Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

24 stycznia 2024 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Kosicka

po rozpoznaniu 24 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Warszawie

sprawy z powództwa I. C.

przeciwko (...) w W.

o przywrócenie do pracy

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z 11 września 2023 r., sygn. akt VI P 48/23

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od I. C. na rzecz (...) w W. 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami w wysokości ustawowej za opóźnienie biegnącymi od upływu tygodnia od doręczenia wyroku do dnia zapłaty.

Małgorzata Kosicka

Sygn. akt VII Pa 85/23

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 11 września 2023 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie z powództwa I. C. przeciwko (...) w W. o przywrócenie do pracy w punkcie 1. oddalił odwołanie; w punkcie 2 zasądził od I. C. na rzecz (...) w W. kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia i rozważania sądu rejonowego:

Strony zawarły umowę o pracę 21 lutego 2022 r., określając czas zatrudnienia jako okres od 21.02.2022r. do 24.06.2022r. Wynagrodzenie zasadnicze określono na kwotę w wysokości 2677 zł miesięcznie. Stosunek pracy ustał w wyniku rozwiązania wraz z upływem czasu, na który umowa o pracę była zawarta.

Sąd rejonowy uznał powództwo o przywrócenie do pracy za nieuzasadnione i wskazał, że art. 264 § 1 k.p. stanowi, że odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 21 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę.

Sąd rejonowy wskazał, że z powyższego przepisu wynika, że pracownikowi przysługuje uprawnienie do złożenia odwołania od jednostronnego oświadczenia woli złożonego przez pracodawcę pracownikowi, z którego treści wynika, że pracodawca dokonuje rozwiązania zawartej pomiędzy nimi umowy o pracę. Na gruncie okoliczności sprawy sąd wskazał, że pozwane (...) w W. nie złożyło I. C. oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę. Strony zawarły umowę o pracę na czas określony. Stosunek pracy łączący strony wygasł z dniem wskazanym w umowie – 24 czerwca 2022 r. Strony, po upływie określonego czasu, na jaki została zawarta umowa o pracę na czas określony, nie zawarły kolejnej umowy.

Oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę stanowi przedmiot odwołania. Wobec braku otrzymania przedmiotowego oświadczenia, powodowi nie przysługiwało uprawnienie do wniesienia odwołania.

Na marginesie sąd I instancji wskazał, że podnoszone przez powoda zarzuty, co do okoliczności uniemożliwienia mu udziału w czynnościach egzaminacyjnych, są irrelewantne wobec przedmiotu sporu jakim było roszczenie o przywrócenie do pracy lub zasądzenie odszkodowania. Art. 56 § 1 zd. 1 k.p. stanowi, że pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie.

Wobec powyższego, sąd rejonowy oddalił powództwo.

W punkcie drugim wyroku sąd I instancji zasądził od powoda na rzecz pozwanego 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i wskazał, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony, (art. 98 § 1 i 3 k.p.c.)

Zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 1) rozporządzenia z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz.265) stawka minimalna w sprawach z zakresu prawa pracy o przywrócenie do pracy wynosi 180 zł.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł I. C., zaskarżając go w całości. Powód wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd rejonowy. W uzasadnieniu swojego stanowiska powód wskazał, że w trakcie trwania umowy o pracę w (...) w W. w okresie od 2 lutego 2022 r. do 24 czerwca 2022 r. doszło do złamania przepisów Kodeksu Nauczyciela i Kodeksu Karnego, na terenie szkoły poprzez naruszenie nietykalności cielesnej przez nauczyciela ze S. M. M. 9 czerwca 2022 r. w trakcie egzaminu zawodowego w Pracowni Elektrycznej. Powód podkreślił, że nie chodzi o uniemożliwienie mu udziału w egzaminie zawodowym jako asystent, lecz o naruszenie nietykalności cielesnej w szkole przez nauczyciela tam zatrudnionego. Skarżący zarzucił, że sąd był stronniczy i nie wyjaśnił wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, to jest przede wszystkim nie przesłuchanie świadków wskazanych przez niego, by wyjaśnić wszystkie istotne fakty w przedmiotowej sprawie. Nadto, dyrektor szkoły złożyła fałszywe zeznania na rozprawie 11 września 2023 r., oświadczając, że powód został zatrudniony na zastępstwo za M. M., bowiem nauczyciel ten prowadził zajęcia w okresie, w którym powód był zatrudniony i nie przebywał na zwolnieniu lekarskim (apelacja – k. 123).

W odpowiedzi na apelację pozwane (...) wniosło o oddalenie apelacji oraz zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych. W uzasadnieniu stanowiska pozwany wskazał, że sąd I instancji prawidłowo podniósł, że pozwany nie złożył powodowi oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę. Strony zawarły umowę na czas określony. Stosunek pracy łączący strony wygasł z dniem wskazanym w umowie, tj. 24 czerwca 2022 r. Strony po upływie określonego czasu, na jaki została zawarta umowa o pracę na czas określony, nie zawarły kolejnej umowy. Pozwany nie złożył powodowi oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę. Pozwany w odpowiedzi na zarzut pod adresem dyrektor G. P. podniósł, że M. M. przebywał na zwolnieniu lekarskim od 22 września 2021 r. do 21 stycznia 2022 r. W tym okresie pozwany w W. prowadził rekrutację z myślą o zastępstwie ww. pracownika i nie był w stanie przewidzieć jak długo potrwa absencja pracownika wywołana chorobą. Podczas rozprawy sądowej 11 września 2023 r. dyrektor szkoły nie minęła się z prawdą, że ówczesny dyrektor pozwanego S. K. planował zatrudnić powoda w celu zastępstwa za nieobecnego nauczyciela, u którego przewidywano zwolnienie długotrwałe. Pozwany podniósł, że prawdą jest, że powód został zatrudniony już po powrocie do pracy M. M.. Powód realizował godziny z wolnego wakatu, który miał realizować M. M. w ramach nadgodzin. Podczas procesu rekrutacji oraz na dzień podpisania umowy z powodem G. P. pełniła funkcję wicedyrektora (...) w W., tym samym mogła nie mieć pełnej wiedzy na temat tworzenia kadry pedagogicznej przez ówczesnego dyrektora pozwanego (odpowiedź na apelację – k. 135-136 a.s.).

Sąd okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda była nieuzasadniona.

Wniesiony przez I. C. środek zaskarżenia nie zawiera zarzutów skutkujących potrzebą zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku. Według sądu II instancji sąd rejonowy w sposób prawidłowy dokonał analizy materiału dowodowego, poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne oraz właściwie zastosował przepisy, skutkiem czego zaskarżony wyrok zawiera trafne i odpowiadające prawu rozstrzygnięcie.

Stosowanie do treści art. 264 § 1 k.p. odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 21 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę.

W ocenie sądu II instancji, słusznie sąd rejonowy zwrócił uwagę, że pozwany nie złożył powodowi oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę. Zaznaczyć należy, że strony zawarły umowę o pracę na czas określony od 21 lutego 2022 r. do 24 czerwca 2022 r., natomiast stosunek pracy łączący powoda z pozwanym wygasł z dniem wskazanym w umowie, tj. 24 czerwca 2022 r. Pozwany nie złożył powodowi oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę. Podniesione w apelacji argumenty nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

W powyższej sytuacji faktycznej w świetle powołanych przepisów nie było podstaw do przywrócenia powoda do pracy.

Mając na uwadze powyższe sąd okręgowy nie dopatrzył się nieprawidłowości wskazywanych przez skarżącego. W tym stanie rzeczy sąd, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację powoda jako stanowiącą jedynie polemikę z prawidłowym i zgodnym z prawem rozstrzygnięciem sądu rejonowego.

O kosztach zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej sąd okręgowy orzekł w punkcie II wyroku zgodnie z art. 98 k.p.c. Stroną przegrywającą sprawę w całości był powód, a zatem poniósł on koszty zastępstwa procesowego pozwanej. Koszty zastępstwa wyniosły 120 zł zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 1 w związku z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 265).