Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 335/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 22 lutego 2024 r. w sprawie o sygn. akt II K 461/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

----------------

---------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

--------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.  rażące naruszenie przepisów postępowania karnego, w szczególności naczelnych zasad procesowych, mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku w postaci art. 2 § 2 k.p.k. w zw. art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. przejawiające się:

1)  w błędnym przyjęciu przez Sąd I instancji. Ze sprawstwo oskarżonego S. R. w popełnieniu w nocy z 2 na 3 listopada 2021 r. w Z. czynu z art. 279 § 1 k.k. na szkodę J. M. oraz Urzędu Miejskiego w Z. wynika z dowodów w postaci nagrań z monitoringu miejskiego, znajdujących się na płycie CD na k. 8 akt w sytuacji, gdy:

a)  analiza poszczególnych nagrań, znajdujących się na w/w płycie, na którą powołuje się Sąd meriti wskazuje, że:

- w sprawie brak jest zachowania ciągłości czasowej, na dwóch pierwszych nagraniach na płycie CD z k. 8 akt widocznych bowiem jest dwóch mężczyzn, którzy wchodzą do jednego z budynków ok. godz. 21:32 w dniu 03.11.202lr. i przebywają w nim dłuższy czas - co najmniej do godz. godz. 22.04. kiedy to kończy się drugie nagranie z (...) na płycie CD. natomiast na kolejnym nagraniu (trzecie nagranie na płycie CD z k. 8 akt) z monitoringu przy bramie (...) - widać dwóch mężczyzn, którzy przeskakują przez bramę ok godz. 22:03;

-

nic jest możliwe kategoryczne rozpoznanie mężczyzn widocznych na nagraniach;

-

osoby, które przeskakują przez bramę (...) ok godz. 22:03 były ubrane inaczej, niż osoby, widoczne na nagraniu z (...) (pierwsze nagranie na płycie CD z k. 8 akt) osoby te nie miały żadnych nakryć głowy, a jedna z tych osób miała jasne wstawki na spodniach oraz jasne podeszwy butów, podczas, gdy jedna z osób na nagraniu z (...) jest ubrana w całości na ciemno, a druga ma spodnie koloru ciemnoniebieskiego, kurtkę/bluzę w kolorze zbliżonym do zielonego oraz ciemne buty,

b)  usytuowanie monitoringu nie pozwala na ustalenie:

-

kto i jak rzekomo usuwa/wypycha szybę w budynku, znajdującym się na nagraniu oraz

-

kto i co dokładnie zabiera spod budynku (...),

c) przedmiotowe nagrania pozostają spójne z wyjaśnieniami oskarżonych w zakresie, w jakim oskarżeni wskazali, że:

-

na terenie (...)u znajdowały się również inne osoby, które dokonały kradzieży z w łamaniem,

-

gdy oskarżeni byli już na terenie (...)u, okno w budynku było otwarte, żaden z oskarżonych nie musiał więc usuwać szyby w celu dostania się do środka budynku,

skutkiem czego na podstawie dowodu tego nie jest możliwym jednoznaczne przyjęcie, że oskarżeni P. G. i S. R. w okresie od dnia 2 listopada 2021 roku do dnia 3 listopada 2021 roku. w Z. przy ulicy (...), rejonu (...), wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim uszkodzeniu ogrodzenia oraz wypchnięciu szyby w oknie w budynku (...) należącym do Urzędu Miejskiego w Z., dostali się do jego wnętrza, skąd zabrali w celu przywłaszczenia silnik do piły 1 fazowy, transformator, tubę sygnalizacyjna, dwa przedłużacze, kilof, podkasalkę, elektryczną, dwie wkrętarki z ładowarkami, pudełko z kablami, oraz kino domowe wraz z głośnikami marki S.:

2)  w dokonaniu przez Sąd I instancji dowolnej oceny dowodów w zakresie, dotyczącym ustalenia daty popełnienia czynu zabronionego i przyjęciu, że do zaistnienia przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. doszło w istocie „w nocy z na 3 listopada 2021 r.” względnie, „od dnia 2 listopada 2021 r. do dnia 3 listopada 2021 r." w sytuacji, gdy:

-

twierdzenie, że do zdarzenia miało dojść 2 listopada 2021 r. pochodzi od świadka - pokrzywdzonego J. M., który przekazał jednocześnie świadkowi A. F., że zdarzenie miało mieć miejsce w dniu 3 listopada ok godz. 22.10;

-

twierdzenie, że do zdarzenia miało dojść 3 listopada 2021 r., o ile znajduje potwierdzenie w zapisach z monitoringu, pozbawia w tym zakresie wiarygodności pokrzywdzonego J. M.,

Sąd I instancji uznał jednakże oba te twierdzenia za prawdziwe mimo ich oczywistej sprzeczności względem siebie, skutkiem czego nie doszło do jednoznacznego określenia, kiedy miało dojść do zdarzenia, zarzucanego oskarżonym oraz jakie dowody miały potwierdzać zaistnienie zdarzenia w konkretnej dacie;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

II.  błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na przyjęciu, że oskarżeni P. G. i S. R. w okresie od dnia 2 listopada 2021 roku do dnia 3 listopada 2021 roku. w Z. przy ulicy (...). rejonu (...), wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim uszkodzeniu ogrodzenia oraz wypchnięciu szyby w oknie w budynku (...) należącym do Urzędu Miejskiego w Z., dostali się do jego wnętrza, skąd zabrali w celu przywłaszczenia silnik do piły 1 fazowy, transformator, tubę sygnalizacyjna, dwa przedłużacze, kilof, podkaszarkę elektryczną, dwie wkrętarki z ładowarkami, pudełko z kablami, oraz kino domowe wraz z głośnikami marki S., o łącznej wartości 1300 złotych na szkodę J. M., czym działali na szkodę Urzędu Miasta w Z. w wysokości 600 złotych, tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w sytuacji, gdy na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności w postaci nagrań z monitoringu miejskiego oraz wyjaśnień oskarżonych oraz przedmiotów znalezionych u oskarżonych w chwili ich zatrzymania możliwym jest bezsporne przyjęcie co najwyżej, że oskarżeni dokonali zaboru w celu przywłaszczenia kina domowego, podkaszarki oraz pudełka z przewodami na łączną kwotę 500,- zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie wskazać należy, że zarówno apelacja jak i wniosek o uzasadnienie wyroku sądu odwoławczego pochodziły jedynie od obrońcy oskarżonego S. R.. Środek odwoławczy odnosił się do podważenia ustaleń sądu rejonowego
w zakresie przypisanego oskarżonemu w pkt 1 zaskarżonego orzeczenia czynu zakwalifikowanego z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Obrońca oskarżonego dopatrywała się po stronie sądu I instancji naruszenia przepisów proceduralnych odnoszących się głównie do dokonanej oceny dowodów jak i poczynienia na ich podstawie błędnych ustaleń faktycznych. Zarzuty korespondują ze sobą dlatego zasadnym jest odnieść się do nich łącznie.

Sąd rejonowy w pisemnych motywach wydanego rozstrzygnięcia w jasny
i całościowy sposób dokonał oceny zgromadzonych w sprawie dowodów wskazując, którym z nich nadał walor wiarygodności, a którym wiarygodności odmówił. Przeprowadzona ocena dowodów odpowiadała zasadom wiedzy, prawidłowego rozumowania oraz doświadczenia życiowego w związku z czym nie ulega wątpliwości, iż czyniła zadość wymogom wynikającym z art. 7 k.p.k. Poszczególne zebrane w niniejszej sprawie dowody miały rozbieżną wymowę, prawidłowo zatem Sąd I instancji dokonywał wnikliwej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego.
Zaznaczyć przy tym należy ponadto, że nie można skutecznie podnieść zarzutu naruszenia art. 7 k.p.k. przez wskazanie, że Sąd I instancji oparł się na dowodach obciążających oskarżonego, a nie uwzględnił zaś dowodów dla niego korzystnych, jeżeli całościowa ocena materiału dowodowego była swobodna.

Obrońca oskarżonego wskazywała ponadto naruszenie przez sąd rejonowy prawa procesowego w zakresie art. 410 k.p.k. Wskazany zarzut może być skutecznie podniesiony jedynie w sytuacji gdy ustalenia faktyczne oparto na dowodach, które nie zostały formalnie ujawnione w toku postępowania albo zostały pominięte przy procesie odtwarzania stanu faktycznego. Wskazana sytuacja nie zachodzi w przedmiotowej sprawie, z tego względu zarzuty apelacyjne odnoszące się do naruszenia przepisów postępowania karnego zmierzały w rzeczywistości do zakwestionowania dokonanej oceny dowodów.

Przypomnienia wymaga, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną treści przepisu art. 7 k.p.k. wówczas, gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i niekorzyść oskarżonego, jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego argumentowane w uzasadnieniu (vide: wyroki Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 1975 roku, II KR 355/74, OSNKW 1975/9/84; z dnia 22 stycznia 1975 roku, I KR 197/14, OSNKW 1975/5/58; z dnia 5 września 1974 roku, II KR 114/74, OSNKW 1975/2/28; z dnia 22 lutego 1996 roku, II KRN 199/15, PiPr. 1996/10/10; z dnia 16 grudnia 1974 roku, Rw 618/74, OSNKW 1975/3-4/47). Wszystkie te wymogi spełnia ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji i zaprezentowana w pisemnym uzasadnieniu wyroku.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy zauważyć należy, że sąd dysponował rozbieżnymi dowodami w zakresie ujawnionego zdarzenia. Oczywistym następstwem takiej sytuacji jest konieczność uznania przez orzekający sąd jedynie części dowodów za wiarygodne dokonując ich właściwej oceny. Rozbieżne pozostawały wyjaśnienia oskarżonego S. R. składane na różnych etapach postępowania karnego. W toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jak również wyraził wolę dobrowolnego poddania się karze. Dopiero w postępowaniu jurysdykcyjnym podważył wcześniej przedstawioną wersję wydarzeń, a zaistniałe sprzeczności miały być wynikiem nacisków ze strony policji. Za wiarygodną uznać należało jednak pierwotnie przedstawianą przez oskarżonego wersję zdarzeń, była bowiem spontaniczna, a wyjaśnienia zostały złożone niedługo po zaistniałym incydencie. Ponadto w toku procesu nie wykazano jakichkolwiek podstaw do uznania, że oskarżony S. R. miał interes w samooskarżeniu, jak również aby policjanci rzekomo wymusili na nim podpisanie protokołu zawierającego obciążającego go sformułowania. Współoskarżony P. G. w wyjaśnieniach składanych w toku postępowania przygotowawczego w szczegółowy sposób przedstawił przebieg zdarzenia z dokładnym wskazaniem na role jakie w chwili popełnienia czynu odegrali obaj sprawcy, dopiero
w dalszej części procesu zmieniając treść wyjaśnień poprzez wykluczanie dokonania włamania, a jedynie kradzieży z terenu (...) w Z.. Trafnie sąd I instancji ustalając fakty ocenił pierwsze wyjaśnienia obu oskarżonych za wiarygodne, wskazują na to zasady logiki i doświadczenia życiowego jak również treść pozostałych dowodów zgromadzonych w niniejszej sprawie. Przyjęte przez oskarżonych w dalszej części procesu twierdzenia odnośnie braku włamania uznać należy jedynie za opracowaną linię obrony.

Nie można odmówić wiarygodności treści zeznań świadka J. M. będącego pracownikiem placówki na terenie której doszło do zdarzenia. Konsekwentnie i spójnie przedstawił w zeznaniach ujawnioną kradzież z włamaniem. Będąc zatrudnionym na terenie wskazanego obiektu dokładnie znał bowiem stan infrastruktury i w momencie gdy przybył do pracy ujawnił zaistniałe uszkodzenie w postaci braku szyby jak również utracone w wyniku kradzieży mienie. Brak jest przy tym jakichkolwiek obiektywnych powodów, by poddawać w wątpliwość przedstawiony przez niego stan obiektu i brak znajdujących się na jego terenie przedmiotów. Ponadto sami oskarżeni częściowo potwierdzili w wyjaśnieniach zabór przedmiotów, na których utratę powoływał się wskazany świadek.

Kolejnym dowodem poddającym w wątpliwość forsowane przez oskarżonych
w dalszej fazie procesu twierdzenia odnośnie dokonaniu kradzieży bez pokonania zabezpieczeń pozostaje zapis z monitoringu. Faktem jest, że obraz jest nieczytelny, natomiast umiejscowienie kamery jest niekorzystne z perspektywy możliwości dokładnego odtworzenia przebiegu zdarzeń. Z tego względu wskazany dowód nie może być uznany w niniejszej sprawie za kluczowy przy ustaleniu faktów. Pomimo tego na nagraniu widać dwie osoby pokonujące ogrodzenie obiektu, poruszających się po jego terenie, a następnie również osobę pokonującą zabezpieczenie przy budynku używając przy tym siły fizycznej, podając następnie drugiej osobie znalezione wewnątrz przedmioty. Zapis monitoringu potwierdza zatem przedstawiony przez obu oskarżonych w pierwszej fazie procesu przebieg zdarzenia i koresponduje z ujawnionym przez świadka J. M. brakiem szyby w oknie budynku.

Przecenia przy tym obrońca oskarżonego S. R. znacznie zapisu
z monitoringu odnośnie ustalenia faktów, bowiem kluczowe znaczenie w omawianym zakresie miały dowody osobowe. Rację ma przy tym apelująca wskazując, że nagrania nie pozwala jednoznacznie ustalić tożsamości ujawnionych na nim osób jak również zabieranych przez nich przedmiotów. Nie sposób jednak na tej podstawie stwierdzić, że są to okoliczności pozwalające poddać w wątpliwość winę i sprawstwo oskarżonego
w zakresie przypisanego mu czynu w pkt 1 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku. Zauważyć należy, że data i godzina wskazana na zapisach monitoringu (...) oraz rynku w Z. nie muszą odpowiadać rzeczywistemu czasowi. Słusznie zatem sąd rejonowy przy ustaleniu faktów nie opierał się na dacie i godzinie ujawnionej na nagraniach, bazując w tym zakresie na wiarygodnych zeznaniach świadka J. M., który będąc pracownikiem (...) po porannym przybyciu do pracy ujawnił skutki zdarzenia niezwłocznie informując o tym fakcie pracowników urzędu miasta. Jednocześnie w pierwszych składanych zeznaniach wskazywał, że skutki zaistniałego włamania ujawnił rano dnia 3 listopada 2021 r. Rozbieżności co do daty zdarzenia w różnych dokumentach zgromadzonych w niniejszej sprawie mogą wynikać z faktu, że pracownicy urzędu miasta kierowali się datą i godziną ujawnioną na zabezpieczonym nagraniu. Również pracownicy urzędu miasta zawiadomieni
o zdarzeniu przesłuchani w charakterze świadków w osobach I. Z. i A. F. nie byli w stanie jednoznacznie stwierdzić kiedy świadek J. M. powiadomił ich o ujawnionym zdarzeniu. Nie poddaje to jednak w wątpliwość wiarygodności zeznań wskazanego świadka, od zdarzenia do momentu przesłuchania minął bowiem relatywnie długi okres, logicznym zatem jest brak pewności co do dokładnej daty. Słusznie jednak przy ustaleniu faktów sąd rejonowy nie opierał się na dacie i godzinie ujawnionej na zapisie monitoringu, a na pierwszych zeznaniach świadka, który ujawnił omawiane zdarzenie. Trafnie ponadto w stawianym obu oskarżonym zarzucie uogólniono, że do incydentu doszło w czasookresie pomiędzy dniem 2 a 3 listopada 2021 r. Sąd rejonowy natomiast w części dyspozytywnej wyroku słusznie doprecyzował opis czynu o dalsze ustalenia odnośnie skradzionego mienia. Obrońca oskarżonego niesłusznie doszukuje się przy tym sprzeczności w wersji zdarzeń przedstawianej przez J. M., bowiem nie ulega wątpliwości, że jego intencją na każdym etapie toczącego się procesu było wskazanie podanego wyżej czasookresu.

Odnośnie podnoszonego w apelacji zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia nadmienić należy, że prawidłowe pozostają ustalenia sądu I instancji w zakresie skradzionego mienia, znajdują one bowiem odzwierciedlenie w dowodach z zeznań w charakterze świadka pokrzywdzonego, który w toku procesu ujawnił kolejne utracone przedmioty. Zastrzeżeń sądu odwoławczego nie budzą zatem poczynione w tym zakresie ustalenia i stosowna zmiana opisu czynu
w części dyspozytywnej wyroku.

W związku z powyższym zaaprobować należy poczynione przez sąd rejonowy ustalenia faktyczne. Prawidłowa ocena materiału dowodowego wykazała winę
i sprawstwo oskarżonego S. R. w zakresie przypisanego mu czynu prawidłowo zakwalifikowanego z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Wyjaśnienia oskarżonych w zakresie w jakim wykazywali, że nie doszło do pokonania zabezpieczeń należało uznać jedynie za przyjętą w toku procesu linię obrony, która nie miała przy tym jakiegokolwiek poparcia w obiektywnych dowodach. Nie ulega wątpliwości, że obaj oskarżeni dokonali w inkryminowanym czasie kradzieży, natomiast prawidłowa ocena pozostałych dowodów w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje, że w tym celu konieczne było uprzednie pokonanie zabezpieczeń w postaci szyby znajdującej się
w budynku, do czego oskarżony S. R. wykorzystał siłę fizyczną. W sytuacji gdy oskarżeni początkowo przyznali się do popełniania omawianego czynu zabronionego i ich pierwsze wyjaśnienia korespondowały z pozostałymi obciążającymi dowodami logicznym pozostaje, że dopiero w dalszej fazie procesu podjęli nieudolną próbę deprecjonowania swojego udziału w zdarzeniu celem osiągnięcia korzystniejszej kwalifikacji prawnej i tym samym łagodniejszego wyroku.

Okoliczności wskazywane w apelacji nie pozwoliły na skuteczne podważenie prawidłowych ustaleń faktycznych sądu rejonowego poprzedzonych swobodną oceną dowodów. Uwzględniając wszelkie korzystne jak i niekorzystne z perspektywy oskarżonego okoliczności sąd rejonowy słusznie uznał winę i sprawstwo oskarżonego S. R. w zakresie przypisanego mu czynu zabronionego w pkt 1 części dyspozytywnej wyroku, którego kwalifikacja prawna jest prawidłowa. Nie doszło zatem do naruszenia powołanych w apelacji przepisów procedury karnej tj. art. 2 § 2 k.p.k. oraz art. 4 k.p.k., a wyrok sądu rejonowego w omawianym zakresie uznać należało za prawidłowy i odpowiadający prawu.

Wniosek

I.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Zgorzelcu,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

II.  zmianę zaskarżonego wyroku i:

a)  uniewinnienie oskarżonego S. R. od czynu, ujętego w pkt. 1 wyroku.

b)  uchylenie obowiązku naprawienia szkody z pkt. 2 wyroku w całości w stosunku do oskarżonego S. R..

c)  uchylenie orzeczonej w stosunku do oskarżonego S. R. w pkt. 5 wyroku kary łącznej;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Mając na względzie argumentację przytoczoną w poprzedniej części uzasadnienia prowadzącą do uznania zarzutów obrońcy oskarżonego za nietrafne, złożone wnioski
o zmianę lub uchylenie zaskarżonego wyroku uznać należało za niezasadne. W treści środka odwoławczego nie wykazano bowiem jakichkolwiek nieprawidłowości
w zaskarżonym wyroku skutkujących koniecznością jego zmiany lub uchyleniem i takich też okoliczności nie dopatrzył się sąd odwoławczy działając z urzędu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok w całości utrzymany w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W sytuacji, gdy zarówno ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę zaskarżonego wyroku nie nasuwają zastrzeżeń co do ich prawidłowości, gdy wątpliwości nie budzi prawidłowość przyjętej przez sąd rejonowy kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 1 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, a orzeczona kara jest adekwatna do społecznej szkodliwości czynów i stopnia winy oskarżonego ponadto trafne jest rozstrzygnięcie również w zakresie kary łącznej obejmującej wspomnianą karę jednostkową oraz odnośnie obowiązku naprawienia szkody, zaskarżony wyrok jako prawidłowy należało zgodnie z art. 437 § 1 k.p.k. utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------

-------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 29 ustawy prawo o adwokaturze sąd okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego adw. U. S. kwotę 840 zł tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu
w postępowaniu odwoławczym powiększone o kwotę 193 zł 20 gr tytułem należnego podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego jak również jego aktualny pobyt w jednostce penitencjarnej sąd okręgowy zwolnił go od zapłaty na rzecz skarbu państwa kosztów sądowych za postepowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uznanie winy i sprawstwa oskarżonego S. R. w zakresie przypisanego w pkt 1 części dyspozytywnej wyroku czynu z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana