Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2024r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Karolina Chudzinska

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2024r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy M. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę w związku z chorobą zawodową

na skutek odwołania ubezpieczonej

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 29 marca 2022r., znak : (...)

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z choroba zawodową na okres od 1 lutego 2022r. do 12 stycznia 2027r.

2.  W pozostałej części odwołanie oddala.

3.  Stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

4.  Zasądza od organu rentowego na rzecz ubezpieczonej kwotę 180 ( sto osiemdziesiąt ) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 701/22

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 marca 2022r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonej M. N. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową, na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2022r. poz. 504) oraz ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych ( tj. Dz. U. z 2019r., poz. 1205 ze zm.), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 24 marca 2022r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł pełnomocnik ubezpieczonej, domagając się jej zmiany i przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową od dnia złożenia wniosku na stałe, bowiem ubezpieczona nie zgadza się ze stanowiskiem Komisji Lekarskiej ZUS odnośnie stanu jej zdrowia. Ponadto wniósł o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Kwestia sporna w przedmiotowej sprawie dotyczyła oceny stanu zdrowia ubezpieczonej i jego wpływu na zdolność do pracy.

W myśl art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2023.1251 t.j. z dnia 2023.06.30), mającej odpowiednie zastosowania w niniejszej sprawie – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy czym w przypadku ubiegania się o rentę w związku z chorobą zawodową, wskazana wyżej niezdolność musi pozostawać w związku z tą chorobą zawodową.

W celu rozstrzygnięcia wspomnianej wyżej kwestii spornej Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji :

- foniatry,

- specjalisty medycyny pracy

którzy rozpoznali u ubezpieczonej poniższe schorzenia :

- wtórne zmiany przerostowe fałdów głosowych,

- przewlekły podsychający nieżyt błony śluzowej nosa i gardła,

- zaburzenia czynnościowe krtani

- nadciśnienie tętnicze regulowane

Dowód: opinia z dnia 22.11.2022r. – k. 65 – 68, opinia z dnia 16.02.2023r. – k. 86-87 akt

Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy w związku z chorobą zawodową narządu głosu od dnia złożenia wniosku na okres 5 lat. Wspomniana niezdolność do pracy spowodowana jest schorzeniami wymienionymi wyżej.

Jedyne zastrzeżenia do opinii zgłosił pełnomocnik odwołującej domagając się wydania przez biegłych opinii uzupełniających i wskazania przez nich przyczyn, dla których biegli przyjęli niezdolność do pracy M. N. o charakterze okresowym, tj. na okres 5 lat, a nie trwałym.

Sąd uwzględnił powyższe zastrzeżenia i dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłych opiniujących wcześniej w sprawie. Biegła foniatra w opinii uzupełniającej podtrzymała swoje stanowisko, wskazując, że ubezpieczona powinna być po kilkuletnim odpoczynku głosowym ponownie zbadana. Ponadto ubezpieczona jest leczona z powodu refluksu przełykowego – GERD, a w badaniu biegła stwierdziła niepełne zwarcie szpary głośni w 1/3 tylnej w czasie fonacji oraz zaburzenia czynnościowe krtani z powodu nieprawidłowej emisji głosu oraz przewlekłe zmiany zapalne z podsychaniem błony śluzowej. Zmiany te dodatkowo zaburzają głos, ale nie są wymienione w pozycji 15 obowiązującego wykazu chorób zawodowych. Mogą jednak wpływać na stan czynnościowy narządu głosu. Wobec tego biegła stwierdziła że choroba zawodowa jest istotną przyczyną częściowej niezdolności do pracy z koniecznością okresowego odsunięcia od zawodu. Biegła z dziedziny medycyny pracy również podtrzymała swoje stanowisko, wskazując, że okres 5-letni bez narażenia na nadmierny wysiłek głosowy i stosowane systematyczne leczenie laryngologiczno – foniatryczne może poprawić obserwowany aktualnie stopień zaburzeń funkcjonalnych narządu głosu. Dopiero w przypadku utrzymywania się opisanych w aktualnym badaniu foniatrycznym zmian chorobowych należałoby wówczas orzec trwałą częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Dowód: opinia uzupełniająca z dnia 20.09.23r. – k. 122-123 akt, opinia uzupełniająca z dnia 25.10.23r. – k. 128 akt

Sąd pozytywnie ocenił wszystkie opinie biegłych sądowych, ich treść była spójna, logiczna i przekonująca, a oparta została na dokumentacji medycznej oraz specjalistycznej wiedzy i doświadczeniu biegłych sądowych.

Mając powyższe na uwadze, Sąd w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym dowód z opinii biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w punkcie 1 wyroku. Natomiast na podstawie art. z art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd w pkt 2 wyroku oddalił odwołanie w części, w której ubezpieczona domagała się przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w zw. z chorobą zawodową na stałe, ponieważ rozstrzygając w sprawie, Sąd opierał się na fachowych opiniach biegłych sądowych, którzy wskazywali na okresową niezdolność do pracy u ubezpieczonej.

Jednocześnie w pkt 3 wyroku stwierdzono odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, biorąc pod uwagę, że organ rentowy dysponował wystarczającym materiałem do dokonania prawidłowej oceny stanu zdrowia ubezpieczonej, a w konsekwencji wydania prawidłowej decyzji, czego jednak nie uczynił.

W pkt 4 Sąd orzekł o kosztach na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, zasądzając od organu rentowego na rzecz ubezpieczonej kwotę 180 zł. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Sędzia Karolina Chudzinska