Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 199/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Elblągu z 18 marca 2024r. w spr. VIII K 1576/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

M. N. (1)

Niekaralność oskarżonej

Czyny z art. 190§1 kk

Informacja z KRK

k.330

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Informacja z KRK

Informacja została sporządzona przez podmiot do tego uprawniony, jej treść nie była kwestionowana przez strony, stąd dowód ten zasługuje na wiarygodność.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1,2.

Obrazy przepisów postępowaniu i błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca oskarżonej zarzucił w apelacji, że doszło do mających wpływ na treść zaskarżonego wyroku: obrazy art. 7 kpk oraz art. 410 kpk i błędnych ustaleń faktycznych, w konsekwencji których niezasadnie przypisano oskarżonej, że popełniła zarzucane jej czyny, pomimo braku jednoznacznych dowodów świadczących o winie M. N..

Jednak ani zarzuty apelacyjne ani argumenty przytoczone na ich poparcie, w świetle wymowy zgromadzonych dowodów i wynikających z nich okoliczności, nie mogły zostać uwzględnione. Przede wszystkim podnieść należy, że sąd I instancji przeprowadził w przedmiotowej sprawie postępowanie dowodowe w sposób wystarczający do rozpoznania sprawy, a następnie zgromadzony materiał dowodowy poddał rzetelnej analizie i na tej podstawie wyprowadził całkowicie słuszne wnioski zarówno co do winy oskarżonej w zakresie popełnienia przypisanych jej czynów oraz subsumcji prawnej jej zachowań pod wskazane przepisy prawne. Przedmiotem zaś rozważań zaprezentowanych przez Sąd Rejonowy w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku były nie tylko dowody jednoznacznie obciążające oskarżoną tj. kwestionowane co do wiarygodności relacje pokrzywdzonych, ale i inne tj. dokumenty, relacje sąsiadki stron, policjantów przybyłych na interwencje czy teściowej pokrzywdzonego, a także stanowiska oskarżonej, co wskazuje na brak potwierdzenia się zarzutu obrazy art. 410 kpk. Bowiem zarzucane naruszenie art. 410 kpk ma miejsce wtedy, kiedy sąd opiera swoje orzeczenie na materiale nieujawnionym na rozprawie głównej bądź tylko na części materiału ujawnionego i jego rozstrzygnięcie nie jest wynikiem analizy całokształtu ujawnionych okoliczności, a tego w okolicznościach rozpoznawanej sprawy nie można było stwierdzić. Ponadto nie można zasadnie podnosić zarzutu obrazy art. 410 kpk, w sytuacji, gdy niektóre dowody, jak wyjaśnienia oskarżonej, nie stanowiły podstawy ustaleń faktycznych, jeśli sąd je rozważył i odrzucił na płaszczyźnie art. 7 kpk jako niewiarygodne i nie znajdujące potwierdzenia w uznanej za wiarygodną relacji pokrzywdzonych i innych wspierających je dowodach. Bowiem to nie wyjaśnienia oskarżonej nieprzyznającej się do czynu, tylko zeznania pokrzywdzonych, które były składane konsekwentnie, zostały pozytywnie zweryfikowane treścią zeznań K. L. czy relacji sąsiadki stron tj. R.R., policjantów opisujących powody interwencji, treścią dokumentów z interwencji oraz faktem, że interwencje zgłaszano zaraz po nagannych zachowaniach oskarżonej. Stąd należało przyjąć, że zeznania pokrzywdzonych zostały ocenione przez sąd I instancji w zgodzie z zasadami logicznego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Wyprowadzone zatem na tej podstawie stanowisko Sądu Rejonowego korzysta z ochrony przewidzianej w art. 7 kpk i zasługuje na aprobatę sądu odwoławczego.

Oczywiście rozpoznając niniejszą sprawę należało mieć na uwadze konflikt pomiędzy pokrzywdzonymi a oskarżoną i W. Z. (o czym świadczy szereg pism autorstwa W. Z., który nota bene nie był ani naocznym świadkiem zdarzeń rozpoznawanych w niniejszej sprawie ani nie był w tej sprawie przesłuchany), co wynika z wielu dokumentów dołączonych do akt sprawy. Przy czym z dokumentów tych wynika, że składane są skargi lub inicjuje się wszczynanie postępowań. Nie można jednak z okoliczności, iż w jednej ze spraw W. Z. został uniewinniony, to wywodzić, że wszystkie doniesienia pokrzywdzonych o nagannym zachowaniu oskarżonej czy W. Z. są niewiarygodne. Po pierwsze bowiem do akt dołączono odpis wyroku SO w E. z 18 maja 2023r. w spr. (...) uniewinniający nie oskarżoną, tylko osobę z nią zamieszkującą tj. W. Z. od czynu z art. 107 kw. Po drugie wobec braku pisemnego uzasadnienia tego orzeczenia nie są znane powody takiego rozstrzygnięcia sądu II instancji. I po trzecie to sama oskarżona w pismach złożonych do akt powołuje się na „wniosek o kasację” w sprawie (...), co sugeruje że w tej ostatniej sprawie zapadło jednak orzeczenie niekorzystne a nie kolejne uniewinniające. Przede wszystkim jednak należy wskazać skarżącemu, że w prawie karnym obowiązuje zakaz wnioskowania z analogii, stąd fakt uniewinnienia, i to nie oskarżonej, tylko W. Z. i o inny czyn – wykroczenie z art. 107 kw, nie może służyć do wnioskowania o zupełnym braku podstaw do uwzględnienia jako wiarygodnych zeznań pokrzywdzonych złożonych w sprawie M. N. oskarżonej o przestępstwa z art. 190§1 kk. Tym bardziej, że z art. 8§1 kpk wynika samodzielność jurysdykcyjna sądu karnego przy rozpoznaniu danej sprawy i brak związania rozstrzygnięciem innego sądu.

Odnosząc się do tezy iż „przedmiotem niniejszej sprawy była nie ocena czynów zarzucanych oskarżonej, lecz raczej jej stylu bycia, który dla sąsiadów w tym pokrzywdzonych jest nieodpowiedni, może być nawet uciążliwy i powoduje ich brak komfortu w miejscu zamieszkania”, to należy zauważyć, że M. N. nie została w niniejszej sprawie oskarżona o np. zakłócanie ciszy nocnej czy nieobyczajny wybryk tylko o przestępstwa- groźby karalne z art. 190§1 kk. Ze słów oskarżonej – przytoczonych przez pokrzywdzonych- wynikało zaś, że groziła im spaleniem, a dla ewentualnej realizacji takiej groźby nie ma znaczenia czy istnieje dysproporcja (sił, fizyczna, czy nawet przywołana przez obrońcę dysproporcja „intelektualna”) pomiędzy oskarżoną a pokrzywdzonymi, a szczególnie S. K.. Po to żeby podpalić np. mieszkanie zajmowane przez pokrzywdzonych i skrzywdzić znajdujące się tam osoby wystarczy użycie dużej ilości cieczy łatwopalnej, a pozyskanie jej i rozlanie oraz podpalenie nie wymaga ani szczególnej siły ani wiedzy czy „intelektu”. Stąd pokrzywdzeni mogli się realnie obawiać, że oskarżona jest w stanie takie groźby spełnić. Ponadto wbrew argumentom z apelacji, że oskarżona w zakresie czynu z pkt. II to tylko słuchała muzyki i śpiewała słowa utworu muzycznego i pojawiające się tam słowa wulgarne zostały przez świadków odczytane jako groźba, to z zeznań i pokrzywdzonych i R.R. jasno wynika, że wypowiadała słowa groźby spalenia, przy czym pokrzywdzony zeznał, że krzyczała, że spali „za te kamery”, z czego wynika, że wcale nie śpiewała tylko słów piosenki zawierającej frazę o „spaleniu”, gdy pokrzywdzony opisał, że oskarżona miała pretensje o zamontowane przez nich kamery. Stąd pełna treść słów wypowiadanych wówczas przez oskarżoną nie mogła być traktowana tylko jako podśpiewywanie czy słowa wulgarne cytowane za odtwarzanym utworem muzycznym, tym bardziej, że groźby spalenia były przez nią wyartykułowane już podczas pierwszego zdarzenia z 05.06.2022r., stąd powtórzenie ich w dniu 13.06.2022r. stanowiło kontynuację zachowania M. N. , która groziła pokrzywdzonym w czasie obu zdarzeń będąc niezadowoloną z faktu zamontowania kamer.

Treść argumentów obrony była więc niewystarczająca aby zakwestionować ocenę pozostałych – poza wyjaśnieniami oskarżonej, która nie przyznała się do winy- dowodów przeprowadzonych przez sąd I instancji. Lektura akt sprawy pozwala bowiem na stwierdzenie, że inne dowody zebrane w sprawie, we wzajemnym powiązaniu, potwierdziły winę oskarżonej w popełnieniu przypisanych jej czynów.

Reasumując, to analiza zgromadzonych dowodów i wynikających z nich okoliczności, oceniona przez pryzmat art. 7 kpk, nie potwierdziła aby sąd I instancji niewłaściwie ocenił zeznania pokrzywdzonych i inne dowody obciążające oskarżoną i w konsekwencji nieprawidłowo dokonał ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku.

Wniosek

Obrońcy oskarżonej doprecyzowany na rozprawie odwoławczej: o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których zarzuty z apelacji i argumenty podniesione w apelacji, a w konsekwencji wniosek końcowy nie zasługiwały na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn dla których zarzuty z apelacji i argumenty tam podniesione, a w konsekwencji wniosek końcowy doprecyzowany na rozprawie apelacyjnej o uniewinnienie oskarżonej nie zasługiwały na uwzględnienie.

Ponadto w sytuacji gdy sąd I instancji zastosował dobrodziejstwo warunkowego umorzenia postępowania (wobec dotychczas niekaranej oskarżonej) i to na minimalny okres 1 roku próby, to wyrok nie razi surowością w zakresie zastosowanej odpłaty karnej.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. II, III

W ustalonych okolicznościach sprawy, pomimo iż apelacja obrońcy oskarżonej nie zasługiwała na uwzględnienie, to zachodziły podstawy do zwolnienia oskarżonej, która uczy się i jest osobą bezrobotną na utrzymaniu rodziców, od kosztów postępowania odwoławczego z uwagi na jej trudną sytuację materialną (art. 624§1kpk).

Ponieważ oskarżoną w postępowaniu odwoławczym reprezentował obrońca ustanowiony z urzędu, to należało zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii tego obrońcy kwotę 840 zł + podatek VAT (art. 29 ust. 1 prawa o adwokaturze, §4 ust.1i3, §17ust.2 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14.05.2024r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu).

7.  PODPIS