Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 97/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 4 października 2022 r. sygn. akt II K 1291/20 .

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

K. H.

Pożar miał charakter żywiołowy i zagrażał mieniu w wielkich rozmiarach.

Opinia uzupełniająca biegłego J. S..

915-926

2.1.1.2.

j.w.

Pożar rozprzestrzeniał się od dachu w kierunku poddasza.

Opinia uzupełniająca biegłego J. S.

978- 989

2.1.1.3.

j.w.

Oskarżony nie był karany

Karta karna

947

2.1.1.4.

j.w.

Oskarżony uzyskuje dochody pozwalające na uiszczenie kosztów sądowych.

Dane e- puap

878

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

i.2.1.1.2.

Opinie uzupełniające biegłego J. S.

Opinie są wiarygodne. Są pełne, jasne i logiczne. Biegły odniósł się do zagadnień wskazanych w opinii prywatnej. Odpowiedział także na pytania obrońcy oskarżonego. Opinie logicznie wyjaśniają mechanizm powstania pożaru i wraz z zeznaniami świadków jednoznacznie wskazują, że oskarżony działał nieumyślnie gdyż nie zachował należytej ostrożności w obchodzeniu się z narzędziami takimi jak szlifierka i palnik gazowy dokonując naprawy wentylacji na dachu budynku krytym strzechą. Biegły logicznie uzasadnił dlaczego doszedł do przekonania, że pożar powstał na dachu budynku i rozprzestrzeniał się w kierunku poddasza. Wskazał także kryteria oceny dlaczego uznał, że pożar zagrażał mieniu w wielkich rozmiarach. Wnioski opinii uzupełniających znajdują potwierdzenie w materiale poglądowym w postaci zdjęć wykonanych na miejscu zdarzenia i przebiegu akcji gaśniczej przeprowadzonej przez Straż Pożarną.

2.1.1.3.

Karta karna

Dokument wiarygodny. Wystawiony przez właściwy organ w ramach jego kompetencji.

2.1.1.4.

Dane e- puap

j.w.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

3.2.

3.2.

- błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia a polegający na dowolnym przyjęciu, iż oskarżony w dniu 13 lipca 2016 r. dopuścił się nieumyślnego spowodowania zdarzenia zagrażającego mieniu w wielkich rozmiarach w postaci pożaru w ten sposób, że w dniu 13 lipca 2016 r. w miejscowości J. (...) gm. J. woj. (...) przy ul. (...) wykonując na dachu restauracji (...) zlecone mu przez D. R. prace związane z montażem wentylacji kuchennej i uszczelnianiem przewodu wentylacyjnego nie zachował należytej ostrożności i używał szlifierki i palnika gazowego do grzania papy termozgrzewalnej, czym doprowadził do zapalenia się poszycia dachowego konstrukcji nośnej budynku, elewacji i wyposażenia lokalu powodując tym straty w kwocie 521 166,57 zł na szkodę (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. podczas gdy zarówno z wyjaśnień oskarżonego złożonych w postępowaniu przygotowawczym i jurysdykcyjnym jak i z zeznań świadków złożonych w toku postępowania przygotowawczego w toku przewodu sądowego a w szczególności zeznań strażaków biorących udział w akcji gaśniczej oraz dopuszczonych przez sąd dowodów z dokumentów, w tym zdjęć ze zdarzenia, po i w trakcie pożaru jednoznacznie wynika, iż oskarżony nie mógł realnie sprowadzać przedmiotowego pożaru, co nie pozwala na uznanie sprawstwa przypisanego przestępstwa;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny gdyż swoje wnioski o winie i kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego wyprowadził na podstawie oceny całego zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego, który poddał analizie stosując zasady wskazane w art. 7 i art. 410 k.p.k. Nie ulega przecież wątpliwości, że w dniu 13 lipca 2016 r., doszło do pożaru dachu budynku restauracji położonej w J. (...)przy ul. (...) zaś w akcji gaśniczej uczestniczyły 23 jednostki straży pożarnej. Zasadnie sąd I instancji ustalił, że pożar rozprzestrzeniał się z siłą żywiołową i zagrażał rozprzestrzenieniem się na sąsiednie budynki, także drewniane. Opierał się na wiarygodnej opinii wydanej przez biegłego sądowego do spraw pożarnictwa. Na etapie postępowania odwoławczego biegły złożył opinie uzupełniające logicznie i przekonywująco odpowiadając na pytania oskarżonego i obrońcy.

