Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

11 czerwca 2024 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Kosicka

po rozpoznaniu 11 czerwca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Warszawie

sprawy z odwołania J. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z 5 czerwca 2023 r., znak (...)

o emeryturę

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zalicza J. M. do okresów składkowych okres zatrudnienia:

- w Szkole Podstawowej w S. od 1.07.1951 r. do 31.08.1954 r.,

- w Szkole Podstawowej w O. od 1.09.1954 r. do 31.08.1955 r.,

- w Garnizonowym Klubie (...) w O. od 1.04.1961 r. do 24.09.1961 r.,

a nadto zalicza J. M. dodatkowe okresy nieskładkowe z tytułu opieki nad dziećmi w wymiarze 1 roku 7 miesięcy 24 dni i przyznaje J. M. prawo do emerytury od 1 marca 2020 r.;

II.  oddala odwołanie w pozostałym zakresie.

Sygn. akt VII U 1394/23

UZASADNIENIE

J. M. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z 5 czerwca 2023 r., znak: (...), którą organ rentowy odmówił jej prawa do emerytury. Organ rentowy uznał, że ubezpieczona nie udokumentowała co najmniej 15 lat okresów składkowych i nieskładkowych. J. M. kwestionując decyzję wskazała, że organ rentowy pominął istotne pismo, a mianowicie dokument z 1 września 1963 r. oznaczony nr OK -V-T./63 (...) Inspektoratu (...) w P., którym potwierdzono okoliczność jej zatrudnienia w okresach: od 1 lipca 1951 r. do 31 sierpnia 1954 r., od 1 września 1954 r. do 31 sierpnia 1955 r., od 1 kwietnia 1961 r. do 31 sierpnia 1962 r., od 1 września 1962 r. do 17 października 1966 r. J. M. podkreślił, że nie dysponuje inną dokumentacją potwierdzającą jej zatrudnienie w ww. okresach, ponieważ z przyczyn od niej niezależnych, nie udało jej się pozyskać dokumentów z uwagi na to, że właściwe instytucje już nie istnieją albo nie dysponują już stosowną dokumentacją. (odwołanie – k. 3-3v a.s.).

W odpowiedzi na powyższe Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy podkreślił, że w toku postępowania, w oparciu o załączone do wniosku o emeryturę dokumenty, ustalił że udowodniony przez J. M. staż pracy wynosi 9 lat, 11 miesięcy i 9 dni. W dalszej kolejności organ rentowy wskazał, że za niewystarczająco udowodnione z uwagi na brak odpowiedniego dokumentu świadectwa pracy lub brak na dostarczonych dokumentach wymaganych informacji, co do okresów urlopów wychowawczych lub bezpłatnych – uznał okresy od 1 lipca 1951 r. do 31 sierpnia 1954 r. z tytułu zatrudnienia w Szkole Podstawowej w S., od 1 września 1954 r. do 31 sierpnia 1955 r. oraz od 1 września 1962 r. do 17 października 1966 r. z tytułu zatrudnienia w Szkole Podstawowe w O. oraz od 1 kwietnia 1961 r. do 31 sierpnia 1962 r. z tytułu zatrudnienia w Garnizonowym Klubie (...) w O.. Organ rentowy nadmienił, że prowadził postępowanie wyjaśniające z Zespołem Szkolno-Przedszkolnym w O., jednak nie wniosło ono nic nowego do sprawy (odpowiedź na odwołanie – k. 4 – 5 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. M. ur. (...), od 1 lipca 1951 r. do 31 sierpnia 1954 r. pracowała jako nauczycielka w Szkole Podstawowej w S., gm. B.. Od 9 sierpnia 1951 r. została mianowana przewodnikiem drużyny harcerskiej szkoły ogólnokształcącej stopnia podstawowego w S. na podstawie art. 3 ustawy z 1 lipca 1926 r. o stosunkach służbowych nauczycieli (pismo z 9 sierpnia 1951 r. – k. 7 a.r.).

Na mocy dekretu z lipca 1954 r. J. M. została od 1 września 1954 r. zwolniona od pełnienia dotychczasowych obowiązków służbowych w szkole w S. i przeniesiona na jej prośbę na stanowisko nauczycielki w Szkole Podstawowej w O. pow. P., gdzie pracowała od 1 września 1954 r. do 31 sierpnia 1955 r. (dekret o przeniesieniu – k. 41 i 42 a.r.).

22 maja 1956 r. J. M. urodziła dziecko – córkę M. M. i od tego czasu, aż do podjęcia kolejnego zatrudnienia, sprawowała nad nią opiekę (akt urodzenia – k. 49 a.s., oświadczenie ubezpieczonej z 30 marca 2023 r. – k. 17 a.r.).

Od 1 kwietnia 1961 r. do 31 sierpnia 1961 r. J. M. była zatrudniona w Garnizonowym Klubie (...) w O. na stanowisku bibliotekarki, a od 1 września 1961 r. do 31 sierpnia 1962 r. na stanowisku kierowniczki biblioteki (zaświadczenie Dowódcy Jednostki Wojskowej (...) O. z 27 lutego 1964 r. – k. 10 a.r. wyciąg z rozkazów dziennych Dowódcy Jednostki Wojskowej (...) O. - k. 67 – 68 a.s.).

J. M. okresie zatrudnienia na stanowisku kierowniczki biblioteki, 25 września 1961 r. urodziła drugie dziecko – syna W. M. ( akt urodzenia – k. 48 a.s.).

Pismem P. P. R. N. Inspektoratu (...) z 1 września 1962 r. J. M. powierzono obowiązki bibliotekarza szkoły podstawowej w O. od 1 września 1962 r. do 31 sierpnia 1963 r. w wymiarze 36 godzin zasadniczych. Powierzenie obowiązków nie miału formy mianowania, a umowy o pracę z powodu braku wolnego etatu (pismo P. P. R. N. Inspektoratu (...) z 1 września 1962 r – k. 11 a.r. k. 42 a.s.).

Od 1 września 1963 r. J. M. powierzono ponownie obowiązki bibliotekarza w tej samej placówce do odwołania ( pismo o przyjęciu do pracy od 1 września 1963 r. – k. 12 a.r., k. 43 a.s.).

Pismem z 1 września 1963 Inspektorat (...) w P. przyznał J. M. uposażenie służbowe w kwocie 1050 zł od 1 września 1962 r., a przy zaszeregowaniu uwzględniono jej zatrudnienie w okresie od 1 lipca 1951 r. do 31 sierpnia 1954 r. w pow. B., od 1 września 1954 r. do 31 sierpnia 1955 r. w pow. P. i od 1 kwietnia 1961 r. do 31 sierpnia 1962 r. w bibliotece w Klubie (...) i ustalono, że jej staż pracy w zawodzie nauczycielskim na dzień 1 września 1963 r. wynosi 6 lat i 5 miesięcy (pismo z 1 września 1963 r. z P.P.R.N. Inspektorat (...) k. 8 a.r.).

Pismem z 2 listopada 1965 r. określono wobec J. M. uposażenie służbowe w kwocie 1350 zł. od 1 listopada 1965 r. ze wskazaniem, że jest ona nauczycielką w O. (informacja o uposażeniu od 1 listopada 1965 r. – k. 13 a.r.).

Zatrudnienie J. M. w szkole w O. zostało rozwiązane na jej wniosek i ustało z 17 października 1966 r. ( wniosek o rozwiązanie umowy – k. 45a.s., pismo Prezydium Rady Narodowej o rozwiązaniu umowy z 17 października 1966 r. – k. 14 a.r., k. 46 a.s.).

W okresie od 2 czerwca 1969 r. do 15 listopada 1976 r. J. M. była zatrudniona w Jednostce Wojskowej (...) w D. na stanowisku kierowniczki biblioteki w pełnym wymiarze czasu pracy. (świadectwo pracy – k. 16 a.r.).

24 czerwca 1994 r. J. M. osiągnęła powszechny wiek emerytalny – 60 lat. Wniosek o emeryturę złożyła 30 marca 2023 r. (wniosek o emeryturę – k. 1 a.r.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z 5 czerwca 2023 r., znak: (...) odmówił J. M. prawa do emerytury. Organ rentowy powołał się na przepis art. 28 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z 17 grudnia 1998 r. (Dz.U. z 2022 r. poz.504 ze zm.) zgodnie z którym ubezpieczonemu urodzonemu przed 1 stycznia 1949 r. emerytura przysługuje po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet oraz udowodnieniu okresu składkowego i nieskładkowego wynoszącego co najmniej 15 lat i wskazał, że J. M. nie spełniła przesłanki warunkującej przyznanie prawa do emerytury. Organ rentowy ustalił, że udokumentowany przez ubezpieczoną sumaryczny staż pracy wynosi 9 lat, 11 miesięcy i 9 dni z czego okresy składkowe wynoszą 7 lat, 5 miesięcy i 14 dni a nieskładkowe ograniczone do 1/3 okresów składkowych 2 lata, 5 miesięcy i 25 dni. Uzasadniając niezaliczenie do stażu pracy okresu zatrudnienia przypadającego od 1 lipca 1951 r. do 31 sierpnia 1954 r. w Szkole Podstawowej w S. organ rentowy wskazał, że został on niewystarczająco udokumentowany ponieważ angaż nie stanowi wystarczającego środka dowodowego. Odnośnie do okresu zatrudnienia w Szkole Podstawowej w O. od 1 września 1954 r. do 31 sierpnia 1955 r. i od 1 września 1962 r. do 17 października 1966 r. organ rentowy stwierdził, że przedłożone w celu jego udokumentowania zaświadczenie z 22 marca 2023 r. także nie stanowi wystarczającego środka dowodowego ponieważ nie zawiera informacji o wymiarze czasu pracy i o tym czy w trakcie zatrudnienia ubezpieczona przebywała na urlopach bezpłatnych lub wychowawczych. W ten sam sposób organ rentowy ocenił zaświadczenie z 27 lutego 1964 r. uznając, że nie jest ono wystarczające do udokumentowania okresu zatrudnienia od 1 kwietnia 1961 r. do 31 sierpnia 1962 r. w Garnizonowym Klubie (...). (decyzja organu rentowego z 5 czerwca 2023 r. – nienumerowana karta akt rentowych).

J. M. odwołała się od decyzji organu rentowego, czym zainicjowała postępowanie sądowe. (odwołanie – k. 3 – 4 a.s.).

W toku postępowania sądowego organ rentowy w piśmie z 10 stycznia 2024 r. podtrzymał dotychczasowe stanowisko. Podkreślił, że zaliczył ubezpieczonej okresy opieki nad dziećmi jako okresy nieskładkowe w ilości 1/3 udowodnionych okresów składkowych. Wskazał, że do stażu pracy zaliczono okres od 2 czerwca 1969 r. do 15 listopada 1976 r. stanowiący okres składkowy oraz okresy nieskładkowe, tj. okres 22 maja 1956 r. do 21 maja 1959 r. – będący okresem opieki nad dzieckiem urodzonym (...) i okres od 22 września 1961 r. do 24 września 1976 r. – będący okresem opieki nad dzieckiem urodzonym (...) ( pismo organu rentowego z 10 stycznia 2024 r. – k. 58 a.s.).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy oraz znajdujących się w aktach rentowych. W ocenie sądu dokument mianowania J. M. przewodnikiem drużyny harcerskiej od 1 lipca 1951 r. na podstawie art. 3 ustawy z 1926 r. o stosunkach służbowych nauczycieli, akt przeniesienia J. M. do O., w którym zawarto informację, że zostaje przeniesiona ze stanowiska nauczycielki w szkole w S. na stanowisko nauczycielki w szkole w O. oraz informacja o zaliczeniu stażu pracy w zawodzie nauczycielskim z 1 września 1963 r. są wystarczające, by w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzić faktyczne zatrudnienie ubezpieczonej i wykonywanie pracy w szkole w S. w okresie od 1 lipca 1951 r. do 31 sierpnia 1954 r. i zatrudnienie w szkole w O. w okresie od 1 września 1954 r. do 31 sierpnia 1955 r.

W odniesieniu do spornego okresu pracy od 1 kwietnia 1961 r. do 31 sierpnia 1962 r. w Garnizonowym Klubie (...) w O. sąd ocenił, że także i na okoliczność zatrudnienia w tej placówce przedłożone dokumenty w postaci rozkazów dziennych o zatrudnieniu i zwolnieniu z pracy (k. 67 i 68 a.s.), informacji o zaliczeniu stażu pracy w zawodzie nauczycielskim (k. 8 a.r.) i zaświadczenia o zatrudnieniu (k. 10 a .r.) stanowią dostateczny dowód pozwalający na ustalenie istotnych w sprawie okoliczności, tj. zatrudnienia J. M. w Garnizonowym Klubie (...) w O. od 1 kwietnia 1961 r. do 31 sierpnia 1962 r. Jednak z uwagi na okoliczność, że 25 września 1961 r. J. M. urodziła dziecko i podjęła nad nim opiekę, cały wzmiankowany wyżej okres zatrudnienia nie może zostać uznany za składkowy. Okres ten trwał zatem od 1 kwietnia 1961 r. do 25 września 1961 r..

W zakresie ponownego okresu zatrudnienia w szkole w O. sąd ocenił, że nie jest on udokumentowany w sposób nie budzący wątpliwości, jako okres pracy od 1 września 1962 r. do 17 października 1966 r. Pomimo istnienia dokumentów o powierzeniu J. M. obowiązków bibliotekarza, brak jest informacji że J. M. przystąpiła do pracy 1 września 1962 r. W ocenie sądu, jest to wątpliwe z uwagi na to, że rok wcześniej, tj. 25 września 1961 r. urodziła dziecko. Nadto, wątpliwości te zwiększa fakt, że przy poprzednich narodzinach dziecka ubezpieczona praktykowała kilkuletnią opiekę nad potomkiem. W tym stanie rzeczy sąd ocenił, że dokumentacja zgromadzona na okoliczność zatrudnienia w szkole w O. od 1 września 1962 r. do 17 października 1966 r. nie stanowi przekonującego potwierdzenia zatrudnienia, by na jej podstawie czynić ustalenia co do okresów składkowych i nieskładkowych mogących zostać zaliczone do stażu pracy przy ustalania prawa do emerytury.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania J. M. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z 5 czerwca 2023 r., znak: (...) było uzasadnione.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy J. M. spełnia przesłanki uzyskania prawa do emerytury. Organ rentowy w uzasadnieniu skarżonej decyzji stanął na stanowisku, zgodnie z którym odwołująca nie wykazała wymaganego przepisami ustawy emerytalnej okresu składkowego i nieskładkowego uprawniającego do uzyskania prawa do świadczenia emerytalnego. Stanowisko to zostało zakwestionowane przez odwołującą, która w treści odwołania wskazała okresy, wobec których istnieją podstawy do zaliczenia ich przy ustaleniu prawa do świadczenia emerytalnego.

Odwołująca urodziła się (...) i w dacie złożenia wniosku o emeryturę ukończyła więc 60 lat dlatego dla przyznania emerytury powinna była wykazać spełnienie przesłanek określonych w art. 27 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 291).

Zgodnie z art. 27 ustawy emerytalnej ubezpieczonym urodzonym przed
dniem 1 stycznia 1949 r. przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki:

1.  osiągnęli wymagany wiek emerytalny – wynoszący co najmniej 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn;

2.  mają wymagany okres składkowy i nieskładkowy – wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 27a.

Z kolei przepis art. 28 ustawy emerytalnej przewiduje, że urodzonym przed 1 stycznia 1949 r., którzy nie osiągnęli okres składkowego i nieskładkowego, o którym mowa w art. 27 pkt. 2 ustawy emerytalnej, przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki:

1.  osiągnęli wymagany wiek emerytalny – wynoszący co najmniej 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn;

2.  mają wymagany okres składkowy i nieskładkowy – wynoszący co najmniej 15 lat dla kobiet i 20 lat dla mężczyzn.

W rozpoznawanej sprawie nie budzi wątpliwości osiągnięcie przez J. M. wymaganego wieku emerytalnego. Jako osoba urodzona (...) wiek emerytalny osiągnęła 24 czerwca 1994 r. Kwestią sporną pozostaje posiadanie przez nią wymaganej ww. przepisem minimalnej liczby lat okresów składkowych i nieskładkowych, tj. co najmniej 15 lat.

Organ rentowy ustalił, że staż pracy J. M. wynosi 9 lat, 11 miesięcy i 9 dni z czego okresy składkowe wynoszą 7 lat, 5 miesięcy i 14 dni i stanowią okres zatrudnienia w Jednostce Wojskowej w D. od 2 czerwca 1969 r. do 15 listopada 1976 r., który został udokumentowany świadectwem pracy. Okres nieskładkowy został ustalony przez organ rentowy na 2 lata, 5 miesięcy i 25 dni.

Spornym okresem zatrudnienia na gruncie sprawy były okresy zatrudnienia:

- od 1 lipca 1951 r. do 31 sierpnia 1954 r. w Szkole Podstawowej w S.,

- od 1 września 1954 r. do 31 sierpnia 1955 r. i od 1 września 1962 r. do 17 października 1966 r. w Szkole Podstawowej w O.,

- od 1 kwietnia 1961 r. do 31 sierpnia 1962 r. w Garnizonowym Klubie (...).

Organ rentowy wskazał, że nie zostały one dostatecznie udokumentowane ponieważ dowodem może być świadectwo pracy lub zaświadczenie pracodawcy z którego wynika informacja o czasie pracy i o tym czy w trakcie zatrudnienia ubezpieczona przebywała na urlopach bezpłatnych lub wychowawczych.

Zgodnie z utrwalonym i zachowującym dalszą aktualność stanowiskiem orzecznictwa (odnoszącym się bezpośrednio do wcześniej obowiązującego aktu prawnego regulującego kwestię postępowania przed organami rentowymi, tj. Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń - Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm., które zostało następnie zastąpione Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe Dz. U. z 2011 r., Nr 237, poz.1412) - w razie wszczęcia postępowania sądowego, toczącego się wskutek odwołania ubezpieczonego od odmownej decyzji organu rentowego dopuszczalne jest przeprowadzanie wszelkich dowodów dla wykazania okoliczności, mających wpływ na prawo do świadczenia. W postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w treści Rozporządzenia w sprawie postępowania dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami (wyrok Sądu Najwyższego z 2 lutego 1996 r., sygn. akt II URN 3/95). W postępowaniu sądowym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych obowiązują odstępstwa od ogólnych zasad dowodzenia podyktowane dążeniem do pełnego i wszechstronnego rozstrzygnięcia wszystkich kwestii spornych. W praktyce oznacza to, że w postępowaniu tym dopuszczalne jest wykazanie wszelkimi dowodami okoliczności, od których zależą uprawnienia do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, także wówczas, gdy z dokumentów wynika co innego (wyrok Sądu Najwyższego z 6 września 1995 r., sygn. akt II URN 23/95). W trakcie postępowania dowodowego w sprawach z ubezpieczenia społecznego, mogą być przeprowadzane wszelkie dowody przewidziane przepisami kodeksu postępowania cywilnego, w tym także dowód z zeznań świadków, w celu udowodnienia wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia (odmiennie niż w trakcie postępowania przed organem rentowym), ale wiarygodność i moc wszystkich dowodów jest oceniana przez sąd według jego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 20 czerwca 2007 r., sygn. akt III AUa 482/07, Apel.-W-wa 2008/1/154). W ocenie sądu wyrażone w orzecznictwie, a przywołane powyżej, tezy w sposób jednoznaczny wskazują te okoliczności, których spełnienie jest niezbędne dla ustalenia prawa do świadczenia zgodnie z przepisami ustawy emerytalnej, a ponadto wskazują te uprawnienia strony, które umożliwiają dowodzenie swoich racji zarówno w postępowaniu administracyjnym, jak też w postępowaniu przed sądem powszechnym.

Z kolei w świetle art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie sąd, są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność z jego wynik (por. wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96). Obowiązująca w procesie cywilnym zasada kontradyktoryjności nie obliguje sądu do bezwzględnego poszukiwania prawdy obiektywnej. Ciężar dostarczenia w postępowaniu sądowym materiału procesowego spoczywa, co do zasady, na stronach (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 27 maja 2008 r. ACa 175/08). Przepis art. 232 k.p.c. stanowi, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Przenosząc tą regułę na grunt niniejszej sprawy należy przyjąć, że jeśli strona odwołująca się od decyzji organu rentowego, w której organ na podstawie przeprowadzonego postępowania kontrolnego dokonał ustaleń niekorzystnych dla odwołującego, zaprzecza twierdzeniom wyrażonym przez ten organ w skarżonej decyzji, powinna w postępowaniu przed sądem odwoławczym nie tylko podważyć trafność poczynionych w ten sposób ustaleń dotyczących podleganiu ubezpieczeniom społecznym, lecz także wskazać okoliczności i fakty znajdujące oparcie w materiale dowodowym, z których byłoby możliwe wyprowadzenie wniosków i twierdzeń zgodnych ze stanowiskiem strony odwołującej. Skoro więc odwołujący kwestionował zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie ustalenia ogólnego stażu pracy na potrzeby ustalenia prawa do emerytury i twierdził, że organ rentowy winien był zaliczyć wskazane w treści odwołania okresy zatrudnienia, to na nim spoczywał ciężar udowodnienia, że w tych okresach faktycznie był zatrudniony w ramach umowy o pracę, bądź innej umowy warunkującej powstanie obowiązku ubezpieczeniowego.

Wobec powyższego konieczne było poczynienie rozważań w zakresie ustalenia, czy wskazany wyżej sporny okres podlegający zaliczeniu do stażu pracy przy ustalaniu prawa do emerytury został przez odwołującą udowodniony i w związku tym powinien zostać uwzględniony przy ustaleniu prawa do świadczenia, o które wnioskowała.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, którego ocena została zaprezentować w części dotyczącej oceny wiarygodności dowodów sąd, odmiennie niż uczynił to organ rentowy, przyjął że istnieją podstawy do uznania za udokumentowane przez odwołującą zatrudnienie w szkole w S., w szkole O. (w okresie przypadającym na pierwsze zatrudnienie w tej placówce) i w Garnizonowym Klubie (...) w O.. Natomiast za nieudokumentowany w sposób dostateczny do ustalenia okresu składkowego ubezpieczonej uznać należało okres zatrudnienia w szkole w O. od 1 września 1962 r. do 17 października 1966 r. wobec niewykazania przez odwołującą, że przystąpiła do świadczenia pracy ww. okresie.

Mając na uwadze powyższe ustalenia należało dokonać weryfikacji obliczeń organu rentowego i do przyjętego przez zakład ubezpieczeń społecznych okresu składkowego w wymiarze 7 lat, 5 miesięcy 14 dni dodać wykazane w toku postępowania sądowego dodatkowe okresy składkowe w wymiarze 5 lat 6 miesięcy i 25 dni, na który to okres składają się 4 lata i 2 miesiące zatrudnienia w szkole w S. od 1 lipca 1951 r. do 31 sierpnia 1954 r., 11 miesięcy zatrudnienia w szkole w O. od 1 września 1954 r. do 31 sierpnia 1955 r. oraz 5 miesięcy i 25 dni zatrudnienia w Garnizonowym Klubie (...) w O. liczone od 1 kwietnia 1961 r. do 24 września 1961 r. – do dnia poprzedzającego dzień narodzin syna przez ubezpieczoną. Wobec tak dokonanych ustaleń i poczynionych w oparciu o nie obliczeń sąd przyjął, że wykazany w niniejszym postępowaniu okres składkowy odwołującej wynosi 5 lat 6 miesięcy 25 dni, co zsumowane z okresem składkowym ustalonym przez organ rentowy (7 lat 5 miesięcy 14 dni) daje 13 lat i 9 dni.

Czyniąc ustalenia odnośnie okresów nieskładkowych sąd na podstawie przepisu art. 5. ust 2 ustawy emerytalnej, zgodnie z którym przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości okresy nieskładkowe uwzględnia się w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych. Zgodnie z dyspozycją ww. przepisu sąd do ustalonych przez organ rentowy okresów nieskładkowych w wymiarze 2 lat, 5 miesięcy i 25 dni doliczył 1 rok 8 miesięcy i 12 dni okresów nieskładkowych, które stanowią 1/3 ustalonego powyżej okresu składkowego, co dało w sumie okres nieskładkowy w wymiarze 4 lat 2 miesięcy 7 dni.

Mając na uwadze całokształt dokonanych obliczeń należy stwierdzić, że postępowanie sądowe wykazało, że ubezpieczona J. M. spełnia przesłanki warunkującej prawo do emerytury, bowiem posiada staż będący sumą okresów składkowych w wymiarze 13 lat 9 dni i nieskładkowych wymiarze 4 lat 2 miesięcy 7 dni, stanowiący łącznie 17 lat 2 miesiące 16 dni. Należy zatem stwierdzić, że została spełniona przez J. M. ustawowa przesłanka posiadaniu co najmniej 15 lat okresów składkowych i nieskładkowych koniecznych, w przypadku ubiegania się o emeryturę na podstawie art. 28 ustawy emerytalnej.

Mając na względzie przedstawione wyżej okoliczności sąd na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 2 k.p.c. znajdując podstawy do uwzględnienia odwołania w części, zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. z 5 czerwca 2023 r., znak: (...) w ten sposób, że zaliczył J. M. do okresów składkowych okres zatrudnienia w Szkole Podstawowej w S. od 1 lipca 1951 r. do 31 sierpnia 1954 r., okres zatrudnienia w Szkole Podstawowej w O. od 1 września 1954 r. do 31 sierpnia 1955 r. i okres zatrudnienia w Garnizonowym Klubie (...) w O. od 1 kwietnia 1961 r. do 24 września 1961 r, a nadto zaliczył J. M. dodatkowe okresy nieskładkowe z tytułu opieki nad dziećmi w wymiarze 1 roku 8 miesięcy 12 dni i w konsekwencji przyznał J. M. prawo do emerytury od 1 marca 2020 r.

Sąd oddalił odwołanie ubezpieczonej w pozostałym zakresie, tj. w części w jakiej dotyczyło uwzględnienia do stażu pracy okresu zatrudnienia w Szkole Podstawowej w O. w okresie od 1 września 1962 r. do 17 października 1966 r. z powodów, o których wzmiankowano wcześniej, tj. wobec braku udowodnienia przez ubezpieczoną, że w przystąpiła do pracy.