Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Cz 325/14

POSTANOWIENIE

Dnia 23 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy
w następującym składzie :

Przewodniczący - Sędzia SO Krystyna Wiśniewska - Drobny

SO Magdalena Balion - Hajduk

SO Andrzej Dyrda (spr.)

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 kwietnia 2014 r. w Gliwicach

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

przeciwko R. S., D. Ś., I. Ś., P. Ś. i J. Ś.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanych D. Ś., I. Ś. i J. Ś.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 27 listopada 2013 r., sygn. akt VII Nc 1416/07

postanawia :

1. oddalić zażalenie;

2. zasądzić solidarnie od pozwanych na rzecz powódki kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

SSO Andrzej Dyrda SSO Krystyna Wiśniewska – Drobny SSO Magdalena Balion - Hajduk

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 27 listopada 2011r. Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach odrzucił zażalenie pozwanych D. Ś., I. Ś. i J. Ś. na postanowienie w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności z dnia 16 stycznia 2008r. Uzasadniając rozstrzygnięcie wskazał, iż powodem odrzucenia zażalenia była jego niedopuszczalność, gdyż środkiem odwoławczym od orzeczeń referendarza sądowego jest skarga, a nie zażalenie.

Zażalenie od tego postanowienia wnieśli pozwani D. Ś., I. Ś. i J. Ś. zarzucając nieważność postępowania poprzez pominięcie przez Sąd Rejonowy faktu, że skarżący zostali pozbawienie możliwości obrony swych praw w całym postępowaniu oraz naruszenie art. 374 i 379 pkt 5 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie, w sytuacji gdy z treści złożonego środka zaskarżenia jasno wynikało, iż skarżący zostali w sposób oczywisty pozbawieni możliwości obrony swych praw oraz, ewentualnie, naruszenie art. 130 § 1 zd. 2 k.p.c., poprzez jego nieuzasadnione pominięcie i niedanie pismu biegu. Na tych podstawach domagali się uchylenia zaskarżonego postanowienia, zniesienie postępowania dotychczas przeprowadzonego i nakazanie Sądowi I instancji powtórzenia czynności procesowych poczynając od właściwego doręczenia nakazu zapłaty oraz zasądzenie od na rzecz skarżących kosztów postępowania w niniejszej sprawie/

W odpowiedzi na zażalenie powódka wniosła o jego oddalenie oraz zasądzenie od pozwanych na jej rzecz kwoty 60 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Pełnomocnik pozwanej od orzeczenia referendarza sądowego wniósł zażalenie. Tymczasem art. 398²² § 1 k.p.c. jako środek właściwy do zaskarżenia orzeczeń referendarza sądowego wskazuje nie zażalenie, a skargę od tych orzeczeń.

Zgodnie z art. 130 § 1 zd. 2 k.p.c., mylne oznaczenie pisma procesowego lub inne oczywiste niedokładności nie stanowią przeszkody do nadania pismu biegu i rozpoznania go w trybie właściwym. Cytowany powyżej przepis, stanowiąc wyraz zasady „falsa demonstratio non nocet” w postępowaniu cywilnym, a w konsekwencji łagodząc negatywne konsekwencje procesowe niewłaściwego nazwania pisma procesowego, nie znajduje jednak zastosowania w każdej sytuacji procesowej. Zasada ta nie znajduje zastosowania do tytułu (charakteru prawnego) pisma procesowego wniesionego przez adwokata lub radcę procesowego. .W tej sytuacji, na co słusznie zwrócił uwagę Sąd Rejonowy, mamy do czynienia z wniesieniem przez pełnomocnika niewłaściwego środku zaskarżenia, a nie popełnieniem przez niego oczywistej omyłki pisarskie. Pogląd ten jest szeroko rozpowszechniony w orzecznictwie Sądu Najwyższego (postanowienie z 20 lipca 2012r., II CZ 59/12; postanowienie z 18 marca 2005 r., III CZ 25/05; postanowienie z 12 grudnia 2000 r., V CZ 110/00). W konsekwencji niewłaściwy środek zaskarżenia wniesiony przez adwokata lub radcę prawnego winien być odrzucony jako niedopuszczalny, co Sąd Rejonowy dokonał.

Z przyczyn wskazanych powyżej, nie było podstaw do stwierdzenia nieważności postępowania w tym zakresie, a tym bardziej uznania, że pozwani zostali pozbawienie możliwości obrony swych praw w całym postępowaniu. Zastana przez nich sytuacja procesowa jest konsekwencją odrzucenia wniesionego przez nich zażalenia, które zasadnie zostało zakwalifikowane jako niedopuszczalne.

Z tych względów należało orzec jak w sentencji po myśli art. 385 k.p.c., a kosztach postępowania zażaleniowego na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c.

SSO Andrzej Dyrda SSO Krystyna Wiśniewska – Drobny SSO Magdalena Balion - Hajduk

III Cz 325/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE