Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 820/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 2 października 2023 r. w sprawie II K 29/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego M. K. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

I obrońca oskarżonej M. K. (1) wyrokowi zarzucił:

1 / obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, fi. art. 4 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. polegające na dokonaniu przez Sąd I instancji wybiórczej, dowolnej i jednostronnej oceny dowodów, niezgodnie z zasadami doświadczenia życiowego, a mianowicie:

a/ oparcie się wyłącznie na dowodach obciążających M. K. (1) z całkowitym pominięciem materiału świadczącego na jej korzyść,

b/ zeznań funkcjonariusza policji M. C. (1) i P. F., którzy wskazując na agresywne i wulgarne zachowania oskarżonej nie byli w stanie ich sprecyzować,

c/ wyjaśnień oskarżonej nieprzyznającej się konsekwentnie -do popełnienia zarzucanego jej czynu, która wskazywała, że używane słowa nie były skierowane do żadnej konkretnej osoby, a stanowiły jedynie przerywniki w wypowiedzi M. K. (1)

co w konsekwencji doprowadziło do

2/ błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, iż oskarżona dopuścił się zarzucanego jej czynu w sytuacji, gdy analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego nie pozwala uznać za zasadne ustaleń poczynionych przez Sąd I instancji,

z bardzo daleko posuniętej ostrożności procesowej zarzucam:

3/ rażącą niewspółmierność wymierzonej kary, przejawiającą się w orzeczeniu wobec oskarżonej za czyn z art. 226 §1 k.k. kary grzywny w wysokości 50 stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 20,00 złotych oraz wymierzenie nawiązki w kwocie 500,00 zł, a tym samym nie zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania określonego w art. 66 k.k., podczas gdy z całokształtu okoliczności sprawy wynika, że stopień winy i społecznej szkodliwości czynu nie są znaczne, oskarżona nie była uprzednio karana, a jej właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegała porządku prawnego;

I I prokurator wyrokowi zarzucił:

1/ obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia a mianowicie art.7 kpk oraz art.410 kpk polegającą na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów i dowolną w konsekwencji ocenę zeznań świadków M. C. (2) „ M. C. (1) „ P. F. „ M. S. i wyjaśnień oskarżonej w zakresie ilości spożytego alkoholu oraz pisemnej i ustnej opinii biegłego B. G. oraz poprzez nieuwzględnienie w należytym stopniu całokształtu ujawnionych okoliczności a w szczególności całkowite pominięcie przez Sąd opinii biegłego w części kwestionującej wyjaśnienia oskarżonej M. K. (1) co czasu i ilości spożytego przez nią alkoholu w kontekście wyników badania krwi wymienionej na zawartość alkoholu,

2/ oraz wynikający z tejże obrazy „błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść a polegający na przyjęciu, że oskarżona nie kierowała pojazdem mechanicznym będąc w stanie nietrzeźwości a alkohol spożyła już będąc w domu podczas gdy na podstawie całokształtu dowodów „ w szczególności zeznań świadków „ opinii biegłego można poczynić pewne i nie budzące wątpliwości ustalenia faktyczne w sprawie i dokonać ich prawidłowej analizy oraz oceny we wzajemnym ze sobą powiązaniu zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania „ wskazaniami doświadczenia życiowego „ a przede wszystkim przy zastosowaniu zasady swobodnej a nie dowolnej oceny dowodów co doprowadziłoby do wniosku „że M. K. (1) dopuściła się zarzucanego jej czynu z art. 178a§1 kk.

☒ zasadny zarzut prokuratora

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny zarzut obrońcy oskarżonej

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonej jest chybiona i jako taka nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, iż w ocenie Sądu Okręgowego wydane przez Sąd I instancji rozstrzygnięcie zapadło na podstawie prawidłowo poczynionych ustaleń natury faktycznej, jak też i prawnej. Sąd Rejonowy dokonał szczegółowej analizy materiału dowodowego. Także wnioski powzięte przez Sąd na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów, zdaniem Sądu Okręgowego, są logiczne, spójne i konsekwentne, dokonane w oparciu o zasady doświadczenia życiowego. Wnioski te są przekonująco uzasadnione.

Apelacja faktycznie nie wskazuje na takie okoliczności, które nie byłyby przedmiotem uwagi Sądu Rejonowego i nie zawiera też takiej argumentacji, która rozważania tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. Wobec powyższego zarzuty skarżącego, jakoby Sąd I instancji bezpodstawnie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, nie mogą być uznane za zasadne. Apelacja sprowadza się w rezultacie do polemiki z ustaleniami Sądu i wyciągniętymi z tych ustaleń wnioskami.

Formułując zarzuty przeciwko zapadłemu rozstrzygnięciu skarżący podporządkował ich treść linii obrony prezentowanej przez oskarżoną, nie znajdującej jednak swego odzwierciedlenia w przeprowadzonych dowodach. Analiza sprawy nie pozwala na uznanie, że Sąd Rejonowy naruszył reguły oceny dowodów określone w art. 7 k.p.k., czy też zasadę obiektywizmu (art. 4 k.p.k.), w rezultacie dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne są prawidłowe.

Sąd I instancji tym samym w pełni prawidłowo nie dał wiary tym wyjaśnieniom oskarżonej, w których nie przyznawała się ona do popełnienia zarzuconego jej czynu z pkt I aktu oskarżenia. Wyjaśnienia w tym zakresie były sprzeczne z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, były one tendencyjne i nakierowane na uniknięcie odpowiedzialności za popełniony występek.

Zarazem w ocenie Sądu Okręgowego przy ustalaniu stanu faktycznego zasadnie dano wiarę zeznaniom przesłuchanych w sprawie świadków.

Funkcjonariusze policji, którzy byli umundurowani i przedstawili oskarżonej powód interwencji swoje obserwacje poczynili w związku z wykonywanymi obowiązkami służbowymi i w istocie nie mieli żadnego powodu aby celowo podawać na niekorzyść akurat tej oskarżonej. Ich wersja zdarzenia była konsekwentna a złożone zeznania wzajemnie ze sobą korespondowały. Podkreślenia wymaga, że w swoich pierwszych wyjaśnieniach M. K. podawała, że w czasie interwencji była zdenerwowana, może przeklnęła ora użyła wobec jednego z funkcjonariuszy „określenia” jak na k.31 odw. Wskazać przy tym należy, że policjanci nie pojechali do oskarżonej z własnej woli, a zostali tam oddelegowani na interwencję, zainicjowaną zgłoszeniem o prowadzeniu przez nietrzeźwą kobietę samochodu. Sama zaś interwencja dokonywana była wobec wyraźnie pijanej oskarżonej, która nie przyjmowała do wiadomości jej celu i starała się ją utrudnić tak w czasie gdy miała ona jeszcze miejsce w jej mieszkania jak i podczas przewożenia jej w radiowozie do SOR a następnie do KPP w G.. Co istotne, z konsekwentnych, logicznych i zgodnych zeznań policjantów wynika, że M. K. w tym czasie wyzywała „jedynie” M. C. (1). Powyższe dodatkowo przemawia za daniem wiary zeznaniom wymienionego oraz P. F., którzy podawali o okolicznościach, co do których zaistnienia byli w pełni przekonani oraz „na siłę” nie obciążali oskarżonej.

W tej sytuacji nie było podstaw do podzielenia zarzutów apelacji obrońcy i wbrew jego stanowisku M. K. swoim zachowaniem wyczerpała dyspozycję z art.226§1 kk, którego przedmiotem ochrony są godność i powaga funkcjonariusza lub osoby mu przybranej, a pośrednio powaga organu, który reprezentuje.

Chybiony był również postulat o warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonej albowiem sprzeciwiają się temu ustalone okoliczności zdarzenia, które trwało dłuższy czas a M. K. przejawiała swoistą „determinację” w chęci znieważania M. C. stwierdzając, że będzie go wyzywała „do woli” - k. 16, k.23.

Tym samym Sąd Okręgowy w pełni podziela zasadność wymierzenia M. K. kary grzywny, która uwzględnia tak warunki i właściwości osobiste jak i okoliczności zdarzenia opisane w zarzucie zawartym w pkt I akcie oskarżenia, w tym wyższy niż wskazany w art.66 kk stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu.

Tak ukształtowana kara winna spełnić wobec wymienionej cele określone w art. 53 kk, w szczególności wychowawcze jak również właściwie kształtować świadomość prawną społeczeństwa. Według Sądu Okręgowego pozwoli ona uświadomienie oskarżonej że jej zachowanie nie było prawidłowe i zapobiegnie podobnemu postępowaniu na przyszłość.

Podzielić natomiast należało zarzuty oskarżyciela publicznego w zakresie postulatu o uchylenie zaskarżonego wyroku co do rozstrzygnięcia z pkt 4 sentencji i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Giżycku II Wydział Karny do ponownego rozpoznania.

Wbrew stanowisku Sądu I instancji w ocenie Sądu Okręgowego zebrane dowody wskazują na to, że M. K. w nocy z 27 na 28 lipca 2021 r. prowadziła pojazd mechaniczny i była wówczas pod działaniem alkoholu.

W istocie Sąd I instancji przeprowadzając postępowanie dowodowe dał wiarę wyłącznie wyjaśnieniom oskarżonej co do czasu i ilości spożytego alkoholu oraz co do tego, że rzekomo nie kierowała ona samochodem pod jego wpływem.

Tymczasem takie ustalenia pozostają w sprzeczności z wnioskami płynącymi z zeznań funkcjonariuszy policji P. F. i M. C. (1) a także z zeznaniami złożonymi w postępowaniu przygotowawczym a więc praktycznie „na gorąco" przez M. C. (2). Odnośnie relacji tego ostatniego świadka, który na rozprawie starał się wycofać ze swoich twierdzeń, to zwrócić uwagę należy, że jego zgłoszenie o zaobserwowanym zachowaniu kobiety miało miejsce jeszcze przed północą w dniu 27 lipca 2021 r. a sam M. C. był przesłuchany w dniu 28 lica 2021 r, o godzinie 13.05. Tym samym odrzucić należało jego tłumaczenie, że z uwagi na stan upojenia alkoholowego praktycznie nic nie pamięta. Trafnie zatem skarżący w uzasadnieniu apelacji zauważył, że zeznania tego świadka w powiązaniu z relacją funkcjonariuszy policji zeznania tworzą logiczną całość.

Z treści protokołu ja na k. 11-12 wynika, że w nocy 27 lipca 2021r. wracający do domu M. C. (2) zauważył kobietę wsiadającą do samochodu m-ki O. (...) a następnie nim odjeżdżającą Świadek nie znał tej osoby jednakże z uwagi na jej zachowanie wskazujące na jej stan nietrzeźwości zadzwonił do Komendy Powiatowej Policji. Z polecenia dyżurnego o godz. 23,40 funkcjonariusze udali się w kierunku, w którym według relacji zgłaszającego pojechała kobieta, przy czym policjanci mieli informację o marce pojazdu i jego kolorze. Funkcjonariusze policji zauważyli opisywany samochód dopiero po sprawdzeniu okolicznych ulic i ponownym przyjeździe do miejsca zdarzenia. Ponadto z relacji policjantów P. F. i M. C. (1) wynikało, że pokrywa silnika pojazdu należącego jak się okazało do M. K. (1) była ciepła i czuć było woń przegrzanych hamulców i spalonego sprzęgła co ewidentnie wskazywało na fakt kierowania pojazdem bezpośrednio przed przyjazdem policji.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie na rozprawie M. C. nie rozpoznał oskarżonej jako kierującej pojazdem, to w ocenie Sądu Okręgowego wnioski płynące z jego zeznań z dnia 28 lipca 2021 r. w powiązaniu z relacją policjantów oraz wnioskami płynącymi z analizy dowodów jak na k. 4, 8 i 9 w pełni pozwalają na ustalenie, że to M. K. prowadziła pojazd.

Bezsporne jest, że samochód marki O. (...) o nr rej. (...) należał do oskarżonej. Ponadto z relacji M. C. z postępowania przygotowawczego oraz twierdzeń policjantów o zgłoszeniu wynika, że osobą kierującą pojazdem O. (...) koloru bordowego jest kobieta a sam pojazd odjechał i powrócił w okolice miejsca zamieszkania M. K. (1). Wreszcie, jak to zeznali wymienieni świadkowie oraz co wynika z analizy zdjęcia jak na k.9 w pojeździe jest urwany zderzak. Co do tej ostatniej okoliczności, to sama oskarżona przyznała w toku rozprawy głównej, że kierując swoim samochodem najechała na krawężnik i urwał jej się kawałek zderzaka- k.179 odw. Wreszcie z zeznań M. C. i P. F. wynika, że gdy przybyli oni na miejsce, z którego miał odjechać kierująca poruszająca się samochodem marki O. (...), koloru bordowego, to od zgłaszającego ( M. C.) uzyskali informacje, że w czasie odjeżdżania z pojazdu urwany został jego przedni zderzak.

W konsekwencji, mając na uwadze wskazane okoliczności w powiązaniu z czasem zgłoszenia oraz czasem podejmowanych przez policjantów interwencji nie może budzić żadnych wątpliwości, że niedługo przed godzina 23.40 to tylko i wyłącznie M. K. (1) kierowała swoim samochodem.

Oskarżona nie przyznała się do kierowania pojazdem, w tym do poruszania się w nim w stanie nietrzeźwości i wyjaśniła, że alkohol w postaci bimbru spożywała po powrocie do domu po godzinie 23.00 i piła go przez 50 minut przed przyjściem do jej mieszkania funkcjonariuszy policji.

Tymczasem na uwadze należy mieć to, że M. K. (1) została zatrzymana przez funkcjonariuszy policji o godzinie 00.05 a pierwsze pobranie krwi na zawartość alkoholu odbyło się o godzinie 01.30 i wówczas uzyskano wynik 2,37 promila, a o godzinie 2.00 stwierdzono 2,21 promila, a trzecie badanie o godzinie 02.30 dało wynik 2,18 promila ,

Wnioski płynące z opinii biegłego B. G. i powiązaniu z wynikami opisanych badań oraz opisywanym przez policjantów zachowaniem oskarżonej w czasie interwencji całkowicie podważają prawdziwość wyjaśnień M. K. co do czasu i ilości spożytego alkoholu.

Na uwadze należy mieć także podawany przez M. C. opis zachowania oskarżonej do czasu gdy odjechała ona swoim samochodem z parkingu. Z reakcji tego świadka jak na k. 11-12 jasno wynika, że na parkingu o godzinie 23.26 M. K. była pijana, szła chwiejąc się.

Tym samym nie sposób było podzielić stanowiska Sądu I instancji co do ustalenia, że oskarżona spożyła alkohol dopiero po zaparkowaniu samochodu i powrocie do domu.

Wniosek

Prokurator w apelacji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Giżycku II Wydział Karny do ponownego rozpoznania; na rozprawie odwoławczej prokurator wniósł o uchylenie wyroku co do czynu z pkt II aktu oskarżenia i utrzymanie go w mocy w pozostałej części,

Obrońca oskarżonej M. K. (1) wniósł o:

1 / zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu z art. 226 §1 k.k. ewentualnie, z daleko posuniętej ostrożności procesowej:

2/ o warunkowe umorzenie postępowania na okres próby 2 lat.

☒ zasadny wniosek prokuratora

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny wniosek obrońcy

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wbrew zarzutom obrońcy oskarżonej orzeczeniu Sądu I instancji nie stwierdzono obrazy przepisów postepowania oraz błędu w ustaleniach faktycznych a także nie stwierdzono aby orzeczenie o karze było rażąco surowe.

Podzielono zarzuty prokuratora uznając, że wobec opisanych wyżej okoliczności konieczne było uchylenie wyroku w zakresie rozstrzygnięcia z pkt 4 sentencji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

Odnośnie wyroku Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydziału Karnego z dnia 2 października 2023 r. , sygn. akt II K 29/22

I uchylono wyrok w zakresie rozstrzygnięcia z pkt 4 sentencji i w tym zakresie sprawę przekazano Sądowi Rejonowemu w Giżycku do ponownego rozpoznania,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Wobec wskazanych wyżej okoliczności konieczne było uchylenie wyroku co do rozstrzygnięcia z pkt 4 sentencji i w tym zakresie sprawę przekazano Sądowi Rejonowemu w Giżycku do ponownego rozpoznania.

W ocenie Sądu Okręgowego nie może budzić żadnych wątpliwości, że niedługo przed godziną 23.40 to tylko i wyłącznie M. K. (1) kierowała swoim samochodem.

Przy ponownym rozpoznaniu należy przeprowadzić dotychczasowe dowody dotyczące zarzutu z pkt II aktu oskarżenia oraz przeprowadzić dowód z opinii biegłego z zakresu oznaczenia stężeń alkoholu w organizmie.

Powyższe winno pozwolić na ustalenie stanu M. K. (1) jako kierującej pojazdem.

Wskazać przy tym należy, że zdaniem Sądu Okręgowego oskarżona prowadząc przed północą w dniu 27 lipca 2021 r. co najmniej prowadziła go w stanie po użyciu alkoholu a świadczy o tym jej zachowanie opisane przez M. C. oraz interweniujących policjantów.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Zebrany już materiał dowodowy świadczy, że M. K. kierując pojazdem znajdowała się w stanie nietrzeźwości i stopień tego stanu oraz ilość spożytego alkoholu, który go wywołał winien być ustalony w oparciu o nową opinię biegłego.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art.624§1 kpk zwolniono oskarżoną M. K. (1) od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze w zakresie wyroku utrzymano w mocy uznając, że przemawiają za tym względy słuszności.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 2 października 2023 r. w sprawie II K 29/22

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej M. K. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 2 października 2023 r. w sprawie II K 29/22

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana