Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSR del. Agnieszka Maszner

protokolant: sekretarz sądowy Paulina Smoderek

po rozpoznaniu dnia 9 października 2023 r.

sprawy A. Z. córki H. i B., ur. (...) w T.

obwinionej o wykroczenie z art. 107 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinioną

od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie

z dnia 24 stycznia 2023 r. sygn. akt II W 499/22

orzeka:

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Legionowie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie wydanego w sprawie VI Ka 936/23 .

A. Z. została obwiniona o to, że w okresie od 26 maja 2022 roku do dnia 27 maja 2022 roku w miejscowości D., gm S. poprzez wykonywanie licznych połączeń telefonicznych oraz nagrywanie się na pocztę głosową w celu dokuczenia złośliwie niepokoi D. S. t.j. o czyn z art. 107 k.w.

Wyrokiem Zaocznym z dnia 24 stycznia 2023r w sprawie o sygn. akt II W 409/23 Sąd Rejonowy w Legionowie uznał obwinioną za winną zarzucanego jej czynu z art. 107 kw i wymierzył jej karę 1500 zł grzywny, zasądził od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 250 złotych tytułem kosztów postępowania oraz na rzecz oskarżycielki posiłkowej kwotę 442,80 zł tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika

Powyższy wyrok zaoczny w całości zaskarżyła obwiniona, która w pierwszej kolejności podniosła zarzut niezasadnego rozpoznania sprawy pod jej nieobecność mimo jej należytego usprawiedliwienia, co uniemożliwiło jej złożenie wyjaśnień oraz zadawanie pytań świadkom. W dalszej kolejności obwiniona zakwestionowała ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I Instancji w zakresie dania wiary zeznaniom świadka P. S., wskazania, iż Sąd oparł się na zeznaniach obwinionej w sytuacji gdy takie zeznania nigdy nie zostały złożone oraz wskazania, że nawiązywanie połączeń telefonicznych stanowiło złośliwe niepokojenie pokrzywdzonej. W konsekwencji obwiniona domagała się zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienie obwinionej od zarzucanego jej czynu bądź uchylenia tego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja okazała się zasadna, a uchybienie, jakim dotknięty był zaskarżony wyrok było tego rodzaju, iż nakazywało jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Legionowie.

Sąd Okręgowy ustalił, iż obwiniona w postępowaniu nie była reprezentowana przez obrońcę i w żadnym z doręczonych jej pouczeń nie została pouczona w jaki sposób zgodny z obowiązującymi przepisami należy usprawiedliwić nieobecność na rozprawie głównej.

Termin rozprawy głównej został wyznaczony na dzień 24 stycznia 2023r. Wezwanie wysłane na adres obwinionej wróciło do Sądu Rejonowego awizowane podwójnie nie podjęte w terminie. Pismem z dnia 23 stycznia 2023r obwiniona wysłanym pocztą elektroniczną złożyła wniosek o odroczenie rozprawy. We wniosku obwiniona wskazała, iż w dniu 15 sierpnia 2022 doznała skomplikowanego urazu żuchwy, przeszła poważną operację, W piśmie obwiniona wskazała, iż nadal ma problemy z mówieniem, odczuwa silne bóle i czeka ją długotrwałe leczenie stomatologiczne. Obwiniona wskazała, iż na żądanie Sądu przedstawi dokumentację medyczną. Jednocześnie obwiniona wskazała, że zgodnie z treścią art. 91 ustawy z dnia 16 kwietnia 2020r o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 usprawiedliwienie niestawiennictwa przez Sądem z powodu choroby nie wymaga przedstawienia zaświadczenia wystawionego przez lekarza sądowego. Wniosek obwinionej został przedstawiony sędziemu referentowi, który zarządził, iż należy go rozpoznać na rozprawie.

Obwiniona nie stawiła się na rozprawę główną wyznaczoną na dzień 23 stycznia 2023 roku. Na rozprawie Sąd I Instancji po odebraniu stanowiska pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej postanowił na podstawie art. 71 § 4 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia prowadzić rozprawę zaocznie pod nieobecność obwinionej. Sąd Rejonowy w uzasadnieniu postanowienia wskazał, iż obwiniona była prawidłowo wezwana na termin, nie stawiła się bez usprawiedliwienia, swoją nieobecność powinna usprawiedliwić zaświadczeniem lekarskim zaś powoływanie się na zabiegi medyczne z sierpnia 2022 r wskazują na to że obwiniona mogła wziąć udział w rozprawie.

Sąd II Instancji zważył, że zgodnie z art. 71 § 4 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia w razie nieusprawiedliwionej nieobecności obwinionego, któremu doręczono wezwanie na rozprawę, przeprowadza się rozprawę zaocznie. Sąd Okręgowy uznał jednak, iż decyzja Sądu I Instancji nie była prawidłowa. Obwiniona działała w sprawie bez profesjonalnego obrońcy, wskazała we wniosku o odroczenie rozprawy, iż obecny stan jej zdrowia uniemożliwia udział w rozprawie głównej, zobowiązała się na żądanie Sądu do złożenia do akt dokumentacji lekarskiej oraz wskazała jak rozumie zapis art. 91 ustawy z dnia 16 kwietnia 2020r o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2. Sąd II Instancji zważył, iż obwiniona błędnie zinterpretowała powyższy przepis uznając, iż jest zwolniona od dostarczenia do Sądu jakiegokolwiek zaświadczenia lekarskiego jednak z treści jej pisma nie wynika, iż nie zamierza takiego zaświadczenie dostarczyć. Sąd Okręgowy zważył również iż obwiniona, nigdy nie została pouczona o prawidłowym usprawiedliwieniu nieobecności na rozprawie.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd I Instancji winien był uwzględnić wniosek o odroczenie rozprawy wezwać obwinioną do przedłożenia zaświadczenia lekarskiego wystawionego przez lekarza nie będącego lekarzem sądowym, w tym lekarza pod opieką którego obwiniona pozostaje. Nieuwzględnienie wniosku o odroczenie rozprawy i wydanie wyroku zaocznego stanowiło naruszeniu dyspozycji art. 71 § 4 kpw , a w konsekwencji naruszenie prawa obwinionej do obrony.

Z tych powodów Sąd Odwoławczy nie dokonując merytorycznej kontroli zaskarżonego orzeczenia uchylił je i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania