Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2022 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w W. VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2022 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa P. P.

przeciwko P. W. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą firmy (...) w W.

o wynagrodzenie

1.  powództwo oddala;

2.  nie obciąża powoda P. P. kosztami postępowania w sprawie.

Sygn. akt VI P 297/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 maja 2019 roku (data prezentaty) P. P. wniósł przeciwko P. W. o zapłatę 2 800 zł tytułem wynagrodzenia za pracę z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty oraz zasądzenie na swoją rzecz od strony pozwanej zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Podniósł, że z umówionego z pozwanym wynagrodzenia w kwocie 4 400 zł za pracę wypłacił on jedynie 1 600 zł. Natomiast w piśmie procesowym z dnia 28 czerwca 2019 roku (data prezentaty) powód doprecyzował, że wnosi o zasądzenie odsetek od dnia 16 maja 2019 roku (pozew – k. 1, pismo – k. 5).

W nakazie zapłaty z dnia 2 lipca 2019 roku (sygn. akt VI Np 73/19) Sąd nakazał, aby pozwany P. W. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą W. P. (...) w W. zapłacił na rzecz powoda P. P. kwotę :

- 2800,00 zł( dwa tysiące osiemset złotych) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 16 maja 2019 r. do dnia zapłaty;

w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu albo wniósł w tym terminie sprzeciw (Nakaz zapłaty – k. 8).

Od ww. nakazu zapłaty pozwany pismem z dnia 8 sierpnia 2019 roku (data prezentaty) wniósł sprzeciw zaskarżając go w całości oraz wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu zaprzeczył podawanej przez powoda wysokości wynagrodzenia i wywodził, że zgodnie z umową o pracę wynagrodzenie powoda składało się z części zasadniczej – 1 900 zł brutto, ryczałtu za pracę w godzinach nadliczbowych – 100 zł, ryczałtu za pracę w porze nocnej – 50 zł oraz wynagrodzenia za dyżur w wysokości 200 zł i brak było niedopłaty tego wynagrodzenia (Sprzeciw – k. 12 – 14).

Do zamknięcia rozprawy strony pozostawały na swoich stanowiskach w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód pozostawał jako pracownik z pozwanym jako pracodawcą w stosunku pracy na podstawie umowy o pracę na okres próbny z dnia 19 lutego 2018 roku. Zatrudniony został na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem w wysokości 2 100 zł miesięcznie powiększonym o ryczałt za nadgodziny i pracę w nocy – 50 zł. W aktach osobowych powoda znajduje się również kolejna umowa o pracę między stronami – na czas nieokreślony datowana na 19 maja 2018 roku, która przewidywała wynagrodzenie zasadnicze – 1 900 zł, ryczałt za pracę w godzinach nadliczbowych – 100 zł, ryczałt za pracę w porze nocnej – 50 zł, wynagrodzenie za dyżur – 200 zł. Umowa ta nie została jednak podpisana przez strony (Dowód z dokumentów – umowy o pracę, akta osobowe powoda, cz. B).

Po ustaniu umowy o pracę na okres próbny powód kontynuował w dalszym ciągu zatrudnienie u pozwanego bez podpisanej przez siebie kolejnej umowy o pracę na piśmie (Bezsporne).

Przez cały okres zatrudnienia, wyłączając luty 2018 roku, powód otrzymywał kwotę 1 633,78 zł tytułem wynagrodzenia zasadniczego, pozostałe świadczenia dotyczyły diet, ryczałtów i zaliczek na poczet kosztów w kolejnym okresie (Bezsporne – niekwestionowane przez powoda (pismo procesowe - k. 99) rozliczenia kwot mu wypłaconych – k. 71).

Spór między stronami o wynagrodzenie dotyczy okresu miesiąca października 2018 roku (Bezsporne).

Jeśli chodzi o wynagrodzenie za pracę, to w okresie po ustaniu umowy o pracę na okres próbny powodowi przysługiwało 2 250 zł brutto z tego tytułu – 1 900 zł pensji zasadniczej oraz 350 zł tytułem ryczałtów (Dowód: przesłuchanie stron - zeznania pozwanego – k. 120v. – 121, e – protokół: (...) . Powód miał otrzymywać również diety (Dowód z przesłuchania stron, zeznania powoda – k.103v. – 104, e – protokół: (...)zeznania pozwanego – k. 120v. – 121, e – protokół: (...)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie ww. faktów bezspornych, dowodów z dokumentów oraz dowodu z przesłuchania stron.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 22 § 1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Powód nie wykazał, aby zatrudniony był u pozwanego za wynagrodzeniem 4 400 zł, co zadecydowało o oddaleniu powództwa o zapłatę (art. 6 k.c. w zw. z art. 300 k.p.).

Sąd, po analizie zebranego materiału dowodowego doszedł do przekonania, że wynagrodzenie powoda, tak jak w przypadku umowy na okres próbny obejmowało 1 900 zł wynagrodzenia zasadniczego powiększonego o ryczałt. Punktem wyjścia jest tu to, że takie wynagrodzenie przewidywała umowa na okres próbny i ciężko przypuszczać, aby po okresie próbnym wynagrodzenie wzrosło ponad dwukrotnie. Dodatkową wskazówką interpretacyjną jest tu to, że kolejna umowa, niepodpisana przez powoda również zawierała wynagrodzenie w wysokości 1 900 zł (z niewielką modyfikacją w zakresie ryczałtu). Powód w piśmie procesowym z dnia 20 stycznia 2021 roku (data prezentaty) nie kwestionował zestawienia zaprezentowanego przez pozwanego na k. 71, z którego to wynika, że niemal przez cały okres zatrudnienia otrzymywał takie wynagrodzenie jak w spornym miesiącu październiku 2018 roku. Jednocześnie zaznaczał, że spór tyczy się tylko wynagrodzenia za ten miesiąc. Jeśli więc powód otrzymał to samo wynagrodzenie co wcześniej – w okresie za który nie ma żadnych roszczeń – to wynagrodzenie zasadnicze musiało być zgodne z umową zawartą przez strony. Sąd dał więc wiarę zeznaniom pozwanego, który wskazywał, że jeśli chodzi o wynagrodzenie za pracę, to w okresie po ustaniu umowy o pracę na okres próbny powodowi przysługiwało 2 250 zł brutto z tego tytułu – 1 900 zł pensji zasadniczej oraz 350 zł tytułem ryczałtów.

Zauważenia przy tym wymaga, że sam powód w swych zeznaniach wskazywał, że był umówiony z pozwanym na kwotę 2 100 zł tytułem diet. I istotnie wspomniane wcześniej zestawienia pozwanego zawierają pozycje odnośnie diet i zaliczek. Również pozwany w swych zeznaniach wspominał o dietach wypłacanych powodowi. A zatem nie ulega wątpliwości, że powód w dietach upatrywał zaległego wynagrodzenia za pracę. Jednakże, skoro konsekwentnie dochodził w niniejszej sprawie wynagrodzenia, nie można było przyjąć aby było ono wyższe niż 1900 zł brutto (wynagrodzenie zasadnicze), diety nie są bowiem częścią wynagrodzenia za pracę.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c. W ocenie Sądu zwrot kosztów procesu stronie przeciwnej (675 zł) obciążałby powoda w sposób powodujący uszczerbek dla utrzymania koniecznego jego oraz jego rodziny, skoro nie osiąga on aktualnie żadnych dochodów i nie posiada majątku pozwalającego na pokrycie kosztów poniesionych przez stronę przeciwną (vide: oświadczenie powoda – k. 127 – 128v.).

Z podniesionych względów orzeczono jak w sentencji.