Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2024 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Renata Gąsior

Protokolant sekr. sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2024 r. w Warszawie

sprawy P. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o wysokość zadłużenia

na skutek odwołania P. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 15 kwietnia 2022 r. znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 15 kwietnia 2022 r. znak: (...) w ten sposób, że ustala, że P. R. nie jest dłużnikiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy za okres od października 2015 r. do grudnia 2015.

Sędzia SO Renata Gąsior

UZASADNIENIE

P. R. 2 maja 2022 r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 15 kwietnia 2022 r. dotyczącej należności z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne/ ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy.

Odwołujący wskazał, że doszło do przedawnienia należnych składek powołując się na okoliczność, że zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych po upływie pięciu lat od daty wymagalności należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu. Równocześnie odwołujący wskazał, że organ rentowy nie zawiadomił go o wszczęciu i zakończeniu postępowania wyjaśniającego. Zawiadomienia zostały wysłane na błędny adres, pod którym ubezpieczony już nie mieszkał, natomiast decyzja została wysłana na prawidłowy adres, wobec czego odwołujący wskazał, że w toku postępowania nie miał możliwości złożenia wyjaśnień. Odwołujący wniósł o zmianę decyzji podnosząc zarzut przedawnienia ( odwołanie z dnia 2 maja 2022 r. k. 3 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z 1 czerwca 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o jego oddalenie na podstawie
art. 477 ^{( 14)} § 1 k.p.c. oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. Odnosząc się do zarzutów odwołującego pełnomocnik ZUS wskazała, że P. R. prowadząc działalność gospodarczą był zobowiązana do składania dokumentów rozliczeniowych i zgłoszeniowych oraz do opłacania w terminie składek
na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy, zaś niedopełnienie tych zobowiązań spowodowało wszczęcie postępowania zakończonego wydaniem skarżonej decyzji. Organ wskazał, że 28 listopada 2019 r. przesłano płatnikowi zawiadomienie o wszczęciu postępowania, a korespondencja została doręczona zastępczo w dniu 2 stycznia 2020 r. ZUS zaznaczył, że z uwagi na zakończoną działalność gospodarczą od 30 marca 2016 r. zawiadomienie zostało przesłane na adres pobytu ustalony na podstawie elektronicznego zwolnienia lekarskiego tj. (...) (...), (...)-(...) S. zgodnie z danymi zewidencjonowanymi na koncie ubezpieczonego. Organ rentowy wskazał, że adres ten obowiązywał w okresie od 22 marca 2017 r. do 12 grudnia 2021 r. Na ten adres zostało również wysłane zawiadomienie o zakończeniu postępowania dowodowego. W dniu 25 kwietnia 2022 r. została przesłana odwołującemu decyzja stwierdzająca wysokość zadłużenia, która została wysłana na adres ul. (...). Została ona odebrana przez odwołującego w placówce pocztowej w dniu 28 kwietnia 2022 r. Organ rentowy podkreślił ponadto, że korespondencja była kierowania do odwołującego na prawidłowy adres godnie z danymi zewidencjonowanym i na koncie ubezpieczonego, a jej doręczenie następowało w trybie zastępczym na podstawie art. 44 k.p.a. W dalszej części ZUS powołał się na art. 24 ust. 5f ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wskazując, że termin przedawnienia w przedmiotowej sprawie uległ zawieszeniu i dlatego też należność uwzględnienie w przedmiotowej decyzji nie uległy przedawnieniu. Mając powyższe na względzie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania (odpowiedź na odwołanie z dnia 1 czerwca 2022 r. k. 4-7 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony P. R., prowadził na przełomie lat 2010-2016, działalność gospodarczą. Ubezpieczony z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej był zgłoszony do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego w następujących okresach czasu: od 5 lipca 2010 r. do 1 października 2011 r., od 1 października 2012 r. do 31 października 2013 r., od 18 marca 2014 r. do 27 sierpnia 2014 r., od 3 marca 2015 r. do 30 marca 2016 r. (druki ZUS ZWPA i (...)nienumerowane karty a.r.).

W związku ze stwierdzeniem zaległości z tytułu nieopłaconych składek, Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. skierował do P. R. zawiadomienie z 28 listopada 2019 r. o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy. Następnie organ rentowy skierował do ubezpieczonego zawiadomienie z dnia 9 lutego 2021 r. o zakończeniu postępowania dowodowego i możliwości wypowiedzenia się
co do zebranych dowodów. W obu przypadkach przesyłki zawierające powyższe zawiadomienia zostały skierowany na nieaktualny adres P. R., tj. ul. (...) (...)-(...) S. (zawiadomienia z 28 listopada 2019 r. i z 9 lutego 2021 r., potwierdzenia odbioru – nienumerowane karty a.r.).

Decyzją z dnia 15 kwietnia 2022 r. nr (...) ZUS (...) Oddział w W. stwierdził, że P. R. jest dłużnikiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Funduszu Pracy w łącznej kwocie
1.218,33 zł liczonymi wraz z należnymi odsetkami za zwłokę naliczonym od dnia wydania decyzji, w tym z tytułów:

1)  składek na ubezpieczenia społeczne w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 za okres od 2015-10 do 2015-12 w kwocie 488,67 zł oraz odsetek
za zwłokę w kwocie 249,00 zł;

2)  składek na ubezpieczenie zdrowotne w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 za okres od 2015-10 do 2015-12 w kwocie 295,40 zł oraz odsetek za zwłokę w kwocie 141,00 zł;

3)  składek na Fundusz Pracy w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 za okres 2015-12 w kwocie 44,26 zł oraz odsetek za zwłokę w kwocie 0,00 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wyjaśnił, że ubezpieczony
nie dopełnił obowiązku wynikającego z art. 46 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z czym określono wysokość zadłużenia
z tytułu nieopłaconych składek. Do decyzji załączono szczegółowe zestawienie należności. Przesyłka zawierająca ww. decyzję została wysłana na adres:
ul. (...) (...)-(...) W.. Przesyłka została odebrana z placówki pocztowej przez odwołującego w dniu 28 kwietnia 2022 r. (decyzja ZUS z 15 kwietnia 2022 r., szczegółowe zestawienie należności, potwierdzenie odbioru – nienumerowane karty a.r.).

Ubezpieczony zakończył prowadzenie działalności gospodarczej 30 marca 2016 r. P. R. nie zdawał sobie sprawy z istniejącego zadłużenia z tytułu składek, ponieważ nie otrzymał żadnej korespondencji z organu rentowego informującej go o postępowaniu wyjaśniającym prowadzonym przez organ rentowy. W dniu 22 stycznia 2019 roku ówczesny pracodawca ubezpieczonego (...) złożył deklarację na platformie elektronicznej ZUS tj. ZUS P ZUA o aktualnym adresie P. R.. Został wtedy podany adres ul. (...), (...)-(...) W.. Przed 22 stycznia 2019 roku w ZUS ujawniony był adres (...), ul. (...). W dniu 28 kwietnia 2022 roku ubezpieczony odebrał decyzję ZUS, a przed tą datą tj. przed 28 kwietnia 2022 roku nie zdawał sobie sprawy, że toczy się jakiekolwiek postępowanie wobec niego. Odwołujący był przekonany, że skoro zgłosił do swojego pracodawcy zmianę adresu, a pracodawca na platformie ZUS zgłosił tą zmianę do systemu ZUS to jego prawidłowy adres był ujawniony w ZUS już od stycznia 2019 roku. P. R. niezależnie o powyższego złożył wniosek o zameldowanie się pod adresem (...) w urzędzie Gminy (...) z dniem 16 stycznia 2019 roku (zeznania odwołującego k. 82-83 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o dołączone
do sprawy dokumenty, w tym również załączone do akt rentowych, a także zeznania odwołującego się. Tak zebranym dowodom Sąd dał wiarę w całości,
gdyż wynikające z nich okoliczności były ze sobą zgodne, a ich treść przekonywująca. Strony nie kwestionowały zebranych dowodów, zaś ich stanowiska nie były rozbieżne co do okoliczności faktycznych, jakie wynikały
z zebranych w sprawie dowodów. W szczególności Sąd uznał za wiarygodne zeznania odwołującego, który w sposób przekonywujący opisał okoliczności związane z nieotrzymaniem zawiadomień wysyłanych przez ZUS.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie odwołujący zakwestionował decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na postawie, której organ rentowy stwierdził,
że P. R. jest dłużnikiem ZUS z tytułu nieopłaconych składek
na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenia zdrowotne i Fundusz Pracy, a ponadto ustalił wysokość zadłużenia łącznie z odsetkami za zwłokę na dzień wydania decyzji. P. R. w swoim odwołaniu powołał się na przedawnienie zadłużenia z tytułu składek wskazując równocześnie na brak doręczenia mu przez ZUS zawiadomienia o wszczęciu i zakończeniu postępowania.

Analizując to zagadnienie, Sąd miał na względzie, że zgodnie z art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1230 – dalej jako ustawa systemowa lub u.s.u.s.), należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat licząc od dnia, w którym stały się wymagalne, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6. Należności objęte zaskarżoną decyzją to nieopłacone składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne za okres od października 2015 r. do grudnia 2015 r. oraz nieopłacone składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za grudzień 2015 r.

W przedmiotowej sprawie należało mieć na względzie kwestię dotyczące przypadków, w których następuje zawieszenie terminu przedawnienia. W przedmiotowej sprawie organ rentowy powoływał się na zawieszenie biegu przedawnienia należności składkowych za ww. okresy, z uwagi na brzmienie art. 24 ust. 5f ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Przedmiotowy przepis stanowi, że w przypadku wydania przez Zakład decyzji ustalającej obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym, podstawę wymiaru składek lub obowiązek opłacania składek na te ubezpieczenia, bieg terminu przedawnienia ulega zawieszeniu od dnia wszczęcia postępowania do dnia, w którym decyzja stała się prawomocna. Według organu rentowego, brzmienie wskazanego przepisu daje podstawy do przyjęcia, że zawieszenie biegu terminu przedawnienia składek uwzględnionych w zaskarżonej decyzji, nastąpiło od dnia doręczenia zawiadomienia o wszczęciu postępowania, tj. od 2 stycznia 2020 r. W ocenie Sądu Okręgowego, uwzględniając dyspozycję ww. przepisu, jako słuszne co do zasady należy ocenić stanowisko ZUS, że wysłanie do dłużnika zawiadomienia o wszczęciu z urzędu postępowania w przedmiocie ustalenia wysokość jego zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek jest czynnością skutkującą zawieszeniem biegu terminu przedawnienia określonego w art. 24 ust. 4 u.s.u.s. Taki pogląd znajduje potwierdzenie między innymi w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2020 r. (III AUa 975/18), który rozpoznając sprawę o zbliżonym stanie faktycznym stwierdził, że „w pojęciu decyzji ustalającej obowiązek opłacania składek mieści się decyzja, której przedmiotem stwierdzeniem wymiaru zadłużenia składkowego”. W dalszej części uzasadnienia powyższego orzeczenia, w ślad za orzecznictwem sądów administracyjnych, Sąd Apelacyjny wskazał, że „za datę wszczęcia postępowania z urzędu należy przyjąć pierwszą czynność w sprawie wobec strony podjętą przez organ administracji z urzędu” (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 października 1999 r., IV ASA. 1364/97). Odnośnie do art. 24 ust. 5f u.s.u.s., ustawa systemowa nie określa samodzielnie (autonomicznie) daty wszczęcia postępowania, dlatego należy odwołać się do przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Postępowanie administracyjne jest wszczynane zgodnie z art. 61 § 1 k.p.a. na wniosek bądź z urzędu. O ile w przypadku postępowania na wniosek o dacie jego wszczęcia rozstrzyga art. 61 § 3 i 3a k.p.a., o tyle w odniesieniu do postępowania z urzędu wobec braku bezpośredniego przepisu, należy odwołać się do dorobku orzecznictwa i doktryny. Przyjęto w nim, że datą wszczęcia postępowania z urzędu jest dzień pierwszej czynności dokonanej w sprawie, której postępowanie dotyczy, przez organ do tego uprawniony, działający w granicach przysługujących mu kompetencji, pod warunkiem, że o czynności tej powiadomiono stronę (wyrok Sądu Najwyższego z 28 kwietnia 2022 r., II USKP 171/21, LEX nr 3362583).

Uwzględniając cytowane przepisy i odnoszące się do nich orzecznictwo, zdaniem Sądu, nie budzi wątpliwości, że zaskarżona decyzja z dnia 15 kwietnia 2022 r., dotycząca stwierdzenia wymiaru zadłużenia składkowego, niewątpliwie stanowi decyzję ustalającą obowiązek opłacania składek, a co za tym idzie, wszczęcie postępowania poprzedzającego jej wydanie wywierałoby skutek dla biegu terminu przedawnienia. Zgodnie z twierdzeniami organu rentowego i treścią art. 24 ust. 5f u.s.u.s. jego zawieszenie następuje „od dnia wszczęcia postępowania” w ujęciu określonym w cytowanym orzecznictwie. Dniem tym jest dzień, w którym dłużnik odebrał zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia wysokości należności z tytułu składek. Jednakże w analizowanej sprawie zawiadomienie o wszczęciu postępowania nie zostało skutecznie doręczone P. R., gdyż organ rentowy wysłał zawiadomienie o wszczęciu postępowania na nieaktualny wówczas adres ubezpieczonego przy ul. (...) w S. P.. Adres ten uległ zmianie uległ zmianie 16 stycznia 2019 r., kiedy to odwołujący zameldował się pod adresem ul. (...) w W.. W dniu 22 stycznia 2019 r. obecny pracodawca ubezpieczonego (...) (...) sp. c. wypełnił i przesłał do ZUS deklarację ZUS ZUA zawierającą zmianę danych ubezpieczonego w tym adresu. W takiej sytuacji organ rentowy nie podjął odpowiednich czynności, aby ustalić prawidłowy adres ubezpieczonego, choć miał taką możliwość. Mógł skorzystać z bazy PESEL, w której od stycznia 2019 r. ubezpieczony jest zameldowany pod adresem ul. (...) w W..

Z uwagi na wskazane okoliczności nie było podstaw, aby doręczenie zawiadomienia o wszczęciu postępowania, podwójnie awizowane, w trybie art. 44 k.p.a., uznać za doręczone skutecznie. Art. 42 k.p.a. przewiduje, że pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy albo na adres do korespondencji wskazany w bazie adresów elektronicznych (§ 1). Pisma mogą być doręczane również w lokalu organu administracji publicznej, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej (§ 2). W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w razie koniecznej potrzeby, pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie (§ 3). Z art. 43 k.p.a. wynika z kolei, że w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. O doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy zawiadamia się adresata, umieszczając zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej lub gdy to nie jest możliwe, w drzwiach mieszkania. Art. 44 k.p.a. przewiduje natomiast fikcję doręczenia, stanowiąc, że w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43:

1) operator pocztowy w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczania pisma przez operatora pocztowego;

2) pismo składa się na okres czternastu dni w urzędzie właściwej gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika urzędu gminy (miasta) lub upoważnioną osobę lub organ (§ 1).

Zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (§ 2). W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia (§ 3). Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (§ 4).

Jak wskazuje się w orzecznictwie, zacytowany przepis art. 43 k.p.a. może być stosowany tylko w przypadku skierowania korespondencji na właściwy adres. Ponieważ doręczenie zastępcze wywołuje takie same skutki, jak doręczenie zwykłe do rąk adresata, to przyjęty przez ustawodawcę tryb doręczenia zastępczego określonego w art. 43 k.p.a. wymaga bezwzględnego przestrzegania jego warunków. Uchybienie któremukolwiek z elementów procedury doręczenia zastępczego powoduje, iż nie można skutecznie powołać się na domniemanie doręczenia. Procesowa instytucja doręczenia zastępczego polega nie tyle na domniemaniu, ile oparta jest na konstrukcji fikcji prawnej poprzez uznanie, że nastąpiło doręczenie pisma, które de facto nie miało miejsca. Skuteczność tego trybu doręczenia zastępczego jest obwarowana przesłankami, które muszą wystąpić łącznie: - po pierwsze, ma zastosowanie tylko gdy adresat jest nieobecny w lokalu mieszkalnym, w którym zamieszkuje, co odnosi się do reguły miejsca doręczenia ustanowionej w art. 42 § 1 k.p.a. wskazującej na pierwsze miejsce skutecznego doręczenia pisma osobie fizycznej - doręczenia pisma osobie fizycznej w jej mieszkaniu; - po drugie, pismo przyjmuje za pokwitowaniem dorosły domownik, sąsiad lub dozorca domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zastosowanie trybu zastępczego doręczenia uregulowanego w art. 43 k.p.a., ograniczone jest wyłącznie do doręczenia w mieszkaniu strony, która jest nieobecna podczas czynności doręczenia (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 27 maja 2021 r., II SA/Ol 243/21). Nie można takiego doręczenia uznać za skuteczne, w sytuacji doręczenia w miejscu nie będącym miejscem zamieszkania strony, osobie niebędącej dorosłym domownikiem adresata, nawet jeśli taka osoba podjęła daną przesyłkę. Nie są bowiem w takiej sytuacji spełnione przesłanki formalne wynikające z art. 43 k.p.a. w związku z art. 42 k.p.a.

W przedmiotowej sprawie - biorąc pod uwagę dane, którymi dysponował ZUS oraz fakt, że ówczesny pracodawca (...) w deklaracji elektronicznej ZUS w dniu 22 stycznia 2019 r. wskazał aktualny adres zamieszkania ubezpieczonego tj. ul. (...), (...)-(...) W., oraz że ubezpieczony złożył z dniem 16 stycznia 2019 r. w urzędzie gminy (...) wniosek o zameldowanie pod adresem (...) (...), wobec czego od 16 stycznia 2016 r. faktycznie nie był już zameldowany pod adresem ul. (...) w S. P., a faktycznie zamieszkiwał w W. przy ulicy (...) – to nie ma podstaw do uznania za skuteczne doręczenia w trybie zastępczym zawiadomienia o wszczęciu postępowania. Z racji tego, że listopadzie 2019 r. zostało ono wysłane na adres nieaktualny P. R., pod którym nie zamieszkiwał, to organ rentowy nie może skutecznie powołać się na fikcję doręczenia z art. 44 k.p.a. Do takiego doręczenia skutecznie nie doszło, wobec czego w dacie, na jaką ZUS się powołał, nie nastąpiło przerwanie biegu terminu przedawnienia składek. O takim przerwaniu można mówić dopiero od dnia, w którym ubezpieczony dowiedział się o zaskarżonej decyzji. P. R. o decyzji dowiedział się w dniu 28 kwietnia 2022 r., kiedy podebrał korespondencję zawierającą decyzję w placówce pocztowej. Bezsporne jest, że ZUS zawiadomił P. R. o całym postępowaniu dopiero poprzez doręczenie decyzji z dnia 15 kwietnia 2022 r. W dniu 25 kwietnia 2022 r. organ rentowy wysłał przedmiotową decyzję, a odwołujący odebrał ją 28 kwietnia 2022 r. Ubezpieczony został nieprawidłowo zawiadomiony o toczącym się postępowaniu – zawiadomienie zostało wysłane na nieprawidłowy adres, pomimo że Zakład Ubezpieczeń Społecznych dysponował prawidłowym, aktualnym adresem ubezpieczonego. Zmiana adresu została przez P. R. zgłoszona prawidłowo ówczesnemu pracodawcy, a pracodawca dokonał zgłoszenia do ZUS za pośrednictwem systemu internetowego organu rentowego. W związku z tym, nie można przyjąć tak jak na to wskazuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych, że w 2019 r. z momentem zawiadomienia o wszczęciu postępowania przerwany został bieg przedawnienia. Nie można mówić o przerwaniu biegu przedawnienia, skoro nie doszło do skutecznego zawiadomienia o wszczęciu postępowania, a w konsekwencji skoro nie został przerwany bieg przedawnienia, to przedawnienie to cały czas biegło.

W związku z tym, że zawiadomienie nie zostało nigdy skutecznie doręczone zarzut odwołującego dotyczący przedawnienia był skuteczny i roszczenia uległy przedawnieniu - najdalsze z grudniem 2020 r. i w związku z tym ZUS nie może domagać się zwrotu nieopłaconych składek.

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustalił, że P. R. nie jest dłużnikiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy za okres od października 2015 r. do grudnia 2015 r.

Sędzia SO Renata Gąsior