Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2024r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Karolina Chudzinska

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Małgorzata Myślińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2024r. w Bydgoszczy

odwołania: W. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 29 maja 2023r., znak: (...)

w sprawie: W. K.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o emeryturę pomostową

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu prawo do emerytury pomostowej począwszy od dnia 1 maja 2023r.

2.  Stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

3.  Zasądza od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 1206/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 maja 2023r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t.j. Dz.U. z 2022r., poz. 504 ze zm. ) oraz na podstawie art. 4 w zw. z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 r. (t.j. Dz.U. z 2023r. poz. 1251), odmówił ubezpieczonemu W. K. prawa do emerytury pomostowej. Organ rentowy podniósł, iż ubezpieczony udowodnił łączny staż w wymiarze 34 lata 5 m-cy i 21 dni oraz staż pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych wynoszący 5 m-cy i 22 dni (od 01.04.2020r. do 28.02.2021r.) z wyłączeniem zwolnień lekarskich. Do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie zaliczył okresu pracy ubezpieczonego od 23.05.1978r. do 30.06.1995r., ponieważ płatnik nie potwierdził, że w w/w okresie ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych ściśle wg wykazu, działu i pozycji stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony domagając się jej zmiany i przyznanie żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie przesłanki niezbędne do jego nabycia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie wniesionego odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony W. K. ( ur. (...) ) złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury pomostowej.

Sporne pozostawało to, czy ubezpieczony posiada wymagany co najmniej 15 letni okres pracy w warunkach szczególnych.

Ubezpieczony W. K. w okresie od 23 maja 1978r. do 30 czerwca 1995r. pracował na cały etat w Przedsiębiorstwie (...) w B., przy czym początkowo pracował jako robotnik na budowach, a po ukończeniu kursu tj. od 02.07.1979r. do końca zatrudnienia, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracował jako operator koparki na różnych budowach. Nie korzystał z urlopów bezpłatnych, nie miał też dłuższych zwolnień lekarskich. W okresie od 15.04.1982r. do 17.12.1983r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową, po której odbyciu, w terminie dwóch tygodni powrócił na dotychczas zajmowane stanowisko, tj. operatora koparki.

Sąd dokonał ustalenia stanu faktycznego na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sądowych, w tym dokumentacji pracowniczej, jak i znajdującej się w aktach organu rentowego ZUS a także na podstawie zeznań odwołującego oraz zeznań świadka R. G. ( nagranie rozprawy z dnia 25.01.2024r. ). Sąd uznał za wiarygodne zeznania ubezpieczonego oraz zeznania świadka z uwagi na to, iż sformułowane przez nich twierdzenia były jasne, spójne, logiczne i nie budzące wątpliwości, a nadto potwierdzały je złożone w sprawie dokumenty. Należy też podkreślić, że świadek pracował u tego samego pracodawcy i zeznania swe opierał na własnych spostrzeżeniach dotyczących pracy ubezpieczonego. Dowody, które Sąd uznał za zasługujące na danie im wiary posłużyły do ustalenia okoliczności faktycznych, których ustalenie było niezbędne do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Przenosząc ustalony w sprawie stan faktyczny na grunt przepisów prawa stwierdzić należało, że odwołanie ubezpieczonego zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 r., prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

Jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego, ubezpieczony spełnia przesłanki wymienione w przytoczonym wyżej przepisie, w szczególności posiada wymagane 15 lat pracy w warunkach szczególnych, bowiem w okresie od 2 lipca 1979r. do 30 czerwca 1995r. wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracę wymienioną w wykazie A, dziale V pod poz. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r., a także po wejściu w życie ustawy o emeryturach pomostowych wykonywał pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, która została przez organ rentowy zaliczona ubezpieczonemu w wymiarze 5 m-cy i 22 dni.

Mając na uwadze poczynione w sprawie ustalenia i rozważania należy stwierdzić, że ubezpieczony spełnia przesłanki niezbędne do nabycia emerytury pomostowej, dlatego też Sąd działając na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w pkt 1 wyroku.

Jednocześnie, uwzględniając fakt, iż dopiero w toku postępowania sądowego nastąpiło ostateczne wyjaśnienie sprawy a powodem tej sytuacji były nieprawidłowości w wystawionym ubezpieczonemu świadectwie pracy, Sąd uznał, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

O kosztach orzeczono w myśl art. 98 k.p.c. w zw. § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Sędzia Karolina Chudzinska