Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 kwietnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Marta Walińska

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2024 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: D. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 21 września 2023 r., znak: (...)

w sprawie: D. R.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VI U 1644/23 Uzasadnienie

Decyzją z dnia 21 września 2023r. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu D. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem nie spełnia on warunków stażowych – ani w 10 leciu poprzedzającym złożenie przezeń wniosku rentę , ani w tym poprzedzającym postanie jego niezdolności do pracy nie legitymuje się wymaganym 5 letnim stażem ubezpieczeniowym. Zakład uznał za udokumentowany staż pracy w wymiarze 2 lat 4 miesięcy i 20 dni. Ubezpieczony nie udowodnił równie z okresu składkowego , o którym mowa w art. 6 , wynoszącego co najmniej 30 lat dla mężczyzn.

Ubezpieczony D. R. złożył odwołanie od przedmiotowej decyzji, podnosząc , że pozostaje całkowicie niezdolny do pracy , posiada jedynie zasiłek stały w kwocie 719 zł i okresowo otrzymuje świadczenia z (...) .

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podtrzymał dotychczasowe stanowisko wskazując na brak spełniania przez ubezpieczonego ( przy stwierdzonej całkowitej niezdolności do pracy ) warunków stażowych.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje :

Ubezpieczony D. R. - jak stwierdził lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 9 sierpnia 2023r. – jest całkowicie niezdolny do pracy na okres od 6 czerwca 2023 r. ( data złożenia wniosku o rentę ) do 30 czerwca 2025r. W dziesięcioleciu poprzedzającym zarówno wniosek o rentę jak i powstanie całkowitej niezdolności do pracy w/w- ny udowodnił 2 lata 4 miesiące i 20 dni okresów składkowych i nieskładkowych. W/w- ny pozostawał zatrudniony w firmie (...) na podstawie umowy o pracę w okresie od 7 lipca 2008 r. do 5 marca 2009 r. Przy czym w okresach od 29 września 2009 r. do 14 listopada 2008 r. oraz od 29 grudnia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. ubezpieczony przebywał na urlopach bezpłatnych. W odniesieniu do okresu pracy na umowie zlecenia od 1 czerwca 2007 r. do 30 września 2007 r. płatnik jako datę końcową zatrudnienia wskazał 7 września 2007 r. i taką datę uwzględnił organ rentowy.

/ dowód : informacja ZUS w odpowiedzi na odwołanie, pismo ZUS z załącznikami k. 29 – 31 akt sprawy , karta przebiegu zatrudnienia k. 19 akt ZUS /

Nie ma możliwości wskazania daty, w której ubezpieczony spełniłby warunki stażowe do przyznania prawa do renty . Ubezpieczony legitymuje się łącznie 4 latami 11 miesiącami i 28 dniami stażu ubezpieczeniowego , w tym 4 latami 5 miesiącami i 11 dniami okresów składkowych oraz 6 miesiącami i 18 dniami okresów nieskładkowych.

/ dowód : informacja ZUS wraz z zestawieniem okresów składkowych i nieskładkowych k. 19 – 20 akt sprawy /

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o udzielone przez organ rentowy informacje dotyczące staż ubezpieczeniowego oraz stanu zdrowia odwołującego się, które to ustalenia nie zostały skutecznie zakwestionowane . Sąd pominął dowód z przesłuchania ubezpieczonego , albowiem ten nie stawił się na rozprawie pomimo prawidłowego wezwania ( art. 233 § 2 k.p.c. ) .

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.; powoływana dalej jako „ustawa”) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy; ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy; niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów (ust. 1 ) Art. 58 ust. 1 ustawy stanowi, iż warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej:

1)1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat;

2)2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat;

3)3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat;

4)4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat;

5)5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego

dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania

niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów

pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty

rodzinnej ( ust. 2 ). W myśl ust. 4 przepisu ust. 2 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy w pierwszym rzędzie

zauważyć, iż dla uzyskania prawa do spornego świadczenia ubezpieczony musiałby legitymować się minimum 5 letnimi okresami składkowymi i nieskładkowymi w dziesięcioleciu poprzedzającym powstanie jego niezdolności do pracy lub w dziesięcioleciu poprzedzającym złożenie wniosku o rentę. W jego przypadku lekarz orzecznik datę powstania całkowitej niezdolności do pracy określił jako tożsamą z datą złożenia wniosku o rentę. Bezspornym jak się wydaje jest natomiast fakt, iż takiego okresu stażowego ubezpieczony w okresie 10 lat wstecz liczonych od tej daty , a zatem od 6 czerwca 2013 do 5 czerwca 2023r., nie posiada . W tym okresie ubezpieczony wykazał niespełna 2,5 roku stażu ubezpieczeniowego. Przy czym brak jest możliwości wskazania daty, w której musiałaby powstać u ubezpieczonego choćby częściowa niezdolność do pracy, aby spełnił on warunki stażowe ( z uwagi na skromny staż ubezpieczeniowy na przestrzeni ponad 15 lat to jest pomiędzy 2005, a 2020 r. oraz brak jakiegokolwiek okresu ubezpieczeniowego po 7 sierpnia 2020 r. ) . W tym kontekście dopuszczenie dowodu z opinii biegłego ( na okoliczność daty powstania częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy ) było zbędne, albowiem również w przypadku cofnięcia ( ustalenia wstecz ) daty powstania niezdolności ubezpieczonego do pracy np. w 2020 r. czy 2013 ( kiedy to ubezpieczony doznał urazu czaszkowo – mózgowego ) nie będzie on legitymował się wymaganym ustawą 5 letnim stażem pracy w dziesięcioleciu poprzedzającym taką datę. Odwołujący się nie posiada również 30 letniego stażu pracy - art. 58 ust. 4 ustawy , zwalniającego z konieczności spełnienia przesłanki stażowej przewidzianej w ust. 2 tego przepisu. Należy wskazać, iż ubezpieczony nie przedstawił argumentacji , która podważałaby , czy choćby poddawała w wątpliwość prawidłowość ustaleń ZUS, jakie legły u podstaw zaskarżonej decyzji. Zarzuty , które podniósł, a dotyczące nieuwzględnienia przez organ rentowy pełnego okresu zatrudnienia w firmie (...) okazały się ( w świetle wyjaśnień organu rentowego ) chybione . Poza tym , nawet uwzględnienie tych okresów nie pozwoliłoby wykazać ubezpieczonemu 5 letnich okresów składkowych i nieskładkowych w 10 leciu poprzedzającym datę złożenia wniosku o rentę ( tożsamego z datą powstania jego całkowitej niezdolności do pracy ustaloną na 6 czerwca 2023r ) . A to na odwołującym się jako kwestionującym przedmiotową decyzję ZUS spoczywał ciężar wykazania takich okoliczności . Zgodnie bowiem z treścią art. 6 kodeksu cywilnego ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, w myśl natomiast art. 232 k.p.c. ( będącego procesowym uzupełnieniem powyższej regulacji ) strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Odwołujący się powyższemu obowiązkowi nie sprostał.

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

Sędzia Maciej Flinik