Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją numer (...) z 3 grudnia 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. z siedzibą w Z. orzekł, że przenosi odpowiedzialność na M. W. (1) za zobowiązania płatnika składek (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością o numerze NIP (...) z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami egzekucyjnymi w łącznej kwocie 6.672,64 zł, w tym

1)  na ubezpieczenie społeczne:

- w kwocie 3.468,23 zł – z tytułu nieopłaconych składek za okres 08/2016-10/2016, (...)- (...);

- w kwocie 1.373,00 zł – z tytułu odsetek za zwłokę naliczonych na 3 grudnia 2021 r oku;

- w kwocie 234,80 zł – z tytułu koszów egzekucyjnych.

2) Na ubezpieczenie zdrowotne:

- w kwocie 895,93 zł – z tytułu niepłaconych składek za (...), (...)- (...), (...)- (...);

- w kwocie 337,00 zł – z tytułu odsetek za zwłokę naliczonych na 3 grudnia 2021 roku;

- w kwocie 60,70 zł – z tytułu kosztów egzekucyjnych.

3) Na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych:

- w kwocie 278,38 zł – z tytułu nieopłaconych składek za okres 08/2016-10/2016, (...)- (...);

- w kwocie 0,00 zł – z tytułu odsetek za zwłokę naliczonych na 3 grudnia 2021 roku;

- w kwocie 24,60 zł – z tytułu kosztów egzekucyjnych.

[decyzja z 3 grudnia 2021 roku w aktach ZUS załączonych do sprawy]

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł M. W. (1), reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika w osobie adwokata.

Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie art. 7, 77 § 1 w zw. z art. 78 § 1 k.p.a. poprzez zaniechanie przeprowadzenia przez organ dowodu z opinii biegłego z zakresu psychiatrii w sytuacji, w której do wydania rozstrzygnięcia w sprawie konieczne było zasięgnięcie wiadomości specjalnych, bowiem organowi brak kompetencji do wyprowadzenia stanowczych wniosków dotyczących stanu świadomości odwołującego i jego funkcjonowania w okresie objętym postępowaniem.

Decyzji zarzucono także naruszenie art. 7, 77 § 1 w zw. z art. 78 § 1 k.p.a. poprzez zaniechanie przeprowadzenia przez organ dowodu z akt postępowania Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł., z których wynikało, że odwołujący od stycznia 2016 roku nie pełnił już funkcji członka zarządu w związku ze złożoną rezygnacją.

Odwołujący podniósł także zarzut naruszenia art. 7, 77 § 1 w zw. z art. 78 § 1 k.p.a. poprzez zaniechanie przeprowadzenia przez organ dowodu z przesłuchania M. K. (1) oraz M. W. (2), co spowodowało błąd w ustaleniach faktycznych i ustalenie przez organ, że odwołujący był członkiem zarządu spółki (...) w okresie obejmującym postępowanie.

W konkluzji odwołania wniesiono uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego.

W uzasadnieniu dowołania wskazano, że organ ZUS, dokonując oceny stanu faktycznego, pominął wszelkie dowody świadczące o tym, że odwołujący w okresie objętym postępowaniem nie był już członkiem zarządu spółki (...). Podniesiono także, iż to choroba M. W. (1) nie pozwoliła mu na dopilnowanie spraw związanych z rezygnacją z pełnionej w spółce funkcji.

[odwołanie – k. 3-5]

W odpowiedzi na odwołanie, organ ZUS wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu organ ZUS poniósł, że M. W. (1) jako były wiceprezes zarządu (...) sp. z o.o. odpowiada zgodnie z art. 116 i art. 118 Ordynacji podatkowej za zobowiązania z tytułu nieopłaconych składek należnych za okres od sierpnia 2016 roku do lutego 2017 roku, czyli za okres pełnienia funkcji członka zarządu Spółki.

W ocenie organu rentowego, odwołujący się od odpowiedzialności za zaległe składki mógłby uwolnić się tylko wtedy, gdyby wskazał, że we właściwym czasie zgłoszony został wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe albo też niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło bez jego winy. Zakład uznał, na podstawie przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego, że nie zaistniały przesłanki uwalniające odwołującego z odpowiedzialności z art. 116 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej. Zakład uznał, że M. W. (1) nie dopełnił formalności w zakresie zgłoszenia upadłości spółki w odpowiednim terminie ani nie wskazał mienia spółki, z którego egzekucja umożliwia zaspokojenie zaległości spółki z tytułu składek w znacznej części. Pełnomocnik organu wskazał ponadto, że w stosunku do spółki prowadzone było bezskuteczne postępowanie egzekucyjne. W ramach przymusowego dochodzenia należności składkowych Dyrektor (...) Oddziału ZUS kierował sukcesywne zajęcia rachunku bankowego (...). Zakład skierował również zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność pieniężną u innego dłużnika zajętej wierzytelności do (...) im. (...) w G.. Organ wskazał, że prowadzone czynności egzekucyjne doprowadziły do zbiegu egzekucji administracyjnych i sądowych, a egzekucja skierowana do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. również nie doprowadziła do spłaty zadłużenia. Ponadto organ ZUS zauważył, że podmiot nie figuruje w Centralnej Ewidencji Pojazdów jako właściciel pojazdów ani w Centralnej Bazie Danych Ksiąg Wieczystych jako użytkownik wieczysty gruntu czy właściciel nieruchomości.

Organ zauważył również, że zgodnie z wypisem z KRS, Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi XX Wydział Krajowego Rejestru Sądowego 31 grudnia 2018 roku wydał postanowienie o rozwiązaniu podmiotu (...) sp. z o.o. bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego na podstawie art. 25d ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. Spółka została wykreślona z KRS 10 kwietnia 2019 roku. Do tej daty M. W. (1) figurował wpisany jako wiceprezes zarządu Spółki. Organ podniósł, że w związku z domniemaniem wynikającym z art. 17 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym – Zakład uznał, że w okresie zadłużenia z tytułu składek objętym zaskarżoną decyzją, M. W. (1) pełnił funkcję członka zarządu Spółki, a tym samym odpowiada za jej zadłużenie. W trakcie postępowania administracyjnego nie zostały przedstawione żadne dokumenty wskazujące na fakt złożenia przez odwołującego rezygnacji z funkcji członka zarządu.

[odpowiedź na odwołanie k. 8-10v.]

Na rozprawie z 18 grudnia 2023 roku – bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pełnomocnik ZUS wniósł z kolei o oddalenie odwołanie, a także o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

[końcowe stanowiska stron e-protokół rozprawy z 18 grudnia 2023 roku 00:12:46-00:13:42 – płyta CD - k. 227]

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym 2 kwietnia 2012 roku. Siedzibą spółki jest Z. w powiecie (...). Przedmiotem działalności spółki jest m.in. działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej. W spółce o kapitale zakładowym w wysokości 65.000 zł, 10 udziałów o łącznej wartości 5.000 zł posiadał M. W. (1), a 120 udziałów o łącznej wartości 60.000 zł posiadał W. G.. W okresie od 22 lipca 2014 roku do 28 grudnia 2018 roku funkcję prezesa zarządu spółki pełnił W. G.. W okresie od 22 lipca 2014 roku do 10 maja 2019 roku funkcję wiceprezesa zarządu spółki pełnił M. W. (1).

[odpis pełny KRS w aktach organu ZUS załączonych do sprawy, zeznania świadka W. G. e-protokół rozprawy z 23 stycznia 2023 r. 00:02:09-00:12:30]

Przed wykupieniem udziałów w spółce przez W. G. oraz M. W. (1) spółka od 8 listopada 2013 roku znajdowała się w stanie likwidacji na mocy uchwały nr 2 nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników w sprawie rozwiązania spółki i postawienia jej w stan likwidacji z 24 czerwca 2013 roku. Postępowanie likwidacyjne zakończyło się 24 kwietnia 2014 roku.

[odpis pełny KRS w aktach ZUS załączonych do sprawy]

Pomiędzy prezesem spółki W. G., a wiceprezesem M. W. (1) istniały relacje rodzinne – M. W. (1) był mężem siostry W. G..

[bezsporne]

M. W. (1) został członkiem zarządu (...) sp. z o.o. na prośbę W. G.. Wnioskodawca podpisywał dokumenty dotyczące spółki, w tym także sprawozdania finansowe.

[zeznania wnioskodawcy e-protokół rozprawy z 18 grudnia 2023 roku 00:03:20-00:11:33 – płyta CD - k. 227 w zw. z e-protokołem rozprawy z 19 września 2022 roku 00:04:57 płyta CD – k. 67]

Oprócz pełnienie funkcji prezesa spółki W. G. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...). W związku z prowadzoną działalnością W. G. zatrudniał M. W. (1). M. W. (1) pozostawał z prezesem spółki W. G. w stosunku pracy od 1 lutego 2011 roku do 31 marca 2016 roku. Odwołujący od 1 lutego 2011 roku do 30 września 2014 roku wykonywał pracę na stanowisku „pracownik biurowy – spedytor”, a od 1 października 2014 rok do 31 marca 2016 roku na stanowisku „kierownik firmy”. Stosunek pracy został wypowiedziany przez W. G. – z przyczyny niedotyczącej pracownika.

[świadectwo pracy k. 6, zeznania świadka M. W. (2) e-protokół rozprawy z 19 września 2022 roku 00:26:30 – płyta CD k. 67]

Wnioskodawca posiadał stosowne pełnomocnictwa do jej reprezentowania. Wnioskodawca nigdy nie oświadczył, że rezygnuje z funkcji członka zarządu spółki.

[zeznania świadka W. G. e-protokół rozprawy z 23 stycznia 2023 roku 00:02:09-00:12:30 – płyta CD k. 106]

W spornym okresie od marca 2016 roku do lutego 2017 roku, trakcie pełnienia przez M. W. (1) funkcji wiceprezesa zarządu przedmiotowej spółki powstały zaległości z tytułu składek pracowników spółki w łącznej kwocie 4.642,54 zł.

[okoliczność bezsporna]

Wobec spółki toczyły się liczne postępowania egzekucyjne, w tym postępowania egzekucyjne prowadzone przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł..

[dokumenty zawarte w teczce „akta egzekucyjne”]

Podpis M. W. (1) widnieje na złożonym w dniu 28 lutego 2017 roku w Oddziale ZUS w Z. oświadczeniu o ustanowieniu M. K. (2) pełnomocnikiem spółki (...).

[pełnomocnictwo do wykonywania czynności prawnych w relacjach z ZUS w aktach ZUS załączonych do sprawy]

(...) sp. z o.o. z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych za poszczególne miesiące kształtowało się następująco:

okres	należność	odsetki	kwota upomnienia	koszty egzekucji
sierpień 2016 roku (termin płatności - 15 września 2016 roku)	338,88 zł	137,00 zł	11,60 zł	66,70 zł
wrzesień 2016 roku (termin płatności - 17 października 2016 roku)	635,40 zł	252,00 zł	0,00 zł	0,00 zł
październik 2016 roku (termin płatności - 15 listopada 2016 roku)	635,40 zł	248,00 zł	11,60 zł	82,90 zł
grudzień 2016 roku (termin płatności - 16 stycznia 2017 roku)	587,75 zł	221,00 zł	0,00 zł	0,00 zł
styczeń 2017 roku (termin płatności - 15 lutego 2017 roku)	635,40 zł	235,00 zł	11,60 zł	85,20 zł
luty 2017 roku (termin płatności - 15 marca 2017 roku)	635,40 zł	231,00 zł	0,00 zł	0,00 zł
Łącznie za wszystkie okresy	3.468,23 zł	1.324,00 zł	34,80 zł	234,80 zł

Zadłużenie łącznie: 5.061,83 zł

(...) sp. z o.o. z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczeń Zdrowotnych za poszczególne miesiące kształtowało się następująco:

okres	należność	odsetki	kwota upomnienia	koszty egzekucji
marzec 2016 roku (termin płatności – 15 kwietnia 2016 roku)	48,14 zł	0,00 zł	11,60 zł	19,70 zł
sierpień 2016 roku (termin płatności - 15 września 2016 roku)	82,84 zł	33,00 zł	0,00 zł	0,00 zł
wrzesień 2016 roku (termin płatności - 17 października 2016 roku)	155,32 zł	62,00 zł	0,00 zł	0,00 zł
październik 2016 roku (termin płatności - 15 listopada 2016 roku)	155,32 zł	61,00 zł	11,60 zł	20,20 zł
grudzień 2016 roku (termin płatności - 16 stycznia 2017 roku)	143,67 zł	54,00 zł	0,00 zł	0,00 zł
styczeń 2017 roku (termin płatności - 15 lutego 2017 roku)	155,32 zł	57,00 zł	11,60 zł	20,80 zł
luty 2017 roku (termin płatności - 15 marca 2017 roku)	155,32 zł	57,00 zł	0,00 zł	0,00 zł
Łącznie za wszystkie okresy	895,93 zł	324,00 zł	34,80 zł	60,70 zł

Zadłużenie łącznie: 1.315,43 zł

(...) sp. z o.o. z tytułu składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za poszczególne miesiące kształtowało się następująco:

okres	należność	odsetki	kwota upomnienia	koszty egzekucji
sierpień 2016 roku (termin płatności - 15 września 2016 roku)	27,20 zł	0,00 zł	11,60 zł	8,20 zł
wrzesień 2016 roku (termin płatności - 17 października 2016 roku)	51,00 zł	0,00 zł	0,00 zł	0,00 zł
październik 2016 roku (termin płatności - 15 listopada 2016 roku)	51,00 zł	0,00 zł	11,60 zł	8,20 zł
grudzień 2016 roku (termin płatności - 16 stycznia 2017 roku)	47,18 zł	0,00 zł	0,00 zł	0,00 zł
styczeń 2017 roku (termin płatności - 15 lutego 2017 roku)	51,00 zł	0,00 zł	11,60 zł	8,20 zł
luty 2017 roku (termin płatności - 15 marca 2017 roku)	51,00 zł	0,00 zł	0,00 zł	0,00 zł
Łącznie za wszystkie okresy	278,38 zł	0,00 zł	34,80 zł	24,60 zł

Zadłużenie łącznie: 337,78 zł

[stany należności (...) sp. z o.o. w aktach ZUS załączonych do sprawy]

Wobec spółki były prowadzone egzekucja należności składkowych z rachunku bankowego na podstawie tytułów wykonawczych wydanych przez Dyrektora (...) Oddziału ZUS w Ł. w związku z upomnieniami o numerach:

- (...);

- (...);

- (...);

- (...);

- (...);

- (...).

Egzekucja z rachunku bankowego napotkała jednak przeszkody w postaci braku środków na zajętym rachunku bankowym w banku (...) S.A. Zakład skierował również zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność pieniężną u innego dłużnika zajętej wierzytelności do (...) im. (...) w G.. Prowadzone czynności egzekucyjne doprowadziły do zbiegu egzekucji administracyjnych i sądowych.

[dokumenty dotyczące prowadzonych egzekucji – zawarte w teczce „akta egzekucyjne”]

Wobec spółki była także prowadzona przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. egzekucja ze środka, do którego nie jest uprawniony Dyrektor Oddziału ZUS – w oparciu o dalsze tytuły wykonawcze wierzyciela – Dyrektora (...) Oddziału ZUS w Ł..

W trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego nie ustalono majątku, który podlegałby zajęciu egzekucyjnemu i nie udało się doprowadzić do egzekucji pieniędzy. Podczas prób dokonania czynności w miejscu siedziby nie było oznak prowadzenia działalności przez (...) Sp. z o.o. Nadto ustalono, że spółka formalnie nie istnieje od kwietnia 2019 roku. Mając to na względzie, Naczelnik zakończył prowadzenie egzekucji administracyjnej.

[zawiadomienie o zakończeniu egzekucji z 5 września 2019 roku w teczce „akta egzekucyjne”]

W skład majątku spółki nie wchodzą ani nigdy nie wchodziły żadne nieruchomości. Spółce nie przysługuje także prawo użytkowania wieczystego jakiejkolwiek nieruchomości.

[wykaz ksiąg wieczystych w aktach organu ZUS załączonych do sprawy]

Ani M. W. (1), ani W. G., jako członkowie zarządu (...) sp. z o.o. nie składali wniosku o ogłoszenie upadłości spółki.

[bezsporne, a nadto odpis pełny KRS w aktach ZUS załączonych do sprawy]

W związku z trudną sytuacją pomiędzy członkami zarządu spowodowaną pogarszającą się sytuacją w małżeństwie wnioskodawcy komunikacja pomiędzy członkami zarządu spółki pogorszyła się. Do wnioskodawcy przychodziła korespondencja związana ze sprawami spółki, jednak W. G. nie chciał się kontaktować z M. W. (1) – mówił wnioskodawcy, żeby nie interesował się sprawami spółki.

[zeznania wnioskodawcy e-protokół rozprawy z 18 grudnia 2023 roku 00:03:20-00:11:33 – płyta CD - k. 227]

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi XX Wydziału Gospodarczego KRS z 31 grudnia 2018 roku w sprawie o sygn. akt XX.NS-REJ.KRS (...), spółka została rozwiązana na podstawie art. 25d ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego. Powyższe postanowienie uprawomocniło się 10 maja 2019 roku.

[odpis pełny KRS w aktach ZUS załączonych do sprawy]

Od grudnia 2015 roku, w związku z problemami związanymi z pogorszeniem się jego relacji a małżonką, a następnie z rozwodem, wnioskodawca pozostawał pod opieka psychiatryczną. Wnioskodawcy były wystawiane zwolnienia lekarskie obejmując okres od 15 grudnia 2015 roku do 13 czerwca 2016 roku.

[zeznania świadka M. W. (2) e-protokół rozprawy z 19 września 2022 roku 00:26:30 płyta CD – k. 67, zeznania świadka M. K. (1) e-protokół rozprawy z 19 września 2022 roku 00:32:58 płyta CD – k. 67, dokumentacja medyczna M. W. (1) w aktach ZUS załączonych do sprawy oraz na k. 163-175]

Brak jest jednak podstaw do uznania, że stan psychiczny M. W. (1) uniemożliwiał mu i powodował niezdolność do prawidłowego funkcjonowania w życiu codziennym oraz by ten stan psychiczny był przeszkodą do wykonywania obowiązków służbowych w spornym okresie. W sytuacji ewentualnego pogorszenia stanu psychicznego, M. W. (1) może kontynuować leczenie psychiatryczne w warunkach ambulatoryjnych, ale nie są to następstwa pracy zawodowej, obserwowanej od 2013 roku. W aktualnym stanie zdrowia może on uczestniczyć w czynnościach procesowych oraz stawać przed Sądem. M. W. (1) nie przejawia objawów upośledzenia umysłowego ani objawów choroby psychicznej endogennej. Stwierdza się u niego przemijające zaburzenia nastroju o strukturze niepsychotycznych zaburzeń emocjonalnych typu stanów przygnębienno-lękowych. Wnioskodawca nigdy nie był leczony odwykowo ani ambulatoryjnie, ani szpitalnie. Nie był leczony w warunkach zamkniętego oddziału psychiatrycznego. W okresie od grudnia 2015 roku do czerwca 2016 roku był leczony w specjalistycznym gabinecie psychiatrycznym ( (...)) z powodu zaburzeń nastroju o obrazie stanów depresyjnych (F.32.1). Przez kilka miesięcy przebywał na zwolnieniu lekarskim. U wnioskodawcy nie obserwowano wówczas zaburzeń psychotycznych wytwórczych, takich jak omamy, urojenia czy depresja psychotyczna ani znaczących deficytów funkcji poznawczych. Nie zachodziły okoliczności uzasadniające skierowanie pacjenta do szpitala psychiatrycznego na oddział psychiatryczny zamknięty celem dokładniejszej diagnostyki lub leczenia. Wnioskodawca regularnie zgłaszał się na wizyty u lekarza psychiatry, brał zapisywane leki. U odwołującego nie stwierdzono ani zaburzeń psychotycznych wytwórczych w postaci omamów, urojeń, depresji psychotycznej, ani deficytów funkcji intelektualno-poznawczych. W obrazie łagodnych charakteropatycznych zmian osobowości dominują: płytkość reagowania emocjonalnego i łagodna tendencja do przygnębiennego reagowania. Cechy charekteropatycznych zmian osobowości oraz tendencja do chwiejności emocjonalnej z przejawami reakcji przygnębienno-lękowych mają łagodny stopień nasilenia i nie rzutują w stopniu istotnym na funkcjonowanie badanego w życiu codziennym. Sytuacja zawodowa, która jest tematem toczącego się postępowania nie była wynikiem pogorszenia się stanu psychicznego, który powodowałby w okresie od 2013 roku niezdolność do prawidłowej oceny sytuacji zawodowej i życiowej, uniemożliwiał realizację czynności zawodowych, zaburzał w stopniu istotnym jego funkcjonowanie w życiu codziennym czy zaburzał relacje z innymi osobami.

[pisemna opinia biegłego z zakresu psychiatrii k. 158-162v., uzupełniająca opinia biegłego z zakresu psychiatrii k. 200-201v.]

W dniu 18 kwietnia 2018 roku małżeństwo wnioskodawcy zostało rozwiązane przez rozwód.

[informacja z rejestru PESEL w aktach ZUS załączonych do sprawy]

Odwołujący w dniu 17 czerwca 2016 roku został zarejestrowany jako bezrobotny, a następnie we wrześniu lub październiku podjął pracę w firmie (...) jako doradca techniczny.

[decyzja Prezydenta Miasta Ł. z 17 czerwca 2016 roku k. 63, zeznania wnioskodawcy e-protokół rozprawy z 19 września 2022 roku 00:04:57-00:23:58 – płyta CD – k. 67 w zw. z e-protokołem rozprawy z 18 grudnia 2023 roku 00:03:20-00:11:33 – płyta CD – k. 227]

Wobec prezesa (...) sp. z o.o. – W. G. toczyło się postępowanie karne o przestępstwa z art. 79 pkt 4 ustawy z 29 września 1994 roku o rachunkowości (niezłożenie sprawozdania finansowego w ciągu 15 dni od dnia zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego za lata 2013, 2015 oraz 2016). Wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Łasku z 15 lutego 2018 roku (sygn. akt (...) K 5/18), prawomocnym od 9 marca 2018 roku, został uznany za winnego zarzucanych mu czynów.

[dokumenty zawarte w aktach sprawy (...) K 5/18]

Postępowanie przygotowawcze o czyn z art. 79 pkt 4 ustawy z 29 września 1994 roku o rachunkowości toczyło się także wobec M. W. (1), jednak postanowieniem z Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Łasku z 31 stycznia 2018 roku zostało ono umorzone na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k., wobec stwierdzenia, że czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego.

[dokumenty zawarte w aktach sprawy 1006-S..80.1.2018.RK]

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w sprawie i w aktach ZUS oraz powołanych w sprawie świadków, a także na podstawie dowodu z opinii biegłego z zakresu psychiatrii. Należy zaznaczyć, że sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków: T. Ż. oraz M. K. (2), jednak zeznania te nie pozwalają na ustalenie istotnych dla sprawy okoliczności. Zeznania tych świadków są bardzo ogólne – świadkowie pamiętali niewiele szczegółów.

Sąd dał wiarę także zeznaniom wnioskodawcy w zakresie, w jakim są one niesprzeczne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z opinią biegłego dotyczącą stanu jego zdrowia i możności prowadzenia spraw spółki, w tym zgłoszenia w odpowiednim czasie wniosku o upadłość. Sąd nie dał także wiary zeznaniom wnioskodawcy w zakresie, w jakim wynika z nich, że przed powstaniem zadłużenia zgłaszał W. G. chęć rezygnacji z funkcji wiceprezesa zarządu spółki. Fakt ten nie znajduje potwierdzenia w żadnym innym niż zeznania wnioskodawcy dowodzie. Co innego wynika natomiast zarówno z zeznań W. G., który zeznał, że wnioskodawca nigdy nie składał deklaracji o rezygnacji z funkcji, jak i ze znajdującego się w aktach pełnomocnictwa do wykonywania czynności prawnych w relacjach z ZUS podpisanego przez M. W. (1), jako wiceprezesa zarządu w dniu 28 lutego 2017 roku – a więc już po powstaniu większości spornego zadłużenia w ZUS.

Należy także zauważyć, że uznanie za wiarygodne składanych przez wnioskodawcę zeznań nie oznaczało podzielenia jego twierdzeń co do oceny prawnej sytuacji wnioskodawcy.

Z kolei złożona w sprawie pisemna opinia biegłego sądowego jest jasna, została sporządzona przez biegłego o specjalności właściwej z punktu widzenia przedmiotowego zagadnienia w oparciu analizę przedłożonej dokumentacji.

Sąd oceniając zgromadzony materiał dowodowy, w pełni uznał wartość dowodową opinii powołanego w sprawie biegłego. W ocenie Sądu złożona do sprawy opinia nie zawiera żadnych braków i wyjaśnia wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Biegły wydał opinie po przeprowadzeniu osobistego badania M. W. (1) i analizie dostępnej dokumentacji medycznej dotyczącej zdrowia psychicznego wnioskodawcy (biegły wyjaśnił, na jakich dokumentach się oparł). Zdaniem Sądu opinia biegłego, została sporządzona zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym jej przedmiot, a wynikające z niej wnioski są logiczne i prawidłowo uzasadnione. W opinii tej można odnaleźć twierdzącą odpowiedź na kluczowe dla rozstrzygnięcia sprawy pytanie dotyczące tego czy stan zdrowia psychicznego wnioskodawcy pozwalał na to, by we właściwym czasie złożył on wniosek o ogłoszenie upadłości spółki lub jej restrukturyzację.

Opinia została doręczone stronom niniejszego postępowania z zobowiązaniem do ustosunkowania się do niej. Strony zgłosiły zastrzeżenia do powyższej opinii, do których biegły ustosunkował się w pisemnej opinii uzupełniającej. Biegły wskazał, że podniesione przez strony zarzuty nie stanowią podstawy do zmiany wniosków zawartych w opinii pierwotnej. Biegły ponownie, precyzyjnie wyjaśnił dlaczego w jego ocenie stan zdrowia odwołującego pozwalał mu na prowadzenie w sposób rozsądny spraw spółki.

Zaznaczyć należy, że sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłego jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii.

[tak: postanowienie Sądu Najwyższego z 27 listopada 2000 roku, I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84]

Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego
w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności.

[tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 r., (...) CR 817/73, niepubl.]

Trudno zaś stwierdzić, żeby opinia biegłego wydana w niniejszej sprawie takie istotne braki zawierała.

Podkreślić także należy w tym miejscu, że przy ocenie biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego.

[tak: wyrok Sądu Najwyższego z 13 października 1987 roku, (...) URN 228/87, (...)]

Sąd na podstawie art. 235 § 1 pkt 5 pominął wnioski dowodowe zgłoszone w piśmie pełnomocnika wnioskodawcy z 27 listopada 2023 roku w postaci ustnej opinii biegłego z zakresu psychiatrii.

W ocenie Sądu, wnioski te zmierzają jedynie do przedłużenia postępowania, gdyż dla ustalenia istotnych dla rozstrzygnięcia spornej kwestii faktów wystarczający jest zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, zaś opinie biegłego, zarówno opinia główna, jak i opinie uzupełniająca zawierają odpowiedź na pytanie postawione przez Sąd. Dopuszczenie dowodu z kolejnej już uzupełniającej opinii biegłego nie wniosłoby nic nowego do sprawy, a jedynie powodowało dalsze przedłużanie się postępowania oraz generowanie dalszych kosztów procesu, w sytuacji, gdy wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia sprawy informacje zawarte są w dotychczas wydanych opiniach, w których biegły w sposób dostatecznie precyzyjny wskazuje, że stan psychiczny wnioskodawcy umożliwiał mu funkcjonowanie w ryciu codziennym oraz by ten stan był przeszkodą do wykonywania obowiązków służbowych w spornym okresie.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1230) składki na ubezpieczenia emerytalne m.in. pracowników finansują z własnych środków, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek.

Stosownie do art. 17 ust. 1 przytoczonej ustawy składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe za ubezpieczonych, o których mowa w art. 16 ust. 1-3, 5, 6 i 9-12, obliczają, rozliczają i przekazują co miesiąc do Zakładu w całości płatnicy składek.

Zgodnie z treścią art. 85 ust. 1 ustawy z dnia z 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r. poz. 2561) za osobę pozostającą w stosunku pracy lub w stosunku służbowym składkę jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca.

Stosownie natomiast do treści art. 104 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy z dnia 20 kwietnia 2004 r. (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r., poz. 735) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy opłacają pracodawcy.

Z kolei na podstawie art. 9 ustawy z dnia 13 lipca 2006 roku o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1087), przedsiębiorca, o którym mowa w art. 2 ust. 1, prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą również na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w odniesieniu do działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oddział banku zagranicznego, oddział instytucji kredytowej lub oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń, a także oddział lub przedstawicielstwo przedsiębiorcy zagranicznego, jest obowiązany opłacać składki za pracowników na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych .

W myśl art. 108 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383) w związku z art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r. o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej organ podatkowy orzeka w drodze decyzji.

Zgodnie z art. 31 i 32 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1230) do należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stosuje się odpowiednio wyszczególnione w przepisie art. 31 przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa. Zastosowanie do należności z tytułu składek, z mocy art. 31, ma m.in. przepis art. 116 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie zaś z art. 116 § 1 o.p. za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a członek zarządu:

1) nie wykazał, że:

a) we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub w tym czasie zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2022 r. poz. 2309 oraz z 2023 r. poz. 1723 i 1860) albo zatwierdzono układ w postępowaniu o zatwierdzenie układu, o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, albo

b) niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło bez jego winy;

2) nie wskazuje mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części.

W myśl art. 116 § 2 o.p., odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepisy § 1-3, w myśl § 4, stosuje się również do byłego członka zarządu oraz byłego pełnomocnika lub wspólnika spółki w organizacji.

Z analizy treści przepisu art. 116 wynika więc, że przesłankami odpowiedzialności członka zarządu za zaległości składkowe spółki z o.o. jest ustalenie, że (1) zaległości składkowe powstały w czasie pełnienia obowiązków członka zarządu przez daną osobę, że (2) egzekucja do majątku spółki okazała się bezskuteczna w całości lub w części oraz że (3) nie zaistniały żadne okoliczności zwalniające tej osoby od odpowiedzialności.

Do orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu Spółki za zobowiązania składkowe organ rentowy jest obowiązany wykazać jedynie okoliczność pełnienia obowiązków członka zarządu w czasie powstania zobowiązania składkowego, które przerodziło się w zaległość składkową spółki oraz bezskuteczność egzekucji przeciwko Spółce, bowiem ciężar wykazania którejkolwiek okoliczności uwalniającej odpowiedzialność, spoczywa na członku zarządu.

[tak: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 6 marca 2003 roku, SA (...)/03 POP (...), wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. z 30 stycznia 2018 roku, I SA/Bd (...) Legalis nr 1741267]

Należy zauważyć, że ciężar wykazania dwóch pierwszych przesłanek (pozytywnych) ciąży na Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, natomiast ciężar dowodu przesłanki trzeciej - w zakresie istnienia okoliczności uwalniających od tej odpowiedzialności - spoczywa na odwołującym.

W myśl art. 116 § 2 odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu, oraz zaległości wymienione w art. 52 oraz art. 52a powstałe w czasie pełnienia obowiązków członka zarządu. Przepisy § 1-3, w myśl § 4, stosuje się również do byłego członka zarządu oraz byłego pełnomocnika lub wspólnika spółki w organizacji.

Przepis opisany powyżej stanowi wyjątek od zasady, że spółka kapitałowa odpowiada za swoje zobowiązania jedynie własnym majątkiem, inne zaś podmioty, w szczególności akcjonariusze/udziałowcy czy też władze spółki takiej odpowiedzialności nie ponoszą. W tym kontekście przepisy szczególne statuujące tego rodzaju wyjątkową odpowiedzialność winny być wykładane w sposób rygorystycznie ścisły, który nie prowadzi do rozszerzenia odpowiedzialności poza ramy przesłanek ustawowych.

Odpowiedzialność członków zarządu określona w § 1, obejmuje zaległości składkowe z tytułu zobowiązań, które powstały w czasie pełnienia przez nich obowiązków członków zarządu.

Natomiast zgodnie z art. 107 § 1 i 2 pkt 2 i 4 o.p., odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości z tytułu składek wynikające z prowadzenia działalności i odsetki za zwłokę oraz koszty egzekucyjne.

W rozpoznawanej sprawie skarżoną decyzją z 3 grudnia 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. z siedzibą w Z. stwierdził, że przenosi odpowiedzialność na M. W. (1) jako byłego członka zarządu za zobowiązania płatnika składek (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością powstałych na skutek nieopłacenia przez wskazaną spółkę obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenia zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wraz odsetkami i kosztami egzekucyjnymi w łącznej kwocie 6.672,64 zł w okresie wskazanym w owej decyzji. Organ rentowy wskazał, że odsetki za zwłokę zostały naliczone na dzień 3 grudnia 2021 roku.

W niniejszej sprawie, należy po pierwsze zauważyć, że bezskuteczność egzekucji w całości lub w części, o której mowa w art. 116 § 1 o.p. oznacza stan, gdy wierzyciel podatkowy nie uzyskał zaspokojenia mimo przeprowadzonego postępowania egzekucyjnego. Będzie to, więc działanie nie przynoszące pożądanych rezultatów. Tym samym, bezskuteczność egzekucji będzie miała miejsce, gdy skierowanie egzekucji do całego majątku podatnika, zastosowanie różnych sposobów egzekucji, nie dało wyniku w postaci zaspokojenia roszczenia podatkowego. Warunkiem uznania bezskuteczności egzekucji jest jej formalne przeprowadzenie, a także stwierdzenie bezskuteczności egzekucji na podstawie każdego prawnie dopuszczalnego dowodu. Jeżeli natomiast członek zarządu spółki poddaje w wątpliwość zakres egzekucji skierowanej do majątku spółki, ale sam nie wskazuje mienia, z którego zaspokojenie zaległości podatkowych byłoby możliwe, to zarzut ten nie może być uwzględniony.

[tak: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 października 2016 roku, (...), LEX nr 2168348]

Mienie spółki, którego wskazanie zwalnia członka zarządu z odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki musi być realne i istnieć w dacie, gdy zostało wskazane. Okoliczności te powinien wykazać członek zarządu podając dane umożliwiające przeprowadzenie z tego mienia skutecznej egzekucji.

[tak: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z 21 stycznia 2012 roku, (...) SA/Wa (...), LEX nr 1139384]

Należy na gruncie niniejszej sprawy także nadmienić, że zgodnie z art. 116 § 1 o.p. do uznania egzekucji za bezskuteczną wystarczający jest choćby częściowy brak możliwości zaspokojenia wierzyciela, a bezskuteczność egzekucji rozumiana być musi jako brak rezultatu w skuteczności czynności egzekucyjnych - bezskuteczność egzekucji ustala się na podstawie każdego prawnie dopuszczalnego dowodu. Postępowanie takie musi być wszczęte, jednak dla oceny, że egzekucja jest bezskuteczna nie musi zostać wydane formalne postanowienie o umorzeniu.

[tak: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 kwietnia 2018 roku, I (...) 984/16, LEX nr: 2502466]

Bezskuteczność egzekucji rozumiana być musi jako brak rezultatu w skuteczności czynności egzekucyjnych - bezskuteczność egzekucji ustala się na podstawie każdego prawnie dopuszczalnego dowodu. Postępowanie takie musi być wszczęte, jednak dla oceny, że egzekucja jest bezskuteczna nie musi zostać wydane formalne postanowienie o umorzeniu.

[tak: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. z 19 kwietnia 2018 roku, (...) SA/Łd 860/17, LEX nr 2500682]

Z istoty pojęcia bezskutecznej egzekucji w całości lub w części wynika, że może i powinno być odnoszone do całości majątku zobowiązanego (dłużnika), a nie tylko do konkretnej wierzytelności publicznoprawnej (cywilnoprawnej). Nie chodzi zatem o jakikolwiek majątek dłużnika niezależnie od jego wartości, lecz o majątek o takiej wartości, z którego co najmniej w znacznej części możliwe będzie uregulowanie zaległości. Przy ocenie tej przesłanki należy zrelatywizować wysokość zobowiązania do wartości wskazanego majątku, a następnie dokonać oceny stopnia zaspokojenia wierzytelności z tego majątku.

[tak: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 marca 2018 roku, (...) 817/16, LEX nr 2482525]

Bezskuteczność egzekucji może być stwierdzona na podstawie każdego prawnie dopuszczalnego dowodu, a nie tylko na podstawie postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego. Bezskuteczność egzekucji w rozumieniu art. 116 § 1 o.p. oznacza, że w wyniku wszczęcia i przeprowadzenia przez organ egzekucyjny egzekucji skierowanej do majątku podmiotu nie doszło do przymusowego zaspokojenia wierzyciela. Bezskuteczność tę stwierdza się na podstawie okoliczności wynikających z czynności przeprowadzonych w postępowaniu egzekucyjnym. Wystarczy, że organ na podstawie zebranych dowodów wykaże, że kontynuowanie egzekucji nie może przynieść żadnych pozytywnych rezultatów.

[tak: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 31 stycznia 2018 roku, I SA/Kr 773/17, LEX nr 2480287]

Tymczasem w niniejszej sprawie, jak wynika z załączonych do niniejszej sprawy akt egzekucyjnych należności ZUS, wobec spółki były prowadzone liczne egzekucje z rachunków bankowych – prowadzone zarówno przez ZUS – jako organ egzekucyjny samodzielnie, jak i egzekucje prowadzone przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. – ze środka, do którego nie jest uprawniony Dyrektor Oddziału ZUS. Postępowania te nie doprowadziły do zaspokojenia wierzyciela. Spółka nie posiada także żadnych nieruchomości ani pojazdów, z których możliwe byłoby zaspokojenie wierzytelności powstałych z tytułu nieopłaconych składek.

Wnioskodawca nie wskazał także jakiegokolwiek innego należącego do spółki mienia, z którego możliwe byłoby zaspokojenie należności składkowych.

W ocenie Sądu Okręgowego, biorąc pod uwagę także wysokość zadłużenia spółki w ZUS, wbrew zapatrywaniom wnioskodawcy organ rentowy przesłankę bezskuteczności egzekucji niewątpliwie więc wykazał.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało również, że w okresie powstania będących przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie zaległości z tytułu nieopłaconych przez spółkę (...) składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenia zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych odwołujący M. W. (1) bez wątpienia pełnił funkcję prezesa zarządu tej spółki. Fakt sprawowania przez niego tej funkcji w badanym przez Sąd wynika z danych zamieszczonych w KRS. Twierdzenia wnioskodawcy o tym, że złożył on rezygnację z funkcji członka zarządu spółki przed powstaniem długu spółki w organie rentowym nie znajdują odzwierciedlenia w zebranym materiale dowodowym – przede wszystkim w dowodzie z dokumentu, w postaci pełnomocnictwa podpisanego przez niego 28 lutego 2017 roku – a więc już po powstaniu większości spornego zadłużenia w ZUS.

Znaczenia dla ustalenia faktu sprawowania funkcji członka zarządu przez wnioskodawcę w spornym okresie nie ma to, że 31 marca 2016 roku ustał (w wyniku wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę) stosunek pracy pomiędzy odwołującym, a W. G.. Wypowiedzenie stosunku pracy dotyczyło zatrudnienia wnioskodawcy przez W. G. jako osobę fizyczną w związku z prowadzoną przez niego jednoosobową działalnością gospodarczą i nie mogło skutkować przyjęciem, że w wyniku tego wypowiedzenia M. W. (1) przestał być członkiem zarządu spółki.

Należy także pamiętać, że zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 roku o Krajowym Rejestrze Sądowym (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 685) domniemywa się, że dane wpisane do Rejestru są prawdziwe. Jeżeli dane wpisano do Rejestru niezgodnie ze zgłoszeniem podmiotu lub bez tego zgłoszenia, podmiot ten nie może zasłaniać się wobec osoby trzeciej działającej w dobrej wierze zarzutem, że dane te nie są prawdziwe, jeżeli zaniedbał wystąpić niezwłocznie z wnioskiem o sprostowanie, uzupełnienie lub wykreślenie wpisu. Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika zaś, by M. W. (1) kiedykolwiek ww. wniosek złożył.

Wobec tego uzasadnione jest przyjęcie, że M. W. (1) pełnił funkcję członka zarządu (wiceprezesa zarządu) aż do końca bytu prawnego spółki, czyli do 10 maja 2019 roku.

Z zebranego materiału dowodowego wynika także, iż zarówno prezes zarządu spółki – W. G., jak i pełniący funkcję wiceprezesa zarządu M. W. (1) nie składali wniosku o ogłoszenie upadłości lub restrukturyzację spółki.

W niniejszej sprawie kwestią sporną było przy tym to czy odwołujący, bez własnej winy nie złożył w stosownym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki lub wszczęcia wobec niej postępowania restukturyzacyjnego. Przede wszystkim czy okolicznością pozwalającą na zwolnienie wnioskodawcy z odpowiedzialności za zadłużenie spółki z tytułu składek jest okoliczność stanu zdrowia psychicznego odwołującego. Z przeprowadzonego dowodu opinii biegłego z zakresu psychiatrii wynika jednak, że brak jest podstaw do uznania, że stan psychiczny M. W. (1) uniemożliwiał mu i powodował niezdolność do prawidłowego funkcjonowania w życiu codziennym oraz by ten stan psychiczny był przeszkodą do wykonywania obowiązków służbowych w spornym okresie. M. W. (1) nie przejawia objawów upośledzenia umysłowego ani objawów choroby psychicznej endogennej. Stwierdza się u niego przemijające zaburzenia nastroju o strukturze niepsychotycznych zaburzeń emocjonalnych typu stanów przygnębienno-lękowych. Wnioskodawca nigdy nie był leczony odwykowo ani ambulatoryjnie, ani szpitalnie. Nie był leczony w warunkach zamkniętego oddziału psychiatrycznego. Sytuacja zawodowa, która jest tematem toczącego się postępowania nie była wynikiem pogorszenia się stanu psychicznego, który powodowałby w okresie od 2013 roku niezdolność do prawidłowej oceny sytuacji zawodowej i życiowej, uniemożliwiał realizację czynności zawodowych, zaburzał w stopniu istotnym jego funkcjonowanie w życiu codziennym czy zaburzał relacje z innymi osobami.

Wobec powyższego, należy więc uznać, że jego stan zdrowia pozwalał złożyć stosowny wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego we właściwym czasie i nie można przyjąć, że niezłożenie przez niego ww. wniosku nastąpiło bez jego winy. Po jego stronie nie nastąpiła więc przesłanka ekskulpacyjna z art. 116 § 1 pkt 1 lit. b o.p.

Jako, że w realiach niniejszej sprawy członkowie zarządu, w tym wnioskodawca w ogóle nie złożyli wniosku o ogłoszenie upadłości lub restrukturyzacji, spółki, to należy uznać, że nie dopełnili oni obowiązku z art. 116 § 1 pkt 1 lit. a o.p., a także nie wskazali majątku należącego do spółki, o którym mowa w art. 116 § 1 pkt 2 o.p., uprawniona jest więc decyzja ZUS o przeniesieniu na M. W. (1) odpowiedzialności za zadłużenie spółki w ZUS z tytułu składek.

Reasumując wobec wykazania przez organ rentowy wszystkich przesłanek odpowiedzialności wnioskodawcy M. W. (1) jednocześnie niewykazania przez wnioskodawczynię okoliczności egzoneracyjnych, odwołanie nie może być skuteczne.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

O kosztach, procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. zasądzając od M. W. (1) na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w Ł. kwotę 1800 złotych – stosownie do treści § 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r., poz. 1935) – z uwagi na wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie w wysokości 6.673 zł.

Zaś zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c. od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. O obowiązku zapłaty odsetek sąd orzeka z urzędu.