Jak wynika z wyroku Sądu Najwyższego z 27.02.1933 r., III K 28/33, (OSN(K) 1933/8, poz. 149) „ Pożar, jako zdarzenie powodujące katastrofę musi mieć charakter żywiołowy. Dlatego aby pożar był traktowany jako sprowadzenie katastrofy w rozumieniu art. 163 k.k., albo musi zagrażać przerzuceniem się ognia na większą liczbę obiektów nieruchomych lub ruchomych (lasy, składy towarów), albo objęciem przez podłożony ogień chociażby jednego obiektu znacznych rozmiarów, nawet wtedy, gdy rozszerzenie się pożaru na inne budynki lub inne obiekty jest niemożliwe.

O tym, że to oskarżony dokonując naprawy wentylacji spowodował zatlenie ognia świadczą następujące dowody, które ocenione łącznie potwierdzają ustalenia sądu I instancji w zakresie winy i kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu. Po pierwsze tylko oskarżony znajdował się na dachu budynku w momencie gdyż świadkowie A. K. , D. R., A. R. zauważyli dym wydobywający się spod strzechy . Celem działania oskarżonego było dokonanie naprawy wentylacji . Oskarżony został wezwany jako fachowiec do wykonania takiej naprawy. Wewnątrz budynku nie były prowadzone inne prace związane z wentylacją w tym czasie. Wniosek ten wynika z zeznań świadków D. R., A. K. i A. R.. Byli oni na miejscu zdarzenia. Widzieli dym wydobywający się spod strzechy na dachu budynku w czasie gdy oskarżony dokonywał naprawy wentylacji. Opisali jakie prace oskarżony wykonywał i jak zareagował na pożar. Oskarżony po zauważeniu dymu zszedł z dachu po drabinie i zwrócił się do A. K. o pomoc w ugaszeniu ognia. Jednocześnie oskarżony poinformował świadka o wystąpieniu ognia mówiąc o tym, że używał palnika gazowego do zgrzania papy termoizolacyjnej. Świadek A. K. widział także , że oskarżony używa szlifierki. Okoliczności te potwierdził świadek D. R.. Ponadto przedłużacze doprowadzające prąd na dach budynku zwisał w miejscu gdzie stała drabina, którą oskarżony dostał się na dach w celu wykonania naprawy. Fakt ten oznacza, że oskarżony do naprawy wentylacji wykorzystał także narzędzia zasilane prądem elektrycznym. Chociaż miejsce najbardziej ziszczone przez ogień znajduje się w odległości ok. 2 metrów od miejsca gdzie oskarżony pracował uszczelniając wentylację na dachu budynku to jak wynika z opinii biegłego d.s. pożarnictwa J. S., iskra z użytej szlifierki mogła spowodować zatlenie padając w pewnej odległości na poszycie dachu.

W nieostrożnym obchodzeniem się z narzędziami takimi jak palnik gazowy do zgrzewania papy i szlifierka biegły upatrywał przyczynę zatlenia strzechy jaką pokryty był dach budynku, na którym oskarżony wykonywał prace naprawcze wentylacji. Opinie uzupełniające wydane w toku postępowania odwoławczego potwierdzają ustalenia sądu I instancji. Opinie biegłego sądowego są w pełni wiarygodne, bowiem są pełne, jasne i logicznie umotywowane. Należy wskazać, iż opinie biegły wydawał na podstawie obszernego materiału dowodowego w postaci zdjęć wykonanych przez strażaków obecnych na miejscu zdarzenia, oraz na podstawie zdjęć wykonanych przez pokrzywdzonego i oskarżonego. Szczególnie znamienne jest zdjęcie znajdujące się na karcie 451 gdyż w sposób naoczny przekonuje, że ogień rozprzestrzeniał się w dół z dachu na poddasze a nie odwrotnie. Zdjęcie przedstawia zniszczony dach i nieuszkodzone poddasze. To zdjęcie potwierdza wnioski opinii biegłego do spraw pożarnictwa. Tak więc zasadnie sąd I instancji ustalił, że bezpośrednią przyczyną powstania pożaru była nieostrożność oskarżonego podczas wykonywania prac niebezpiecznych pod względem pożarowym i używanie otwartego ognia i narzędzi iskrzących w bezpośrednim sąsiedztwie materiałów palnych.

zarzut

obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, a mianowicie :

a)  art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceni dowodu w postaci zeznań D. R. z dnia 20 lipca 2016r. oraz postanowienia z dnia 25 lipca 2016 r. o odmowie wszczęcia dochodzenia w sprawie rzekomego szkodzenia mienia przez oskarżonego na szkodę D. R., wobec braku wniosku o ściganie pochodzącego od osoby uprawnionej;

b)  art. 7 k.p.k. w zw. z art. 391 § 1 k.p.k. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodu, jakim były zeznania świadka A. K. oraz D. R. , które to zeznania różnią się diametralnie na poszczególnych etapach postępowania i w tym kontekście powinny być przez sąd orzekający w sprawie ocenione ze szczególną ostrożnością;

c)  art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. przez uznanie, że wniosek dowodowy oskarżonego o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu pożarnictwa w sposób oczywisty zmierzał do przedłużenia postępowania, mimo, że zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i oświadczenia życiowego opinia sporządzona przez inż. J. S. biegłego sądowego z zakresu pożarnictwa z dnia 23 maja 2020 r w sprawie nieumyślnego sprowadzenia w dniu 13 lipca 2016 r. w budynku restauracji (...) (...)” zlokalizowanej w J. ul (...) zdarzeniem w postaci pożaru zagrażającego życiu i zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach tj. o czyn z art. 163 § 2 k.k. jak również sporządzona później przez tego samego biegłego opinia uzupełniająca była jawnie niespójna niejasna nierzetelna i co najważniejsze bez znaczącej wartość dla toczącego się postępowania;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Sąd I instancji nie naruszył art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. bowiem ocenił cały zgromadzony na tym etapie postępowania karnego materiał dowodowy zgodnie z zasadami logicznego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Materiał dowodowy uzupełniony przez sąd odwoławczy w całości potwierdza ustalenia sądu I instancji. Początkowo pokrzywdzony nie złożył wniosku o ściganie oskarżonego, jako sprawcy przestępstwa. Uważał, że w wyniku ugody, o którą oskarżony w rozmowie z nim zabiegał, dojdzie do naprawienia szkody. Polegając na zapewnieniach oskarżonego liczył na to, że naprawi on szkodę spowodowaną przestępstwem. Wniosek ten złożył dopiero wtedy gdy oskarżony nie respektował warunków tej ugody. Jak wynika z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 2019 r. V KK 118/18 : „Wniosek o ściganie może być złożony na każdym etapie postępowania, o ile nie doszło do przedawnienia karalności danego przestępstwa.” Wniosek o ściąganie sprawcy przestępstwa pokrzywdzony złożył w dniu 24.04.2020 r. (k- 47) Wniosek ten jest konieczny w wypadku przestępstwa zniszczenia mienia w wyniku pożaru. Jednak wyniki postępowania przygotowawczego i postępowania sądowego potwierdziły, że czyn oskarżonego spełnia przesłanki przestępstwa z art. 163 § 2 k.k., które ściągane jest z urzędu. Jak wynika z opinii biegłego sądowego ds. pożarnictwa J. S. oskarżony spowodował zdarzenie zagrażające mieniu w wielkich rozmiarach w postaci pożaru. Wnioski biegłego potwierdzają także dane uzyskane ze Straży Pożarnej (dane z k- 31- 33) . Jak wynika z tych danych strażacy po przybyciu na miejsce zdarzenia zastali silne zadymienie na poddaszu drewnianego budynku o wymiarach 25x15x6 pokrytego strzechą. Po przeprowadzeniu rozpoznania stwierdzili, że pożarem objęty jest dach budynku na powierzchni około 60 m 2 oraz pomieszczenia znajdujące się na poddaszu nad barem. W akcji tej uczestniczyły 23 zastępy straży pożarnej i zużyto 80 m 3 wody. Łączna powierzchnia budynku objętego pożarem i obiektów bezpośrednio zagrożonych przekroczyła 600 m 2 . Fakt, że pożar rozprzestrzeniał się pod strzechą i nie było widać płomieni nie oznacza, że pożar nie rozprzestrzeniał się z siłą żywiołową. W momencie przyjazdu pierwszych zastępów na miejsce zdarzenia pożarem objętych było 60 m 2 dachu . W asyście działań gaśniczych pożar rozprzestrzenił się na powierzchnię 250 m 2.

Biegły wskazał, kryteria według których ocenił zagrożenie dla mienia wielkich rozmiarów wywołane pożarem. Były to: żywiołowa siła ognia, zwartość zabudowy i bliskości innych obiektów od źródła ognia, palność materiałów z jakich zbudowane były znajdujące się w pobliżu obiekty, możliwość rozprzestrzeniania się ognia, możliwość podjęcia szybkiej i skutecznej akcji gaśniczej, liczbę zagrożonych obiektów i ich rozmiary przestrzenne, ilość sił i środków użytych do likwidacji zdarzenia. Zdaniem biegłego, po zaistnieniu ogniska pożarowego, analizowanego zdarzenia bez dalszej ingerencji oskarżonego ogień z pewnością rozprzestrzeniłby się na całą strefę pożarową, zaś z upływem czasu intensywność rozprzestrzenia się pożaru rosłaby i pożar rozprzestrzeniałby się z większą intensywnością. Wyłącznie podjęcie działań gaśniczych i wejście do działań zastępów straży pożarnej ograniczyło rozprzestrzenianie się pożaru. Opinia biegłego została na etapie postępowania odwoławczego uzupełniona. Jest ona pełna, jasna i logiczna. Tak więc brak było podstaw do powołania dowodu z opinii innego biegłego sądowego. Tym samy sąd I instancji nie naruszył art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. Sąd odwoławczy nie podziela zarzutu aby zeznania świadków D. R. i A. K. były zmienne. Świadkowie konsekwentnie podają ten sam przebieg zdarzenia korespondujący z materiałem poglądowym w postaci zdjęć wykonanych na miejscu zdarzenia i opisem czynność ratowniczych wykonanych przez Straż Pożarną na miejscu zdarzenia.

Wniosek

1.  o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od przypisanego mu czynu;

2.  o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentu prywatnego opinii z dnia 14 listopada 2022 r dotyczącej pożaru w restauracji (...) zaistniałego w dniu 13 lipca 2016 r. w miejscowości J. (...) przy ul (...) sporządzonej przez st. bryg. w st. spoczynku dr B. O. na okoliczność możliwości ustalenia przyczyn pożaru innej niż nieostrożność osób dorosłych podczas wykonywania prac niebezpiecznych pod względem pożarowym

3.  o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu pożarnictwa lub z opinii instytucji naukowej tj. (...) w W. wobec konieczność stwierdzenia okoliczność wymagających wiadomości specjalnych mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i stanowiących podstawę ustaleń faktycznych na okoliczność ustalenia przyczyn pożaru oraz oceny czy przedmiotowe zdarzenie spowodowało zagrożenie dla mienia wielkich w wielkich rozmiarach

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski nie są zasadne.

