Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 907/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 24 kwietnia 2024 r., wydany w sprawie II K 592/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Y. S.

uprzednia karalność oskarżonego za występek z art. 178a § 1 k.k.

aktualna karta karna

k. 203

2.1.1.2.

Y. S.

sytuacja majątkowa oskarżonego

wydruk informacji o dochodach oskarżonego z systemu teleinformatycznego ministra ds. finansów publicznych

k. 193

2.1.1.3.

Y. S.

dane dotyczące naruszania przez oskarżonego przepisów ruchu drogowego

informacja o naruszeniach wpisanych do ewidencji kierujących pojazdami silnikowymi lub motorowerami naruszających przepisy ruchu drogowego

k. 205

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

aktualna karta karna

Omawiany dowód charakter dokumentu urzędowego, którego wiarygodność nie budzi żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana w toku postępowania odwoławczego.

2.1.1.2

wydruk informacji o dochodach oskarżonego z systemu teleinformatycznego ministra ds. finansów publicznych

Omawiany dowód charakter dokumentu urzędowego, którego wiarygodność nie budzi żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana w toku postępowania odwoławczego.

2.1.1.3

informacja o naruszeniach wpisanych do ewidencji kierujących pojazdami silnikowymi lub motorowerami naruszających przepisy ruchu drogowego

Omawiany dowód charakter dokumentu urzędowego, którego wiarygodność nie budzi żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana w toku postępowania odwoławczego.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obrazy art. 4 k.p.k. oraz art. 5 § 2 k.p.k. polegającej na uwzględnianiu jedynie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego, w tym ocenie zebranego materiału dowodowego w sposób mający umożliwić poparcie z góry przyjętych założeń oraz interpretowanie nie dających się usunąć wątpliwości wyłącznie na niekorzyść oskarżonego, sprzecznie z zasadą in dubio pro reo

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa, przepis art. 4 k.p.k. nie może być samoistną podstawą zarzutów odwoławczych. Statuuje on bowiem jedną z generalnych zasad rządzących procesem karnym, tj. zasadę obiektywizmu, która to zasada znajduje następnie konkretyzację w części szczegółowej kodeksu. Wskazać zatem należy, że treścią zarzutu może być wyłącznie naruszenie konkretnych, szczegółowo wskazanych przepisów, nie zaś zasady generalnej. W związku z tym, chcąc zarzucić organom nieprzestrzeganie omawianej zasady procesowej, należy w środku odwoławczym te przepisy powołać (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 18 maja 2023 r., II AKa 47/23, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 2023r., III KK 320/23).

Należy również wskazać, że dla oceny, czy nie został naruszony zakaz in dubio pro reo nie są istotne wątpliwości strony, ale to, czy orzekający sąd powziął wątpliwości, co do treści ustaleń faktycznych lub wykładni prawa i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego, względnie czy wątpliwości takie powinien był powziąć. Obraza tego zakazu nie zachodzi, gdy ustalenia faktyczne zależą od dania wiary określonemu dowodowi lub grupie dowodów, bądź wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż nie każdy z przeprowadzonych w toku postępowania dowodów będzie stanowił podstawę dokonywania ustaleń faktycznych. Z treści normy art. 5 § 2 k.p.k. nie można natomiast czynić narzędzia, nakazującego dokonywanie ustaleń faktycznych zawsze na korzyść oskarżonego w razie jakichkolwiek wątpliwości. Norma z art. 5 § 2 k.p.k. jest przede wszystkim adresowana do sądu. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2016 r., wydany w sprawie II AKa 260/16)

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzoną wyżej niezasadność zarzutu apelacji skorelowany z nim wniosek również nie mógł zostać uwzględniony.

3.2.

obrazy art. 366 § 1 k.p.k. polegającej na niewyjaśnieniu wszystkich okoliczności sprawy, w tym w szczególności pominięcie dowodu z printscreen telefonu D. B., który po ucieczce z trzema innymi osobami (w tym oskarżonym) wysyła informację geolokalizacji (pinezkę) do V. D., aby ten po niego przyjechał

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. Powołany przez skarżącą artykuł, którego obrazę zarzuca dotyczy tzw. kierownictwa formalnego rozprawą, przez które należy rozumieć oddziaływanie na uczestników procesu, by przestrzegali porządku rozprawy, z jednoczesnym wytyczaniem kierunku jej przebiegu. W ramach tego obowiązku przewodniczący rozprawy powinien czuwać nad zachowaniem wymagań formalnych co do kolejności czynności w przebiegu rozprawy, baczyć, by uczestnicy postępowania mieli realną możliwość realizacji ich uprawnień procesowych, a także dbać o zachowanie ładu i spokoju na sali sądowej. Trudno zatem z treści tego przepisu wnioskować, iż jego ewentualne naruszenie ma wpływ na ocenę dowodów w sprawie przeprowadzanych. Powyższe potwierdza także pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Katowicach, w uzasadnieniu wyroku z dnia 12 sierpnia 2020 r., wydanego w sprawie II AKa 290/20, zgodnie z którym obowiązek nałożony na przewodniczącego rozprawy w ramach art. 366 § 1 k.p.k. obejmuje tylko wyjaśnienie istotnych okoliczności sprawy. To jakie okoliczności są "istotne", jest kwestią podlegającą ocenie, a ewentualne naruszenie art. 366 § 1 k.p.k. musi być oceniane przez pryzmat realizacji zasad prawdy materialnej, a więc poprzez ocenę dokonanych ustaleń faktycznych. W realiach natomiast niniejszej sprawy, obrońca przedstawił wyłącznie wydruk wiadomości wysłanej rzekomo przez świadka D. B. do V. D.. Należy przy tym wskazać, że wiadomość ta nie posiada pełnej daty jej wysłania, jak też w żaden sposób nie pozwala na ustalenie faktycznego jej nadawcy ani odbiorcy. Sąd z urzędu próbował zweryfikować jej prawdziwość, jednakże ze względów technicznych okazało się to niemożliwe. W analizowanej zatem sytuacji, to na obrońcy jako na stronie wnoszącej o dopuszczenie dowodu ciążył obowiązek wykazania (chociażby poprzez dostarczenie telefonu z którego została wysłana), że omawiana wiadomość została wysłana w dacie inkryminowanego zdarzenia oraz że dane nadawcy i odbiorcy są zgodne z przedstawioną przez niego tezą dowodową. Na marginesie należy również podnieść, że z uwagi na fakt, iż przeciwko D. B. w związku z niniejszą sprawą toczy się aktualnie postępowanie o czyn z art. 233 § 1 k.k., powoływanie się na jego depozycje dotyczące zdarzenia oraz rzekomo podejmowanych przez niego działań nie może zostać zaaprobowane przez Sąd odwoławczy.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzoną wyżej niezasadność zarzutu apelacji skorelowany z nim wniosek również nie mógł zostać uwzględniony.

3.3.

naruszenia art. 4, 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. przez błędną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego i przekroczenie zasad swobodnej oceny dowodu, w szczególności przez oparcie głównych ustaleń w sprawie jedynie na zeznaniach świadków (funkcjonariuszy Policji M. R. i J. S.), które są sprzeczne z materiałem dowodowym w postaci dokumentów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie, dokonał wszechstronnej analizy materiału dowodowego oraz poczynił właściwe ustalenia faktyczne, na podstawie których prawidłowo ustalił, że oskarżony dopuścił się popełnienia obydwu zarzucanych mu przestępstw. Przesłanki, którymi kierował się przy wydaniu zaskarżonego rozstrzygnięcia nie budzą jakichkolwiek wątpliwości oraz znajdują pełne odzwierciedlenie w jego uzasadnieniu, które zostało sporządzone w sposób umożliwiający kontrolę instancyjną wyroku. Sąd Rejonowy prawidłowo również ustalając przebieg inkryminowanego zdarzenia bazował w znacznej mierze na zeznaniach świadków M. R. i J. S., którzy jako funkcjonariusze Policji dokonali zatrzymania oraz prowadzili czynności z oskarżonym. Zeznania te, odmiennie od twierdzeń skarżącego znajdują pełne potwierdzenie w prawidłowo odczytywanym, nieosobowym materiale dowodowym. Z uwagi na postawienie przez obrońcę konkretnych zarzutów w zakresie zebranych w sprawie dokumentów (z czego skarżący wywodzi błędy w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę zaskarżonego wyroku), Sąd Okręgowy odniesie się szerzej do tej kwestii w ramach rozważań w pkt. 3.4. Wyjaśnienia oskarżonego stanowią natomiast w ocenie Sądu Okręgowego wyłącznie przejaw przyjętej przez niego linii obrony oraz nie znajdują oparcia w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, przez co nie mogły zostać uznane za wiarygodne. Należy w tym miejscu wskazać, iż Sąd Okręgowy w całości podziela pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Warszawie, stanowiący, że odmówienie wiary niektórym zeznaniom lub wyjaśnieniom złożonym przez świadków lub oskarżonych, a w rezultacie ich pominięcie jako podstawy dowodowej podczas dokonywanych ustaleń faktycznych, nie może być utożsamiane ani z brakiem oceny okoliczności, których tego rodzaju dowód dotyczy w kontekście finalnego rozstrzygnięcia, ani też nie jest wyrazem złamania zasady bezstronności sądu, bowiem odmowa przyznania waloru wiarygodności niektórym z przeprowadzonych dowodów, przy jednoczesnej aprobacie i uwzględnieniu innych dowodów, jest niczym więcej niż realizacją przysługującego sądowi orzekającemu uprawnienia w ramach czynienia ustaleń faktycznych, z pełnym uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów wymienionej w art. 7 k.p.k. (por. wyrok SA w Warszawie z dnia 26 czerwca 2020 r., wydany w sprawie II AKa 98/20). Ponadto, z szeregu orzeczeń Sądu Najwyższego jednoznacznie wynika, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną reguły z art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego oraz jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku. Ocena wiarygodności przeprowadzonych dowodów jest zarówno oceną każdego z dowodów z osobna, jak i oceną każdego dowodu w powiązaniu z innymi dowodami, a nadto oceną całokształtu materiału dowodowego, z którego wynikają określone ustalenia faktyczne, a obrazy art. 7 k.p.k. nie stanowi fakt, że w ocenie strony poczynione ustalenia faktyczne i ocena dowodów jest dla skazanego niekorzystna i nie spełnia jego oczekiwań (por. wyrok SN z dnia 12 marca 2020 r. wydany w sprawie V KK 48/19, postanowienie SN z dnia 17 marca 2020 r., wydane w sprawie V KK 263/19).

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzoną wyżej niezasadność zarzutu apelacji skorelowany z nim wniosek również nie mógł zostać uwzględniony.

3.4.

błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść wydanego orzeczenia, a polegającego na stwierdzeniu, że:

- oskarżony przyznał się na etapie postępowania przygotowawczego, że to on prowadził w tym dniu pojazd, gdy tymczasem ani z wyjaśnień, ani z dokumentów nie wynika, że oskarżony prowadził w tym dniu pojazd,

- wyjaśnienia oskarżonego stoją w jawnej sprzeczności z wyjaśnieniami z postępowania przygotowawczego (przy obecności tłumacza), gdy tymczasem tłumaczenia były w języku rosyjskim (w postępowaniu przygotowawczym), którego oskarżony nie zna, a wszystkiego dokładnie w języku polskim nie rozumie. Błędne jest stanowisko Sądu, jakoby oskarżony dobrze władał językiem polskim skoro w dokumentach k. 4-5 funkcjonariusze Policji podali: Znajomość języka polskiego: słaba,

- zeznania świadków (funkcjonariuszy Policji M. R. i J. S.) są logiczne i spójne, gdy tymczasem sprzeczne są z dokumentacją zgromadzoną w sprawie (k. 4-5 akt)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przedstawiony zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. Wnikliwa analiza całości materiału dowodowego zebranego w sprawie (wbrew twierdzeniom obrońcy) nie daje podstaw do stwierdzenia, iż Sąd Rejonowy w Otwocku dopuścił się jakiegokolwiek błędu przy ustalaniu stanu faktycznego.

Odnosząc się bezpośrednio do wymienionych przez obrońcę rzekomych nieścisłości należy wskazać, że zgodnie z protokołem przesłuchania podejrzanego (k. 24), w dniu 2 maja 2022 r. Y. S. wyjaśnił, że przyznaje się do tego, że nie zatrzymał się do kontroli, natomiast nie przyznaje się do tego, że jechał po narkotykach. Jego postawa procesowa uległa diametralnej zmianie dopiero podczas składania wyjaśnień w toku przewodu sądowego, po ustanowieniu w sprawie obrońcy. Również kwestia deklaracji podsądnego w zakresie znajomości języka polskiego znacząco ewoluowała w toku prowadzonego przeciwko niemu postępowania. Policjanci, którzy wykonywali czynności z zatrzymanym, sporządzając protokół zapisywali w nim dokonywane na bieżąco obserwacje. W dokumencie na który powołuje się obrońca nie zawarto rubryki dotyczącej "komunikatywnej" znajomości języka polskiego, w związku z czym funkcjonariusze zmuszeni byli określić stwierdzoną przez nich znajomość przez oskarżonego języka polskiego jako słabą. Zupełnie niezrozumiałym również jest zarzut, jakoby podsądny nie znał języka rosyjskiego i w związku z tym został nieprawidłowo przesłuchany z udziałem tłumacza przysięgłego tego języka, podczas gdy w toku prowadzonych z jego udziałem czynności Y. S. oświadczył że rozumie język rosyjski i porozumiewa się nim. Co więcej, obecny na przesłuchaniu tłumacz przysięgły języka rosyjskiego nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń w zakresie możliwości skutecznego porozumiewania się z podsądnym.

W ocenie również Sądu Okręgowego wręcz kuriozalnymi są zarzuty skarżącej dotyczące rzekomej niezgodności sporządzonej przez funkcjonariuszy dokumentacji z ich zeznaniami. W realiach bowiem niniejszej sprawy, dotyczący podejrzanego protokół badania na obecność substancji odurzających w organizmie został sporządzony bezpośrednio po zatrzymaniu na skutek prowadzonego za nim pościgu pieszego, po którym na skutek uskarżania się na ogólne złe samopoczucie go odwieziono do szpitala na badania. Oskarżony mógł zatem momencie badania w sposób spowolniony reagować na komendy oraz poruszać się chwiejnie. Okoliczność ta natomiast w żaden sposób nie wyklucza możliwości sprawnego biegania, zwłaszcza w sytuacji gdy Y. S. chciał uciec przed ścigającymi go policjantami. Wbrew również twierdzeniom skarżącej, w znajdującym się na k. 8-9v. protokole przeszukania pojazdu M. zaznaczono rubrykę, z której wynika, że w toku przeszukania nie znaleziono osoby podejrzanej, rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub dowód innego przestępstwa albo wykroczenia, podlegających zajęciu, przepadkowi lub których posiadanie jest zabronione. Y. S. natomiast, po dokonanym zatrzymaniu, był uczestnikiem przeszukania prowadzonego przez niego pojazdu, co wynika ze złożonego przez niego podpisu pod protokołem. Argumentacja obrońcy, wywodzącego, że w toku przeszukania rzekomo nie znaleziono podejrzanego i w związku z tym nie można przypisać Y. S. prowadzenia przeszukiwanego pojazdu pod wpływem środków odurzających jawi się w ocenie Sądu Okręgowego jako, oględnie mówiąc, mało profesjonalna.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzoną wyżej niezasadność zarzutu apelacji skorelowany z nim wniosek również nie mógł zostać uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

w realiach niniejszej sprawy nie stwierdzono istnienia takich okoliczności

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 24 kwietnia 2024 r., wydany w sprawie II K 592/22

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja obrońcy oskarżonego Y. S. nie zasługuje na uwzględnienie. Mając na uwadze całość przedstawionych wyżej rozważań Sąd Okręgowy uznał, iż brak jest jakichkolwiek podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez skarżącego. Argumentacja przedstawiona w treści apelacji obrońcy nie wzbudziła bowiem żadnych wątpliwości, co do słusznych ustaleń Sądu Rejonowego w zakresie przypisania oskarżonemu sprawstwa w zakresie obydwu zarzucanych mu czynów, jak również ich kwalifikacji prawnej, przyjętej w części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku. Wymierzona oskarżonemu kara łączna 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie, jak również środki karne w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz świadczenia pieniężnego w kwocie 10 000 zł w żadnej mierze nie są również rażąco ani niewspółmiernie surowe, są zgodne z dyrektywami wymiaru kary opisanymi w treści art. 53 k.k. Może wręcz zostać uznana za łagodną, w stosunku do kar orzekanych zwykle za tego typu występki.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd Okręgowy na podstawie art. 635 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

7.  PODPIS

SSO Adam Bednarczyk

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana