Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 marca 2023r. wydanym w sprawie sygnatura akt V GC 201/22 z powództwa T. B. (1) przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. o zapłatę, Sąd Rejonowy w Skierniewicach orzekł w następujący sposób:

1. oddalił powództwo,

2. zasądził od powoda T. B. (1) na rzecz pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 3.617 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

W dniu 19 maja 2023r. apelację od opisanego powyżej wyroku wniósł powód T. B. (1). Zaskarżył on wyrok Sądu Rejonowego w Skierniewicach w całości i sformułował względem niego następujące zarzuty:

1. naruszenie przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy t.j.:

a) art. 233 par. 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego polegające na niewłaściwej ocenie treści wiadomości e — mail z dnia:

•

31 sierpnia 2021 roku,

•

9 września 2021 roku,

•

13 września 2021 roku

i tym samym przyjęcie przez Sąd I instancji, że powód nie podjął próby organizacji w imieniu poszkodowanej najmu pojazdu zastępczego oraz, że jego działanie było pozorne, a także, że nie troszczył się w odpowiedni sposób o współpracę z Ubezpieczycielem w przedmiocie minimalizacji szkody

-

zwłaszcza skorzystania z „oferty” najmu przedstawionej przez pozwanego, w sytuacji gdy w rzeczywistości powód w treści korespondencji mailowej wyraźnie trzykrotnie wyartykułował potrzebę organizacji najmu pojazdu zastępczego i skierował do pozwanego w tym przedmiocie prośbę, a także monitował pozwanego w zakresie podmiany pojazdu zastępczego i pozostawał w gotowości do podmiany pojazdu zastępczego, ubezpieczyciel natomiast w całej rozciągłości pozostał bierny,

b.) art. 233 par. 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego polegające na niewłaściwej ocenie treści wiadomości e - mail z dnia 9 września 2021 roku przesłanej przez pozwanego do powoda i tym samym przyjęcie przez Sąd, że pozwany zaoferował poszkodowanej najem pojazdu zastępczego po wskazanej przez siebie - korzystnej stawce - zaś ta winna była na tę propozycję pozwanego przystać, w sytuacji gdy, w rzeczywistości pozwany nie przedstawił realnej, rzetelnej i weryfikowalnej oferty najmu pojazdu zastępczego, co więcej, nie przedstawił choćby weryfikowalnej informacji w przedmiocie najmu, bowiem zarówno w treści wiadomości jak i w załącznikach brak było jakiejkolwiek informacji o warunkach i zasadach na jakich miałby odbywać się najem,

c.) art. 233 par. 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego polegające na niewłaściwej ocenie treści krótkoterminowej umowy najmu z dnia 31 sierpnia 2021 roku i tym samym przyjęcie przez Sąd I instancji, że poszkodowana nie była zainteresowana najmem pojazdu zastępczego od ubezpieczyciela wyłącznie z uwagi na fakt, iż posiadała już pojazd zastępczy wynajęty u powoda, w sytuacji, gdy w rzeczywistości treść umowy wyraźnie określa zasady najmu pojazdu zastępczego, stawkę za jaką odbywa się najem, poszczególne części składowe warunków, zaś w świetle zeznań poszkodowanej okoliczności te miały dla niej znaczenie, pozwany zaś w żadnym zakresie nie przedstawił warunków i zasad na jakich miałby odbywać się najem, bowiem powoda zignorował, a w przypadku kontaktu z poszkodowaną nie zadał sobie choćby minimalnego trudu, ażeby wyjaśnić zasady usługi najmu,

d.) art. 233 par. 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego polegający na niewłaściwej i sprzecznej z logiką oraz wybiórczej ocenie zeznań poszkodowanej B. G. złożonych na rozprawie w dniu 8 marca 2023r. , których fragmenty zostały przytoczone w treści apelacji na karcie 94 i tym samym przyjęcie przez Sąd i instancji, że zeznania poszkodowanej są niewiarygodne, poszkodowana nie była w żadnym zakresie zainteresowana najmem pojazdu zastępczego od ubezpieczyciela, nie zależało jej na klasie pojazdu zastępczego, w sytuacji gdy, w rzeczywistości poszkodowana podjęła próby kontaktu z ubezpieczycielem, a co więcej warunki i zasady najmu były dla niej istotne, pojazd był zaś potrzebny do codziennych czynności i znaczenie miała klasa pojazdu zastępczego, a pozwany natomiast w chwili uzyskania informacji o fakcie, iż poszkodowana korzysta z pojazdu zastępczego, nie zaproponował podmiany (pomimo, iż posiadał kontakt do powoda i poszkodowanej i miał świadomość zapotrzebowania na podmianę, (na co wskazuje korespondencja mailowa wymieniona pomiędzy stronami) ani nie wyjaśnił poszkodowanej - konsumentce - że istnieję możliwość podmiany pojazdu, zaś w brak skorzystania z takowej usługi może stanowić brak współpracy w minimalizacji szkody po stronie poszkodowanej,

e.) art. 233 par. 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego polegający na niewłaściwej i sprzecznej z logiką oraz wybiórczej ocenie stanu faktycznego i przyjęcie, że ubezpieczyciel przedstawił ofertę wynajmu pojazdu zastępczego, a poszkodowana bez uzasadnionej przyczyny nie skorzystała z takiej oferty podczas gdy ubezpieczyciel nie zaoferował faktycznie podmiany pojazdu zastępczego, działał z opieszałością w zakresie kontaktu z poszkodowaną w sytuacji gdy już w dniu zgłoszenia szkody wiedział, że pojazd zastępczy jeździ, braku przekazania poszkodowanej informacji o konieczności minimalizacji szkody, braku pojazdów klasy nie niższej niż pojazd uszkodzony co winno skutkować przyjęciem, że poszkodowana nie przyczyniła się do zwiększenia szkody poprzez uzasadnione korzystanie z faktycznej oferty powoda,

f.) art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i tym samym przyjęcie przez Sąd I instancji, że to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia, iż informacje przedstawione przez pozwanego nie wykraczały poza zwykły informacyjny charakter, a także, iż ubezpieczyciel bądź podmioty z nim współpracujące odmówiły zorganizowania najmu zastępczego pojazdu dla poszkodowanej bądź zaoferowały je na mniej korzystnych warunkach niż powód, podczas gdy w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że stawka powoda jest stawką rynkową, oferta powoda była poszkodowanej znana, zaś to pozwany twierdził, że zaoferował organizację najmu pojazdu zastępczego, przy czym nie przytoczył on żadnych dowodów, które potwierdzałyby, że pojazd rzeczywiście zostałby wynajęty po wskazanej przez pozwanego stawce i na określonych przez pozwanego zasadach, przy czym rolą pozwanego było dokładne wykazanie warunków, zasad i regulaminu współpracy z asystorem,

g.) art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie przez Sąd I instancji, że pozwany był w stanie zaoferować najem pojazdu zastępczego po wskazanej przez siebie stawce, zaś poszkodowana nie była zainteresowana najmem za pośrednictwem asystorów pozwanego, w sytuacji gdy, w rzeczywistości pozwany nie załączył umów o współpracy łączących go z podmiotami współpracującymi, a zatem nie udowodnił, że korzysta z usług w/w asystorów, a ponieważ ubezpieczyciel jako taki nie jest w świetle powszechnie obowiązujących przepisów uprawiony do trudnienia się wynajmem pojazdów zastępczych, nie mógł samemu zorganizować takiej usługi, co więcej pozwany nie wykazał na jakich rzeczywiście zasadach i warunkach miałby odbywać się najem pojazdu zastępczego, a co za tym idzie nie wykazał jakie finalnie koszty, w jakiej wysokości i kto poniósłby je w przypadku skorzystania z „oferty pozwanego, a powód już w pozwie kwestionował powyższe okoliczności.

2. naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci:

a.) art. 361 par. 2 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, to jest brak zasądzenia należnej powodowi kwoty odszkodowania w pełnej wysokości, a tym samym naruszenie zasady pełnego odszkodowania podczas gdy powód wykazał zasadność stawki,

b.) art. 354 § 2 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie to jest przyjęcie przez Sąd I instancji, że poszkodowana i powód nie współdziałali z pozwanym w celu minimalizacji szkody, w sytuacji gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego obrazującego fakty mające odzwierciedlenie w rzeczywistości jednoznacznie wynika, że powód podjął w imieniu poszkodowanej daleko idące próby organizacji najmu pojazdu zastępczego, a także zabiegał o jego podmianę, zaś pozwany w całej rozciągłości pozostał bierny.

Mając na względzie opisane powyżej zarzuty powód wniósł o zmianę wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 21.898,64zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 5 grudnia 2021 roku do dnia zapłaty, a także o zmianę pkt. 2 wyroku i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Ponadto, powód wniósł o rozpoznanie sprawy na rozprawie i zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów w postępowaniu apelacyjnym.

W odpowiedzi na apelację z dnia 22 czerwca 2023r. pozwany wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja powoda okazała się bezzasadna. W ocenie Sądu Okręgowego zarzuty podniesione przez skarżącego nie zasługiwały na uwzględnienie. Rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji pozostaje w zgodzie z poczynionymi ustaleniami w zakresie stanu faktycznego sprawy i koresponduje ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Sąd Rejonowy w Skierniewicach w sposób prawidłowy i wyczerpujący przeprowadził postępowanie dowodowe w sprawie, dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, jak również zastosował właściwe przepisy prawa materialnego. W tym zakresie Sąd Okręgowy w pełni podziela argumentację faktyczną i prawną Sądu Rejonowego w Skierniewicach, a poczynione ustalenia faktyczne przyjmuje za własne. Zebrany w sprawie materiał dowodowy, został oceniony przez Sąd pierwszej instancji w granicach swobodnej oceny dowodów przewidzianej w treści art. 233 par. 1 k.p.c., zgodnie z regułami logicznego rozumowania i doświadczeniem życiowym. Sąd ten dokonał również trafnej interpretacji pozostałych przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie.

Z podniesionych w apelacji zarzutów, w pierwszej kolejności rozważenia wymagają zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania, gdyż poprawność zastosowania przepisów prawa materialnego może być oceniana jedynie w odniesieniu do stanu faktycznego ustalonego zgodnie z zasadami procedury cywilnej (por: uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 2 lipca 2004 roku, w sprawie II CK 409/03, opubl. Lex nr 148384).

Powód wskazywał, że Sąd Rejonowy dopuścił się naruszenia regulacji zawartej w treści art. 233 par. 1 k.p.c. W ocenie Sądu Okręgowego przypomnieć należy, że zastosowanie swobodnej oceny dowodów ma na celu ustalenie elementów podstawy faktycznej powództwa. Sąd musi bowiem przed rozstrzygnięciem o żądaniach strony ustalić czy twierdzenia o faktach znajdują podstawę w materiale dowodowym, czy też nie. Swobodna ocena dowodów pozwala zatem w przypadku sprzeczności wniosków płynących z przeprowadzonych dowodów, np. sprzecznych zeznań świadków jednym dać wiarę a innym odmówić waloru wiarygodności. Jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy z dwóch przeciwstawnych źródeł wiedzy o zdarzeniach faktycznych, Sąd ma prawo oprzeć swoje stanowisko, wybierając to, które uzna za bardziej wiarygodne, korzysta bowiem ze swobody w zakresie oceny dowodów. (tak SN w wyroku z dnia 31 marca 2004 r., III CK 410/02, opubl. L.). Wszechstronne rozważenie zebranego materiału oznacza zaś uwzględnienie wszystkich dowodów przeprowadzonych w toku postępowania oraz uwzględnienie wszystkich okoliczności towarzyszących przeprowadzaniu poszczególnych środków dowodowych, a mających znaczenie dla ich mocy i wiarygodności. (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 czerwca 2003 roku, V CKN 417/01, LEX nr 157326). W tym zakresie należy brać pod uwagę cały materiał sprawy. W wyniku swobodnej oceny dowodów Sąd dokonuje selekcji zebranego materiału pod kątem widzenia istotności poszczególnych jego elementów. Ponadto prawidłowa ocena zgromadzonych dowodów wymaga ich właściwej interpretacji. Przepis art. 233 par. 1 k.p.c. jest zatem naruszony, gdy ocena materiału dowodowego koliduje z zasadami doświadczenia życiowego lub regułami logicznego wnioskowania. W niniejszej sprawie taka sytuacja nie występuje. W ocenie Sądu Okręgowego należy zwrócić uwagę na następujące okoliczności, które powinny być brane pod uwagę przy analizie stanu faktycznego sprawy i ocenie zgromadzonego materiału dowodowego.

Po pierwsze, należy zwrócić uwagę na to, że powód T. B. (1) zajmuje się zawodowo wynajmem pojazdów. Okoliczność ta znajduje potwierdzenie w treści dokumentu urzędowego jakim jest wydruk z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (k. 11). Okoliczność ta nie była kwestionowana przez pozwanego w toku postępowania.

Po drugie, zwrócić należy również uwagę na to, że powód T. B. (1) na rozprawie apelacyjnej w dniu 25 marca 2024r. sam przyznał, że w toku swojej aktywności zawodowej miał doświadczenie we współpracy z branżą ubezpieczeniową. Okoliczność ta również nie była kwestionowana przez pozwanego (był on nieobecny na rozprawie apelacyjnej).

Dwie wskazane powyżej okoliczności prowadzą do wniosku, że ocena działań podejmowanych przez powoda T. B. (2) w związku z potrzebą organizacji najmu pojazdu zastępczego dla poszkodowanej powinna uwzględniać podwyższony miernik należytej staranności mający swoje źródło w treści art. 355 par. 2 k.c. Od osoby zajmującej się zawodowo najmem pojazdów zastępczych i mającej doświadczenie w branży ubezpieczeniowej można oczekiwać, że będzie podejmowała działania ukierunkowane na pozyskanie pojazdu zastępczego z należytą starannością.

Po trzecie, należy wskazać na stanowisko jakie wyraził Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały podjętej w dniu 24 sierpnia 2017r. w sprawie III CZP 20/17: „ Jeżeli istotne warunki wynajmu proponowanego przez ubezpieczyciela (we współpracy z przedsiębiorcą wynajmującym pojazdy) czynią zadość potrzebie ochrony uzasadnionych potrzeb poszkodowanego, nie ma podstaw, by obciążać osoby zobowiązane do naprawienia szkody wyższymi kosztami związanymi ze skorzystaniem przez poszkodowanego z droższej oferty. Odstępstwa od tej reguły nie uzasadniają drobne niedogodności o charakterze niemajątkowym, które mogą wiązać się np. z koniecznością nieznacznie dłuższego oczekiwania na podstawienie pojazdu zastępczego proponowanego przez ubezpieczyciela. Z uwagi na ciążący na ubezpieczycielu obowiązek szczególnej, podwyższonej staranności nie można też przypisać decydującego znaczenia czynnikowi w postaci szczególnego zaufania, jakie poszkodowany ma do kontrahenta, z którego usług chciałby skorzystać. Poniesienia wyższych kosztów nie uzasadnia również sama przez się prostota skorzystania z oferty najmu złożonej przez przedsiębiorcę prowadzącego warsztat naprawczy, w którym uszkodzony pojazd ma być naprawiany. Konieczność dodatkowego kontaktu z ubezpieczycielem - w praktyce zwykle telefonicznego - nie może być uznana za niedogodność, która uzasadnia poniesienie wyższych kosztów najmu. Co więcej, należy uznać, że w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). Nie ma to nic wspólnego z koniecznością poszukiwania przez poszkodowanego najtańszej oferty rynkowej najmu, nie jest bowiem istotne to, czy propozycja ubezpieczyciela jest najtańsza, lecz to, że jest przez niego akceptowana.” (uchwała SN z dnia 24 sierpnia 2017r. III CZP 20/17, opubl. OSNC 2018 nr 6, poz. 56). Stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu cytowanej uchwały jest w pełni aprobowane przez sąd orzekający w niniejszej sprawie i będzie pomocne przy ocenie zarzutów apelacyjnych.

Sąd Rejonowy nie naruszył art. 233 par. 1 k.p.c. w zakresie oceny dowodów z wiadomości e – mail. Istotnie powód trzykrotnie komunikował się mailowo z pozwanym w zakresie organizacji najmu pojazdu zastępczego. Jak trafnie jednak przyjął Sąd Rejonowy w realiach sprawy niniejszej uzasadniona była teza, że wiadomości te były ukierunkowane nie tyle na rzeczywiste doprowadzenie do najmu pojazdu zastępczego, co stworzenie pozoru działań mających wskazywać, że strona z uzasadnionych przyczyn nie skorzystała z propozycji organizacji najmu przez ubezpieczyciela. Jak trafnie wskazał Sąd Rejonowy w uzasadnieniu swojego orzeczenia (k. 83v.) poszkodowana od razu skorzystała z propozycji najmu pochodzącej od powoda nie badając w ogóle możliwości najmu za pośrednictwem ubezpieczyciela sprawcy szkody. Należy również zgodzić się z dokonaną przez Sąd Rejonowy oceną maili z dnia 31 sierpnia 2021r. i 2 września 2021r. Jak wskazał ten Sąd do maili tych nie załączono dokumentu umowy przelewu bądź pełnomocnictwa, a zatem pozwany miał uzasadnioną podstawę do ignorowania tych wiadomości jako pochodzących od osoby nieuprawnionej. Sąd ten trafnie również zwrócił uwagę, że poszkodowana kiedy została poinformowana przez pozwanego o możliwości organizacji najmu pojazdu zastępczego wskazała, że nie jest takowym zainteresowana gdyż pojazd już ma. Zasadne było zatem przyjęcie, że poszkodowana z przyczyn nieuzasadnionych nie skorzystała z możliwości organizacji najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela i brak jest podstaw do żądania przez nią zwrotu kosztów najmu przenoszących stawki akceptowane przez ubezpieczyciela.

Za chybiony uznać również należy zarzut naruszenia art. 233 par. 1 k.p.c. polegający na braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego polegające na niewłaściwej ocenie treści wiadomości e - mail z dnia 9 września 2021 roku przesłanej przez pozwanego do powoda i tym samym przyjęcie przez Sąd, że pozwany zaoferował poszkodowanej najem pojazdu zastępczego po wskazanej przez siebie - korzystnej stawce - zaś ta winna była na tę propozycję pozwanego przystać, w sytuacji gdy, w rzeczywistości pozwany nie przedstawił realnej, rzetelnej i weryfikowalnej oferty najmu pojazdu zastępczego, co więcej, nie przedstawił choćby weryfikowalnej informacji w przedmiocie najmu, bowiem zarówno w treści wiadomości jak i w załącznikach brak było jakiejkolwiek informacji o warunkach i zasadach na jakich miałby odbywać się najem. Zarzut ten należy ocenić łącznie z zarzutem 1 e apelacji wskazującym na naruszenie art. 233 par. 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego polegający na niewłaściwej i sprzecznej z logiką oraz wybiórczej ocenie stanu faktycznego i przyjęcie, że ubezpieczyciel przedstawił ofertę wynajmu pojazdu zastępczego, a poszkodowana bez uzasadnionej przyczyny nie skorzystała z takiej oferty podczas gdy ubezpieczyciel nie zaoferował faktycznie podmiany pojazdu zastępczego, działał z opieszałością w zakresie kontaktu z poszkodowaną w sytuacji gdy już w dniu zgłoszenia szkody wiedział, że pojazd zastępczy jeździ, braku przekazania poszkodowanej informacji o konieczności minimalizacji szkody, braku pojazdów klasy nie niższej niż pojazd uszkodzony co winno skutkować przyjęciem, że poszkodowana nie przyczyniła się do zwiększenia szkody poprzez uzasadnione korzystanie z faktycznej oferty powoda.

W świetle stanowiska wyrażonego w treści uzasadnienia uchwały SN z dnia 24 sierpnia 2017r, III CZP 20/17 uprawniona jest teza, że od poszkodowana względnie osoba działająca w jej imieniu powinna wykazać minimum staranności polegające na kontakcie z ubezpieczycielem na podany przez niego numer telefonu względnie adres e-mail i uzyskać informację o warunkach najmu pojazdu zastępczego. Błędna jest przy tym teza skarżącego, że pozwany winien złożyć ofertę najmu pojazdu zastępczego w rozumieniu art. 66 k.c. Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia pozwana nie ma obowiązku składania oferty szczegółowo określającej warunki najmu pojazdu zastępczego. Wystarczające jest jak wskaże na możliwość organizacji takowego najmu, a starannie działający poszkodowany względnie jego pełnomocnik za pomocą kontaktu telefonicznego uzyska informację o podmiotach, za pomocą których pozwana organizuje najem i od nich uzyska wiedzę o warunkach najmu. Pozwoli to na ocenę, czy warunki najmu odpowiadają poszkodowanej, czy też nie. W przyszłości zaś pozwoli to na ocenę, czy zaistniały okoliczności uzasadniające odmowę skorzystania z propozycji najmu pochodzącej od pozwanego. Strona powodowa tego zaniechała. W odpowiedzi na pismo pozwanej z numerami telefonów i adresem e – mail do organizacji najmu wystosowała swoją własną wiadomość elektroniczną, w której oczekiwała kolejnego kontaktu od pozwanej. W świetle stanowiska wyrażonego w uzasadnieniu cytowanej uchwały uprawniona jest teza, że w takiej sytuacji od poszkodowanej można było oczekiwać, że skontaktuje się z pozwanym i wyartykułuje żądanie organizacji najmu pojazdu zastępczego i wskazania podmiotów z którymi ma się w tym celu kontaktować, nie zaś będzie ograniczała się do wskazywania własnego numeru telefonu i oczekiwała, że to pozwany będzie w tych okolicznościach przejawiał dalszą aktywność. Jak wskazano już wcześniej, poszkodowana wskazała, że nie jest najmem zainteresowana. Sąd Rejonowy wskazał, że do wiadomości e - mail nie załączono dokumentów wskazujących na umocowanie ich autora. Pozwany zaś wskazywał na sposób w jaki należy się z nim kontaktować aby najem został zorganizowany. W odpowiedzi na to, miał miejsce kontakt sprowadzający się do oczekiwania, że to pozwany po raz kolejny będzie kontaktował się ze stroną powodową. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności nie można kwalifikować tego działania jako ukierunkowane na rzeczywiste zorganizowanie najmu. Jak trafnie wskazał Sąd Rejonowy działanie takie może być kwalifikowane jako działanie pozorne względnie działanie mające doprowadzić do wydłużenia okresu najmu pojazdu od powoda.

Odnosząc się do zarzutów 2 c i 2 d apelacji przyjąć należy, że również one nie zasługują na uwzględnienie. Przede wszystkim nie sposób zanegować tezy, że poszkodowana nie była zainteresowana najmem za pośrednictwem ubezpieczyciela. Treść zeznań poszkodowanej wskazuje, że z jej punktu widzenia było bez znaczenia z pomocą kogo ten najem będzie organizowany. Istotne było wyłącznie to aby pozwana uzyskała pojazd. Bez znaczenia były również warunki tego najmu. Nie sposób również przyjąć aby pozwany kogokolwiek ignorował. Pozwany wskazał na numery telefonu i adres e –mail do kontaktu. W odpowiedzi uzyskał początkowo informację, że poszkodowana nie potrzebuje pojazdu. Uzyskał również informację, że to powód oczekuje kontaktu telefonicznego od pozwanego. W ocenie Sądu Okręgowego przyjąć zaś należy, że osoba działająca z należytą starannością rzeczywiście zainteresowana najmem - w odpowiedzi na propozycję organizacji najmu - po prostu podjęłaby kontakt za pośrednictwem jednego ze wskazanych tam kanałów komunikacji i uzyskała informację o podmiotach, które najem organizują i jego warunkach. Byłoby to działanie najprostsze i najszybsze. Niewątpliwie również działanie wskazujące na rzeczywistą wolą najmu za pomocą pozwanego. Nie ma zaś takiego charakteru działanie polegające na formułowaniu wiadomości e - mail wskazujących - w odpowiedzi na propozycję organizacji najmu – żądanie telefonicznego kontaktu. Odnosząc się zaś do oceny zeznań poszkodowanej B. G. Sąd Okręgowy w pełni podziela ocenę tego dowodu dokonaną przez Sąd Rejonowy na karcie 81v – 82 uzasadnienia. Zarzut apelacji dotyczący tej oceny stanowi w istocie niczym nieuzasadnioną polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego. Odnosząc się zaś do zarzutu braku udzielenia poszkodowanej - jako konsumentce – informacji o warunkach najmu to wskazać należy, że poszkodowana korzystała z pomocy powoda, który jest osobą zawodowo zajmującą się organizacją najmu i mającą doświadczenie w kontaktach z ubezpieczycielem i mogła ona oczekiwać, że jej pełnomocnik mający takie cechy udzieli jej niezbędnej informacji o skutkach jakie przyniesie odmowa skorzystania z propozycji najmu organizowanego przez ubezpieczyciela.

Za chybiony uznać należy również zarzut naruszenia art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że poszkodowana bez żadnego uzasadnienia nie skorzystała z możliwości organizacji najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanego. Odnosząc się zaś do twierdzenia, że pozwany nie przytoczył dowodu, że pojazd rzeczywiście zostałby wynajęty to wskazać należy, że najskuteczniejszym dowodem zmierzającym do wykazania tej okoliczności byłoby wyartykułowanie przez poszkodowaną na etapie likwidacji szkody rzeczywistego żądania organizacji najmu pojazdu zastępczego. Nie można zaś oczekiwać, że w sytuacji w której ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że strona nie była w ogóle zainteresowana takim najmem, to druga strona winna w takiej sytuacji wykazywać warunki tego najmu i możliwość jego organizacji. Powyższa uwaga zachowuje również aktualność w odniesieniu do zarzutu 1g apelacji.

Za bezzasadny uznać należy również zarzut naruszenia prawa materialnego w postaci art. 361 par. 2 k.c. W sprawie niniejszej nie doszło do naruszenia zasady pełnego odszkodowania. Poszkodowana z przyczyn nieuzasadnionych nie skorzystała z możliwości organizacji najmu za pośrednictwem ubezpieczyciela. Nie może zatem żądać odszkodowania przenoszącego wysokość stawek akceptowalnych przez ubezpieczyciela. Sąd Okręgowy w pełni podziela argumentację Sądu Rejonowego dotyczącą tej kwestii.

Za bezzasadny uznać należy również zarzut naruszenia art. 354 par. 2 k.c. Istotnie powód kontaktował się z pozwanym. Rzecz jednak w tym, że działanie to nie było ukierunkowane na rzeczywiste doprowadzenie do organizacji najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela. Kwestia ta została właściwie oceniona przez Sąd Rejonowy i zachowują tutaj aktualność uwagi wskazane powyżej.

Mając powyższe na uwadze i uwzględniając treść art. 385 k.p.c. Sąd Okręgowy oddalił apelację jako bezzasadną.

O kosztach procesu w postępowaniu apelacyjnym orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 391 par. 1 k.p.c. Na zasądzoną kwotę 1.800 zł. złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego będącego radcą prawnym. Zostało ono ustalone na podstawie par. 2 pkt 5 w zw. z par. 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych

SSO Wiktor P. Matysiak

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda za pośrednictwem portalu informacyjnego.