Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 kwietnia 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił G. B. prawa do rekompensaty z tytułu utraty możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze wobec nieudowodnienia 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy wskazał , że do prac wykonywanych w warunkach szczególnych nie zaliczono wnioskodawcy okresów: od 25 sierpnia 1977 r. do 2 października 1980 r. , od 31 października 1980 r. do 30 września 1991 r. oraz od 16 października 1995 r. do 30 września 2000 r. , ponieważ wskazane w świadectwie pracy stanowiska nie odpowiadają rodzajom pra , stanowiskom wykazanym w we wskazanych działach, pozycjach, punktach rozporządzenia i zarządzeń resortowych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskaza , że G. B. do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych uwzględniono 9 miesięcy i 21 dni – okres zatrudnienia od 4 stycznia 1993 r. do 27 października 1993 r.

/decyzja k.63 plik I akt ZUS/

W dniu 30 maja 2023 r. G. B. złożył odwołanie od ww. decyzji. W treści odwołania wskazał , że w spornych okresach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w warunkach szczególnych. G. B. wniósł o zaliczenie do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych okresów : od 25 sierpnia 1977 r. do 30 września 1991 r. , od 16 października 1995 r. do 30 listopada 2000 r. tj. pracy w Przędzalni (...) w Ł. oraz okresu od 1 grudnia 2002 r. do 31 grudnia 2008 r. tj. pracy w (...) sp. z o.o. i przyznanie prawa do rekompensaty. Wniósł także o zasądzenie kosztów postępowania.

/odwołanie k.3 – 10/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie k.82 – 83/

Decyzją z dnia 28 czerwca 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił G. B. prawa do rekompensaty z tytułu utraty możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze wobec nieudowodnienia 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy wskazał , że do prac wykonywanych w warunkach szczególnych nie zaliczono wnioskodawcy okresów: od 25 sierpnia 1977 r. do 2 października 1980 r. , od 31 października 1980 r. do 30 września 1991 r. oraz od 16 października 1995 r. do 30 września 2000 r. , ponieważ wskazane w świadectwie pracy stanowiska nie odpowiadają rodzajom prac , stanowiskom wykazanym w we wskazanych działach, pozycjach, punktach rozporządzenia i zarządzeń resortowych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał , że G. B. do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych uwzględniono 1 rok , 1 miesiąc i 21 dni – okres zatrudnienia od 4 stycznia 1993 r. do 27 października 1993 r. oraz od 1 listopada 1995 r. do 29 lutego 1996 r.

/decyzja k.65 plik I akt ZUS/

G. B. złożył odwołanie od ww. decyzji. W treści odwołania wskazał , że w spornych okresach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w warunkach szczególnych. G. B. wniósł o zaliczenie do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych okresów : od 25 sierpnia 1977 r. do 30 września 1991 r. , od 16 października 1995 r. do 30 listopada 2000 r. tj. pracy w Przędzalni (...) w Ł. oraz okresu od 1 grudnia 2002 r. do 31 grudnia 2008 r. tj. pracy w (...) sp. z o.o. i przyznanie prawa do rekompensaty. Wniósł także o zasądzenie kosztów procesu.

/odwołanie k.3 – 10 akt o sygn. VIII U 1346/23/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie k.13 - 14 akt o sygn. VIII U 1346/23/

Postanowieniem z dnia 16 sierpnia 2023 r. Sąd postanowił o połączeniu sprawy o sygnaturze akt VIII U 1346/23 ze sprawą o sygnaturze akt VIII U 1088/23 w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia oraz zarządził ich prowadzenie pod sygnaturą VIII U 1088/23.

/postanowienie k.17 akt o sygn. VIII U 1346/23/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca G. B. urodził się (...)

/okoliczność bezsporna/

Do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych uwzględniono wnioskodawcy 1 rok , 1 miesiąc i 21 dni – okres zatrudnienia od 4 stycznia 1993 r. do 27 października 1993 r. oraz od 1 listopada 1995 r. do 29 lutego 1996 r.

/okoliczność bezsporna/

W okresie od 25 sierpnia 1977 r. do 30 września 1991 r. G. B. zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy w Przędzalni (...) w Ł.. W początkowym okresie powierzono mu obowiązki pracownicze elektromontera na Oddziale (...) i Automatycznych. W ich ramach wnioskodawca zajmował się konserwacją wózków widłowych – m.in. obsługiwał akumulatory, uzupełniał elektrolity, wymieniał klemy. W okresie od 25 października 1978 r. do 2 października 1980 r. G. B. odbywał zasadniczą służbę wojskową (do pracy powrócił 31 października 1980 r.). Z dniem 1 stycznia 1986 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki elektromontera w ruchu ciągłym. W ich ramach G. B. pracował w brygadzie i zajmował się naprawą oświetlenia, wymieniał przepalone świetlówki, zajmował się konserwacją rozdzielni i stacji transformatorowych. Powierzone obowiązki wykonywał stale na halach produkcyjnych zakładu , gdzie normalnie odbywała się praca.

W okresie od 16 października 1995 r. do 30 listopada 2000 r. G. B. zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy w Przędzalni (...) S.A. w likwidacji. W początkowym okresie wnioskodawcy powierzono obowiązki grzebieniarza. W ich ramach wnioskodawca zajmował się konserwacją maszyn na wydziale , co zasadniczo sprowadzało się do wymiany oraz naprawy grzebieni. Od 1 listopada 1995 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki pracownicze rozciągacza taśm. Od 22 maja 1996 r. G. B. powierzono obowiązki operatora konwertera na wydziale przygotowawczym. W ich ramach wnioskodawca obsługiwał maszynę rozciągającą sztuczne włókna. Powierzone obowiązki wykonywał stale na hali produkcyjnej zakładu.

/świadectwo pracy k.4 plik I akt ZUS , świadectwo pracy k.9 plik I akt ZUS , świadectwo pracy k.10 plik I akt ZUS , dokumentacja osobowa wnioskodawcy w aktach sprawy k.11 – 79 , k.100 – 187 odwrót , zeznania świadka B. B. min.00:35:27 – 00:48:40 , zeznania wnioskodawcy min.00:49:01 – 00:52:32 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:03:29 – 00:34:00 rozprawy z dnia 7 listopada 2023 r. , płyta CD k.196/

Świadectwa pracy z okresu zatrudnienia w P. zawierają adnotacje o zatrudnieniu w warunkach szczególnych: 16.10.1995 – 30.09.2000 na stanowisku grzebieniarz, operator konwertera, 1.10.2000 – 30.11.2000 – operator konwertera. W okresie2.08.1993 – 6.08.1993, 14.09.1998 – 18.09.1998, 8.09.2006 – 9.09.2006, 11.10.2009 – 18.10.2009 wnioskodawca pobierał wynagrodzenie chorobowe.

/okoliczność bezsporna/

Zgodnie ze świadectwem wykonywania pracy w warunkach szczególnych wnioskodawca w okresie:

-25.08.1977 – 30.09.1991 wykonywał pracę elektromontera – prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych – wykaz A, dział II poz. 1 pkt.68 zał. nr 4 do zarządzenia (...) nr 7 z dnia 7.07.1987 r

- 4.01.1993 – 27.10.1993 – prace elektromontera – bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń oraz prace budowlano – montażowe i budowlano – remontowe na działach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace w wykazie - wykaz A, dział XIV poz. 25 zał. nr 4 do zarządzenia (...) nr 7 z dnia 7.07.1987 r,

- 16.10.1995 – 30.09.2000 – grzebieniarz, rozciągacz taśm, operator konwertera – obróbka surowców włókienniczych i ich przędzenie - wykaz A, dział VII poz. 1 pkt.12,6,40 zał. nr 4 do zarządzenia (...) nr 7 z dnia 7.07.1987 r

/świadectwo – k. 55,57,59 akt ZUS/

.W okresie od 16 listopada 2001 r. do 8 kwietnia 2021 r. G. B. zatrudniony .był w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) sp. z o.o. W okresie od 16 listopada 2001 r. do 30 listopada 2002 r. wykonywał obowiązki pracownicze pracownika magazynowego , operatora wózków widłowych. Od 1 grudnia 2002 r. do 31 maja 2005 r. wnioskodawca pracował jako operator maszyn przędzalniczych. W ramach powierzonych obowiązków G. B. zajmował się obsługą maszyn włókienniczych tj. rozciągarek , czy też uszlachetniarek wełny. Od 1 czerwca 2005 r. do 8 kwietnia 2021 r. wnioskodawca pracował na stanowisku pracownika magazynowo – produkcyjnego.

/zeznania świadka B. B. min.00:35:27 – 00:48:40 , zeznania wnioskodawcy min.00:49:01 – 00:52:32 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:03:29 – 00:34:00 rozprawy z dnia 7 listopada 2023 r. , płyta CD k.196 , świadectwo pracy k.13 plik I akt ZUS , dokumentacja osobowa wnioskodawcy w aktach sprawy k.97/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy w tym w aktach ZUS, w szczególności na podstawie dokumentacji osobowej zatrudnienia ubezpieczonego oraz zeznań samego wnioskodawcy i świadka. Zgromadzone dokumenty, zeznania ubezpieczonego nie budzą wątpliwości, co do ich wiarygodności, znajdują potwierdzenie w załączonej dokumentacji osobowej, uzupełniają się wzajemnie i stanowią tym samym wiarygodne źródło dowodowe.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Przedmiotem postępowania było rozstrzygnięcie, czy G. B. przysługuje prawo do rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Stosownie do art. 2 pkt 5 i art.21 ust.1 ustawy o emeryturach pomostowych (tj. Dz. U. z 2023 r. poz.164 ) rekompensata stanowi odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej.

Celem rekompensaty, podobnie jak i emerytury pomostowej, jest łagodzenie skutków utraty możliwości przejścia na emeryturę przed osiągnięciem wieku emerytalnego przez pracowników zatrudnionych przy pracach w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W przypadku rekompensaty realizacja tego celu polega jednak nie na stworzeniu możliwości wcześniejszego zakończenia aktywności zawodowej, lecz na odpowiednim zwiększeniu podstawy wymiaru emerytury z FUS, do której osoba uprawniona nabyła prawo po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego ( tak M. Zieleniecki - Komentarz do art.21 ustawy o emeryturach pomostowych, LEX, por. też wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 31.03.2016 r., III AUa 1899/15 – LEX 2044406).

Zgodnie z art.21 ust.1 ustawy o emeryturach pomostowych rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 15 lat. Stosownie do treści ust. 2 tego przepisu rekompensata nie przysługuje osobie, która nabyła prawo do emerytury na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W myśl art. 23 ust.1 i 2 powołanej ustawy ustalenie rekompensaty następuje na wniosek ubezpieczonego o emeryturę; rekompensata przyznawana jest w formie dodatku do kapitału początkowego, o którym mowa w przepisach art. 173 i art. 174 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Artykuł 2 pkt 5 i art. 21 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych formułują dwie zasadnicze przesłanki nabycia prawa do rekompensaty, tj.:

1) nienabycie prawa do emerytury pomostowej,

2) osiągnięcie okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynoszącego co najmniej 15 lat.

Przesłanką negatywną zawartą w art. 21 ust.2 ustawy o emeryturach pomostowych jest nabycie prawa do emerytury na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W literaturze podkreśla się, że wykładnia przepisu art. 21 ust.2 ustawy o emeryturach pomostowych nie może prowadzić do absurdalnego wniosku, że prawo do rekompensaty przysługuje wyłącznie tym osobom, które nie nabyły prawa do jakiejkolwiek emerytury z FUS. Skoro zgodnie z art.23 ustawy o emeryturach pomostowych rekompensata przyznawana jest w formie dodatku do kapitału początkowego, a zgodnie z art. 173 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS kapitał początkowy ustala się dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., za których były opłacane składki na ubezpieczenie społeczne przed dniem 1 stycznia 1999 r., to warunek sformułowany w art. 21 ust. 2 ustawy o emeryturach pomostowych należy rozumieć w taki sposób, że rekompensata jest adresowana wyłącznie do ubezpieczonych objętych systemem emerytalnym zdefiniowanej składki, którzy przed osiągnięciem podstawowego wieku emerytalnego nie nabyli prawa do emerytury z FUS obliczanej według formuły zdefiniowanego świadczenia. Przyjąć tym samym również należy, że rekompensata nie przysługuje tym ubezpieczonym, którzy zostali objęci ubezpieczeniem społecznym lub rozpoczęli służbę po 31 grudnia 1998 roku.

Analiza układu warunkującego prawo do emerytury pomostowej prowadzi do wniosku, że świadczenie to przysługuje tym pracownikom, którzy osiągnęli co najmniej 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art.32 ust.1 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, ale nie nabyli prawa do emerytury pomostowej z powodu nieuznania ich pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych (tak M. Zieleniecki - Komentarz do art.21 ustawy o emeryturach pomostowych, LEX).

W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, że odwołujący się nie nabył prawa do emerytury pomostowej, ani prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym w związku z wykonywaniem pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Stosownie natomiast do treści art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tj. Dz. U. z 2022 r. , poz. 504 ), za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Z kolei art. 32 ust.4 ustawy emerytalnej stanowi, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, to jest na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.).

Z §1 cytowanego rozporządzenia wynika, że jego treść stosuje się do pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, wymienione w §4-15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia. Przepis § 2 ust.1 rozporządzenia ustala, że za okresy uzasadniające nabycie prawa do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu uważa się okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

W niniejszym postępowaniu wnioskodawca domagał się ustalenia, że pracę w warunkach szczególnych wykonywał w okresie zatrudnienia od 25 sierpnia 1977 r. do 30 września 1991 r. , od 16 października 1995 r. do 30 listopada 2000 r. oraz w okresie od 1 grudnia 2002 r. do 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. 2011. 237.1412) określone zostały środki dowodowe, które powinny być dołączone do wniosku, stwierdzające okoliczności uzasadniające przyznanie tego świadczenia. W myśl §21-23 powołanego rozporządzenia środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia są pisemne zaświadczenia zakładów pracy, wydane na podstawie posiadanych dokumentów, oraz legitymacje ubezpieczeniowe, a także inne dowody z przebiegu ubezpieczenia. W przypadku zaś ubiegania się pracownika o przyznanie emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnym charakterze, zaświadczenie zakładu pracy powinno stwierdzać charakter i stanowisko pracy w poszczególnych okresach oraz inne okoliczności, od których jest uzależnione przyznanie takiej emerytury lub renty. Wyjątek od zasady ustalonej w powołanym przepisie jest zawarty w § 25 wymienionego rozporządzenia, który przewiduje, że okresy zatrudnienia mogą być udowodnione zeznaniami świadków, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczenia zakładu pracy.

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 maja 1985 r., III UZP 5/85 wyjaśnił, że w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe dopuszczalne jest przeprowadzenie przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych dowodu z zeznań świadków na okoliczność zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, jeżeli zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczenia zakładu pracy. Pogląd ten został rozwinięty w znowelizowanym art.473 k.p.c., który stanowi, że w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych nie stosuje się przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu ze świadków i z przesłuchania stron. W postępowaniu przed tymi sądami okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń mogą być udowadniane wszelkimi dostępnymi środkami dowodowymi (por. wyr. SN z dnia 02.02.1996 r. II URN 3/95 OSNP 1996/16/239). Mając powyższe na uwadze podnoszony przez organ rentowy zarzut braku wykazania przez wnioskodawcę wykonywania pracy w warunkach szkodliwych wobec nieprzedstawienia stosownego świadectwa nie mógł odnieść skutku.

Dla rozstrzygnięcia spornej kwestii zasadnym stało się zatem ustalenie, czy praca wykonywana przez ubezpieczonego w spornym okresie była wykonywana w warunkach szczególnych, o jakich mowa w cytowanych wyżej przepisach, wszelkimi środkami dowodowymi, tj. na podstawie zeznań świadka, zeznań samego ubezpieczonego oraz dowodów z dokumentów przedłożonych w toku postępowania dowodowego. Z tych też przyczyn sąd dopuścił dowód z zeznań świadka, przesłuchania wnioskodawcy oraz załączonych akt osobowych.

Rozporządzenie Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) w § 2 ust. 2 zobowiązuje zakłady pracy do stwierdzenia okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wyłącznie na podstawie posiadanej dokumentacji.

Analiza treści wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. wskazuje, że do prac w warunkach szczególnych należą m.in. wymienione w dziale VII poz.1 prace przy obróbce surowców włókienniczych i ich przędzenie , a także wymienione w dziale XIV poz. 25 prace przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie

Przyczyną nieuwzględnienia przez organ rentowy spornych okresów do stażu pracy w warunkach szczególnych był fakt, że wskazany w świadectwie rodzaj prac nie odpowiadał rodzajom prac, stanowiskom wymienionym w rozporządzeniu i zarządzeniu resortowym.

Podkreślić jednak należy, że istotnym jest, jakie prace faktycznie w toku swojego zatrudnienia wykonywał skarżący oraz czy prace te są wymienione w cytowanym wyżej rozporządzeniu z dnia 7 lutego 1983 roku, gdyż właśnie to rozporządzenie jest aktem prawnym, w oparciu o który należy orzekać, czy dana praca była pracą w warunkach szczególnych. Sama natomiast nazwa stanowiska nie może dyskwalifikować faktycznie wykonywanych prac w spornym okresie zatrudnienia. O uznaniu wykonywanej pracy, jako pracy w warunkach szczególnych, nie decyduje literalne brzmienie nazwy stanowiska wskazanego w świadectwie pracy, lecz charakter pracy faktycznie wykonywanej, która odpowiada stanowisku pracy wymienionemu w przedmiotowym wykazie.

W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje , że w okresie co najmniej od lutego 1978 r. do 24 października 1978 r. oraz od 31 października 1980 r. do 31 grudnia 1985 r. wnioskodawca wykonywał obowiązki elektromontera na Oddziale (...) i Automatycznych, a w ich ramach zajmował się naprawą oświetlenia, wymieniał przepalone świetlówki, zajmował się konserwacją rozdzielni i stacji transformatorowych. Powierzone obowiązki wykonywał stale na halach produkcyjnych zakładu, gdzie normalnie odbywała się praca. W przeprowadzonym postępowaniu sądowym ubezpieczony udowodnił zatem ,że w ww. okresie wykonywał prace w szczególnych warunkach , przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prace budowlano – montażowe i budowlano – remontowe urządzeń na oddziałach, będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane były prace przy obróbce surowców włókienniczych i ich przędzeniu. Wyżej wymienione prace były wykonywane w sposób stały i w pełnym wymiarze czasu pracy przez wnioskodawcę. Stanowiły podstawowe, zasadnicze zajęcie pracownika w ww. okresach. Nie ulega również wątpliwości , że stanowisko na którym świadczył pracę wnioskodawca odpowiada pracy wymienionej w wykazie A, dziale XIV , poz.25 pkt1 stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego nr 7 z dnia 7 lipca 1987 roku w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego (Dz. Urz. MG Nr 4, poz. 7).

Wnioskodawca w ww. okresie zatrudnienia został powołany do odbycia służby wojskowej, którą pełnił od 25 października 1978 r. do 2 października 1980 r. G. B. odbywał zasadniczą służbę wojskową , po czym wrócił do pracy w w/w zakładzie w dniu 31 października 1980 r. i od tego dnia wykonywał zatrudnienie w warunkach szczególnych.

Sąd Okręgowy w Łodzi podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 25 lutego 2010 roku ( sygn. akt II UK 219/09, publ. Legalis nr 325833), że zaliczeniu do okresu pracy w warunkach szczególnych podlega okres służby wojskowej, także wówczas gdy nie był on poprzedzony zatrudnieniem w warunkach szczególnych, jeżeli po jej odbyciu pracownik w ciągu trzydziestu dni podjął zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby. Zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej ( t. j. Dz.U. z 2015 r. poz. 827 ze zm. – w brzmieniu pierwotnym) do okresu zatrudnienia wlicza się bowiem w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem, okres odbywania służby wojskowej, jeżeli po jej odbyciu pracownik w ciągu trzydziestu dni podjął zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby. Wnioskodawca po odbyciu służby stawił się do pracy w dniu 31 października 1980 r. , spełnił zatem ten warunek, co oznacza, że okres służby wojskowej powinien zostać wliczony do okresu pracy w warunkach szczególnych ( por. uchwała SN z dnia 16 października 2013 r., II UZP 6/13, publ. OSNP 2014 nr 3, poz. 42).

W okresie od 16 października 1995 r. do 30 listopada 2000 r. G. B. zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy w Przędzalni (...) S.A. w likwidacji. W początkowym okresie wnioskodawcy powierzono obowiązki grzebieniarza. W ich ramach wnioskodawca zajmował się konserwacją maszyn na wydziale , co zasadniczo sprowadzało się do wymiany oraz naprawy grzebieni tj. wykonywał prace wymienione dziale XIV poz. 25 wykazu A rozporządzenia . Następnie zaś w okresie od 1 listopada 1995 r. do 30 listopada 2000 r. wnioskodawca wykonywał prace związane z obróbką surowców włókienniczych oraz ich przędzeniem. Prace związane z obróbką wyrobów włókienniczych wykonywał również w okresie od 1 grudnia 2002 r. do 31 maja 2005 r. Nie ulega również wątpliwości , że w ww. okresach stanowiska na których świadczył pracę wnioskodawca odpowiadają pracom wymienionym w wykazie A, dziale VII , poz.1 pkt 6 tj. rozciągaczowi taśm , pkt 12 tj. konserwatorowi maszyn i urządzeń oraz pkt 40 tj. operatorowi urządzeń mechanicznej obróbki włókien chemicznych stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego nr 7 z dnia 7 lipca 1987 roku w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego (Dz. Urz. MG Nr 4, poz. 7).

W związku z powyższym stwierdzić należy, że ubezpieczony wykazał, iż stale, a więc w sposób ciągły w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy świadczył pracę w ww. okresach , co z okresem już uznanym przez organ rentowy daje staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze wynoszącym ponad 15 lat. Bezcelowym zatem było szczegółowe badanie charakteru pracy skarżącego w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 grudnia 2008 r. Nadto wnioskodawca nie wykazał, aby przez pierwsze pół roku zatrudnienia w P. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w akumulatorowniach w postaci opróżniania, wymiany stężonego kwasu siarkowego i płyt ołowianych.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. , Sąd zmienił zaskarżone decyzje i przyznał G. B. prawo do rekompensaty z tytułu utraty możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach , o czym orzekł w punkcie 1 sentencji wyroku.

W przedmiocie kosztów procesu Sąd orzekł, jak w punkcie 2 sentencji wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 265) , po 180 zł za każdą z połączonych spraw. O odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasądzonej kwoty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.