Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2024 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Marta Walińska

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2024 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: W. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 28 listopada 2023 r., znak: (...)

w sprawie: W. S.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o emeryturę pomostową

1/ zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 28 listopada 2023 roku w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu W. S. prawo do emerytury pomostowej od dnia 29 października 2023 roku,

2/ stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VI U 1878/23

UZASADNIENIE

Ubezpieczony W. S. wniósł odwołanie od decyzji (...) Oddział w B. z 28 listopada, którą odmówiono mu prawa do emerytury pomostowej. Wskazał okoliczności w jakich uzyskał świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych podnosząc, że jego treść nie wzbudziła u niego wątpliwości, gdyż wpisy w świadectwie pracy - kierowca pogotowia rachunkowego i świadectwie wykonywania pracy w warunkach szczególnych - kierowca pojazdów uprzywilejowanych były, i dla niego, i dla innych kierowców jednoznaczne. Pogotowie ratunkowe w szpitalu powiatowym korzystało bowiem wyłącznie z pojazdów uprzywilejowanych karetek pogotowia. W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie wskazując, że do prac w warunkach szczególnych nie został ubezpieczonemu zaliczony okres zatrudnienia od 2 kwietnia 91 do 30 września 2004, ponieważ w świadectwie wykonywania prac w warunkach szczególnych pracodawca nie wskazał stanowiska pracy. Organ rentowy wskazał na rozbieżność..., również na rozbieżności odnośnie zajmowanego stanowiska pomiędzy świadectwem pracy - kierowca pogotowia ratunkowego, a świadectwem wykonywania pracy w warunkach szczególnych - kierowca samochodów uprzywilejowanych w ruchu. Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczony W. S. w okresie od 2 kwietnia 91 do 30 września 2004 pozostawał zatrudniony jako kierowca karetki pogotowia ratunkowego jeżdżąc do wszelkiego typu zdarzeń, jak wypadki zawały, udary, jeżdżąc samochodem wyposażonym w sygnały świetle i dźwiękowe, często czy też najczęściej używając tychże sygnałów w celu dotarcia do pacjenta. Organ rentowy uwzględnił ubezpieczonemu łącznie 13 lat 1 miesiąc i 22 dni pracy w warunkach szczególnych w latach 2007-2020 w (...)ie. I taki stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań ubezpieczonego oraz świadków. Zeznania te były [ns 01:02:52.665] spójne, logiczne i konsekwentne i koresponduje z nimi ta dostępna Sądowi dokumentacja pracownicza w postaci świadectwa wykonania prac w szczególnych warunkach, świadectwa pracy. Odwołanie w tym stanie rzeczy zasługiwało na uwzględnienie stosownie do treści art. 4 Ustawy z 19 grudnia 2008 o emeryturach pomostowych. Prawo do emerytury pomostowej z uwzględnieniem art. 5 do 12 przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki: urodził się po dniu 31 grudnia 48, ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnych charakterze wynoszący co najmniej 15 lat, osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn, ma okres składkowy i nieskładkowy ustalony na zasadach określonych w art. 5 do 9 i art. 11 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynoszą co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn. I po dniu 31 grudnia 2008 wykonywał prace w warunkach szczególnych lub w szczególnych charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3. Przepis art. 3 ust. 1 Ustawy stanowi, że prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku. Wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy. W myśl natomiast ust. 3 art. 3 Ustawy o emeryturach pomostowych, prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się. Wykaz tych prac określa załącznik nr 2 do ustawy. Niezbędnym warunkiem przyznania emerytury pomostowej w oparciu o..., o te przepisy również o art. 49 jest wykazanie się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 lub 3 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS. I w świetle powyższego i zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wbrew twierdzeniom organu rentowego opartym na ocenie Sądu [ns 01:05:14.773] bezrefleksyjnej czy braku woli wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości, które nie powinny być w ogóle powstać po stronie pozwanego, opartych wbrew twierdzeniom organu rentowego. Oczywistym wydaje się fakt, że ubezpieczony spełnia przesłankę z art. 4 Ustawy o emeryturach pomostowych. To wymieniono w pkt. 6. Legitymuje się bowiem wieloletnim, znacznie wykraczającym poza wymagane ustawą min. piętnastoma latami, czyli piętnastoma latami stażu pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu, zarówno Rozporządzenia z 7 lutego 83, jak i w rozumieniu art. 3 ust. 3 Ustawy o emeryturach pomostowych, czyli prac o szczególnym charakterze. Zarówno przed, jak i po 31 grudnia 2008 pozostając zatrudniony w latach 91-2004 w szpitalu powiatowym na stanowisku kierowcy pogotowia ratunkowego ubezpieczony wykonywał tożsame rodzajowo prace wymienione w dziale 8 pod poz. 2 wykazu A jako prace kierowców samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, które jednocześnie kwalifikować należy, które jednocześnie należy kwalifikować jako prace w szczególnym charakterze wymienione również pod poz. 9 załącznika nr 2 do Ustawy o emeryturach pomostowych jako prace kierowców pojazdów uprzywilejowanych. Czyli te prace, które ubezpieczony wykonywał w Szpitalu (...) w W. w latach 91-2004, czyli w spornym okresie, one podpadają, zarówno pod przepisy Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83, czyli tego poprzednio obowiązującego, jak pod przepisy, pod zapisy Ustawy o emeryturach pomostowych, wskazana wcześniej pozycja, pozycja 9 załącznika nr 2 do tej Ustawy. W konsekwencji łączny okres pracy w warunkach szczególnych i w szczególnym charakterze po dodaniu uwzględnionych przez organ rentowy 13 lat 1 miesiąca i 20 dni pracy w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 3 Ustawy o emeryturach pomostowych, poz. 8 załącznika nr 2, chodzi o prace w (...)ie, łączny okres pracy ubezpieczonego w takich warunkach daje ponad (...) lat pracy. W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy uznając odwołanie za oczywiście zasadne na podstawie art. 477 ze znaczkiem 14 § 2 orzekł jak w sentencji, przyznając sporne prawo do emerytury pomostowej ubezpieczonemu od daty osiągnięcia (...)roku życia. W pkt. 2 wyroku Sąd zgodnie z treścią przepisu art. 118 ust. 1a Ustawy o emeryturach i rentach z FUS z urzędu orzekł w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. W ocenie Sądu biorąc pod uwagę okoliczności niniejszej sprawy zaistniały podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego. Sformalizowany przebieg postępowania przed organem rentowym nie uprawniał go do zakwestionowania okresów pracy ubezpieczonego, czyli w istocie tak jak wcześniej wspomniałem, w ocenie Sądu bezrefleksyjnego nakierowanego na pozbawienie prawa do świadczenia przyjęcia, że kierowca karetki pogotowia ratunkowego, któremu zakład pracy dodatkowo wystawił świadectwo pracy w warunkach szczególnych nie był kierowcą pojazdu uprzywilejowanego. Do takiej bowiem konstatacji sprowadzałyby się wnioski organu rentowego. Tymczasem, jeżeli organ rentowy powziął jakiekolwiek wątpliwości, czemu nie było w ocenie Sądu najmniejszych podstaw, to mógł je usunąć poprzez zastosowanie przepisu z § 29 Rozporządzenia wykonawczego. Z sobie znanych przyczyn [ns 01:08:39.921] podjęcia takich działań zaniechała. Tak jak powiedziałem, podkreślę to jeszcze raz, takie a nie inne sformułowanie w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach, znaczy wprost wskazanie, że ubezpieczony wykonywał pracę kierowcy samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów, o ruchu na drogach publicznych pozwalało w zupełności organowi rentowemu uwzględnić czy zakończyć pozytywnie postępowanie przed organem rentowym. Nie było w ogóle potrzeby inicjowania postępowania sądowego, mimo to organ rentowy się na to zdecydował. Z tych przyczyn Sąd orzekł o jego odpowiedzialności.