Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 235/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Ostródzie VII Zamiejscowy Wydział Karny w Morągu z 16 kwietnia 2024r. w spr. VII K 4/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

J. Z. (1)

karalność oskarżonego

Czyn z art. 158§1 kk

Informacja z KRK

k.189-191

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Informacja z KRK

Informacja została sporządzona przez podmiot do tego uprawniony, jej treść nie była kwestionowana przez strony, stąd dowód ten zasługuje na wiarygodność.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Obrazy art. 5 §2 kpk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oskarżony J. Z. (1) zarzucił zaskarżonemu wyrokowi, którym został skazany za czyn z art. 158§1 kk za pobicie wspólnie z inną osobą E. S. (1), nieprawidłowe oparcie orzeczenia na niewiarygodnych zeznaniach pokrzywdzonej i naruszenie tym art. 5§2 kpk.

Przystępując do oceny takiego zarzutu na wstępie należy zaznaczyć, że wynikająca z przepisu art. 5§2 kpk zasada in dubio pro reo jest adresowana do organów postępowania karnego. Oznacza to, że dla oceny, czy nie został naruszony art. 5 § 2 kpk nie są miarodajne wątpliwości zgłaszane przez stronę, ale jedynie to, czy orzekający w sprawie sąd meriti rzeczywiście powziął wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych lub wykładni prawa i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego, względnie to, czy w świetle realiów konkretnej sprawy wątpliwości takie powinien powziąć (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2012 r., V KK 335/11, LEX nr 1163975). Argumentacja zawarta w uzasadnieniu sądu I instancji nie wskazuje na to, aby powziął on niedające się usunąć wątpliwości natury faktycznej i nie postąpił zgodnie z nakazem wynikającym z art. 5 § 2 kpk. Brak jest też przesłanek uzasadniających stawianie temu sądowi zarzutu, że takich wątpliwości nie powziął. Właściwie oceniony materiał dowodowy nie pozostawia bowiem wątpliwości co do sprawstwa i winy oskarżonego (oraz N.K.).

