Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I. 

J. W.

3. w okresie od dnia 16 września 2005 roku do dnia 22 sierpnia 2006, w Ł. i w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przywłaszczył powierzone mu przez J. G. na podstawie ustnej umowy powiernictwa zawartej z wyżej wymienionym pokrzywdzonym rzeczy ruchome w postaci akcji Spółki Przedsiębiorstwa (...) Spółka akcyjna z siedzibą w Ł., w łącznej ilości 10 171,00 o łącznej wartości 528 297,00 złotych, stanowiących mienie wielkiej wartości, pozostające w jego dyspozycji w wyniku uprzedniego zdeponowania przez niego tych akcji na rachunku papierów wartościowych o numerze (...), prowadzonym na jego rzecz przez (...) Banku Spółka akcyjna z siedzibą w W., zakupionych przez niego w imieniu własnym, ale na rzecz i zlecenie J. G. oraz za środki finansowe przekazane przez J. G., w ten sposób, że dokonywał bez wiedzy i zgody J. G. oraz wbrew jego woli transferu wyżej wymienionych akcji z rachunku papierów wartościowych, rozporządzając nimi, jak własnym mieniem, przy czym:

- w dniu 16 września 2005 roku wydał dyspozycję o numerze (...) przetransferowania 5 000,00 akcji Spółki na rachunek papierów wartościowych prowadzony na swoje dane osobowe w (...) Spółka akcyjna (...) z siedzibą w W. o numerze (...), przy czym wartość tych akcji wynosiła nie mniej niż 245 000,00 złotych;

- w dniu 19 października 2005 roku wydał dyspozycję o numerze (...) przetransferowania 5 000,00 akcji Spółki na rachunek papierów wartościowych prowadzony na swoje dane osobowe w (...) Spółka akcyjna (...) z siedzibą w W. o numerze (...), przy czym wartość tych akcji wynosiła nie mniej niż 265 000,00 złotych;

- w dniu 22 sierpnia 2006 roku nie dokonał zwrotu 171,00 akcji wyżej wymienionej Spółki, których łączna wartość wynosiła nie mniej niż 18 297,00 złotych, pomimo pisemnego wezwania do ich zwrotu z dnia 16 sierpnia 2006 roku, dalej przechowując je na swoim rachunku papierów wartościowych

to jest o przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

4. w okresie od dnia 11 czerwca 2004 roku do dnia 15 lipca 2005 roku, w Ł. i w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przywłaszczył powierzone mu przez J. G. na podstawie ustnej umowy powiernictwa zawartej z wyżej wymienionym pokrzywdzonym rzeczy ruchome w postaci akcji Spółki (...) Spółka akcyjna z siedzibą w I. w łącznej ilości 81 575,00, o łącznej wartości 533 315,12 złotych, stanowiących mienie wielkiej wartości, pozostające w jego dyspozycji w wyniku uprzedniego zdeponowania przez niego tych akcji na rachunku papierów wartościowych o numerze (...), prowadzonym na jego rzecz przez (...) Banku Spółka akcyjna z siedzibą w W., zakupionych przez niego w imieniu własnym, ale na rzecz i zlecenie J. G. oraz za środki finansowe przekazane przez J. G., w ten sposób, że dokonywał bez wiedzy i zgody J. G. oraz wbrew jego woli transferu wyżej wymienionych akcji z rachunku papierów wartościowych, rozporządzając nimi, jak własnym mieniem, przy czym:

- w dniu 11 czerwca 2004 roku dokonał sprzedaży 1 460,00 akcji Spółki, uzyskując z tytułu tej transakcji kwotę 11 765,01 złotych:

- w dniu 11 czerwca 2004 roku wydal dyspozycję zlecenia o numerze (...) przetransferowania 50 000,00 akcji Spółki na rachunek papierów wartościowych prowadzony na swoje dane osobowe w (...) Spółka akcyjna (...) z siedzibą w W. o numerze (...), przy czym wartość tych akcji wynosiła nie mniej niż 397 500,00 złotych;

- w dniu 12 lipca 2005 roku dokonał sprzedaży 500,00 akcji Spółki, uzyskując z tytułu tej transakcji kwotę 2 036,31 złotych:

- w dniu 15 lipca 2005 roku wydał dyspozycję zlecenia o numerze (...) przetransferowania 29 615,00 akcji Spółki na rachunek papierów wartościowych prowadzony na swoje dane osobowe w (...) Spółka akcyjna (...) z siedzibą w W. o numerze (...), przy czym wartość tych akcji wynosiła nie mniej niż 122 013,80 złotych:

to jest o przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

J. G. w latach 90-tych XX wieku był znanym inwestorem giełdowym. W ramach swojej działalności inwestycyjnej często korzystał z usług powierników. Osoby, które świadczyły tego rodzaju usługi, dokonywały za środki i na polecenie J. G. zakupu akcji na swoje nazwisko, za co otrzymywały wynagrodzenie. W wyznaczonym terminie na jego polecenie sprzedawali je. Powodem takiego działania była chęć uniknięcia spekulacji na ww. akcjach. Inni uczestnicy rynku obserwowali, co dzieje się z akcjami danej spółki i jeżeli zauważyli, że ktoś prowadzi kupno dużej ilość akcji, to cena akcji rosła. W ten sposób omijany był obowiązek informowania uczestników rynku o skupie akcji przez jedną osobę.

Powiernikami J. G. było szereg osób, w tym J. W..

W związku z tym, że J. G. interesował się tematyką (...), poznał W. P., który pracował nad filmem (...). Wokół P. utworzyła się grupa złożona m.in. z B. L., C. P. i M. Ś.. W tym czasie J. G. planował skup, a następnie sprzedaż akcji spółki (...) SA (...) firmie (...) Inc., tak aby uzyskała ona pakiet kontrolny w spółce (...) SA. To właśnie M. Ś. polecił G. J. W., który był wówczas pomocnikiem operatora. Nie posiadał majątku i borykał się z problemami finansowymi. Nie wykazywał umiejętności i wiedzy z zakresu inwestycji giełdowych. J. G. spotkał się z J. W. i zaoferował przyjęcie roli powiernika w zamian za otrzymywanie wynagrodzenia w kwocie kilku tysięcy złotych miesięcznie oraz korzystanie z telefonu komórkowego. W. zaakceptował te warunki.

W związku z zawartym porozumieniem J. G. udał się wraz z J. W. do (...) Banku (...) przy (...) w W.. Była to placówka, w której obsługiwani byli jedynie klienci z wielomilionowym obrotem lub rekomendacją od takiego klienta. G. był wieloletnim klientem tego banku. Został tam otworzony dla J. W. rachunek bankowy w końcu lipca (około 28 lipca) 1999 r.

Osobą decyzyjną dla (...) był J. G., zarówno w zakresie sprzedaży akcji firmy (...), jak i A.. To on prowadził rozmowy i dokonywał ustaleń z reprezentującym tą firmę (...). J. W. nie uczestniczył w rozmowach dotyczących sprzedaży akcji (...) SA, bowiem transakcja objęta była tajemnicą, nie prowadził także rozmów ze zbywcami akcji, nie uczestniczył w ich skupie.

G. nabył akcje (...) SA na nazwisko J. W.. Środki finansowe pochodzące ze sprzedaży akcji firmie (...) Inc. w wysokości 10 191 341,13 złotych zostały przelane w dniu 13 sierpnia 1999 r. na rachunek bankowy założony na nazwisko J. W..

Do rachunku został ustanowiony pełnomocnik – G. S., odwołany 9 września 1999 r.

W dniu 8 września 1999 r. J. W. zawarł z (...) Bank (...) umowę o świadczenie usług brokerskich i prowadzenie rachunku papierów wartościowych i rachunku pieniężnego

Przelane środki miały były inwestowane przez J. W. zgodnie z poleceniami G.. Stosunki pomiędzy W. a G. układały się prawidłowo, wykonywał on jego dyspozycje, za co uzyskiwał wynagrodzenie.

Ze środków uzyskanych ze sprzedaży akcji A. przez J. G. i na jego polecenie J. W. nabył w okresie od 18 listopada 1999 r. do dnia 30 maja 2000 r. 81 757 akcji (...) SA, zaś w okresie od 9 września 1999 r. do dnia 28 stycznia 2000 r. 53 171 akcji Przedsiębiorstwa (...) S.A. Akcje, które nabył J. W., zostały przeniesione do (...) BANK S.A. będąc zabezpieczeniem kredytu inwestycyjnego J. G..

J. G. w 2003 roku wyjechał z Polski w obawie przed konsekwencjami toczącego się postępowania przygotowawczego wobec ówczesnych władz spółki (...), przebywał poza granicami kraju do 2005 roku. Kiedy J. G. spłacił kredyt w (...) Banku, J. W. mógł swobodnie dysponować akcjami. Z czasem kontakt z nim stawał się coraz trudniejszy, G. nie mógł dodzwonić się do niego, szukał go przez wspólnych znajomych. Po powrocie do Polski J. G. otrzymał od J. W. oświadczenie poświadczone notarialnie w dniu 29 listopada 2005 r., że 53 000 akcji (...) zakupił za pieniądze J. G. i zobowiązuje się 43 000 akcji przenieść na niego. Następnie miał udać się do biura maklerskiego i przenieść akcje na rzecz Z. B.. Stawił się na to spotkanie, ale do przeniesienia akcji nie doszło, gdyż nie wziął ze sobą dokumentów.

W 2006 roku J. G. spotkał przypadkowo J. W. w klubie (...) w Ł., w obecności m.in. S. S. (1), W. F., M. Ś.. Wówczas J. W. ponownie zobowiązał się do oddania akcji i pieniędzy J. G.. Telefon W. znów nie odpowiadał, G. nie mógł w inny sposób skontaktować się z nim, ponieważ nie wiedział, gdzie mieszka, nie znał jego adresu. W sierpniu 2006 r. G. został powiadomiony przez Ś., że W. znajduje się gdzieś na ul. (...) w Ł. i tam zostało mu doręczone wezwanie do zapłaty przez osobę z kancelarii adw. S.. Ostateczne wezwanie z dnia 16 sierpnia 2006 r. wzywało do przeniesienia 53 000 akcji (...), wszystkich posiadanych akcji spółki (...), wszystkich środków pieniężnych uzyskanych z tytułu rozporządzenia w/w akcjami, wszystkich środków pieniężnych uzyskanych w związku z nabyciem, posiadaniem, zbyciem akcji lub środków pieniężnych do dnia 21 sierpnia 2006 r. J. W. nie zareagował na to wezwanie.

O dnia 11 czerwca 2004 r. dla J. W. był prowadzony rachunek w (...).

J. W. w dniu 11 czerwca 2004 r. założył rachunek bankowy w (...) Bank (...) SA, zamknięty w dniu 14 lutego 2008 r.

Okazało się natomiast, że w dniu 16 września 2005 r. i 19 października 2005 r. J. W. zlecił transfery po 5 000 akcji (...) SA na własny rachunek papierów wartościowych w (...). W dniu 29 sierpnia 2006 r. zlecił sprzedaż 4300 akcji (...), za co uzyskał kwotę 4 291 400 zł, która została w dniu 4 września 2006 r. zablokowana na jego rachunku inwestycyjnym w (...). Na rachunku pozostało 171 akcji (...).

Okazało się także, że w dniu 11 czerwca 2004 r. J. W. zbył 1460 akcji (...) za kwotę 11 765,01 zł. W dniu 11 czerwca 2004 r. J. W. zlecił transfer 50 000 akcji (...) na własny rachunek w (...). W dniu 12 lipca 2005 r. J. W. zlecił sprzedaż na (...) w W. 500 akcji (...) uzyskując kwotę 2 036, 31 zł. W dniu 15 lipca 2005 r. J. W. zlecił transfer 29 615 akcji (...) na własny rachunek w (...).

Jak wynika z transakcji akcji spółek minimalny kurs akcji spółki (...) z dnia 16 września 2005 r. wynosił 49 zł, z dnia 19 października 2005 r. 53 zł, z dnia 22 sierpnia 2006 r. 107 zł. Minimalny kurs akcji (...) z dnia 11 czerwca 2004 r. wynosił 7,95 zł, z dnia 15 lipca 2005 r. 4,12 zł.

W 2007 roku J. G. spotkał się z J. W., tym razem z obecności B. B. (1). Mężczyźni spotkali się w (...) restauracji „(...)”. Wówczas J. W. zapewnił, że jest skłonny rozwiązać sytuację polubownie i zwrócić J. G. pieniądze, jeśli wycofa on pozew z sądu przed pierwszym terminem rozprawy i odblokuje zajęte przez komornika konto bankowe oskarżonego, na którym są środki pieniężne. J. G. nie chciał się na to zgodzić, argumentując to brakiem gwarancji, że odzyska odblokowane środki pieniężne.

W dniu 19 listopada 2009 roku, pełnomocnik J. G. ponownie wezwał J. W. do rozliczenia i zwrotu kwoty 8 000 000 złotych tj. części środków, które otrzymał od pokrzywdzonego w 1999 roku tytułem stosunku powiernictwa.

zeznania J. G.

t. 1 k. 22-28, t. 4 k. 737-739, t. 5 k. 942-943, 966-967, t. 6 k. 1088-89, k. 1198-1202, t. 8 k. 1430-1433, t. 13 k. 2355-2360, t. 14 k. 2616-2621

historia rachunku (...)

k. 344-494

k. 1313-15

Wyciąg z rachunku Dokumentacja bankowa

Karta wzoru podpisów

t. 2 k. 29, t. 2 i 3 k. 344-515

zał. Nr 2 t. I k. 130-131

Umowa o rachunek inwestycyjny w (...) Banku

k. 1583-84 t. 8

Umowy ze (...)

k. 35-36, zał. 7 t. I k. 750-773

Zeznania świadka R. P.

Z..

Nr 2 t. I k. 169-172

Oświadczenie J. W. poświadczone notarialnie w dniu 29 listopada 2005 r.

k. 10 zał. Nr 2 t. 1

Projekt umowy sprzedaży akcji na rzecz Z. B. z dnia 28 listopada 2005 r.

Z.. 2 t. 1 k. 83-84

Informacja z (...)

k. 1582

Historia kont operacyjnych na rachunku o nr (...)

k. 534-585 t. 3

k. 1216-1275

Dyspozycja przelania papierów wartościowych

Z.. 8 t. 3 k. 563-568

Transakcje akcji spółek

k. 1511-13 t. 8,

k. 2387-2396 t. 13

Umowa o świadczenie usług maklerskich z (...)

k. 1716-1718, 1781-85 t. 9

Informacja z (...) Bank (...)

k. 1904-1907 t. 10

Wezwanie do zapłaty

k. 12-13 t. 1 zał. Nr 2

Wezwanie

t. 1 k. 7-8

Zeznania świadka K. B.

t. 4 k. 602-603, t. 7 k. 1282-1287, t. 9 k. 1628-1633, t. 14 k. 2663-2668

Zeznania świadka K. R. (K. zd. J.)

t. 4 k. 610-611, t. 8 k. 2372-77

Zeznania J. M.

t. 8 k. 1552-1555, t. 15 k. 2743v

Zeznania świadka E. Ł.

t. 8 k. 1556-1558, t. 15 k. 2742-2742v

Zeznania świadka R. L.

t. 8 k. 1568- 1571, t. 15 k. 2742v-2743v

Zeznania świadka E. R.

k. 873-874 t. 5, t. 7 k. 1289-1293, k. 1712-25, t. 15 k. 2779-2779v

Zeznania świadka M. W.

k. 1308-1310 t. 7, t. 15 k. 2729v-2780

Zeznania świadka B. B. (1)

t. 2 k. 338, t. 15 k. 2780-80v

Zeznania świadka S. S. (1) t. 2

t. 2 k. 341b, t. 15 k. 2753-53v

Zeznania świadka W. F.

t. 2 k. 342-343, t. 14 k. 2644-2645

Zeznania świadka T. G.

k. 1796-1798, t. 15 k. 2743v-2744

Zeznania świadka Z. B.

t. 5 k. 875-878, t. 8 k. 1589-1593, r. 14 k. 2668-2670

Zeznania świadka Z. K.

t. 10 k. 1965-1968, t. 15 k. 2751-2752

Zeznania świadka D. K.

k. 2415-2426 t. 13, t. 15 k. 2752-2753

Zeznania świadka G. S.

t. 9 k. 1723-1728v,

k. 2884v-2886 t. 15

Zeznania A. P. (1)

t. 10 k. 1945-1950,

t. 15 k. 3010v-3012

W dniu 16 października 2006 r. J. G. złożył pozew „o nakazanie złożenia oświadczenia woli” przez J. W. w zakresie przeniesienia na J. G. 53 000 akcji Przedsiębiorstwa (...) SA w siedzibą w Ł.. Postanowieniem z dnia 27 września 2006 r. Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział I Cywilny zabezpieczył przyszłe powództwo poprzez zajęcie 53 000 akcji zdeponowanych na rachunku papierów wartościowych w (...) Banku SA przy ul. (...) w W.. Następnie sprawa została przekazana do Sądu Okręgowego w Łodzi. W dniu 15 lutego 2008 r. J. G. dokonał zmiany powództwa przez żądanie zasądzenia kwoty 12 520 473 zł, bowiem okazało się, że J. W. zbył akcje (...) pozostawiając na rachunku inwestycyjnym 171 akcji. W dniu 29 października 2008 r. Sąd Okręgowy w Łodzi II Wydział Cywilny zmienił zabezpieczenie przez zajęcie 171 akcji (...) oraz zajęcia środków pieniężnych znajdujących się na rachunku nr (...) prowadzonym przez (...) Banku SA w W. do kwoty 4 290 548,03 zł, które stało się prawomocne w dniu 17 lutego 2009 r.

W dniu 23 października 2009 r. J. G. złożył do Sądu Okręgowego w Łodzi pozew o zapłatę przez J. W. kwoty 101 000 zł tytułem części środków uzyskanych ze sprzedaży spółce (...) akcji firmy (...), które wpłynęły w 1999 r. na rachunek J. W.. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi II Wydział Cywilny z dnia 5 grudnia 2014 r. sygn. akt II C 1510/06 oba powództwa zostały oddalone.

Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 17 grudnia 2015 r. sygn. akt IAC 429/15 została oodalona apelacja w sprawie o zobowiązanie i zapłatę kwoty 12 520 473 zł, wyrok został uchylony w sprawie o zapłatę 101 000 zł i sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 27 kwietnia 2018 r. sygn.. akt II C 50/17 zostało oddalone powództwo o zapłatę kwoeyu 4 961 141.13 zł.

Protokół oględzin akt sprawy II C 1510/06 (następnie II C 50/17 SO w Łodzi)

k.102-273, zał nr 2, zał 14

Akta śledztwa (...)

Z.. 4

W dniu 3 kwietnia 2009 r. do Sądu Okręgowego w Warszawie wpłynął subsydiarny akt oskarżenia, w którym J. G. zarzucił J. W. przywłaszczenie w dniu 29 sierpnia 2006 r. powierzonych mu 53 000 akcji Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w Ł. o wartości 4 290 802,26 zł. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie XII Wydział Karny z dnia 8 listopada 2017 r. oskarżony został uznany za winnego tego, że w dniu 1 września 2006 r. w W. przywłaszczył powierzone mu przez J. G. środki pieniężne w wysokości nie mniejszej niż 2 000 000 zł, stanowiące część kwoty na polecenie (...) na jego konto w (...) Bank (...) pochodzącej ze sprzedaży akcji (...) SA, którą to kwotę następnie J. W. przejął na własny rachunek bankowy w (...) Banku SA z siedziba w W., a następnie wymienioną mu powierzoną kwotę przeznaczył, zgodnie z rozporządzeniem J. G., na zakup 53 000 akcji Przedsiębiorstwa (...) SA z siedzibą w Ł., a które to akcje następnie sprzedał bez wiedzy i woli J. G., zlecając w dniu 29 sierpnia 2006 r. ich sprzedaż, a w dniu 1 września 2006 r. złożył polecenie przelewu tej kwoty na swój rachunek bankowy w (...) tj. czynu z art. 294 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i skazany na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby. Jednocześnie został zobowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 2 000 000 zł w terminie 2 lat od uprawomocnienia się wyroku. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 3 lipca 2018 r. sygn. akt II K 139/18 powyższy wyrok został zmieniony poprzez ustalenie, że J. W. przywłaszczył powierzone mu 43 000 akcji Przedsiębiorstwa (...) SA z siedzibą w Ł., zaś zobowiązanie określone w pkt III wyroku dotyczy częściowego naprawienia szkody. W pozostałej części wyrok został utrzymany w mocy.

Sąd Apelacyjny w uzasadnieniu wyroku wskazał, że postanowieniem z dnia 27 lutego 2009 r. prokurator umorzył śledztwo w sprawie przywłaszczenia w dniu 29 sierpnia 2006 r. 53 000 akcji (...) SA o wartości 4 290 802,26 zł zakupionych za środki finansowe i na rzecz J. G. zdeponowanych na rachunku papierów wartościowych J. W. w (...) Bank z siedzibą w W.. Akt oskarżenia zachowując tożsamość czynu został wniesiony o to, że oskarżony przywłaszczył powierzone mu przez J. G. 53 000 akcji (...) SA o wartości 4 290 802,26 zł. W tej dacie oskarżony dokonał przywłaszczenia 43 000 akcji, bowiem na taką liczbę akcji zostało złożone – wbrew woli pokrzywdzonego – zlecenie sprzedaży. W ramach tej sprzedaży rachunek oskarżonego został zasilony kwotami 3 293 400 zł, 698 600 zł, 299 400 zł. Łącznie na rachunku pozostała kwota 4 290 802, 26 zł po odliczeniu debetu. W dniu 1 września 2006 r. oskarżony złożył dyspozycję przelewu kwoty 4 250 000 zł. Aktem oskarżenia zostało zatem objęte zdarzenie historyczne z dnia z końca sierpnia 2006 r., które obejmowało sprzedaż 43 000 akcji. Wyjściem poza granice skargi byłoby przypisanie oskarżonemu zdarzeń z okresu wcześniejszego.

Kopia subsydiarnego aktu oskarżenia

k. 971-997 t. 5

Wyrok w sprawie XII K 19/12

k. 1034-36 t. 6

Wyrok w sprawie II AKa 139/18

k. 1095-96, 1144-85 t. 6

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

l. w okresie od dnia 13 sierpnia 1999 roku do dnia 15 listopada 2002 roku, w Ł. i w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przywłaszczył powierzone mu przez J. G. na podstawie ustnej umowy powiernictwa zawartej z wyżej wymienionym pokrzywdzonym rzeczy ruchome w postaci środków finansowych, to jest polskich pieniędzy, wpłaconych i znajdujących się na koncie bankowym o numerze (...) ( (...)), prowadzonym przez (...) Bank (...) Spółka akcyjna z siedzibą w W. - (...) - w łącznej kwocie 1 572 299,14 złotych, stanowiących mienie wielkiej wartości, w ten sposób, że dokonywał bez wiedzy i zgody J. G. oraz wbrew jego woli wypłat gotówkowych z wyżej wskazanego rachunku bankowego, jako wypłat własnych oraz przelewów na własny rachunek, przy czym:

- w dniu 13 sierpnia 1999 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 7 500.00 złotych:

- w dniu 15 listopada 1999 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 3 000,00 złotych;

- w dniu 15 listopada 1999 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 2 302,30 złotych;

- w dniu 24 listopada 1999 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 19 818,90 złotych;

- w dniu 17 grudnia 1999 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 2 617,56 złotych;

- w dniu 4 kwietnia 2000 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 400 300,00 złotych;

- w dniu 5 kwietnia 2000 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 500 300,00 złotych;

- w dniu 9 czerwca 2000 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 30 000,00 złotych;

- w dniu 2 października 2000 roku dokonał przelewu na rachunek własny w kwocie 20 000,00 złotych;

- w dniu 4 stycznia 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 5 800,00 złotych;

- w dniu 12 stycznia 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 228 390,38 złotych;

- w dniu 26 lutego 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 8 000,00 złotych:

- w dniu 15 marca 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 60 090.00 złotych;

- w dniu 15 marca 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 60 000.00 złotych;

- w dniu 25 maja 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 120 180,00 złotych;

- w dniu 11 czerwca 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 7 000,00 złotych;

- w dniu 22 czerwca 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 8 000,00 złotych;

- w dniu 6 sierpnia 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 11 000,00 złotych;

- w dniu 7 września 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 11 000,00 złotych;

- w dniu 24 września 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 11 000,00 złotych;

- w dniu 19 października 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 14 000,00 złotych;

- w dniu 26 października 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 5 000,00 złotych;

- w dniu 5 listopada 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 6 000,00 złotych;

- w dniu 30 listopada 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 11 000,00 złotych;

- w dniu 28 grudnia 2001 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 1 000,00 złotych;

- w dniu 6 lutego 2002 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 5 000,00 złotych;

- w dniu 5 marca 2002 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 7 000,00 złotych;

- w dniu 20 marca 2002 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 3 000,00 złotych;

- w dniu 2 października 20002 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 1 000,00 złotych;

- w dniu 15 listopada 2002 roku dokonał wypłaty gotówki w kwocie 3 000,00 złotych

to jest o przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.;

2. w okresie od dnia 24 stycznia 2008 roku do dnia 28 stycznia 2008 roku, w Ł. i w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przywłaszczył powierzone mu przez J. G. na podstawie ustnej umowy powiernictwa zawartej z wyżej wymienionym pokrzywdzonym rzeczy ruchome w postaci środków finansowych, to jest polskich pieniędzy, znajdujących się na rachunku maklerskim o numerze (...), prowadzonym przez (...) Banku Spółka akcyjna z siedzibą w W., w łącznej kwocie 4 283 251,33 złotych, stanowiących mienie wielkiej wartości, w ten sposób, że dokonywał bez wiedzy i zgody J. G. oraz wbrew jego woli wypłat z wyżej wskazanego rachunku, jako wypłat własnych, przy czym:

- w dniu 24 stycznia 2008 roku dokonał wypłaty w kwocie 40 000.00 złotych;

- w dniu 25 stycznia 2008 roku dokonał wypłaty w kwocie 2 000 000,00 złotych;

- w dniu 28 stycznia 2008 roku dokonał wypłaty w kwocie 2 243 251,33 złotych

to jest o przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

W związku z zawartym porozumieniem J. G. udał się wraz z J. W. do (...) Banku (...) przy placu (...) w W.. Była to placówka w której obsługiwani byli jedynie klienci z wielomilionowym obrotem lub rekomendacją od takiego rodzaju klienta. G. był wieloletnim klientem tego banku. Tam dla J. W. został otworzony rachunek bankowy o numerze (...) w końcu lipca (około 28 lipca 1999 r.). G. nabył akcje (...) SA na nazwisko J. W.. Środki finansowe pochodzące ze sprzedaży akcji firmie (...) Inc. w wysokości 10 191 341,13 złotych zostały przelane w dniu 13 sierpnia 1999 r. na rachunek bankowy założony na nazwisko J. W.. W. nie uczestniczył w rozmowach dotyczących sprzedaży akcji (...), bowiem transakcja objęta była tajemnicą, nie prowadził rozmów w zakresie skupowania akcji (...). W dniu 30 lipca 1999 r. na rachunek J. W. wpłynęła kwota 1 379 800 zł, która stanowiła kapitał niezbędny do otworzenia rachunku i nie stanowiła własności J. W., który w tym czasie taką kwotą nie dysponował.

Do rachunku na który została przelana ww. kwota, został ustanowiony również dodatkowy pełnomocnik – G. S., który był prawnikiem G., odwołany w dniu 9 września 1999 r.

Przelane środki były inwestowane przez W. zgodnie z poleceniami G.. Stosunki pomiędzy W. a G. układały się prawidłowo. Inwestowanie środków pieniężnych polegało na realizacji głównie tzw. depozytów jednodniowych, inwestycji w obligacje komercyjne, skarbowe, kupno/sprzedaż kwitów dłużnych. W tym czasie miały miejsce także przelewy na rzecz M. R. (2) i D. K., wypłaty przez G. S. – pełnomocnika do rachunku, zasilenie rachunku J. G., nabycie 100 udziałów (...) Sp. z o.o., zakup akcji (...) SA, zapis na akcje C., zasilenie konta przez A. P. (2) (prawdopodobnie maklera), opłata za nieruchomość w Hiszpanii. J. W. dokonywał wypłat gotówkowych z rachunku oraz przelewów, zasilał również konto wpłatami własnymi. Rachunek został zamknięty 29 marca 2022 r. i przekonwertowany w dniu 1 marca 2002 r. na rachunek o nr (...). Od tego momentu miały miejsce jedynie wypłaty dokonywane przez W. w kwotach po kilka tysięcy złotych oraz jedna wypłata dokonana przez G. w wysokości 20 824, 36 zł. Nie odbywały na nim już żadne transakcje. Na koncie pozostały drobne kwoty. Rachunek został zamknięty 27 czerwca 2003 r.

Częściowo zeznania J. G.

t. 1 k. 22-28, t. 4 k. 737-739,

t. 5 k. 942-943, 966-967

t. 6 k. 1088-89, 1198-1202, t. 8 k. 1430-1433, t. 13 k. 2355-2360, t. 14 k. 2616-2621

Zeznania świadka Z. B.-

go

t. 5 k. 875-878, t. 8 k. 1589-1593, r. 14 k. 2668-2670

Zeznania świadka D. K.

k. 2415-2426 t. 13, t. 15 k. 2752-2753

Zeznania świadka G. S.

t. 9 k. 1723-1728v

k. 2884v-2886 t. 15

Zeznania świadka A. P. (1)

t. 10 k. 1945-1950,

t. 15 k. 3010v-3012

Dokumentacja bankowa (...) Bank (...) rachunek o nr (...)

t. 2-3 k. 344-515,

k. 1313-15

Zeznania świadka E. Ł.

t. 8 k. 1556-1558, t. 15 k. 2742-2742v

Zeznania świadka R. L.

t. 8 k. 1568- 1571, t. 15 k. 2742v-2743v

Zeznania świadka E. R.

k. 873-874 t. 5, t. 7 k. 1289-1293, k. 1712-25, t. 15 k. 2779-2779v

Zeznania świadka M. W.

k. 1308-1310 t. 7, t. 15 k. 2729v-2780

J. W. dokonał trzech wypłat z rachunku pomocniczego (...) Bank SA: w dniu 24 stycznia 2008 r. dokonał wypłaty kwoty 40 000 zł, w dniu 25 stycznia 2008 r. dokonał wypłaty kwoty 2 000 000 zł, w dniu 28 stycznia 2008 r. dokonał wypłaty kwoty 2 243 251,33 zł. Powyższe środki znalazły się na tym rachunku w związku ze sprzedażą przez J. W. 43 000 akcji (...) w dniu 29 sierpnia 2006 r. za kwotę 4 291 400 zł. Na rachunku pozostało także 171 akcji (...).

W dniu 4 września 2006 r. prokurator prokuratury Rejonowej (...) dokonał blokady środków na rachunku (...) w (...) Bank SA w W. prowadzonym dla J. W. postanowienie, uchylone postanowieniem z dnia 4 grudnia 2006 r. W tym czasie środki te w dalszym ciągu były zabezpieczone w związku z toczącym się postępowaniem cywilnym.

W dniu 24 stycznia 2008 r. nastąpiło odblokowanie środków na rachunku przez komornika i wówczas w dniu 24 stycznia 2008 r. nastąpiła wypłata 40 000 zł, w dniu 25 stycznia 2008 r. wypłata 2 000 000 zł, w dniu 28 stycznia 2008 r. kwoty 2 243 251,33 zł. Na rachunku pozostało 17 100 akcji (...).

Historia kont operacyjnych rachunku papierów wartościowych Bank

k. 534-584, 1250

Postanowienia prokuratora

Zał. 8 t. 1 k. 54, k. 68

Pismo komornika

Zał. 4 t.1 k. 35

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania J. G.

W ocenie sądu zeznania złożone przez J. G. w znacznej części należy uznać za wiarygodne, bowiem są one zborne, konsekwentne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Sąd nie dał wiary jedynie zeznaniom pokrzywdzonego w części dotyczącej rozdysponowania przez oskarżonego środkami pieniężnymi bez jego wiedzy i zgody w okresie od dnia 13 sierpnia 1999 roku do dnia 15 listopada 2002 roku znajdujących się na koncie bankowym o numerze (...) ( (...)) prowadzonym przez (...) Bank (...), bowiem w tym zakresie zeznania pokrzywdzonego nie są spójne, a nadto takiemu rozdysponowaniu przeczą zasady logiki, jak też sposób prowadzenia działalności inwestycyjnej i kontroli nad własnymi środkami przez J. G..

Pokrzywdzony w złożonych depozycjach przedstawił swoje związki ze środowiskiem (...) oraz okoliczności poznania oskarżonego. Zeznał, że zajmował się przejmowaniem, kupowaniem pakietów akcji spółek giełdowych i w tym celu posługiwał się powiernikami.

G. opisał okoliczności poznania J. W., jak również rozpoczęcie ich współpracy. G. posiadał pakiet akcji w wysokości 20%, więc nie mógł nabywać więcej akcji A., ponieważ przekroczenie tego progu pociągałoby za sobą konieczność wykupienia wszystkich akcji, jakie były na rynku, jak również dlatego, że posiadał porozumienie z grupą (...) co do odkupienia od niego pakietu akcji spółki (...). Aby spółka (...) mogła przejąć kontrolę nad A. w porozumieniu z K. B. G. rozpoczął skupowanie akcji (...), która posiadała akcje uprzywilejowane w A.. W związku z powyższym, potrzebował do współpracy J. W. jako powiernika, który na swoje nazwisko, lecz za pieniądze G. nabyłby akcje (...), a następnie sprzedał je amerykańskie spółce.

Pokrzywdzony podkreślił, że transakcja objęta była poufnością, a żaden inny kontrahent nie uczestniczył w rozmowach z przedstawicielami amerykańskiej spółki, co zresztą potwierdził R. P.. Uzyskał on od G. informację, że korzysta z powiernika i tylko taką rolę pełnił W..

J. G. potwierdził, że oskarżony jedynie wykonywał jego dyspozycje w zakresie zakupu i sprzedaży akcji. Zaprzeczył, aby to J. W. za osobiste środki i na własny rachunek kupował akcje.

Złożył także zeznania na okoliczność zakupu akcji (...) wskazując, że były kupowane z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży akcji (...) – było to 53 171 akcji (pakiety akcji były zakupione również na M. R. (2) i D. K.) oraz braku zgody na ich sprzedaż.

Odnośnie zakupu akcje (...), nastąpiło to również na polecenie pokrzywdzonego i za jego środki. Podkreślił, że akcje te były klika lat na rachunku, a zostały sprzedane bez jego wiedzy i zgody, gdy przebywał zagranicą. O fakcie sprzedaży dowiedział się od M. Ł., która wiedziała, że W. jest jedynie jego powiernikiem.

Opisał także, że gdy wyjechał z kraju z powodu zatrzymań w (...), przez jakiś czas miał kontakt z W.. Podkreślił, że sprzedaż akcji (...) i (...) stała się możliwa, kiedy akcje te przestały być zabezpieczeniem kredytu. Z jakiegoś powodu (...) wypowiedział kredyt, został on spłacony i W. mógł zacząć korzystać z akcji. Wtedy kontakt z nim stał się coraz trudniejszy.

Wskazał także, że J. W. zabezpieczył własny kredyt mieszkaniowy 10 000 akcji (...) i dlatego obiecywał i sporządził oświadczenie dotyczące zwrotu 43 000 akcji. Obiecał jednak, że zwróci również te 10 000 akcji.

W ocenie sądu zeznania J. G. były w tej części wiarygodne i spójne. Pokrzywdzony w trakcie wielokrotnego składania zeznań zbornie opisywał relacje z J. W., które wpisywały się w przyjęty wówczas sposób prowadzenia działalności inwestycyjnej tj. korzystanie z powierników. Oskarżony był jedną z wielu osób, które nabywały i sprzedawały dla pokrzywdzonego za jego pieniądze akcje, reprezentowały go w zgromadzeniach wspólników, wykonywały na jego rzecz inne operacje. Niewątpliwie relacje pomiędzy pokrzywdzonym a oskarżonym miały też charakter prywatny, obracali się w podobnym towarzystwie (...) z Ł.. Jak wynika z zeznań pokrzywdzonego, kontakt z pokrzywdzonym stał się utrudniony po wyjeździe z kraju w związku z toczącym się postępowaniem przygotowawczym, a który to wyjazd spowodował utratę przez pokrzywdzonego ostatecznie władztwa nad akcjami nabytymi za własne środki z uwagi na ich sprzedaż, przetransferowanie i odmowę nie tylko ich wydania, ale też pochodzących z ich zbycia środków pieniężnych przez oskarżonego. W ocenie sądu fakt, że pokrzywdzony nie dokończył składania zeznań przed sądem tłumacząc bądź nie swoją nieobecność, nie może mieć wpływu na ocenę jego zeznań. Pokrzywdzony złożył wolne zeznania, częściowo zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym zostały mu odczytane, były one ze sobą zgodne. Należy podkreślić, że rozstrzygnięcie sądu nie opiera się tylko na tym jedynym dowodzie, bowiem sąd ocenia dowody w sprawie jako całość w kontekście art. 7 kpk. Sąd uznał, że zeznania J. G. w zakresie pochodzenia środków na rachunku J. W., nabycia akcji (...) i (...) korespondują z całokształtem materiału dowodowego. W ocenie Sądu biorąc pod uwagę prowadzoną przez pokrzywdzonego w owym czasie działalność inwestycyjną na szeroką skalę, w oparciu o wielomilionowe kwoty, bycie jedynym kontrahentem dla strony amerykańskiej, korzystanie z instytucji powiernictwa, oczywistym jest, że J. W. był tylko figurantem w tej transakcji, jak też w szeregu kolejnych. To dzięki pokrzywdzonemu zostało mu założone konto w renomowanym departamencie Banku (...), gdzie pokrzywdzony był osobą znaną. Oczywistym jest, że żadne środki na tym rachunku nie należały do oskarżonego, nawet pierwotna wpłata ponad 1 mln zł, która miała wg pokrzywdzonego stanowić zaliczkę za sprzedaż akcji. Oskarżony nie pobierał z tego rachunku pieniędzy na zakup akcji (...) za rzekomo własne środki. Zdaniem sądu, biorąc pod uwagę upływ czasu i oczywistą niepamięć pewnych zdarzeń, zwłaszcza biorąc pod uwagę rozmiar działalności pokrzywdzonego, kwota ta (nie została oznaczona jako pochodząca ze sprzedaży akcji) była raczej wpłatą środków pokrzywdzonego dokonaną przez oskarżonego, wynikającą z zasad zakładania rachunków w Departamencie (...). Zdaniem sądu J. W. nie był partnerem biznesowym oskarżonego i brak jest powodów, dla których miałby on dopuścić go do uzyskania wielomilionowych zysków.

zeznania

R. P.

Przesłuchany w postępowaniu cywilnym o sygn. II C 1510/06 świadek R. P. potwierdził, że J. G. był jedyną osobą, z którą prowadził negocjacje w zakresie nabycia akcji A. i (...). Również cena sprzedaży akcji była ustalana z nim. To H. G. wskazał rachunek, na który należało przelać pieniądze. Nie znał J. W.. Zeznania tego świadka potwierdzają brak faktycznego udziału J. W. we wspomnianych transakcjach, co zgodne jest z zeznaniami pokrzywdzonego.

Zeznania B. B. (1)

B. B. (1) był znajomym J. G.. Mężczyzna był obecny przy rozmowie pomiędzy J. G. i J. W.. Rozmowa dotyczyła zwrotu przez W. pieniędzy G.. W. wówczas zobowiązał się do zwrotu pieniędzy pod warunkiem wycofania przez G. pozwu oraz odblokowania konta zajętego przez komornika.

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Świadek przytoczył treść zasłyszanej rozmowy, nie ubarwiając jej. Jego zeznania nie były nazbyt szczegółowe, ale zdaniem sądu wynikało to z faktu, iż ww. spotkanie miało miejsce wiele lat temu.

Zeznania świadka S. S. (1)

S. S. (1) był znajomym J. W. i J. G. ze środowiska (...). S. był świadkiem rozmowy pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym w 2006 roku w Ł.. Świadek krótko i zwięźle opisał przebieg spotkania potwierdzając, że w trakcie przypadkowego spotkania w klubie (...) obiecał G. zwrot pieniędzy i akcji, zostawił nawet numer telefonu do siebie. Zdaniem świadka W. był zaskoczony tym spotkaniem, tak samo jak G., który od dłuższego czasu szukał W.. Określił atmosferę między nimi jako przyjazną. Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne i korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym. Brak jest przyczyn, dla których świadek miałby przedstawiać niezaistniałe zdarzenie.

Zeznania świadka W. F.

W. F. to (...), będący dalekim znajomym J. W., którego poznał w latach 90-ych przez M. Ś..

F. był świadkiem rozmowy pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym jesienią 2006 r. roku w Ł. w klubie (...). Świadek potwierdził złożone przez oskarżonego zapewnienia dotyczące uregulowania należności w postaci pieniędzy i akcji (...) wobec J. G.. Opisał, że obaj mężczyźni spotkali się przypadkowo, wskutek czego J. W. z zakłopotaniem tłumaczył się z utrudnionego z nim kontaktu. Po nieskutecznej próbie kontaktu z W. po powyżej rozmowie, świadek dowiedział się od G., że ten powierzył W. pieniądze i akcje, a W. mu je ukradł. Wcześniej świadek nie słyszał o relacjach finansowych między nimi. Nadto, świadek zeznał, że po tym spotkaniu widział kilkukrotnie oskarżonego w Ł., podróżującego drogim autem P. (...). Świadek opisał W. jako osobę borykającą się z problemami finansowymi, szukającego pracy.

W ocenie sądu, zeznania świadka należało uznać za prawdziwe. Świadek zeznawał dość szczegółowo biorąc pod uwagę okres czasu, który upłynął od spotkania do dnia przesłuchania. Zeznania W. F. korespondują z depozycjami pozostałych uczestników spotkania.

Zeznania świadka K. B.

K. B. był dyrektorem firmy (...) S.A. i znajomym J. G.. Szczegółowo opisał transakcję, która miała na celu nabycie pakietu akcji A.. Świadek potwierdził, że to G. sprzedał amerykańskiej spółce akcje, jednak formalnie przez J. W.. Świadek zeznał, że zakupił z J. G. ponad 50% udziałów w spółce (...) S.A. i następnie sprzedali te akcje spółce (...). W trakcie sprzedaży tych akcji J. W. na polecenie G. odkupił od świadka 150 akcji po 500 zł tj. po cenie nominalnej, za co zapłacił gotówką. Świadek na rozprawie wskazał, że te 150 akcji kupił za pieniądze, które wcześniej dostał od G., a 75 000 zł przeznaczył na kupno dalszych akcji.

Świadek wskazał, że J. W. nigdy nie brał udziału w negocjacjach dotyczących sprzedaży akcji.

Co ważne, świadek podkreślił, że to J. G. wydawał oskarżonemu polecenia dotyczące zakupu i sprzedaży akcji, pomagał W. założyć rachunki bankowe. W ocenie świadka J. G. chciał uniknąć płacenia podatku sprzedając akcje oskarżonemu po cenie nominalnej – tym samym nie osiągnął żadnego zysku. Obowiązek podatkowy spadał na W., który był obywatelem (...).

Sąd uznał zeznania K. B. w znacznej części za wiarygodne. Wynika z nich kierownicza rola G. w nabyciu i sprzedaży akcji (...), zaś marginalna J. W. – osoby przyprowadzanej przez G. celem nabycia pakietu akcji, co istotne opłaconych wcześniej przez pokrzywdzonego. Opis tej transakcji wskazuje zatem, że w rzeczywistości W. żadnych akcji za własne środki nie zakupił. Z zeznań świadka wynika natomiast, że pomiędzy nim a G. powstał konflikt, bowiem pokrzywdzony zarzucał świadkowi przejęcie (...).

Zeznania świadka K. R. (K. zd. J.)

Świadek była partnerką J. G.. Znała również J. W.. Opisała go jako (...), nie posiadające stałego źródła dochodu, lekkoducha i artystę, pozostającego na utrzymaniu G.. Potwierdziła, że H. G. zlecał mu wykonywanie różnych transakcji finansowych w ramach powiernictwa. Zresztą świadek, podobnie jak inne zaufane osoby, była również powiernikiem G.. Zeznania świadka potwierdzają okoliczność, że J. G. na nazwisko J. W. zakupił akcje spółki (...), które następnie sprzedał. W. kierując się dyspozycjami G. zakupił akcje (...)u i (...). Świadek wyjaśniła także zachowanie W. polegające na zadysponowaniu środkami G.. Wskazała bowiem, że gdy w 2003 r. G. wyjechał z kraju, W. sądząc, że G. nie wróci, wykorzystał jego środki pieniężne.

W ocenie sądu aczkolwiek zeznania świadka dotyczące źródeł pochodzenia środków na zakup akcji (...) należy uznać za wiarygodne, to w części dotyczącej rozdysponowania środkami pochodzącym ze sprzedaży (...) są one niewiarygodne i opierają się na wiadomościach przekazanych przez G.. Świadek przecież nie uczestniczyła w spotkaniach z W. po powrocie G. do Polski. Jak wynika z dokumentacji bankowej w 2005 r. rachunek w (...) nie był już prowadzony, gdyż został ostatecznie zamknięty w 2003 r.

Zeznania J. M.

J. M. był pracownikiem (...) Bank (...) do 25 października 2001 r., zatrudnionym jako dyrektor Departamentu (...).

Świadek pamiętał J. G., który zakładał rachunki bankowe w jego miejscu pracy. Zeznał, że G. był wieloletnim klientem banku, osobą zamożną, inwestorem giełdowym. Składając zeznania w postępowaniu przygotowawczym nie pamiętał sytuacji, aby G. przyprowadzał jakieś osoby celem założenia rachunków bankowym. Podkreślił natomiast, że rachunek w jego departamencie mógł założyć klient posiadający określony wkład kapitału bądź na jego rachunek miała taka wpłata wpłynąć. Zdarzało się też, że jeden klient przyprowadzał drugiego celem założenia mu rachunku, kiedy chciał np. sprzedać mu nieruchomość. Na rozprawie wskazał natomiast, że także G. przyprowadzał takie osoby – pamiętał jednego z klientów. Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. Zeznania te korespondują z pozostałym materiałem dowodowym.

Zeznania świadka E. Ł.

E. Ł. była pracownikiem Banku (...) od 1995 r. do końca maja 2002 r. w departamencie (...). Opisała procedurę założenia rachunku w tym departamencie, wskazując, że trzeba było posiadać określony wkład, być rekomendowanym przez klienta departamentu bądź członkiem jego rodziny.

Świadek pamiętała J. G. jako wieloletniego klienta banku, osobę majętną. Znała również J. W. jako klienta banku, pamiętała go ze względu na powiązanie z J. G., jednakże nie posiadała bliżej wiedzy na temat ich relacji czy dokonywanych transakcji, nie była ich opiekunem.

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. Zeznania te korespondują z pozostałym materiałem dowodowym.

Zeznania świadka R. L.

R. L. była pracownikiem (...) w (...) Banku (...). Podobnie, jak inni pracownicy wskazała, że do tego departamentu przychodzili klienci zamożni, ze środkami nie mniejszymi niż 500 000 zł. Świadek pamiętała J. G. jako klienta banku, obsługiwała go. Nie posiadała wiedzy, czy polecił on otworzenie rachunku dla J. W., lecz osoba ta miała na pewno rachunek w ich banku. Były natomiast takie sytuacje, że G. informował pracownice departamentu, że za chwilę przyjdzie J. W., widziała też ich wspólnie w banku. Zaobserwowała, że w trakcie takich wizyt W. siedział, a G. załatwiał interesy. Bywało też tak, że W. sam bywał w banku. Pomiędzy pracownicami toczyły się rozmowy na temat relacji G. i W., wyglądało to w ten sposób, że G. sterował W.. J. W. pojawiał się też w banku czekając na J. G..

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. Zeznania te korespondują z pozostałym materiałem dowodowym. Świadek nie była osobą zaangażowaną, nie posiadała żadnego powodu, dla którego miałaby w sposób niezgodny z rzeczywistością opisać te relacje. Z tych też względów sąd uznał je za obiektywne i zgodne z rzeczywistymi postrzeżeniami.

Zeznania świadka E. R.

Świadek była pracownikiem (...) Bank (...). Opisała zaobserwowane relacje pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym. Podkreśliła, że konto dla J. W. zostało założone na prośbę H. G., który był klientem banku. W. nie dokonywał samodzielnie żadnych transakcji na rachunku, nie składał z własnej inicjatywy zleceń na wysokie kwoty. Nie korzystał ze środków jakby był ich właścicielem, to G. wydawał wszelkie dyspozycje, a W. jedynie je podpisywał. Nie ukrywał, że z rachunku wypłaca sobie wynagrodzenie.

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne, bowiem jako opiekun klienta zarówno pokrzywdzonego, jak i oskarżonego była w stanie najlepiej odtworzyć panujące między nimi relacje. Jej zeznania korespondują z całokształtem zgromadzonego materiału dowodowego. Świadek nie była osobą zaangażowaną, nie posiadała żadnego powodu, dla którego miałaby w sposób niezgodny z rzeczywistością opisać te relacje. Z tych też względów sąd uznał je za obiektywne i zgodne z rzeczywistymi postrzeżeniami.

Zeznania świadka M. W.

Świadek była wicedyrektorem w (...) (uprzednio (...) Banku). Potwierdziła, że oskarżony założył rachunek inwestycyjny dzięki protekcji G.. Zapamiętała W. jako osobę młodą, niezorientowaną w inwestycjach giełdowych. J. W. następnie sam wystawiał dyspozycje, ale bardzo często wcześniej dzwonił G. i mówił, w jakiej sprawie przybędzie oskarżony. Odnosiła wrażenie, że W. nie był osobą decyzyjną. Nie wnikała natomiast, do kogo należą środki na jego rachunku. G. pojawiał się również w towarzystwie innych inwestorów. Świadek nie była osobą zaangażowaną w stosunki między oskarżonym i pokrzywdzonym, nie posiadała żadnego powodu, dla którego miałaby w sposób niezgodny z rzeczywistością opisać te relacje. Z tych też względów uznał jej zeznania za obiektywne i zgodne z prawdziwymi postrzeżeniami.

Zeznania świadka T. G.

T. G. był pracownikiem w (...) Ł., zatrudnionym w okresie od 2002 roku do marca 2003 roku. Zdaniem świadka J. G. był kluczowym akcjonariuszem i przewodniczącym rady nadzorczej w okresie pracy świadka w tej spółce, zaś W. był akcjonariuszem mniejszościowym, ale współpracującym w grupie akcjonariuszy G.. Z rozmów z G. dowiedział się, że ma on grupę powierników, osób z nim współpracujących, a grupę tę koordynował K. B.. Podkreślił, że w tym czasie G. wraz ze swoimi akcjonariuszami posiadał przewagę w głosowaniach. Świadek jedynie ze słyszenia wie, iż akcje G. zostały sprzedane i stracił on kontrolę nad spółką. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, korespondują one z pozostałym materiałem dowodowym i potwierdzają, że J. W. współpracował z G., a jego pozycja dowodzi, że był mu podporządkowany, co jednoznacznie wskazuje, że posiadane akcje nie stanowiły w rzeczywistości jego własności.

Zeznania świadka Z. B.-

go

Z. B. był radcą prawnym. Klientem jego kancelarii był J. G.. Za jego pośrednictwem poznał J. W.. Świadek w swoich zeznaniach również potwierdził, że oskarżony był powiernikiem G., nadto wykonywał na jego rzecz inne czynności np. zakup samochodu. Potwierdził także, że J. W. zobowiązał się w 2005 r. do zwrotu na rzecz G. akcji (...), napisał nawet oświadczenie. Świadek miał spotkać się z W. celem przejęcia tych akcji, W. oświadczył, że nie wziął dokumentów i do transakcji nie doszło. Kolejne spotkanie nie odbyło się, bowiem W. zaczął unikać kontaktu.

Zdaniem świadka oskarżony pełnił funkcję tzw. słupa, czyli na polecenie pokrzywdzonego obracał jego aktywami. Świadek podkreślił, że w jego obecności W. prosił G. o pożyczkę w kwocie 20 000 zł. Zabezpieczeniem pożyczki był weksel wypełniony przez W.. W trakcie wypełniania weksla W. miał skarżyć się na skąpstwo G., kiedy to wykonuje na jego rzecz tyle czynności.

W ocenie sądu świadek dokładnie opisał relacje, które zaobserwował pomiędzy swoim klientem a oskarżonym. Sąd nie miał powodów, aby wątpić w wiarygodność tych zeznań.

Zeznania świadka Z. K.

Z. K. znał dobrze J. G. z powodu wspólnie prowadzonych interesów.

Świadek potwierdził, że J. G. korzystał z usług powierników w celu zakupu i sprzedaży akcji. Potwierdził również, że J. W. świadczył takie usługi na rzecz pokrzywdzonego, a zatem jeżeli kupował akcje za kilkadziesiąt bądź kilkaset tysięcy, to musiało być to za pieniądze G.. Powierników było wielu, ale później okazali się osobami nie do końca uczciwymi.

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. Świadek nie ubarwiał swoich zeznań. Na rozprawie świadek potwierdził okoliczności podawane w postępowaniu przygotowawczym, z tym że z uwagi na upływ czasu nie były one już tak szczegółowe.

Zeznania świadka D. K.

Świadek pracowała w (...) wspólnie z K. B., była jego partnerką. Potwierdziła, że to H. G. kontaktował się z B. w sprawie nabycia akcji (...) i ich sprzedaży firmie (...). Wskazała, że J. W. został przyprowadzony i przedstawiony przez G. jako osoba z (...), inwestor. Nie posiadała wiedzy, ile W. nabył akcji i za czyje pieniądze. Potwierdziła, że na prośbę B., kiedy G. poszukiwał osoby mogącej założyć rachunek, założyła taki rachunek i zakupiła akcje (...). Była przekonana, że środki pochodziły od G., bo informował ją o ich wpływie. Potem dowiedziała się, że pochodziły z rachunku W.. Zakupiła z tej puli także akcje (...) Świadek opisała także działalność W. w (...). Nie posiadała wiedzy o jego sytuacji finansowej, widziała go nie więcej niż cztery razy. Generalnie świadek nie przedstawiła większej wiedzy na temat relacji między pokrzywdzonym i oskarżonym, co w ocenie sądu jest przyjęciem postawy wymijającej, ostrożnej, zwłaszcza wobec zarzutów G., że także ona przywłaszczyła akcje zakupione za jego środki choć z rachunku W.. W oparciu o zeznania tego świadka sąd również ustalił, że pomiędzy osobami związanym z G. środki na rachunku W. były utożsamiane ze środkami pokrzywdzonego.

Zeznania świadka G. S.

Świadek współpracował z H. G. w związku ze sprzedażą akcji spółce (...), był też w późniejszym czasie jego pełnomocnikiem. Opisał przebieg związanych z tym działań podejmowanych przez G., podkreślił, że akcje skupowane były przez G. na „podstawione” przez niego osoby, za jego środki, a zatem pieniądze, które wpłynęły na konto oskarżonego, należały do G.. Wykluczył, aby W. mógł kupić akcje za własne pieniądze, ponieważ całość koordynował G., to on kierował skupem akcji (...) i on ustalał wszelkie szczegóły z P., W. nie brał w tym udziału. To G. wskazywał osoby, od których firma amerykańska zakupiła akcje. Rola W. w procesie sprzedawania akcji była czysto techniczna i ograniczyła się do złożenia podpisu na umowie. Podkreślił, że W. nie znał się na inwestycjach, był powiernikiem G., zawodowo - (...). Pokreślił też, że W. jeździł do (...) i kupował dla G. samochody m-ki P.. Świadek nadto wskazał, że to za pieniądze ze sprzedaży akcji (...) W. zakupił akcje (...), gdzie byli też inni powiernicy G.. Sam W., podobnie jak D. K. czy K. B., nie zainwestowaliby środków w tą firmę bez planów i strategii, zaś G., który był już właścicielem (...) chciał go połączyć z (...), który był aktywem (...). Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. Świadek nie ubarwiał swoich zeznań, przedstawiał fakty związane z transakcją akcjami (...) jako ich uczestnik, spójnie z depozycjami pozostałych świadków.

Zeznania A. P. (1)

Potwierdził, że J. W., podobnie jak świadek, był powiernikiem G., posiadał zakupione dla G. akcje (...). Stwierdził, że G. korzystał z powierników i nikt tego nie kwestionował. Każdy wiedział, że powiernicy kupują akcje za pieniądze G.. Wskazał także, że G. poruszał się samochodem P. zarejestrowanym na W. w (...). W. jawił się także jako przyjaciel G., generalnie był to miły i towarzyski człowiek, ale bez pieniędzy. Podkreślił, że (...) był ważny dla G. w kontekście połączenia (...) i (...). Wskazał, że odbywały się spotkania powierników z G. i każdy z nich wiedział, co ma robić. Podkreślił, że gdy rozmawiał z W. ostatni raz, między rokiem 2010-2015/2016, to tamten mówił, że G. się z nim nie rozliczył za rzeczy, które dla niego zrobił, nie żalił się natomiast, że G. chce od niego wyłudzić pieniądze.

W ocenie sądu zeznania tego świadka są korespondują z pozostałym dowodami i w sposób identyczny przedstawiają rolę oskarżonego w relacjach z H. G..

Dokumentacja bankowa (...) Historia rachunku (...)

Dokumentacja obrazuje transakcje dokonywane na rachunku założonym dla J. W. o numerze (...). Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania uzyskanej od banku dokumentacji. Dla rozpoznania niniejszej sprawy istotnym jest, że rachunek ten został zamknięty 29 marca 2022 r. (k. 344) i przekonwertowany w dniu 1 marca 2002 r. na rachunek o nr (...). Od tego momentu odbywały się na nim jedynie wypłaty dokonywane przez W. (w ocenie sądu tytułem wynagrodzenia – kwoty 7, 3, 2 000 zł) oraz jedna wypłata dokonana przez G. w wysokości 20 824, 36 zł. Ostatecznie rachunek ten został zamknięty 27 czerwca 2003 r. (k. 515). Analiza transakcji na tym rachunku przeczy zeznaniom pokrzywdzonego, aby jakiekolwiek rozporządzenia odbywały się poza jego wiedzą i zgodą. Należy bowiem wskazać, że gro transakcji stanowiły depozyty jednodniowe, dyspozycje wypłat na rzecz innych powierników –M. R. (2) czy D. K., zakup akcji, obligacji, papierów dłużnych. Zdaniem sądu pokrzywdzony podejmując decyzje inwestycyjne wiedział, jakimi środkami dysponuje, wręcz naiwnym wydaje się, aby nie kontrolował przepływów na tym rachunku. Istotnym jest, że rachunek w zasadzie przestał funkcjonować już w 2002 r., a zatem G. zdawał sobie sprawę, że nie posiada na nim środków do dalszego inwestowania, a przed zamknięciem konta dokonano na jego rzecz ostatniego przelewu. Powyższe przeczy zatem, by J. W. dysponował środkami bez zgody i wiedzy G.. Zdaniem sądu z uwagi na upływ czasu i wielość transakcji, pokrzywdzony nie pamiętał już szczegółów np. nie pamiętał początkowo wypłat przez J. S. (2).

Historia kont operacyjnych rachunku papierów wartościowych J. W. k. 534-584 t. 3, t. 7 k. 1216-1275, 1351-1364

Z historii kont operacyjnych wynika, że J. W. w okresie od 18 listopada 1999 r. do 30 maja 2000 r. zakupił 81 575 akcji (...), w okresie od 9 września 1999 r. do dnia 20 listopada 2000 r. 53 171 akcji (...). Nadto po sprzedaży akcji (...), gdy stan na rachunku inwestycyjnym na dzień 31 sierpnia 2006 r. wynosił 4 290 802,26 zł, nastąpiła blokada środków (k. 572, 1240). W dniu 24 stycznia 2008 r. środki na rachunku zostały odblokowane przez komornika (k. 577, 1250) i wówczas w dniu 24 stycznia 2008 r. J. W. dokonał wypłaty 40 000 zł, w dniu 25 stycznia 2008 r. wypłata 2 000 000 zł, w dniu 28 stycznia 2008 r. kwoty 2 243 251,33 zł. Na rachunku pozostało 17 100 akcji (...). Zatem środki te nie były żadnymi innymi, nowymi środkami, ale pochodziły ze sprzedaży akcji (...), a zadysponowania tymi akcjami przez ich sprzedaż dotyczyło postępowanie w sprawie o sygn. akt XII K 19/12.

Dyspozycja wypłaty

t. 8 k. 1412-1417

Jak wynika z dyspozycji wypłaty J. W. dokonał trzech wypłat z rachunku pomocniczego (...) Bank SA: w dniu 24 stycznia 2008 r. dokonał wypłaty kwoty 40 000 zł, w dniu 25 stycznia 2008 r. dokonał wypłaty kwoty 2 000 000 zł, w dniu 28 stycznia 2008 r. dokonał wypłaty kwoty 2 243 251,33 zł.

Umowa o świadczenie usług maklerskich z (...)

k. 1716-1718, 1781-85 t. 9

Powyższy dokument potwierdza, że dla J. W. był prowadzony rachunek w (...) z dnia 11 czerwca 2004 r. Brak było danych o wcześniejszych transakcjach.

Umowa o świadczenie usług maklerskich (...)

k. 1716-18, 1781-85 t. 9

Z historii rachunku (od dnia 1 kwietnia 2006 r.) wynika, że bilans otwarcia migrowanej umowy wynosił 134 386,89 zł, a następnie miały miejsce transakcje kartą. Rachunek został zamknięty 14 lutego 2008 r.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia J. W. t. 7 k. 1397-1398, t. 13 k. 2427-2429

Oskarżony nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania. Z uwagi na całokształt materiału dowodowego Sąd uznał takiej treści wyjaśnienia za niewiarygodne. Oskarżony nie stawił się na rozprawę i nie złożył wyjaśnień przed sądem.

Częściowo zeznania J. G.

Sąd nie dał wiary zeznaniom J. G., aby J. W. bez jego zgody i wiedzy zadysponował środkami pieniężnymi znajdującymi się na rachunku w banku (...). Sąd uznał, że nie znajduje to oparcia w materiale dowodowym. Taka sytuacja jest wręcz niemożliwa w świetle zeznań J. G. i nie wynika z analizy historii tego rachunku bankowego. Należy wskazać, że aczkolwiek J. G. ponosił, że oskarżony nie rozliczył się z nim ze środków, które znajdowały się na rachunku w Banku (...), nie wyrażał zgody na dokonywanie wypłat z tego konta przez W., za wyjątkiem wypłaty kwoty ok. 15-20 000 zł w ramach pożyczki, a nawet wystąpił o zwrot tych środków w postępowaniu cywilnym, to powyższe przeczy wcześniejszym depozycjom świadka, że do czasu wyjazdu z Polski, a nawet później ich współpraca przebiegała pozytywnie i W. wykonywał jego dyspozycje. Zdaniem sądu wypłaty bez porozumienia z G. nie mogły mieć miejsca, gdyż rachunek ten został zamknięty w 2003 r. (formalnie po przekonwertowaniem w 2002 r. nie było już na nim żadnych transakcji), a zatem przed wyjazdem G.. Trudno jest przyjąć, by osoba, która sama siebie określała jako największy w owym czasie gracz giełdowy, choć nie mając formalnie możliwości wglądu w rachunek bankowy, nie interesowała się stanem środków, choćby z tego powodu, iż decydowała o ich inwestowaniu. W tym czasie G. wraz z W. przychodzili do Departamentu (...), o czym świadczą zeznania pracowników, gdzie w zasadzie to pokrzywdzony a nie G. prowadzili rozmowy. Choćby ta okoliczność dowodzi, że musiał mieć wiedzę o stanie rachunku. Nielogicznym, sprzecznym z zasadami prawidłowego rozumowania byłoby przyjęcie, że pokrzywdzony powierzyłby wielomilionową kwotę powiernikowi i nie kontrolował go, lecz bezgranicznie ufał, że poza jego wiedzą nie dokonuje wypłat. G. nie mógł sobie pozwolić na brak wiedzy odnośnie środków na rachunku, jest to sprzeczne z prezentowaną przez niego postawą jako biznesmena. Pokrzywdzony nie jawi się jako osoba naiwna, lecz wszechstronny inwestor. Należy też wskazać, że pokrzywdzony nie kwestionował, iż w czasie jego pobytu zagranicą W. mógł sobie sam wypłacać wynagrodzenie, nie wiedział przy tym, z uwagi na upływ czasu, ile takich wypłat z rachunku było (k. 2356v-57). Brak kontroli wydaje się rzeczą wręcz niewiarygodną biorąc pod uwagę podjęte starania dotyczące zabezpieczenia pożyczki 20 000 zł i żądanie wystawienia weksla. Należy podkreślić, że H. G. dopiero po ucieczce zagranicę utracił kontakt z W. i kontrolę nad jego poczynaniami, zaś rachunek został zamknięty dużo wcześniej. Okazanie historii rachunku bankowego pokrzywdzonemu odbyło się w 2017 r., a zatem przeszło 15-17 lat po dokonanych wypłatach (k. 942-943). Zdaniem sądu biorąc pod uwagę upływ czasu oczywistym jest, że H. G. może nie pamiętać, z jakiego powodu te wypłaty nastąpiły. Nielogicznym jest natomiast przyjęcie, że G. nie interesował się stanem wielomilionowego rachunku, nie żądał informacji o środkach i nie zauważył wypłaty kwoty 400 000 zł lub 500 000 zł. Warto bowiem wskazać, że oprócz typowych inwestycji, J. W. zakupywał dla G. samochody P. w (...) i nie jest wykluczone, że takie wypłaty mogły być z tym związane. Z jednej strony pokrzywdzony w trakcie przesłuchania w dniu 17 listopada 2017 r. (t. 5 k. 942-943) twierdził, że W. na jego polecenie dokonywał depozytów jednodniowych, lokat w obligacje, kupno kwitów dłużnych, które generowały zyski, a z drugiej strony nie zauważył wypłat z konta dokonywanych przez W. jeszcze w 1999 r., 2000 r. 2001 i jednej w 2002 r. Jak już powyżej wskazano były to kwoty nawet wielkości 400 000 zł, 500 000 zł, ponad 200 000 zł czy 100 000 zł. Trudno jest przyjąć, by pokrzywdzony prowadzący tak poważną działalność biznesową i inwestycyjną nie zauważył ich utraty. Nadto w toku postępowania przypomniał sobie o rozdysponowaniu środków przez adwokata S., przelewie na rzecz M. R. (2) czy D. K..

Z tych względów nie można dać wiary pokrzywdzonemu, aby oskarżony dokonywał jakichkolwiek wypłat bez zgody pokrzywdzonego. Kierując się podstawowymi zasadami doświadczenia i logiką, żaden poważny biznesmen nie godziłby się na współpracę i powierzenie wielomilionowej kwoty nowopoznanej osobie bez jakiejkolwiek kontroli, a twierdzenia o wypłatach dokonanych bez jego akceptacji wynikają raczej z niepamięci niż z celowego zatajania, na jaki cel zostały spożytkowane. Wymaga przy tym podkreślenia, że pokrzywdzony zaprzecza samemu sobie, z jednej strony stwierdzając, że nie wiedział o „wyprowadzaniu” środków pieniężnych, a W. odmawiał mu okazania historii rachunku, z drugiej zaś znał pracowników banku, przychodził tam wraz z W., tam dawał mu instrukcje, a W. je wykonywał. Trudno uznać, że w takich okolicznościach nie znał wysokości środków na rachunku oraz nie wiedział o transakcjach tam dokonywanych.

Zeznania świadka A. G. (t. 4 k. 600-601, t. 9 k. 1635-1638, t. 15 k. 2744v-2754v)

W ocenie sądu zeznania świadka A. G. nie mogą być uznane za wiarygodne. Nadto nie mają one zasadniczego znaczenia dla rozpoznania sprawy, bowiem nie dotyczą sposobu rozporządzenia środkami finansowymi i akcjami przez oskarżonego. Świadek realizował linię obrony oskarżonego, który nieudolnie starał się w owym czasie wykazać, że został zmuszony do złożenia oświadczenia o zwrocie posiadanych akcji (...). Świadek był bliskim znajomym J. W. ze środowiska (...).

Sąd jednak zwrócił uwagę, że świadek bezwiednie wskazał, że to G. był inwestorem giełdowym, a W. (...), co potwierdza, że oskarżony nie znał się i nie prowadził działalności inwestycyjnej. Biorąc pod uwagę rodzaj znajomości pomiędzy mężczyznami trudno jest przyjąć, by G. wtajemniczał i pomagał W. inwestować na giełdzie, a tym bardziej dopuścił go do wielomilionowego kontraktu z amerykańską spółką, kierując się sympatią czy innymi względami, sam pozbawiając siebie profitów. Należy też wskazać, że W. ukrywał się przed G., co jest zachowaniem dość dziwnym biorąc pod uwagę zajęte stanowisko, że nie przywłaszczył żadnych dóbr należących do G., ale zgodził się na zorganizowane w 2007 r. spotkanie w klubie (...) w W.. Zeznania złożone na rozprawie należy uznać za wymijające. Sąd zwrócił także uwagę, że świadek, inaczej niż pozostali przesłuchani w sprawie, podkreślał, że J. W. był osobą majętną.

Zeznania A. G. nie korespondują ze zgromadzonym materiałem dowodowym. Świadek jednostronnie uznał oskarżonego za ofiarę całej sytuacji, pomijając przy tym fakty, które mogłyby wskazywać na winę jego kolegi. Podkreślał stanowczo, że to J. G. próbował oszukać J. W., co nie znalazło potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym. Nie wiadomo, na czym to oszustwo miałoby polegać i dlaczego G. miałby to czynić.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

3 i 5

J. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W świetle materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego w sprawie nie budzi wątpliwości popełnienie przez oskarżonego czynów zarzucanych w pkt 3 i 4 aktu oskarżenia. Bezspornym jest, że oskarżony nabył akcje spółek (...) ze środków należących do pokrzywdzonego J. G., z którym łączył go stosunek pośrednictwa. Oskarżony nie mógł sam rozporządzać nabytymi akcjami ani wykonywać praw wynikających z ich posiadania. Świadczy o tym fakt, że uprawnienia wynikające z akcji realizował zawsze, tak samo jak inni powiernicy, którzy nabyli akcje za pieniądze G., zgodnie z jego wolą. Brak jest podstaw do poczynienia ustaleń, że kwota, jaka wpłynęła na rachunek J. W. czy to ze sprzedaży akcji A. czy wcześniejsza, stanowiły w jakikolwiek części własność oskarżonego. Świadczą o tym nie tylko zeznania pokrzywdzonego, ale także R. P., dla którego wyłączną stroną transakcji był G.. Pokrzywdzony po powrocie do Polski bezskutecznie i wielokrotnie domagał się zwrotu akcji, rozliczenia finansowego i choć oskarżony się do tego zobowiązywał, ostatecznie wyzbył się wszystkich akcji.

Przywłaszczeniem w rozumieniu kodeksu karnego jest bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie rzeczą ruchomą znajdującą się w posiadaniu sprawcy przez włączenie jej do swego majątku i powiększenie w ten sposób swojego stanu posiadania lub stanu posiadania innej osoby albo wykonywanie w inny sposób w stosunku do rzeczy ruchomej uprawnień właścicielskich (por. OSNPG 1978, z. 6, poz. 64). Posiadanie rzeczy przez przywłaszczającego przed dokonaniem przywłaszczenia odróżnia przestępstwo przywłaszczenia od przestępstwa kradzieży. Przywłaszczenie polega na rozporządzaniu rzeczą, która już uprzednio znajdowała się w posiadaniu przywłaszczającego. W przypadku przywłaszczenia nie dochodzi bowiem do zaboru rzeczy, a więc do bezprawnego wyjęcia jej spod władztwa osoby uprawnionej i objęciu we władanie przez sprawcę.

Przywłaszczenie zostaje dokonane w momencie uzewnętrznienia przez sprawcę woli rozporządzenia cudzą rzeczą lub cudzym prawem majątkowym jak własnym z wyłączeniem osoby uprawnionej. Przywłaszczenie wymaga działania w zamiarze bezpośrednim kierunkowym postąpienia z cudzą rzeczą, tak jakby się było jej właścicielem ( animus rem sibi habendi). Sprawca przywłaszczenia musi więc zmierzać do zatrzymania cudzej rzeczy lub innego mienia (prawa majątkowego) dla siebie lub innej osoby bez żadnego do tego tytułu (por. wyr. SN z 6 I 1978 r., V KR 137/77, OSNPG 1978, nr 6, poz. 64).

Zgodnie z prezentowanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiskiem, możliwe jest ustalenie zamiaru sprawcy na podstawie samych tylko przedmiotowych okoliczności związanych z konkretnym zdarzeniem, w oparciu o sposób działania sprawcy. Warunkiem przyjęcia, że sprawca działał z zamiarem bezpośrednim, charakterystycznym dla przestępstwa przywłaszczenia, jest wykazanie, że zachowanie sprawcy jednoznacznie wskazuje, bez żadnych w tym zakresie wątpliwości, na cel, do jakiego zmierzał. Jednoznaczność ta nie może oznaczać nic innego, jak nieodzowność określonego skutku, w tym przypadku zatrzymania cudzej rzeczy ruchomej dla siebie lub dla innej osoby (zob. wyrok SN z 12 maja 1976 r., V KR 20/76).

Kwalifikowanym typem przywłaszczenia jest sprzeniewierzenie (art. 284 § 2 k.k.), którego istota polega na przywłaszczeniu rzeczy powierzonej sprawcy. Skutek stanowiący znamię sprzeniewierzenia powstaje w chwili rozporządzenia rzeczą przez sprawcę z wyłączeniem osoby uprawnionej, a więc gdy wola rozporządzenia rzeczą zostaje uzewnętrzniona poprzez zachowanie sprawcy. Powierzenie oznacza więc przeniesienie władztwa nad rzeczą z uprawnionego na sprawcę bez prawa rozporządzania nim jak swoją własnością, z jednoczesnym konkretnym oznaczeniem sposobu jego wykonywania przez osobę, której rzecz jest powierzana (zob. J. Makarewicz, Kodeks karny..., s. 456; O. Górniok, System prawa karnego...,s. 413; I. Andrejew, W. Świda, W. Wolter, Kodeks...,s. 617). Rzecz ruchoma może zostać przekazana z jednoczesnym upoważnieniem sprawcy do czynienia z niej użytku (użyczenie lub wynajęcie rzeczy) lub bez takiego uprawnienia (np. oddanie w depozyt, zastaw) albo z poleceniem postępowania z rzeczą w określony przez przekazującego sposób.

Przestępstwo określone w art. 284 § 2 k.k. należy do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Kodeks wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, tym celem jest włączenie cudzej rzeczy ruchomej lub cudzego prawa majątkowego do majątku sprawcy lub postępowanie z tą rzeczą albo prawem majątkowym jak z własnym w inny sposób. („Kodeks karny – część szczególna”, K. Buchała, A. Zoll, Zakamycze 2000, s. 1443).

Zachowanie oskarżonego, zdaniem sądu jednoznacznie wskazuje, że postąpił on z powierzonymi mu akcjami jak właściciel, bowiem dokonał ich przetransferowania na własny rachunek papierów wartościowych, jak też nie dokonał ich zwrotu pomimo żądania pokrzywdzonego oraz zbył je, przejmując dla siebie cenę ze sprzedaży. W ten sposób oskarżony bezprawnie rozporządził cudzą rzeczą bez żadnego ku temu tytułu prawnego, postąpił z nią jak właściciel. Oskarżony, biorąc pod uwagę pełną wiedzę o łączącej go z pokrzywdzonym relacji prawnej, mając świadomość pochodzenia środków, z których zostały zakupione akcje, tym samym działał z zamiarem bezpośrednim kierunkowym postąpienia z cudzą rzeczą, tak jakby był jej właścicielem, miał świadomość swojego przestępczego działania. Nie zwrócił posiadanych akcji (...) pomimo takiego żądania.

Z uwagi na wartość szkody przekraczała kwotę 200 000 zł, oskarżony dopuścił się również przestępstwa kwalifikowanego z art. 294 § 1 k.k.

Na działanie oskarżonego składało się wiele zachowań, w związku z tym działał on również w warunkach art. 12 § 1 k.k.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☒

1.5.  Umorzenie postępowania

2

J. W.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Sąd uznał, że w przypadku czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt. 2 aktu oskarżenia zachodzi powaga rzeczy osądzonej i umorzył postępowanie na podstawie art. 17 § 1 k.p.k. Powyższy zarzut obejmował przywłaszczenie przez oskarżonego środków, które zostały zdeponowane na jego rachunku inwestycyjnym po sprzedaży 43 000 akcji (...) w dniu 29 sierpnia 2006 r. za kwotę 4 291 400 zł. Powyższe środki zostały następnie zabezpieczone w postępowaniu karnym, a także cywilnym. Po zwolnieniu tych środków przez komornika, oskarżony wypłacił je: w dniu 24 stycznia 2008 r. dokonał wypłaty kwoty 40 000 zł, w dniu 25 stycznia 2008 r. dokonał wypłaty kwoty 2 000 000 zł, w dniu 28 stycznia 2008 r. dokonał wypłaty kwoty 2 243 251,33 zł. Powyższe jednoznacznie wynika z analizy historii rachunku inwestycyjnego w (...).

W dniu 3 kwietnia 2009 r. do Sądu Okręgowego w Warszawie wpłynął subsydiarny akt oskarżenia, w którym J. G. zarzucił J. W. przywłaszczenie w dniu 29 sierpnia 2006 r. powierzonych mu 53 000 akcji Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w Ł. o wartości 4 290 802,26 zł. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie XII Wydział Karny z dnia 8 listopada 2017 r. oskarżony został uznany za winnego tego, że w dniu 1 września 2006 r. w W. przywłaszczył powierzone mu przez J. G. środki pieniężne w wysokości nie mniejszej niż 2 000 000 zł, stanowiące część kwoty na polecenie (...) na jego konto w (...) Bank (...) pochodzącej ze sprzedaży akcji (...) SA, którą to kwotę następnie J. W. przejął na własny rachunek bankowy w (...) z siedziba w W., a następnie wymienioną mu powierzoną kwotę przeznaczył, zgodnie z rozporządzeniem J. G., na zakup 53 000 akcji Przedsiębiorstwa (...) SA z siedzibą w Ł., a które to akcje następnie sprzedał bez wiedzy i woli J. G., zlecając w dniu 29 sierpnia 2006 r. ich sprzedaż, a w dniu 1 września 2006 r. złożył polecenie przelewu tej kwoty na swój rachunek bankowy w (...) tj. czynu z art. 294 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i skazany na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby. Jednocześnie został zobowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 2 000 000 zł w terminie 2 lat od uprawomocnienia się wyroku. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 3 lipca 2018 r. sygn. akt II K 139/18 powyższy wyrok został zmieniony poprzez ustalenie, że J. W. przywłaszczył powierzone mu 43 000 akcji Przedsiębiorstwa (...) SA z siedzibą w Ł., zaś zobowiązanie określone w pkt III wyroku dotyczy częściowego naprawienia szkody. W pozostałej części wyrok został utrzymany w mocy.

W ocenie sądu oba zarzuty dotyczą zatem przywłaszczenia tego samego przedmiotu przestępstwa w ramach tego samego zdarzenia historycznego. Oskarżony, skoro został skazany za przywłaszczenie 43 000 akcji (...) i z tego tytułu zobowiązany do częściowego naprawienia szkody, a zatem zwrotu części wartości przywłaszczonych akcji, to nie może przeciwko niemu toczyć się postępowanie za przywłaszczenie kwoty wynikającej ze sprzedaży tych akcji. Skoro sprzedaż akcji i uzyskanie z tego tytułu zapłaty stanowiło przejaw postąpienia z rzeczą jak właściciel, zdarzenie polegające na wypłacicie tych środków nawet w okresie późniejszym nie jest odrębnym zdarzeniem historycznym.

☒

1.6.  Uniewinnienie

1

J. W.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Sąd uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowody nie potwierdził, aby oskarżony J. W. przywłaszczył powierzone mu przez J. G. na podstawie ustnej umowy powiernictwa rzeczy ruchome w postaci środków finansowych, to jest polskich pieniędzy, wpłaconych i znajdujących się na koncie bankowym o numerze (...) ( (...)), prowadzonym przez (...) Bank (...) Spółka akcyjna z siedzibą w W. - (...) - w łącznej kwocie 1 572 299,14 złotych, stanowiących mienie wielkiej wartości, w ten sposób, że dokonywał bez wiedzy i zgody J. G. oraz wbrew jego woli wypłat gotówkowych z wyżej wskazanego rachunku bankowego, jako wypłat własnych oraz przelewów na własny rachunek. W tej części zeznania pokrzywdzonego nie zostały uznane przez sąd za wiarygodne w świetle zasad logiki, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Nie korespondują one także z całokształtem transakcji na tym rachunku oraz okresem jego funkcjonowania, w tym datą jego zamknięcia. Sąd uznał bowiem, że niewiarygodnym jest, aby inwestor pokroju J. G. nie kontrolował własnych środków pieniężnych, zwłaszcza że w tym czasie je inwestował, zaś zamknięcie rachunku nastąpiło po ostatniej wypłacie na jego rzecz środków, w okresie, gdy jego relacje z J. W. były prawidłowe.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. W.

3 i 5

3 i 4

Uznając winę oskarżonego w zakresie popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt 3 i 4 aktu oskarżenia, sąd przyjmując za podstawę skazania art. 294 § 1 k.k. wymierzył mu za każdy z tych czynów karę 1 roku pozbawienia wolności. Sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynów z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości, był adekwatny do stopnia winy i osiągnął cele zapobiegawcze i wychowawcze. Z okoliczności wpływających obciążająco na wymiar kary sąd uwzględnił stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynów. Stopień winy oskarżonego Sąd uznał za wysoki. Występki, których dopuścił się oskarżony, co wynika z samej ich istoty, są przestępstwem umyślnym popełnianym z zamiarem bezpośrednim. Oskarżony działał z zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowej, bowiem wartość akcji stanowiła istotną kwotę zasilającą jego majątek. Oskarżony przez długi okres czasu deklarował rozliczenie z pokrzywdzonym, co sąd uznał – w świetle jego zachowania – jako próbę przewlekania i zwodzenia pokrzywdzonego. Miał pełną świadomość swojego przestępczego działania, wykorzystał wartości majątkowe, które nie stanowiły jego własności i nie mógł nimi swobodnie rozporządzać, tym bardziej na własny użytek. Przy wymiarze kary sąd baczył, aby orzeczona kara była adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu. W ocenie sądu stopień ten uznać należy za wysoki. Sąd podzielił stanowisko, że przestępstwa przeciwko mieniu należą do kategorii najgroźniejszych społecznie przestępstw. Skierowane są bowiem przeciwko jednemu z podstawowych dóbr chronionych prawem, jakim jest mienie, własność, a więc przeciwko dobru, które w gradacji dóbr chronionych prawem usytuowane jest tuż za ludzkim życiem i zdrowiem. W przypadku czynów zarzucanych oskarżonemu stopień społecznej szkodliwości dodatkowo zwiększał i determinował rozmiar szkody wyrządzonej przez oskarżonego. Ustalając społeczną szkodliwość czynów, sąd miał na uwadze także okoliczności ich popełnienia i sposób działania oskarżonego. Działanie oskarżonego było ukierunkowane na wyrządzenie szkody w majątku pokrzywdzonego. Okoliczności te wskazują na negatywną motywację oskarżonego. Z okoliczności wpływających łagodząco na wymiar kary Sąd uwzględnił niekaralność oskarżonego w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów. Aczkolwiek obecnie oskarżony został skazany za przywłaszczenie 43 000 akcji (...), to czyny objęte wyrokiem dotyczą przestępstw popełnionych przez oskarżonego w zbliżonym czasie i stanowią dalszy ciąg jego przestępczego działania na szkodę J. G.. W chwili obecnej Sąd zarządził wobec oskarżonego wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności w sprawie XII K 19/12 z uwagi na niewywiązanie się z obowiązku naprawienia szkody. Nie zmienia to jednak przekonania, że popełnione przez oskarżonego przestępstwa miały charakter incydentalny w jego życiu, wynikający z chęci łatwego wzbogacenia się. Poza tym prowadzi on spokojny i ustabilizowany tryb życia.

Dlatego też w ocenie Sądu wymierzone kary pozbawienia wolności pozostające w dolnych granicach ustawowego zagrożenia są karami adekwatnymi w zakresie osiągnięcia celów prewencji indywidualnej, jak i generalnej.

J. W.

4 i 6

3 i 4

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek częściowego naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym w pkt. 3 i 4 aktu oskarżenia przez zapłatę na rzecz J. G. w stosunku do każdego z tych czynów kwoty po 250 000 zł. Sąd uznał, że wywiązanie się z tego obowiązku we wskazanej wysokości będzie realne i umożliwili oskarżonemu choć częściowe zrekompensowanie poniesionej przez pokrzywdzonego szkody, co należy uznać za priorytet.

J. W.

7

3 i 4

Są wymierzył oskarżonemu karę łączna przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. w wymiarze 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności. Sąd wymierzając karę łączną kierował się bliskością przedmiotową i podmiotową popełnionych przestępstw, nieodległym czasem ich popełnienia. W ocenie sądu tak wymierzona kara łączna, jak również obowiązek naprawienia szkody przez oskarżonego, odniesie pożądane cele wychowawcze i zapobiegnie w przyszłości przestępczym działaniom oskarżonego. Wymiar kary winien uświadomić oskarżonemu, iż należy przestrzegać ustalonego porządku prawnego oraz że popełnianie czynów zabronionych spotyka się ze sprawiedliwą karą. W ocenie sądu wymierzona kara jest adekwatna do postawy oskarżonego, w tym braku krytycyzmu co do popełnionych czynów.

J. W.

8

3 i 4

Biorąc pod uwagę postawę oskarżonego, w tym niekaralność w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia, sąd skorzystał z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary na okres lat 2 próby. Ustalając okres próby sąd kierował się stopniem pewności prognozy kryminologicznej względem oskarżonego. Nadto sąd uznał, że kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania umożliwi oskarżonemu częściowe naprawienie szkody.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd zastosował wobec oskarżonego ustawę w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. jako najkorzystniejszą dla oskarżonego, bowiem umożliwiającą warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności, jak również wymierzenie kar jednostkowych pozbawienia wolności w dolnej granicy. Obecne zgodnie z art. 57b k.k. wymiar kary jednostkowej orzeka się w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrozenia do podwójnej wysokości górnej granicy ustawowego zagrożenia.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd nie obciążył oskarżonego kosztami postępowania, biorąc pod uwagę, że w świetle nałożonego obowiązku naprawienia szkody w niniejszej sprawie, jak również w sprawie XII K 19/12, uiszczenie ich byłoby utrudnione.

1Podpis