Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 75/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

T. G. (1)

W nocy z 8 na 9 września 2022 roku w miejscowości O. przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci pieniędzy w kwocie 2 110 złotych na szkodę J. P. (1) poprzez użycie wobec pokrzywdzonej przemocy w postaci popchnięcia i przewrócenia na podłogę, uderzania pięściami po twarzy, głowie i klatce piersiowej, a następnie zakneblowania jej ust papierami, skrepowania rąk i nóg taśmą klejącą oraz posługiwanie się nożem poprzez przyłożenie go do szyi pokrzywdzonej, czym spowodował u pokrzywdzonej obrażenia ciała w postaci krwiaka w okolicy kości jarzmowej, złamania przednich odcinków żeber od III. do VI. po stronie prawej, otarć naskórka w okolicy szczęki i żuchwy, zasinień w obrębie szczęki i żuchwy, otarć naskórka w obrębie kolana lewego, zasinienia w okolicy lewego oczodołu, zasinień w obrębie obu przedramion, obrzęku tkanek miękkich w obrębie przedramion, zasinienia w obrębie klatki piersiowej i zasinienia w obrębie prawego kolana, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres przekraczający 7 dni, przy czym czynu tego dopuścił się, będąc uprzednio skazanym w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k. i w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 1 roku kary pozbawienia wolości, tj. o czyn z art. 280 § 2 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

We wrześniu 2022 r. T. G. (1) i A. O. wykonywali drobne prace w postaci rąbania drewna na rzecz J. P. (1), odpłatnie za kwotę ok. 100 zł, na terenie jej posesji przy ul. (...) we wsi O.. W nocy z 08.09.2022 r. na 09.09.2022 r. T. G. (1) udał się do domu J. P. (1) celem uzyskania pieniędzy. Dostał się on tam przez okno zewnętrzne pokoju, w którym uprzednio wybił szybę, natomiast okno wewnętrzne otworzył. Hałas usłyszała J. P. (1). O. drzwi od sypialni, aby zobaczyć, co się dzieje, i zobaczyła sprawcę ubranego na ciemno i w materiałowej masce na twarzy, wchodzącego przez okno. W rękach miał on nóż o ostrzu długości około 10 cm. T. G. (1) popchnął J. P. (1) w kierunku sypialni, z której ta wychodziła, przewrócił ją na podłogę, usiadł na niej, a następnie zaczął uderzać ją pięściami po twarzy, głowie i po klatce piersiowej. Ponadto zakneblował jej usta papierami, jako że pokrzywdzona pytała go, dlaczego ją bije i kim jest, a także skrępował jej ręce i nogi pomarańczową taśmą klejącą. T. G. (1) przykładał nadto do szyi pokrzywdzonej nóż, powtarzając, iż chce pieniędzy. Ponieważ J. P. (1) nie wskazała mu miejsca, w którym przechowywała pieniądze, oskarżony wstał i poszedł ich szukać w drugim pokoju. W tym czasie pokrzywdzona oswobodziła się, przeszła do drugiego pokoju i zobaczyła, że T. G. (1) przeszukuje kredens. Znalazł w nim kopertę z kwotą 2110 zł. Pieniądze wyjął, a kopertę rzucił na łóżko. Następnie zagroził pokrzywdzonej, iż jeśli zawiadomi o zdarzeniu Policję, wówczas wróci i ją zabije, po czym kazał otworzyć sobie drzwi wyjściowe. Kiedy pokrzywdzona to zrobiła, sprawca wyszedł.

Po zdarzeniu pokrzywdzona zadzwoniła do swojego bratanka P. B.. P. B. zawiózł ją do szpitala. Na miejscu okazało się, że pokrzywdzona ma złamane cztery żebra (przednie odcinki żeber od III do VI po stronie prawej), krwiak w okolicy kości jarzmowej, otarcia naskórka w okolicach szczęki i żuchwy, zasinienia w obrębie szczęki i żuchwy, otarcia naskórka w obrębie kolana lewego, zasinienie w okolicy lewego oczodołu, zasinienia w obrębie obu przedramion, obrzęk tkanek miękkich w obrębie obu przedramion, zasinienie w obrębie klatki piersiowej, zasinienie w obrębie prawego kolana. Następstwa ww. obrażeń spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na czas przekraczający 7 dni. Pokrzywdzona powiedziała lekarzom, że upadła sama, zakazała bratankowi zawiadomienia Policji, ponieważ obawiała się spełnienia groźby przez oskarżonego. Ten poinformował jednakże lekarza o zdarzeniu.

Zeznania J. P. (1) (częściowo)

k. 2-4 t. I, k. 450-453 t. III

Zeznania P. B. (częściowo)

k. 7-9 t. I, k. 439v-440v t. III

Protokół oględzin miejsca

k. 11-13 t. I

Protokół oględzin osoby wraz z dokumentacją fotograficzną

k. 17-22 t. I

Opinia sądowo-lekarska

k. 25-29 t. I

Wyjaśnienia T. G. (1) (częściowo)

k. 237-238 t. II, k. 439v t. III

Dokumentacja fotograficzna

k. 56-63 t. I

Notatki urzędowe

k. 153-154 t. I

Protokół oględzin osoby

k. 205-207 t. II

Opinia z badań DNA

k. 267-271 t. II, k. 326-330 t. II

T. G. (1) popełnił czyn w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 1 roku kary pozbawienia wolości, będąc uprzednio skazanym w warunkach art. 64 § 1 k.k.

Wydruk z bazy Osadzony

k. 213-219 t. II

Dane o karalności

k. 241-249 t. II

Odpisy wyroków

k. 276-300 t. II

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

2

T. G. (1)

W dniu 7 grudnia 2022 r. w miejscowości O. przy ul. (...), używając przemocy w postaci złapania za tułów, uderzania po głowie i ciele oraz wykręcania kciuka wobec J. P. (1) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1 800 złotych na szkodę pokrzywdzonej, czym spowodował obrażenia J. P. (1) w postaci obrzęku tkanek miękkich kciuka lewego skutkujące naruszeniem czynności narządu ciała na okres nieprzekraczający 7 dni, przy czym czynu tego dopuścił się, będąc uprzednio skazanym w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k. i w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 1 roku kary pozbawienia wolości, tj. o czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

We wrześniu 2022 r. T. G. (1) i A. O. wykonywali drobne prace w postaci rąbania drewna na rzecz J. P. (1), odpłatnie za kwotę ok. 100 zł, na terenie jej posesji przy ul. (...) we wsi O.. W dniu 07.12.2022 r. wieczorem T. G. (1), któremu – wedle jego zeznań – „zabrakło finansów”, udał się do domu J. P. (1) celem uzyskania ilości pieniędzy. Oskarżony udał się do ww. domu od tyłu (od strony rzeki), po czym wszedł na posesję. Podstawił pod okno budę dla psa, wybił szybę w ganku, wyłamał zamek w drzwiach między gankiem a kuchnią i tą drogą wszedł do środka. Złapał leżącą w łóżku pokrzywdzoną za tułów, zaczął uderzać ją po głowie i ciele, wykręcał jej kciuk, powodując obrzęk tkanek miękkich kciuka lewego i naruszenie czynności narządu ciała ma okres nieprzekraczający 7 dni. T. G. (1) zażądał od pokrzywdzonej pieniędzy, następnie udał się do drugiego pokoju i zaczął szukać ich w kredensie. Gdy ich nie znalazł, wrócił do pokrzywdzonej do jej sypialni i zaczął przeszukiwać szafę. Znalazł kopertę z kwotą 1800 zł, następnie pieniądze zabrał, kopertę zostawił i wyszedł przez drzwi, które pokrzywdzona mu otworzyła. T. G. (1) ubrany był wtedy w ciemne ubrania, miał na sobie buty, w których został później zatrzymany. Pokrzywdzona podarła pozostawioną kopertę i wyrzuciła. Po zdarzeniu skontaktowała się z bratankiem P. B., który zawiadomił Policję. Pokrzywdzona została zabrana do szpitala.

Wyjaśnienia T. G. (1) (częściowo)

k. 237-238 t. II, k. 439v t. III

Zeznania J. P. (1) (częściowo)

k. 111-112 t. I, k. 450-453 t. III

Protokół oględzin miejsca

k. 89-90 t. I

Opinia sądowo-lekarska

k. 186-189 t. I

Dokumentacja fotograficzna

k. 97-108 t. I, k. 130-146 t. I

Notatki urzędowe

k. 153-154 t. I

Protokół przeszukania

k. 198-200 t. I

Protokół oględzin osoby

k. 205-207 t. II

Protokół oględzin rzeczy

k. 209-211 t. II

Zeznania P. B.

k. 440-440v t. III

T. G. (1) popełnił czyn w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 1 roku kary pozbawienia wolości, będąc uprzednio skazanym w warunkach art. 64 § 1 k.k.

Wydruk z bazy Osadzony

k. 213-219 t. II

Dane o karalności

k. 241-249 t. II

Odpisy wyroków

k. 276-300 t. II

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.2.

T. G. (1)

Czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. (jak w 1.1.2.).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Naprawianie przez oskarżonego siekiery pomarańczową taśmą klejącą.

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 439v

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.-1.1.2.

Wyjaśnie-nia T. G. (2)-kowskiego (częściowo)

Na uznanie za wiarygodne zasługują te wyjaśnienia oskarżonego, w których opisuje on fakt pomocy przy rąbaniu drewna oraz ogólny przebieg zdarzenia z grudnia 2022 r., oprócz fragmentów, o których mowa w punkcie 2.2. niniejszego uzasadnienia. W pozostałej części wyjaśnienia oskarżonego są logiczne, spójne i korespondują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

1.1.1.-1.1.2.

Zeznania J. P. (1) (częściowo)

Pokrzywdzona w chwili czynów miała 93 lata, obecnie ma 94. Sąd w toku jej bezpośredniego przesłuchania zauważył, że jest ona osobą spokojną, nastawioną pozytywnie do – jej zdaniem – sprawców czynów, logicznie myśląca pomimo bardzo skromnych warunków życiowych i podeszłego wieku, budującą piękne zdania. Z drugiej jednak strony da się dostrzec pewną jej nieporadność, niepewność, rozkojarzenie. Sama się ocenia jako osobę mającą problemy z pamięcią. Z tych względów jej zeznania mogą stanowić wiarygodny materiał dowodowy, ale nie każde jej twierdzenie jest zgodne z faktami. Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonej w całości oprócz fragmentów, o których mowa w punkcie 2.2. niniejszego uzasadnienia.

1.1.1.-1.1.2.

Zeznania P. B.-go (częściowo)

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka w całości oprócz fragmentów, o których mowa w punkcie 2.2. niniejszego uzasadnienia. W pozostałej części zeznania świadka są logiczne, spójne i korespondują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

1.1.1.-1.1.2.

Opinie biegłych wymienione w 1.1.

Na uznanie za w pełni wiarygodne zasługują opinie biegłych, albowiem w wyczerpujący sposób przedstawili oni przebieg i wyniki badań medycznych. Opinie zostały sporządzone zgodnie z wymogami określonymi w art. 202 k.p.k., przez osoby o niekwestionowanym poziomie wymaganej wiedzy specjalistycznej, w sposób fachowy, wszechstronny i logiczny.

1.1.1.-1.1.2.

Pozostała dokumentacja wymieniona w 1.1.

Na uznanie za wiarygodne co do ich treści, formy oraz legalności sporządzenia zasługują dowody z ujawnionych w sprawie dokumentów, m.in. protokołów oględzin czy dokumentacji fotograficznej. Dokumenty zostały sporządzone zgodnie z przepisami prawa. Ich treść nie budziła wątpliwości ani stron, ani Sądu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.-1.1.2.

Wyjaśnienia T. G. (2)-skiego (częściowo) k. 237-238 t. II, k. 338 t. II, k. 439v t. III

Za niewiarygodne uznać należy wyjaśnienia oskarżonego, wedle których w czasie popełnienia czynu 2 nie użył wobec pokrzywdzonej J. P. (1) przemocy, nawet jej nie dotknął, a jedynie krzyknął, aby oddała pieniądze, co ta zrobiła dobrowolnie. W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, iż wobec pokrzywdzonej użyto siły. Wskazują na to nie tylko jej zeznania, ale też opinia sądowo-lekarska. W obu dowodach jest mowa o obrażeniach kciuka. Oskarżony wskazał też, że uciekł tą samą drogą, którą dostał się do mieszkania, jednak jak wynika z zeznań pokrzywdzonej, w obu przypadkach modus operandi był taki sam – sprawca najpierw włamywał się do domu przez okno, następnie stosował przemoc wobec pokrzywdzonej i szukał pieniędzy w kredensie, po czym żądał wypuszczenia go przez drzwi wejściowe.

Niewiarygodne są także zeznania, zgodnie z którymi DNA oskarżonego znalazło się na pomarańczowej taśmie klejącej ujawnionej podczas oględzin mieszkania po napadzie we wrześniu 2022 r. w ten sposób, że oskarżony przy użyciu tej taśmy naprawiał wcześniej siekierę służącą do rąbania drewna. Jak wynika zarówno z zeznań pokrzywdzonej, jak i P. B., żadne z nich nie kupiło tej taśmy ani nie naprawiało nią siekiery, czy też nie zlecało tego innym osobom. Jak przyznała pokrzywdzona, w przypadku zniszczenia siekiery odrywano ostrze od trzonka i wymieniano zepsutą część. Pokrzywdzona nie przypomniała sobie ani jednego przypadku, w którym byłoby inaczej, tj. mocowano by trzonek przy użyciu taśmy. Wyjaśnienia, jakoby oskarżony nie popełnił zatem czynu z punktu 1, w sytuacji, gdy badania DNA ujawniły obecność jego śladów na znalezionej taśmie, nie mogą być zatem uznane za wiarygodne. W ocenie sądu wyjaśnienia te stanowią realizowaną przez oskarżonego linię obrony, mającą na celu zmniejszenie odpowiedzialności prawnokarnej.

1.1.1.-1.1.2.

Zeznania J. P. (1) (częściowo) k. 2-4 t. I, k. 111-112 t. I, k. 450-453 t. III

Sąd uznał za niewiarygodne zeznania pokrzywdzonej w zakresie, w jakim stwierdziła, że napadów we wrześniu i w grudniu 2022 r. dokonali dwaj różni sprawcy. Pokrzywdzona zeznawała różnorodnie - że jeden z nich był młodszy, drugi starszy; jeden wyższy, drugi niższy; jeden szczuplejszy, a drugi grubszy. Zdaniem sądu, pokrzywdzona dokonała błędnej oceny, że każde z przestępstw popełnił inny sprawca, a następnie do tej tezy dostosowywała – za każdym razem odmiennie – swoje zeznania odnośnie różnic pomiędzy dwoma mężczyznami. Należy zauważyć, że pokrzywdzona, jak sama przyznała, nie potrafiłaby rozpoznać sprawcy po głosie. Nie widziała też jego twarzy zasłoniętej maską (czyn I) czy kominiarką (czyn II). Na skutek dynamiki wydarzeń, emocji i przemieszczania się sprawcy, nie miała możliwości precyzyjnego ustalenia jego tuszy czy wzrostu, a już na pewno wieku. Ponadto oba zdarzenia były krótkie i przedzielone okresem trzech miesięcy. Wyżej omówione twierdzenia pokrzywdzonej stoją w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym – w szczególności z materiałem biologicznym oskarżonego pozostawionym na taśmie, którą była krępowana.

Z uwagi na 1) bezsprzeczny kontakt oskarżonego z tą taśmą; 2) podanie przez niego absolutnie nieprzekonujących wyjaśnień na okoliczność pojawienia się jego DNA na taśmie – stojących w sprzeczności z zeznaniami P. B. i pokrzywdzonej; 3) podobny sposób działania podczas obu przestępstw i zupełnie nieprzekonujące, sprzeczne zeznania pokrzywdzonej na okoliczność rzekomych różnic między „dwoma sprawcami”, sąd dokonał ustalenia, że obu czynów dokonał ten sam mężczyzna, czyli oskarżony T. G. (1).

Pokrzywdzona w ostatnich swoich zeznaniach stwierdziła, że nie pamięta już, czy oskarżony posiadał przy sobie nóż. Jak jednak sama przyznała, przy udzielaniu wcześniejszych zeznań pamiętała wszystko lepiej – ma bowiem problemy z pamięcią, co wiąże się z jej wiekiem. Zważyć należy, że w pierwszych zeznaniach opisywała ona nawet ów nóż, mówiła szczegółowo o długości jego ostrza. Bardziej wiarygodne są zatem zeznania, jakich udzieliła w niedługim czasie po zdarzeniu. Z tego względu sąd dokonał ustalenia, że w trakcie pierwszego czynu oskarżony posługiwał się nożem.

1.1.1.-1.1.2.

Protokół zatrzymania T. G. (2)-skiego k. 195 t. I, k. 226 t. II, stwierdzenie tożsamości k. 197 t. I

Sąd stwierdził, że niniejsze dowody nie mają znaczenia dla ustalenia faktów, jako że dotyczą one jedynie wcześniejszych poszukiwań oskarżonego, ustalania jego tożsamości, a nie merytorycznie jego zarzutów. Nie są to dowody, które mogłyby świadczyć czy to na korzyść, czy to na niekorzyść T. G. (1).

1.1.1.-1.1.2.

Protokół przeszukania osoby k. 201-203 t. II, protokół zatrzymania rzeczy k. 221-223 t. II, protokół oględzin rzeczy k. 224-225 t. II

Sąd uznał, że wskazane dowody nie mają znaczenia dla ustalenia faktów, ponieważ w pamięci telefonu nie stwierdzono treści mogących mieć związek z prowadzonym postępowaniem, a więc dowodów, które mogłyby świadczyć na korzyść lub niekorzyść oskarżonego. Na podstawie niniejszych dowodów nie można stwierdzić winy T. G. (1) (czy też jej wykluczyć) ani decydować o fakcie dokonania lub niedokonania przez niego zarzucanych mu czynów.

1.1.2.

Opinia z badań daktyloskopijnych k. 301-302 t. II

Sąd uznał wskazany dowód za niemający znaczenia dla ustalenia faktów w sprawie, ponieważ odwzorowania linii papilarnych ujawnione w trakcie oględzin nie nadawały się do identyfikacji ze względu na brak wystarczającej liczby cech szczególnych. Na podstawie niniejszego dowodu nie można stwierdzić winy T. G. (1) (czy też jej wykluczyć) ani decydować o fakcie dokonania lub niedokonania przez niego zarzucanych mu czynów.

1.1.1.-1.1.2.

Zeznania P. B. (częściowo) k. 439v t. III

Sąd uznał zeznania świadka za niewiarygodne w zakresie, w jakim powiedział on, że pierwszy napad na jego ciotkę, tj. J. P. (2), miał miejsce w miesiącu październiku. Z akt sprawy w sposób jednoznaczny wynika, ze zdarzenie to miało miejsce we wrześniu. Pomyłka świadka wynika z upływu czasu i nie ma wpływu na wiarygodność reszty jego zeznań.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

T. G. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 280 § 1 podlega karze ten, kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Natomiast w myśl art. 280 § 2 k.k. (typ kwalifikowany przestępstwa z art. 280 § 1 k.k.) surowszej karze podlega, kto dokonuje rozboju z art. 280 § 1 k.k., posługując się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem. Przedmiotem ochrony powyższego przepisu (tj. art. 280 k.k.) jest mienie, zdrowie, wolność i nietykalność cielesna człowieka. Rozbój jest przestępstwem niezależnie od wartości przedmiotu kradzieży. We wszystkich typach jest on przestępstwem umyślnym, kierunkowym; można go popełnić tylko w zamiarze bezpośrednim. Należy mieć także na uwadze, iż pojęcie posługiwania się ma znaczenie szersze niż pojęcie używania. Sprawca niekoniecznie musi zatem wykorzystać przedmiot, wystarczy, jeżeli pokaże go pokrzywdzonemu.

Jak wskazuje przepis art. 157 § 1 k.k., kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Przepis ten usytuowany został zatem pomiędzy uszczerbkiem z art. 157 § 2 k.k., tj. uszczerbkiem trwającym nie dłużej niż 7 dni, a tzw. ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu z art. 156 § 1 k.k., tj. m.in. pozbawieniem wzroku, słuchu, innym ciężkim kalectwem.

Zgodnie natomiast z art. 11 § 2 k.k. jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Jest to instytucja tzw. kumulatywnego zbiegu przepisów.

Zgodnie z treścią art. 64 § 2 k.k., jeżeli sprawca uprzednio skazany w warunkach określonych w § 1 lub art. 64a, który odbył łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary popełnia ponownie umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwo zgwałcenia, rozboju, kradzieży z włamaniem lub inne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia, sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Jest to instytucja tzw. multirecydywy.

W związku z powyższym nie ulega wątpliwości, iż oskarżony T. G. (1) swoim działaniem wypełnił znamiona przestępstwa rozboju z kwalifikowanym typem z art. 280 § 2 k.k. Oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 2110 zł, używając wcześniej w stosunku do pokrzywdzonej J. P. (1) przemocy w postaci popchnięcia i przewrócenia na podłogę, uderzania pięściami po twarzy, głowie i klatce piersiowej, a następnie zakneblowania jej ust papierami, skrepowania rąk i nóg taśmą klejącą. Oskarżony wyciągnął ponadto nóż i przyłożył go do szyi pokrzywdzonej. Oskarżony żądał od J. P. (1) pieniędzy, użył wobec niej przemocy, a następnie pieniądze te ukradł. W swoim działaniu oskarżony był agresywny, wzbudzał w pokrzywdzonej strach swoim gwałtownym postępowaniem, groził, że ją zabije, jeśli wezwie Policję. Ryzyko naruszenia zdrowia pokrzywdzonej przez oskarżonego (lub nawet pozbawienia jej życia) było bardzo realne.

Obrażenia, jakich doznała pokrzywdzona, poskutkowały naruszeniem funkcji narządu ciała na okres powyżej 7 dni, na co wskazuje w sposób jednoznaczny opinia sądowo-lekarska.

Czyny oskarżonego wyczerpują znamiona określone w więcej niż dwóch przepisach kodeksu karnego.

T. G. (1) popełnił czyn z art. 280 § 2 k.k., opisany szczegółowo wyżej, w warunkach multirecydywy. Oskarżony odbył karę pozbawienia wolności powyżej 6 miesięcy za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. do 08.04.2018 r., więc popełnił przestępstwo podobne w ciągu 5 lat od odbycia orzeczonej kary (wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 04.02.2014 r., sygn. akt VIII K 219/13).

W związku z powyższym sąd przypisał oskarżonemu taki czyn, jak wskazano w wyroku.

☒

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II

T. G. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 280 § 1 podlega karze ten, kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Przedmiotem ochrony powyższego przepisu jest mienie, zdrowie, wolność i nietykalność cielesna człowieka. Rozbój jest przestępstwem niezależnie od wartości przedmiotu kradzieży. We wszystkich typach jest on przestępstwem umyślnym, kierunkowym; można go popełnić tylko w zamiarze bezpośrednim.

Zgodnie z treścią art. 64 § 2 k.k., jeżeli sprawca uprzednio skazany w warunkach określonych w § 1 lub art. 64a, który odbył łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary popełnia ponownie umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwo zgwałcenia, rozboju, kradzieży z włamaniem lub inne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia, sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Jest to instytucja tzw. multirecydywy.

W związku z powyższym nie ulega wątpliwości, iż oskarżony T. G. (1) swoim działaniem wypełnił znamiona przestępstwa rozboju z art. 280 § 1 k.k. Oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 1800 zł, używając wcześniej w stosunku do pokrzywdzonej J. P. (1) przemocy w postaci złapania za tułów, uderzania po głowie i ciele oraz wykręcania kciuka. Oskarżony żądał od J. P. (1) pieniędzy, użył wobec niej przemocy, a następnie pieniądze te ukradł. W swoim działaniu oskarżony był agresywny, wzbudzał w pokrzywdzonej strach swoim gwałtownym postępowaniem. Ryzyko naruszenia zdrowia pokrzywdzonej przez oskarżonego było bardzo realne.

T. G. (1) popełnił czyn z art. 280 § 1 k.k., opisany szczegółowo wyżej, w warunkach multirecydywy. Oskarżony odbył karę pozbawienia wolności powyżej 6 miesięcy za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. do 08.04.2018 r., więc popełnił przestępstwo podobne w ciągu 5 lat od odbycia orzeczonej kary (wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 04.02.2014 r., sygn. akt VIII K 219/13).

Sąd dokonał zmiany w zakresie czynu zarzucanego oskarżonemu, polegającej na wyeliminowaniu z jego opisu faktu doprowadzenia J. P. (1) do stanu bezbronności wobec alternatywy rozłącznej w treści przepisu karnego.

W związku z powyższym sąd przypisał oskarżonemu taki czyn, jak wskazano w wyroku.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. G. (1)

I

1

Wymierzając oskarżonemu T. G. (1) karę, sąd kierował się zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego, w szczególności art. 53 k.k. Sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia winy i osiągnął swe cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Z okoliczności wpływających obciążająco na wymiar kary sąd uwzględnił znaczny stopień winy, jak i znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego. Oskarżony miał pełną świadomość swojego przestępnego działania; w momencie popełnienia czynu zabronionego miał niczym niezakłóconą możliwość podjęcia decyzji i zachowania się zgodnie z prawem. Nie zaszła żadna z okoliczności wyłączających winę czy też bezprawność czynu.

Wymierzając oskarżonemu karę 6 lat pozbawienia wolności, sąd miał na uwadze przede wszystkim, aby orzeczona kara była adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu. Oskarżony dokonał brutalnego rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia wobec starszej, samotnej kobiety na terenie wielkiej i pustej posesji. Z cała pewnością dla osiągnięcia swojego celu nie musiał używać noża, krępować pokrzywdzonej taśmą klejącą, ani powodować średnich obrażeń jej ciała. Bez skrupułów zabrał dużą – przy uwzględnieniu wysokości emerytur – kwotę pieniędzy.

Jednocześnie sąd miał na względzie właściwości i warunki osobiste oskarżonego, który był już uprzednio karany, a czynu dopuścił się w warunkach multirecydywy. Stopień winy oskarżonego też jest niewątpliwie wysoki.

Wymierzona kara jest zdaniem sądu adekwatna do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz spełni cele prewencji ogólnej i szczególnej, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

T. G. (1)

II

2

Wymierzając oskarżonemu T. G. (1) karę, sąd kierował się zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego, w szczególności art. 53 k.k. Sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia winy i osiągnął swe cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Z okoliczności wpływających obciążająco na wymiar kary sąd uwzględnił znaczny stopień winy, jak i znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego. Oskarżony miał pełną świadomość swojego przestępnego działania; w momencie popełnienia czynu zabronionego miał niczym niezakłóconą możliwość podjęcia decyzji i zachowania się zgodnie z prawem. Nie zaszła żadna z okoliczności wyłączających winę czy też bezprawność czynu.

Wymierzając oskarżonemu karę 4 lat pozbawienia wolności, sąd miał na uwadze przede wszystkim, aby orzeczona kara była adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu. Jednocześnie sąd miał na względzie właściwości i warunki osobiste oskarżonego, który był już uprzednio karany. Stopień winy oskarżonego jest niewątpliwie wysoki.

Wymierzona kara jest zdaniem sądu adekwatna do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz spełni cele prewencji ogólnej i szczególnej, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

T. G. (1)

III

1, 2

Sąd uznał, że wymierzona oskarżonemu kara łączna 8 lat pozbawienia wolności jest w pełni adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego przestępstw. Zgodnie z treścią art. 86§ 1 k.k. sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (w przypadku T. G. (1) powyżej 6 lat pozbawienia wolności) do ich sumy (do 10 lat pozbawienia wolności), nie przekraczając jednak 30 lat pozbawienia wolności. W świetle tych regulacji, w ocenie sądu, nie sposób uznać, aby kara łączna była nadmierna, niesprawiedliwa, bądź przekraczała stopień winy czy stopień społecznej szkodliwości popełnionych przestępstw.

T. G. (1)

V

1, 2

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd orzekł w stosunku do oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonej J. P. (1) kwoty 3910 złotych. Obowiązek ten ma na celu zaspokojenie pokrzywdzonej poprzez doprowadzenie do przywrócenia stanu majątkowego odpowiadającego temu, który miał miejsce przed popełnieniem czynów przestępnych przez T. G. (1). Nakładając na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody, sąd miał na względzie, iż omawiany środek jest instrumentem realizującym przede wszystkim funkcję kompensacyjną prawa karnego, zgodnie z którą zadaniem ww. gałęzi prawa jest nie tylko ochrona dóbr i ukaranie sprawcy ich naruszenia, lecz także zobowiązanie go do naprawienia szkody wyrządzonej innym osobom.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. G. (1)

IV

Mając na uwadze, że wobec T. G. (1) zastosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył na poczet orzeczonej wobec niego kary łącznej 8 lat pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania od 28 lutego 2023 r. o godz. 06:20 do 8 grudnia 2023 r.

T. G. (1)

VI

Na podstawie art. 44 § 2 k.k., sąd orzekł przepadek poprzez pozostawienie w aktach sprawy dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych Drz 118-119/23 na karcie 335 akt sprawy pod pozycją 1. (sznurek) oraz orzekł przepadek poprzez zniszczenie dowodu rzeczowego opisanego w powyższym wykazie pod pozycją 2. (taśma klejąca)

T. G. (1)

VII

Wobec stwierdzenia zbędności dla postępowania karnego dowodu rzeczowego opisanego w wykazie dowodów rzeczowych Drz 120/23 na karcie 336 akt sprawy (butów oskarżonego) sąd orzekł o zwróceniu ww. dowodu rzeczowego T. G. (1).

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII

O wynagrodzeniu za obronę z urzędu oskarżonego orzeczono na podstawie obowiązujących w tym zakresie przepisów - po uwzględnieniu treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 20 grudnia 2022 r. SK 78/21.

IX

Mając na uwadze aktualną sytuację życiową i majątkową oskarżonego, sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

6.  1Podpis