ na ocenę znamienia uporczywości .( Zgoliński [w:] A. Bułat, V. Konarska-Wrzosek, T. Oczkowski, I. Zgoliński, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2021, art. 57.). W niniejszej sprawie oskarżony nie poczynił tych czynności, posiadając do tego instrumenty prawne, dlatego też działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Oskarżony nie wskazał logicznych , rzeczowych powodów dla których nie wpłacał podatku w terminie, w przeważającej mierze we wskazanym okresie powtarzalnie , nagminnie mu uchybiając.

Nie ma znaczenia , że świadczenia dokonane przez oskarżonego na poczet należności (...) spółki (...) sp. z o.o zostały księgowane przez urząd skarbowy na poczet zaległości podatkowej spółki z 2012 roku i w tym przedmiocie podatnik pozostawał w sporze z organem finansowym . Jak przyjął Sąd Rejonowy należności powstałe z tytułu obowiązku podatkowego, podatku od towarów i usług VAT wynikającego ze złożonych deklaracji VAT-7 za miesiące od stycznia 2020 do maja 2022 zostały przez oskarżonego wpłacone na ten tytuł , jednakże były opłacane po upływie ustawowego terminu i z tego względu zachowanie to wyczerpywało znamiona zarzucanego czynu. Sąd Rejonowy dokonał prawidłowego, precyzyjnego wskazania łącznej kwoty nieterminowych wpłat podatku oraz za jakie okresy podatkowe te należności były uiszczone z uchybieniem terminu.

Przedmiotem ochrony wykroczenia skarbowego z art. 57 § 1 k.k.s. jest mienie Skarbu Państwa, które zostało uszczuplone przez oskarżonego M. K.. Zważywszy na długi okres działania sprzecznego z porządkiem prawnym, wysokość kwot podatku uiszczanego z uchybieniem terminu nie sposób przyjmować, iż stopień społecznej szkodliwości czynu jest znikomy i co miałoby skutkować wyłączeniem odpowiedzialności karnoskarbowej oskarżonego w postaci umorzenia postępowania o zarzucany czyn. Sąd Rejonowy prawidłowo uznał , że stopień naruszenia obowiązków i dobra w postaci interesu fiskalnego Skarbu Państwa jest na tyle znaczny, ze nie pozwala na wyprowadzenia oceny zachowania oskarżonego jak wywodzi obrońca.

Lp.

Wniosek

3.1.

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutów apelacji z przyczyn wskazanych wyżej wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

-------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 22 listopada 2023 roku sygn. akt II W 266/23 w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok jest prawidłowy, nie dopuszczono się uchybień wskazanych w apelacji jak również innych branych pod uwagę z urzędu, które nakazywałyby zmianę lub uchylenie wyroku niezależnie od podniesionych zarzutów.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-------------------------------------

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-------------------------------------

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-------------------------------------

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-------------------------------------

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd zwolnił oskarżonego od opłaty i ponoszenia pozostałych kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, przyjmując wydatki na rachunek Skarbu Państw, uznając, iż z uwagi na konieczność zapłaty grzywny nie jest uzasadnione obciążanie go kosztami postępowania odwoławczego

7.  PODPIS

SSO Michał Bukiewicz

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana