Sygn. akt XIVC 1418/23
Dnia 3 kwietnia 2024r.
Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Wydział Cywilny z siedzibą w Pile
W składzie następującym:
Przewodniczący Sędzia Jolanta Czajka –Bałon
po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2024.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa Bank (...) S.A. z siedzibą w W.
przeciwko P. W.
o zapłatę
postanawia:
umorzyć postępowanie w sprawie.
Sędzia Jolanta Czajka-Bałon
postanowienia z dnia 3 kwietnia 2024 roku
Powód Bank (...) SA w W. w pozwie wniesionym w dniu 13 grudnia 2018 roku w elektronicznym postępowaniu upominawczym domagał się zasądzenia od pozwanego P. W. kwoty 91.209,75 zł, na którą składały się:
- kapitał w kwocie 71.341,10 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 13.12.2018 r. do dnia zapłaty
- odsetki umowne w kwocie 2.853,17 zł;
- odsetki karne w kwocie 16.920,48 zł;
- koszty windykacji w kwocie 95 zł;
Nadto powód domagał się zwrotu kosztów sądowych w kwocie 1.141 zł i kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 3.600 zł. (k.4-5v.)
W dniu 7 maja 2019 roku Sąd uwzględnił powództwo i wydał nakaz zapłaty. (k.7v.) Nakaz ten został przesłany na adres pozwanego wskazany przez powoda w pozwie i uznany za doręczony w trybie art. 139 par. 1 k.p.c. ze skutkiem na dzień 28 maja 2019 roku.
Pozwany w sprzeciwie z dnia 12 maja 2023 roku wskazał, że w istocie nie otrzymał korespondencji sądowej, na którą składały się pozew oraz nakaz zapłaty wraz z pouczeniem, bowiem w czasie jej doręczenia nie zamieszkiwał pod adresem wskazanym przez powoda w pozwie.
W konsekwencji, postanowieniem z dnia 13 września 2019 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny, zgodnie z art. 505 36 k.p.c. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 06.02.2020 roku), w punkcie 1 stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości i w punkcie 2 przekazał sprawę do Sądu Okręgowego w Poznaniu (k.49).
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 505 37 § 1 k.p.c. obowiązującym do dnia 6 lutego 2020 roku i mającym zastosowanie na gruncie przedmiotowej sprawy po przekazaniu sprawy do sądu według właściwości ogólnej przewodniczący wzywa powoda wyłącznie do wykazania umocowania, o ile stwierdzenie umocowania przez sąd nie jest możliwe na podstawie wykazu lub innego rejestru, do którego sąd ma dostęp drogą elektroniczną, lub do przedłożenia pełnomocnictwa, a po przekazaniu sprawy na podstawie art. 505 33 § 1 lub art. 505 34 § 1 przewodniczący wzywa powoda również do uiszczenia opłaty uzupełniającej od pozwu – w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia wezwania pod rygorem umorzenia postępowania. W razie nieusunięcia powyższych braków pozwu sąd umarza postępowanie.
Powyższy przepis w brzmieniu wyżej przytoczonym obowiązywał do dnia 6 lutego 2020 roku na podstawie ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1469 z późn. zm.). Stosownie do treści art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z 04.07.2019 r. sprawy w których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wydano nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, do czasu zakończenia postępowania w danej instancji podlegają rozpoznaniu zgodnie z przepisami części pierwszej księgi pierwszej tytułu VII działu V lub VIII ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym. Stosownie zaś do art. 12 pkt 1 w elektronicznym postępowaniu upominawczym w okresie 3 miesięcy po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy art. 126 § 1 i 1 1, art. 497 1-499 i art. 502-505 ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.
Mając powyższe na uwadze, zarządzeniem z dnia 8 grudnia 2023 roku (k.52) Sąd wezwał pełnomocnika powoda do uzupełnienia braków formalnych pozwu przez nadesłanie pełnomocnictwa procesowego, wykazanie umocowania osób które go udzieliły do reprezentowania powoda, chyba, że to umocowanie wynikałoby z jego rejestru, w terminie 14 dnu pod rygorem umorzenia postępowania. Powyższe wezwanie zostało powodowi skutecznie doręczone w dniu 12 grudnia 2023 roku.
Do dnia dzisiejszego powyższe braki nie zostały uzupełnione, wobec czego postępowanie należało umorzyć, o czym Sąd orzekł w sentencji postanowienia.
Jolanta Czajka - Bałon