Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2024 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Stachurska

Protokolant: st. sekretarz sądowy Anna Bańcerowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2024 r. w W.

sprawy B. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania B. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 13 lipca 2023 r. znak (...) (...) (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje B. R. świadczenie przedemerytalne od dnia 4 lipca 2023 r.,

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz B. R. kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie począwszy od daty uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2023r. B. R. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 13 lipca 2023r., znak: (...) (...) (...), odmawiającej przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego. Zarzuciła, że organ rentowy błędnie ustalił stan faktyczny, przyjmując że stosunek pracy nie został rozwiązany z powodu niewypłacalności pracodawcy. Tymczasem były pracodawca (...) sp. z o.o. notorycznie nie wypłacał należnego wynagrodzenia, poczynając od lipca 2022r. W związku z powyższym w dniu 28 listopada 2022r. ubezpieczona rozwiązała stosunek pracy w oparciu o art. 55 § 1 ^{( 1 )}k.p. Podjęła również działania za pośrednictwem Państwowej Inspekcji Pracy oraz wezwała byłego pracodawcę do zapłaty zaległego wynagrodzenia, jednak bezskutecznie. W piśmie z 23 stycznia 2023r., otrzymanym z PIP, została poinformowana między innymi o tym, że odnośnie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki sąd nie podjął jeszcze decyzji. Według ubezpieczonej przedstawione przez nią fakty jednoznacznie potwierdzają niewypłacalność byłego pracodawcy, wobec czego wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie świadczenia przedemerytalnego (odwołanie z dnia 24 lipca 2023r., k. 5-6 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z 8 sierpnia 2023r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., a uzasadniając przedstawione stanowisko powołał się na art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2023r., poz. 779) i wskazał, że prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn. Ponadto, zgodnie z ust. 3 tego artykułu świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)  nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2)  w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3)  złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Organ rentowy wskazał, że ubezpieczona w okresie od 1 marca 2004r. do 28 listopada 2022r. była zatrudniona w (...) sp. z o. o., a stosunek pracy został rozwiązany przez oświadczenie ze strony pracownika bez zachowania okresu wypowiedzenia w oparciu o art. 30 § 1 pkt 3 Kodeksu pracy. Ubezpieczona udowodniła 37 lat, 5 miesięcy i 27 dni stażu pracy. Jednocześnie spełniła warunek z art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, przedkładając stosowne zaświadczenie z Urzędu Pracy (...) W. z dnia 30 czerwca 2023r. Organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 13 lipca 2023r. odmówił przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego, ponieważ stosunek pracy nie został rozwiązany z powodu likwidacji lub niewypłacalności pracodawcy w myśl przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych (odpowiedź na odwołanie z dnia 8 sierpnia 2023r., k. 18-19 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. R., ur. (...), w okresie od 2 stycznia 1996r. do 29 lutego 2000r. pracowała w Przedsiębiorstwie Usługowo (...) - (...) sp. z o.o. w wymiarze połowy etatu, na stanowisku specjalisty ds. rozliczeń (świadectwo pracy z dnia 29 lutego 2000r. - nienumerowana karta akt ZUS). Następnie w okresie od 3 lipca 2000r. do 29 lutego 2004r. zatrudniona była w (...) sp. z o.o. w W. na stanowisku referenta do spraw rozliczeń, gdzie w okresach od 3 lipca 2000r. do 28 lutego 2001r. i od 1 października 2001r. do 29 lutego 2004r. pracowała w wymiarze pełnego etatu, a w okresie od 1 marca 2001r. do 30 września 2001r. zatrudniona była w wymiarze połowy etatu (świadectwo pracy z 29 lutego 2004r. - nienumerowana karta akt ZUS). Od 1 marca 2004r. do 28 listopada 2022r. B. R. była pracownikiem (...) sp. z o.o., świadcząc pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku sekretarki, a następnie specjalisty d.s. administracyjnej obsługi biura (świadectwo pracy z 28 listopada 2022r.- nienumerowana karta akt ZUS).

(...) sp. z o.o. w końcowym okresie zatrudnienia ubezpieczonej nie wypłacał wynagrodzeń pracownikom, których było kilkunastu. B. R. nie otrzymała należności za pracę za miesiące: lipiec, sierpień, wrzesień, październik oraz listopad 2022r. W tym czasie na rachunkach bankowych spółki nie było środków i nie istniały szanse na zmianę tej sytuacji, gdyż do spółki zgłaszało się wielu dłużników, a także wpływały pisma z sądu. Spółka w tym czasie nie płaciła czynszu za wynajem pomieszczeń i z uwagi na to spodziewano się zablokowania dostępu do nich. Mimo tego pracownicy nie otrzymywali wypowiedzeń od spółki ani sami ich nie składali. Ubezpieczona ze względu na zajmowane stanowisko i informacje uzyskane od prezesa zarządu o planowanym złożeniu rezygnacji i związanym z tym braku możliwości podpisywania dokumentów pracowniczych, zdecydowała o złożeniu oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Wiedziała, że spółka nie wypłaci jej należności, dlatego w dniu 28 listopada 2022r. złożyła takie oświadczenie na podstawie art. 30 § 1 pkt 3 k.p. w związku z art. 55 § 1 ¹ k.p., podając że powodem podjętej decyzji jest brak wypłaty wynagrodzeń za lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2022r. (pismo z 28 listopada 2022r., k. 10 a.s.; zeznania ubezpieczonej, k. 83 a.s.; historia rachunku bankowego ubezpieczonej, k. 7-9 a.s.).

Spółka w dniu 28 listopada 2022r. wystawiła ubezpieczonej świadectwo pracy, które podpisał prezes zarządu ( świadectwo pracy z 28 listopada 2022r. – nienumerowane karty akt ZUS). Pismem z dnia 12 grudnia 2022r. ubezpieczona wezwała (...) sp. z o.o. do zapłaty wynagrodzenia w kwocie 35.190,78 zł za lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2022r., a ponadto skierowała skargę do Państwowej Inspekcji Pracy. Państwowa Inspekcja Pracy poinformowała ubezpieczoną, że podejmowała próby przeprowadzenia czynności kontrolnych w spółce, jednak kontakt z pracodawcą był znacznie utrudniony. Prezes zarządu spółki nie odpowiadał na próby kontaktu i nie przedłożył dokumentów potwierdzających naliczenie i wypłacenie wynagrodzenia ubezpieczonej za wskazane miesiące. Pouczono też ubezpieczoną o możliwości skierowania sprawy o wypłatę należnego wynagrodzenia wraz z odsetkami na drogę postępowania sądowego (pismo z PIP z 23 stycznia 2023r., k. 12-14 a.s.; wezwanie do zapłaty wynagrodzenia z 12 grudnia 2022r., k. 11 a.s.).

W dniu 14 grudnia 2022r. (...) sp. z o.o. złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości, który w dniu 23 grudnia 2022r. został zarejestrowany przez Sąd Rejonowy dla (...) Warszawy w W. XVIII Wydział Gospodarczy pod sygn. akt WA1M/GU/542/2022. Prawomocnym zarządzeniem z dnia 30 stycznia 2023r. nastąpił zwrot wniosku (wyciągi z Krajowego Rejestru Dłużników, k. 33 - 34 a.s.).

W styczniu 2023r. dostęp do pomieszczeń spółki, które były wynajmowane, został zablokowany. Pracownicy nie mieli do nich dostępu. Taki dostęp był możliwy tylko w asyście Policji. (...) sp. z o.o. nie wypłaciła zaległych wynagrodzeń swoim pracownikom, pracownicy nie otrzymali również świadectw pracy (zeznania ubezpieczonej, k. 83 a.s.).

B. R. jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna w Urzędzie Pracy (...) W. od dnia 27 grudnia 2022r. W okresie 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia (zaświadczenia Urzędu Pracy (...) W. z 30 czerwca 2023r. - nienumerowana karta akt ZUS).

W dniu 3 lipca 2023r. ubezpieczona złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniosek o świadczenie przedemerytalne. Do wniosku dołączyła świadectwa pracy dotyczące poszczególnych okresów zatrudnienia, w tym w (...) sp. z o.o. (wniosek z 3 lipca 2023r. z załącznikami - nienumerowane karty akt ZUS). Po rozpoznaniu powyższego wniosku organ rentowy decyzją z dnia 13 lipca 2023r., znak: (...) (...) (...), odmówił przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnieniu decyzji powołał się na treść art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych i wskazał, że umowa o pracę z (...) sp. z o.o. nie została rozwiązana z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (decyzja ZUS z 13 lipca 2023r. - nienumerowane karty akt ZUS).

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych dokumentów oraz zeznań ubezpieczonej. Jeśli chodzi o dokumenty, to Sąd oparł się przede wszystkim na tych, które zostały zgromadzone w aktach ZUS, a także złożonych w toku postępowania sądowego przez ubezpieczoną. Ich autentyczność i treść nie budziła zastrzeżeń Sądu i nie była kwestionowana przez strony. Wobec tego dokumenty, o których mowa, Sąd ocenił jako wiarygodne. Również zeznaniom ubezpieczonej, jako zbieżnym z dowodami z dokumentów, Sąd dał wiarę, nie mając podstaw do ich kwestionowania i innej oceny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie B. R. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych (tekst j. Dz. U. z 2023r., poz. 1999 – dalej jako „u.ś.p.”) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która:

1) do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta oraz 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

2) do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2022r. poz. 690, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o promocji zatrudnienia", w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn, lub

3) do dnia ogłoszenia upadłości prowadziła nieprzerwanie i przez okres nie krótszy niż 24 miesiące pozarolniczą działalność, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2022r. poz. 1009, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych", i za ten okres opłaciła składki na ubezpieczenia społeczne oraz do dnia ogłoszenia upadłości ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta i 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

4) zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, pobieranej nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat i do dnia, w którym ustało prawo do renty, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna i osiągnęła okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

4a) zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 60 dni od dnia ustania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2023r. poz. 390), lub zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz. U. z 2020r. poz. 1297), pobieranych nieprzerwanie przez okres co najmniej 365 dni, jeżeli utrata prawa do nich była spowodowana śmiercią osoby, nad którą opieka była sprawowana, i do dnia, w którym ustało prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub zasiłku dla opiekuna, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna i osiągnęła okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

5) do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, lub

6) do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego, z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

Zacytowany przepis tworzy siedem grup osób uprawnionych do świadczenia przedemerytalnego, przy czym grupy te są względem siebie rozłączne. Do nabycia uprawnienia wystarczające jest spełnienie przesłanek zawartych w jednym z wymienionych punktów, wraz z tymi, które określa art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych. Przewiduje on, że świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)  nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna,

2)  w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia
w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych,

3)  złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

W rozpoznawanej sprawie ostatnim okresem zatrudnienia B. R. był okres pracy w (...) sp. z o.o., gdzie ubezpieczona świadczyła pracę od 1 marca 2004r. do 28 listopada 2022r., tj. przez okres co najmniej 6 miesięcy. Poza tym nie budzi wątpliwości, że B. R. ukończyła 56 lat oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat. Poza sporem pozostawało również, że ubezpieczona przez okres co najmniej 6 miesięcy pobierała zasiłek dla bezrobotnych i nadal jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna, a w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych. Ponadto złożyła wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6- miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

W zaskarżonej przez ubezpieczoną decyzji z dnia 13 lipca 2023r. organ rentowy odmówił przyznania prawa do świadczenia wskazując, że stosunek pracy nie został rozwiązany z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Powołał się przy tym na brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, przy czym – co należy wyeksponować – tak w decyzji, jak i w odpowiedzi na odwołanie – choć odwołał się do właściwego, poprawnie oznaczonego przepisu, to zacytował w części brzmienie innego, tj. art. 2 ust. 1 pkt 1, który stanowi o rozwiązaniu stosunku pracy z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy i wprowadza wymóg – w przypadku kobiet – posiadania okresu uprawniającego do emerytury wynoszącego co najmniej 20 lat. Ubezpieczona posiada natomiast taki okres w wymiarze przekraczającym 35 lat i w jej przypadku, co słusznie wskazał sam ZUS, należy stosować art. 2 ust. 1 pkt 5 u.ś.p., z tym że trzeba przywołać prawidłowe brzmienie tego przepisu. Stanowi on o rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia. Wskazane pojęcie na potrzeby prawa do świadczenia przedemerytalnego definiuje ustawa z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2022r., poz. 690), która w art. 2 ust. 1 pkt 29 stanowi, że przyczyny dotyczące zakładu pracy oznaczają:

a)  rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z przepisami o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników lub zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2020r. poz. 1320 oraz z 2021r. poz. 1162), w przypadku rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z tych przyczyn u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 20 pracowników,

b)  rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu ogłoszenia upadłości pracodawcy, jego likwidacji lub likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych albo technologicznych,

c)  wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w przypadku śmierci pracodawcy lub gdy odrębne przepisy przewidują wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w wyniku przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę i niezaproponowania przez tego pracodawcę nowych warunków pracy i płacy,

d)  rozwiązanie stosunku pracy przez pracownika na podstawie art. 55 § 1 ¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy z uwagi na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika.

Uwzględniając prawidłowe brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 5 u.ś.p., nasuwa się wniosek, że organ rentowy, cytując przepis w innym brzmieniu, niesłusznie wymagał tego, żeby ubezpieczona wskazała, że doszło do likwidacji czy też niewypłacalności pracodawcy i że z tych przyczyn jej stosunek pracy został rozwiązany. Co prawda, biorąc pod uwagę zgromadzony materiał dowodowy, można uznać, że niewypłacalność spółki zaistniała, ponieważ spółka zalegała z płatnościami nie tylko wobec ubezpieczonej, ale również wobec pozostałych pracowników i innych podmiotów, z którymi współpracowała. Jednak, zdaniem Sądu, czytając poprawnie przepis, który powinien być zastosowany, tj. art. 2 ust. 1 pkt 5, należało rozważyć przede wszystkim to, czy stosunek pracy zakończył się z przyczyn dotyczących zakładu pracy w tym rozumieniu, jakie prezentuje ustawa o promocji zatrudnienia. Ustawa ta w art. 2 pkt 29 przedstawia definicję przyczyn dotyczących zakładu pracy, która została przywołana. Definicja ta wskazuje, że przyczyna dotycząca zakładu pracy może być rozumiana w różny sposób. Co ważne w przedmiotowej sprawie w podpunkcie d) ww. przepisu wskazano jako jedną z nich, rozwiązanie stosunku pracy przez pracownika na podstawie art. 55 § 1 ¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy z uwagi na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika. Z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie, gdyż B. R. rozwiązała umowę o pracę właśnie w takim trybie z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, ze względu na brak wypłaty wynagrodzenia przez kilka miesięcy. Wobec tego nie ma żadnych wątpliwości, że przesłanka, którą powinna spełnić, a którą organ rentowy definiował inaczej, została spełniona. B. R. nie otrzymała wynagrodzenia za pracą za miesiące od lipca 2022r. do października 2022r. i pozyskała wiedzę na temat tego, że pracodawca ma trudności i brak jest perspektywy na poprawę jego sytuacji finansowej, co skłoniło ją do podjęcia decyzji o rozwiązaniu umowy o pracę na podstawie art. 30 § 1 pkt 3 k.p. w zw. z art. 55 § 1 ¹ k.p. Fakt ten potwierdza dokument oświadczenia złożonego pracodawcy, wystawione przez pracodawcę świadectwo pracy, zeznania ubezpieczonej, a także historia jej rachunku bankowego, z której wynika brak wpływu na konto bankowe należności z umowy o pracę przez okres kilku, wcześniej wskazanych miesięcy.

Uwzględniając powyższe, w związku ze spełnieniem przez ubezpieczoną kumulatywnych przesłanek koniecznych do uzyskania świadczenia przedemerytalnego na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, zaskarżona decyzja organu rentowego została oceniona jako wadliwa i dlatego podlegała zmianie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd ustalając termin, od którego możliwe było przyznanie ubezpieczonej ww. świadczenia, miał na względzie art. 7 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, zgodnie z którym prawo do świadczenia przedemerytalnego ustala się na wniosek osoby zainteresowanej, od następnego dnia po dniu złożenia wniosku wraz z dokumentami. Do wniosku dołącza się dowody uzasadniające prawo do świadczenia przedemerytalnego, w tym decyzję o utracie prawa do zasiłku dla bezrobotnych lub informację o upływie 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w art. 2 ust. 3, a także dowody wymagane do ustalenia prawa do emerytury oraz jej wysokości, określone przepisami ustawy o emeryturach i rentach z FUS. W rozpatrywanej sprawie B. R. złożyła wniosek o świadczenie przedemerytalne w dniu 3 lipca 2023r., zatem z uwagi na brzmienie powołanego przepisu, Sąd zmieniając zaskarżoną decyzję, przyznał ubezpieczonej prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 4 lipca 2023r.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zasądzając od organu rentowego na rzecz B. R. kwotę 180 zł, która ustalona została w oparciu o § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tekst jedn. Dz. U. z 2023r., poz. 1964).