Należy bowiem przypomnieć, że pokrzywdzona E. S. nie złożyła zeznań obciążających oskarżonych zaraz po pobiciu, a okoliczność taką ujawniła niejako na marginesie zeznań, które złożyła w innej sprawie, po czym po wyłączeniu materiałów dot. pobicia z 17.02.2023r. z akt innej sprawy, to składała zeznania w niniejszej sprawie, w których szerzej opisała przebieg zdarzenia z 17.02.2023r. Tym samym nie można zgodzić się z uwagami oskarżonego z rozprawy odwoławczej, że pokrzywdzona złożyła obciążające jego i współoskarżoną zeznania, gdyż chciała ich „załatwić”, bo gdyby E. S. faktycznie działała z taką intencją, to z pewnością zgłosiłaby się na policję w niedługim czasie po zdarzeniu w celu złożenia zeznań dot. jej pobicia. Ponadto wbrew depozycjom oskarżonego, to zeznania pokrzywdzonej co do zasady dot. jej pobicia przez oskarżonych i doznanych wówczas obrażeń, nawet jeżeli matka pokrzywdzonej zeznawała mało precyzyjnie, a zeznający na rozprawie o przebiegu interwencji policjanci niewiele pamiętali (ale potwierdzili że interwencja wyglądała jak w dokumencie z przebiegu interwencji k. 6, a z opisu interwencji wynika, że na miejscu było obecny zrm, ale zgłaszająca interwencję odmówiła wówczas udzielenia sobie jakiejkolwiek pomocy), to należy uznać za prawidłowo zweryfikowane treścią dokumentacji z interwencji oraz dokumentacji medycznej z leczenia pokrzywdzonej. Bowiem mimo tego, że pokrzywdzona początkowo odmówiła pomocy medycznej, to później źle się poczuła i trafiła do szpitala, a w wyniku przeprowadzonego tk ujawniono złamanie w obrębie zatoki szczękowej (którego to złamania inne osoby zaraz po zdarzeniu nie mogły – z przyczyn oczywistych tj. z uwagi na jego umiejscowienie- zaobserwować), a w wyniku innych badań: krwiak okularowy oka prawego i wybroczyny krwawe w obrębie spojówki oka prawego (te ostatnie są zgodne z fotografiami pokrzywdzonej). Wbrew uwagom skarżącego zgodne z doświadczeniem życiowym zaś jest, że krwiak okularowy pojawia się po pewnym czasie od uderzenia w okolicę w której potem jest widoczny, zaś skoro pokrzywdzona udała się do szpitala po pewnym czasie od zdarzenia, to nawet jeżeli krwawiła, to obmyła się, a krew zaschła (stąd oczywistym jest, że wygląd pokrzywdzonej z czasu hospitalizacji jest inny niż zaraz po zdarzeniu), W aktach znajduje się zaś dokumentacja z leczenia pokrzywdzonej oraz opinia biegłej lekarz, która przyjęła, że do powstania obrażeń mogło dojść w okolicznościach podanych przez pokrzywdzoną, gdy E. S. podawała że obrażeń doznała dzień wcześniej w wyniku pobicia (gdy miała być uderzona pięścią w twarz, kopana) Zaznaczyć też należy , że sam oskarżony nie zaprzeczał aby pokrzywdzona w dniu zdarzenia znajdowała się w ich mieszkaniu, a podczas rozprawy odwoławczej – mimo że wcześniej wyjaśniał, że to pokrzywdzona szarpała współoskarżoną, nie opisując żadnych działań ze strony jego osoby czy współoskarżonej, to jednak przyznał, że E. S. mogła doznać jakiś obrażeń, ale tylko z ręki N.K., która działała w samoobronie. Tym samym doznanie obrażeń przez E. S. w czasie i miejscu zarzucanego czynu okazało się możliwe nawet w świetle depozycji samego oskarżonego. Przy czym mimo, iż oskarżony J. Z. (1) powoływał się na osoby P. Z. i J. Z. (2), którzy mieli potwierdzić jego słowa dot. szarpania N.K. przez E. S., gdy potem pokrzywdzona została wygoniona z mieszkania, to jednak świadkowie ci swoimi relacjami takiego przebiegu zdarzenia w pełni nie potwierdzili. Bowiem J. Z. zeznał, że był w mieszkaniu oskarżonych, ale tylko 10 minut, widział i słyszał tylko, że doszło do awantury oraz to, że oskarżony wyganiał pokrzywdzoną z domu, nie było go zaś przy jakiejś szarpaninie czy „bitwie”, a tym samym świadek ten- nawet gdy starał się pomóc swoimi zeznaniami oskarżonemu- nie potwierdził opisywanej przez J. Z. okoliczności, że miało dojść do jakiejś szarpaniny współoskarżonej przez E. S.. Przy czym taki sposób relacjonowania opisu zdarzenia przez J. Z.- sąsiada oskarżonego słusznie został uznany przez sąd I instancji za niewiarygodny, gdy wyraźnie też z jego relacji wynika, że świadek ten pomija to co działo się w mieszkaniu oskarżonych pomiędzy awanturą a wyrzuceniem pokrzywdzonej z mieszkania. Stąd zeznania J. Z. nie mogły być takim dowodem który stanowiłby wiarygodne potwierdzenie wersji oskarżonego. Również zeznania P.Z. nie potwierdziły wyjaśnień oskarżonego, skoro P.Z. zeznał- podobnie jak pokrzywdzona- że poszedł spać, stąd nie wie co tam się działo, a jak się obudził to nie było tam pokrzywdzonej. Przy czym świadek ten zaznaczył, że potem rozmawiał z pokrzywdzoną, która mu powiedziała że została pobita przez oskarżonych i widział u niej podbite oko, a wcześniej podbitego oka nie miała, co wspiera relacje pokrzywdzonej a nie oskarżonego (czy współoskarżonej N.K.).

Reasumując więc powyższe, to materiał dowodowy oceniony przez pryzmat art. 7 kpk w sposób nie nasuwający żadnych wątpliwości wskazuje na sprawstwo i winę oskarżonych (w tym J. Z.), którą ustalono w sposób nienaruszający dyspozycji art. 5 § 2 kpk. Środek zaskarżenia wniesiony przez oskarżonego można zaś podsumować w ten sposób, że domaga się on uznania za wiarygodne swoich wyjaśnień, powołując się na pewne, wybrane okoliczności, gdy ostatecznie jego wyjaśnienia (i współoskarżonej) jako odosobnione i nie poparte wiarygodnymi dowodami, to nie zasługiwały na uwzględnienie. Tym bardziej, że to wersja pokrzywdzonej została pozytywnie zweryfikowana dokumentacją medyczną, opinią biegłej lekarz, a nawet zeznaniami świadka na którego powoływał się oskarżony tj. P.Z..

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których zarzut z apelacji i argumenty podniesione w apelacji, a w konsekwencji wniosek końcowy nie zasługiwały na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Cały Wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn dla których zarzut z apelacji i argumenty podniesione w apelacji, a w konsekwencji wniosek końcowy nie zasługiwały na uwzględnienie. Ponadto na aprobatę zasługuje kara wymierzona oskarżonemu, która nie może być uznana za rażąco surową skoro została orzeczona w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, przy uwzględnieniu przez sąd I instancji dotychczasowej karalności J. Z. (1).

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. II

W ustalonych okolicznościach sprawy, pomimo iż apelacja oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie, to zachodziły podstawy do zwolnienia J. Z. (1) od kosztów postępowania odwoławczego z uwagi na trudną sytuację materialną (art. 624§1kpk).

7.  PODPIS