Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2024r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Karolina Chudzinska

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2024r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

po rozpoznaniu sprawy W. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania ubezpieczonego

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 16 grudnia 2022r., znak : (...)

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu W. M. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od 1 stycznia 2023r. do 30 listopada 2024r.

2.  Zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 ( sto osiemdziesiąt ) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

3.  Stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 156/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 grudnia 2022r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. ustalił W. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2018r., poz. 1270 ze zm. ) na okres od 1 stycznia 2023r. do 30 listopada 2024r. , uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 7 grudnia 2022r., która uznała ubezpieczonego za osobę częściowo niezdolną do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jej przyznania.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Natomiast w myśl art. 61 – prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonego i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonego powoduje jego całkowitą bądź częściową niezdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji:

- neurologa,

- kardiologa,

- psychiatry,

- psychologa,

- specjalisty medycyny pracy,

którzy rozpoznali u ubezpieczonego poniższe schorzenia:

- ciężką niedomykalność zastawki mitralnej z wypadaniem płatka i kwalifikacją do leczenia kardiochirurgicznego,

- niewydolność krążenia NYHA II z zachowaniem funkcji skurczowej lewej komory,

- nadciśnienie tętnicze ESC I,

- zaburzenia depresyjno – lękowe, w trakcie leczenia miernie nasilone,

- chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią lędźwiową od L3 do S1 z niestabilnością L3/L4 zakwalifikowaną do leczenia operacyjnego,

- przewlekły zespół bólowy lędźwiowo – krzyżowy objawowy z częstymi zaostrzeniami,

- stan po leczeniu operacyjnym przepukliny pachwinowej po stronie prawej 09.2021r.

Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczony w okresie wskazanym przez KL ZUS jest całkowicie niezdolny do pracy, tj. od 1 stycznia 2023r. do 30 listopada 2024r. z uwagi na możliwość poprawy stanu zdrowia po zastosowanym leczeniu specjalistycznym, w tym operacyjnym kardiochirurgicznym. Jako przyczyny istniejącej niezdolności do pracy biegli wskazali przede wszystkim schorzenia serca oraz choroby współistniejące. Biegli wskazali, że nie podzielają orzeczenia Lekarza Orzecznika (z dnia 28.11.2022r.) oraz Komisji Lekarskiej (z dnia 7 grudnia 2022r.) z powodu większego nasilenia dolegliwości w przebiegu istniejących u ubezpieczonego schorzeń, które powodują znaczne upośledzenie sprawności ustroju i całkowitą niezdolność do zatrudnienia. Szerzej o wpływie schorzeń kardiologicznych występujących u ubezpieczonego na możliwość podjęcia zatrudnienia biegły kardiolog napisał w opinii uzupełniającej – podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

- dowód – biegłych sądowych ( k. 23 – 24, 40 ).

Organ rentowy w piśmie z dnia 29 stycznia 2024r. po raz kolejny wniósł zastrzeżenia do opinii, w tym przypadku do opinii uzupełniającej, podnosząc, że budzi jego wątpliwość data początkowa wskazanej przez biegłych sądowych całkowitej niezdolności do pracy, albowiem biegli sądowi podali, że całkowita niezdolność do pracy istnieje od daty zgodnej z orzeczeniem KL z dnia 07.12.2022r., tj. od 01.01.2023r. – co sugerowałoby, że powstała po wydaniu orzeczenia przez KL ZUS.

Sąd nie uwzględnił powyższych zastrzeżeń, trzeba bowiem zauważyć, iż ubezpieczony był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 listopada 2022r., przy czym zgodnie z przepisami tzw. covidowymi orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 31.11.2021r., w którym ustalono, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 30.11.2022r. zachowało ważność na kolejne 3 miesiące. W kolejnej decyzji – zaskarżonej w niniejszej sprawie – ustalono ubezpieczonemu prawo do renty na okres od 1 stycznia 2023r., przy czym wskazano, iż ubezpieczony jest nadal uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Stąd też biegli w wydanej opinii odnieśli się do okresu objętego zaskarżoną decyzją wskazując, iż w tym okresie, tj. od 1 stycznia 2023r. ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy, podkreślając jednocześnie, iż inaczej niż uczyniła to KL ZUS w orzeczeniu z 7 grudnia 2022r. oceniają stan zdrowia ubezpieczonego – co jasno wskazuje, że już w dniu badania przez KL ZUS ubezpieczony z uwagi na występujące u niego schorzenia, zwłaszcza zaawansowanie schorzeń kardiologicznych nie był zdolny do podjęcia jakiejkolwiek pracy. Dodatkowo należy wskazać, iż biegli sądowi podali w opinii, że do oceny stanu zdrowia ubezpieczonego i uznania ubezpieczonego za osobę całkowicie niezdolna do pracy posłużyły im te same dowody, którymi dysponował organ rentowy w prowadzonym postępowaniu.

W tej sytuacji Sąd pozytywnie ocenił opinie biegłych sądowych, była ona bowiem spójna, logiczna i oparta na specjalistycznej wiedzy i doświadczeniu biegłych sądowych.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza wskazaną wyżej opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i działając na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w pkt 1 wyroku Sąd zmienił zaskarżoną decyzję.

W punkcie 2 wyroku orzeczono o kosztach postępowania uwzględniając art. 98 k.p.c. i § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Natomiast w punkcie 3 wyroku orzeczono o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, albowiem dysponował on co do zasady tą samą dokumentacją medyczną, co biegli sądowi, a zatem miał podstawy do dokonania prawidłowej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego.

Sędzia Karolina Chudzinska