Ad 1. Wniosek o uniewinnienie oskarżonego nie jest zasadny. W świetle zeznań świadków, danych uzyskanych od Państwowej Straży Pożarnej oraz opinii wydanych przez biegłego d.s. pożarnictwa wina oskarżonego i kwalifikacja prawna czynu są prawidłowe. Ustalenia faktyczne nie pozwalają na uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Ad. 2 Sąd odwoławczy zapoznał się z opinią prywatną wydaną na zlecenie oskarżonego przez st. bryg. w st. spoczynku dr B. O.. Treść tego dokumentu posłużyła do wywołania kolejnej opinii uzupełniającej, już na etapie postępowania odwoławczego, przez biegłego J. S. . Biegły sądowy odniósł się do zagadnień wskazanych w dokumencie prywatnym. Jak wynika z opinii uzupełniającej nie doszło do czasie zdarzenia do wybuchu butli z gazem zasilającej palnik. Biegły opisał, w jakich okolicznościach może nie dojść do takiego wybuchu, pomimo narażenia butli z gazem na kontakt z ogniem. Wyjaśnił na czym polega i jak przebiega zatlenie ognia od iskry np. od pracującej szlifierki kątowej. Wskazał, że takie zatlenie może wywołać iskra spadająca w pewnej odległości od uruchomionej szlifierki. W ocenie kryteriów zagrożenia odnoszącego się do mienia, w pierwszym rzędzie brał pod uwagę takie czynniki jak: siła żywiołowa ognia, zwartość zabudowy i bliskości innych obiektów od źródła ognia, palność materiałów z jakich zbudowane były znajdujące się w pobliżu obiekty, możliwość rozprzestrzeniania się ognia, możliwość podjęcia szybkiej i skutecznej akcji gaśniczej, liczbę zagrożonych obiektów i ich rozmiary przestrzenne, ilość sił i środków uczestniczący w likwidacji zdarzenia, ilość zużytego środka gaśniczego. Zdaniem biegłego, po zaistnieniu ogniska pożarowego , analizowanego zdarzenia bez dalszej ingerencji oskarżonego z pewność rozprzestrzeniłoby się na całą strefę pożarową , zaś z upływem czasu intensywność rozprzestrzenia się pożaru rosłaby i pożar rozprzestrzeniałby się z większą intensywnością. Wyłącznie podjęcie działań gaśniczych i wejście do działań zastępów Straży Pożarnej ograniczyło rozprzestrzenianie się pożaru. Łączna powierzchnia budynku objętego pożarem i obiektów bezpośrednio zagrożonych przekroczyła 600 m 2 . Fakt, że pożar rozprzestrzeniał się pod strzechą i nie było widać płomieni nie oznacza, że pożar nie rozprzestrzeniał się z siłą żywiołową. O żywiołowości pożaru świadczy fakt opisany w informacji z działania Straży Pożarnej, z której wynika, że w momencie przyjazdu pierwszych zastępów na miejsce zdarzenia pożarem objętych było 60 m 2 dachu . W asyście działań gaśniczych pożar rozprzestrzenił się na powierzchnię 250 m 2. Do ugaszenia pożaru wykorzystano bardzo dużą ilość sił i środków ratowniczo – gaśniczych 23 zastępy Straży Pożarnej oraz zużyto dużą ilość wody 80 m 3 . Biegły stwierdził także , że w bezpośredniej bliskości przewodów nie widać drutów elektrycznych ze śladami zwarcia. Na krokwi i deskach dachowych wyraźnie widać, że najgłębsze zwęglenia mają miejsce od zewnętrznej strony dachu. Wymieniony fakt świadczy o tym, że ogień rozprzestrzeniał się od zewnętrznej strony dachu, a zniszczenia termiczne na przewodach powstały w wyniku oddziaływania ognia i wysokiej temperatury od palących się desek.(k-915- 926) . Treść tej opinii sąd odwoławczy uznał ze wiarygodną bowiem biegły w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w sposób jasny, pełny i logicznie umotywowany wyjaśnił kwestie wskazane w prywatnej opinii załączonej do apelacji obrońcy.

Ad. 3 Zgodnie z art. 201 k.p.k. sąd dopuszcza dowód z opinii innego biegłego wtedy gdy opinia wydana w sprawie przez pierwszego biegłego jest niepełna, niejasna bądź nielogiczna. Takich okoliczności sąd odwoławczy nie stwierdził. Biegły sądowy J. S. odpowiedział na pytania obrońcy logicznie argumentując swój tok rozumowania. Z tych powodów brak było podstaw do przeprowadzenia dowodu z opinii innego biegłego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i kara.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Ustalenia faktyczne sądu I instancji są prawidłowe. Znalazły one potwierdzenie także w opiniach uzupełniających wydanych przez biegłego J. S. na etapie postępowania odwoławczego. Biegły odniósł się do zagadnień wskazanych w opinii prywatnej załączonej do apelacji oraz odpowiedział logicznie argumentując na pytania obrońcy. Z tych powodów należało potwierdzić słuszność rozumowania sądu I instancji, który prawidłowo ocenił zgromadzony w tej sprawie materiał dowodowy . Zasadnie sąd I instancji uznał oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 163 § 2 k.k. bowiem oskarżony w dacie zdarzenia na skutek nieprawidłowo wykonanej naprawy wentylacji na dachu budynku sprowadził pożar zagrażający mieniu w wielkich rozmiarach. Oskarżony działał nieumyślnie gdyż nie zachował należytej ostrożności w obchodzeniu się z narzędziami takimi jak szlifierka i palnik gazowy dokonując naprawy wentylacji na dachu budynku krytym strzechą. Wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do zawinienia, zaś zasądzenie kwoty 100 000 zł tytułem naprawienia szkody jest proporcjonalne do zniszczeń wywołanych pożarem, o czym świadczą chociażby zdjęcia wykonane na miejscu zdarzenia przez strażaków.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego nastąpiło na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.pk. Wysokość opłaty została ustalona na podstawie art. 2 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973 r.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski