Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Daria Wojciechowska

Protokolant: Agnieszka Zawrzykraj

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 12 listopada 2013 r., 9 kwietnia 2014 r., 28 maja 2014 r., 30 maja 2014 r.

sprawy przeciwko D. B. s. J. i S. z domu J. ur. (...) w S.

obwinionego o to że:

1.W dniu 20 kwietnia 2013r. około godz. 15:50 w W. przy ul. (...). (...) kierując pojazdem marki S. o nr rej. (...) nie korzystał w czasie jazdy z pasów bezpieczeństwa.

2. W dniu 20 kwietnia 2013r. około godz. 15:50 w W. kierując pojazdem marki S. o nr rej. (...), poruszając się prawym pasem ruchu ul. (...). (...) w kierunku Ronda (...) podczas zmiany pasa ruchu na środkowy nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu jadącemu środkowym pasem ruchu pojazdowi marki K. o nr rej. (...) zmuszając kierującego do gwałtownego i nieplanowanego hamowania celem uniknięcia zderzenia,

To jest za wykroczenie z artykułu: art. 97 w zw. z art. 39 ust.l (...) oraz art. 90 KW w zw. z art. 22 ust. 4 (...).

tj. o czyn z art.

orzeka

I.  Obwinionego D. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu stanowiącego wykroczenie z art. 97 kw eliminując z kwalifikacji prawnej czynu art. 90 kw za to na podstawie art. 97 kw skazuje go i wymierza mu karę nagany.

II.  Uniewinnia obwinionego D. B. od popełnienia czynu opisanego w pkt 1.

III.  Zwalnia obwinionego z obowiązku uiszczenia opłaty oraz pozostałych kosztów sądowych przejmując je na Skarb Państwa.

Sygn. akt VW 2021/13

UZASADNIENIE

D. B. został obwiniony o to, że w dniu 20 kwietnia 2013 r. w W. prz ul. (...) kierując pojazdem marki S. o numerze rejestracyjnym (...) nie korzystał w czasie jazdy z pasów bezpieczeństwa oraz o to, że kierując pojazdem, poruszając się prawym pasem ruchu ul. (...) w kierunku Ronda (...) podczas zmiany pasa ruchu na środkowy nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu jadącemu środkowym pasem ruchu pojazdowi marki K. o numerze rejestracyjnym (...) zmuszając kierującego do gwałtowanego i nieplanowanego hamowania celem uniknięcia zderzenia, tj. o wykroczenie z art. 97 k.w. w zw. z art. 39 ust. 1ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym oraz art. 90 k.w. z zw. z art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.

Na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i ujawnionego na rozprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 kwietnia 2013 r. st. post. M. S. wraz z sierż. szt. S. D. pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym nieoznakowanym radiowozem marki K. o numerze rejestracyjnym (...). Około godziny 15.50 jadąc środkowym pasem ruchu przy ulicy (...) w kierunku ulicy (...) obwiniony – kierujący pojazdem marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), przy zmianie pasa ruchu z prawego na środkowy nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu przejazdu jadącemu środkowym pasem ruchu pojazdowi marki K. o numerze rejestracyjnym (...), zmuszając kierującego do gwałtownego hamowania i nieplanowanej zmiany pasa ruchu na lewy. W trakcie manewru zmiany pasa ruchu, kierujący pojazdem marki K. użył krótkotrwale sygnałów świetlnych i dźwiękowych celem ostrzeżenia kierującego pojazdem marki S. o powstałym zagrożeniu.

W celu zatrzymania pojazdu marki S., st. post. M. S. wraz z sierż. szt. S. D., kierujący pojazdem marki K. użyli sygnałów świetlnych i dźwiękowych informujących kierowcę pojazdu marki S. o zatrzymaniu celem przeprowadzenia kontroli. Pojazd marki S., początkowo zatrzymał się na lewym pasie ruchu tamując przejazd innym pojazdom znajdującym się w ruchu. St. post. M. S. wydał obwinionemu polecenie zatrzymania pojazdu w najbliższym bezpiecznym miejscu. Pojazd do kontroli zatrzymał się w zatoczce autobusowej przy ulicy (...) w W..

W trakcie przeprowadzonej kontroli, kierujący został poinformowany o przyczynie zatrzymania i popełnionym przez obwinionego wykroczeniu. Ponadto, st. post. M. S. i sierż. szt. S. D. sprawdzili stan techniczny pojazdu stwierdzając braki w oświetleniu zewnętrznym pojazdu (brak świateł postojowych) oraz nadmiernie zużytą rzeźbę bieżnika opony prawej osi tylnej pojazdu. Obwiniony oświadczył, iż właśnie udaje się do wulkanizatora oraz, że światła postojowe musiały się przepalić i nie posiada zapasowych żarówek na ich wymianę. W związku z wynikami kontroli stanu technicznego pojazdu, obwiniony został poinformowany o zatrzymaniu dowodu rejestracyjnego pojazdu.

Obwiniony został poinformowany, że zgodnie z taryfikatorem za nieustąpienie pierwszeństwa podczas zmiany pasa ruchu, tj. o czyn z art. 90 k.w. w zw. z art. 22 ust. 4 (...) zostaje nałożony na niego mandat karny kredytowany w wysokości 250 zł i 5 punktów karnych, natomiast za niekorzystanie z pasów bezpieczeństwa podczas jazdy, tj. o czyn z art. 97 k.w. w zw. z art. 39 ust. 1 (...) zostaje nałożony na obwinionego mandat karny kredytowany w wysokości 100 zł i 2 punkty karne.

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia wykroczeń, wobec czego sporządzono wniosek o ukaranie do Sądu Rejonowego dla Miasta Stołecznego Warszawy.

W związku z ujawnionymi brakami w oświetleniu zewnętrznym pojazdu oraz niedostateczną rzeźbą bieżnika osi tylnej zatrzymano dowód rejestracyjny seria (...) za pokwitowaniem (...).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatki urzędowej (k. 1), dokumentacji fotograficznej (k. 5-7), informacji o wykroczeniach (k. 38), kopii notatników służbowych (k. 39-43), książki kontroli pracy (k. 44-45) oraz płyty (k. 49).

Obwiniony D. B. ma 48 lat, jest żonaty, jedynym przychodem obwinionego jest wynagrodzenie w miesięcznej kwocie ok. 1.000 zł. Obwiniony nie był w przeszłości karany.

Obwiniony przesłuchany w toku czynności wyjaśniających nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień (k. 11).

Na rozprawie w dniu 12 listopada 2013 r. obwiniony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. W trakcie składanych wyjaśnień, obwiniony wskazał, iż pojazd marki K. poruszał się z prędkością większą niż dozwolona. Obwiniony wskazał również, iż policjanci w trakcie kontroli zachowywali się agresywnie i według niego doszło do nadużycia władzy (k. 30-31).

Na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2014 roku obwiniony złożył do akt sprawy pismo wraz z wnioskami dowodowymi obejmującymi płytę z nagraniem przeprowadzonej kontroli, wnosząc o przeprowadzenie oględzin z płyty oraz przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniczno – kryminalistycznej rekonstrukcji wypadków i kolizji drogowych, przepisu ruchu drogowego bezpieczeństwa i inżynierii ruchu drogowego oraz techniki samochodowej na okoliczność rekonstrukcji przebiegu zdarzenia z dnia 20 kwietnia 2013 r. i wykluczenia popełnienia wykroczeń przez obwinionego (k. 51-52).

Wyjaśnienia obwinionego zostały uznane przez Sąd za wiarygodne w części dotyczącej miejsca zdarzenia oraz przyczyny zatrzymania obwinionego, co jest zgodne z zeznaniami, st. post. M. S. i sierż. szt. S. D.. W pozostałym zakresie tj. sposobu zachowania policjantów oraz ich obraźliwych wypowiedzi, Sąd uznaje wyjaśnienia obwinionego za niewiarygodne.

Na posiedzeniu w dniu 28 maja 2014 r. Sąd na podstawie art. 174 § 1 pkt 4 k.p.k. oddalił wniosek dowodowy obwinionego, dotyczący opinii biegłego, albowiem dowodu nie da się przeprowadzić bez merytorycznej oceny materiału dowodowego, co leży w gestii Sądu.

Pozostałe zgromadzone w sprawie dokumenty nie wzbudziły wątpliwości Sądu w zakresie swej wiarygodności. Dowody wskazane we wniosku o ukaranie i ujawnione w całości bez odczytywania korespondują z pozostałym materiałem dowodowym i w powiązaniu ze sobą składają się na ustalony w sprawie stan faktyczny. Nadto nikt nie kwestionował ich treści i wiarygodności.

Zeznania świadków M. S. ( k-31-33) i S. D. (k-33-34) są w ocenie Sądu wiarygodne. Świadkowie szczegółowo opisali przebieg zdarzenia, jednakże nie pamiętali czy obwiniony miał zapięte pasy.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 97 k.w. uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu, a także właściciel lub posiadacz pojazdu, który wykracza przeciwko innym przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym lub przepisom wydanym na jej podstawie podlega karze grzywny do 3 000 zł lub karze nagany. Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem, zmieniając zajmowany pas ruchu, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierza wjechać, oraz pojazdowi wjeżdżającemu na ten pas z prawej strony.

Analiza i wszechstronna ocena zgromadzonego materiału dowodowego prowadzi w ocenie Sądu do jednoznacznego wniosku, iż obwiniony D. B. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu tj. w dniu 20 kwietnia 2013 r. około godziny 15.50 w W. kierując pojazdem marki S. o numerze rejestracyjnym (...), poruszając się prawym pasem ruchu ul. (...) w kierunku Ronda (...) podczas zmiany pasa ruchu na środkowy nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu jadącemu środkowym pasem ruchu pojazdowi marki K. o numerze rejestracyjnym (...) zmuszając kierującego do gwałtowanego i nieplanowanego hamowania w celu uniknięcia zderzenia. W niniejszej sprawie, ustalono, że obwiniony w dniu 20 kwietnia 2013 r. jadąc środkowym pasem ruchu przy ul. (...) zmieniał pas ruchu na prawy. Zgodnie z wyjaśnieniami obwinionego, bezspornym pozostaje także, iż obwiniony zmieniając pas ruchu widział we wstecznym lusterku pojazd marki K., który zbliżając się do zderzaka pojazdu kierowanego przez obwinionego rozpoczął hamowanie używając znaków świetlnych i dźwiękowych w celu uniknięcia zderzenia.W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że obwioniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu czynu, tj. czynu z art. 97 k.w.

Jednocześnie, z uwagi na brak dowodów wskazujących na popełnienie przez obwinionego czynu z art. 90 k.w., Sąd uniewinnił obwinionego od popełnienia czynu polegającego na tym, iż w dniu 20 kwietnia 2013 roku kierujący pojazdem marki S. o numerze rejestracyjnym (...) nie korzystał z pasów jazdy bezpieczeństwa.

Sąd wymierzył D. B. karę nagany, uznając, iż kara ta stanowi wystarczającą reakcję na czyn D. B.. Wymierzona kara ze względu na charakter i okoliczności czynu będzie miała pozytywny wpływ na kształtowanie świadomości społecznej oaz będzie stanowiła wystarczający bodziec dla osiągnięcia względem obwinionego pożądanych celów zapobiegawczych i wychowawczych. Jednocześnie wskazać należy, iż na wymiar kary miał także wpływ fakt, iż to policjanci jechali pojazdem któremu obwiniony nie ustąpił pierwszeństwa, a następnie ci sami policjanci przeprowadzali wobec obwinionego interwencję. Ta okoliczność z pewnością nie była obojętna dla stanu emocji osób uczestniczących w zdarzeniu.

Ponadto, mając na uwadze możliwości zarobkowe obwinionego, Sąd zwolnił obwinionego z obowiązku uiszczenia opłaty sądowej oraz pozostałych kosztów sądowych przejmując je na Skarb Państwa.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.