Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

X Ka 863/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli z dnia 22 czerwca 2023 r. sygn. akt IV K 461/21

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

J. S.

Aktualne dane o karalności

Karta karna

999

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

-

-

-

-

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

KRK

Dokument wytworzony przez organ administracji, brak podstaw do kwestionowania dowodu.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.1.

-

-

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Oskarżona na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. ww. orzeczeniu zarzuciła:

1) na zasadzie art. 438 pkt 2 k.p.k., obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k., poprzez błędną ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie i przyjęcie, iż fakt umieszczania w na nagraniach opublikowanych przez oskarżoną na portalu społecznościowym (...) opakowania produktu oznaczonego słowno-graficznym znakiem towarowym, zawierającym frazę (...) jak również zamieszczania w treści tych wypowiedzi tzw. odesłań do (...), pozwala na odnoszenie wypowiedzi oskarżonej do samej oskarżycielki prywatnej, podczas gdy taki wniosek nie wynika logicznie z tych dwóch faktów, co miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, albowiem doprowadziło do nieprawidłowego ustalenia faktycznego, iż wypowiedzi oskarżonej „wprost dotyczą marki (...) i przedsiębiorcy M. M.”;

2) na zasadzie art. 438 pkt 2 k.p.k., obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k., poprzez błędną ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie i przyjęcie, iż w świetle aktualnie obowiązujących regulacji prawnych produkt (...) nie jest wyrobem medycznym, mimo że właściwości oraz przeznaczenie tego urządzenia sprawiają, że został on przewidziany do stosowania u ludzi do co najmniej jednego ze szczególnych zastosowań medycznych, o których mowa w art. 2 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/745 z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wyrobów medycznych, zmiany dyrektywy 2001/83/WE, rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 oraz uchylenia dyrektyw Rady 90/385/.EWG i 93/42/FiWG (Dz.Urz. I E 1. 117 z 05.05.2017, str. 1, ze zm., dalej jako Rozporządzenie 2017/745”), co miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, albowiem doprowadziło do nieprawidłowego ustalenia faktycznego, iż zarzuty podniesione przez oskarżoną względem przedmiotowego urządzenia są nieprawdziwe;

3) na zasadzie art. 438 pkt 2 k.p.k., obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., poprzez błędną ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie i przyjęcie, iż złożone przez oskarżycielkę prywatną do akt sprawy kopie atestów, certyfikatów i raportów z badań, a także wydruki prywatnej korespondencji e-mail A. H. oraz zgłoszenia zestawu, w skład którego wchodzi urządzenie (...) pod nazwą (...), za pośrednictwem (...) ((...), mogą świadczyć o bezpieczeństwie tego urządzenia oraz zgodności z prawem wprowadzenia go do obrotu, podczas gdy:

a) treść tych materiałów nie potwierdza tezy, że używanie urządzenia (...) w celu „ujędrniania i powiększania skóry ust” w warunkach domowych jest bezpieczne dla zdrowia ludzi,

b) wnioski przedstawione w prywatnej opinii wydanej dr n. med. I. Z., specjalistę kosmetologii oraz treść licznych artykułów naukowych złożonych przez oskarżoną do akt sprawy (w przypadku artykułów zagranicznych — wraz z tłumaczeniem na język polski), stoją w sprzeczności z taką tezą,

c) a zgodnie z informacją zawartą na oficjalnej stronie internetowej Komisji Europejskiej, umożliwiającej zgłoszenie danego produktu kosmetycznego za pośrednictwem (...) ( (...)) wynika, że „fakt udanego zgłoszenia produktu za pośrednictwem (...) nie musi oznaczać, że dany produkt spełnia wszystkie wymogi rozporządzenia (WE) nr 1223/2009” co miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, albowiem doprowadziło do nieprawidłowego ustalenia faktycznego, iż oskarżona nie była uprawniona do formułowania krytycznych ocen co do bezpieczeństwa urządzenia(...)

4) na zasadzie art. 438 pkt 2 k.p.k., obrazę przepisów’ postępowania, tj. art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. i 4 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. i art. 170 § 3 k.p.k., poprzez pominięcie w ramach oceny dowodów, bez wydawania w tym zakresie jakiegokolwiek postanowienia dowodowego, materiałów złożonych przez oskarżoną do akt sprawy oraz zgłaszanych przez nią wniosków dowodowych, tj.:

a) prywatnej opinii wydanej dr n. med. I. Z., specjalistę kosmetologii,

b) licznych artykułów naukowych, dołączonych do odpowiedzi na akt oskarżenia,

c) dołączonych do odpowiedzi na akt oskarżenia wydruków komentarzy zamieszczonych pod postem influencerki M. P. prowadzącej na portalu (...) profil (...), zatrudnionej przez oskarżycielkę prywatną do promocji produktu (...) w tym w szczególności tych, zawierających opinie kosmetologów, czy

d) dołączonego do odpowiedzi na akt oskarżenia wydruku wiadomości prywatnej od użytkownika (...) zawierającej zdjęcia obrazujące skutki użycia urządzenia typu (...)na skórze twarzy,

e) wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii instytucji naukowej lub specjalistycznej (względnie opinii biegłego) zgłoszonego w odpowiedzi na akt oskarżenia oraz ponowionego na ostatnim terminie rozprawy głównej,co miało wpływ na treść wyroku, ponieważ doprowadziło do ustalenia stanu faktycznego wyłącznie w oparciu o część, a nie całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej i pominięcie okoliczności faktycznych korzystnych dla oskarżonej;

5) na zasadzie art. 438 pkt 2 k.p.k., obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k., poprzez błędną ocenę dowodów i przyjęcie, iż porównywanie przez oskarżoną urządzenia (...) do „produktów medycznych [typu (...) i (...)- przyp. autor] wykorzystywanych do zabiegów w profesjonalnych gabinetach medycyny estetycznej czy gabinetach kosmetycznych, jest całkowicie nieuzasadnione i nie nosi znamion rzetelnej opinii”, podczas gdy w świetle wskazań wiedzy takie porównanie jest ze wszech miar uprawnione, ponieważ celem używania zarówno ww. wyrobów, jak i urządzenia (...) jest wywołanie mikrouszkodzeń skór w celu pobudzenia jej naturalnych procesów regeneracji i produkcji kolagenu (istnieją natomiast zasadnicze różnice co do: sposobu działania przedmiotowych wyrobów i urządzenia, techniki wykonywania zabiegów przy ich użyciu, warunków- higieniczno-sanitarnych, sterylności samych narzędzi, ryzyka ewentualnych powikłań, czy wreszcie osób, które mogą przeprowadzać poszczególne zabiegi), co miało wpływy na treść wyroku, ponieważ doprowadziło do dokonania przez Sąd I instancji nieprawidłowego ustalenia faktycznego, iż wypowiedzi oskarżonej nie miały charakteru merytorycznej krytyki i wypełniały znamiona przestępstwa zniesławienia;

6) na zasadzie art. 438 pkt 2 k.p.k., obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., poprzez błędną ocenę dowodów i przyjęcie, iż treści publikowane przez oskarżoną na portalu (...):

a) wpłynęły bezpośrednio na „spadek zaufania konsumentów do działalności marki (...) i osoby M. M. i zapoczątkowały falę nienawistnych wpisów (tzw. hejt internetowy) pod adresem działalności M. M.” oraz,

b) spowodowały, że „produktu marki należącej do M. M. nie udało się skutecznie wyprowadzić na rynek kosmetyczny w Polsce, firma M. M. nie utrzymała się na rynku, a M. M. musiała podjąć leczenie psychiatryczne z powodu depresji”,

podczas gdy wszechstronna i zgodna z zasadami swobodnej oceny dowodów analiza całokształtu materiału dowodowego nie pozwala na wywiedzenie jakiegokolwiek związku przyczynowo skutkowego pomiędzy wypowiedziana oskarżonej a ww. skutkami, a nawet na stwierdzenie wystąpienia tych skutków, co miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, albowiem doprowadziło do ustalenia, iż zarzucony oskarżonej czyn wypełniał znamiona przestępstwa zniesławienia;

7) na zasadzie art. 438 pkt 2 k.p.k., obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k., poprzez błędną ocenę dowodów i przyjęcie, iż oskarżona nie ma żadnych kompetencji do wypowiadania na temat skutków używania urządzenia (...), mimo że do akt sprawy zostały złożone dokumenty urzędowe w postaci dyplomów ukończenia przez oskarżoną studiów wyższych I i II stopnia na kierunku kosmetologia w specjalności kosmetologia estetyczna, potwierdzające fakt posiadania przez oskarżoną tytułu zawodowego magistra kosmetologii, a także ukończyła studia podyplomowe z zakresu trychologii kosmetycznej, a więc specjalistycznej dziedziny obejmującej m.in. niektóre obszary z zakresu dermatologii i medycyny, jest wykładowcą akademickim (...) w W. oraz prelegentem na licznych konferencjach branżowych, co miało wpływ na treść wyroku, ponieważ doprowadziło do dokonania przez Sąd 1 instancji nieprawidłowego ustalenia faktycznego, iż wypowiedzi oskarżonej nie miały charakteru merytorycznej krymki i wypełniały znamiona przestępstwa zniesławienia;

8) na zasadzie art. 438 pkt 2 k.p.k., obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k., poprzez obdarzenie walorem wiarygodności oraz uczynienie podstawą wyroku następujących zeznań:

a) oskarżycielki prywatnej M. M. oraz świadka A. H., pomimo że cechowały się one dużym stopniem ogólności, w tym w szczególności nie zawierały żadnych konkretnych przykładów rzekomego zniesławienia oskarżycielki prywatnej, nie dotyczyły faktów, a zawierały niemal włącznie subiektywne oceny ww. świadków, są wątpliwe w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego, a co do niektórych okoliczności nie znajdują żadnego oparcia w dowodach o charakterze obiektywnym,

b) świadek A. K., pomimo że świadek nie miała absolutnie żadnej wiedzy o faktach, które mogłyby dotyczyć zarzutu sformułowanego w prywatnym akcie oskarżenia, w tym w szczególności nawet nie znała treści wypowiedzi, które zgodnie z zarzutem postawionym oskarżonej, mają rzekomo mieć zniesławiający charakter, a nadto twierdziła, że miała rzekomo paść ofiarą tzw. hej tu internetowego ze strony oskarżonej po wstępie świadka w programie (...), podczas gdy oskarżona w żaden sposób nie komentowała tego wstępu na portalu społecznościowym (...);

c) K. L., pomimo że świadek była pracownicą spółki prowadzonej przez J. S. od kwietnia 2021 r. do stycznia 2022 r., a więc w innym okresie niż wskazany w treści zarzutu (od dnia 2 grudnia 2020 r. do dnia 20 marca 2021 r.), a jej zeznania odnoszą się przede wszystkim do rzekomych wypowiedzi, jakie oskarżona miała kierować do swoich pracownic i klientek w gabinecie kosmetycznym (co pozostając poza zakresem zarzutu postawionego oskarżonej) oraz cech charakteru, jakie świadek bezpodstawnie przypisuje oskarżonej, przy jednoczesnym braku wyjaśnienia w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, w jaki sposób treść zeznań ww. świadków może świadczyć o poniżeniu oskarżycielki prywatnej przez oskarżoną w opinii publicznej lub narazić ją na utratę zaufania potrzebnego dla prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Powyższe naruszenia miały wpływ na treść wyroku, ponieważ po pierwsze doprowadziły do nieprawidłowego ustalenia faktycznego, iż wypowiedzi opublikowane przez oskarżoną na portalu społecznościowym (...), mają charakter zniesławiający, a nadto utrudniają prześledzenie toku rozumowania Sądu I instancji, który doprowadził do takiego ustalenia;

9) na zasadzie art. 438 pkt 2 k.p.k., obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. i 4 k.p.k., poprzez błędną ocenę dowodów i pominięcie w ramach tej oceny zeznań świadka P. P. oraz wyjaśnień oskarżonej, z których jednoznacznie wynika, że ww. w swych wypowiedziach na portalu społecznościowym (...) odnosiły się do produktów typu (...), a nie oskarżycielki prywatnej, a wymyślone przez nie określenie (...) nie dotyczyło urządzenia (...), a wszystkich produktów typu (...), co miało wpływ na treść wyroku, ponieważ doprowadziło do ustalenia stanu faktycznego w oparciu o część, a nie całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej i pominięcie okoliczności faktycznych korzystnych dla oskarżonej.

Obrońca oskarżonej

stosownie do treści art 427 § 2 k.p.k.. zarzucił:

1. mogącą mieć wpływ na treść wyroku obrazę przepisów postępowania (art. 438 pkt. 2 k.p.k.), w szczególności art. 170 §1 i 3 k.p.k., art. 191 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k., polegającą na zaniechaniu przeprowadzenia wnioskowanego przez obronę w piśmie z dnia 20 października 2022r. i ponowionego na rozprawie w dniu 19 maja 2023r dowodu z opinii biegłego, mającego wykazać, że zawarte w przypisanych oskarżonej wypowiedziach zarzuty były prawdziwe i służyły obronie społecznie uzasadnionego interesu, zatem oskarżona nie popełniła przestępstwa (kontratyp przewidziany w art.

213 §2 k.k.), przy jednoczesnym braku wydania w tym zakresie postanowienia spełniającego wymagania stawiane przez art. 170 §1 i 3 k.p.k.;

2. obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu (art 438 pkt. 1 k.p.k ), to jest obrazę art. 212 §2 k.k. w zw. z art 54 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP i art. 10 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, polegającą na przypisaniu oskarżonej występku zniesławienia w sytuacji, gdy wypowiedzi oskarżonej, traktowane jako logiczna i kontekstowa całość (1) korzystały z „wystarczającej podstawy faktycznej”; (2) dotyczyły kwestii o znaczeniu społecznym i służyły obronie społecznie uzasadnionego interesu; (3) miały charakter ocenny; (4) nie stanowiły zagrożenia dla ochrony czci ani też wykonywania prawa do poszanowania życia prywatnego, gdyż dotyczyły oceny produktu handlowego; co oznacza, że wypowiedzi oskarżonej w całości korzystają z ochrony konwencyjnej przewidzianej w art. art. 54 ust. 1 Konstytucji RP i art 10 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, zaś ingerencja instrumentami prawa karnego w tę wolność oskarżonej nie jest w realiach niniejszej sprawy niezbędna w społeczeństwie demokratycznym ani też proporcjonalna w rozumieniu art. 31 ust. 1 Konstytucji RP i art. 10 ust. 2 Konwencji.

Pełnomocnik oskarżycielki prywatnej na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. i art. 438 pkt 1 a, 2 i 4 k.p.k. wyrokowi zarzucił:

obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia,

a) art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez zaniechanie wszechstronnej oceny materiału dowodowego i brak dokonania oceny dowodów z dokumentów

w postaci:

- umowy z dnia 5 marca 2021 r.,

- noty księgowej nr (...),

- Faktury ( (...)) z dnia 7.08.2020 r.,

- Faktury VAT (...),

- Faktury VAT nr (...),

- Faktury VAT nr (...),

- dokumentów sprzedaży z wyszczególnieniem opłaconych faktur przez M. M. na rzecz kancelarii (...) sp.p.,podczas gdy dokumenty te zostały złożone do akt sprawy jako załącznik do pisma Oskarżycielki prywatnej z dnia 28.10.2022 r. na potwierdzenie zasadności wysokości roszczenia odszkodowawczego i włączone w poczet materiału dowodowego; mają istotne znaczenie dla wyliczenia wysokości żądanego odszkodowania na rzecz M. M..

b) art. 424 § 1 k.p.k., poprzez brak wskazania w uzasadnieniu wyroku, dlaczego Sąd nie poczynił ustaleń faktycznych w oparciu o dokumenty w postaci umowy z dnia 5 marca 2021 r., noty księgowej nr (...), Faktury ( (...)) z dnia 7.08.2020 r., Faktury VAT (...), Faktury VAT nr (...), Faktury VAT nr (...), dokumenty sprzedaży z wyszczególnieniem opłaconych faktur przez M. M. na rzecz kancelarii (...) sp.p., i wyjaśnienia dlaczego dokumenty te nie mogły stanowić podstawy do wyliczenia poniesionej szkody przez Oskarżycielkę prywatną oraz czy Sąd uznał je za wiarygodne, a także brak wyjaśnienia dlaczego Sąd nie przychylił się do wniosku Oskarżycielki prywatnej o wymierzenie Oskarżonej środka karnego w postaci zakazu prowadzenia działalności w ramach portali internetowych, co uniemożliwia prześledzenie toku rozumowania Sądu I instancji.

2. obrazę przepisów prawa materialnego, tj.:

a) art. 41 § 2 kk, poprzez zaniechanie orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia działalności w ramach portali internetowych przez Oskarżona ((...)) którą to wykonuje- zgodnie z wpisem w (...) J. S., pod firmą (...), podczas gdy oskarżona nadużyła przy popełnieniu przestępstwa wykonywanej działalności, a dalsze jej wykonywanie zagraża istotnym dobrom chronionym prawem, gdyż Oskarżona zniesławiła nie tylko M. M. i jej firmę, ale również inne osoby z pobudek zasługujących na potępienie, co wynika wprost ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

b) art. 46 § 1 kk, poprzez zaniechanie orzeczenia obowiązku naprawienia w części szkody wyrządzonej M. M., pomimo zgłoszonego wniosku przez Oskarżycielkę prywatną i wykazania wysokości szkody dokumentami, podczas gdy Oskarżycielka prywatna przedstawiła dokumenty w załączeniu do pisma z dnia 28.10.2022 r., uzasadniające przyznanie jej odszkodowania we wnioskowanej wysokości, a Sąd miał obowiązek takie odszkodowanie zasądzić w przypadku skazania Oskarżonej.

