Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVI Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący –	SSO Jan Wawrowski
Protokolant –	starszy sekretarz sądowy Katarzyna Bieńkowska

po rozpoznaniu 26 października 2021 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (Polska) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

o zapłatę

1.  zasądza od(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na rzecz (...) (Polska) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 783 506,24 zł (siedemset osiemdziesiąt trzy tysiące pięćset sześć złotych dwadzieścia cztery grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od następujących kwot:

a)  731 850 zł (siedemset trzydzieści jeden tysięcy osiemset pięćdziesiąt złotych) od 16 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty;

b)  13 284 zł (trzynaście tysięcy dwieście osiemdziesiąt cztery złote) od 4 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty;

c)  23 618,80 zł (dwadzieścia trzy tysiące sześćset osiemnaście złotych osiemdziesiąt groszy) od 10 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty;

d)  7 506,68 zł (siedem tysięcy pięćset sześć złotych sześćdziesiąt osiem groszy) od 10 lipca 2020 r. do dnia zapłaty;

e)  7.247,76 zł (siedem tysięcy dwieście czterdzieści siedem złotych siedemdziesiąt sześć groszy) od 25 lutego 2021 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  obciąża pozwanego kosztami w procesu w całości, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

SSO Jan Wawrowski

Sygn. akt XVI GC 1118/17

UZASADNIENIE

Pozwem z 8 grudnia 2017 r. (data stempla pocztowego) (...) (Polska) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniósł o zasądzenie od (...)Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. kwoty 745 134 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

-

731 850 zł od dnia 16 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty;

-

3 542,40 zł od dnia 12 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 10 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 14 lutego 2017 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 17 marca 2017 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 10 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 6 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 12 maja 2017 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 12 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 17 lipca 2017 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 7 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 7 września 2017 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 31 października 2017 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 10 listopada 2017 r. do dnia zapłaty.

Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż 6 marca 2015 r., jako finansujący, zawarł z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową w B., jako korzystającym, umowę leasingu operacyjnego, na podstawie której powód zobowiązał się nabyć od wskazanego przez korzystającego sprzedawcy – pozwanego(...)spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. – maszynę w postaci linii do pakowania cukru typu (...) za cenę 595 000 zł netto, tj. 731 850 zł brutto. Następnie w dniu 17 marca 2015 r. została zawarta umowa sprzedaży maszyny będącej przedmiotem leasingu, na mocy której powód nabył od pozwanego powyższą linię. Zgodnie z zawartą wcześniej umową, zakupiony od pozwanego przedmiot powód przekazał do odpłatnego używania korzystającemu. Powód został poinformowany przez korzystającego o istotnych wadach przedmiotu leasingu, które istniały od początku, a pozwany nie był w stanie ich usunąć. Ponadto wskutek kontroli Państwowej Inspekcji Pracy ujawniono, iż maszyna nie spełnia przewidzianych prawem norm i nie może być użytkowana. W dniu 8 czerwca 2016 r. powód złożył pozwanemu oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży, wzywając jednocześnie pozwanego do zwrotu zapłaconej ceny sprzedaży w wysokości 595 000 zł netto powiększonej o należny podatek VAT, jak również do odbioru maszyny ze wskazaniem miejsca jej przechowywania. Istnienie wad potwierdziły dwie opinie rzeczoznawców. Powód wskazał także, iż poniósł łączny koszt przechowywania rzeczy w wysokości 13 284 zł (pozew k. 2-132).

W odpowiedzi na pozew z 10 stycznia 2018 r. (data stempla pocztowego) pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż kwestionuje w całości powództwo, zarówno co do zasady jak i wysokości. Zdaniem pozwanego maszyna nie posiadała i nie posiada wad uzasadniających odstąpienie od umowy sprzedaży, a samo oświadczenie nie wywołało żadnych skutków prawnych. Jak wskazał pozwany, korzystający pisemnie potwierdził znajomość stanu technicznego maszyny, nie zgłaszając żadnych uwag oraz oświadczył, iż dokonuje odbioru bez zastrzeżeń, a maszyny są gotowe do eksploatacji. Jak podkreślił pozwany, awaryjność maszyny zależy w dużej mierze od warunków w jakich maszyna pracuje, jej prawidłowej eksploatacji, a także obsługi i konserwacji przez kompetentnych konserwatorów. Zdaniem pozwanego maszyna była eksploatowana w nieodpowiednich warunkach, bez zapewnienia wymaganych dla pakowanego cukru parametrów w zakresie wilgotności i temperatury powietrza. Pozwany zakwestionował również dwie opinie rzeczoznawców przedstawione przez powoda. Zdaniem pozwanego maszyna nie tylko była obsługiwana w sposób nieprawidłowy, ale także używano do niej złej jakości cukru. Jak wskazał pozwany, powód nie mógł odstąpić od umowy ze względu na fakt, iż wady nie były istotne. Pozwany podkreślił także, iż część wad została niezwłocznie usunięta (odpowiedź na pozew k. 141-202).

Pismem z 16 grudnia 2019 r. (data stempla pocztowego) powód rozszerzył powództwo w zakresie pkt 1 pozwu, wnosząc o zasądzenie dodatkowo, poza kwotą wymienioną w powyższym punkcie, kwoty 23 618,80 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

-

885,60 zł od dnia 15 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 15 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 15 lutego 2018 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 15 marca 2018 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 16 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 14 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 16 lipca 2018 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 17 września 2018 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 15 października 2018 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 15 listopada 2018 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 17 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 15 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 15 lutego 2019 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 15 marca 2019 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 15 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 15 maja 2019 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 17 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 15 lipca 2019 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 16 sierpnia 2019 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 16 września 2019 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 15 października 2019 r. do dnia zapłaty;

-

1 250 zł od dnia 16 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty;

-

1 000 zł od dnia 16 maja 2018 r. do dnia zapłaty;

-

1 000 zł od dnia 16 maja 2019 r. do dnia zapłaty.

Po dokonaniu przez powoda modyfikacji powództwa, wartość przedmiotu sporu wynosiła 768 752,80 zł.

Uzasadniając rozszerzenie powództwa powód wskazał, iż nadal ponosi koszty najmu pomieszczenia, gdzie przechowywana jest maszyna będąca przedmiotem umowy sprzedaży. Pozwany nie odebrał maszyny, kwestionując zasadność odstąpienia przez powoda od umowy sprzedaży. Powód wskazał także, iż wnosi o zasądzenie kwoty 3 250 zł tytułem poniesionej szkody powstałej w wyniku konieczność opłacania składki na ubezpieczenie maszyny po rozwiązaniu umowy leasingu. Powód podkreślił, iż zgodnie z postanowieniami umowy leasingu opłaca składkę na ubezpieczenia przedmiotu sprzedaży, który to koszt byłby następnie refakturowany na korzystającego. Zdaniem powoda, wobec niedopełnienia przez pozwanego warunków umowy sprzedaży i odstąpienia przez od powyższej umowy, a także ze względu na wypowiedzenie umowy leasingu, brak jest podstaw do przenoszenia kosztów ubezpieczenia maszyny na korzystającego. Pomimo wielokrotnego wezwania pozwanego do odbioru rzeczy sprzedanej, maszyna nadal pozostaje w pomieszczeniu wynajmowanym przez powoda, w związku z czym powód zobowiązany jest do ponoszenia kosztów ubezpieczenia maszyny (pismo powoda z 16 grudnia 2019 r. k. 521-574v).

Pismem z 5 czerwca 2020 r. (data stempla pocztowego) powód rozszerzył powództwo w zakresie pkt 1 pozwu, wnosząc o zasądzenie dodatkowo, poza kwotą wymieniona w pkt 1 pozwu oraz kwotą wymienioną w poprzednim piśmie rozszerzającym powództwo, kwoty 7 506,68 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

-

885,60 zł od dnia 22 listopada 2019 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 23 grudnia 2019 r. do dnia zapłaty;

-

885,60 zł od dnia 20 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty;

-

905,97 zł od dnia 25 lutego 2020 r. do dnia zapłaty;

-

905,97 zł od dnia 28 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty;

-

905,97 zł od dnia 25 marca 2020 r. do dnia zapłaty;

-

905,97 zł od dnia 22 maja 2020 r. do dnia zapłaty;

-

1 226 zł od dnia 9 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty.

Po dokonaniu przez powoda modyfikacji powództwa, wartość przedmiotu sporu wynosiła 776 259,48 zł.

Uzasadniając rozszerzenie powództwa powód wskazał, iż nadal ponosi koszty najmu pomieszczenia, w którym przechowywana jest maszyna, której pozwany odmówił odbioru. Powód wskazał także, iż nadal uiszcza składki na ubezpieczenie maszyny po rozwiązaniu umowy leasingu, przy czym od poprzedniego rozszerzenia powództwo powód opłacił kolejną składkę w wysokości 1 226 zł (pismo powoda z 5 czerwca 2020 r. k. 629-630v).

Pismem z 25 stycznia 2021 r. powód rozszerzył powództwo w zakresie pkt 1 pozwu, wnosząc o zasądzenie dodatkowo, poza kwotą wymieniona w pkt 1 pozwu oraz kwotą wymienioną w poprzednich pismach rozszerzających powództwo, kwoty 7 247,76 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

-

905,97 zł od dnia 17 czerwca 2020 r. do dnia zapłaty;

-

905,97 zł od dnia 22 lipca 2020 r. do dnia zapłaty;

-

905,97 zł od dnia 21 sierpnia 2020 r. do dnia zapłaty;

-

905,97 zł od dnia 18 września 2020 r. do dnia zapłaty;

-

905,97 zł od dnia 12 października 2020 r. do dnia zapłaty;

-

905,97 zł od dnia 20 listopada 2020 r. do dnia zapłaty;

-

905,97 zł od dnia 9 grudnia 2020 r. do dnia zapłaty;

-

905,97 zł od dnia 22 stycznia 2021 r. do dnia zapłaty.

Po dokonaniu przez powoda modyfikacji powództwa, wartość przedmiotu sporu wynosiła 783 506,24 zł.

Uzasadniając rozszerzenie powództwa powód wskazał, iż nadal ponosi koszty najmu pomieszczenia, w którym przechowywana jest maszyna, której pozwany odmówił odbioru. (pismo powoda z 25 stycznia 2021 r. k. 704-705).

W dalszym toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 6 marca 2015 r. pomiędzy (...) (Polska) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (dalej jako: (...)), jako finansującym, a (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową w B. (dalej jako: „(...)”), jako korzystającym, została zawarta umowa leasingu operacyjnego nr (...).

Zgodnie z § 2 umowy, jej przedmiotem była maszyna stanowiąca linię do pakowania cukru typu (...). Jak stanowił § 3 ust. 3 umowy, cena sprzedaży przedmiotu leasingu wynosiła 595 000 zł netto. Zgodnie z § 4 ust. 5 umowy, okres leasingu wynosił 48 miesięcy.

Zgodnie z § 7 ust. 2 umowy, załącznik nr 1 do umowy leasingu stanowiły ogólne warunki leasingu (...) (Polska) sp. z o.o. (dalej jako: „OWL”). Jak stanowił § 1 ust. 1 OWL, na zasadach określonych w umowie, której integralną część stanowią niniejsze OWL, finansujący zobowiązuje się nabyć przedmiot leasingu od oznaczonego sprzedawcy i oddać ten przedmiot leasingu korzystającemu do używania przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się przyjąć ten przedmiot leasingu do używania i zapłacić finansującemu wynagrodzenie oraz inne świadczenia pieniężne wynikające z umowy lub z przepisów obowiązującego prawa, oraz wykonywać inne zobowiązania wynikające z umowy. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt e OWL, przedmiot leasingu miał zostać ubezpieczony zgodnie z umową, a korzystający miał podpisać ofertę ubezpieczenia przedmiotu leasingu.

Zgodnie z § 4 ust. 5 OWL, korzystający mógł żądać odstąpienia przez finansującego od umowy sprzedaży z powodu istotnych wad przedmiotu leasingu, o ile finansującemu przysługuje takie uprawnienie na podstawie przepisów prawa lub umowy sprzedaży oraz o ile przesłanki prawne odstąpienia od umowy sprzedaży, tj. wady uprawniające do odstąpienia zostałyby potwierdzone na koszt korzystającego przez niezależnego rzeczoznawcę wybranego przez sprzedawcę i korzystającego.

Zgodnie z § 6 ust. 1 OWL, jeżeli zgodnie z umową przedmiot leasingu ubezpieczał finansujący, to miał on ubezpieczyć przedmiot leasingu na własną rzecz, ale na koszt korzystającego, od daty przejścia odpowiedzialności za przedmiot leasingu ze sprzedawcy na finansującego lub korzystającego, w zależności, która z tych dat nastąpiłaby wcześniej, aż do daty zwrotnego wydania przedmiotu leasingu finansującemu lub osobie trzeciej wskazanej przez finansującego albo od daty przeniesienia własności przedmiotu leasingu na korzystającego.

(Dowód: umowa leasingu operacyjnego nr (...) k. 23-25; załącznik nr 1 do umowy leasingu OWL k. 32-41)

W dniu 17 marca 2015 r., w związku z umową leasingu z dnia 6 marca 2015 r., pomiędzy (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w P. (dalej jako: (...)), jako sprzedawcą, a (...)., jako korzystającym oraz (...), jako finansującym, została zawarta umowa sprzedaży.

Zgodnie z § 1 ust. 1 umowy, sprzedawca i korzystający oświadczyli, że zawarli umowę sprzedaży dotyczącą nabycia przez korzystającego od sprzedawcy przedmiotu sprzedaży w dniu 17 grudnia 2014 r., zwaną w dalszej części umowy: „pierwszą umową sprzedaży” i w związku z zawarciem umowy leasingu i umowy sprzedaży, rozwiązują za porozumieniem stron pierwszą umowę sprzedaży. Zgodnie z ust. 2 powyższego paragrafu umowy, sprzedawca zobowiązał się przenieść na (...) własność przedmiotu sprzedaży, a (...) zobowiązał się zapłacić sprzedawcy cenę sprzedaży na warunkach określonych w umowie sprzedaży. W stosunkach pomiędzy sprzedawcą i (...) przyjęto, iż niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia przedmiot sprzedaży przechodzi na (...) z chwilą faktycznego odbioru przedmiotu sprzedaży od sprzedawcy lub z chwilą przejścia własności przedmiotu sprzedaży na (...), w zależności od tego, która z tych okoliczności nastąpi później. Moment przejścia na korzystającego ryzyka utraty lub uszkodzenia przedmiotu sprzedaży określała umowa leasingu. Jak stanowił § 1 ust. 4 umowy, (...) niniejszym przeniosła na korzystającego wszelkie obowiązki wynikające z umowy sprzedaży (w tym obowiązki związane ze zbadaniem przedmiotu sprzedaży najpóźniej w dacie upływu terminu dostawy oraz – o ile miałoby to zastosowanie – montażem przedmiotu sprzedaży), za wyjątkiem zobowiązania do zapłaty sprzedawcy ceny sprzedaży, zaś korzystający nieodwołalnie przyjął te obowiązki i zwolnił z nich (...), a sprzedawca na takie przeniesienie wyraził zgodę.

Przedmiot sprzedaży stanowiła linia do pakowania cukru typu (...).

Zgodnie z § 2 ust. 1 umowy, cena sprzedaży wynosiła 595 000 zł netto. Zgodnie z ust. 2 powyższego paragrafu umowy, miejsce dostawy stanowiła ul. (...) w S.. Jak stanowił § 2 ust. 3 umowy, termin dostawy został wyznaczony na dzień 9 czerwca 2015 r. Zgodnie z § 2 ust. 6 umowy lit. a, sprzedawca oświadczył, iż przedmiot sprzedaży jest w dobrym stanie technicznym oraz że jest on wolny od wad prawnych, nie jest obciążony żadnymi prawami osób trzecich (w tym nie stanowi on przedmiotu zastawu lub innego zabezpieczenia, ani nie jest on przedmiotem kradzieży, zaboru, zagarnięcia, przywłaszczenia lub oszustwa), a także nie toczy się żadne postępowanie, którego przedmiotem jest przedmiot sprzedaży.

Zgodnie z § 4 ust. 4 umowy, (...) miał prawo do odstąpienia od umowy sprzedaży, gdy:

a)  sprzedawca opóźnił się z dostawą przedmiotu sprzedaży o ponad 30 dni w stosunku do terminu dostawy określonego w § 2 ust. 4 umowy sprzedaży; lub

b)  sprzedawca nie wykonał lub nienależycie wykonał jakikolwiek obowiązek określony w umowie sprzedaży, w tym nie spełniły się warunki płatności ceny sprzedaży lub jej części.

Zgodnie z § 4 ust. 5 umowy, umowne prawo odstąpienia, zastrzeżone na rzecz (...) w ust. 4 powyżej, mogło być wykonane przez (...) w terminie od dnia zawarcia umowy sprzedaży do 6 miesięcy od daty upływu terminu dostawy przedmiotu sprzedaży. W przypadku odstąpienia od umowy przez (...), sprzedawcy nie przysługiwało jakiekolwiek roszczenie w stosunku do (...) i był on zobowiązany do zwrotu (...) wpłaconej ceny sprzedaży lub jej części, w tym wpłaconych zaliczek, w terminie 7 dni od dnia odstąpienia od umowy sprzedaży przez (...).

(Dowód: umowa sprzedaży k. 42-46)

W dniu 29 maja 2015 r. maszyna, stanowiąca przedmiot umowy sprzedaży z 17 marca 2015 r., została doręczona(...). do miejsca używania określonego w umowie leasingu. Jednocześnie (...). potwierdził, iż zna parametry techniczne, stan techniczny, przeznaczenie, sposób funkcjonowania oraz inne właściwości przedmiotu sprzedaży i nie zgłasza żadnych zastrzeżeń oraz nieodwołalnie i bez zastrzeżeń dokonuje odbioru przedmiotu sprzedaży wraz z kartą gwarancyjną, instrukcją obsługi oraz certyfikatem zgodności CE, potwierdzając iż przedmiot sprzedaży jest gotowy do eksploatacji.

(Dowód: protokół dostawy k. 159)

Kontrola Państwowej Inspekcji Pracy w P. wykazała konieczność wykonania dodatkowych elementów ochronnych w maszynie pakujące (...). (...) informował jednak (...)., iż brak dodatkowych osłon zabezpieczających nie uniemożliwiał (...) korzystanie z maszyny, wskazując jednocześnie, iż wszystkie awarie spowodowane były użyciem przez (...) wadliwych, niepełnowartościowych materiałów. Dodatkowo kontrola Państwowej Inspekcji Pracy wykazała, iż maszyna nie spełnia zasadnych wymagań zawartych w dyrektywie 2006/42 WE. Zdaniem Państwowej Inspekcji Pracy jednym z zagrożeń wynikającym z używania maszyny było pochwycenie części ciała operatora oraz ich zgniecenie przez części ruchome.

(Dowód: protokół kontroli wyrobu k. 86-91v; wezwanie do udostepnienia maszyny w celu dokonania napraw k. 169-171)

W związku z awariami i usterkami maszyny serwisant ze strony (...) wielokrotnie dokonywał jej obsługi serwisowej, która polegała m.in. na wymianie licznych elementów i mechanizmów maszyny.

(Dowód: protokoły obsługi serwisowej k. 160-168; zeznania świadka K. C. (1) k. 659-665)

(...) poinformował (...) o wadliwości maszyny będącej przedmiotem umowy sprzedaży z dnia 17 marca 2015 r. w stopniu uniemożliwiającym korzystanie z niej w sposób zgodny z przeznaczeniem. Jednocześnie (...). poinformował (...), iż podjął działania zmierzające do zwrotu maszyny jej producentowi. W korespondencji (...)wskazywał także (...), iż stan techniczny maszyny uniemożliwia jej naprawdę, a ponadto stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa osób bezpośrednio obsługujących maszynę, co zostało zaznaczone w protokołach z kontroli przeprowadzonych przez Państwową Inspekcję Pracy w B. oraz nie spełnia przewidzianych prawem norm i nie może być użytkowana. (...) informował (...) także o tym, że w ocenie (...) usterki maszyny istniały już w chwili montażu i ujawniły się dopiero po jej uruchomieniu, a ponadto, pomimo wielokrotnego zgłaszania producentowi maszyny pojawiających się usterek, nie zostały one skutecznie usunięte.

(Dowód: pismo(...) z dnia 13 listopada 2015 r. k. 52; pismo S.A.C. z dnia 7 grudnia 2015 r. k. 53)

A. M., będący certyfikowanym rzeczoznawcą specjalizujący się w maszynach budowlanych, do robót naziemnych, drogowych i wodnych, na zlecenie (...) wykonał opinię techniczną linii wyprodukowanej przez (...). Rzeczoznawca dokonując oględzin w dniu 29 stycznia 2016 r. stwierdził m.in. brak deklaracji zgodności całego wyrobu z Dyrektywą Maszynową 2006/42WE, brak dostatecznej szczelności urządzenia przesypu – silne zapylenie oraz możliwość wybuchu, a także szereg niezabezpieczonych elementów, które stwarzają potencjalne niebezpieczeństwo. Rzeczoznawca zwrócił również uwagę na błędy konstrukcyjne urządzenia, które polegały m.in. na źle dobranych ssawkach do rozchylania torebek, zbyt energochłonnego rozwiązania układu podciśnienia opartego na dwóch pompach próżniowych czy poluzowanych rolkach zamykających dno dozownika. Zdaniem rzeczoznawcy producent nie dołożył należytej staranności przy projektowaniu i wykonaniu tego elementu urządzenia. Jak wskazał rzeczoznawca po dokonaniu oględzin, znaczna ilość awarii oraz napraw serwisowych tych samych elementów urządzenia świadczy o tym, że urządzenie nie jest w pełni dopracowane, a użyte do jego wykonania materiały nie są należytej jakości, przy czym technologia ich wykonania nie odpowiada przyjętym normom.

(Dowód: opinia techniczna A. M. k. 65-69; zeznania świadka A. M. k. 651-653)

Również (...) zlecił dokonanie rzeczoznawcy opinii technicznej linii produkcyjnej. Autorem powyższej opinii był R. K.. Rzeczoznawca w sporządzonej opinii wskazał, iż linia posiada niedopracowane systemy zabezpieczeń przed pochwyceniem i zgnieceniem, naprawy wykonane przez serwis nie były trwały i awarie powtarzały się, a ponadto w wyniku przeprowadzonych modyfikacji związanych z zainstalowaniem dodatkowego systemu odpylania zmieniły się parametry linii związane z poborem mocy i gabarytami.

(Dowód: opinia techniczna R. K. k. 70-84; zeznania świadka R. K. k. 656-657)

W dniu 29 czerwca 2017 r., realizując postanowienie Sądu Rejonowego w Suwałkach, oględzin maszyny dokonał J. J.. Biegły stwierdził, iż uruchomienie linii zagrażałoby bezpieczeństwu obsługujących i mogło doprowadzić w konsekwencji do bardzo rozległych uszkodzeń, a nawet jej zniszczenia. Zdaniem biegłego usterki maszyny powstały m.in. w wyniku błędnych rozwiązań konstrukcyjnych. Biegły podczas dokonywania oględzin linii stwierdził także, iż rozwiązania konstrukcyjne i technologiczne zastosowane w przedmiotowej linii mają charakter prototypowy, a użyte materiały są niegatunkowe, o niskiej wytrzymałości i twardości, o nieodpowiedniej odporności na zużycie.

(Dowód: opinia biegłego J. J. sporządzona na zlecenie Sądu Rejonowego w Suwałkach k. 92-105; zeznania świadka J. J. k. 667-670)

(...) wzywał (...) do niezwłocznego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania, usunięcia wad przedmiotu sprzedaży, które to wady zostały opisane w opinii A. M. przygotowanej na zlecenie korzystającego albo dostarczenia, w tym terminie, przedmiotu sprzedaży wolnego od wad, pod rygorem ewentualnego odstąpienia przez (...) od umowy sprzedaży.

(Dowód: pismo (...) z dnia 6 maja 2016 r. k. 55-55v)

(...) poinformował (...) o odstąpieniu od umowy sprzedaży na podstawie art. 568 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93, wraz z późn. zm., dalej jako: "k.c."), ze skutkiem na dzień doręczenia oświadczenia. (...) jako podstawę odstąpienia wskazywał fakt, iż wystąpiły istotne wady maszyny uprawniające (...) do odstąpienia od umowy sprzedaży, na które to wady wskazywał rzeczoznawca A. M. w sporządzonej opinii technicznej z dnia 21 marca 2016 r., w tym wady konstrukcyjne oraz polegające na nieposiadaniu przez przedmiot sprzedaży właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowy oznaczony i wynikający z jej przeznaczenia, m.in. takie jak:

a)  nienależyta jakość materiałów użytych do wykonania przedmiotu umowy, użytych do wykonania maszyny, niewłaściwa technologia użyta do wykonania urządzenia, co powoduje wystąpienie powtarzających się awarii układu zasypu i dozowania cukru w torebki, zaklejarki torebek, wypychania torebek przy formowaniu pakietów. Naprawy przedmiotu sprzedaży były doraźne i nie wywoływały efektów w sposób trwały, co doprowadziło do uznania, że przedmiot sprzedaży ma istotne wady fizyczne;

b)  brak osiągniecia deklarowanej przez producenta wydajności minimalnej zaklejarki torebek, tj. 2000 kg/h i utrzymania jej w sposób trwały przez jedną całą zmianę – tj. min. 8 godzin roboczych;

c)  przenośniki taśmowe zastosowane w linii technologicznej nie odpowiadają deklarowanym przez producenta normom dotyczącym bezpieczeństwa, w tym Rozporządzeniu Ministra Pracy i Opieki społecznej z dnia 19 marca 1954 r. i nie powinny być dopuszczone do użytkowania.

(...) wezwał jednocześnie (...) do niezwłocznego, lecz nie później niż do 15 czerwca 2016 r., zwrotu wpłaconej ceny sprzedaży w łącznej kwocie 595 000 zł netto powiększonej o należy podatek VAT oraz do sporządzenia i niezwłocznego doręczenia (...) korekty faktur zaliczkowych/fakut sprzedaży wystawianych na rzecz (...) w związku z umową sprzedaży.

(Dowód: oświadczenie o odstąpieniu od umowy k. 57-60)

(...) przesłał także do (...) ostateczne przedsądowe wezwanie do odbioru przedmiotu sprzedaży oraz zwrotu ceny sprzedaży, a także zawezwał (...)do próby ugodowej.

(Dowód: ostateczne przedsądowe wezwanie do odbioru przedmiotu sprzedaży oraz zwrotu ceny sprzedaży k. 61-61v; zawezwanie do próby ugodowej k. 62-64)

Na dzień 26 marca 2018 r. linia automatyczna do pakowania luźnego cukru w torebki papierowe i pakowania zbiorczego torebek z cukru w pakiety typ (...), której producentem jest (...), będąca przedmiotem umowy sprzedaży z dnia 17 marca 2015 r., pracowała w sposób wadliwy i uniemożliwiała prawidłową pracę całej linii technologicznej. Awarie powtarzały się i maszyna nie działała w sposób należyty, przez co cała linia nie mogła być wykorzystywana zgodnie z przeznaczeniem. Ponadto maszyna nie spełniała wymagań zasadniczych w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, co potwierdziła kontrola Państwowej Inspekcji Pracy. Linia była niezgodna z przepisami BHP, Dyrektywą maszynową 2006/42/WE oraz normami zharmonizowanymi. Linia produkcji cukru nie była zabezpieczona oraz uziemiona ze względu na niezastosowanie połączeń wyrównawczych, przez co jej uruchomienie groziło porażeniem prądem elektrycznym o napięciu 230 V. Linia produkcyjna nie miała również wyznaczonej strefy niebezpiecznej, co było niezgodne z dyrektywą 2009/104/WE. Brak było również skutecznej instalacji odpylającej służącej do usuwania cukru z procesu. Maszyna posiadała również liczne rozszczelnienia. Przez wady maszyny pył cukru, który jest dozowany do torebek, stwarzał ryzyko wybuchu. Za przewracanie się torebek odpowiadało zbyt duże ciśnienie na układzie wypychającym torebki z maszyny na transporter taśmowy, a także nieprawidłowe wypoziomowanie transporterów oraz nieodpowiednie prowadnice boczne, które nie są prawidłowo ustawione do torebki. Ponadto maszyna została wytworzona z nieprawidłowych materiałów. Linia nie została także oznakowana informacjami o zagrożeniach. Cała dostarczona linia posiadała w swojej budowie fizyczne wady istotne (konstrukcyjne) w budowie i zasadzie działania. Zanieczyszczenia maszyny (osad w postaci skrystalizowanego cukru) powstały ze względu na wady fizyczne (konstrukcyjne) maszyny, niemożliwe do naprawienia.

Dostarczona przez (...) dokumentacja była niekompletna, gdyż nie zawierała m.in. instrukcji instalowania i montażu całej linii, w szczególności rozmieszczenia względem siebie maszyn, instrukcji w zakresie warunków i obsługi maszyny, instrukcji czyszczenia maszyny z zalegającego cukru czy też określenia wartości hałasu emitowanego przez całą linię. Dokumentacja nie spełniała wymagań Dyrektywy maszynowej 2006/42/WE.

Linia była niesprawna techniczne, nie pracowała w sposób deklarowany przez producenta wynikający z niewłaściwego przebiegu pracy i ruchów roboczych. Posiadała wady fizyczne (konstrukcyjne) niemożliwe do naprawienia, które ujawniały się w czasie eksploatacji maszyny. Budowa oraz zasady działania całej linii stanowiły zagrożenie dla życia i zdrowia osób pracujących na linii oraz znajdujących się w pobliżu. Linia nie spełniała także wymogów wynikających z aktualnych przepisów. Próby naprawy maszyny okazały się bezskuteczne i nie usprawniły pracy urządzenia. Powyższe wynikało z błędów popełnionych na etapie projektu, doboru mechanizmów, sterowania oraz układów bezpieczeństwa. Maszyna nie była przydatna do użytku, gdyż nie była przystosowana do poprawnego pod względem jakościowym oraz wydajnościowym pakowania cukru, a ponadto nie została wykonana z należytą starannością oraz z materiałów o odpowiedniej jakości.

(Dowód: opinia biegłego M. K. z 26 marca 2018 r. k. 261-308; opinia uzupełniająca z 17 lipca 2019 r. k. 257-364; ustna opinia uzupełniająca z 3 lutego 2020 r. k. 600-601)

W dniu 12 października 2016 r. K. C. (2), prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...), jako wynajmujący, zawarł z (...), jako najemcą, umowę najmu powierzchni magazynowej.

Zgodnie z § 1 ust. 1 umowy wynajmujący oddał, a najemca przyjął w najem pomieszczenie magazynowe znajdujące się w S. przy ul. (...), w którym najemca miał przechowywać linię do pakowania cukru typu (...) (szt. 1) o numerach seryjnych (...), (...), (...), (...), (...), data produkcji 2015 r.

Jak stanowił § 2 ust. 1 umowy, strony ustaliły, iż wynagrodzenie wynajmującego z tytułu wykonania umowy będzie wynosić (...)netto za każdy rozpoczęty miesiąc najmu. Zgodnie z ust. 2 powyższego paragrafu, wynagrodzenie miało być płatne z dołu na rachunek wynajmującego wskazany w fakturach VAT, w terminie 14 dni od dnia doręczenia (...) prawidłowo wystawionej faktury VAT. Zgodnie z § 2 ust. 3 umowy, wynagrodzenie miało zostać powiększone o należny podatek VAT. Jak stanowił § 3 ust. 1 umowy, została ona zawarta na czas nieokreślony i wygasała z chwilą odbioru przez (...) mienia.

W dniu 1 stycznia 2020 r. (...) oraz K. C. (2), prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...), zawarli aneks do umowy najmu z dnia 12 października 2016 r. Na podstawie aneksu do umowy z dnia 12 października 2016 r., w § 2 niniejszej umowy dodany został pkt 1A o następującej treści: „wynagrodzenie wynajmującego z tytułu wykonania umowy będzie waloryzowane począwszy od 2020 r., bez konieczności zmiany umowy, po każdym kolejnym roku kalendarzowym obowiązywania umowy, o opublikowany przez Prezesa GUS wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych za poprzedni rok. Waloryzacje następować będą począwszy od miesiąca następującego po miesiącu opublikowania tego wskaźnika przez Prezesa GUS”. Aneks obowiązywał od 1 stycznia 2020 r.

Za okres najmu powierzchni magazynowej (...) uiścił na rzecz wynajmującego łączną kwotę 39 933,48 zł.

(Dowód: umowa najmu powierzchni magazynowej wraz z załącznikiem nr 1 k. 106-107; aneks nr 1 do umowy najmu powierzchni magazynowej k. 648; faktury VAT k. 109-120, 552-574v, 632, 634, 636, 638, 640, 642, 644; potwierdzenia przelewów k. 121-132, 531-551, 633, 635, 637, 639, 641, 643, 645)

(...), w związku z zawartą umową generalną (...) ubezpieczenia mienia w leasingu firmy (...) (Polska) sp. z o.o. dla Działu I zawartą z (...) Spółką Akcyjną w S., ubezpieczył linię do pakowania cukru (...). Zakres ubezpieczenia obejmował transport, montaż i eksploatację maszyny. (...) uiścił na rzecz ubezpieczyciela składki w łącznej kwocie 4 476 zł.

(Dowód: certyfikaty do umowy generalnej (...) k. 525-527, 646; potwierdzenia przelewów k. 528-530, 647)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dokumentów, których prawdziwość nie budziła wątpliwości Sądu, jak również nie była kwestionowana przez żadną ze stron w toku postępowania, a także na podstawie zeznań świadka K. C. (1), A. M., R. K. oraz J. J., które były spójne, logiczne oraz korespondowały ze zgromadzonym w aktach sprawy materiałem dowodowym.

Sąd za niewiarygodne uznał zeznania świadka Z. J.. Należy bowiem wskazać, iż zeznania świadka dotyczące m.in. przyczyn awarii maszyny były sprzeczne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w tym przede wszystkim opiniami sporządzonymi przez rzeczoznawców oraz biegłego sądowego M. K.. Świadek nie posiadał także wiedzy na temat negocjacji prowadzonych pomiędzy stronami, a także serwisów wykonywanych przez pozwanego. Warunki panujące w hali, worki przeznaczone na cukier, czy też zachowanie pracowników (...)., na okoliczność których zeznawał świadek, nie stanowią istotnych kwestii dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania pełnomocnika pozwanego. Zdaniem Sądu zeznania pełnomocnika pozwanego dotyczące oględzin linii przez biegłego dr hab. inż. J. J. należy uznać za zbędne ze względu na fakt, iż biegły sądowy J. J. złożył pisemne zeznania w niniejszej sprawie i zdaniem Sądu zeznania niezależnego biegłego należy uznać za znacznie bardziej wiarygodne, niż zeznania złożone przez pełnomocnika strony pozwanej. Ponadto pełnomocnik pozwanego nie posiada specjalistycznej, która pozwalałaby mu na dokonanie wiarygodnej oceny stanu maszyny.

Sąd oddalił także wniosek pozwanego o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania J. J. na okoliczności wskazane w pkt 6 odpowiedzi na pozew. Zdaniem Sądu okoliczności wskazane przez pozwanego, których miały dotyczyć zeznania ww. świadka, w tym ustne ustalenia stron podczas oględzin czy też warunki panujące w pomieszczeniach, nie są istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, natomiast pozostałe okoliczności zostały wyjaśnione przez świadka w opinii załączonej do pozwu lub były przedmiotem pisemnych zeznań świadka złożonych w niniejszej sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Powództwo należało uwzględnić w całości w zakresie należności głównej i w zasadniczej części co do odsetek.

Powód dochodził od pozwanego zwrotu zapłaconej za maszynę ceny w wysokości 731 850 zł, a także odszkodowania za przechowywanie maszyny w kwocie 39 933,48 zł oraz odszkodowania za szkodę powstałą w wyniku konieczność opłacania składki na ubezpieczenie maszyny po rozwiązaniu umowy leasingu w kwocie 4 476 zł.

Pozwany kwestionował skuteczność odstąpienia przez powoda od umowy sprzedaży maszyny wskazując, iż spółka (...). potwierdziła znajomość stanu technicznego maszyny, nie zgłaszając żadnych uwag oraz oświadczyła, iż dokonuje odbioru bez zastrzeżeń, a maszyny są gotowe do eksploatacji. Przede wszystkim jednak, zdaniem pozwanego wady maszyny nie były istotne oraz zostały niezwłocznie usunięte. Ponadto pozwany wskazywał, iż usterki maszyny powstawały wskutek nieodpowiedniej eksploatacji linii przez spółkę (...)

Zgodnie z § 4 ust. 4 lit. b umowy sprzedaży, powód miał prawo do odstąpienia od umowy sprzedaży, gdy sprzedawca nie wykonał lub nienależycie wykonał jakikolwiek obowiązek określony w umowie sprzedaży, w tym nie spełniły się warunki płatności ceny sprzedaży lub jej części. Zgodnie z § 2 ust. 6 umowy lit. a, pozwany oświadczył m.in., iż przedmiot sprzedaży jest w dobrym stanie technicznym oraz że jest on wolny od wad prawnych. W świetle powyższego za nieuzasadnione należy uznać podnoszenie przez powoda zarzutu, iż spółka (...). potwierdziła przy dostawie maszyny znajomość jej stanu faktycznego, jeżeli wady ujawniły się dopiero po pewnym czasie eksploatowania maszyny, a sam pozwany również oświadczał, iż maszyna jest w dobrym stanie technicznym. Należy wskazać, iż zgodnie z art. 563 § 1 k.c. przy sprzedaży między przedsiębiorcami kupujący traci uprawnienia z tytułu rękojmi, jeżeli nie zbadał rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie sprzedawcy o wadzie, a w przypadku gdy wada wyszła na jaw dopiero później – jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy niezwłocznie po jej stwierdzeniu. Sam fakt niezwłocznego zgłoszenia wady przez (...) nie był natomiast przez pozwanego kwestionowany.

Jako podstawę odstąpienia od umowy sprzedaży powód wskazał art. 560 § 1 k.c., który stanowi, że jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady. Pozwany negował skuteczność powyższego odstąpienia od umowy uznając, iż wady zostały przez niego usunięte, a źródłem awarii maszyny była jej niewłaściwa eksploatacja. Ponadto zdaniem pozwanego wady maszyny nie były istotne, w związku z czym, w świetle art. 560 § 4 k.c., kupujący nie mógł odstąpić od umowy sprzedaży.

W materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie znalazły się opinie czterech rzeczoznawców, którzy dokonali oceny stanu technicznego linii produkcyjnej będącej przedmiotem umowy sprzedaży z dnia 17 marca 2015 r., w tym dwie opinie rzeczoznawców wykonane na zlecenie (...) oraz powoda, opinia przeprowadzona w postępowaniu toczącym się przed Sądem Rejonowym w Suwałkach, a także opinie biegłego sądowego M. K. sporządzona na potrzeby niniejszej sprawy. Pozwany kwestionował wnioski każdej z powyższych opinii i o ile należy się zgodzić z twierdzeniami pozwanego, że dwie opinie załączone do pozwu stanowią prywatne opinie sporządzone na zlecenie powoda lub (...), co wiąże się z mniejszą wartością dowodową niż w przypadku opinii sporządzonej przez biegłego sądowego na polecenie Sądu, to za nieuzasadnione należy uznać twierdzenia powoda, iż biegły sądowy M. K., który sporządził opinię w niniejszej sprawie, nie posiada wymaganych kompetencji. Pozwany zarzucił także biegłemu, iż wprowadza on w błąd Sąd poprzez formułowanie twierdzeń, że maszyna nie mogła zostać uruchomiona ze względu na jej awaryjność i niebezpieczeństwo z tym związane, gdyż zdaniem pozwanego, wbrew twierdzeniom biegłego, niemożność uruchomienia maszyny wynikała z faktu jej zdemontowania i składowania. Powyższe twierdzenia strony pozwanej należy uznać jednak za nieuzasadnione, gdyż pozwany nie wskazał, dlaczego niezależny biegły sądowy miałby wprowadzać Sąd w błąd, podczas gdy biegły M. K. wskazał jedynie to, co stwierdzili także inni rzeczoznawcy, a także Państwowa Inspekcja Pracy podczas przeprowadzonej kontroli, czyli fakt, iż uruchomienie maszyny wyprodukowanej przez pozwanego stwarza ryzyko dla zdrowia i życia osób znajdujących się w pobliżu maszyny, gdyż w wyniku włączenia maszyny może dojść nawet do jej wybuchu. Z powyższego względu na nieuzasadnione należy uznać zarzuty strony pozwanej dotyczące opinii sporządzonej przez biegłego sądowego M. K., zgodnie z którymi opinia nie jest miarodajna ze względu na brak uruchomienia maszyny. Jak już zostało wskazane, biegły sądowy M. K. uznał, iż uruchomienie maszyny byłoby niebezpieczne, na co wskazywali także inni rzeczoznawcy. Jednocześnie, zdaniem biegłego, wykonanie opinii dotyczącej maszyny było całkowicie możliwe bez jej uruchomiania.

Strona pozwana kwestionowała każdą ze sporządzonych opinii, podnosząc te same zarzuty i twierdzenia, dotyczące przede wszystkim braku istotnych wad, wykonania stosownych napraw przez pozwanego, a także awarii powstałych wskutek niewłaściwego użytkowania linii produkcyjnej. Fakt negowania powyższych opinii wynika jednak z faktu, iż mimo że zostały one sporządzone przez niezależnych od siebie rzeczoznawców, to korespondowały ze sobą i były pod wieloma względami zbieżne, przy czym wynikało z nich, iż maszyna wyprodukowana przez pozwanego posiadała wady konstrukcyjne niemożliwe do naprawienia, które jednocześnie doprowadzały do zanieczyszczenia maszyny. Jak wynika ponadto z opinii załączonych do akt niniejszej sprawy, w tym przede wszystkim z opinii sporządzonej przez biegłego sądowego M. K., cała dostarczona linia produkcyjna posiadała fizyczne wady istotne (konstrukcyjne) w budowie i zasadzie działania, które ujawniały się podczas jej eksploatacji. Biegli zgodnie wskazywali także, iż uruchomienie maszyny grozi porażeniem prądem, uszkodzeniem ciała lub nawet jej wybuchem. Biegli wskazywali także na awaryjność maszyny, która wynikała z wad konstrukcyjnych. Ponadto zdaniem biegłych, wbrew twierdzeniom pozwanego, za przewracanie się torebek odpowiadało zbyt duże ciśnienie na układzie wypychającym torebki z maszyny na transporter taśmowy, a także nieprawidłowe wypoziomowanie transporterów oraz nieodpowiednie prowadnice boczne. Linia produkcyjna nie spełniała także m.in. wymogów zawartych w Dyrektywie Maszynowej 2006/42/WE. Biegli zgodnie wskazywali także, iż wbrew twierdzeniom pozwanego, maszyna została wytworzona z materiałów o niskiej jakości, które były nieodporne na zużycie. Jednocześnie biegły sądowy M. K. wskazywał, iż dokumentacja dostarczona przez pozwanego była niekompletna, a wady samej maszyny wynikały z błędów popełnionych na etapie projektu, doboru mechanizmów, sterowania oraz układów bezpieczeństwa, przy czym przeprowadzenie skutecznych napraw nie było już możliwe. Jak wynika z opinii załączonych do akt niniejszej sprawy, w tym przede wszystkim z opinii biegłego sądowego M. K., powyższa maszyna została źle wyprodukowana, w sposób niestaranny oraz z niskiej jakości materiałów, zawierała liczne wady, a jej eksploatacja zagrażała zdrowiu i życiu osób obsługujących maszynę. Pozwany wskazywał, iż maszyna była w sposób niewłaściwy eksploatowana przez pracowników(...)., w nieprawidłowych warunkach panujących w hali produkcyjnej. Należy jednak stwierdzić, iż maszyna wyprodukowana przez pozwanego już w momencie zawarcia umowy sprzedaży z dnia 17 marca 2015 r. zawierała tego rodzaju wady, wskazane powyżej, które uniemożliwiały jej właściwą eksploatację, powodowały liczne awarie linii produkcyej oraz, co istotne, nie były możliwe do naprawienia. Przy ocenie cechy istotności wady w eksponować należy przede wszystkim odpowiednie oczekiwania nabywcy rzeczy związane z jej funkcjonowaniem (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2004 r., II CK 388/03, Legalis). Maszyna wyprodukowana przez pozwanego nie spełniała swojej podstawowej funkcji, gdyż uniemożliwiała pakowanie cukru ze względu na jej liczne oraz ciągle awarie i wady. Bezspornie należy zatem uznać, iż wady maszyny były istotne i wskutek niemożności ich usunięcia przez pozwanego, powód był uprawniony do odstąpienia od umowy sprzedaży na podstawie art. 560 § 1 k.c.

Zgodnie z art. 494 § 1 k.c. strona która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy, a druga strona obowiązana jest to przyjąć. Strona, która odstępuje od umowy, może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również na zasadach ogólnych naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania. W związku z powyższym za zasadne należało uznać roszczenie powoda o zwrot przez pozwanego kwoty 731 850 zł brutto stanowiącej cenę za zakupioną, wadliwą maszynę.

Powód dochodził także od pozwanego odszkodowania za przechowywanie maszyny w łącznej kwocie 39 933,48 zł. Powód wykazał, iż w dniu 12 października 2016 r. zawarł z K. C. (2) umowę najmu powierzchni magazynowej. Powód był zmuszony przechowywać na swój koszt maszynę, której pozwany nie chciał odebrać, nie uznając zasadności odstąpienia przez powoda od umowy sprzedaży. Jednocześnie na podstawie załączonych faktur i potwierdzeń płatności powód wykazał swoje roszczenie tak co do zasady, jak i co do wysokości, w powyższym zakresie. Powód dochodził także od pozwanego zapłaty kwoty 4 476 zł z tytułu składek uiszczonych na rzecz ubezpieczyciela, gdyż wskutek rozwiązania umowy leasingu zawartej pomiędzy powodem a (...), powód był zobowiązany uiszczać powyższą składkę na własny koszt. Zgodnie z art. 566 § 1 k.c. jeżeli z powodu wady fizycznej rzeczy sprzedanej kupujący złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy albo obniżeniu ceny, może on żądać naprawienia szkody, którą poniósł przez to, że zawarł umowę, nie wiedząc o istnieniu wady, choćby szkoda była następstwem okoliczności, za które sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności, a w szczególności może żądać zwrotu kosztów zawarcia umowy, kosztów odebrania, przewozu, przechowania i ubezpieczenia rzeczy oraz zwrotu dokonanych nakładów w takim zakresie, w jakim nie odniósł korzyści z tych nakładów. Nie uchybia to przepisom o obowiązku naprawienia szkody na zasadach ogólnych. Ponadto zgodnie z przytoczoną wcześniej treścią art. 494 § 1 k.c. strona, która odstępuje od umowy może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również na zasadach ogólnych naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania. Zgodnie natomiast z art. 471 k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Rozmiary maszyny oraz jej podatność na czynniki zewnętrzne, przy jednoczesnej potrzebie zwrotu maszyny w stanie niepogorszonym, wymagały jej przechowywania na stosunkowo dużej powierzchni. Zważywszy na fakt, iż powód skutecznie odstąpił od umowy zawartej z pozwanym, a mimo tego pozwany nie chciał odebrać maszyny od strony powodowej, roszczenie powoda o zapłatę odszkodowania za koszty poniesione w związku z zawartą umową najmu powierzchni magazynowej, należy uznać za zasadne. Szkodę powstałą po stronie powoda stanowi również konieczność opłacania składki ubezpieczeniowej przez powoda, gdyż gdyby nie działania pozwanego, w tym dostarczenie wadliwej maszyny oraz zaniechanie jej odbioru, powód nie byłby zmuszony do uiszczania ww. składek. W związku z powyższym roszczenie powoda należało uznać za zasadne w całości.

Zasądzając odsetki Sąd miał na względzie brzmienie art. 481 § 1 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Ze względu na fakt, iż powód wzywał pozwanemu do niezwłocznej zapłaty kwoty 731 850 zł, lecz nie później niż do dnia 15 czerwca 2016 r., odsetki ustawowe za opóźnienie Sąd zasądził od dnia 16 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty. Zgodnie z art. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Ze względu na fakt, iż powód nie wzywał pozwanego do zapłaty pozostałej kwoty dochodzonej w niniejszej sprawie, która stanowi łączną kwotę odszkodowania za przechowywanie przez powoda maszyny na swój koszt, a także uiszczonych przez powoda składek ubezpieczeniowych, odsetki od powyższych kwot należało zasądzić od następnego dnia po upływie 7 dni od dnia, w którym pozwany odebrał pismo zawierające ww. żądanie, tj. co do kwoty 13 284 zł od 4 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty, ponieważ pozwany odebrał pozew 27 grudnia 2017 r., co do kwoty 23 618,80 zł od 10 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty, ponieważ pozwany odebrał pismo zawierające rozszerzenie powództwa w powyższym zakresie 2 stycznia 2020 r., co do kwoty 7 506,68 zł od 10 lipca 2020 r. do dnia zapłaty, ponieważ pozwany odebrał pismo zawierające rozszerzenie powództwa w powyższym zakresie 2 lipca 2020 r. oraz co do kwoty 7 247,76 zł od 25 lutego 2021 r. do dnia zapłaty, ponieważ pozwany odebrał pismo zawierające rozszerzenie powództwa w powyższym zakresie 17 lutego 2021 r.

W związku z powyższym, na podstawie art. 494 § 1 k.c. oraz art. 566 § 1 k.c., Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Jednocześnie powództwo w pozostałym zakresie, tj. co do roszczenia odsetkowego liczonego od innych dat, niż wskazanych powyżej, należało oddalić. Jak już zostało wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia, mimo wystawiania faktur na rzecz powoda dotyczących kwot uiszczanych z tytułu najmu powierzchni magazynowej, a także certyfikatów do umowy generalnej (...) ubezpieczenia mienia w leasingu, pozwany nie był wzywany przed wytoczeniem niniejszego powództwa przez powoda do zapłaty ww. kwot, gdyż powód jedynie informował pozwanego, iż będzie dochodził innych roszczeń niż kwoty 731 850 zł. Pozwany z pozostałymi roszczeniami, przede wszystkim co do wysokości, mógł się zapoznać dopiero na etapie postępowania sądowego. W konsekwencji powództwo w zakresie części roszczenia odsetkowego należało oddalić, o czym Sąd orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku.

Zgodnie z art. 100 zd. 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. 1964 nr 43 poz. 296, wraz ze zm., dalej jako: "k.p.c."), sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Ze względu na fakt, iż w niniejszej sprawie powództwo zostało uwzględnione w całości co do roszczenia głównego i oddalone jedynie częściowo co do roszczenia odsetkowego, Sąd obciążył pozwanego w całości kosztami procesu. Jednocześnie szczegółowe wyliczenia Sąd pozostawił referendarzowi sądowemu na podstawie art. 108 § 1 k.p.c.

W związku z powyższym, na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. oraz art. 108 § 1 k.p.c., Sąd orzekł jak w punkcie 3 sentencji wyroku.

SSO Jan Wawrowski

ZARZĄDZENIE

(...)

2021-11-25 SSO Jan Wawrowski