Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

w trybie art. 327 ¹ par. 2 k.p.c

Decyzją numer (...) z dnia 13 czerwca 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wniosku A. L. o wydanie decyzji o ustaleniu wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

W uzasadnieniu w/w decyzji wskazano, że , w stanie prawnym , obowiązującym od 1 stycznia 2022r. komornicy sądowi, ustalają podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne na zasadach, obowiązujących osoby prowadzące działalność gospodarczą . Oznacza to, że o sposobie ustalenia wysokości podstawy wymiaru i wysokości składek, decyduje forma opodatkowania uzyskiwanych przychodów. ZUS powołał się na treść przepisu art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych, przedstawiając interpretację tego przez –organ rentowy.

ZUS wskazał, że do komorników powinny być zastosowany przepis art. 81 ust. 2 i 2b ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, nie zaś przepis art. 81 ust. 2za tej ustawy , albowiem – ten przepis jest stosowany jedynie do osób prowadzących pozarolnicza działalność gospodarczą , które nie zostały wskazane w art. 81 ust. 2, 2e, i 2z tej ustawy

(decyzja k. 15-16 w aktach ubezpieczeniowych załączonych do sprawy)

Odwołanie od w/w decyzji wniosła A. L. , reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zarzucając naruszenie przepisów prawa : art. 61 a par. 1 k.p.a w zw. z art. 123 ustawy o z dnia 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 83 ust.1 tej ustawy ,

(odwołanie – k. 3-4 verte)

W odpowiedzi na odwołanie , organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania , podnosząc, ze w sprawie nie zaistniały żadne niezgodności, nieprawidłowości i błędy w zakresie złożonych przez płatnika – wnioskodawczynię , dokumentów rozliczeniowych i rozliczonej w nich , składce na ubezpieczenie zdrowotne z okres od stycznia 2022r. , zatem brak podstaw do wszczęcia postepowania w przedmiotowej kwestii.

(odpowiedź na odwołanie – k. 17-18 verte)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. L., jest komornikiem sądowym .

/ bezsporne/

Wnioskodawczyni od stycznia 2022r., w raportach rozliczeniowych – rozliczyła składki na ubezpieczenie zdrowotne , podając formę opodatkowania – zasady ogóle (podatek liniowy) . Złożyła roczne rozliczenie składki na ubezpieczenie zdrowotne za 2022 rok, podając formę opodatkowania – zasady ogóle (podatek liniowy)

( bezsporne – dokumentacja w aktach ZUS)

W dniu 31.05.2023r. A. L. złożyła do ZUS, pismo - stanowisko , wraz z wnioskiem o wydanie decyzji, przedstawiając wątpliwości odnośnie do podstawy określenia składki zdrowotnej w 2022roku i na przyszłość oraz wniosek o wydanie formalnej decyzji w zakresie zastosowania , przy ustalaniu wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne – komornika , jako płatnika składek, dyspozycji art. 79 ust.1 w zw. z art. 81 ust. 2za - ustawy z dnia 27.08.2004r. ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

( wniosek k. 1 akt ZUS)

Zaskarżoną decyzją numer (...) z dnia 13 czerwca 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wniosku A. L. o wydanie decyzji o ustaleniu wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

(decyzja k. 15-16 w aktach ZUS)

Stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach ZUS, przedłożonych w toku postępowania sądowego. Autentyczność dokumentów nie była kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu, stąd też uznano je za wiarygodny materiał dowodowy.

Okoliczności faktyczne, przedmiotowego sporu – nie budziły sporu. . Natomiast strony, z ustalonego, w zakresie koniecznym, dla rozstrzygnięcia sprawy, stanu faktycznego, wywodziły odmienne skutki prawne, ta, zaś, kwestia należy do oceny prawnej, zebranego w sprawie materiału dowodowego, czego Sąd dokona poniżej w ramach rozważań prawnych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie, podlega uwzględnieniu.

W przedmiotowej i podmiotowej – podmiotem jest bowiem – osoba, wykonująca zawód komornika sądowego, kwestii faktyczno-prawnej, pojawia się wątpliwość , którą rozstrzygnąć może merytoryczna decyzja organu rentowego , w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne wnioskodawczyni, wykonującej zawód komornika sądowego. I dopiero – merytoryczna decyzja ZUS, będzie mogła być przedmiotem – rozważań prawnych , Sądu.

Sąd , przed wyrokowaniem - przeanalizował przepisy prawne, które przedstawiły obie strony i przeanalizował - argumenty interpretacyjne przepisów, przedstawione przez obie strony.

Zgodnie, bowiem, z art. 33 ustawy z dnia 22 marca 2018r. o komornikach sądowych (Dz. U z 2022r. poz. 1168)

1. Komornik nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów regulujących podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej.

2. Komornik nie może prowadzić działalności gospodarczej.

3. Do komornika stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm. ³⁾ ), ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 423, z późn. zm. ⁴⁾ ) oraz ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1285, z późn. zm. ⁵⁾ ), dotyczące osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

4. Komornik nie może:

1)

być członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółki prawa handlowego;

2)

być członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółdzielni;

3)

być członkiem zarządu fundacji prowadzącej działalność gospodarczą;

4)

posiadać w spółce prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziałów przedstawiających więcej niż 10% kapitału zakładowego

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego, komornik jest funkcjonariuszem publicznym, chociaż jego status zbliża się do statusu przedstawicieli tzw. wolnych zawodów. Komornik nie jest przedsiębiorcą, pomimo że dokonuje czynności egzekucyjnych na własny rachunek.

1. Komornik nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów regulujących podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej.

2. Komornik nie może prowadzić działalności gospodarczej.

Komornik jest to funkcjonariusz publiczny działający przy sądzie. Zajmuje się egzekwowaniem wyroków sądowych w postępowaniu egzekucyjnym

Komornik nie podlega wpisowi do centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej.

Organ rentowy podniósł, ze , w jego ocenie, komornicy nie są wskazani w art. 81 ust. 2za. ustawy z dnia 27.08.2004r o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, albowiem nie są podmiotami , prowadzącymi pozarolnicza działalność gospodarczą, innymi niż pozostałe osoby , prowadzące działalność gospodarczą, wymienionymi w art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, innymi niż wskazane w ust. 2 , 2 e, 2z, 2 za, a zatem , zdaniem organu rentowego, przepis ten, nie może stanowić podstawy ustalenia przez wnioskodawczynię , podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne,. . Podstawę - winno ustalać się na podstawie art. 81 ust, 1 ustawy o świadczeniach zdrowotnych , albowiem art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych , nakazuje, w stosunku do komornika, stosowanie przepisów ustawy z dnia 27 .08.2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, a wiec także przepisów dotyczących osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą ,a przepisem regulującym sposób ustalania podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne dla osób prowadzących działalność gospodarczą, jest przepis art. 81 ust. 2 ustawy o świadczeniach zdrowotnych (…).

Wstępnie, wobec powoływania się przez A. L., na zarzuty naruszenia procedury administracyjnej, przez organ rentowy, naruszenia art. 61 a par. 1 k.p.a w zw. z art. 123 ustawy z dnia 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych , implikującą tezę o braku rzeczywistego rozpatrzenia istoty sprawy, Sąd stwierdził, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, sąd, co do zasady, nie bada naruszeń kodeksu postępowania administracyjnego. Sprawy z zakresu prawa ubezpieczeń społecznych, w przeciwieństwie do innych spraw, w których wydawane są decyzje administracyjne, są, bowiem, rozpoznawane przez sądy powszechne, w procedurze cywilnej, a nie przez sądy administracyjne w procedurze sądowo-administracyjnej. Konsekwencją tego rozróżnienia jest m.in. możliwość podjęcia merytorycznego rozstrzygnięcia, przez sąd ubezpieczeń społecznych, i zmiany decyzji ZUS . Powyższą tezę potwierdził, Sąd Najwyższy w wyroku z 3.02.2011 r., II UK 271/10, argumentując, że postępowanie sądowe, w tym, w sprawach z zakresu prawa ubezpieczeń społecznych, skupia się na wadach wynikających z naruszenia prawa materialnego, a kwestia wad decyzji administracyjnych, spowodowanych naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, pozostaje w zasadzie poza przedmiotem tego postępowania. Sąd ubezpieczeń społecznych - jako sąd powszechny - może i powinien dostrzegać, jedynie takie wady formalne decyzji administracyjnej, które decyzję tę dyskwalifikują w stopniu odbierającym jej cechy aktu administracyjnego, jako przedmiotu odwołania. Stwierdzenie takiej wady następuje, jednak, tylko dla celów postępowania cywilnego i ze skutkami dla tego tylko postępowania. W wypadkach innych wad, konieczne jest wszczęcie odpowiedniego postępowania administracyjnego w celu stwierdzenia nieważności decyzji i wyeliminowania jej z obrotu prawnego.

W analizie – sąd pominął rozważania na temat, nowelizacji kodeksu postępowania cywilnego , która weszła w życie 7.11.2019 r., mocą której, ustawodawca wprowadził wyjątek od powyższego. Na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 ¹ k.p.c. pojawiła się możliwość uchylenia zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania organowi rentowemu, jeżeli taka decyzja nakładająca na ubezpieczonego zobowiązanie, ustalająca wymiar tego zobowiązania lub obniżająca świadczenie, została wydana z rażącym naruszeniem przepisów o postępowaniu przed organem rentowym.

W ocenie Sądu, po stronie organu nie doszło, w przedmiotowej sprawie, do rażącego naruszenia przepisów o postępowaniu przed organem rentowym .

Przechodząc do meritum: spór, w – podmiotowo-przedmiotowym stanie faktycznym, dotyczy rozstrzygnięcia czy: do ustalenia wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne, którą powinna uiścić wnioskodawczyni – komornik - ma zastosowanie przepis art. 81 ust. 2a ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

W przedmiotowym postępowaniu, Sąd Okręgowy nie może odnieść się do tego zagadnienia , albowiem zaskarżona decyzja dotyczy odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku A. L. o wydanie decyzji o ustaleniu wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne. A Sąd, orzekając , jest związany treścią – zaskarżonej decyzji ZUS.

W płaszczyźnie ubezpieczenia zdrowotnego wskazać należy, iż - brzmienie przepisów jest jednoznaczne , ale ich interpretacja – nie .

Zgodnie, bowiem, z art. 79a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U.2022.0.2561)

1. Składka na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących działalność pozarolniczą, o których mowa w a rt. 8 ust. 6 pkt 1, 3, 4 i 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, opłacających podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm. ⁸⁸⁾ ) wynosi 4,9% podstawy wymiaru składki, jednak nie mniej niż kwota odpowiadająca 9%:

1)

⁸⁹⁾ minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w pierwszym dniu roku składkowego, o którym mowa w art. 81 ust. 2, w przypadku składki obliczanej od miesięcznej podstawy jej wymiaru;

2)

iloczynu liczby miesięcy w roku składkowym, o którym mowa w art. 81 ust. 2, i minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w pierwszym dniu tego roku składkowego, w przypadku składki obliczanej od rocznej podstawy jej wymiaru.

Zgodnie z art. 81 cyt. Ustawy - Do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. a, d-i i pkt 3 i 35, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

2. Roczną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących działalność pozarolniczą, o których mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1, 3, 4 i 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, opłacających podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 27, art. 30c lub art. 30 ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi dochód z działalności gospodarczej ustalony za rok kalendarzowy jako różnica między osiągniętymi przychodami, w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyłączeniem przychodów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym innych niż określone w art. 21 ust. 1 pkt 63a, 63b, 152-154 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a poniesionymi kosztami uzyskania tych przychodów, w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 24 ust. 1-2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszony o kwotę opłaconych w tym roku składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Podstawa wymiaru składki w nowej wysokości obowiązuje od 1 lutego danego roku do 31 stycznia roku następnego, zwanego dalej "rokiem składkowym".

2a. Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e zatrudnionych jako niania, o której mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. z 2022 r. poz. 1324, 1383 i 2140), sprawujących opiekę nad dziećmi na podstawie umowy uaktywniającej stanowi przychód, z zastrzeżeniem, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne opłacanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych ze środków budżetu państwa stanowi kwota nie wyższa niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę w danym roku kalendarzowym ustalona zgodnie z przepisami o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.

2b. W przypadku gdy podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, ustalona zgodnie z ust. 2, jest niższa od kwoty stanowiącej iloczyn liczby miesięcy podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu w roku kalendarzowym, za który ustalany był dochód, o którym mowa w ust. 2, i minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w pierwszym dniu roku składkowego, podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne za ten rok składkowy stanowi ta kwota.

2c. Za każdy miesiąc podlegania ubezpieczeniu osoba, o której mowa w ust. 2, wpłaca składkę na ubezpieczenie zdrowotne od miesięcznej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne stanowiącej dochód z działalności gospodarczej uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc, za który opłacana jest składka, ustalony w następujący sposób:

1) dochód za pierwszy miesiąc podlegania ubezpieczeniu w roku składkowym jest ustalany jako różnica między osiągniętymi przychodami w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych a poniesionymi kosztami uzyskania tych przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2) dochód ustalony w sposób, o którym mowa w pkt 1, jest pomniejszany o kwotę składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe opłaconych w tym miesiącu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów;

3) dochód za kolejne miesiące ustala się jako różnicę między sumą przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągniętych od początku roku, i sumą kosztów uzyskania tych przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, poniesionych od początku roku;

4) dochód ustalony w sposób, o którym mowa w pkt 3, jest pomniejszany o sumę dochodów ustalonych za miesiące poprzedzające i o różnicę między sumą składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, zapłaconych od początku roku, a sumą składek odliczonych w poprzednich miesiącach; dochód nie jest pomniejszany o składki, które zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów;

5)

- przy obliczaniu dochodów, o których mowa w pkt 1 i 3, stosuje się art. 24 ust. 1-2b i nie uwzględnia się przychodów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym innych niż określone w art. 21 ust. 1 pkt 63a, 63b, 152-154 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych; w przypadku osób prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów dochód, o którym mowa w pkt 1 i 3, ustala się z uwzględnieniem art. 44 ust. 2 zdanie drugie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2ca. Ilekroć w ust. 2 i 2c jest mowa o przychodach i kosztach ich uzyskania w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo o składkach na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, nie uwzględnia się w tych przychodach i kosztach ich uzyskania oraz w wysokości opłaconych składek, przychodów osiągniętych i kosztów poniesionych oraz składek opłaconych w miesiącu, w którym ubezpieczony spełniał warunki do zwolnienia z obowiązku opłacania składki na podstawie art. 82 ust. 8-9a.

2d. W przypadku gdy podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne w danym miesiącu, ustalona zgodnie z ust. 2c, jest niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w pierwszym dniu roku składkowego, podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne za ten miesiąc stanowi ta kwota.

2z. Podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących działalność pozarolniczą, o których mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, które stosują opodatkowanie w formie karty podatkowej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, stanowi kwota minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu 1 stycznia danego roku.

2za. Podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne pozostałych osób prowadzących działalność pozarolniczą wymienionych w art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, innych niż wskazane w ust. 2, 2e, 2z i 2zaa, stanowi kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Składka w nowej wysokości obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku kalendarzowego.

W przedmiotowo- podmiotowym stanie faktycznym, zaprezentowane są dwa stanowiska ( ZUS i Ubezpieczonej , wykonywającej zawód komornika ); w świetle treści zaskarżonej decyzji ZUS ( odmowa wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne wnioskodawczyni – komornika ) – Sąd nie może przedstawić merytorycznego stanowiska – wobec braku – formalnego rozstrzygnięcia spornej kwestii – czyli w formalnej merytorycznej decyzji, stanowiska, organu rentowego . Dopiero – wszczęcie postępowania i jego , ewentualne zakończenie , rozstrzygnięciem merytorycznym, poprzez wydanie merytorycznej decyzji pozwoli, na, dalszy tryb postępowania, w celu sprawdzenia zasadności decyzji.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i zobowiązał ZUS do wszczęcia postepowania w sprawie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne wnioskodawczyni.

O kosztach procesu, Sąd Okręgowy orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku, na podstawie art. 98 §1 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. Dz.U. z 2018 r., poz.265), zasądzając od płatnika, na rzecz ZUS, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego kwotę 180 zł .