3. rażącą niewspółmierność kary, orzeczonej w wymiarze 6 miesięcy ograniczenia wolności bez orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia działalności na portalach internetowych, podczas gdy prawidłowa ocena okoliczności, mających wpływ na wymiar kary, w szczególności biorąc pod uwagę działanie:

- „w pełni świadome, niczym nieuzasadnione, podjęte w celu całkowitego zdyskredytowania oskarżycielki prywatnej,

- podejmowane wielokrotnie o bardzo nasilonym charakterze z ogromnym stopniem bardzo negatywnego przekazu,

- podjęte za pośrednictwem masowego środka komunikowania się, mające więc z tego tytułu bardzo duży zasięg wśród odbiorców i tak na prawdę w rezultacie nie dające się zatrzymać, -skutkujące upadkiem firmy oskarżycielki prywatnej i koniecznością podjęcia przez nią leczenia psychiatrycznego, brak skruchy i sygnalizowanie kontunuowania tego typu działań."

uzasadnia wymierzenie Oskarżonej, obok kary ograniczenia wolności, środka karnego w postaci zakazu prowadzenia działalności w ramach portali internetowych, który będzie stanowił realną dolegliwość dla Oskarżonej oraz przestrogę dla społeczeństwa przed szerzeniem mowy nienawiści w sieci Internet.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja pełnomocnika jest niezasadna z uwagi na uniewinnienie.

W zakresie apelacji obrony i oskarżonej sprawa wygląda następująco.

Co prawda w opisie czynu zarzucanego i czynu przypisanego zawarto komplet znamion z art. 212 par 2 kk ale w tej sprawie kluczowe jest ustalenie, czy słowa zapisane w wyroku mają odzwierciedlenie w stanie faktycznym , czyli w tym co oskarżona mówiła i pisała.

Treści zniesławiające zapisano następująco: wprowadzenie do obrotu produktu nieposiadającego niezbędnych certyfikatów, szkodliwego i niebezpiecznego dla zdrowia i życia, którego stosowanie skutkować ma pojawieniem się przebarwień, opryszczki, stanów zapalnych, zakażeń bakteryjnych, grzybiczych i wirusowych, będącego „urządzeniem” nie posiadającym wymaganych badań;

- działalność nastawioną wyłącznie na zysk z pominięciem jakości oferowanego produktu i z narażeniem bezpieczeństwa oraz zdrowia konsumentów;

- zastraszanie i łamanie prawa.

Samą rzecz będącą zarzewiem konfliktu w końcu dołączono do akt wraz z jej opisem udostępnianym nabywcom , czyli ,,instrukcją obsługi” zapisaną na pudełku. Dodajmy , że owa rzecz nie była novum na rynku w tym znaczeniu , że inne podmioty także handlowały tego typu poprawiaczami urody. Zatem zupełnie niekontrowersyjne na gruncie tej sprawy jest , że i (...) w ogólności i ten konkretny (...) to rzecz pozwalająca na nakłuwaniu skóry setkami ostrych końcówek (w tym wypadku 540 igieł po 0,5 mm) poprzez jeżdżenie tym walcem z wypustkami po twarzy w tym po ustach. ,,Instrukcja” zaleca do 5 razy w tę i z powrotem w różnych kierunkach. Zatem ni mniej , ni więcej zaleca się dokonanie tysięcy nakłuć przy jednym ,,zabiegu” oczywiście dla poprawy urody. Rzecz sprzedawana przez pokrzywdzoną nie była rzeczą rozbieralną , stanowiła całość zaś rzeczona ,,instrukcja” przekonywała o konieczności zachowania higieny, dezynfekcji rzeczy, niedzieleniu się rzeczą z innymi osobami. Dostrzegano zatem od początku pewne zagrożenia związane właśnie z higieną.

Jak wynika z akt tej sprawy w tym z zaprezentowanej przez oskarżoną informacji stanowiącej podstawę zarzucanego czynu , co też jest wiedzą niekontrowersyjną , (...) zastępowały odbywaną przez kobiety kurację w salonach kosmetycznych polegającą także na nakłuwaniu skóry - stosowano tam ,,głowicę” z igłami – te jednak wbijano prostopadle w skórę (ostre wypustki umieszczone na okręgu nie wchodzą i nie wychodzą ze skóry prostopadle) zaś owe igły były jednorazowe czyli sterylne.

Jest też pewne , że pokrzywdzona uzyskała ,,raport bezpieczeństwa produktu kosmetycznego” (k155 i n) z dnia 2 X 20 , czyli sprzed akcji oskarżonej. Rzecz jednak w tym, że badano tam ,,bezbarwną lepką ciecz” , czyli nie (...) a dodaną do niego substancję. ,,Świadectwo jakości zdrowotnej” (k154 i n) dotyczące tego (...) powstało dopiero 24 II 21 i zostało wystawione przez Zakład Bezpieczeństwa Żywności. Wiemy więc, od powyższej daty, że kontakt ze skórą człowieka stali nierdzewnej i tworzywa sztucznego nie stanowi zagrożenia dla zdrowia człowieka.

Faktem jest też to, że po pierwszych wypowiedziach oskarżonej pokrzywdzona zareagowała wynajęciem prawnika i ,co za tym idzie, skierowaniem do oskarżonej pisma z propozycją, by jednak zaniechała mówienia o rzeczonej rzeczy, przeprosiła i zapłaciła pod rygorem skierowania sprawy do sądu. Ten fakt wynika zarówno z nagranej wypowiedzi oskarżonej jak i z zeznań pokrzywdzonej.

Na powyższe niekontrowersyjne ustalenia pochodzące w głównej mierze z dowodów od oskarżenia nałożyć wypada to, co mówiła i pisała oskarżona a co stało się podstawą czynu zarzucanego i przypisanego.

Co mówiła i pisała oskarżona wynika z nagrań zawartych na płytach dostarczonych przez oskarżenie i wydruków tychże.

Pierwsza wypowiedź oskarżonej to reakcja na wypowiedź pani chcącej mieć większe i wydatniejsze usta i w tym kontekście zachwalającej produkt pokrzywdzonej– kobieta ta zalecała by przez 2 minuty używać tej rzeczy masując usta. Czyli proponowała, by dokonać tysięcy nakłóć. Te właśnie zalecenia oskarżona nazwała szkodliwością społeczną, spostponowała ową kobietę (P. T. , czyli nie oskarżoną), zaś firmę oskarżonej próbowała zawstydzić ( (...)) oraz odpowiedziała na autopromocję firmy (...) o ,,bankietowym powiększaniu ust” przy pomocy (...) (czyli zestawu ze (...)), czyli także poprzez tysiące nakłuć ust, pytając o nazwiska , odpowiedzialność za przebarwienia, opryszczki stany i wszelkie zakażenia.

Wiedza płynąca z tych akt o (...) nie jest wiedzą powszechną – Sąd jej przed tą sprawą nie miał. Ale wiedza ta była dostępna oskarżonej – wiedza ta zaś to istota działania (...) czyli tysiące nakłuć w ramach jednego zabiegu, brak wymiennych igieł , technika nakłóć inna niż mezoterapia w gabinetach kosmetycznych.

Oskarżona zaraz zresztą po wyżej cytowanych wypowiedziach demonstuje inny (...) w porównaniu do głowicy stosowanej w mezoterapii i od razu informuje o różnicach związanych z higieną , kształtem igieł ich sposobem wbijania w skórę.

Jest zatem ta pierwsza , inicjująca wypowiedź oskarżonej oparta o podstawową i prawdziwą wiedzę o (...) w kontekście mezoterapii. To, że oskarżona uważała , że stosowanie tego konkretnego (...), który przecież nie dobiegał od innych, stosowanie go takie jakie proponowała P. T. (dwuminutowe seanse wbijania igieł w usta) zagraża ze względów higienicznych zdrowiu w kierunku przez nią zakomunikowanym, a wynikającym przecież z niewymienności igieł/blaszek jest zupełnie oczywiste. Mowa o zagrożeniach w ramach domowych zabiegów a wypowiedzi polegające na pytaniu kto bierze odpowiedzialność za tak zarysowane możliwe skutki uboczne nie naruszają niczyich dóbr osobistych. Są bowiem jedynie zdroworozsądkowym pytaniem na kanwie możliwych , gdyż zupełnie oczywistych (w ramach prawdopodobieństwa) następstw tysięcy nakłuć.

Innymi słowy. Jeśli do gabinetu kosmetycznego przyszedłbym klient i po usłyszeniu szczegółów zabiegu nakłuwania twarzy igłami zapytał , czy właściciel owego gabinetu bierze odpowiedzialność za stany zapalne, zakażenia etc. to zdaniem oskarżenia popełniałby przestępstwo. A jest przecież inaczej. Wolno pytać, wolno wyciągać wnioski. Wolno informować o tym co się myśli. Wolno formułować logiczne wypowiedzi o możliwych skutkach tysięcy nakłuć w ramach jednego zabiegu. A przecież ów (...) nie jest jednorazowy. Jest przeznaczony do powtarzania takich zabiegów , czyli multiplikowania nakłuć. Powtarzanie przez oskarżoną informacji o owych zagrożeniach w dalszej części materiału nagraniowego nic w tej konstatacji nie zmienia. Nic też nie zmienia fakt naigrywania się przez oskarżoną z innej influenserki sławiącej pozytywny wpływ na usta i czerwień wargową (...).

Drugi komunikat oskarżonej dotyczy rzeczonej już postawy pokrzywdzonej, która skorzystała z pomocy prawnika i wysunęła wobec oskarżonej żądania. Oskarżona konkludowała, że ,,no to idziemy” do sądu. Jej stanowisko wspierały inne osoby komentując zachowanie pokrzywdzonej jako straszenie sądem. Dość oględne relacjonowanie faktów , w tym wypadku pisma zainicjowanego przez pokrzywdzoną nie jest zniesławieniem. Ponowne informowanie przez oskarżoną, że działania jak powyższe są dla niej zastraszaniem nic nie zmieniają w ocenie tej sytuacji. Ten , kto dostaje pismo z żądaniem zaniechania, przeproszenia, zapłacenia, pod groźbą sądu może mówić, że jest zastraszany takim pismem. W tej sprawie oskarżona nie sugerowała , że chodzi o coś innego , jakieś inne źródło zastraszania (groźby pobicie, spalenia etc).

Kolejny występ oskarżonej jest komentarzem na temat badań przedstawionych przez firmę pokrzywdzonej. Jest to komentarz w 100 % zbieżny z faktami ustalonymi na podstawie dowodów przedstawionych przez oskarżenie- dotyczy on dokumentu z 2 X 20. Innymi słowy informowanie , że ten dokument nie dotyczy (...) a dodawanej do niego substancji nikogo nie zniesławia. Informacja taka jest resztą powtarzana.

Kolejny występ oskarżonej udowadnia, że w ogóle (...) nie mają igieł a trójkątne blaszki (trójkąty ostrokątne a nie stożki o podstawie koła). W tym zakresie infromacja także co do (...) sprzedawanego przez pokrzywdzoną jest prawdziwa. W prywatnej opinii , oprócz opinii, która dla postępowania nie ma waloru opinii biegłego, zawarto jednak zdjęcia powiększonych istotnych części tego (...). Zrobienie takich zdjęć nie wymaga wiedzy specjalnej – są zatem dowodem , który przekonuje, że produkt pokrzywdzonej ma taki sam charakter jak inne w rozpatrywanej kwestii. Zatem i w tym zakresie nie sposób przypisać oskarżonej zniesławienia.

Zapisała też oskarżona w odpowiedzi na wpis o konieczności rejestrowania skinrollerów jako naruszających ciągłość skóry: ,,łamanie prawa?”. Nie sposób za takiego zapisu wyciągać przesłanek do zniesławienia. Jeśli ktoś pisze o produkcie, dostrzega możliwość jego reglamentacji z uwagi na jakąś cechę i konstatuje brak ,,zarejestrowania” (czyli jakiejś zgody państwa) to w istocie nikt nie może mu zabraniać stawiania pytań czy sprzedawanie takiej rzeczy bez owej zgody nie jest złamaniem prawa (oczywiście nie prawa karnego ale jakiejś jednej z licznych regulacji obowiązującej w naszym państwie wolności gospodarczej). Sprawa jest łatwa do wyjaśnienia, zaś takie dociekanie nie ma charakteru zniesławiającego.

Oskarżona także raczyła wypowiedzieć się ogólniej o ,,szitach” sprowadzanych z Chin , gdzie kosztują ,,bezcen” (wiemy , że chodzi o ,,grosze”). Skoro (...) pokrzywdzonej był zrobiony w Chinach (vide napis na pudełku) to naprawdę ta wypowiedź dotyczy także tej rzeczy. W tej wypowiedzi oskarżona zawarła ogólną myśl, że ci co to sprowadzają , w tym oczywiście pokrzywdzona, mają na celu swój zysk a nie czyjeś usta, twarze, zęby. Jest to dość trywialne ale przecież wymagające powtórzenia , że co prawda małe firmy jak i duże koncerny działają raczej dla zysku zaś element altruistyczny wynika niejako przypadkiem z zasad uczciwej konkurencji, która powoduje, że oferowane są rzeczy coraz lepsze i przydatniejsze dla konsumenta. Oczywiście skoro nie można czynić przedsiębiorcy zarzutu , że działa tylko dla zysku, bo jest to stwierdzenie faktu nic mu nie ujmujące, to tym samym nie można uznawać za zniesławienie jeśli ktoś tak powie o przedsiębiorcy.

Drastyczna akcja polegająca na niszczeniu rzeczy sprzedawanej przez pokrzywdzoną i nazywanie jej oraz jej podobnych ,,(...)” nie zniesławia oskarżonej i jej firmy tak jak nie zniesławia żadnego producenta szczere i niechętne wypowiedzi o jego produktach. Jeśli ktoś czymś handluje, to choćby był szczerze przekonany , że jego produkty są doskonałe, to nie może rościć sobie pretensji by wszyscy myśleli tak samo. Prawo karne nie jest od uczenia kultury i oduczania używania słowa na ,,g” po angielsku. Jest ostatecznym środkiem regulowania życia zarezerwowanym dla czegoś donioślejszego niż nazwanie jednej rzeczy ,,(...)”.

Uzupełnienie zapisów o komentarze i wystąpienia wspierające i postponujące oskarżoną nic w tej kwestii nie zmienia a dowodzi jedynie publiczności działania w środkach masowego komunikowania.

W ocenie wypowiedzi oskarżonej nic nie zmienia zakomunikowanie w zeznaniach pokrzywdzonej , że tuż po akcji oskarżonej popadła w depresję a nawet miała próby samobójcze. Te wypowiedzi oskarżonej, które przedstawiono do oceny sądowi nie mogą być traktowane inaczej tylko z tego powodu, że przyniosły pokrzywdzonej opisane przez nią skutki. Nie ma relewantnego związku przyczynowego między niepochlebnym wypowiedzeniem się o produkcie przedsiębiorcy a jego próbie samobójczej.

Nie ma zatem w działaniach oskarżonej niczego co można nazwać realizacją znamion z art. 212 kk - to co jej przypisano w wyroku wskazując desygnaty zniesławienia odbiega jednak od tego co ona sama mówiła i pisała.

Tym samym zasadne jest domaganie się uniewinnienia w apelacjach na korzyść oskarżonej.

Jak widać z powyższego nie było konieczne dla rozstrzygnięcia tej sprawy odwoływanie się do Konstytucji RP (do niedawna Kon-sty-tu-cji) czy wszechmocnego ETPCz.

Wniosek

Oskarżona na podstaw ie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w całości, poprzez uniewinnienie J. S. od popełnienia zarzucanego jej czynu oraz zasądzenie od oskarżycielki prywatnej na rzecz oskarżonej zwrotu kosztów postępowania w I i II instancji, w tym wynagrodzenia obrońcy według sześciokrotności stawki minimalnej wynikającej z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawne opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r.

Obrońca oskarżonej w oparciu o przepis art. 427 §1 k.p.k. i art. 437 §1 i 2 k.p.k., wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej.

Pełnomocnika oskarżycielki prywatnej wniósł o:

-zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez wymierzenie oskarżonej J. S. środka karnego w postaci zakazu prowadzenia działalności w ramach portali internetowych ((...)) na okres 3 lat, obok kary 6 miesięcy ograniczenia wolności, a także orzeczenie obowiązku częściowego naprawienia szkody na rzecz M. M. w wysokości 150 927,43 zł oraz częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kwocie 100 000 zł.

i ewentualnie: uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec powyższych rozważań wnioski o uniewinnienie są zadane a co za tym idzie wnioski o zaostrzenie odpowiedzialności nie mogą być uwzględnione.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

--------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-------

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

-------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

-------

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli z dnia 22 czerwca 2023 r. sygn. akt IV K 461/21 – uniewinnienie oskarżonej

Zwięźle o powodach zmiany

Argumentacja z pkt 3.1. uzasadnienia

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-----------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-------------

5.3.1.4.1.

-------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

------------

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

---------

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.,3.

Na zasadzie art. 634 k.p.k. w zw. z art. 632 pkt 1 k.p.k. kosztami procesu obciążono oskarżycielkę prywatną M. M. uznając, że koszty sądowe zostały uiszczone.

PODPIS

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżona

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli z dnia 22 czerwca 2023 r. sygn. akt IV K 461/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca Oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli z dnia 22 czerwca 2023 r. sygn. akt IV K 461/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnika oskarżycielki prywatnej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli z dnia 22 czerwca 2023 r. sygn. akt IV K 461/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana